16.12.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 306/56

1.1

Η πυρηνική ενέργεια αποτελεί σήμερα αντικείμενο ανανεωμένου ενδιαφέροντος για οικονομικούς λόγους, για λόγους διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού και για λόγους μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

1.2

Η υψηλού επιπέδου ασφάλεια και η υποδειγματική διαφάνεια συνιστούν προϋποθέσεις για την ύπαρξη και την ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας.

1.3

Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΟΚΕ καλωσορίζει την οδηγία, εκτιμώντας ότι εμφανίζει σημαντικό τεχνικό και στρατηγικό ενδιαφέρον για την ασφάλεια των πληθυσμών, των εργαζομένων στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας και του περιβάλλοντος, ενώ παράλληλα αφήνει τα κράτη μέλη ελεύθερα να επιλέξουν κατά πόσον θα χρησιμοποιήσουν την συγκεκριμένη μορφή ενέργειας.

1.4

Η ΕΟΚΕ δείχνει ευαισθησία απέναντι στο γεγονός ότι η πυρηνική ενέργεια θα αναπτυχθεί επίσης εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενίοτε σε κράτη που δεν διαθέτουν τεχνολογική παράδοση και παράδοση διαχείρισης των κινδύνων τόσο προηγμένες όσο αυτές των κρατών μελών. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση αυτή, η ΕΟΚΕ επιθυμεί να διαδραματίσει η ΕΕ πρωτοποριακό ρόλο και να είναι σε θέση να υποβάλει προτάσεις σε θέματα πυρηνικής ασφάλειας πέρα από το έδαφός της, όπως πράττει και στον τομέα της δέσμης μέτρων για την αλλαγή του κλίματος.

1.5

Η πυρηνική ασφάλεια πρέπει να αποτελεί «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό», δεδομένου ότι ένα ενδεχόμενο πυρηνικό ατύχημα θα είχε συνέπειες στους πληθυσμούς και στο περιβάλλον σε μεγάλη απόσταση από το κράτος στο οποίο θα συνέβαινε. Έτσι, καθιστώντας υποχρεωτική την τήρηση, στο έδαφός της, των θεμελιωδών αρχών ασφάλειας που ενέκρινε το σύνολο των κρατών στους κόλπους του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), πράγμα που αποτελεί αντικείμενο της οδηγίας, η Ένωση θα είναι σε θέση να εξαγάγει το «πρότυπο ασφάλειάς» της εκτός των συνόρων της.

1.6

Η ΕΟΚΕ θεωρεί ότι η προσέγγιση που συνίσταται στην υποχρέωση των κρατών μελών να θεσπίσουν απολύτως ανεξάρτητες εθνικές αρχές ασφάλειας, στην ανάθεση της ευθύνης για την ασφάλεια αποκλειστικά στους κατόχους άδειας λειτουργίας και στη διασφάλιση της διαφάνειας της ενημέρωσης σχετικά με τα θέματα αυτά είναι η καλύτερη, και επιθυμεί, ως εκ τούτου, τη διατήρηση της συγκεκριμένης πτυχής της οδηγίας και της προσέγγισης που εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο υπευθυνότητας.

1.7

Η ΕΟΚΕ δείχνει μεγάλη ευαισθησία στο ζήτημα της απόκτησης, της διατήρησης και της ανάπτυξης ικανοτήτων στα κράτη μέλη, και ιδίως σε εκείνα που διαθέτουν ελάχιστη ή μηδενική πείρα σε θέματα πυρηνικής ενέργειας. Τα εν λόγω κράτη μέλη οφείλουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό χωρίς καθυστέρηση, ιδίως με την ανάπτυξη των αναγκαίων κύκλων σπουδών. Εξάλλου, η ΕΟΚΕ προτείνει να εξεταστεί το ενδεχόμενο θέσπισης ευρωπαϊκής πιστοποίησης για την ικανότητα λειτουργίας πυρηνικών εγκαταστάσεων, καθώς και σπουδών που να καλύπτουν την διαχείριση των επιπτώσεων πυρηνικών ατυχημάτων τόσο από την τεχνική άποψη όσο και από την άποψη της υγείας.

1.8

Η ΕΟΚΕ υπογραμμίζει ότι η ασφάλεια είναι επίσης ζήτημα βιομηχανικής φιλοσοφίας και συμπεριφορών και δεν είναι δυνατόν να συνοψισθεί στην επεξεργασία κανόνων και περιορισμών λειτουργίας.

2.1

Η πυρηνική βιομηχανία αναπτύχθηκε δυναμικά στην Ένωση μετά την κρίση του 1973, και η αναγκαιότητα εναρμόνισης των πρακτικών ασφάλειας έγινε γρήγορα εμφανής.

