11.11.2009

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 294/20

---

ΑΠΌΦΑΣΗ-ΠΛΑΊΣΙΟ 2009/829/ΔΕΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 23ης Οκτωβρίου 2009

σχετικά με την εφαρμογή, μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης στις αποφάσεις περί μέτρων επιτήρησης εναλλακτικά προς την προσωρινή κράτηση

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως το άρθρο 31 παράγραφος 1 στοιχεία α) και γ) και το άρθρο 34 παράγραφος 2 στοιχείο β),

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)	Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο της τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

(2)

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Τάμπερε, στις 15 και 16 Οκτωβρίου 1999, και ιδίως με το άρθρο 36, η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης θα πρέπει να ισχύει για τα προδικαστικά εντάλματα. Το πρόγραμμα μέτρων για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των ποινικών αποφάσεων κάνει λόγο, στο πλαίσιο του μέτρου 10, για την αμοιβαία αναγνώριση των μέτρων επιτήρησης.

(3)

Τα μέτρα που προβλέπει η παρούσα απόφαση-πλαίσιο θα πρέπει να αποσκοπούν στην ενίσχυση της προστασίας του πληθυσμού, επιτρέποντας σε πρόσωπο που κατοικεί σε κράτος μέλος, αλλά διώκεται ποινικά σε άλλο κράτος μέλος, να τίθεται υπό την επιτήρηση των αρχών στο κράτος κατοικίας του εν αναμονή της δίκης. Κατά συνέπεια, ο στόχος της παρούσας απόφασης-πλαισίου είναι η παρακολούθηση των κινήσεων εναγομένου, υπό το πρίσμα του υπερισχύοντος στόχου της προστασίας του πληθυσμού και του κινδύνου που ενέχει το ισχύον καθεστώς για τον πληθυσμό, πράγμα που συνεπάγεται μόνο δύο εναλλακτικές: προσωρινή κράτηση ή κυκλοφορία χωρίς επιτήρηση. Τα μέτρα θα ενισχύσουν συνεπώς το δικαίωμα των νομοταγών πολιτών να ζουν με ασφάλεια.

(4)

Τα μέτρα που προβλέπει η παρούσα απόφαση-πλαίσιο θα πρέπει επίσης να αποσκοπούν στην ενίσχυση του δικαιώματος στην ελευθερία και του τεκμηρίου αθωότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και στη διασφάλιση της συνεργασίας μεταξύ κρατών μελών όταν ένα πρόσωπο υποβάλλεται σε υποχρεώσεις ή επιτήρηση εν αναμονή της εκδόσεως δικαστικής απόφασης. Συνεπώς, η παρούσα απόφαση-πλαίσιο αποσκοπεί στο να προαγάγει, ενδεχομένως, τη χρήση μη στερητικών της ελευθερίας μέτρων, εναλλακτικά προς την προσωρινή κράτηση, έστω και αν, σύμφωνα με το δίκαιο του οικείου κράτους μέλους, δεν θα μπορούσε εξαρχής να επιβληθεί προσωρινή κράτηση.

(5)

Όσον αφορά την κράτηση προσώπων που διώκονται ποινικά, υπάρχει κίνδυνος άνισης μεταχείρισης μεταξύ εκείνων που διαμένουν μονίμως και εκείνων που δεν διαμένουν μονίμως στο κράτος της δίκης: ένας κάτοικος εξωτερικού διατρέχει τον κίνδυνο να τεθεί υπό κράτηση εν αναμονή της δίκης, ακόμη και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες, υπό παρόμοιες συνθήκες, ένας κάτοικος ημεδαπής δεν θα υφίστατο το ίδιο μέτρο. Σε έναν κοινό ευρωπαϊκό χώρο δικαιοσύνης, απαλλαγμένο από εσωτερικά σύνορα, επιβάλλεται η λήψη μέτρων με τα οποία θα διασφαλίζεται ότι ένα ποινικά διωκόμενο πρόσωπο το οποίο δεν κατοικεί μονίμως στο κράτος της δίκης δεν θα έχει διαφορετική μεταχείριση απ’ ό,τι ένα ποινικά διωκόμενο πρόσωπο που είναι μόνιμος κάτοικος.

(6)

Η βεβαίωση, που πρέπει να διαβιβάζεται μαζί με την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, θα πρέπει να προσδιορίζει τη διεύθυνση διαμονής του ενδιαφερόμενου στο κράτος εκτέλεσης, καθώς και κάθε άλλη σχετική πληροφορία που μπορεί να διευκολύνει την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης στο κράτος εκτέλεσης.

(7)

Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης θα πρέπει να ενημερώνει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης για το ανώτατο χρονικό όριο, αν υπάρχει, κατά το οποίο μπορούν να παρακολουθούνται τα μέτρα επιτήρησης στο κράτος εκτέλεσης. Στα κράτη μέλη στα οποία τα μέτρα επιτήρησης πρέπει να ανανεώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, το ανώτατο χρονικό όριο νοείται ως το συνολικό χρονικό διάστημα μετά την παρέλευση του οποίου δεν είναι πλέον δυνατή εκ του νόμου η ανανέωση των μέτρων επιτήρησης.

(8)

Οιοδήποτε αίτημα της αρμόδιας αρχής του κράτους εκτέλεσης για επιβεβαίωση της ανάγκης παράτασης της παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης δεν θα πρέπει να θίγει το δίκαιο του κράτους έκδοσης, το οποίο ισχύει για την απόφαση ανανέωσης, επανεξέτασης και ανάκλησης της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης. Τέτοιο αίτημα επιβεβαίωσης δεν θα πρέπει να υποχρεώνει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης να λάβει νέα απόφαση για την παράταση της παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης.

(9)

Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης θα πρέπει να έχει δικαιοδοσία για τη λήψη όλων των μεταγενέστερων αποφάσεων σχετικά με απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, συμπεριλαμβανομένης της εντολής προσωρινής κράτησης. Η εντολή για την προσωρινή αυτή κράτηση θα μπορούσε να δίνεται, ιδίως, ύστερα από παράβαση των μέτρων επιτήρησης ή ύστερα από μη συμμόρφωση προς την κλήτευση για παρουσία σε οιαδήποτε ακρόαση ή δίκη στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών.

(10)	Για να αποφεύγονται περιττά έξοδα και δυσκολίες σε σχέση με τη μεταγωγή των ποινικά διωκόμενων προσώπων με σκοπό να παραστούν σε ακρόαση ή δίκη, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν τηλεφωνικά και με τηλεδιάσκεψη.

(11)	Κατά περίπτωση, μπορεί να ασκείται ηλεκτρονική παρακολούθηση όσον αφορά τα μέτρα επιτήρησης που εφαρμόζονται σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο και τη δικονομία.

