25.9.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 260/11

—

Να ακυρώσει, εξ ολοκλήρου, την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—

Να αναγνωρίσει ότι ο κανονισμός 194/2008 (1), της 25ης Φεβρουαρίου 2008, είναι άκυρος καθόσον αφορά τον αναιρεσείοντα, και

—

Να καταδικάσει το Συμβούλιο να καταβάλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα στα οποία αυτός υποβλήθηκε στο πλαίσιο της κατ’ αναίρεση δίκης και της δίκης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

1)

Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πάσχει κυρίως επειδή το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό του Συμβουλίου ότι η δέσμευση των οικονομικών πόρων του αναιρεσείοντος ήταν δικαιολογημένη διότι αυτός είναι «μέλος οικογενείας» ενός «διευθύνοντος συμβούλου επιχειρήσεων», δηλαδή του πατέρα του Tay Za. Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι για τον λόγο αυτό ο αναιρεσείων δεν περιλαμβάνεται σε κατάλογο ως πρόσωπο αλλά ως μέρος μιας «ομάδας» προσώπων, αυτό δε έχει ως συνέπεια ότι αυτός στερείται οιασδήποτε δικονομικής προστασίας την οποία θα εδικαιούτο αν περιλαμβανόταν σε κατάλογο ως μεμονωμένο πρόσωπο, περιλαμβανομένης της απαιτήσεως να προσκομιστεί απόδειξη από τα όργανα προκειμένου να δικαιολογηθεί η καταχώρησή του στον κατάλογο, καθώς και βασικών δικαιωμάτων άμυνας.

2)

Κατά την άποψη του αναιρεσείοντος, η προσέγγιση αυτή είναι εσφαλμένη από νομικής και πραγματικής απόψεως. Ο αναιρεσείων δεν περιλαμβάνεται στον κανονισμό επειδή αποτελεί μέρος μιας ομάδας «μελών οικογένειας»· αυτός περιλαμβάνεται στον κατάλογο ως πρόσωπο με το δικό του όνομα, επειδή αυτός δήθεν αποκομίζει οφέλη από την οικονομική πολιτική της Κυβερνήσεως της Βιρμανίας/Μιανμάρ. Επομένως, ο αναιρεσείων δικαιούται πλήρως να τύχει προστασίας κατά τις θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου.

3)

Επί πλέον, κατά τον αναιρεσείοντα, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πάσχει από τα ακόλουθα νομικά σφάλματα.

4)

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως διαπίστωσε ότι τα άρθρα 60 και 301 ΕΚ αποτελούν κατάλληλη νομική βάση για τον κανονισμό. Ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι, μεταξύ του ιδίου και του στρατιωτικού καθεστώτος της Βιρμανίας-Μιανμάρ υφίσταται ανεπαρκής δεσμός. Αυτός δεν είναι κυβερνών πρόσωπο της Βιρμανίας/Μιανμάρ, ούτε πρόσωπο συνδεόμενο με κυβερνώντα, και δεν ελέγχεται, άμεσα ή έμμεσα, από κυβερνώντα. Το γεγονός ότι αυτός είναι γιος κάποιου, για τον οποίον το Συμβούλιο θεωρεί ότι επωφελείται από το καθεστώς, δεν επαρκεί. Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως διαπίστωσε ότι, εφόσον (κατά τη γνώμη του) τα θεσμικά όργανα θα είχαν την εξουσία να επιβάλλουν στη Βιρμανία/Μιανμάρ μία πολύ πιο εκτεταμένη απαγόρευση διακινήσεως εμπορευμάτων, κατά μείζονα λόγο έχουν την εξουσία να επιβάλουν το εν λόγω μέτρο δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων σε μεμονωμένο πρόσωπο.

5)

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κρίνοντας ότι ο αναιρεσείων φέρει το βάρος αποδείξεως για την ανατροπή του τεκμηρίου ότι αυτός δεν επωφελείται από το καθεστώς. Το Συμβούλιο πρέπει να φέρει το βάρος αποδείξεως για το ότι δικαιολογείται η επιβολή περιοριστικού μέτρου στον αναιρεσείοντα και να προσκομίσει αποδείξεις για να το δικαιολογήσει.

6)

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε εσφαλμένως ότι το Συμβούλιο εξεπλήρωσε την υποχρέωσή του να αιτιολογήσει τη συμπερίληψη του αναιρεσείοντος στον κανονισμό. Ο αναιρεσείων θεωρεί ότι, αν το Συμβούλιο κατονομάζει ένα πρόσωπο σ’ ένα κανονισμό βασιζόμενο ρητώς στο γεγονός ότι το πρόσωπο αυτό επωφελείται από την οικονομική πολιτική ενός καθεστώτος, το Συμβούλιο πρέπει να τεκμηριώνει την άποψη αυτή με πραγματικούς και ειδικούς λόγους, που έχουν σχέση με τον ίδιο τον αναιρεσείοντα.

7)

Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κρίνοντας ότι δικαιώματα άμυνας δεν είχαν εφαρμογή στον αναιρεσείοντα. Τα δικαιώματα άμυνας, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων νόμιμης ακροάσεως και αποτελεσματικού δικαστικού ελέγχου, αποτελούν θεμελιώδεις πτυχές της αρχής του κράτους δικαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχουν εφαρμογή οποτεδήποτε τα θεσμικά όργανα της Ενώσεως επιβάλλουν ένα μέτρο το οποίο επηρεάζει άμεσα και δυσμενώς ένα πρόσωπο. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κρίνοντας ότι τα δικαιώματα άμυνας του αναιρεσείοντος (αν υποτεθεί ότι αυτά εφαρμόζονται) δεν προσβλήθηκαν επειδή μια ακρόαση δεν θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε διαφορετικό αποτέλεσμα εφόσον ο αναιρεσείων δεν παρέσχε πληροφορίες ικανές να οδηγήσουν σε διαφορετική εκτίμηση.

8)

Πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένο κριτήριο για τον έλεγχο αποφάσεων με τις οποίες ένα πρόσωπο περιλαμβάνεται στο παράρτημα κανονισμού για τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων. Δικαστικός έλεγχος για τη νομιμότητα μιας αποφάσεως αυτού του είδους εκτείνεται στην εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων και περιστάσεων επί των οποίων στηρίζεται η εν λόγω απόφαση, καθώς και στις αποδείξεις και πληροφορίες επί των οποίων βασίζεται η εν λόγω εκτίμηση.

9)

Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε απορρίπτοντας το επιχείρημα του αναιρεσείοντος ότι το δικαίωμά του ιδιοκτησίας προσεβλήθη και ότι η εφαρμογή του κανονισμού επ’ αυτού είναι αδικαιολόγητη και δυσανάλογη.