5.8.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 183/6

1.

Στις 3 Οκτωβρίου 2007, η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση σχετικά με προσφυγή βάσει του άρθρου 81 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ. Βάσει των διατάξεων του άρθρου 30 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ 1/2003 (1), η Επιτροπή κοινοποιεί τα ονόματα των εμπλεκόμενων μερών και το κύριο περιεχόμενο της απόφασης, συμπεριλαμβανομένων και των επιβληθεισών ποινών, έχοντας υπόψη το νόμιμο δικαίωμα των επιχειρήσεων σχετικά με την προστασία των επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Μια μη εμπιστευτική έκδοση της απόφασης αυτής υπάρχει στον δικτυακό τόπο της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού: http://europa.eu.int/comm/competition/antitrust/cases/index/

2.

Με την απόφαση επιβλήθηκε πρόστιμο στις εταιρίες Visa International Service Association και Visa Europe Limited για παράβαση του άρθρου 81 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ. Από την 22η Μαρτίου 2000 μέχρι την 21η Μαρτίου 2006, οι εν λόγω εταιρίες εμπόδιζαν την τράπεζα Morgan Stanley Bank International Limited (2) να παρέχει υπηρεσίες απόκτησης πιστωτικής κάρτας σε εμπόρους του Ηνωμένου Βασιλείου, δεδομένου ότι αρνούνταν να αποδεχθούν την Morgan Stanley ως μέλος της Visa Europe.

3.

Η απόφαση προέκυψε από την καταγγελία που υπέβαλαν από κοινού η Morgan Stanley USA και η Morgan Stanley Bank (στο εξής «Morgan Stanley») στην Επιτροπή, λόγω της άρνησης αποδοχής τους ως μέλη της Visa Europe, γεγονός που εμπόδιζε την Morgan Stanley να εκδίδει πιστωτικές κάρτες Visa και να έχει συναλλαγές με τη Visa και τη MasterCard.

4.

Η Morgan Stanley υπέβαλε επίσης καταγγελία στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας και της Ουαλίας (High Court of Justice of England and Wales) στις 28 Σεπτεμβρίου 2000. Οι ισχυρισμοί της εταιρείας στο Δικαστήριο ήταν ανάλογοι με εκείνους της καταγγελίας που υπέβαλε στην Επιτροπή, και επιπλέον αξίωνε αποζημίωση. Στις 2 Μαΐου 2001, μετά από αίτηση της Visa, το Δικαστήριο αποφάσισε τη αναστολή της διαδικασίας μέχρι να γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα της έρευνας της Επιτροπής.

5.

Κοινοποίηση των αιτιάσεων εστάλη στη Visa International και στη Visa Europe (στο εξής «Visa»), στις 2 Αυγούστου 2004. Στις 5 Απριλίου 2005, η Visa παραιτήθηκε από την ακροαματική διαδικασία.

6.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή σε συνεδρίασή της, της 17ης Σεπτεμβρίου 2007, συμφώνησε με τους όρους του σχεδίου απόφασης.

7.

Στις Η.Π.Α., η εταιρία Morgan Stanley USA λειτουργεί το δίκτυο πιστωτικών καρτών Discover, το οποίο δεν λειτουργεί στην ΕΕ/ΕΟΧ. Το 1999, ενσωμάτωσε μια τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου — την Morgan Stanley Bank — η οποία είναι αρμόδια για δραστηριότητες πιστωτικών καρτών στην ΕΕ. Μέχρι την αποδοχή της Morgan Stanley Bank ως μέλους της Visa, τον Σεπτέμβριο 2006, οι υπηρεσίες πιστωτικών καρτών της Morgan Stanley Bank περιορίζονταν στην έκδοση καρτών MasterCard στο Ηνωμένο Βασίλειο. (Η Morgan Stanley Bank δεν συνάπτει συμφωνίες με εμπόρους για την αποδοχή της MasterCard).

8.

Η εταιρία Visa International λειτουργεί το σύστημα πιστωτικών καρτών Visa και ενσωμάτωσε την Visa Europe, το 2004. Η Visa Europe έχει τη δικαιοδοσία να ρυθμίζει θέματα εντός ΕΟΧ, και κυρίως να αποφασίζει για την έγκριση ή την απόρριψη αιτήσεων απόκτησης της ιδιότητας μέλους της Visa στον ΕΟΧ.

9.

Οι εσωτερικοί κανονισμοί της Visa International και οι κανονισμοί για τα μέλη της Visa Europe εμπεριέχουν τον ίδιο όρο (στο εξής «ο όρος»), σύμφωνα με τον οποίο, οι αιτούντες που θεωρούνται ανταγωνιστές της εταιρείας δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί ως μέλη του σχεδίου.

10.