(12)

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο θα πρέπει να καταστήσει δυνατόν ώστε τα μέτρα επιτήρησης που επιβάλλονται στο συγκεκριμένο πρόσωπο να παρακολουθούνται στο κράτος εκτέλεσης, ενώ εκ παραλλήλου θα διασφαλίζεται η ομαλή πορεία της δικαιοσύνης, και, ιδίως, ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο θα ευρίσκεται στη διάθεση της δικαιοσύνης. Σε περίπτωση που το εν λόγω πρόσωπο δεν επιστρέφει οικειοθελώς στο κράτος έκδοσης, μπορεί να παραδοθεί στο κράτος έκδοσης σύμφωνα με την απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, σχετικά με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ κρατών μελών (2) (εφεξής αποκαλούμενη «απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης»).

(13)

Ενώ η παρούσα απόφαση-πλαίσιο καλύπτει όλες τις αξιόποινες πράξεις και δεν περιορίζεται σε εγκλήματα συγκεκριμένης μορφής ή συγκεκριμένου βαθμού αξιοποίνου, τα μέτρα επιτήρησης θα πρέπει να εφαρμόζονται σε περιπτώσεις λιγότερο σοβαρών αξιόποινων πράξεων. Συνεπώς, όταν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης πρέπει να αποφασίσει σχετικά με την παράδοση συγκεκριμένου προσώπου, θα πρέπει να εφαρμόζονται όλες οι διατάξεις της απόφασης-πλαισίου για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, εξαιρουμένης της παραγράφου 1 του άρθρου 2. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να εφαρμόζονται επίσης οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 5 της απόφασης-πλαισίου για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.

(14)

Τα έξοδα μετακίνησης του αφορωμένου προσώπου μεταξύ των κρατών εκτέλεσης και έκδοσης σε σχέση με την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης ή με σκοπό να παραστεί σε ακρόαση δεν ρυθμίζονται στην παρούσα απόφαση-πλαίσιο. Το ενδεχόμενο, ιδίως για το κράτος έκδοσης, να βαρύνεται με το σύνολο ή με τμήμα των εξόδων αυτών αποτελεί θέμα διεπόμενο από το εθνικό δίκαιο.

(15)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας απόφασης-πλαισίου, και συγκεκριμένα η αμοιβαία αναγνώριση αποφάσεων περί μέτρων επιτήρησης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορεί, ως εκ τούτου, λόγω της κλίμακας και των αποτελεσμάτων της, να επιτευχθεί καλύτερα στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κοινότητα μπορεί να θεσπίζει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως εκτίθεται στο άρθρο 2 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στο άρθρο 5 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως εκτίθεται σ’ αυτό το άρθρο, η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(16)

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται ιδίως από το άρθρο 6 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αντικατοπτρίζονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καμία διάταξη της παρούσας απόφασης-πλαισίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι απαγορεύει την άρνηση αναγνώρισης απόφασης περί μέτρων επιτήρησης, όταν υπάρχουν αντικειμενικές ενδείξεις ότι η απόφαση εκδόθηκε με σκοπό την τιμωρία προσώπου λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας, ιθαγένειας, γλώσσας, πολιτικών πεποιθήσεων ή γενετήσιου προσανατολισμού, ή ότι το πρόσωπο ενδέχεται να περιέλθει σε δυσμενή θέση για οιονδήποτε από τους λόγους αυτούς.

(17)	Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν θα πρέπει να εμποδίζει κράτος μέλος να εφαρμόζει τους συνταγματικούς του κανόνες σε σχέση με το δικαίωμα για δίκαιη δίκη, την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία του τύπου, την ελευθερία της έκφρασης σε άλλα μέσα μαζικής επικοινωνίας και την ανεξιθρησκία.

(18)	Οι διατάξεις της παρούσας απόφασης-πλαισίου θα πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στο έδαφος των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 18 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

(19)

Προσωπικά δεδομένα που αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας κατά την εφαρμογή της παρούσας απόφασης-πλαισίου θα πρέπει να προστατεύονται βάσει της απόφασης-πλαισίου 2008/977/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2008, για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που τυγχάνουν επεξεργασίας στο πλαίσιο της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις (3), και βάσει των αρχών που καθορίζονται στη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης της 28ης Ιανουαρίου 1981 για την προστασία του ατόμου από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων, την οποία έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη μέλη,

ΕΚΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ-ΠΛΑΙΣΙΟ:

Άρθρο 1

Αντικείμενο

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο ορίζει κανόνες σύμφωνα με τους οποίους ένα κράτος μέλος αναγνωρίζει μια απόφαση περί μέτρων επιτήρησης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος εναλλακτικά προς την προσωρινή κράτηση, παρακολουθεί τα μέτρα επιτήρησης που έχουν επιβληθεί σε φυσικό πρόσωπο και παραδίδει το οικείο πρόσωπο στο κράτος έκδοσης σε περίπτωση παράβασης των μέτρων αυτών.

Άρθρο 2

Στόχοι

1.   Οι στόχοι της παρούσας απόφασης-πλαισίου είναι:

α)	να διασφαλίζει τη σωστή απονομή δικαιοσύνης, και ιδίως ότι το πρόσωπο που διώκεται ποινικά θα ευρίσκεται στη διάθεση της δικαιοσύνης για τη διεξαγωγή της δίκης του·

β)	να προαγάγει, οσάκις ενδείκνυται, κατά τη διεξαγωγή ποινικών διαδικασιών, τη χρήση μη στερητικών της ελευθερίας μέτρων για τα πρόσωπα που δεν κατοικούν στο κράτος μέλος στο οποίο διεξάγεται η διαδικασία·

γ)	να βελτιώσει την προστασία των θυμάτων και του πληθυσμού.

2.   Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν παρέχει σε πρόσωπο, κατά τη διεξαγωγή ποινικών διαδικασιών, το δικαίωμα χρήσης μη περιοριστικών της ελευθερίας μέτρων εναλλακτικά προς την κράτηση. Το ζήτημα αυτό διέπεται από το δίκαιο και τη δικονομία του κράτους μέλους διεξαγωγής της ποινικής διαδικασίας.

Άρθρο 3

Προστασία της δημόσιας τάξης και διαφύλαξη της εσωτερικής ασφάλειας

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν θίγει την άσκηση των ευθυνών που εμπίπτουν στα κράτη μέλη όσον αφορά την προστασία των θυμάτων και του πληθυσμού καθώς και τη διαφύλαξη της εσωτερικής ασφάλειας, σύμφωνα με το άρθρο 33 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άρθρο 4

Ορισμοί

Για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης-πλαισίου, νοούνται ως:

α)   «απόφαση περί μέτρων επιτήρησης»: εκτελεστή απόφαση που λαμβάνεται στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας από αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο και τη δικονομία του και επιβάλλει σε φυσικό πρόσωπο, αντί της προσωρινής κράτησης, ένα ή περισσότερα μέτρα επιτήρησης·

β)   «μέτρα επιτήρησης»: υποχρεώσεις και μέτρα που επιβάλλονται σε φυσικό πρόσωπο, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο και τη δικονομία του κράτους έκδοσης·

γ)   «κράτος έκδοσης»: το κράτος μέλος στο οποίο έχει εκδοθεί απόφαση μέτρων επιτήρησης·

δ)   «κράτος εκτέλεσης»: το κράτος μέλος στο οποίο παρακολουθούνται τα μέτρα επιτήρησης.

