31998D0364

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 15ης Ιουλίου 1997 σχετικά με την κρατική ενίσχυση που χορηγήθηκε υπέρ του ομίλου επιχειρήσεων Alvarez (GEA) [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(1997) 2615] (Το κείμενο στην ισπανική γλώσσα είναι το μόνο αυθεντικό) (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (98/364/ΕΚ)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 93 παράγραφος 2 πρώτο εδάφιο,

τη συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, και ιδίως το άρθρο 62 παράγραφος 1 στοιχείο α),

Αφού κάλεσε τους ενδιαφερόμενους, σύμφωνα με το άρθρο 93 της συνθήκης, να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

Ι

Στις 15 Νοεμβρίου 1995, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93 παράγραφος 2, σχετικά με ενίσχυση που χορηγήθηκε προς τον όμιλο επιχειρήσεων Alvarez (στο εξής «GEA»). Η GEA είναι μία επιχείρηση που κατασκευάζει και διακινεί στο εμπόριο πορσελάνινα, κεραμικά και γυάλινα επιτραπέζια σκεύη, ενώ επίσης παράγει και φιάλες. Η GEA ήταν στο παρελθόν μια από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις επιτραπέζιων σκευών στην Ισπανία. Κατά τα τελευταία πέντε έτη, το μερίδιό της στην ισπανική αγορά ανέρχεται, κατά μέσο όρο, σε 11,6 % και στην κοινοτική σε 0,64 %, ενώ απασχολεί συνολικά 1 029 εργαζόμενους. Ο ετήσιος κύκλος εργασιών της, κατά το διάστημα 1995 και 1996, ανήλθε σε 2 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες περίπου. Οι εγκαταστάσεις του ομίλου βρίσκονται στο Vigo, επαρχία της Pontevedra στην Galicia, αυτόνομη κοινότητα της Ισπανίας, που αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική κρίση και εμφανίζει υψηλό επίπεδο ανεργίας, λόγω των προβλημάτων που πλήττουν τους τομείς της ναυπηγικής, της αλιείας και της αυτοκινητοβιομηχανίας, κλάδους με δεσπόζουσα θέση στην οικονομία της. Η περιοχή θεωρείται ζώνη του στόχου 1 και δύναται να τύχει των περιφερειακών ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο α) της συνθήκης. Η GEA είναι, μετά τη Citroen, ο δεύτερος βιομηχανικός εργοδότης στην περιοχή.

Τον Ιούνιο του 1991, η INI, κρατική ισπανική ελέγχουσα εταιρεία στην οποία ανήκε πάντοτε η GEA, αποφάσισε τότε να ιδιωτικοποιήσει την επιχείρηση. Ωστόσο, πριν προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση, έπρεπε να προβεί σε εξυγίανση της GEA, η οποία κατά τα προηγούμενα έτη είχε σημειώσει σημαντικές ζημίες. Έτσι, η INI χορήγησε στη GEA ενίσχυση ύψους 24 εκατομμυρίων Ecu, προκειμένου να αποσβέσει τα χρέη της. Παρότι δεν κοινοποιήθηκε, η ενίσχυση εγκρίθηκε από την Επιτροπή το 1992 [ενίσχυση ΝΝ 15/92, έγγραφο SEC (92) 1655]. Η έγκριση δικαιολογήθηκε με την καθαρή μείωση της παραγωγικής ικανότητας, τη ρήξη των δεσμών μεταξύ INI και GEA και το γεγονός ότι η επιχείρηση βρισκόταν σε ζώνη που μπορούσε να τύχει της παρέκκλισης που προβλέπεται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 στοιχείο α) της συνθήκης.

Μετά την έγκριση αυτή, η οποία δόθηκε χωρίς ειδικούς όρους, η INI χορήγησε στη GEA συμπληρωματική ενίσχυση, η οποία δεν κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή ούτε εγκρίθηκε από αυτήν. Η ενίσχυση περιλάμβανε εγγύηση που χορηγήθηκε το 1992, η οποία, τότε, εμπεριείχε δυνητικό κίνδυνο ύψους 1 620 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, καθώς και άμεση επιχορήγηση ύψους 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, που καταβλήθηκε το 1994 με σκοπό την αποδέσμευση της INI από την προηγούμενη εγγύηση. Εξάλλου, η Επιτροπή πληροφορήθηκε ότι η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia είχε την πρόθεση να χορηγήσει νέα εγγύηση ύψους 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών.

Η Επιτροπή διατηρούσε σοβαρές επιφυλάξεις σχετικά με το αν η ενίσχυση, η οποία αναμφίβολα ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 92 παράγραφος 1, μπορούσε να τύχει των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφος 3 και, για το λόγο αυτόν, αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93 παράγραφος 2 σχετικά με:

- την ενίσχυση ύψους 1 620 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που χορηγήθηκε το 1992,

- την επιχορήγηση ύψους 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που δόθηκε το 1994,

- τη νέα εγγύηση τη χορήγηση της οποίας είχε προγραμματίσει η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia, και η οποία ανερχόταν σε 2 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες.

