(1)

Ο απώτερος στόχος της μακροπροληπτικής πολιτικής είναι να συμβάλει στη διασφάλιση της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο σύνολό του, μεταξύ άλλων ενισχύοντας την ανθεκτικότητά του και μειώνοντας τη συσσώρευση συστημικών κινδύνων.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1092/2010 αναγνωρίζει ότι η παρακολούθηση και η εκτίμηση δυνητικών συστημικών κινδύνων θα πρέπει να βασίζονται σε ένα ευρύ φάσμα συναφών μακροοικονομικών και μικροοικονομικών δεδομένων και δεικτών και παρέχει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου (ΕΣΣΚ) πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εκτέλεση των καθηκόντων του των σχετικών με τη μακροπροληπτική επίβλεψη, κατά τρόπο που διαφυλάσσει ταυτόχρονα το απαιτούμενο κατά περίπτωση απόρρητο των εν λόγω πληροφοριών.

(3)

Πρόσβαση στο ως άνω φάσμα δεδομένων και δεικτών που απαιτεί η εκτέλεση των καθηκόντων τους θα πρέπει να έχουν και άλλες αρχές επιφορτισμένες με τη λήψη και/ή ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, περιλαμβανομένων των αρχών που παρέχουν ανάλυση για σκοπούς τεκμηρίωσης των αποφάσεων μακροπροληπτικής πολιτικής. Οι πληροφορίες τις οποίες διαθέτουν οι οικείες αρχές για τα υποκαταστήματα που λειτουργούν στην επικράτειά τους διαφέρουν μεταξύ κρατών μελών ως προς την εμβέλεια και τη συχνότητα παροχής.

(4)

Η σύσταση ΕΣΣΚ/2011/3 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (3) συνέστησε στα κράτη μέλη να διασφαλίσουν, μεταξύ άλλων, την εξουσία των μακροπροληπτικών αρχών να ζητούν και να λαμβάνουν έγκαιρα όλα τα σχετικά με την άσκηση των καθηκόντων τους εθνικά στοιχεία και πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων πληροφοριών προερχόμενων από φορείς μικροπροληπτικής εποπτείας και εποπτείας αγορών κινητών αξιών και πληροφοριών αναγόμενων εκτός της κανονιστικής περιμέτρου, καθώς και των εξειδικευμένων ανά ίδρυμα πληροφοριών κατόπιν αιτιολογημένου αιτήματος και στη βάση της εφαρμογής κατάλληλων ρυθμίσεων που διασφαλίζουν την εμπιστευτικότητα. Ωστόσο, η εν λόγω σύσταση δεν μπορούσε να προβλέψει τις διάφορες θεσμικές ρυθμίσεις που αφορούν την εξέλιξη της χάραξης και άσκησης της μακροπροληπτικής πολιτικής στα κράτη μέλη από το 2011 και μετά. Ως εκ τούτου, δεν εξέτασε ειδικά κάποιες θεσμικές ρυθμίσεις που ενδέχεται να καταστούν αναγκαίες για τη διασφάλιση της πρόσβασης των μακροπροληπτικών αρχών σε πληροφορίες τις οποίες δεν έχουν στη διάθεσή τους, αλλά οι οποίες θεωρούνται απαραίτητες για την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

(5)