Άρθρο 5

Θεμελιώδη δικαιώματα

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν μεταβάλλει την υποχρέωση σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και νομικών αρχών, όπως κατοχυρώνονται με το άρθρο 6 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άρθρο 6

Ορισμός των αρμόδιων αρχών

1.   Κάθε κράτος μέλος πληροφορεί τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου ποια δικαστική αρχή ή αρχές, δυνάμει του εθνικού δικαίου τους, είναι αρμόδιες να εκδίδουν, να διαβιβάζουν και να αναγνωρίζουν αποφάσεις μέτρων επιτήρησης, σύμφωνα με την παρούσα απόφαση-πλαίσιο, σε περίπτωση που το εν λόγω κράτος μέλος είναι το κράτος έκδοσης ή το κράτος εκτέλεσης.

2.   Κατ’ εξαίρεση από την παράγραφο 1 και με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν μη δικαστικές αρχές ως αρμόδιες αρχές για τη λήψη αποφάσεων δυνάμει της παρούσας απόφασης-πλαισίου, υπό τον όρο ότι οι αρχές αυτές είναι αρμόδιες για τη λήψη παρεμφερών αποφάσεων βάσει του οικείου εθνικού δικαίου τους και της δικονομίας τους.

3.   Οι αποφάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 18 παράγραφος 1 στοιχείο γ) λαμβάνονται από αρμόδια δικαστική αρχή.

4.   Η Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου θέτει τις ληφθείσες πληροφορίες στη διάθεση όλων των κρατών μελών και της Επιτροπής.

Άρθρο 7

Προσφυγή σε κεντρική αρχή

1.   Κάθε κράτος μέλος δύναται να ορίσει μια κεντρική αρχή ή, εφόσον αυτό προβλέπεται από το εθνικό του δίκαιο, περισσότερες από μία κεντρικές αρχές για να επικουρούν τις αρμόδιες αρχές του.

2.   Ένα κράτος μέλος δύναται, εάν είναι αναγκαίο λόγω της οργάνωσης του εσωτερικού δικαστικού του συστήματος, να αναθέτει στην ή στις κεντρικές αρχές του τη διοικητική διαβίβαση και παραλαβή των αποφάσεων περί μέτρων επιτήρησης, μαζί με τα πιστοποιητικά που αναφέρονται στο άρθρο 10, καθώς και κάθε επίσημη αλληλογραφία που τις αφορά. Συνεπώς, κάθε επικοινωνία, διαβούλευση, ανταλλαγή πληροφοριών, έρευνα και κοινοποίηση μεταξύ αρμοδίων αρχών μπορεί να αντιμετωπίζεται, κατά περίπτωση, με τη βοήθεια της ή των κεντρικών αρχών του οικείου κράτους μέλους.

3.   Το κράτος μέλος που επιθυμεί να κάνει χρήση των δυνατοτήτων που αναφέρονται στο παρόν άρθρο γνωστοποιεί στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου τις πληροφορίες σχετικά με την ή τις κεντρικές αρχές που έχει ορίσει. Τα στοιχεία αυτά δεσμεύουν όλες τις αρχές του κράτους μέλους έκδοσης.

Άρθρο 8

Είδη μέτρων επιτήρησης

1.   Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο εφαρμόζεται στα ακόλουθα μέτρα επιτήρησης:

α)	υποχρέωση του προσώπου να ενημερώνει την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης σχετικά με τυχόν αλλαγή κατοικίας, ιδίως προς τον σκοπό της παραλαβής των κλητεύσεων να παραστεί σε ακρόαση ή δίκη στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών·

β)	απαγόρευση εισόδου σε ορισμένους χώρους, μέρη ή καθορισμένες περιοχές στο κράτος έκδοσης ή στο κράτος εκτέλεσης·

γ)	υποχρέωση παραμονής σε συγκεκριμένο τόπο, εάν συντρέχει περίπτωση, για καθορισμένο χρόνο·

δ)	υποχρέωση που περιλαμβάνει περιορισμούς όσον αφορά την έξοδο από το κράτος εκτέλεσης·

ε)	υποχρέωση του προσώπου να εμφανίζεται κατά τακτά διαστήματα σε συγκεκριμένη αρχή·

στ)	υποχρέωση αποφυγής της επαφής με συγκεκριμένα πρόσωπα που σχετίζονται με την εικαζόμενη διάπραξη αδικήματος ή αδικημάτων.

2.   Κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, κατά τη μεταφορά της παρούσας απόφασης-πλαισίου στο εθνικό δίκαιο ή σε μεταγενέστερο στάδιο, τα μέτρα επιτήρησης, πέραν όσων αναφέρονται στην παράγραφο 1, που προτίθεται να παρακολουθεί. Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν ιδίως:

α)	υποχρέωση αποχής από συγκεκριμένες δραστηριότητες που σχετίζονται με την εικαζόμενη διάπραξη αδικήματος ή αδικημάτων, και ενδέχεται να περιλαμβάνουν τη μη άσκηση συγκεκριμένου επαγγέλματος ή τη μη ένταξη σε συγκεκριμένο τομέα απασχόλησης·

β)	υποχρέωση μη οδήγησης οχήματος·

γ)	υποχρέωση κατάθεσης συγκεκριμένου χρηματικού ποσού ή άλλου είδους εγγύησης που μπορεί να παρέχεται είτε με καθορισμένο αριθμό δόσεων είτε εξ ολοκλήρου αμέσως·

δ)	υποχρέωση θεραπευτικής αγωγής ή θεραπείας απεξάρτησης·

ε)	υποχρέωση αποφυγής της επαφής με συγκεκριμένα αντικείμενα που σχετίζονται με την εικαζόμενη διάπραξη αδικήματος ή αδικημάτων.

