Αναίρεση που άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2011 η Fidelio KG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 16 Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-286/08, Fidelio KG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

(Υπόθεση C-87/11 P)

2011/C 152/19

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Fidelio KG (εκπρόσωπος: M. Gail, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κακώς το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε ότι η καταχώριση του σημείου «hallux» ως κοινοτικού σήματος για «ορθοπεδικά είδη» και «υποδήματα» προσκρούει σε απόλυτο λόγο απαραδέκτου κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 40/94. Δεν είναι κατανοητό γιατί το Γενικό Δικαστήριο, παρά τους ισχυρισμούς που ανέπτυξε η προσφεύγουσα και νυν αναιρεσείουσα, δέχτηκε την επιχειρηματολογία του ΓΕΕΑ και αποφάνθηκε συνεπώς ότι η λέξη «hallux», που σημαίνει «μεγάλο δάκτυλο του ποδιού» στα λατινικά, συνιστά τη συνήθη σύντμηση για το «hallux valgus», μια πάθηση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη έτσι την υποχρέωσή του να εξετάσει αυτεπαγγέλτως τα πραγματικά στοιχεία και, επιπλέον, την υποχρέωση αιτιολόγησης.

Το Γενικό Δικαστήριο προέβη περαιτέρω σε εσφαλμένο προσδιορισμό των προϊόντων και των κατηγοριών προϊόντων. Δεδομένου ότι η έννοια «ορθοπεδικά είδη» είναι ευρύτατη και ότι αρκεί να ισχύει απόλυτος λόγος απαραδέκτου για ένα μέρος των προϊόντων, το ΓΕΕΑ έχει τη δυνατότητα να βασιστεί σε όσα είδη προϊόντων θέλει, προκειμένου να μην επιτρέψει την καταχώριση ορισμένου είδους προϊόντων. Τούτο δεν ελήφθη υπόψη από το Γενικό Δικαστήριο.

Όσον αφορά τα «υποδήματα», το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε κακώς ότι υπάρχει η κατηγορία προϊόντων «άνετα υποδήματα». Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των υποδημάτων γενικά και των λεγόμενων «άνετων υποδημάτων».

Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο βασίστηκε, κατά τον προσδιορισμό του ενδιαφερόμενου κοινού για τα «ορθοπεδικά είδη» και τα «υποδήματα», σε αλυσιτελή στοιχεία. Κατά την άποψη της αναιρεσείουσας, το κριτήριο αποτελεί ο μέσος καταναλωτής. Ο μέσος καταναλωτής όμως ούτε έχει γνώσεις λατινικών ούτε είναι εξοικειωμένος με την πάθηση του ποδιού hallux valgus. Επομένως, ο καταναλωτής αυτός δεν μπορεί να θεωρήσει το σήμα «hallux» ως περιγραφικό όρο.

Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη επίσης το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, διότι παρέλειψε να εξετάσει το σημείο «hallux» από την άποψη της εν λόγω διάταξης.