2.2

Το ψήφισμα του Συμβουλίου της 22ας Ιουλίου 1975 περί των τεχνολογικών προβλημάτων πυρηνικής ασφάλειας (1) αναγνώρισε στην Επιτροπή ρόλο καταλύτη σε πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της πυρηνικής ασφάλειας.

2.3

Το Συμβούλιο ενέκρινε νέο ψήφισμα το 1992 (2), με το οποίο καλούσε τα κράτη μέλη να συνεχίσουν και να εντείνουν τις συντονισμένες προσπάθειες με στόχο την εναρμόνιση σε θέματα ασφάλειας. Στην απόφαση της 10ης Δεκεμβρίου 2002, για την υπόθεση C-29/99, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επιβεβαίωσε την αρμοδιότητα της Κοινότητας να νομοθετεί στον τομέα της πυρηνικής ασφάλειας.

2.4

Στις 30 Ιανουαρίου 2003, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 31 της συνθήκης Ευρατόμ, η Επιτροπή πρότεινε οδηγία για την ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων (3), επί της οποίας η ΕΟΚΕ εξέδωσε γνωμοδότηση (4).

2.5

Ελλείψει πλειοψηφίας, το Συμβούλιο δεν ενέκρινε την εν λόγω οδηγία, αλλά η διαβούλευση συνεχίσθηκε, ιδίως με τη δημιουργία το 2004 της «ομάδας για την πυρηνική ασφάλεια».

2.6

Σήμερα, η Επιτροπή επιθυμεί να δρομολογήσει εκ νέου τη θέσπιση ενός κοινοτικού πλαισίου για την πυρηνική ασφάλεια και να εμβαθύνει περαιτέρω στο θέμα.

3.1

Γενικός στόχος της πρότασης είναι η επίτευξη, η διατήρηση και η συνεχής βελτίωση της πυρηνικής ασφάλειας στην Κοινότητα, και η ενίσχυση του ρόλου των ρυθμιστικών φορέων. Το πεδίο εφαρμογής της αφορά το σχεδιασμό, την επιλογή της τοποθεσίας, την κατασκευή, τη συντήρηση, τη λειτουργία και τον παροπλισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων, δραστηριότητες για τις οποίες απαιτείται να λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας της ασφάλειας βάσει του νομοθετικού και κανονιστικού πλαισίου του οικείου κράτους μέλους. Το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίζει αν θα συμπεριλάβει ή όχι την πυρηνική ενέργεια στο ενεργειακό του μείγμα αναγνωρίζεται και γίνεται πλήρως σεβαστό.

3.2

Η προσέγγιση της οδηγίας για την πυρηνική ασφάλεια συνίσταται στη θέσπιση κοινοτικής ρύθμισης που να ενσωματώνει ένα σύνολο κοινών αρχών οι οποίες περιλαμβάνονται ήδη στη σύμβαση του ΔΟΑΕ, την οποία έχουν αποδεχτεί όλα τα κράτη μέλη, και οι οποίες συμπληρώνονται με πρόσθετες απαιτήσεις ασφάλειας που θα ισχύουν για τους νέους πυρηνικούς αντιδραστήρες.

3.3

Επομένως, σκοπός είναι να καταστούν υποχρεωτικές οι διεθνώς αναγνωρισμένες αρχές ασφάλειας (ΔΟΑΕ, σύμβαση για την πυρηνική ασφάλεια, WENRA κλπ.) των οποίων η εφαρμογή είναι σήμερα προαιρετική.

4.1

Η ενέργεια που προέρχεται από την πυρηνική σχάση αντιπροσωπεύει επί του παρόντος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ποσοστό της τάξεως του 14,6 % της πρωτογενούς ενέργειας που καταναλώνεται και του 31 % της ηλεκτροπαραγωγής. Για τα κράτη μέλη που τη χρησιμοποιούν (δεκαπέντε (5) από τα είκοσι επτά) αποτελεί την πηγή ενέργειας με τη σταθερότερη τιμή και μία από εκείνες που εμφανίζουν τις χαμηλότερες εκπομπές CO2. Όμως, η χρήση της δίνει λαβή για διαφωνίες σε ορισμένες από τις χώρες που τη χρησιμοποιούν, και κυρίως στα κράτη μέλη που δεν την έχουν περιλάβει στο ενεργειακό τους μείγμα, φοβούμενα, ιδίως, την ραδιενεργό ρύπανση από ενδεχόμενες δυσλειτουργίες και από τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων.