3.   Η Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου θέτει στη διάθεση όλων των κρατών μελών και της Επιτροπής τις πληροφορίες που λαμβάνει στο πλαίσιο του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 9

Κριτήρια όσον αφορά το κράτος μέλος προς το οποίο μπορεί να διαβιβασθεί η απόφαση μέτρων επιτήρησης

1.   Η απόφαση μέτρων επιτήρησης μπορεί να διαβιβάζεται στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους στο οποίο το πρόσωπο έχει τη νόμιμη και συνήθη διαμονή του, σε περιπτώσεις όπου το πρόσωπο αυτό, αφού έχει ενημερωθεί για τα σχετικά μέτρα, συναινεί να επιστρέψει στο εν λόγω κράτος.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης μπορεί, κατ’ αίτηση του προσώπου, να διαβιβάζει την απόφαση μέτρων επιτήρησης στην αρμόδια αρχή κράτους μέλους πλην του κράτους μέλους στο οποίο το πρόσωπο έχει τη νόμιμη και συνήθη διαμονή του, εφόσον η τελευταία αυτή αρχή έχει συναινέσει στη διαβίβαση αυτή.

3.   Κατά την εφαρμογή της παρούσας απόφασης-πλαισίου, τα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους υπό τους οποίους οι αρμόδιες αρχές τους δύνανται να συναινούν στη διαβίβαση απόφασης περί μέτρων επιτήρησης σε περιπτώσεις κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 2.

4.   Κάθε κράτος μέλος υποβάλλει δήλωση προς τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου σχετικά με τις αποφάσεις που λαμβάνονται δυνάμει της παραγράφου 3. Τα κράτη μέλη μπορούν να τροποποιούν τη δήλωση αυτή ανά πάσα στιγμή. Η Γενική Γραμματεία θέτει τις ληφθείσες πληροφορίες στη διάθεση όλων των κρατών μελών και της Επιτροπής.

Άρθρο 10

Διαδικασία διαβίβασης της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης και της βεβαίωσης

1.   Όταν, σύμφωνα με το άρθρο 9 παράγραφοι 1 ή 2, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης διαβιβάζει απόφαση περί μέτρων επιτήρησης σε άλλο κράτος μέλος, μεριμνά ώστε να συνοδεύεται από βεβαίωση, το τυποποιημένο έντυπο της οποίας περιλαμβάνεται στο παράρτημα Ι.

2.   Η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης ή επικυρωμένο αντίγραφό της, μαζί με τη βεβαίωση, διαβιβάζεται από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης απευθείας στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να τεκμηριωθεί εγγράφως και υπό συνθήκες που επιτρέπουν στο κράτος εκτέλεσης να διαπιστώνει τη γνησιότητά τους. Το πρωτότυπο της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης ή επικυρωμένο αντίγραφό της, καθώς και το πρωτότυπο της βεβαίωσης, αποστέλλονται στο κράτος εκτέλεσης, εφόσον το ζητήσει. Όλες οι επίσημες επικοινωνίες πραγματοποιούνται επίσης απευθείας μεταξύ των εν λόγω αρμόδιων αρχών.

3.   Η βεβαίωση υπογράφεται από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, η οποία βεβαιώνει και την ακρίβεια του περιεχομένου της.

4.   Η βεβαίωση της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου περιλαμβάνει, εκτός των μέτρων που προβλέπονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1, μόνον τα μέτρα τα οποία κοινοποιεί το κράτος εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2.

5.   Η αρμόδια αρχή στο κράτος έκδοσης προσδιορίζει:

α)	κατά περίπτωση, το χρονικό διάστημα για το οποίο εφαρμόζεται η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης και εάν υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης της απόφασης αυτής· και

β)	σε ενδεικτική βάση, το προσωρινό χρονικό διάστημα για το οποίο αναμένεται ότι θα απαιτηθεί παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων της υπόθεσης που είναι γνωστές κατά τη διαβίβαση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης.

6.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης διαβιβάζει την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, μαζί με τη βεβαίωση, σε ένα και μόνο κράτος εκτέλεσης κάθε φορά.

7.   Εάν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν είναι γνωστή στην αρμόδια δικαστική αρχή του κράτους έκδοσης, η τελευταία αυτή διεξάγει όλες τις αναγκαίες έρευνες, μεταξύ άλλων, μέσω των σημείων επαφής του Ευρωπαϊκού Δικαστικού Δικτύου, το οποίο δημιουργήθηκε με την κοινή δράση 98/428/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, για τη δημιουργία ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου (4), προκειμένου να λάβει πληροφορίες από το κράτος εκτέλεσης.

8.   Όταν μια αρχή του κράτους εκτέλεσης, η οποία έχει παραλάβει απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, μαζί με βεβαίωση, δεν έχει καμία αρμοδιότητα να αναγνωρίσει την απόφαση αυτή, η εν λόγω αρχή διαβιβάζει αυτεπαγγέλτως την απόφαση, μαζί με τη βεβαίωση, στην αρμόδια αρχή.

Άρθρο 11

Αρμοδιότητα ως προς την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης

1.   Ενόσω η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν έχει αναγνωρίσει την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης που της διαβιβάστηκε και δεν έχει γνωστοποιήσει στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης ότι έλαβε χώρα τέτοια αναγνώριση, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης παραμένει αρμόδια όσον αφορά την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης που επιβάλλονται.

2.   Εάν η αρμοδιότητα για την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης έχει μεταφερθεί στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, η αρμοδιότητα αυτή επιστρέφει στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης:

α)	αν το οικείο πρόσωπο έχει τη νόμιμη και συνήθη διαμονή του σε άλλο κράτος από το κράτος εκτέλεσης·

β)	αφ’ ης στιγμής η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει κοινοποιήσει την ανάκληση του βεβαίωσης που αναφέρεται στο άρθρο 10 παράγραφος 1, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης·

γ)

όταν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει τροποποιήσει τα μέτρα επιτήρησης και η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 18 παράγραφος 4 στοιχείο β), έχει αρνηθεί την παρακολούθηση των τροποποιημένων μέτρων επιτήρησης διότι δεν εμπίπτουν στα είδη μέτρων επιτήρησης που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1 και/ή στα μέτρα επιτήρησης που έχουν κοινοποιηθεί από το οικείο κράτος εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2·

δ)	όταν έχει παρέλθει η χρονική περίοδος που αναφέρεται στο άρθρο 20 παράγραφος 2 στοιχείο β)·

ε)	αν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης έχει αποφασίσει να σταματήσει την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης και έχει ενημερώσει σχετικά την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 23.

3.   Στις περιπτώσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 2, οι αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης και του κράτους εκτέλεσης πραγματοποιούν διαβουλεύσεις μεταξύ τους, ώστε να αποφεύγεται, όσο το δυνατόν, οποιαδήποτε διακοπή της παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης.

Άρθρο 12

Απόφαση στο κράτος εκτέλεσης

1.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης αναγνωρίζει, το συντομότερο δυνατόν και εν πάση περιπτώσει εντός είκοσι εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης και της βεβαίωσης, την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης που διαβιβάστηκε σύμφωνα με το άρθρο 9 και κατά τη διαδικασία του άρθρου 10 και λαμβάνει αμελλητί όλα τα αναγκαία μέτρα για την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης, εκτός εάν αποφασίσει να επικαλεσθεί έναν από τους λόγους μη αναγνώρισης που προβλέπονται από το άρθρο 15.

