Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62013CN0198

    Υπόθεση C-198/13: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social 1 de Benidorm (Ισπανία) στις 16 Απριλίου 2013 — Víctor Manuel Julián Hernández κ.λπ. κατά Puntal Arquitectura S.L. κ.λπ.

    ΕΕ C 189 της 29.6.2013, p. 5–6 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    29.6.2013   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 189/5


    Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social 1 de Benidorm (Ισπανία) στις 16 Απριλίου 2013 — Víctor Manuel Julián Hernández κ.λπ. κατά Puntal Arquitectura S.L. κ.λπ.

    (Υπόθεση C-198/13)

    2013/C 189/10

    Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

    Αιτούν δικαστήριο

    Juzgado de lo Social de Benidorm

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Ενάγοντες: Víctor Manuel Julián Hernández, Chems Eddine Adel, Jaime Morales Ciudad, Bartolomé Madrid Madrid, Martín Selles Orozco, Alberto Martí Juan και Said Debbaj

    Εναγόμενοι: Puntal Arquitectura S.L., Obras Alteramar S.L., Altea Diseño y Proyectos S.L., Ángel Muñoz Sánchez, Vicente Orozco Miro και Subdelegación del Gobierno de España en Alicante

    Προδικαστικά ερωτήματα

    1)

    Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2008/94/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, και ειδικότερα των άρθρων 1, παράγραφος 1, 2, παράγραφοι 3 και 4, 3, 5 και 11 αυτής, ο κανόνας δικαίου ο οποίος συνάγεται από τον συνδυασμό του άρθρου 57 του Estatuto de los Trabajadores (εργατικός κώδικας) και του άρθρου 116, παράγραφος 2, του Texto Refundido de la Ley de Procedimiento Laboral (ενοποιημένο κείμενο του νόμου για τη δικονομία των εργατικών διαφορών) και δυνάμει του οποίου, σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, το ισπανικό Δημόσιο δύναται να καταβάλει απευθείας στους εργαζομένους τους μισθούς υπερημερίας που οφείλονται μετά την παρέλευση της εξηκοστής (σήμερα, ενενηκοστής) εργάσιμης ημέρας από της ασκήσεως της αγωγής κατά του κύρους της απολύσεως ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου;

    2)

    Επί καταφατικής απαντήσεως: Είναι αντίθετη στο άρθρο 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2) και, εν πάση περιπτώσει, στη γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί ίσης μεταχειρίσεως και περί απαγορεύσεως των διακρίσεων η ακολουθούμενη από το ισπανικό Δημόσιο πρακτική να καταβάλλει απευθείας στους εργαζομένους, σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, τους μισθούς υπερημερίας που οφείλονται μετά την παρέλευση της εξηκοστής (σήμερα, ενενηκοστής) εργάσιμης ημέρας από της ασκήσεως της αγωγής, μόνο στην περίπτωση που η απόλυση έχει κριθεί από το δικαστήριο καταχρηστική και όχι στην περίπτωση που έχει κριθεί άκυρη;

    3)

    Στο ίδιο πνεύμα με το προηγούμενο ερώτημα: Δύναται ένα δικαιοδοτικό όργανο, όπως το αιτούν δικαστήριο, να αφήσει ανεφάρμοστη ρύθμιση η οποία επιτρέπει στο ισπανικό Δημόσιο να καταβάλλει απευθείας στους εργαζομένους, σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, τους μισθούς υπερημερίας που οφείλονται μετά την παρέλευση της εξηκοστής (σήμερα, ενενηκοστής) εργάσιμης ημέρας από της ασκήσεως της αγωγής, μόνο στην περίπτωση που η απόλυση έχει κριθεί από το δικαστήριο καταχρηστική και όχι στην περίπτωση που έχει κριθεί άκυρη, όταν τα δύο είδη απολύσεως δεν εμφανίζουν καμία αντικειμενική διαφορά ως προς το ζήτημα των μισθών υπερημερίας;


    (1)  ΕΕ L 283, σ. 36

    (2)  ΕΕ 2000, C 364, σ. 1


    Top