EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62013CA0526
Case C-526/13: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 3 September 2015 (request for a preliminary ruling from the Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės — Lithuania) — ‘Fast Bunkering Klaipėda’ UAB v Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos (Reference for a preliminary ruling — Taxation — Value Added Tax (VAT) — Directive 2006/112/EC — Article 148(a) — Supply of goods — Definition — Exemption — Supply of goods for the fuelling and provisioning of vessels used for navigation on the high seas — Supplies to intermediaries acting in their own name)
Υπόθεση C-526/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 [αίτηση του Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės (Λιθουανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Fast Bunkering Klaipėda» UAB κατά Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos [Προδικαστική παραπομπή — Φορολογία — Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρο 148, στοιχείο α' — Παράδοση αγαθών — Έννοια — Απαλλαγή — Παραδόσεις αγαθών προοριζόμενων για τον εφοδιασμό πλοίων που χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θαλάσσης — Παραδόσεις σε μεσάζοντες οι οποίοι ενεργούν επ’ ονόματί τους]
Υπόθεση C-526/13: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 [αίτηση του Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės (Λιθουανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Fast Bunkering Klaipėda» UAB κατά Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos [Προδικαστική παραπομπή — Φορολογία — Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρο 148, στοιχείο α' — Παράδοση αγαθών — Έννοια — Απαλλαγή — Παραδόσεις αγαθών προοριζόμενων για τον εφοδιασμό πλοίων που χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θαλάσσης — Παραδόσεις σε μεσάζοντες οι οποίοι ενεργούν επ’ ονόματί τους]
ΕΕ C 354 της 26.10.2015, p. 5–5
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
26.10.2015 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 354/5 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 [αίτηση του Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės (Λιθουανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Fast Bunkering Klaipėda» UAB κατά Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
(Υπόθεση C-526/13) (1)
([Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 148, στοιχείο α' - Παράδοση αγαθών - Έννοια - Απαλλαγή - Παραδόσεις αγαθών προοριζόμενων για τον εφοδιασμό πλοίων που χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα ανοικτής θαλάσσης - Παραδόσεις σε μεσάζοντες οι οποίοι ενεργούν επ’ ονόματί τους])
(2015/C 354/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική
Αιτούν δικαστήριο
Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
«Fast Bunkering Klaipėda» UAB
κατά
Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
Διατακτικό
Το άρθρο 148, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχει την έννοια ότι η απαλλαγή που προβλέπεται στη συγκεκριμένη διάταξη δεν ισχύει ως προς τις παραδόσεις αγαθών προοριζόμενων για τον εφοδιασμό πλοίων, οι οποίες γίνονται σε μεσάζοντες που ενεργούν επ’ ονόματί τους, ακόμη και αν, κατά τον χρόνο της παραδόσεως, είναι εκ των προτέρων γνωστή και δεόντως πιστοποιημένη η χρήση για την οποία προορίζονται τα αγαθά, ενώ έχουν υποβληθεί στις φορολογικές αρχές και όλα τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, σύμφωνα με την οικεία εθνική ρύθμιση. Εντούτοις, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, η εν λόγω απαλλαγή μπορεί να τυγχάνει εφαρμογής, αν η μεταβίβαση στους ως άνω μεσάζοντες της κυριότητας αγαθών που προορίζονται για τα πλοία ανοικτής θαλάσσης, σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, επέρχεται το νωρίτερο ταυτόχρονα με τη στιγμή κατά την οποία οι εφοπλιστές μπορούν πλέον να διαθέτουν, στην πράξη, τα αγαθά αυτά ως κύριοι, όπερ πρέπει να ελεγχθεί από το αιτούν δικαστήριο.