ΙΙ

Με επιστολή της 26ης Ιανουαρίου 1997, οι ισπανικές αρχές απάντησαν στην απόφαση της Επιτροπής να κινήσει την διαδικασία του άρθρου 93 παράγραφος 2. Βάσει των ισχυρισμών τους, ούτε η εγγύηση που χορηγήθηκε το 1992 ούτε η καταβολή της επιχορήγησης το 1994 συνιστούσαν ενίσχυση δυνάμει του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ ή δυνάμει του άρθρου 61 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η INI είχε ενεργήσει ως ιδιώτης επενδυτής σε συνήθεις συνθήκες οικονομίας της αγοράς. Το 1992, ο κίνδυνος πτώχευσης της επιχείρησης ήταν ελάχιστος και η εγγύηση είχε συμβάλει απλώς στη στήριξη της διαδικασίας αναδιάρθρωσης της επιχείρησης μέσω της χρηματοδότησης της επένδυσης. Όσον αφορά την πληρωμή που πραγματοποιήθηκε το 1994, οι ισπανικές αρχές παραδέχθηκαν ότι η επιχείρηση, μετά την ιδιωτικοποίησή της το 1992, διερχόταν σοβαρή οικονομική κρίση, κατάσταση που επιδεινώθηκε το 1994, μετά την αποτυχία όλων των προσπαθειών να καταστεί εκ νέου βιώσιμη. Την εποχή εκείνη, είχαν, ωστόσο, ληφθεί μέτρα για την αναδιάρθρωση της επιχείρησης, όπως λ.χ. μία πρώτη και ήπια μείωση του εργατικού δυναμικού και της παραγωγικής ικανότητας. Σκοπός της καταβολής των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών ήταν η στήριξη αυτών των πρώτων προσπαθειών. Δεδομένου ότι ο επιδιωκόμενος σκοπός δεν επιτεύχθηκε, καταρτίστηκε σχέδιο αναδιάρθρωσης που πρότεινε τη λήψη δραστικών μέτρων για την επίτευξη της βιωσιμότητας της επιχείρησης. Μετά την κατάρτισή του, το σχέδιο έπρεπε να υποβληθεί αμέσως στην Επιτροπή για ενδελεχή εξέταση. Η ισπανική κυβέρνηση θεώρησε, ωστόσο, ότι η καταβολή των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών αποτελούσε ευνοϊκή πρακτική της INI, που την απάλλασσε από οποιαδήποτε ευθύνη όσον αφορά την ενδεχόμενη καταβολή των 1 620 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που κάλυπτε η εγγύηση.

Όσον αφορά την εγγύηση των 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, οι ισπανικές αρχές επεσήμαναν το γεγονός ότι, μολονότι δεν αποκλείστηκε η ενδεχόμενη χορήγησή της, δεν είχε ακόμη υλοποιηθεί και ότι, σε περίπτωση που η αυτόνομη κυβέρνηση αποφάσιζε να τη χορηγήσει, οι ισπανικές αρχές θα προέβαιναν στην κοινοποίησή της.

ΙΙΙ

Με επιστολή της 30ής Ιουλίου 1996, η Επιτροπή απέστειλε στην ισπανική κυβέρνηση τις παρατηρήσεις των τρίτων ενδιαφερομένων (τέσσερις ισπανικές ανταγωνιστικές επιχειρήσεις της GEA και η υπηρεσία σύνδεσης της ευρωπαϊκής κεραμοποιίας), οι οποίες της είχαν αποσταλεί με αφορμή τη δημοσίευση της απόφασής της να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 93 παράγραφος 2 (1).

Όλα τα μέρη εκτιμούσαν ότι η ενίσχυση που χορηγήθηκε στη GEA είχε προκαλέσει σημαντική στρέβλωση του ανταγωνισμού, εφόσον είχε επιτρέψει την επιχείρηση να διαθέτει τα προϊόντα της σε τιμές τεχνητά χαμηλές, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκείνοι δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις τιμές αυτές, αφού οι ίδιοι δεν είχαν λάβει καμία κρατική ενίσχυση. Για να ενισχύσει τα επιχειρήματά του, ένας εκ των ανταγωνιστών επεσύναψε αντίγραφο των διαφημιστικών ανακοινώσεων μιας αλυσίδας σουπερμάρκετ που πρόσφερε, πράγματι, σε πολύ χαμηλές τιμές προϊόντα κατασκευασμένα από τη GEA.

Ένας ανταγωνιστής πρόβαλε, εξάλλου, τον ισχυρισμό ότι η GEA είχε λάβει εν τω μεταξύ συμπληρωματική ενίσχυση ύψους 1 000 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών υπό μορφή εγγυήσεων για την κάλυψη δανείων. Οι εν λόγω εγγυήσεις δεν είχαν κοινοποιηθεί στην Επιτροπή και έπρεπε να συμπεριληφθούν στις ενισχύσεις για τις οποίες είχε κινηθεί η διαδικασία.

IV

Με επιστολές της 15ης και της 24ης Οκτωβρίου 1996, οι ισπανικές αρχές απάντησαν στα σχόλια των τρίτων ενδιαφερομένων. Στις απαντήσεις αυτές επιβεβαιωνόταν το γεγονός ότι, τον Απρίλιο, η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia είχε χορηγήσει ενίσχυση διάσωσης υπό μορφήν εγγυήσεων για την κάλυψη πιστώσεων ύψους 700 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, με σκοπό να διατηρήσει την επιχείρηση σε λειτουργία εν αναμονή της έκδοσης τελικής απόφασης εκ μέρους της Επιτροπής. Επιπλέον, χορήγησαν άλλα 350 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες υπό μορφή εγγυήσεων για την κάλυψη εκκρεμών πληρωμών που αφορούσαν τους μισθούς των εργαζομένων. Αρχικά, η διάρκεια των εγγυήσεων αυτών είχε ορισθεί σε έξι μήνες και, εν συνεχεία, παρατάθηκε μέχρι τον Ιούνιο του 1997, επειδή η Επιτροπή δεν είχε ακόμη εκδώσει οριστική απόφαση. Η ενίσχυση αυτή, δεν είχε, ωστόσο, κανένα αντίκτυπο στην αγορά, δεδομένου ότι είχε χρησιμεύσει απλώς ως εγγύηση των απαιτούμενων πιστώσεων για την κάλυψη του κόστους εκμετάλλευσης της επιχείρησης. Κατά την ισπανική κυβέρνηση, η εν λόγω ενίσχυση βασίστηκε στο διάταγμα της αυτόνομης κυβέρνησης αριθ. 309/1995, της 23ης Νοεμβρίου 1995, σχετικά με την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην αυτόνομη κοινότητα της Galicia. Το διάταγμα κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή και έλαβε την έγκρισή της (κρατική ενίσχυση Ν 21/95, απόφαση της Επιτροπής, της 31ης Δεκεμβρίου 1995). Ωστόσο, προκειμένου να χορηγήσει την έγκρισή της, η Επιτροπή είχε θέσει ως προϋπόθεση να κοινοποιούνται μεμονομένα οι ενισχύσεις προς επιχειρήσεις που λόγω του μεγέθους τους δεν δύνανται να θεωρούνται ΜΜΕ (όπως η περίπτωση της GEA).