Τον Μάρτιο του 2000, η Morgan Stanley ζήτησε να γίνει μέλος της Visa Europe. Το 2002, η ίδια εταιρία ετοίμασε ένα επιχειρησιακό σχέδιο στρατηγικής για την είσοδό της στην ευρωπαϊκή αγορά συμφωνιών με εμπόρους. Το 2005, διέθετε ένα σχέδιο εφαρμογής της στρατηγικής αυτής στο Ηνωμένο Βασίλειο και είχε ισχυρισθεί ότι θα το έθετε σε εφαρμογή μόλις γινόταν μέλος της Visa.

11.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2006, η Morgan Stanley και η Visa κατέληξαν σε συμβιβαστική συμφωνία. Στις 22 Σεπτεμβρίου 2006: i) η Visa χορήγησε στην Morgan Stanley Bank την άνευ όρων συμμετοχή στη Visa Europe και ii) η Morgan Stanley απέσυρε την καταγγελία της προς την Επιτροπή.

12.

Η Visa και τα λοιπά μέλη της, είτε πρόκειται για οργανισμούς χορήγησης πιστωτικών καρτών είτε για επιχειρήσεις που ανήκουν σε οργανισμούς χορήγησης πιστωτικών καρτών, δεσμεύονται σε μια οικονομική δραστηριότητα και επομένως, αποτελούν επιχειρήσεις βάσει του άρθρου 81 παρ. 1 της συνθήκης ΕΚ/άρθρου 53 παρ. 1 της συνθήκης ΕΟΧ. Συνεπώς, οι όροι οι ρυθμίσεις που καθορίζουν το πλαίσιο για τη λειτουργία του συστήματος της Visa, έχουν εγκριθεί από το διοικητικό συμβούλιο της Visa International ή της Visa Europe, η δε απόφαση να εφαρμοστούν οι διατάξεις αυτές σε μια επιχείρηση μπορεί να θεωρηθούν είτε ως αποφάσεις ένωσης επιχειρήσεων είτε ως συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων.

13.

Με της απόφασης αναγνωρίζεται ότι η επιβολή του «όρου» στην Morgan Stanley περιόρισαν τον ανταγωνισμό, βάσει του άρθρου 81 παρ.1 της συνθήκης της ΕΚ, δεδομένου ότι:

14.

Δεδομένου ότι οι έμποροι ζητούν από τις τράπεζες με τις οποίες συνεργάζονται να συνάπτουν συμβάσεις αποδοχής καρτών Visa και MasterCard ταυτόχρονα, η άρνηση της Visa να αποδεχθεί ως μέλος της την Morgan Stanley εμπόδισε την Morgan Stanley να παρέχει υπηρεσίες στους εμπόρους, όχι μόνο συναλλαγής μέσω κάρτας Visa (οι οποίες αποτελούν το 60 % της αγοράς), αλλά και πληρωμής μέσω άλλων καρτών. Η αγορά χαρακτηρίζεται ήδη από μεγάλη συγκέντρωση, η οποία συνεχώς αυξάνεται.

15.

Ενώ υπάρχει πεδίο για περαιτέρω ανταγωνισμό μεταξύ του μάλλον στενού κύκλου των τραπεζών τις οποίες η Visa θεωρεί ως μελλοντικά μέλη, η Επιτροπή έχει ενδείξεις ότι καμία άλλη τράπεζα εκτός από τη Morgan Stanley δεν προβλεπόταν να εισέλθει στην αγορά προσέλκυσης εμπόρων του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Morgan Stanley ανέκαθεν σκόπευε να εισέλθει στην ευρωπαϊκή αγορά προσέλκυσης εμπόρων και διαθέτει τα χαρακτηριστικά τράπεζας που μπορεί να προσελκύει εμπόρους επιτυχώς. Αντίθετα, μόνο δυο άλλες τράπεζες έχουν αποκτήσει πείρα στην προσέλκυση εμπόρων, χωρίς ωστόσο να προτίθενται να εισέλθουν στην αγορά αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου. Επομένως, η είσοδος της Morgan Stanley σ’ αυτήν την αγορά λογικά αναμενόταν να συμβάλει σε έναν πιο αποτελεσματικό ανταγωνισμό, και να αποφέρει θετικά αποτελέσματα στις τιμές και την ποιότητα των υπηρεσιών προσέλκυσης.

16.

Δεν υπάρχει ουσιαστική δυνατότητα να επεκταθεί στον ΕΟΧ το σύστημα καρτών Discover της Morgan Stanley των Η.Π.Α., δεδομένου ότι μεταξύ άλλων: i) υπάρχουν σημαντικά εμπόδια όσον αφορά την είσοδο στην αγορά δικτύων καρτών στον ΕΟΧ, ii) ενώ το Discover λειτούργησε στις Η.Π.Α. σε συνεργασία με τη Sears, η οποία είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση λιανικής πώλησης στις Η.Π.Α., η Morgan Stanley δεν συνεργάζεται με κάποια αντίστοιχη επιχείρηση στην Ευρώπη, όπου και επιθυμεί να θέσει σε ισχύ το σύστημα αυτό, και iii) το Discover είναι ένα ιδιωτικό σύστημα καρτών, που λειτούργησε αρχικά στις Η.Π.Α. με σχετικά μικρό μερίδιο στην αγορά και με περιορισμένη αποδοχή διεθνώς.