2.   Αν έχει ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της απόφασης που αναφέρεται στην παράγραφο 1, η προθεσμία αναγνώρισης της απόφασης για τα μέτρα επιτήρησης παρατείνεται για άλλες είκοσι εργάσιμες ημέρες.

3.   Όταν, εκτάκτως, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης αδυνατεί να τηρήσει τις προθεσμίες των παραγράφων 1 και 2, ενημερώνει αμέσως την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, με οποιονδήποτε τρόπο επιλέξει, αναφέροντας τους λόγους της καθυστέρησης και δηλώνοντας τον χρόνο που υπολογίζει ότι θα χρειασθεί για να εκδώσει τελική απόφαση.

4.   Η αρμόδια αρχή μπορεί να αναβάλει τη λήψη απόφασης για αναγνώριση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης, όταν το βεβαίωση του άρθρου 10 είναι ελλιπής ή προδήλως δεν αντιστοιχεί στην απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, έως την παρέλευση εύλογης προθεσμίας για τη συμπλήρωση ή τη διόρθωση της βεβαίωσης.

Άρθρο 13

Προσαρμογή των μέτρων επιτήρησης

1.   Εάν η φύση των μέτρων επιτήρησης είναι ασυμβίβαστη με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, η αρμόδια αρχή του εν λόγω κράτους μέλους μπορεί να τα προσαρμόζει προς τα είδη των μέτρων επιτήρησης που επιβάλλονται, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, για ανάλογα αδικήματα. Το προσαρμοσμένο μέτρο επιτήρησης πρέπει να αντιστοιχεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό προς το μέτρο που έχει επιβληθεί στο κράτος έκδοσης.

2.   Το προσαρμοσμένο μέτρο επιτήρησης δεν μπορεί να είναι αυστηρότερο από το μέτρο επιτήρησης που επιβλήθηκε αρχικά.

3.   Μετά την παραλαβή πληροφοριών που προβλέπονται στο άρθρο 20 παράγραφος 2 στοιχείο β) ή στ), η αρμόδια αρχή στο κράτος έκδοσης μπορεί να αποφασίσει να ανακαλέσει τη βεβαίωση, εφόσον δεν έχει αρχίσει ακόμη η παρακολούθηση στο κράτος εκτέλεσης. Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση αυτή λαμβάνεται και διαβιβάζεται το συντομότερο δυνατόν, αλλά το αργότερο εντός προθεσμίας δέκα ημερών από την παραλαβή της οικείας κοινοποίησης.

Άρθρο 14

Διπλό αξιόποινο

1.   Τα ακόλουθα αδικήματα, εφόσον τιμωρούνται στο κράτος έκδοσης με στερητική της ελευθερίας ποινή ή στερητικό της ελευθερίας μέτρο ασφαλείας, με ανώτατο όριο ποινής τριών τουλάχιστον ετών, και όπως ορίζονται στο δίκαιο του κράτους έκδοσης, οδηγούν σε αναγνώριση της απόφασης μέτρων επιτήρησης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας απόφασης-πλαισίου και χωρίς έλεγχο του διπλού αξιοποίνου:

—	συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση,

—	τρομοκρατία,

—	εμπορία ανθρώπων,

—	σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και παιδική πορνογραφία,

—	παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών,

—	παράνομη διακίνηση όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών,

—	δωροδοκία,

—	καταδολίευση, συμπεριλαμβανομένης της απάτης εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά την έννοια της σύμβασης της 26ης Ιουλίου 1995 σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (5),

—	νομιμοποίηση προϊόντων εγκλήματος,

—	παραχάραξη/κιβδηλεία νομίσματος, συμπεριλαμβανομένου του ευρώ,

—	ηλεκτρονικό έγκλημα,

—	εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένου του λαθρεμπορίου απειλούμενων ζωικών ειδών και του λαθρεμπορίου απειλούμενων φυτικών ειδών και φυτικών ποικιλιών,

—	διευκόλυνση παράνομης εισόδου και παραμονής,

—	ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, βαρεία σωματική βλάβη,

—	παράνομο εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών,

—	απαγωγή, παράνομη κατακράτηση και σύλληψη ομήρων,

—	ρατσισμός και ξενοφοβία,

—	οργανωμένη ή ένοπλη ληστεία,

—	παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των αρχαιοτήτων και των έργων τέχνης,

—	υπεξαίρεση και απάτη,

—	αθέμιτη προστασία έναντι παράνομου περιουσιακού οφέλους και εκβίαση,

—	παραποίηση/απομίμηση και πειρατεία προϊόντων,

—	πλαστογράφηση και διακίνηση διοικητικών εγγράφων,

—	παραχάραξη μέσων πληρωμής,

—	λαθρεμπόριο ορμονικών ουσιών και άλλων αυξητικών παραγόντων,

—	λαθρεμπόριο πυρηνικών ή ραδιενεργών ουσιών,

—	διακίνηση κλεμμένων οχημάτων,

—

βιασμός,

—	εμπρησμός,

—	εγκλήματα που υπάγονται στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου,

—	αεροπειρατεία και πειρατεία,

—	δολιοφθορά.

2.   Το Συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει να προσθέσει και άλλες κατηγορίες αδικημάτων στον κατάλογο της παραγράφου 1 ανά πάσα στιγμή, ομόφωνα και έπειτα από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό τους όρους του άρθρου 39 παράγραφος 1 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Συμβούλιο εξετάζει αν ο κατάλογος αυτός πρέπει να διευρυνθεί ή να τροποποιηθεί, με βάση την έκθεση που του υποβάλλεται δυνάμει του άρθρου 27 της παρούσας απόφασης-πλαισίου.

3.   Για αδικήματα που δεν καλύπτονται από την παράγραφο 1, το κράτος εκτέλεσης μπορεί να εξαρτήσει την αναγνώριση της απόφασης μέτρων επιτήρησης από τον όρο ότι η απόφαση αφορά πράξεις οι οποίες συνιστούν επίσης αδίκημα κατά το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, ανεξαρτήτως αντικειμενικής υποστάσεως ή νομικού χαρακτηρισμού τους.