Επί του παρόντος η παροχή διασυνοριακών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μέσω υποκαταστημάτων πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα αντιπροσωπεύει σημαντικό μερίδιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος αρκετών κρατών μελών. Στα εν λόγω κράτη μέλη ορισμένα υποκαταστήματα: α) έχουν χαρακτηριστεί σημαντικά από τις αρμόδιες αρχές κατά το άρθρο 51 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4), β) πληρούν τα κριτήρια άλλων συστημικά σημαντικών ιδρυμάτων κατά το άρθρο 131 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, γ) παρέχουν κρίσιμες λειτουργίες βάσει του ευρωπαϊκού πλαισίου ανάκαμψης και εξυγίανσης ή δ) κατέχουν σημαντικό μερίδιο της αγοράς σε σχέση με δραστηριότητες που μπορούν να επηρεάσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα (εφεξής από κοινού τα «υποκαταστήματα που μπορούν να επηρεάσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα»). Το δίκαιο της Ένωσης δεν παρέχει εναρμονισμένο ορισμό των υποκαταστημάτων που μπορούν να επηρεάσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Η παροχή διασυνοριακών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μέσω αυτών των υποκαταστημάτων αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον, καθώς εξελίσσεται η διαδικασία χρηματοπιστωτικής ενοποίησης σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε αρχή επιφορτισμένη με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνει ορισμένες βασικές πληροφορίες για το σύνολο των λειτουργούντων εντός της δικαιοδοσίας της υποκαταστημάτων μητρικών πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα. Τούτο, προκειμένου η οικεία αρχή να μπορεί τουλάχιστον να αξιολογεί κατά πόσον τα υποκαταστήματα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στη χώρα όπου ασκούν τις δραστηριότητές τους. Εάν η οικεία αρχή θεωρεί ότι όντως αυτό ισχύει, πρέπει επίσης να είναι σε θέση να λαμβάνει αναλυτικότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες αυτές.

(6)

Τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν έδρα σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα διαφέρουν ως προς το μέγεθος και τη σημασία τους. Εφόσον τα εν λόγω υποκαταστήματα θεωρείται ότι μπορούν να επηρεάσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στη χώρα όπου δραστηριοποιούνται, είναι αναγκαία η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των οικείων αρχών των κρατών μελών υποδοχής και καταγωγής. Εν προκειμένω η ανταλλαγή επιλεγμένων πληροφοριών για τα μητρικά ιδρύματα και τους ομίλους στους οποίους ανήκουν τα υποκαταστήματα είναι αναγκαία για την αξιολόγηση της πιθανής ενίσχυσης του αντίκτυπου της λειτουργίας των τελευταίων σε περιόδους υπερβολικής πιστωτικής επέκτασης ή κρίσης. Εξάλλου, η ανταλλαγή των επιλεγμένων αυτών πληροφοριών σε σχέση με τα μητρικά ιδρύματα και τους ομίλους όσον αφορά τα ίδια κεφάλαια, τη μόχλευση (περιλαμβανομένων των σχετικών απαιτήσεων αποθεμάτων ασφαλείας), τον κίνδυνο χρηματοδότησης και ρευστότητας, την επιχειρηματική στρατηγική και επιμέρους πτυχές των σχεδίων ανάκαμψης, είναι αναγκαία και για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας της μακροπροληπτικής πολιτικής στα κράτη μέλη υποδοχής των υποκαταστημάτων τους.

(7)

Για τους λόγους αυτούς η παροχή της δέσμης πληροφοριών που αναφέρεται στη σύσταση Γ θεωρείται αναγκαία προκειμένου οι αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας να είναι σε θέση να εκπληρώσουν την εντολή τους. Οι πληροφορίες θα πρέπει να παρέχονται στις αρχές αυτές κατόπιν αιτιολογημένου αιτήματος με βάση την ανάγκη ενημέρωσης και εντός των ορίων της εφαρμοστέας ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας. Όποτε οι εν λόγω αρχές χρειάζονται πρόσθετες πληροφορίες προκειμένου να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και να παρακολουθήσουν ή να αξιολογήσουν συστημικούς κινδύνους ή για τους σκοπούς του σχεδιασμού νέων μέσων πολιτικής, θα πρέπει να μπορούν να τις λάβουν κατόπιν αιτιολογημένου αιτήματος.

(8)

Ούτε η οδηγία 2013/36/ΕΕ, και ιδίως το άρθρο 56 αυτής, ούτε ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) απαγορεύει ή εμποδίζει την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ, αφενός, αρμόδιων αρχών και, αφετέρου, αρχών ή φορέων επιφορτισμένων με την ευθύνη της διαφύλαξης της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στα κράτη μέλη, κατά την εκτέλεση των εποπτικών καθηκόντων τους. Μολονότι η νομοθεσία της Ένωσης παρέχει ήδη πλαίσιο ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των οικείων αρχών για μικροπροληπτικούς σκοπούς, δεν υπάρχει ακόμη πλαίσιο ανταλλαγής πληροφοριών για μακροπροληπτικούς σκοπούς.

