Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CN0204

Υπόθεση C-204/10 P: Αναίρεση που άσκησε στις 28 Απριλίου 2010 η Enercon GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 3 Φεβρουαρίου 2010 στην υπόθεση T-472/07: Enercon GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

ΕΕ C 179 της 3.7.2010, p. 21–22 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

3.7.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 179/21


Αναίρεση που άσκησε στις 28 Απριλίου 2010 η Enercon GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 3 Φεβρουαρίου 2010 στην υπόθεση T-472/07: Enercon GmbH κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-204/10 P)

(2010/C 179/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Enercon GmbH (εκπρόσωποι: J. Mellor, Barrister, R. Böhm, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να δεχθεί την αναίρεση κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου και να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών και, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών,

εφόσον το κρίνει σκόπιμο, να αναπέμψει την υπόθεση στο ΓΕΕΑ προς επανεξέταση των ζητημάτων της ανακοπής,

να καταδικάσει την παρεμβαίνουσα και το ΓΕΕΑ να καταβάλουν τα δικαστικά έξοδα της αναιρέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εντόπισε τα σφάλματα της αποφάσεως του τμήματος προσφυγών, η οποία στηρίχθηκε στην παράνομη απόφαση του τμήματος ανακοπών. Ειδικότερα, παρέλειψε πλήρως να διαπιστώσει τα εξής: α) ότι η απόφαση Medion (1) αφορούσε μια εξαιρετική περίπτωση στην οποία δεν έχει εφαρμογή ο γενικός κανόνας κατά τον οποίο ο μέσος καταναλωτής συνήθως αντιλαμβάνεται το σήμα ως όλον, αλλά, β) στην υπό κρίση υπόθεση, δεν υπήρχαν επαρκείς περιστάσεις οι οποίες να δικαιολογούν τέτοιου είδους εξαιρετική αντιμετώπιση. Κανένα μέρος του προγενέστερου σήματος στην υπό κρίση υπόθεση δεν είχε «αυτοτελή διακριτική δύναμη».

Περαιτέρω, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι, λόγω της εσφαλμένης εφαρμογής μιας αρχής όπως αυτή της υποθέσεως Medion στο προγενέστερο στάδιο της εκτιμήσεως της ομοιότητας, δεν ελήφθη υπόψη προσηκόντως η συνολική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως.


(1)  EE C 106, της 30.4.2004, σ. 31


Top