31971L0086

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 1ης Φεβρουαρίου 1971 περί εναρμονίσεως των βασικών διατάξεων επί θεμάτων ασφαλίσεως των βραχυπροθέσμων πράξεων (πολιτικός κίνδυνος) στις οποίες μετέχουν ως αγοραστές δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος και ιδίως το άρθρο 113,

την πρόταση της Επιτροπής,

Εκτιμώντας:

ότι οι εξαγωγικές πιστώσεις διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στις διεθνείς συναλλαγές και αποτελούν σημαντικό όργανο της εμπορικής πολιτικής-

ότι τα διάφορα συστήματα ασφαλίσεως εξαγωγικών πιστώσεων εν ισχύϊ στα Κράτη μέλη δύνανται να επιφέρουν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού μεταξύ επιχειρήσεων της Κοινότητος στις αγορές τρίτων χωρών-

ότι η εναρμόνιση των διαφόρων συστημάτων ασφαλίσεως εξαγωγικών πιστώσεων θα μπορούσε να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων των διαφόρων Κρατών μελών-

ότι ανάλογα με τις διάφορες κατηγορίες πράξεων, η εναρμόνιση δύναται να πραγματοποιηθεί είτε με κοινά ασφαλιστικά συμβόλαια, είτε με κοινές διατάξεις περί των στοιχείων που εκρίθησαν ουσιώδη στο επίπεδο του ανταγωνισμού-

ότι τη στιγμή αυτή στο βραχυπρόθεσμο τομέα, οι ασφαλισμένες πράξεις αντιπροσωπεύουν γενικώς ένα μικρότερο ποσοστό εξαγωγών από ότι στο μακροπρόθεσμο τομέα-

ότι εξ άλλου πρόκειται για ένα τομέα στον οποίο δρουν οι ιδιωτικές εταιρίες ασφαλίσεως πιστώσεων και κατά συνέπεια είναι σκόπιμο να περιορισθεί η εναρμόνιση στον πολιτικό μόνο κίνδυνο-

ότι για τους λόγους αυτούς, είναι σκόπιμο να μη γίνει η σύνταξη ενός κοινού ασφαλιστηρίου συμβολαίου και η εναρμόνιση να περιορισθεί στα στοιχεία που εκρίθησαν ουσιώδη στο πεδίο του ανταγωνισμού,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Με την επιφύλαξη των διατάξεων του παραρτήματος Δ των οδηγιών 70/509/ΕΟΚ και 70/510/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 1970(1), τα Κράτη μέλη λαμβάνουν κάθε αναγκαίο νομοθετικό, κανονιστικό ή διοικητικό μέτρο για τη θέση σε ισχύ των διατάξεων που εναρμονίσθηκαν σε θέματα βραχυπροθέσμων πράξεων που αναγράφονται σε παράρτημα στην παρούσα οδηγία.

Άρθρο 2

Τα Κράτη μέλη οφείλουν να μεριμνούν ώστε οι οργανισμοί ασφαλίσεως πιστώσεων, που εγγυώνται για λογαριασμό ή με την υποστήριξη του Κράτους, να ασφαλίζουν τις πράξεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων που εναρμονίσθηκαν, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες εφαρμογής που περιέχονται σ' αυτές και τους ειδικούς κανόνες που θεσπίζει το Συμβούλιο.

Άρθρο 3

1. Το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων που εναρμονίσθηκαν καλύπτει, οποιοσδήποτε και αν είναι ο τύπος του χρησιμοποιηθέντος ασφαλιστικού συμβολαίου, τις πράξεις:

- που συνεπάγονται, είτε πιστωτικό κίνδυνο διαρκείας μικρότερης από 24 μήνες, είτε πιστωτικό κίνδυνο και ασφαλισμένο κίνδυνο κατασκευής των οποίων η συνολική διάρκεια είναι επίσης μικρότερη από 24 μήνες. Εν τούτοις, η διάρκεια αυτού του κινδύνου κατασκευής πρέπει να είναι η ιδία μικρότερη από 12 μήνες,

- που έχουν συναφθεί με δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα ως αγοραστή,

- που έχουν πραγματοποιηθεί βάσει πιστώσεως προμηθευτού.

2. Οι διατάξεις που εναρμονίζονται με την παρούσα οδηγία αφορούν μόνο την ασφάλιση του πολιτικού κινδύνου.

