Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016TN0274

    Υπόθεση T-274/16: Προσφυγή της 27ης Μαΐου 2016 — Saleh Thabet κατά Συμβουλίου

    ΕΕ C 270 της 25.7.2016, p. 56–57 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    25.7.2016   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 270/56


    Προσφυγή της 27ης Μαΐου 2016 — Saleh Thabet κατά Συμβουλίου

    (Υπόθεση T-274/16)

    (2016/C 270/63)

    Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

    Διάδικοι

    Προσφεύγουσα: Suzanne Saleh Thabet (Κάιρο, Αίγυπτος) (εκπρόσωποι B. Kennelly και J. Pobjoy, Barristers, και G. Martin και M. Rushton, Solicitors)

    Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    Αιτήματα

    Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

    να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/411 του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 2016, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/172/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (ΕΕ 2016, L 74, σ. 40), καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

    να κρίνει ότι το άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2011/172/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (ΕΕ 2011, L 76, σ. 63) και το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού (EE) 270/2011 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (ΕΕ 2011, L 76, σ. 4), δεν έχουν εφαρμογή ως προς την προσφεύγουσα, και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2016/411, καθόσον την αφορά·

    να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

    Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

    Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει έξι λόγους.

    1.

    Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο δεν προσδιόρισε κατάλληλη νομική βάση για το άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2011/172/ΚΕΠΠΑ (στο εξής: απόφαση) και το άρθρο 2, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 270/2011 (στο εξής: κανονισμός). Δεν προκύπτει ότι το Συμβούλιο εξέτασε το ζήτημα της νομικής βάσεως του άρθρου 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως κατά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, παρά τη ρητή προς τούτο υποχρέωσή του βάσει του άρθρου 5 της αποφάσεως. Το ενδεχόμενο το άρθρο 1, παράγραφος 1, να είχε έγκυρη νομική βάση όταν θεσπίστηκε αρχικώς την 21η Μαρτίου 2011 δεν σημαίνει ότι η νομική αυτή βάση συνεχίζει να συντρέχει έως το 2016 ή αργότερα.

    2.

    Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων της προσφεύγουσας από το άρθρο 6, σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3, ΣΕΕ και τα άρθρα 47 και 48 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον το Συμβούλιο δέχθηκε ότι στις ένδικες διαδικασίες στην Αίγυπτο τηρούνταν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

    3.

    Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, κρίνοντας ότι συνέτρεχε το κριτήριο του άρθρου 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως και του άρθρου 2, παράγραφος 1, του κανονισμού για την καταχώριση του ονόματος της προσφεύγουσας στον κατάλογο.

    4.

    Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο δεν παρέθεσε επαρκή αιτιολογία για τη διατήρηση της καταχωρίσεως του ονόματος της προσφεύγουσας στον κατάλογο.

    5.

    Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο προσέβαλε το δικαίωμα άμυνας της προσφεύγουσας καθώς και το δικαίωμα χρηστής διοικήσεως και αποτελεσματικής ένδικης προστασίας. Ειδικότερα, το Συμβούλιο δεν εξέτασε ενδελεχώς και αμερόληπτα εάν οι λόγοι που κατά την άποψή του δικαιολογούν τη διατήρηση της καταχωρίσεως στον κατάλογο ήταν βάσιμοι υπό το πρίσμα των όσων υποστήριξε η προσφεύγουσα πριν αυτό αποφασίσει τη διατήρηση της καταχωρίσεως.

    6.

    Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το Συμβούλιο προσέβαλε, αδικαιολόγητα και παραβιάζοντας την αρχή της αναλογικότητας, τα θεμελιώδη δικαιώματα της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος προστασίας της ιδιοκτησίας και της φήμης της. Οι επιπτώσεις της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2016/411 του Συμβουλίου ως προς την προσφεύγουσα είναι σοβαρές τόσο όσον αφορά την περιουσία της όσο και τη φήμη της, παγκοσμίως. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων και οικονομικών πόρων της προσφεύγουσας σχετίζεται με την επιδίωξη θεμιτού σκοπού ή δικαιολογείται από αυτόν, πολλώ δε μάλλον ότι τελεί σε σχέση αναλογίας με τέτοιο σκοπό.


    Top