4.   Τα κράτη μέλη μπορούν, για συνταγματικούς λόγους, κατά την έκδοση της παρούσας απόφασης-πλαισίου, με δήλωσή τους η οποία κοινοποιείται στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, να δηλώσουν ότι δεν θα εφαρμόσουν την παράγραφο 1 όσον αφορά ορισμένα ή όλα τα προβλεπόμενα στην εν λόγω παράγραφο αδικήματα. Η δήλωση μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Οι σχετικές δηλώσεις ή οι ανακλήσεις τους δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 15

Λόγοι μη αναγνώρισης

1.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να αρνείται να αναγνωρίσει την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, όταν:

α)	η βεβαίωση που προβλέπεται στο άρθρο 10 είναι ελλιπής ή προδήλως δεν αντιστοιχεί στην απόφαση περί μέτρων επιτήρησης και δεν συμπληρώθηκε ούτε διορθώθηκε εντός εύλογης προθεσμίας που ορίζεται από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης·

β)	δεν πληρούνται τα κριτήρια του άρθρου 9 παράγραφος 1, του άρθρου 9 παράγραφος 2 ή του άρθρου 10 παράγραφος 4·

γ)	η αναγνώριση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης θα ήταν αντίθετη προς τη βασική αρχή ne bis in idem·

δ)

η δικαστική απόφαση περί μέτρων επιτήρησης αφορά, στις περιπτώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 14 παράγραφος 3 και, όταν το κράτος εκτέλεσης έχει προβεί σε δήλωση δυνάμει του άρθρου 14 παράγραφος 4, σε περίπτωση προβλεπόμενη στο άρθρο 14 παράγραφος 1, πράξη η οποία δεν συνιστά αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης· ωστόσο, όσον αφορά φορολογικά, τελωνειακά και συναλλαγματικά θέματα, το κράτος εκτέλεσης δεν μπορεί να αρνείται την εκτέλεση της απόφασης επειδή δεν προβλέπονται στο δίκαιό του ανάλογοι φόροι ή ανάλογες διατάξεις όσον αφορά φόρους, τελωνεία και συνάλλαγμα με αυτές που προβλέπει το δίκαιο του κράτους έκδοσης·

ε)	η ποινική δίωξη έχει παραγραφεί σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης και αφορά πράξη η οποία εμπίπτει στη δικαιοδοσία του κράτους εκτέλεσης δυνάμει του εθνικού του δικαίου·

στ)	το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης προβλέπει ασυλία η οποία καθιστά αδύνατη την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης·

ζ)	σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης, το πρόσωπο δεν μπορεί να θεωρηθεί, λόγω ηλικίας, ότι υπέχει ποινική ευθύνη για την πράξη για την οποία έχει εκδοθεί η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης·

η)

σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τα μέτρα επιτήρησης, θα έπρεπε να αρνηθεί την παράδοση του προσώπου σύμφωνα με την απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών (6) (εφεξής «απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης»).

2.   Στις περιπτώσεις της παραγράφου 1 στοιχεία α), β) και γ), η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, πριν αποφασίσει να μην αναγνωρίσει την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, επικοινωνεί με την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, με κάθε πρόσφορο μέσο, και της ζητεί να παράσχει αμελλητί, εφόσον απαιτείται, όλες τις τυχόν αναγκαίες πρόσθετες πληροφορίες.

3.   Όταν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, καίτοι πιστεύει ότι θα υπήρχε δυνατότητα άρνησης της αναγνώρισης απόφασης περί μέτρων επιτήρησης βάσει της παραγράφου 1 στοιχείο η), είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει την απόφαση και να παρακολουθήσει τα προβλεπόμενα σε αυτήν μέτρα, ενημερώνει σχετικά την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης αναφέροντας τους λόγους της ενδεχόμενης άρνησης. Σε αυτή την περίπτωση, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης μπορεί να αποφασίσει να ανακαλέσει τη βεβαίωση σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 δεύτερη πρόταση. Αν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης δεν ανακαλέσει τη βεβαίωση, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να αναγνωρίσει την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης και να παρακολουθήσει τα προβλεπόμενα σε αυτήν μέτρα, ενώ εξυπακούεται ότι το οικείο πρόσωπο θα μπορούσε να μην παραδοθεί βάσει ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης.

Άρθρο 16

Δίκαιο που διέπει την επιτήρηση

Η παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης διέπεται από το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης.

Άρθρο 17

Συνέχιση της παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης

Όταν, κατά την εκπνοή της προβλεπόμενης στο άρθρο 20 παράγραφος 2 στοιχείο β) προθεσμίας, διαπιστώνεται ότι χρειάζονται ακόμη μέτρα επιτήρησης, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης μπορεί να ζητήσει από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης να παρατείνει την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της συγκεκριμένης υπόθεσης και των προβλεπόμενων συνεπειών για το πρόσωπο σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 11 παράγραφος 2 στοιχείο δ). Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης δηλώνει το χρονικό διάστημα για το οποίο είναι δυνατόν να χρειασθεί η εν λόγω παράταση.

Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης αποφασίζει ως προς αυτή την αίτηση σύμφωνα με το εθνικό της δίκαιο, δηλώνοντας εφόσον χρειάζεται τη μέγιστη διάρκεια της παράτασης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να εφαρμόζεται το άρθρο 18 παράγραφος 3.

Άρθρο 18

Αρμοδιότητα λήψης όλων των μεταγενέστερων αποφάσεων και ισχύον δίκαιο

1.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 3, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει δικαιοδοσία να λαμβάνει όλες τις μεταγενέστερες αποφάσεις που αφορούν απόφαση περί μέτρων επιτήρησης. Οι μεταγενέστερες αυτές αποφάσεις περιλαμβάνουν κυρίως:

α)	την ανανέωση, επανεξέταση και απόσυρση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης·

β)	την τροποποίηση των μέτρων επιτήρησης·

γ)	την έκδοση εντάλματος σύλληψης ή οιασδήποτε άλλης εκτελεστής δικαστικής απόφασης της αυτής ισχύος.

2.   Το δίκαιο του κράτους έκδοσης εφαρμόζεται στις αποφάσεις που λαμβάνονται δυνάμει της παραγράφου 1.

3.   Μια αρμόδια αρχή στο κράτος εκτέλεσης, εφόσον απαιτείται από το εθνικό του δίκαιο, μπορεί να αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία αναγνώρισης που προβλέπεται από την παρούσα απόφαση-πλαίσιο, ώστε να καταστούν εφαρμοστέες αποφάσεις της παραγράφου 1 στοιχεία α) και β) στο εθνικό νομικό του σύστημα. Η αναγνώριση αυτή δεν έχει ως αποτέλεσμα την εκ νέου εξέταση των λόγων μη αναγνώρισης.

4.   Εάν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει τροποποιήσει τα μέτρα επιτήρησης σύμφωνα με την παράγραφο 1 στοιχείο β), η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης μπορεί

α)	να προσαρμόσει τα εν λόγω τροποποιημένα μέτρα, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 13, στην περίπτωση που ο χαρακτήρας των τροποποιημένων μέτρων επιτήρησης δεν συνάδει με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης· ή

β)	να αρνηθεί την παρακολούθηση των τροποποιημένων μέτρων επιτήρησης, αν τα μέτρα αυτά δεν εμπίπτουν στα είδη μέτρων επιτήρησης που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1 και/ή στα μέτρα επιτήρησης που έχουν κοινοποιηθεί από το οικείο κράτος εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2.