(9)

Οι κεντρικές τράπεζες συλλέγουν πληροφορίες για τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα. Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών προτρέπονται να ανταλλάσσουν τέτοιες πληροφορίες με τις οικείες αρχές κατόπιν αιτιολογημένου αιτήματος βάσει της ανάγκης ενημέρωσης, καθώς αυτό θεωρείται αποτελεσματικό μέσο για τη διευκόλυνση της άσκησης των καθηκόντων τους.

(10)

Η ύπαρξη καλοσχεδιασμένων ρυθμίσεων περί ανταλλαγής πληροφοριών για υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα θα μπορούσε να διευκολύνει τις αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Η κατάρτιση μνημονίων συνεννόησης αναμένεται να εισαγάγει στοιχεία τυποποίησης και προβλεψιμότητας και να διαμορφώσει κοινή αντίληψη ως προς το τι συνιστά πληροφόρηση που μπορεί να επηρεάσει την άσκηση των καθηκόντων τους· τα μνημόνια συνεννόησης θεωρούνται εξάλλου αποτελεσματικό και αποδοτικό μέσο για την επίτευξη του στόχου της διαμόρφωσης νοοτροπίας περί ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των οικείων αρχών για μακροπροληπτικούς σκοπούς. Εν προκειμένω, το Nordic-Baltic Macroprudential Forum (6) και το πλέον πρόσφατο μνημόνιο συνεννόησης σχετικά με τη συνεργασία και τον συντονισμό στον τομέα της διασυνοριακής χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη Σκανδιναβία και τη Βαλτική (7) θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως σημεία αναφοράς για τη θέσπιση πλαισίου στενής συνεργασίας μεταξύ των οικείων αρχών.

(11)

Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, η επιλογή της οικείας αρχής να συλλέγει πληροφορίες για σκοπούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας ή μακροπροληπτικούς σκοπούς θα πρέπει να επαφίεται στο οικείο κράτος μέλος.

(12)

Σύμφωνα με το άρθρο 40 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών υποδοχής μπορούν να απαιτούν από κάθε πιστωτικό ίδρυμα που διατηρεί υποκατάστημα στην επικράτειά τους να υποβάλλει σε αυτές ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκθέσεις για τις δραστηριότητες που ασκεί στην επικράτειά τους. Οι εκθέσεις αυτές μπορούν να εξυπηρετούν: i) λόγους ενημέρωσης και στατιστικούς σκοπούς, ii) τη διαπίστωση της ιδιότητας υποκαταστημάτων ως σημαντικών ή iii) τους σκοπούς εποπτείας που ανατίθεται στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους υποδοχής βάσει της οδηγίας 2013/36/ΕΕ. Δεν είναι σαφές εάν πληροφορίες συλλεγόμενες βάσει του εν λόγω άρθρου μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για μακροπροληπτικούς σκοπούς, καθώς η σχετική διάταξη δεν κάνει διάκριση μεταξύ μικροπροληπτικής και μακροπροληπτικής εποπτείας. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να εξετάσει την ανάγκη αναθεώρησης του ενωσιακού διακίου στο πλαίσιο της επανεξέτασης που προβλέπεται στο άρθρο 513 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, διευκρινίζοντας ειδικότερα ότι πληροφορίες προερχόμενες από τα υποκαταστήματα μπορούν να συλλέγονται και για μακροπροληπτικούς σκοπούς.