Εξάλλου, οι ισπανικές αρχές επανέλαβαν το γεγονός ότι ούτε η εγγύηση της INI του 1992 ούτε η επιχορήγηση του 1994 έπρεπε να θεωρούνται ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης, εφόσον η INI είχε ενεργήσει ως ιδιώτης επενδυτής. Η ισπανική κυβέρνηση τόνισε επίσης ότι η ενίσχυση ύψους 2,5 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, την οποία η Επιτροπή είχε συμπεριλάβει στη διαδικασία, δεν είχε ακόμη χορηγηθεί.

Όσον αφορά την πολιτική τιμών «ντάμπινγκ» που δήθεν εφάρμοσε η GEA, οι ισπανικές αρχές επεσήμαναν ότι η εν λόγω επιχείρηση ρύθμισε πάντοτε τις τιμές των προϊόντων της κατ' αναλογία με το κόστος. Για να στηρίξουν το εν λόγω επιχείρημα, απέστειλαν αντίγραφα αποδείξεων της GEA προς τους πελάτες της στις οποίες εμφανίζονται τιμές υψηλότερες από εκείνες που διαφήμιζε η αλυσίδα σουπερμάρκετ. Κατά τις ισπανικές αρχές, η προσφορά των προϊόντων της GEA σε πολύ χαμηλές τιμές αφορούσε ενδεχομένως εκστρατεία της αλυσίδας σουπερμάρκετ για την προσέλκυση πελατείας και, σε καμία περίπτωση, δεν συνιστούσαν απόδειξη ότι η GEA είχε εφαρμόσει πολιτική «ντάμπινγκ».

V

Εν τω μεταξύ, πραγματοποιήθηκαν διάφορες συνεδριάσεις μεταξύ της Επιτροπής και των ισπανικών αρχών, όπου οι τελευταίες παρουσίασαν νέα στοιχεία σχετικά με τη χρηματοοικονομική κατάσταση της GEA. Επρόκειτο, κυρίως, για μια προσπάθεια ενημέρωσης της Επιτροπής για τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της GEA και για τα σχέδια της αυτόνομης κυβέρνησης της Galicia που απέβλεπαν στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας της επιχείρησης προσαρμοζόμενα στο ήδη ανακοινωθέν σχέδιο αναδιάρθρωσης, το οποίο είχε καταρτιστεί στις αρχές του 1996, μετά τις πρώτες άκαρπες προσπάθειες για αποκατάσταση της βιωσιμότητας της επιχείρησης, και το οποίο διαβιβάστηκε στην Επιτροπή τον Αύγουστο και ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 1996 και το Φεβρουάριο του 1997.

Τα στοιχεία αυτά αποκαλύπτουν ότι, μετά την ιδιωτικοποίησή της το 1991, η GEA σημείωσε σημαντικές ζημίες. Το Νοέμβριο του 1996, το συνολικό χρέος της επιχείρησης ανερχόταν σε 14 000 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, ενώ οι ίδιοι πόροι της είχαν εξαντληθεί. Η ισπανική κυβέρνηση υπογράμμισε ότι, παρά τη συγκυρία αυτή, και λόγω της δραματικής κατάστασης που επικρατεί στην αγορά εργασίας στο Vigo, η αυτόνομη κυβέρνηση, για λόγους κοινωνικού χαρακτήρα, θεώρησε ότι ήταν υποχρεωμένη να διατηρήσει σε λειτουργία μια επιχείρηση, που, μετά τη Citroen, ήταν ο δεύτερος εργοδότης στην περιοχή.

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης που διαβιβάστηκε στην Επιτροπή πρότεινε την εξυγίανση της GEA και την ανάκτηση της βιωσιμότητάς της στο μέλλον. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, και δεδομένης της αποτυχίας των άλλων ήπιων προσπαθειών που έγιναν για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά της, συμπεριλαμβανομένης της καταβολής των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών το 1994, το σχέδιο επιβάλλει σειρά δραστικών μέτρων που συνοψίζονται ως εξής:

1. Διακοπή της λειτουργίας των δύο από τις έξι υφιστάμενες μονάδες. Πώληση μιας κερδοφόρας μονάδας κατασκευής υάλινων φιαλών. Μετατροπή των τριών εναπομενόντων εργοστασίων σε ανεξάρτητες μεταξύ τους μονάδες.

2. Σημαντική μείωση του χρέους και δημιουργία κεφαλαίων:

α) μείωση του χρέους, το οποίο σήμερα ανέρχεται σε 14 000 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, εκ των οποίων 7 000 αποτελούν δημόσιο χρέος, μέσω διαδικασίας αναστολής πληρωμών, κατά την οποία η δημόσιοι και ιδιωτικοί πιστωτές παραιτούνται από το 50 % των πιστώσεών τους (η ισπανική κυβέρνηση διαβίβασε έκθεση που εκπόνησε ανεξάρτητος δικηγόρος, όπου επιβεβαιώνεται ότι, στην Ισπανία, μία παραίτηση αυτής της έκτασης είναι ρεαλιστική και αποτελεί συνήθη πρακτική σε ανάλογες περιπτώσεις) 7

β) μεταφορά των δύο από τα εναπομένοντα εργοστάσια, από την αστική ζώνη του Vigo στην περιφέρεια. Οι εγκαταστάσεις της επιχείρησης στην πόλη θα πωληθούν σε τιμή που υπλογίζεται σε 5 000 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες (αξία που είχε υπολογιστεί σε 5 900 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες σε μία από τις δύο εκθέσεις που καταρτίστηκαν από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες και κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή). Οι διαπραγματεύσεις για την πώληση των γηπέδων έχουν ήδη ξεκινήσει 7

γ) πώληση της κερδοφόρας μονάδας για ποσόν 1 000 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών.