3. Οι ορισμοί του δημοσίου ή ιδιωτικού φορέα ως αγοραστού είναι αυτοί που εμφαίνονται αντιστοίχως στο άρθρο 3 της οδηγίας 70/509/ΕΟΚ και στο άρθρο 4 της οδηγίας 70/510/ΕΟΚ.

Άρθρο 4

Η Επιτροπή δύναται να ζητεί τη γνώμη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ασφαλίσεως Πιστώσεων, που συνεστήθη με το άρθρο 4 της οδηγίας 70/509/ΕΟΚ, για κάθε πρόβλημα σχετικό με την ομοιόμορφη εφαρμογή της παρούσης οδηγίας.

Άρθρο 5

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα Κράτη μέλη.

Έγινε στις Βρυξέλλες, την 1η Φεβρουαρίου 1971.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

M. SCHUMANN

(1) ΕΕ αριθ. Ν 254 της 25.11.1970, σ. 1 και 26.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ (ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ) ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΩΣ ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ

Άρθρο 1

Ορισμός του πιστωτικού κινδύνου

Ο ορισμός, ο οποίος θα περιληφθεί στα ασφαλιστικά συμβόλαια δεν πρέπει να καλύπτει συστατική περίοδο ασφαλιστικής ζημίας μικρότερη από 6 μήνες.

Άρθρο 2

Κατάλογοι γενεσιουργών πράξεων της ζημίας

Ο βασικός κατάλογος περιέχει τις πράξεις Γ έως Η συμπεριλαμβανομένης, που προβλέπονται στο άρθρο 3 των κοινών ασφαλιστικών συμβολαίων για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πράξεις στις οποίες μετέχουν δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς ως αγοραστές και συμπληρούται, όσον αφορά τους δημοσίους φορείς από την πράξη Β του άρθρου 3 του κοινού ασφαλιστικού συμβολαίου για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πράξεις με αυτούς τους αγοραστές.

Ο βασικός κατάλογος μπορεί όμως να τροποποιηθεί από τον οργανισμό ασφαλίσεως πιστώσεων, υπό τον όρο ότι η τροποποίηση αυτή δεν συνεπάγεται επέκταση της ασφαλίσεως που προκύπτει από τον εν λόγω κατάλογο.

Άρθρο 3

Πεδίο εφαρμογής της ασφαλίσεως

Η ασφάλιση εφαρμόζεται επί του ποσού της πιστώσεως του ασφαλισμένου σε κεφάλαιο και τόκους, με εξαίρεση τους τόκους υπερημερίας, τις ποινικές ρήτρες και τις αποζημιώσεις που οφείλονται από τον οφειλέτη.

Άρθρο 4

Ασφαλισμένο ποσοστό

Ο ασφαλισμένος οφείλει να κρατήσει στην αποκλειστική του ευθύνη το τμήμα που δεν ασφαλίσθηκε από τον οργανισμό ασφαλίσεως πιστώσεων.

Άρθρο 5

Γενικές αρχές αποζημιώσεως

Οι ακόλουθες αρχές πρέπει να τηρούνται:

α) Υποχρέωση του ασφαλισμένου, όσον αφορά τη σύναψη και την εκτέλεση της ασφαλισμένης πράξεως, να ενεργεί με κάθε επιμέλεια: η υποχρέωση αυτή εφαρμόζεται επίσης στη συμπεριφορά των εντολοδόχων του, των συμβαλλομένων με αυτόν ή των υπεργολάβων.

β) Ευθύνη του ασφαλισμένου για την λήψη των αναγκαίων αδειών και την εκτέλεση των νομίμων διατυπώσεων (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που βαρύνουν τον οφειλέτη μέχρι της ενάρξεως της ισχύος του συμβολαίου).

γ) Μη αποζημίωση των ακύρων πιστώσεων.

Άρθρο 6

Γενικές αρχές διαθέσεως των πληρωμών και του προϊόντος της ρευστοποιήσεως των ασφαλειών

Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια πρέπει να περιέχουν κανόνες διαθέσεως, σε τρόπο ώστε οποιεσδήποτε πληρωμές ή ανακτήσεις που εισπράττει ο ασφαλισμένος να μη διατίθενται για τις μη ασφαλισμένες πιστώσεις πριν από τις εγγυημένες πιστώσεις.

Άρθρο 7

Γενικές αρχές σε θέματα ανακτήσεων

Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια οφείλουν να τηρούν την αρχή της κατανομής των ανακτήσεων μεταξύ του οργανισμού ασφαλίσεως πιστώσεων και του ασφαλισμένου.