5.   Η δικαιοδοσία της αρμόδιας αρχής του κράτους έκδοσης δυνάμει της παραγράφου 1 δεν θίγει τις διαδικασίες που μπορεί να ξεκινήσει το κράτος εκτέλεσης κατά του συγκεκριμένου προσώπου σε σχέση με αξιόποινες πράξεις που το εν λόγω πρόσωπο διέπραξε εκτός από εκείνες στις οποίες βασίζεται η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης.

Άρθρο 19

Υποχρεώσεις των εμπλεκομένων αρχών

1.   Οιαδήποτε στιγμή κατά την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης, η αρμόδια αρχή στο κράτος εκτέλεσης μπορεί να καλέσει την αρμόδια αρχή στο κράτος έκδοσης να παράσχει πληροφορίες για το κατά πόσον η παρακολούθηση των μέτρων απαιτείται ακόμα σε σχέση με τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης. Η αρμόδια αρχή στο κράτος έκδοσης απαντά αμελλητί στην πρόσκληση αυτή, λαμβάνοντας, οσάκις ενδείκνυται, μεταγενέστερη απόφαση κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 18 παράγραφος 1.

2.   Πριν από την εκπνοή της προθεσμίας που αναφέρεται στο άρθρο 10 παράγραφος 5, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης προσδιορίζει, αυτεπαγγέλτως ή κατ’ αίτηση της αρμόδιας αρχής του κράτους εκτέλεσης, το τυχόν πρόσθετο χρονικό διάστημα για το οποίο αναμένει ότι θα απαιτηθεί ακόμη παρακολούθηση των μέτρων.

3.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης κοινοποιεί αμέσως στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης οποιαδήποτε παραβίαση μέτρου επιτήρησης καθώς και οποιοδήποτε άλλο πόρισμα θα μπορούσε να οδηγήσει στη λήψη τυχόν μεταγενέστερης απόφασης κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 18 παράγραφος 1. Για την κοινοποίηση χρησιμοποιείται το τυποποιημένο έντυπο του παραρτήματος ΙΙ.

4.   Με σκοπό την ακρόαση του εν λόγω προσώπου, η διαδικασία και οι προϋποθέσεις, που προβλέπονται σε πράξεις διεθνούς και ενωσιακού δικαίου, οι οποίες προβλέπουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιείται τηλέφωνο και τηλεδιάσκεψη για την ακρόαση προσώπων, μπορούν να χρησιμοποιούνται, τηρουμένων των αναλογιών, ιδίως αν η νομοθεσία του κράτους έκδοσης προβλέπει ότι πρέπει να διεξάγεται δικαστική ακρόαση πριν από τη λήψη απόφασης κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 18 παράγραφος 1.

5.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης ενημερώνει αμέσως την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης για οποιαδήποτε απόφαση κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 18 παράγραφος 1 και για το γεγονός ότι έχει ασκηθεί ένδικο μέσο κατά απόφασης περί μέτρων επιτήρησης.

6.   Σε περίπτωση απόσυρσης της βεβαίωσης που αφορά την απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης παύει τα διαταχθέντα μέτρα μόλις λάβει τη δέουσα κοινοποίηση από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.

Άρθρο 20

Ενημέρωση από το κράτος εκτέλεσης

1.   Η αρχή του κράτους εκτέλεσης, η οποία έχει παραλάβει απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, την οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα να αναγνωρίσει, μαζί με βεβαίωση, ενημερώνει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης σε ποια αρχή έχει διαβιβάσει την εν λόγω απόφαση, μαζί με τη βεβαίωση, σύμφωνα με το άρθρο 10 παράγραφος 8.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης ενημερώνει αμελλητί την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να τεκμηριωθεί εγγράφως:

α)	για οποιαδήποτε αλλαγή κατοικίας του εν λόγω προσώπου·

β)	για το ανώτατο χρονικό όριο κατά το οποίο μπορούν να παρακολουθούνται τα μέτρα επιτήρησης στο κράτος εκτέλεσης, εφόσον το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης προβλέπει τέτοιο όριο·

γ)

για το γεγονός ότι είναι πρακτικώς αδύνατη η παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης επειδή, μετά τη διαβίβαση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης και της βεβαίωσης στο κράτος εκτέλεσης, το πρόσωπο δεν μπορεί να εντοπισθεί στο έδαφος του κράτους εκτέλεσης, οπότε το κράτος εκτέλεσης δεν υποχρεούται να παρακολουθεί τα μέτρα επιτήρησης·

δ)	για το γεγονός ότι έχει ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της απόφασης για την αναγνώριση απόφασης περί μέτρων επιτήρησης·

ε)	για την τελεσίδικη απόφαση σχετικά με την αναγνώριση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης και σχετικά με τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης·

στ)	για οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με την προσαρμογή των μέτρων επιτήρησης, σύμφωνα με το άρθρο 13·

ζ)	για οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη μη αναγνώριση της απόφασης περί μέτρων επιτήρησης και σχετικά με την ανάληψη ευθύνης για την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης, σύμφωνα με το άρθρο 15, μαζί με τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση αυτή.

Άρθρο 21

Παράδοση του προσώπου

1.   Εάν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης ή οιαδήποτε άλλη εκτελεστή δικαστική απόφαση της αυτής ισχύος, το πρόσωπο παραδίδεται σύμφωνα με την απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.

2.   Εν προκειμένω, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν μπορεί να επικαλεσθεί την παράγραφο 1 του άρθρου 2 της απόφασης-πλαισίου για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης προκειμένου να αρνηθεί την παράδοση του προσώπου.

3.   Κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, κατά τη μεταφορά της παρούσας απόφασης-πλαισίου στο εθνικό δίκαιο ή σε μεταγενέστερο στάδιο, ότι θα εφαρμόσει επίσης το άρθρο 2 παράγραφος 1 της απόφασης-πλαισίου για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης όταν αποφασίσει την παράδοση του συγκεκριμένου προσώπου στο κράτος έκδοσης.

4.   Η Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου καθιστά διαθέσιμες στα κράτη μέλη και την Επιτροπή τις πληροφορίες που λαμβάνει στο πλαίσιο της παραγράφου 3.