3. Δραστικές περικοπές:

α) μείωση του εργατικού δυναμικού κατά 43 %, δηλαδή από 1 029 εργαζόμενους θα παραμείνουν 587, πράγμα που θα οδηγήσει σε μείωση της αναλογίας των δαπανών προσωπικού προς τις πωλήσεις από 93 % το 1995 σε 40-45 % το 1997 και 1998 7

β) μείωση της παραγωγικής ικανότητας κατά 32 %, δηλαδή από 23,7 εκατομμύρια σε 16,1 εκατομμύρια τεμάχια 7

γ) μείωση του εμπορικού και διαχειριστικού κόστους μέσω της δημιουργίας κεντρικής δομής διαχείρισης για τις τρεις εναπομένουσες επιχειρήσεις 7

δ) πρόσθετη μείωση των δαπανών λόγω της αντικατάστασης των πηγών ενέργειας (για την κατασκευή επιτραπέζιων σκευών απαιτείται μεγάλη ένταση ενέργειας), αφού από το 1997, θα είναι δυνατή στο Vigo η αντικατάσταση του ηλεκτρισμού από το φυσικό αέριο.

Με την εφαρμογή των προαναφερθέντων μέτρων, το σχέδιο προβλέπει εξισορρόπηση των αποτελεσμάτων του ομίλου μεταξύ των ετών 1997 και 1998, και θετικά αποτελέσματα κατά τις επόμενες χρήσεις, που θα ανέλθουν σε 91 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες το 1998 και σε 200 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες το 1999. Ο όγκος των πωλήσεων προβλέπεται ότι θα είναι αντίστοιχος εκείνου των προηγούμενων ετών κατά τα οποία σημειώθηκαν άσχημα αποτελέσματα (12 εκατομμύρια τεμάχια έναντι 16 εκατομμυρίων των καλύτερων ετών) και ότι ο κύκλος εργασιών θα σταθεροποιηθεί σε 2 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, κατά μέσο όρο. Οι συνολικές δαπάνες αναδιάρθρωσης ανέρχονται σε 3 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες και περιλαμβάνουν τις δαπάνες αποζημιώσεων, τις συμπληρωματικές κοινωνικές δαπάνες απολύσεων και τις δαπάνες επανεγκατάστασης των δύο εργοστασίων εκτός Vigo. Χάρη στα κεφάλαια που ελήφθησαν από την πώληση των εγκαταστάσεων της GEA στο Vigo και χάρη στη διαγραφή χρεών η επιχείρηση θα μπορέσει να καλύψει το κόστος αναδιάρθρωσης αποκλειστικά με τους δικούς της οικονομικούς πόρους.

Με επιστολή της 13ης Μαρτίου 1997, η ισπανική κυβέρνηση ενημέρωσε την Επιτροπή ότι η GEA διαπραγματευόταν με οκτώ σημαντικούς πελάτες (ο αριθμός των επιχειρήσεων είναι απόρρητος) διάφορες συμβάσεις που θα εγγυώνταν μακροπρόθεσμες παραγγελίες για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τριών ετών, συνολικού ύψους 3 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών περίπου. Στην ίδια επιστολή κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή ότι η GEA επρόκειτο να πωληθεί σε σημαντικό ιδιώτη κατασκευαστή πορσελάνης, πράγμα που αποδείκνυε ότι η ιδιωτική αγορά είχε εμπιστοσύνη στο μέλλον της επιχείρησης. Όλα αυτά τα στοιχεία επέτρεψαν να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης της GEA και οι στόχοι του όσον αφορά τις πωλήσεις και τον κύκλο εργασιών ήταν ρεαλιστικά.

Με επιστολή της 25ης Απριλίου 1997, η Επιτροπή πληροφορήθηκε ότι η επιχείρηση είχε παραιτηθεί από την αξίωση να λάβει από την αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia την εγγύηση ύψους 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που αποτελούσε επίσης αντικείμενο της διαδικασίας που κινήθηκε δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2. Αυτό φανέρωνε την εμπιστοσύνη που έτρεφαν οι ιδιωτικές τράπεζες που θα έπρεπε να χορηγήσουν νέα δάνεια στη GEA στην ικανότητα της επιχείρησης να φέρει επιτυχώς σε πέρας την αναδιάρθρωση και να καταστεί εκ νέου βιώσιμη. Με την ίδια επιστολή, η Επιτροπή ενημερώθηκε ότι η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia είχε αναλάβει τη δέσμευση να κοινοποιεί μεμονωμένα κάθε ενίσχυση που θα χορηγείτο στη GEA στο μέλλον, ακόμη και αν η ενίσχυση αυτή εντασσόταν σε ένα ήδη εγκεκριμένο γενικό καθεστώς ενισχύσεων.

Τέλος με επιστολή της 22ας Μαΐου 1997, η ισπανική κυβέρνηση ενημέρωσε την Επιτροπή ότι η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia είχε επεκτείνει τη δέσμευση που ανακοίνωσε στην επιστολή της, της 25ης Απριλίου 1997, απέχοντας στο μέλλον από τη χορήγηση κάθε άλλης οικονομικής ενίσχυσης προς τη GEA.

VI

Η διαδικασία που κινήθηκε δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2 επιβεβαίωσε την άποψη που ώθησε την Επιτροπή να την κινήσει, δηλαδή ότι η εγγύηση ύψους 1 620 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που χορηγήθηκε στην GEA το 1992 και η επιχορήγηση ύψους 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που επέτρεψε την αποδέσμευσή της από την εγγύηση αυτή το 1994, συνιστούν ενισχύσεις που δύνανται να νοθεύσουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ. Κανένας ιδιώτης επενδυτής δεν θα είχε χορηγήσει εγγύηση σε ζημιογόνα επιχείρηση, όπως η GEA, χωρίς ανταποδόσεις, όπως έκανε η INI το 1992. Επιπλέον, θα ήταν πολύ περίεργο για μία ιδιωτική επιχείρηση να επενδύσει πάλι σε μία ζημιογόνα επιχείρηση από την οποία μόλις απενεπλάκη.