17.

Η εφαρμογή του «όρου» στη Morgan Stanley δεν θα ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 81 παρ. 1 ΕΚ/άρθρο 53 παρ. 1 ΕΟΧ, εάν σχετιζόταν άμεσα και απαραίτητα (κατ’ αναλογία και χωρίς διακρίσεις) με την ορθή λειτουργία του συστήματος τετραμερούς πληρωμής καρτών της Visa. Σύμφωνα με τη Visa, αυτό θα συνέβαινε, δεδομένου ότι το σύστημα καρτών της θα κινδύνευε εάν η τυχόν καιροσκοπική συμπεριφορά της Morgan Stanley δεν προσέκρουε στην υποτιθέμενη εμπιστευτική αντιμετώπιση των πληροφοριών προς όφελος του δικτύου Discover της Morgan Stanley.

18.

Ωστόσο, το ενδεχόμενο καιροσκοπικής συμπεριφοράς παραμένει αμφίβολο δεδομένου ότι:

19.

Επιπλέον, η επιβολή του «όρου» στη Morgan Stanley δεν ήταν απαραίτητη δεδομένου ότι: i) θα λαμβάνονταν λιγότερο περιοριστικά μέτρα για την διασφάλιση των συμφερόντων της Visa, όπως δεσμεύσεις εμπιστευτικής συμπεριφοράς, και ii) η αποδοχή της Morgan Stanley ως μέλους της Visa πραγματοποιήθηκε, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006, χωρίς κάποια εξήγηση όσον αφορά τις αιτίες που εξάλειψαν τις ανησυχίες που είχε επικαλεστεί η Visa κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής προκειμένου να δικαιολογήσει την άρνησή της να δεχθεί τη Morgan Stanley ως μέλος της Visa Europe.

20.

Η Visa εμπόδισε τη Morgan Stanley να παράσχει υπηρεσίες απόκτησης πιστωτικής και προθεσμιακής/χρεωστικής κάρτας σε εμπόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο και επομένως η Visa παρέβη το άρθρο 81 παρ. 1 ΕΚ/άρθρο 53 παρ. 1 ΕΟΧ.

21.

Οι τρεις προϋποθέσεις για παρέκκλιση βάσει του άρθρου 81 παρ. 1 ΕΚ/άρθρου 53 παρ. 1 ΕΟΧ δεν ισχύουν δεδομένου ότι η επιβολή, μεταξύ άλλων, του«όρου» στη Morgan Stanley δεν ήταν απαραίτητη για να αποφευχθεί ενδεχόμενη καιροσκοπική συμπεριφορά.

22.

Αν και η παράβαση διήρκησε έξι χρόνια και έξι μήνες (από τις 22 Μαρτίου 2000 όταν η Visa ενημέρωσε προφορικά τη Morgan Stanley ότι δεν ήταν επιλέξιμη για να γίνει μέλος της Visa και ότι δεν θα της παρείχε δικαίωμα αίτησης για απόκτηση ιδιότητας μέλους, μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου 2006 όταν η Morgan Stanley περιελήφθητε στα μέλη της Visa Europe), προς υπολογισμό του προστίμου, η περίοδος που θα ληφθεί υπόψη είναι η μεταξύ 2 Αυγούστου 2004 — ημερομηνία της κοινοποίησης των αιτιάσεων- και 22 Σεπτεμβρίου 2006 (3).

23.

Δεδομένων των συνεπειών της στην αγορά σε συνδυασμό με το γεωγραφικό εύρος της αγοράς αυτής, η παράβαση χαρακτηρίζεται ως σοβαρή.

24.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υφίστανται επιβαρυντικά ή ελαφρυντικά στοιχεία.

25.

Σύμφωνα με τους παραπάνω υπολογισμούς, το βασικό ποσό του προστίμου που επιβάλλεται στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να ανέλθει σε 10 200 000 EUR.

26.

Η Visa International Service Association και η Visa Europe Limited παρέβησαν το άρθρο 81 της συνθήκης ΕΚ και το άρθρο 53 της συμφωνίας ΕΟΧ, η πρώτη κατά τη διάρκεια της περιόδου από την 22α Μαρτίου 2000 ως την 22α Σεπτεμβρίου 2006, και η δεύτερη από την ημερομηνία της σύστασής της την 1η Ιουλίου 2004 μέχρι την 22α Σεπτεμβρίου 2006, δεδομένου ότι απέκλειαν τη Morgan Stanley Bank International Limited -η οποία ονομάζεται επισήμως Morgan Stanley Dean Witter Bank Limited- να αποκτήσει την ιδιότητα μέλους της Visa Europe.

27.

Για την ως άνω αναφερθείσα παράβαση επιβάλλεται πρόστιμο 10 200 000 EUR στη Visa International Service Association και στη Visa Europe Limited, το οποίο οφείλουν από κοινού και εις ολόκληρον.