4.2

Σύμφωνα με τις προοπτικές που παρουσιάζονται στη γνωμοδότηση της ΕΟΚΕ με θέμα «Οι προκλήσεις του πυρηνικού τομέα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας» (6), η πυρηνική ενέργεια αποτελεί σήμερα αντικείμενο ανανεωμένου ενδιαφέροντος λόγω του οικονομικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει καθώς και για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (πολιτικές προστασίας του κλίματος). Εντός της ΕΕ, ορισμένα κράτη μέλη που είχαν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την πυρηνική ενέργεια, επανεξετάζουν σήμερα τις αποφάσεις τους.

4.3

Για να γίνει αποδεκτή από τους πολίτες η νέα αυτή ώθηση της πυρηνικής ενέργειας, απαιτείται η εξασφάλιση του ύψιστου δυνατού επιπέδου ασφάλειας.

4.4

Αυτό το «παγκόσμιο» ανανεωμένο ενδιαφέρον εγείρει με καινούριο τρόπο τα ζητήματα της πυρηνικής ασφάλειας, ιδίως όσον αφορά την οργάνωση και τον έλεγχό της. Η πυρηνική ασφάλεια πρέπει να αποτελεί «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό». Για τον σκοπό αυτό, η απόκριση πρέπει να είναι «παγκοσμιοποιημένη», καθώς ο πυρηνικός κίνδυνος δεν περιορίζεται εντός των συνόρων των κρατών που χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη τεχνολογία.

4.5

Για την επίτευξη προόδου προς την κατεύθυνση του συγκεκριμένου στόχου, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, λαμβάνοντας υπόψη τη ανάπτυξη της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στο έδαφός της και τη βιομηχανική τεχνογνωσία της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να δώσει το παράδειγμα, όπως πράττει στα θέματα που αφορούν το κλίμα, ξεκινώντας με την εσωτερική ενοποίηση των κανόνων και των φορέων ασφάλειας που διαθέτει, προσδιορίζοντας και ξεπερνώντας τα εμπόδια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

4.6

Στο πλαίσιο αυτό, η οδηγία που προτείνει η Επιτροπή υποβάλλεται την κατάλληλη στιγμή. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή την καλωσορίζει και εκτιμά ότι παρουσιάζει σημαντικό τεχνικό και στρατηγικό ενδιαφέρον για την ασφάλεια των πληθυσμών, των εργαζομένων στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, και του περιβάλλοντος, τόσο στα κράτη μέλη που επέλεξαν να χρησιμοποιούν την πυρηνική ενέργεια όσο και σε εκείνα που απέρριψαν την επιλογή αυτή.

4.6.1

Η ΕΟΚΕ εγκρίνει τη νέα προσέγγιση της Επιτροπής, η οποία, προκειμένου να εξασφαλίσει ευρεία συναίνεση, καθιστά πλήρως υπεύθυνα τα κράτη μέλη και τον εθνικό ρυθμιστικό φορέα τους. Πράγματι, το κάθε κράτος μέλος διαθέτει διαφορετική ιστορία, οργάνωση και πρακτικές. Συνεπώς, η προσέγγιση που συνίσταται ουσιαστικά στην επιβολή της τήρησης των κοινών κανόνων που έχουν αναπτυχθεί στους κόλπους του ΔΟΑΕ, στη θέσπιση πραγματικά ανεξάρτητων ρυθμιστικών φορέων και στην πλήρη ανάθεση της ευθύνης στους κατόχους των αδειών, χωρίς δυνατότητα μεταβίβασης της εν λόγω ευθύνης, είναι οπωσδήποτε η πλέον αποδεκτή σήμερα από το σύνολο των μερών, και είναι η προσέγγιση που εγγυάται καλύτερα την ασφάλεια των εγκαταστάσεων.

4.6.2

Η ΕΟΚΕ εκτιμά, επίσης, ότι η υπό εξέταση οδηγία αποτελεί ένα στάδιο της διαδικασίας βελτίωσης της ασφάλειας. Θα πρέπει να αναπτυχθεί ένας τεκμηριωμένος και συνεχής προβληματισμός, προκειμένου να κατανοηθούν και να ληφθούν υπόψη οι μεταβολές, οι προσθήκες ή οι τροποποιήσεις που δικαιολογούνται με βάση τις ενδεχόμενες εξελίξεις του πλαισίου, των τεχνικών και των οργανωτικών σχεδιασμών.

4.6.3

Η ΕΟΚΕ εκφράζει την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι το υπό εξέταση έγγραφο, τόσο στις «κύριες διατάξεις» του όσο και στο άρθρο 5, αποδίδει ιδιαίτερη προσοχή στη διαφάνεια και στην αξιοπιστία της ενημέρωσης του κοινού στο πλαίσιο των διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Υπό την έννοια αυτή, η σύμβαση του Aarhus (7) για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους παράγοντες της κοινωνίας των πολιτών.