Ωστόσο, η διαδικασία αποκάλυψε επίσης ότι τόσο η εγγύηση όσο και η καταβολή της επιχορήγησης σχετίζονταν στενά μεταξύ τους, αφού η εν λόγω πληρωμή είχε επιτρέψει στην INI να αποδεσμευθεί από την υποχρέωση που είχε αναλάβει το 1992 μαζί με τη χορήγηση της εγγύησης, δηλαδή από τον κίνδυνο να υποχρεωθεί να καταβάλει τα 1 620 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες. Από οικονομική άποψη, το γεγονός αυτό πρέπει να θεωρηθεί μεμονωμένη ενέργεια και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι, σε ανάλογη περίπτωση, οποιοσδήποτε ιδιώτης επενδυτής θα είχε επίσης προβεί στην πληρωμή των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, που αντιπροσώπευαν απλώς το 60 % του κινδύνου που είχε αναλάβει η INI ως εγγυητής. Έτσι λοιπόν, κατά την εξέταση της εγγύησης που χορηγήθηκε στη GEA το 1992, το ποσό της ενίσχυσης που πρέπει να ληφθεί υπόψη μειώνεται στα 983 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες που κατέβαλε πραγματικά ο εγγυητής.

Πρέπει επίσης να διαγραφεί από τους υπολογισμούς η εγγύηση ύψους 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, που είχε την πρόθεση να χορηγήσει η αυτόνομη κυβέρνηση της Galicia και αποτελούσε επίσης αντικείμενο της διαδικασίας που κίνησε η Επιτροπή, δεδομένου ότι η χορήγησή της ανεστάλη.

Η ενίσχυση ενδέχεται να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών. Σημαντικός είναι ο όγκος των ανταλλαγών μεταξύ της Ισπανίας και των άλλων κρατών μελών στον κλάδο της κατασκευής επιτραπέζιων σκευών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 1993, η Ισπνανία εξήγαγε σε άλλα κράτη μέλη 7 272 τόνους τεμαχίων επιτραπέζιων σκευών, συνολικής αξίας 24,5 εκατομμυρίων Ecu, και εισήγαγε 5 813 τόνους αξίας 27,5 εκατομμυρίων Ecu. Το 1994, η Ισπανία εξήγαγε 7 917 τόνους αξίας 29 εκατομμυρίων Ecu και εισήγαγε 6 577 τόνους αξίας 28,5 εκατομμυρίων Ecu. Μεταξύ Ιανουαρίου και Οκτωβρίου 1995, η Ισπανία εξήγαγε 8 546 τόνους προϊόντων που ανήλθαν σε 32,6 εκατομμύρια Ecu και μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους εισήγαγε 7 844 τόνους ύψους 43,3 εκατομμυρίων Ecu. Το ποσοστιαίο μερίδιο της Ισπανίας στο συνολικό ενδοκοινοτικό εμπόριο στον κλάδο των επιτραπέζιων σκευών ανέρχεται σε 3 % περίπου. Η GEA συμμετέχει στην εν λόγω αγορά, παρότι δεν συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους παραγωγούς επιτραπέζιων σκευών της Κοινότητας. Ως εκ τούτου, κάθε επιχορήγηση που χορηγείται στην επιχείρηση μπορεί να βελτιώσει τη θέση της στην κοινή αγορά σε βάρος άλλων ανταγωνιστών που δεν λαμβάνουν καμία κρατική ενίσχυση.

Δεδομένου ότι η ενίσχυση δεν περιλαμβανόταν σε κανένα προεγκριθέν καθεστώς, έπρεπε να κοινοποιηθεί ξεχωριστά, σύμφωνα με το άρθρο 93 παράγραφος 3 της συνθήκης. Η Ισπανία δεν εκπλήρωσε την υποχρέωση αυτή. Ως εκ τούτου, από επίσημη άποψη, η ενίσχυση χορηγήθηκε παράνομα.

Σχετικά με το αν η ενίσχυση αυτή δύναται να τύχει των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφοι 2 και 3 της συνθήκης, πρέπει να σημειωθεί ότι οι παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 92 παράγραφος 2 δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση αυτή, εξαιτίας των χαρακτηριστικών της ενίσχυσης και του γεγονότος ότι δεν φαίνεται να πληροί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις.

Όσον αφορά την παρέκκλιση του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο α) της συνθήκης, η GEA είναι από μακρού εγκατεστημένη σε μία περιοχή που πλήττεται σοβαρά από την ανεργία και όπου το βιοτικό επίπεδο είνα ασυνήθως χαμηλό. Οι ενισχύσεις για την προώθηση της ανάπτυξης των περιοχών αυτού του είδους μπορεί να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την κοινή αγορά δυνάμει του εν λόγω άρθρου. Ωστόσο, στην παρούσα περίπτωση, η ενίσχυση δεν μπορεί, ασφαλώς, να συμβάλει στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής, δεδομένου ότι δεν χρησιμοποιήθηκε για επενδύσεις και για δημιουργία θέσεων απασχόλησης, αλλά για τη στήριξη άκαρπων προσπαθειών που θα επέτρεπαν στην επιχείρηση να παραμείνει σε λειτουργία χωρίς την ανάγκη λήψης νέων μέτρων αναδιάρθρωσης.

Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι σύμφωνη με τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων (2), η ενίσχυση δύναται να θεωρηθεί ότι συμβιβάζεται με την κοινή αγορά δυνάμει του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης.

Η ενίσχυση που χορηγήθηκε στη GEA δεν έχει ασφαλώς άμεση σχέση με το σχέδιο αναδιάρθρωσης που παρουσιάζεται σήμερα. Ωστόσο, επιβάλλεται να ληφθεί υπόψη ότι οι προσπάθειες για την επίτευξη της βιωσιμότητας της επιχείρησης άρχισαν αμέσως μετά την ιδιωτικοποίησή της και την επακόλουθη έγκριση της Επιτροπής το 1992, και ότι το προτεινόμενο δραστικό σχέδιο σήμερα αποτελεί απλώς επακόλουθο των προγενέστερων ήπιων μέτρων, τα οποία δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία. Ως εκ τούτου, η ενίσχυση πρέπει να εκτιμηθεί στο πλαίσιο μιας διαδικασίας προσπαθειών κατά την οποία το προτεινόμενο σχέδιο εμπεριέχει τον τελικό σκοπό και αποτελεί την πιο φιλόδοξη προσπάθεια για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας της επιχείρησης. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η προτεινόμενη σήμερα αναδιάρθρωση θα επιχειρηθεί χωρίς καμία άλλη παρέμβαση εκ μέρους των κρατικών αρχών.