(13)

Τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε τρίτη χώρα υπόκεινται αποκλειστικά στο οικείο εθνικό δίκαιο, τα δε εθνικά νομοθετικά πλαίσια στον τομέα αυτόν δεν είναι εναρμονισμένα βάσει του ενωσιακού δικαίου. Το άρθρο 47 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, όπως τροποποιήθηκε πρόσφατα από την οδηγία (ΕΕ) 2019/878 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8), ορίζει ότι οι αρμόδιες εθνικές αρχές θα πρέπει να συλλέγουν από τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε τρίτη χώρα ελάχιστη δέσμη πληροφοριών και, συμπληρωματικά, κάθε περαιτέρω πληροφορία που θεωρείται αναγκαία για τη διασφάλιση της ολοκληρωμένης παρακολούθησης των δραστηριοτήτων των υποκαταστημάτων. Οι πληροφορίες αυτές θα πρέπει να διαβιβάζονται στις αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, όπου αυτό είναι εφικτό και σκόπιμο. Στο πλαίσιο της επανεξέτασης της ανάγκης να αναθεωρηθεί το ενωσιακό δίκαιο κατά το άρθρο 513 του προαναφερθέντος κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, και δη να διευκρινιστεί ότι πληροφορίες προερχόμενες από υποκαταστήματα μπορούν να συλλέγονται και για μακροπροληπτικούς σκοπούς, η Επιτροπή θα πρέπει επίσης να εξετάσει τη σκοπιμότητα της συλλογής δεδομένων για τους σκοπούς αυτούς από υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε τρίτη χώρα.

(14)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1024/2013 του Συμβουλίου (9) (εφεξής ο «κανονισμός ΕΕΜ»), η ΕΚΤ είναι η αρμόδια αρχή όσον αφορά τα σημαντικά πιστωτικά ιδρύματα στο πλαίσιο του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (ΕΕΜ). Ως εκ τούτου, η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για την εποπτεία των σημαντικών πιστωτικών ιδρυμάτων και συνεργάζεται στενά με τις εθνικές αρμόδιες αρχές (ΕΑΑ) για την εκτέλεση των καθηκόντων της μέσω κοινών εποπτικών ομάδων, που περιλαμβάνουν προσωπικό της ΕΚΤ και των οικείων εθνικών αρμόδιων αρχών. Αυτό επιτρέπει την ομαλή και έγκαιρη ανταλλαγή πληροφοριών για τα εποπτευόμενα πιστωτικά ιδρύματα. Οι αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας μπορούν να ζητούν και να λαμβάνουν από την ΕΚΤ, στο πλαίσιο του εποπτικού της ρόλου, πληροφορίες για τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος.

(15)

Σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 2 του κανονισμού ΕΕΜ, η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για την αξιολόγηση των μακροπροληπτικών μέτρων που λαμβάνουν οι εθνικές αρχές και, όταν κρίνεται αναγκαίο, για την εφαρμογή υψηλότερων απαιτήσεων κεφαλαιακών αποθεμάτων ασφαλείας και τη λήψη αυστηρότερων μέτρων. Εν προκειμένω, οι πληροφορίες για τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα εμπίπτουν στις κατηγορίες πληροφοριών που ενδέχεται να είναι απαραίτητες για την εκπλήρωση των καθηκόντων αυτών από την ΕΚΤ.

(16)

Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών που δεν συμμετέχουν στον ΕΕΜ μπορούν να συνεργάζονται και να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα εποπτευόμενα πιστωτικά ιδρύματα στο πλαίσιο λειτουργίας των σωμάτων εποπτών που συστήνονται δυνάμει των άρθρων 51 και 116 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και χρησιμεύουν ως οχήματα για τον συντονισμό των εποπτικών καθηκόντων που αφορούν τις διασυνοριακές δραστηριότητες ορισμένου πιστωτικού ιδρύματος.

(17)