4.6.4

Πέρα από τα όσα προαναφέρθηκαν και από το περιεχόμενο του σχεδίου οδηγίας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και να γίνει συνείδηση το γεγονός ότι η ασφάλεια δεν συνίσταται απλώς στην αυστηρή προσθήκη τεχνικών και βιομηχανικών κανόνων. Πρόκειται επίσης για μια φιλοσοφία, για ένα σύνολο πρακτικών που τοποθετούν την ασφάλεια στο επίκεντρο των μελημάτων και ωθούν, πέρα από την αναγκαία τήρηση των διαδικασιών, στη συνεχή αναζήτηση της βελτίωσης της ασφάλειας και του προσδιορισμού των ενδογενών και εξωγενών παραγόντων που θα μπορούσαν να την θέσουν σε κίνδυνο. Η φιλοσοφία αυτή δεν χτίζεται σε μια ημέρα και πρέπει να διακατέχει τόσο τους βιομηχάνους, τους φορείς εκμετάλλευσης και τους ελεγκτές όσο και τους πολιτικούς υπευθύνους, προκειμένου να αναπτυχθεί πλήρως όλο της το δυναμικό.

4.7

Η ανάπτυξη της ασφάλειας μπορεί να προσκρούσει σε περιορισμένες ικανότητες στις ηλεκτροπυρηνικές τεχνολογίες, ειδικότερα λόγω ανεπαρκούς εμπειρίας και τεχνογνωσίας καθώς και ακατάλληλου επιστημονικού και τεχνολογικού περιβάλλοντος. Θα πρέπει, λοιπόν, να καταβληθούν σημαντικές προσπάθειες κατάρτισης (8). Για την καλύτερη απόκριση, ειδικότερα, στις απαιτήσεις που καθορίζονται στα άρθρα 4, 7 και 9 σε θέματα κατάρτισης και ανθρώπινων πόρων, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ενδοευρωπαϊκή μεταφορά θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων και να θεσπισθούν μέτρα στήριξης. Θα πρέπει, επίσης, να επιδιωχθεί η ευρωπαϊκή πιστοποίηση της κατάρτισης, των προσόντων και των ικανοτήτων για τη λειτουργία πυρηνικών εγκαταστάσεων και την πυρηνική ασφάλεια.

4.8

Το ευρωπαϊκό φόρουμ για την πυρηνική ενέργεια, το οποίο θεσπίσθηκε από την Επιτροπή και υποστηρίχθηκε από το Συμβούλιο του Μαρτίου του 2007, συγκεντρώνει ανώτατους εκπροσώπους των δημοσίων αρχών, βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, εκπροσώπους των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, του κλάδου της πυρηνικής ενέργειας, των καταναλωτών, του χρηματοπιστωτικού κλάδου και της κοινωνίας των πολιτών. Είναι ταυτόχρονα ένας χώρος εμπειρογνωμοσύνης και συζήτησης σχετικά με τις δυνατότητες και τους κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας. Τον Ιανουάριο του 2009 διατύπωσε ορισμένες προτάσεις και παρατηρήσεις (9) για το σχέδιο οδηγίας, και η ΕΟΚΕ θεωρεί ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη, τόσο λόγω της ποιότητάς τους όσο και λόγω της σημασίας τους από την άποψη της αποδοχής από τους πολίτες και τους εκπροσώπους τους.

5.3.1

Ορισμός (1) «πυρηνική εγκατάσταση»: η ΕΟΚΕ προτείνει να προστεθούν τα «ραδιενεργά απόβλητα» μετά το αναλωμένο καύσιμο.

5.3.2

Ορισμός (8) «ρυθμιστικός φορέας»: η ΕΟΚΕ παροτρύνει την Επιτροπή να επαναλάβει αυτολεξεί τον ορισμό του γλωσσαρίου για την ασφάλεια που εκδόθηκε το 2007: «Αρχή ή δίκτυο αρχών στις οποίες η κυβέρνηση ενός κράτους έχει αναθέσει την κατά νόμον εξουσία να προβαίνει στη ρυθμιστική διεργασία, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης αδειών, και επομένως να θεσπίζει τις ρυθμιστικές διατάξεις της πυρηνικής ασφαλείας, της ασφάλειας από την ακτινοβολία, της ασφάλειας από τα ραδιενεργά απόβλητα και της ασφάλειας κατά την μεταφορά».