Το νέο σχέδιο αναδιάρθρωσης προτείνει δραστικές περικοπές δαπανών. Επιπλέον, θα προχωρήσει σε σημαντική μείωση της παραγωγικής ικανότητας, η οποία, σύμφωνα με το σημείο 3.2.2.ii) των κατευθυντηρίων γραμμών, είναι αναγκαία στην παρούσα φάση, εφόσον η αγορά επιτραπέζιων σκευών εμφανίζει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα ως επακόλουθο της σημαντικής μείωσης της κατανάλωσης το 1992 και 1993 και της ώθησης των εισαγωγών (βλέπε Πανόραμα της Βιομηχανίας της ΕΕ 1997, σημείο 9.20). Η σημαντικότερη εξοικονόμηση δαπανών θα προέλθει από τη μείωση του προσωπικού κατά 43 % δηλαδή από 1 029 σε 587 εργαζόμενους, πράγμα που θα οδηγήσει σε λογική αναλογία των δαπανών προσωπικού σε 45 % του συνολικού κύκλου εργασιών της επιχείρησης. Εξάλλου, η παραγωγική ικανότητα θα μειωθεί κατά 32 %, δηλαδή ο αριθμός των παραγόμενων προϊόντων θα περιοριστεί από 23,7 εκατομμύρια σε 16,1 εκατομμύρια τεμάχια. Η επιχείρηση αναφέρθηκε επίσης στην πιθανότητα μείωσης των διαρθρωτικών δαπανών, κυρίως των ενεργειακών. Με τον τρόπο αυτόν, όπως ορίζουν οι κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές, στο σημείο 3.2.2.Ι, η αποκατάσταση της βιωσιμότητας της επιχείρησης θα οφείλεται κυρίως στις ίδιες δυνάμεις της και σε εσωτερικά μέτρα παρά σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως η αύξηση των τιμών και της ζήτησης, στους οποίους η επιρροή της επιχείρησης είναι ανύπαρκτη.

Η μείωση των δαπανών από κοινού με τη μείωση της παραγωγικής ικανότητας θα επιτρέψει στην επιχείρηση να καταστεί εκ νέου αποδοτική και βιώσιμη. Οι εκτιμήσεις σχετικά με το μελλοντικό κύκλο εργασιών που περιλαμβάνονται στο σχέδιο αναδιάρθρωσης βασίζονται στο μέσο όρο του κύκλου εργασιών των προηγούμενων ετών και ως, εκ τούτου, πρέπει να είναι αρκετά ρεαλιστικές. Το γεγονός ότι η GEA διαπραγματεύεται σημαντικές συμβάσεις επιβεβαιώνει την υπόθεση αυτή. Οι εκτιμήσεις σχετικά με την αύξηση των τιμών περιλαμβάνουν μόνο τα συνήθη ποσοστά πληθωρισμού. Επίσης, οι προβλέψεις για μείωση του χρέους και δημιουργία κεφαλαίων φαίνονται αρκετά ρεαλιστικές, μολονότι βασίζονται σε εξωτερικούς παράγοντες επί των οποίων η επιχείρηση δεν ασκεί κανένα έλεγχο. Όσον αφορά τη μείωση των χρεών μέσω της διαγραφής, η ισπανική κυβέρνηση προσκόμισε αποδείξεις ότι σε ανάλογες περιπτώσεις, οι πιστωτές παραιτούνταν από τα δάνειά τους μέχρι ποσοστού 50 %. Η αξία των γηπέδων της GEA και της κερδοφόρου μονάδας εκτιμήθηκε και επιβεβαιώθηκε από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες. Πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι τόσο η παραίτηση από τα δάνεια όσο και η πώληση γηπέδων που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση είναι σήμερα αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχία της αναδιάρθρωσης.

Άλλη πειστική ένδειξη ότι η επιχείρηση δύναται να ανακτήσει τη βιωσιμότητά της είναι το γεγονός ότι έχει παραιτηθεί από τη νέα εγγύηση ύψους 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών και ότι θα χρηματοδοτήσει την αναδιάρθρωση με ίδιους πόρους, που θα λάβει από την πώληση γηπέδων και την εφαρμογή της διαδικασίας αναστολής πληρωμών. Συγχρόνως, η παραίτηση από την εγγύηση φανερώνει ότι οι τράπεζες που θα χρειαζόταν να δώσουν περαιτέρω δάνεια στην GEA κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αναδιάρθρωσης εμπιστεύονται τα μέτρα τα οποία πρόκειται να θέσει σε εφαρμογή η επιχείρηση. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μία νέα ιδιωτική επιχείρηση είναι διατεθειμένη να αναλάβει τη διαχείριση της GEA και, κατά συνέπεια, και το σχετικό επιχειρηματικό κίνδυνο.

Όσον αφορά την αναλογία μεταξύ της ενίσχυσης και της οικονομικής συνεισφοράς του επενδυτή, συνάγεται ότι υπήρξε και θα υπάρξει και στο μέλλον σημαντική οικονομική συμβολή της ίδιας της επιχείρησης, μέσω των δικών της πόρων. Έτσι, οι άμεσες δαπάνες της αναδιάρθρωσης υπολογίζονται σε 3 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες και θα καλυφθούν εξ ολοκλήρου από τους ίδιους οικονομικούς πόρους της επιχείρησης, τους οποίους θα λάβει μέσω της εκτέλεσης του σχεδίου αναδιάρθρωσης, το οποίο προϋποθέτει τη δημιουργία κεφαλαίων (διαδικασία αναστολής πληρωμών που θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση των χρεών της επιχείρησης, πώληση των γηπέδων της επιχείρησης στο Vigo, καθώς και της επικερδούς μονάδας). Συγκρινόμενη με αυτήν την οικονομική συμβολή και με όλες τις οικονομικές προσπάθειες που πρέπει να καταβάλει η επιχείρηση, η ενίσχυση των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών κρίνεται μάλλον χαμηλή.

Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ο κοινωνικός αντίκτυπος και το γεγονός ότι η GEA είναι μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις που προσφέρουν απασχόληση σε μία περιοχή υποβαθμισμένη κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο α). Μετά τη Citroen, η GEA είναι η δεύτερη παραγωγός βιομηχανικής απασχόλησης στην περιοχή και η εξαφάνισή της θα οδηγούσε ενδεχομένως και στην εξαφάνιση σημαντικών βιομηχανικών δραστηριοτήτων στην περιοχή και θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση, αφού πολλοί από τους προμηθευτές της θα αναγκάζονταν, αναμφίβολα, να κλείσουν με τη σειρά τους. Αντιθέτως, η διατήρηση 500 άμεσων βιομηχανικών θέσεων απασχόλησης (από τις 1 029 αρχικές), οι δικαιούχοι των οποίων θα μπορούν να διατηρήσουν την αγοραστική τους δύναμη χωρίς να υπάρξει προσφυγή σε μελλοντικές κρατικές ενισχύσεις (η ισπανική κυβέρνηση διαβεβαίωσε επισήμως ότι το κράτος δεν θα χορηγήσει περαιτέρω ενισχύσεις στη GEA) που θα έχει ταυτόχρονα θετικό αντίκτυπο ως προς τη διατήρηση των προμηθευτών της επιχείρησης, οι οποίοι θα διατηρήσουν επίσης την αγοραστική τους δύναμη. Ο παράγοντας αυτός πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη κατά την εξέταση εκ μέρους της Επιτροπής των επιπτώσεων που θα έχει η διατήρηση μιας επιχείρησης όπως η GEA για την οικονομική ανάπτυξη μιας περιοχής, όπως το Vigo, που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο α).

Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε περίπτωση πτώχευσης της GEA η Επιτροπή δεν θα πρόβαλλε αντιρρήσεις στη χορήγηση νέας ενίσχυσης υπέρ του επενδυτή που θα εξαγόραζε το ενεργητικό της επιχείρησης, υπό την προϋπόθεση, ασφαλώς, ότι η νέα ενίσχυση θα βασιζόταν σε ήδη εγκεκριμένο καθεστώς ενισχύσεων και ότι το ποσόν δεν θα υπερέβαινε τα μέγιστα εγκεκριμένα όρια για την περιοχή του Vigo. Στην περίπτωση αυτή, ο νέος επενδυτής θα μπορούσε να λάβει κρατική ενίσχυση μέχρι ποσοστού 60 % της επένδυσης. Η αυτόνομη κυβέρνηση εκτιμά ότι, στην παρούσα περίπτωση, δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί αυτό το είδος διαδικασίας, όχι μόνο για πολιτικούς ή κοινωνικούς λόγους, αλλά και γιατί, εν τω μεταξύ, η επιχείρηση θα είχε χάσει τους πελάτες της και, μαζί με αυτούς, κάθε πιθανότητα να ανακτήσει τη βιωσιμότητά της. Ωστόσο, η ενίσχυση αυτή των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών αντιπροσωπεύει μόνο το 30 % σε σύγκριση με τις συνολικές δαπάνες αναδιάρθρωσης που υπολογίζονται σε 3 500 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες. Συνεπώς, η ένταση της ενίσχυσης αυτής είναι πολύ χαμηλότερη από εκείνη που θα χορηγείτο σε περίπτωση μιας νέας επένδυσης, οι κοινωνικές επιπτώσεις της οποίας θα ήταν πολύ σοβαρότερες.

Επιπλέον, το μερίδιο αγοράς της GEA είναι αρκετά χαμηλό. Κατά τα τελευταία πέντε έτη, κυμαίνεται, κατά μέσο όρο στο 11,6 % της ισπανικής αγοράς και στο 0,64 % της κοινοτικής. Συνάγεται, επομένως, ότι τα μέτρα ενίσχυσης υπέρ της GEA δεν έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην κοινή αγορά.

Εξάλλου, η ισπανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι η αυτόνομη κυβέρνηση είχε παραιτηθεί από τη χορήγηση εγγύησης ύψους 2 500 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών και ότι, δεδομένου ότι τον Απρίλιο του 1997 είχε αναλάβει τη δέσμευση να κοινοποιεί μεμονωμένα κάθε μελλοντική ενίσχυση προς τη GEA, επιβεβαίωσε επισήμως με επιστολή της 22ας Μαΐου 1997 ότι δεν επρόκειτο να χορηγήσει στην επιχείρηση καμία άλλη κρατική οικονομική ενίσχυση. Ως εκ τούτου, υπάρχει η εγγύηση ότι η GEA θα πρέπει να κινηθεί στην αγορά όπως οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση. Ωστόσο, πρέπει να αποκλειστούν μελλοντικές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού μέσω παρεμβάσεων που θα χρηματοδοτούνται με κρατικά κεφάλαια.

VII

Η ενίσχυση διάσωσης που χορηγήθηκε το 1995 υπό μορφή εγγυήσεων για την κάλυψη χρεών ύψους 700 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών και μισθοδοτικών δαπανών ύψους 350 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, με την προσδοκία να τερματιστεί η διαδικασία που κινήθηκε δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2, συνιστά επίσης ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 1.