Ο εν λόγω διασυνοριακός μηχανισμός ανταλλαγής πληροφοριών εστιάζει στους στόχους της μικροπροληπτικής εποπτείας. Επομένως, τα άρθρα 51 και 116 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ και ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2016/98 της Επιτροπής (10) που καθορίζουν τους γενικούς όρους λειτουργίας των σωμάτων εποπτών δεν προβλέπουν ειδικά τη συμμετοχή σε αυτά αρχών επιφορτισμένων με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Ωστόσο, η οικεία αρμόδια αρχή του κράτους μέλους καταγωγής μπορεί καταρχήν να καλεί άλλες οντότητες να συμμετέχουν σε συνεδριάσεις σώματος εποπτών, υπό την προϋπόθεση ότι συμφωνούν όλα τα μέλη του σώματος. Ορισμένες πληροφορίες για το μητρικό πιστωτικό ίδρυμα που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο των εργασιών των σωμάτων εποπτών μπορούν να επηρεάσουν την επίτευξη των μακροπροληπτικών σκοπών. Εν προκειμένω, οι αρμόδιες αρχές προτρέπονται να καλούν τις οικείες αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη και/ή ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας να συμμετέχουν στην εξέταση συγκεκριμένων θεμάτων μακροπροληπτικού ενδιαφέροντος που συζητούνται στα σώματα εποπτών. Η ρητή πρόβλεψη στον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2016/98 της Επιτροπής της δυνατότητας των εν λόγω οικείων αρχών να συμμετέχουν στα σώματα εποπτών ως παρατηρητές θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη βεβαιότητα ως προς αυτόν τον ρόλο τους. Η πρόσκληση εκπροσώπων των μακροπροληπτικών αρχών σε συνεδριάσεις των σωμάτων εποπτών με σκοπό την ενημέρωση των λοιπών συμμετεχόντων για τους μακροπροληπτικούς κινδύνους ή τις κανονιστικές εξελίξεις σε τομείς της μακροπροληπτικής εποπτείας μπορεί να ωφελήσει και τις συζητήσεις εντός των σωμάτων εποπτών.

(18)

Για να διασφαλιστεί η συνεπής, αποτελεσματική και αποδοτική προσέγγιση της ανταλλαγής πληροφοριών για τους σκοπούς της παρούσας σύστασης η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (ΕΑΤ) θα πρέπει, σε συνεργασία με το ΕΣΣΚ, να καταρτίσει κατευθυντήριες γραμμές για την ανταλλαγή πληροφοριών και να την παρακολουθεί. Για να επιτευχθεί συγκεκριμένο επίπεδο σύγκλισης των πληροφοριών που θα υποβάλλουν οι εμπλεκόμενοι φορείς η ΕΑΤ θα πρέπει, σε συνεργασία με αυτούς, να θεσπίσει κοινό πλαίσιο συνομολόγησης μνημονίων συνεννόησης.

(19)

Η παρούσα σύσταση δεν θίγει τις εντολές νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών στην Ένωση.

(20)

Οι συστάσεις του ΕΣΣΚ δημοσιεύονται αφότου οι αποδέκτες τους ενημερωθούν και αφότου το γενικό συμβούλιο ενημερώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πρόθεσή του να προβεί στη δημοσίευση και του παράσχει τη δυνατότητα να αντιδράσει,

1.

να ανταλλάσσουν με αποτελεσματικό και αποδοτικό τρόπο πληροφορίες που θεωρούνται αναγκαίες για την εκτέλεση των καθηκόντων τους των σχετικών με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και που αφορούν υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα, τα οποία λειτουργούν σε κράτος μέλος υποδοχής. Η ανταλλαγή των εν λόγω πληροφοριών θα πρέπει να βασίζεται στην υποβολή σχετικού αιτιολογημένου αιτήματος από την οικεία αρχή του κράτους μέλους υποδοχής που είναι επιφορτισμένη με τη λήψη ή/και εφαρμογή μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, λαμβανομένων υπόψη των κατευθυντήριων γραμμών που εκδίδει η ΕΑΤ σύμφωνα με την επιμέρους σύσταση Γ σημείο 1. Οι προς ανταλλαγή πληροφορίες θα πρέπει να είναι ανάλογες της σημασίας των υποκαταστημάτων για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στο κράτος μέλος υποδοχής•

2.

να καταρτίζουν μεταξύ τους ή με οικεία αρχή τρίτης χώρας μνημόνια συνεννόησης ή άλλες μορφές οικειοθελών ρυθμίσεων για τη συνεργασία και την ανταλλαγή πληροφοριών για τα ως άνω υποκαταστήματα στο κράτος μέλος υποδοχής, εφόσον όλα τα εμπλεκόμενα μέρη το κρίνουν αναγκαίο και ενδεδειγμένο ενόψει της διευκόλυνσης της ανταλλαγής πληροφοριών.

1.

