Υπόθεση C‑555/13

Merck Canada Inc.

κατά

Accord Healthcare Ltd κ.λπ.

(αίτηση του Tribunal Arbitral necessário

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Έννοια του “εθνικού δικαστηρίου” κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ — Tribunal Arbitral necessário — Παραδεκτό —Κανονισμός (ΕΚ) 469/2009 — Άρθρο 13 — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα — Διάρκεια ισχύος πιστοποιητικού — Μέγιστη περίοδος αποκλειστικής εκμεταλλεύσεως»

Περίληψη — Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα)
της 13ης Φεβρουαρίου 2014

1.        Προδικαστικά ερωτήματα — Παραπομπή ζητήματος στο Δικαστήριο — Εθνικό δικαστήριο κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ — Έννοια

(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2.        Προσέγγιση των νομοθεσιών — Ενιαίες νομοθεσίες — Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία — Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας — Συμπληρωματικό πιστοποιητικό προστασίας για τα φάρμακα — Διάρκεια ισχύος πιστοποιητικού — Μέγιστη περίοδος αποκλειστικής εκμεταλλεύσεως

(Κανονισμός 469/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 9 και άρθρο 13)

1.        Διαιτητικό δικαστήριο ιδρυθέν με νομική βάση, το οποίο διαθέτει, μονίμως, δεσμευτική αρμοδιότητα για να κρίνει, σε πρώτο βαθμό, τις διαφορές που ανακύπτουν επί των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας περί φαρμάκων αναφοράς και γενόσημων φαρμάκων εφαρμόζοντας το εθνικό δίκαιο σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, το οποίο τηρεί τις αρχές της ισότητας και της κατ’ αντιμωλία διαδικασίας στη μεταχείριση των διαδίκων, το οποίο εφαρμόζει την εθνική νομοθεσία που προσδιορίζει και οριοθετεί τους δικονομικούς κανόνες, του οποίου οι εκδιδόμενες αποφάσεις έχουν τα ίδια αποτελέσματα με τις αποφάσεις που εκδίδουν τα τακτικά δικαστήρια και, τέλος, του οποίου οι διαιτητές υπέχουν τα ίδια καθήκοντα ανεξαρτησίας και αμεροληψίας με τους δικαστές των τακτικών δικαστηρίων, πρέπει να θεωρηθεί ως δικαστήριο κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ.

(βλ. σκέψεις 19, 23-25)

2.        Το άρθρο 13 του κανονισμού 469/2009, περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα, σε συνδυασμό με την αιτιολογική σκέψη 9 του ίδιου κανονισμού, έχει την έννοια ότι αποκλείει στον κάτοχο ταυτοχρόνως διπλώματος ευρεσιτεχνίας και πιστοποιητικού τη δυνατότητα να επικαλείται το σύνολο της διάρκειας ισχύος του πιστοποιητικού αυτού, υπολογιζόμενης κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 13, αν, βάσει της διάρκειας αυτής, θα δικαιούταν περιόδου αποκλειστικής εκμεταλλεύσεως δραστικής ουσίας μεγαλύτερης των δεκαπέντε ετών από την πρώτη ΑΚΑ, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του φαρμάκου το οποίο αποτελείται από την εν λόγω δραστική ουσία ή την περιέχει.

(βλ. σκέψη 34 και διατακτ.)