27.11.2004   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 352/10

(1)

Οι ιταλικές αρχές με επιστολή τους της 12ης Φεβρουαρίου 2003 (A/31217, 14 Φεβρουαρίου 2003) κοινοποίησαν, βάσει του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης, καθεστώς ενισχύσεων σχετικά με επείγοντα μέτρα για την απασχόληση. Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν πριν από την προκαταρκτική έγκριση της Επιτροπής καταχωρίστηκε στο μητρώο παράνομων ενισχύσεων, με αριθμό NN 7/03.

(2)

Η Επιτροπή με επιστολή της της 12ης Μαρτίου 2003 ζήτησε περαιτέρω πληροφορίες. Μετά από αίτηση παράτασης της καθορισθείσας προθεσμίας, η οποία έγινε δεκτή από την Επιτροπή, οι ιταλικές αρχές της διαβίβασαν περαιτέρω διευκρινίσεις με επιστολή τους της 20ής Μαΐου 2003.

(3)

Η Επιτροπή με επιστολή της της 16ης Οκτωβρίου 2003 ενημέρωσε την Ιταλία για την απόφασή της να κινήσει κατά του καθεστώτος ενισχύσεων τη διαδικασία βάσει του άρθρου 88 παράγραφος 2 της συνθήκης ΕΚ. Η απόφαση της Επιτροπής να κινήσει τη διαδικασία αυτή δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης  (2). Η Επιτροπή κάλεσε άλλα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλουν τα σχόλιά τους επί του μέτρου. Παρόμοια σχόλια δεν υποβλήθηκαν.

(4)

Η Ιταλία υπέβαλε σχόλια με επιστολή με ημερομηνία 22 Δεκεμβρίου 2003. Η Επιτροπή ζήτησε περαιτέρω διευκρινίσεις με επιστολή της της 19ης Ιανουαρίου 2004, στην οποία οι ιταλικές αρχές απάντησαν με την επιστολή τους της 11ης Φεβρουαρίου 2004.

(5)

Ο στόχος του καθεστώτος ενισχύσεων είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας σε προβληματικές επιχειρήσεις που έχουν τεθεί υπό αναγκαστική διαχείριση και των οποίων ο αριθμός υπαλλήλων υπερβαίνει τους 1 000.

(6)

Νομική βάση της ενίσχυσης αποτελεί το νομοθετικό διάταγμα αριθ. 23 της 14ης Φεβρουαρίου 2003, το οποίο μετετράπη στον νόμο αριθ. 81 της 17ης Απριλίου 2003.

(7)

Δικαιούχοι του συγκεκριμένου καθεστώτος είναι οι αγοραστές επιχειρήσεων με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά (επιχειρήσεις με οικονομικές δυσχέρειες υπό αναγκαστική διαχείριση και αριθμό υπαλλήλων άνω των 1 000).

(8)

Όταν οι επιχειρήσεις αυτές μεταβιβάζονται σε τρίτους τα πλεονεκτήματα παρέχονται στους νέους αγοραστές οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να προσλάβουν το προσωπικό της μεταβιβαζόμενης επιχείρησης, μέχρι αριθμό 550 υπαλλήλων. Ο αγοραστής δικαιούται για κάθε μεταβιβαζόμενο υπάλληλο:

Τα ανωτέρω πλεονεκτήματα είναι εκείνα που χορηγούνται βάσει του νόμου αριθ. 223/1991 στους εργοδότες που προσλαμβάνουν εργαζόμενους σε κινητικότητα, δηλαδή εργαζόμενους των οποίων έχει διακοπεί η εργασιακή σχέση λόγω διαρθρωτικής κρίσης και υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Βάσει του κοινοποιηθέντος καθεστώτος τα πλεονεκτήματα αυτά χορηγούνται στους αγοραστές που είναι διατεθειμένοι να προσλάβουν το προσωπικό μεταβιβαζόμενης επιχείρησης, δηλαδή εργαζόμενους που δεν βρίσκονται σε κινητικότητα με όριο τους 550 εργαζόμενους.

Τα πλεονεκτήματα χορηγούνται με όριο τους 550 μεταβιβαζόμενους εργαζόμενους, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται δύο όροι: i) η μεταβίβαση των εργαζομένων πρέπει να προβλέπεται σε συλλογικές συμβάσεις που θα πρέπει να έχουν συναφθεί με το Υπουργείο Εργασίας μέχρι τις 30 Απριλίου 2003 και ii) ο αγοραστής και η μεταβιβαζόμενη επιχείρηση δεν μπορούν να παρουσιάζουν κοινά στοιχεία ιδιοκτησίας ούτε να έχουν οποιαδήποτε σχέση σύνδεσης ή ελέγχου.