Σε αντίθεση με την άποψη που διατύπωσαν οι ισπανικές αρχές, η ενίσχυση έπρεπε να κοινοποιηθεί μεμονωμένα. Η απόφαση της Επιτροπής με την οποία εγκρίθηκε το διάταγμα 309/95, το οποίο αποτελούσε τη νομική βάση των εγγυήσεων, όριζε ρητά την υποχρέωση μεμονωμένης κοινοποίησης των εγγυήσεων διάσωσης που χορηγούνται σε μεγάλες επιχειρήσεις. Η εν λόγω απαίτηση εμφανίζεται επίσης στο άρθρο 8 παράγραφος 5 του ίδιου διατάγματος.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι από επίσημη άποψη είναι παράνομη, η ενίσχυση δύναται να εγκριθεί ως προς το περιεχόμενό της, αφού χρησιμοποιήθηκε για να διατηρήσει την επιχείρηση σε λειτουργία εν αναμονή της έκδοσης μιας απόφασης εκ μέρους της Επιτροπής που θα έθετε τέλος στη διαδικασία που κινήθηκε δυνάμει του άρθρου 93 παράγραφος 2. Η Επιτροπή έχει εγκρίνει στο παρελθόν ενισχύσεις διάσωσης του είδους αυτού [λ.χ., στην υπόθεση Nini Textile, ενίσχυση 540/95, επιστολή SG(93) D/16433, της 5ης Οκτωβρίου 1993] με το σκεπτικό ότι χωρίς κρατική ενίσχυση, η επιχείρηση που αναφέρεται στη διαδικασία του άρθρου 93 παράγραφος 2 δεν θα μπορούσε να επιβιώσει από οικονομική άποψη και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να κηρύξει πτώχευση πριν η Επιτροπή εκδώσει την τελική της απόφαση. Προϋπόθεση για τη χορήγηση της έγκρισης είναι, ωστόσο, η συμμόρφωση της ενίσχυσης με τις διατάξεις των κοινοτικών κατευθυντηρίων γραμμών για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων. Στην παρούσα περίπτωση, η εν λόγω προϋπόθεση πληρούται, αφού η ενίσχυση βασίζεται σε ήδη εγκριθέν καθεστώς ενισχύσεων, το οποίο είναι σύμφωνο με τις κατευθυντήριες γραμμές. Η ισπανική κυβέρνηση παρέτεινε τη διάρκεια του σχεδίου αναδιάρθρωσης μέχρι τον Ιούνιο 1997, δεδομένου ότι, στη συγκεκριμένη φάση, η Επιτροπή δεν μπορούσε να εκδώσει τελική απόφαση, λόγω της πολυπλοκότητας του σχεδίου και της ανάγκης αποπεράτωσής του. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι η ισπανική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ρητά να περιορίσει τη διάρκεια των εγγυήσεων στη διάρκεια της διαδικασίας της Επιτροπής.

VIII

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η GEA δύναται να καταστεί εκ νέου βιώσιμη μέσω της εφαρμογή δραστικών μέτρων αναδιάρθρωσης και ότι είναι εγκατεστημένη σε περιοχή υποβαθμισμένη κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο α), είναι δυνατό να γίνουν δεκτές τόσο η εγγύηση που χορηγήθηκε το 1992, η οποία ήρθη το 1994 με την καταβολή των 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, όπως και η ενίσχυση διάσωσης ύψους 1 050 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, δυνάμει της παρέκκλισης του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο γ) και σε συσχετισμό με τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, επειδή η GEA έλαβε ενίσχυση το 1991 επ' ευκαιρία της ιδιωτικοποίησής της, η έγκριση θα συνοδεύεται από την επιβολή πολύ αυστηρών όρων που θα απαγορεύουν τη χορήγηση οποιασδήποτε νέας κρατικής ενίσχυσης στην επιχείρηση. Κατά συνέπεια, η ισπανική κυβέρνηση ενημερώνεται ότι κάθε νέα κρατική ενίσχυση που θα χορηγηθεί στην επιχείρηση θα θεωρηθεί ότι δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά και ότι αντίκειται στην ειλημμένη δέσμευση, και κατά συνέπεια θα επηρεάσει την ενίσχυση που εγκρίθηκε με την παρούσα απόφαση,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:

Άρθρο 1

Η εγγύηση ύψους 1 620 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών που χορηγήθηκε το 1992, και η οποία ήρθη το 1994 μέσω της πληρωμής επιχορήγησης ύψους 983 εκατομμυρίων ισπανικών πεσετών, καθώς και οι εγγυήσεις που καταβλήθηκαν το 1996, οι οποίες ανέρχονταν σε 1 050 εκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, και χορηγήθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση στον όμιλο επιχειρήσεων Alvarez (GEA) συνιστούν παράνομη ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 93 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ, εφόσον δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή πριν από την χορήγησή τους. Οι εν λόγω ενισχύσεις είναι, ωστόσο, σύμφωνες με τις διατάξεις των κοινοτικών κατευθυντηρίων γραμμών για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, συμβιβάζονται με την κοινή αγορά κατά την έννοια του άρθρου 92 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, υπό τον όρο ότι η ισπανική κυβέρνηση θα απέχει στο μέλλον από τη χορήγηση οποιασδήποτε νέας ενίσχυσης και θα εφαρμόζει πλήρως το εγκριθέν σχέδιο αναδιάρθρωσης όπως δεσμεύτηκε να πράξει στην επιστολή της, της 22ας Μαΐου 1997.

Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2000, η ισπανική κυβέρνηση θα υποβάλλει στην Επιτροπή εξαμηνιαίες εκθέσεις σχετικά με τις πραγματοποιούμενες προόδους όσον αφορά την εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης, καθώς και σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία που αφορούν τη GEA (σχέδιο διαπραγματεύσεων, λογαριασμοί αποτελεσμάτων), προκειμένου να διακριβώσει αν πληρούνται οι εκτιμήσεις που περιλαμβάνει το σχέδιο και αν η ισπανική κυβέρνηση τηρεί την υποχρέωση που ανέλαβε να απέχει από τη χορήγηση οποιασδήποτε κρατικής οικονομικής ενίσχυσης προς την επιχείρηση. Οι μήνες Μάρτιος και Οκτώβριος αποτελούν την τελευταία προθεσμία υποβολής των εκθέσεων στην Επιτροπή.

Άρθρο 2

Η ισπανική κυβέρνηση ενημερώνει την Επιτροπή εντός δύο μηνών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης σχετικά με τα μέτρα που έχει λάβει για την εφαρμογή της.

Άρθρο 3

Η παρούσα απόφαση απευθύνεται στο Βασίλειο της Ισπανίας.

Βρυξέλλες, 15 Ιουλίου 1997.

Για την Επιτροπή

Emma BONINO

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ C 144 της 16. 5. 1996, σ. 3.

(2) ΕΕ C 368 της 23. 12. 1994, σ. 12.