Αναίρεση που άσκησε στις 19 Δεκεμβρίου 2012 η Isdin SA κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 9ης Οκτωβρίου 2012 στην υπόθεση T-366/11: Bial-Portela & Ca, SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-597/12 P)

2013/C 86/12

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Isdin, SA (εκπρόσωποι: H. L. Mosback, Advocate, G. Marín Raigal, P. López Ronda, G. Macias Bonilla, abogados)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Bial-Portela & Ca, SA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι υπήρξε παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων από το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον αυτό έκρινε, στη σκέψη 34 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, ότι «το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι δεν υπάρχει φωνητική ομοιότητα μεταξύ των σημείων». Ωστόσο, το τμήμα προσφυγών δεν υπέπεσε σε πλάνη, όπως έκρινε το Γενικό Δικαστήριο, αποφαινόμενο ότι δεν υπήρχε φωνητική ομοιότητα μεταξύ των σημείων, αλλά, αντιθέτως, ανέλυσε σωστά τη φωνητική ομοιότητα μεταξύ των σημείων, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, παρά τις φωνητικές ομοιότητες μεταξύ των σημείων, η συνολική φωνητική εντύπωση των σημείων είναι διαφορετική. Η αναιρεσείουσα έχει τη γνώμη ότι το ανωτέρω συμπέρασμα του τμήματος προσφυγών, το οποίο παραμόρφωσε το Γενικό Δικαστήριο, πρέπει να επικυρωθεί.

Επιπροσθέτως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι υπήρξε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών από το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον αυτό αποφάνθηκε, στη σκέψη 40 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, «ότι τα προϊόντα της κλάσεως 3 και ένα μεγάλο μέρος των προϊόντων της κλάσεως 5 […] συνήθως διατίθενται στο εμπόριο εκτιθέμενα στις προθήκες των πολυκαταστημάτων και ως εκ τούτου επιλέγονται από τους πελάτες μετά από μια οπτική εξέταση της συσκευασίας τους». Αυτή η διαπίστωση επί των πραγματικών περιστατικών δεν υποστηρίχθηκε από κανένα αποδεικτικό στοιχείο και ως εκ τούτου παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων έπρεπε να στηριχθεί η απόφαση. Επιπλέον, το γεγονός αυτό δεν προβλήθηκε από κανένα διάδικο, και ως εκ τούτου μπορούσε να ληφθεί υπόψη μόνον εάν ήταν παγκοίνως γνωστό (και, δεδομένων των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν για την υποστήριξη αυτού του ελάχιστα πειστικού γεγονότος, το να θεωρηθεί ως πειστικό ισοδυναμεί με παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών). Ως εκ τούτου, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τη διαπίστωση της υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει, επίσης, ότι παραβιάστηκε η αρχή της audi alteram partem (της εκατέρωθεν ακροάσεως) που κατοχυρώνεται στο άρθρο 76, παράγραφος 1, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (1) (πρώην άρθρο 74, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94 (2)) και ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα και της σχετικής νομολογίας, κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης. Το Γενικό Δικαστήριο δεν προέβη σε συνολική εκτίμηση των επίμαχων σημάτων, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων των σχετικών με τις περιστάσεις της υπό κρίση υπόθεσης.

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009 για το κοινοτικό σήμα

ΕΕ L 78, σ. 1

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου της 20ής Δεκεμβρίου 1993 για το κοινοτικό σήμα

ΕΕ L 11, σ. 1