1)

Έχουν τα άρθρα 8 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 7, στοιχείο στ', της οδηγίας 95/46/ΕΚ (1) για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, ήτοι στο άρθρο 5, παράγραφος 2, του νόμου 677/2001 και στο άρθρο 6 της αποφάσεως 52/2012 της ANSPDCP (Autoritatea Națională de Supraveghere a Prelucrării Datelor cu Caracter Personal) [Εθνικής Αρχής εποπτείας της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, Ρουμανία], η οποία προβλέπει τη δυνατότητα να χρησιμοποιείται βιντεοπαρακολούθηση για την κατοχύρωση της ασφάλειας και της προστασίας των προσώπων, των περιουσιακών στοιχείων και των τιμαλφών και την επιδίωξη εννόμων συμφερόντων, χωρίς τη συγκατάθεση του προσώπου στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα;

2)

Έχουν τα άρθρα 8 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι ο περιορισμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μέσω της βιντεοπαρακολουθήσεως είναι σύμφωνος με την αρχή της αναλογικότητας, πληροί την απαίτηση της αναγκαιότητας και υπηρετεί σκοπούς γενικού συμφέροντος ή την ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων προσώπων, όταν ο φορέας δύναται να λάβει άλλα μέτρα για την προστασία του εν λόγω εννόμου συμφέροντος;

3)

Έχει το άρθρο 7, στοιχείο στ', της οδηγίας 95/46/ΕΚ για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα την έννοια ότι το «έννομο συμφέρον» του υπευθύνου της επεξεργασίας πρέπει να είναι αποδεδειγμένο, ενεστώς και πραγματικό κατά τον χρόνο της επεξεργασίας;

4)

Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο ε', της οδηγίας 95/46/ΕΚ για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα την έννοια ότι η επεξεργασία (βιντεοπαρακολούθηση) είναι υπερβολική ή ακατάλληλη όταν ο φορέας δύναται να λάβει άλλα μέτρα για την προστασία του εν λόγω εννόμου συμφέροντος;