(i)

συντρέχουν λόγοι οι οποίοι εμποδίζουν να ερμηνευθεί το άρθρο 13 υπό την έννοια ότι ο ενάγων στο πλαίσιο διαδικασίας πτωχευτικής ανακλήσεως, αφού λάβει γνώση της διατάξεως αυτής, πρέπει να προβάλει τις σχετικές περιστάσεις, εφόσον επιβάλλεται κατά το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους ενάρξεως της διαδικασίας αφερεγγυότητας να εκθέσει όλες τις περιστάσεις οι οποίες στηρίζουν την αγωγή πτωχευτικής ανακλήσεως, ή

(ii)

οφείλει ο εναγόμενος να αποδείξει ότι οι περιστάσεις αυτές δεν υφίσταντο και για τον λόγο αυτόν δεν είναι δυνατή η ανάκληση βάσει της επίμαχης διατάξεως, χωρίς να απαιτείται η χωριστή επίκληση των περιστάσεων αυτών από τον ενάγοντα;

(i)

ο εναγόμενος στο πλαίσιο διαδικασίας πτωχευτικής ανακλήσεως φέρει το βάρος αποδείξεως σχετικά με το ότι οι περιστάσεις που προβλέπει η εν λόγω διάταξη δεν υφίστανται στη συγκεκριμένη περίπτωση, ή

(ii)

μπορεί το βάρος αποδείξεως σχετικά με τη συνδρομή των περιστάσεων αυτών να προσδιορίζεται βάσει του δικαίου κράτους μέλους διαφορετικού από το κράτος ενάρξεως της διαδικασίας το οποίο διέπει τη δικαιοπραξία και το οποίο ορίζει ότι ο ενάγων φέρει το βάρος αποδείξεως, ή

(iii)

μπορεί να ερμηνευθεί το άρθρο 13 και υπό την έννοια ότι το ζήτημα του βάρους αποδείξεως επιλύεται κατά τις εθνικές διατάξεις που ισχύουν στο κράτος του επιληφθέντος δικαστηρίου;

(i)

έχει το άρθρο 13 την έννοια ότι ο εναγόμενος πρέπει να αποδείξει, συναφώς, ότι το δίκαιο κατά την έννοια του άρθρου 13 δεν περιλαμβάνει γενικές ή άλλες διατάξεις ή αρχές οι οποίες καθιστούν εν γένει δυνατή την ανάκληση με βάση τα προβαλλόμενα πραγματικά περιστατικά και

(ii)

έχει το επιληφθέν δικαστήριο τη δυνατότητα, βάσει του άρθρου 13, όταν εκτιμά ότι ο εναγόμενος έχει προβάλει επαρκή σχετικά στοιχεία, να απαιτεί από τον αντίδικο να προσκομίσει απόδειξη όσον αφορά διάταξη που καθιστά δυνατή την ανάκληση και εμπίπτει στο πτωχευτικό δίκαιο ή στο διέπον τη δικαιοπραξία γενικό δίκαιο κράτους μέλους διαφορετικού από το κράτος ενάρξεως της διαδικασίας, κατά την έννοια του άρθρου 13;