This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2007/155/19
Case C-203/07 P: Appeal brought on 16 April 2007 by the Hellenic Republic against the judgment delivered by the Court of First Instance (First Chamber) on 17 January 2007 in Case T-231/04 Hellenic Republic v Commission of the European Communities
Υπόθεση C-203/07 P: Αναίρεση που άσκησε στις 16 Απριλίου 2007 η Ελληνική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-231/04, Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Υπόθεση C-203/07 P: Αναίρεση που άσκησε στις 16 Απριλίου 2007 η Ελληνική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-231/04, Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
ΕΕ C 155 της 7.7.2007, p. 10–11
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
7.7.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 155/10 |
Αναίρεση που άσκησε στις 16 Απριλίου 2007 η Ελληνική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (Πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-231/04, Ελληνική Δημοκρατία κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση C-203/07 P)
(2007/C 155/19)
Γλωσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Π. Μυλωνόπουλος και Στ. Τρεκλή)
Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα
|
— |
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση αναιρέσεως |
|
— |
Να εξαφανισθεί η απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά το προσβαλλόμενο μέρος |
|
— |
Να γίνει δεκτή η προσφυγή μας σύμφωνα με το αιτητικό της |
|
— |
Να επιβληθεί η δικαστική μας δαπάνη σε βάρος της Επιτροπής |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η Ελληνική Δημοκρατία υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 12, 13 και 15 του Αρχικού Μνημονίου Συνεργασίας, του άρθρου 14 του Προσθέτου Μνημονίου και των αρχών της καλής πίστης και προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, διότι έκρινε ότι οι υποχρεώσεις των κρατών — μελών στα σχέδια Abuja I και II καθορίζονταν από τη συμπεριφορά του κάθε κράτους — μέλους και όχι ότι ήταν αμιγώς συμβατικού χαρακτήρα και καθορίζονταν από τις διατάξεις των δύο ως άνω Μνημονίων, ενώ περαιτέρω κατ' ορθή ερμηνεία των ως άνω διατάξεων των συμβατικών αυτών κειμένων, έπρεπε να κάνει δεκτό ότι οικονομικές υποχρεώσεις δεν είχαν γεννηθεί για την Ελληνική Δημοκρατία, καθόσον η τελευταία είχε μόνον υπογράψει και δεν είχε επικυρώσει το Πρόσθετο Μνημόνιο, επομένως δεν είχε εγκρίνει το τελευταίο και δεν είχαν εκπληρωθεί για εκείνη όλοι οι προβλεπόμενοι ειδικοί όροι γένεσης των οικονομικών υποχρεώσεων.
Η Ελληνική Δημοκρατία υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 15 του Αρχικού Μνημονίου Συνεργασίας κρίνοντας ότι πριν από την υπογραφή του Προσθέτου Μνημονίου συνομολογήθηκε σιωπηρά την 24η Φεβρουαρίου 1997 μεταξύ των εταίρων συμφωνία υλοποίησης του σχεδίου και ουσιαστικά καταργήθηκε με τον τρόπο αυτό ή τροποποιήθηκε το ως άνω άρθρο 15 παρ. 1