να αξιολογήσει την ύπαρξη τυχόν εμποδίων στη νομοθεσία της Ένωσης τα οποία δεν επιτρέπουν στις αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη λήψη ή/και ενεργοποίηση μέτρων μακροπροληπτικής πολιτικής ή με άλλα καθήκοντα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας να διαθέτουν ή να λαμβάνουν τις απαραίτητες πληροφορίες για υποκαταστήματα ενόψει της εκτέλεσης των λειτουργιών ή της εκπλήρωσης των καθηκόντων αυτών·

2.

εφόσον καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν τέτοια εμπόδια, να προτείνει την τροποποίηση της ενωσιακής νομοθεσίας με σκοπό την άρση τους.

1.

να εκδώσει κατευθυντήριες γραμμές, σύμφωνα με τη σύσταση Α, με σκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών για υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος μεταξύ των οικείων αρχών• οι κατευθυντήριες γραμμές θα πρέπει να περιλαμβάνουν κατάλογο των πληροφοριών που ανταλλάσσονται τουλάχιστον βάσει της ανάγκης ενημέρωσης και εντός των ορίων της εφαρμοστέας ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας, ο δε κατάλογος θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον πληροφορίες αναγόμενες σε κάθε μία εκ των ακόλουθων κατηγοριών:

2.

να παρακολουθεί σε τακτική βάση, σε συνεργασία με το ΕΣΣΚ, την αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των οικείων αρχών όσον αφορά τα υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα.

α)

ως «υποκατάστημα» νοείται έδρα επιχειρηματικής εκμετάλλευσης η οποία στερείται ιδίας νομικής προσωπικότητας και διενεργεί απευθείας, εν όλω ή εν μέρει, πράξεις που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της δραστηριότητας πιστωτικού ιδρύματος·

β)

ως «πιστωτικό ίδρυμα» νοείται το πιστωτικό ίδρυμα όπως ορίζεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 σημείο 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013·

γ)

ως «υποκατάστημα που μπορεί να επηρεάσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα» νοείται υποκατάστημα πιστωτικού ιδρύματος που εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα, το οποίο είναι εγκατεστημένο σε κράτος μέλος υποδοχής και ως προς το οποίο πληρούται οποιοδήποτε από τα ακόλουθα κριτήρια:

δ)

ως «κράτος μέλος υποδοχής» νοείται κράτος μέλος υποδοχής κατά τους ορισμούς του άρθρου 1 σημείο 44 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013·

ε)

ως «κράτος μέλος καταγωγής» νοείται κράτος μέλος καταγωγής κατά τους ορισμούς του άρθρου 1 σημείο 43) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013·

στ)

ως «αρμόδια αρχή» νοείται, αφενός, δημόσια αρχή ή όργανο που αναγνωρίζεται επίσημα από το εθνικό δίκαιο κράτους μέλους και εξουσιοδοτείται βάσει αυτού να εποπτεύει πιστωτικά ιδρύματα στο πλαίσιο του συστήματος εποπτείας που εφαρμόζεται στην επικράτειά του και, αφετέρου, η ΕΚΤ σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1024/2013·

ζ)

ως «μνημόνιο συνεννόησης» νοείται οικειοθελής ρύθμιση που καθορίζει τους όρους της σκοπούμενης συνεργασίας των οικείων αρχών μεταξύ τους και διευκρινίζει τις λεπτομέρειες των προς ανταλλαγή δεδομένων και πληροφοριών σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις·

η)

ως «οικεία αρχή» νοείται:

1.

2.

α)

Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2020 οι οικείες αρχές καλούνται να διαβιβάσουν στο ΕΣΣΚ και στο Συμβούλιο ενδιάμεση έκθεση για την εφαρμογή της σύστασης A.

β)

Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2024 οι οικείες αρχές καλούνται να διαβιβάσουν στο ΕΣΣΚ και στο Συμβούλιο τελική έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της σύστασης A, λαμβάνοντας υπόψη τυχόν αλλαγές στο εθνικό και στο ενωσιακό δίκαιο και στις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΑΤ.

1.

2.