5.3.3

Ορισμός (10) «νέοι αντιδραστήρες ισχύος»: η ΕΟΚΕ προτιμά να γίνεται αναφορά στην κατασκευή των εγκαταστάσεων μετά την εφαρμογή της οδηγίας. Οι εξελίξεις που σημειώνονται κατά την αρχή της κατασκευής μπορούν να ληφθούν υπόψη από τον κάτοχο της άδειας. Αντίθετα, κάθε αλλαγή που γίνεται μετά την κατασκευή θα είναι δυσκολότερο να εφαρμοσθεί, εάν η εγκατάσταση δεν έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί κατάλληλα. Επειδή υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις σταθμών, των οποίων η κατασκευή διακόπηκε και πρέπει να ξαναρχίσει, η ΕΟΚΕ προτείνει την ακόλουθη διατύπωση: «νέοι αντιδραστήρες ισχύος», «οι αντιδραστήρες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας για τους οποίους χορηγείται άδεια κατασκευής (ή των οποίων η κατασκευή επαναλαμβάνεται κατόπιν διακοπής για διάστημα τουλάχιστον 5 ετών) μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας» .

5.4.1

Η ΕΟΚΕ προτείνει, στη διατύπωση του άρθρου αυτού, να διευκρινίζεται πρώτα το πλαίσιο, δηλαδή η γενική πτυχή της ασφάλειας, και έπειτα η ευθύνη, η οποία αφορά την υλοποίησή της. Προτείνει να περιληφθεί στο εν λόγω άρθρο η δυνατότητα ανάκλησης των αδειών σε περίπτωση παραλείψεων, καθώς κάτι τέτοιο εντάσσεται στο γενικό πλαίσιο και ενισχύει την εξουσία του ρυθμιστικού φορέα. Κατά συνέπεια, το άρθρο 8 δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης. Η ΕΟΚΕ υπενθυμίζει ότι η Επιτροπή έχει την εξουσία να εξακριβώνει την ποιότητα της μεταφοράς της οδηγίας, καθώς και τη δυνατότητα, όταν αυτό απαιτείται, να κινήσει διαδικασία επί παραβάσει έναντι ενός κράτους μέλους, εάν αυτό παραβεί τις αρχές της οδηγίας.

5.4.2

Το άρθρο 3 διαμορφώνεται επομένως ως εξής:

5.5.1

Για την ανεξαρτησία του ρυθμιστικού φορέα, στην οποία η ΕΟΚΕ αποδίδει ιδιαίτερη σημασία, προτιμάται η ακόλουθη διατύπωση: «Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι ο ρυθμιστικός φορέας, στόχος του οποίου είναι αποκλειστικά η ασφάλεια, είναι πραγματικά ανεξάρτητος από τους πάσης φύσεως οργανισμούς με αποστολή να προωθούν ή να εκμεταλλεύονται πυρηνικές εγκαταστάσεις. Δεν πρέπει να υπόκειται σε επιρροές οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν το ρυθμιστικό του έργο». Η αναφορά σε φορείς που «δικαιολογούν κοινωνικά οφέλη» είναι περιττή σε σχέση με την ιδέα της προώθησης της πυρηνικής ενέργειας και, εάν η αναφορά αυτή διατηρηθεί, πρέπει επίσης να αναφερθεί η ανεξαρτησία σε σχέση με φορείς που δραστηριοποιούνται κατά της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας.

6.1

Στόχος του παραρτήματος της οδηγίας είναι:

6.2

Το παράρτημα περιλαμβάνει έξι αρχές:

6.2.1

Τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι ο κάτοχος της άδειας αναλαμβάνει την ευθύνη για την ασφάλεια.

6.2.2

Η ευθύνη και η διαχείριση της ασφάλειας πρέπει να προσδιορίζονται στο υψηλότερο επίπεδο της επιχείρησης.

6.2.3

Η αξιολόγηση της ασφάλειας πρέπει να διενεργείται από την έναρξη της κατασκευής μιας εγκατάστασης και καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής της.

6.2.4

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν τη βελτιστοποίηση των πυρηνικών εγκαταστάσεων ώστε να ανταποκρίνονται στο υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας που μπορεί ευλόγως να επιτευχθεί.

6.2.5

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι καταβάλλεται κάθε προσπάθεια για την πρόληψη και τον μετριασμό των πυρηνικών συμβάντων και ατυχημάτων.

6.2.6

Τα κράτη μέλη, ανεξαιρέτως, διασφαλίζουν τη λήψη μέτρων όσον αφορά την ικανότητα αντίδρασης και απόκρισης σε επείγουσες καταστάσεις πυρηνικών ατυχημάτων, σύμφωνα με την οδηγία 96/29.