Άρθρο 22

Διαβουλεύσεις

1.   Όταν είναι εφικτό, οι αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης και του κράτους εκτέλεσης διαβουλεύονται μεταξύ τους:

α)	κατά την προετοιμασία ή, τουλάχιστον, πριν από τη διαβίβαση απόφασης μέτρων επιτήρησης, μαζί με τη βεβαίωση που αναφέρεται στο άρθρο 10·

β)	για τη διευκόλυνση της ομαλής και αποτελεσματικής παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης·

γ)	όταν το πρόσωπο έχει διαπράξει σοβαρή αθέτηση των μέτρων επιτήρησης που έχουν επιβληθεί.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης λαμβάνει δεόντως υπόψη τις τυχόν ενδείξεις που γνωστοποιούνται από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης σχετικά με τους κινδύνους που ενδεχομένως δημιουργεί το συγκεκριμένο πρόσωπο όσον αφορά τα θύματα και τον πληθυσμό.

3.   Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 1, οι αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης και του κράτους εκτέλεσης ανταλλάσσουν όλες τις χρήσιμες πληροφορίες, στις οποίες περιλαμβάνονται:

α)	πληροφορίες που επιτρέπουν την εξακρίβωση της ταυτότητας και του τόπου κατοικίας του οικείου προσώπου·

β)	σχετικές πληροφορίες από το ποινικό μητρώο σύμφωνα με το εφαρμοστέο δίκαιο.

Άρθρο 23

Αναπάντητες κοινοποιήσεις

1.   Όταν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης έχει διαβιβάσει στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης πολλές κοινοποιήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 19 παράγραφος 3 σχετικά με το ίδιο πρόσωπο, χωρίς η αρχή του κράτους έκδοσης να έχει λάβει οιαδήποτε μεταγενέστερη απόφαση κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 18 παράγραφος 1, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης μπορεί να καλέσει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης να λάβει μια τέτοια απόφαση, δίνοντάς της εύλογη προθεσμία για να το πράξει.

2.   Εάν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης δεν ενεργήσει εντός της προθεσμίας που αναφέρεται από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, η αρχή αυτή μπορεί να αποφασίσει να σταματήσει την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης. Στην περίπτωση αυτή, ενημερώνει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης για την απόφασή του, και η αρμοδιότητα για την παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης επιστρέφει στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11 παράγραφος 2.

3.   Όταν σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης απαιτείται περιοδική επιβεβαίωση της ανάγκης παράτασης της παρακολούθησης των μέτρων επιτήρησης, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης μπορεί να ζητήσει από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης να παράσχει την επιβεβαίωση αυτή, τάσσοντάς της εύλογη προθεσμία για να απαντήσει στο αίτημα αυτό. Σε περίπτωση που η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης δεν απαντήσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης μπορεί να αποστείλει νέα αίτηση στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, τάσσοντάς της εύλογη προθεσμία για να απαντήσει στο αίτημα αυτό και δηλώνοντας ότι μπορεί να αποφασίσει να θέσει τέρμα στην παρακολούθηση των μέτρων επιτήρησης αν δεν λάβει απάντηση εντός της συγκεκριμένης προθεσμίας. Αν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν λάβει απάντηση σε αυτό το νέο αίτημα εντός της ταχθείσας προθεσμίας, μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με την παράγραφο 2.

Άρθρο 24

Γλώσσες

Τα πιστοποιητικά μεταφράζονται στην επίσημη ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους εκτέλεσης. Κάθε κράτος μέλος μπορεί, είτε κατά την έκδοση της παρούσας απόφασης-πλαισίου είτε αργότερα, να αναφέρει, σε δήλωση που κατατίθεται στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, ότι δέχεται μετάφραση σε μία ή περισσότερες άλλες επίσημες γλώσσες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 25

Έξοδα

Τα έξοδα που απορρέουν από την εφαρμογή της παρούσας απόφασης-πλαισίου βαρύνουν το κράτος εκτέλεσης, εκτός από τα έξοδα που προέκυψαν αποκλειστικά στην επικράτεια του κράτους έκδοσης.

Άρθρο 26

Σχέση με άλλες συμφωνίες και ρυθμίσεις

1.   Εφόσον οι εν λόγω συμφωνίες ή ρυθμίσεις επιτρέπουν την επέκταση ή τη διεύρυνση των στόχων της παρούσας απόφασης-πλαισίου και συμβάλλουν στην απλούστευση ή την περαιτέρω διευκόλυνση της αμοιβαίας αναγνώρισης αποφάσεων περί μέτρων επιτήρησης, τα κράτη μέλη μπορούν:

α)	να συνεχίζουν την εφαρμογή διμερών ή πολυμερών συμφωνιών ή ρυθμίσεων που ισχύουν κατά την έναρξη ισχύος της παρούσας απόφασης-πλαισίου·

β)	να συνάπτουν διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες ή ρυθμίσεις μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας απόφασης-πλαισίου.

2.   Οι συμφωνίες και ρυθμίσεις της παραγράφου 1 δεν επηρεάζουν τις σχέσεις με τα κράτη μέλη που δεν είναι μέρη αυτών.

3.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο, μέχρι την 1η Μαρτίου 2010, τις ισχύουσες συμφωνίες και ρυθμίσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στοιχείο α), τις οποίες επιθυμούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν.

4.   Τα κράτη μέλη κοινοποιούν επίσης στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο οποιαδήποτε νέα συμφωνία ή ρύθμιση, κατά τα αναφερόμενα στην παράγραφο 1 στοιχείο β), εντός τριών μηνών από την υπογραφή τους.

Άρθρο 27

Υλοποίηση

1.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθούν με την παρούσα απόφαση-πλαίσιο μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 2012.

2.   Έως την ίδια ημερομηνία, τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο το κείμενο των διατάξεων με τις οποίες μεταφέρουν στο εθνικό τους δίκαιο τις υποχρεώσεις που τους επιβάλλει η παρούσα απόφαση-πλαίσιο.

Άρθρο 28

Έκθεση

1.   Έως την 1η Δεκεμβρίου 2013, η Επιτροπή εκπονεί έκθεση βάσει των πληροφοριών που λαμβάνει από τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 27 παράγραφος 2.

2.   Βάσει της εκθέσεως αυτής το Συμβούλιο αξιολογεί:

α)	κατά πόσον τα κράτη μέλη έχουν λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να συμμορφωθούν με την παρούσα απόφαση-πλαίσιο, και

β)	την εφαρμογή της παρούσας απόφασης-πλαισίου.

3.   Η έκθεση συνοδεύεται, εφόσον είναι απαραίτητο, από νομοθετικές προτάσεις.

Άρθρο 29

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  Γνώμη που δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα.

(2)  ΕΕ L 190 της 18.7.2002, σ. 1.

(3)  ΕΕ L 350 της 30.12.2008, σ. 60.

(4)  ΕΕ L 191 της 7.7.1998, σ. 4.

(5)  ΕΕ C 316 της 27.11.1995, σ. 49.

(6)  ΕΕ L 190 της 18.7.2002, σ. 1.

---

---

---

---

---

---

---