(9)

Το καθεστώς εφαρμόζεται σε πράξεις στις οποίες η μεταβίβαση του προσωπικού έχει εγκριθεί μέσω συλλογικών συμβάσεων που έχουν συναφθεί με το Υπουργείο Εργασίας μέχρι τις 30 Απριλίου 2003. Η πίστωση για το 2003 ανήρχετο σε 9,5 εκατ. ευρώ.

(10)

Στην απόφαση για την κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξέτασης, βάσει του άρθρου 88 παράγραφος 2 της συνθήκης, η Επιτροπή θεώρησε ότι το μέτρο αποτελεί κρατική ενίσχυση σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ. Ως κρατική ενίσχυση το μέτρο καταρχήν απαγορεύεται και μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά μόνο εάν είναι δυνατόν να τύχει μιας από τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στη συνθήκη.

(11)

Από τη στιγμή που το μέτρο έχει ως στόχο τη διαφύλαξη θέσεων εργασίας και περιλαμβάνει την αγορά προβληματικών επιχειρήσεων, η Επιτροπή εξέτασε το συμβιβάσιμο βάσει των κοινοτικών κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων (εφεξής «κοινοτικές κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης») (3), βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2204/2002 της Επιτροπής, της 12ης Δεκεμβρίου 2002, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις για την απασχόληση (4) και, τέλος, βάσει των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα (5). Η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες σχετικά με το συμβιβάσιμο της ενίσχυσης με την κοινή αγορά βάσει και των τριών προαναφερθεισών ρυθμίσεων.

(12)

Η Επιτροπή εξέφρασε αμφιβολίες για το κατά πόσον το εξεταζόμενο μέτρο αποτελεί όντως καθεστώς ενισχύσεων υπέρ γενικής ομάδας δικαιούχων ή αντίθετα πρόκειται για μέτρο που προορίζεται για συγκεκριμένους δικαιούχους, λαμβανομένης υπόψη της βραχείας διάρκειας του κοινοποιηθέντος καθεστώτος (το νομοθετικό διάταγμα εκδόθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2003 και η ορισθείσα προθεσμία για την αγορά επιχείρησης και τη συμφωνία του Υπουργείου για τη μεταβίβαση των εργαζομένων ήταν η 30ή Απριλίου 2003).

(13)

Η Επιτροπή δήλωσε εξάλλου, ότι αν η Ιταλία θεωρούσε ότι το κοινοποιηθέν καθεστώς ενίσχυσης αποτελεί όντως μεμονωμένη κοινοποίηση ενίσχυσης για την αναδιάρθρωση συγκεκριμένης προβληματικής επιχείρησης, το μέτρο θα έπρεπε να έχει κοινοποιηθεί υπό αυτή την ιδιότητα. Στην περίπτωση αυτή, θα έπρεπε να διευκρινιστεί εάν η προβληματική οικονομικά επιχείρηση ήταν όντως ο δικαιούχος της ενίσχυσης. Εξάλλου, η ατομική κοινοποίηση θα έπρεπε να συνοδεύεται με ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης για την αποκατάσταση της χρηματοοικονομικής αποδοτικότητας της επιχείρησης και θα έπρεπε να πληροί όλους τους όρους που προβλέπονται στις προαναφερθείσες κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης.

(14)

Οι ιταλικές αρχές διαβίβασαν τις παρατηρήσεις τους με επιστολή τους της 22ας Δεκεμβρίου 2003. Ανέφεραν ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια του καθεστώτος, μία μόνο επιχείρηση μεταβιβάστηκε σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που προβλέπει το καθεστώς: η Ocean SpA, που βρίσκεται στη Verolanuova (Brescia), η οποία πωλήθηκε στην Brandt Italia SpA. Σύμφωνα με τις ιταλικές αρχές, η Brandt αγόρασε την Ocean SpA σε τιμή της αγοράς χωρίς να τύχει κανενός άμεσου οικονομικού πλεονεκτήματος στο πλαίσιο του υπό εξέταση καθεστώτος.

(15)

Οι ιταλικές αρχές δήλωσαν εξάλλου ότι:

(16)

Οι ιταλικές αρχές με επιστολή τους της 11ης Φεβρουαρίου 2004 δήλωσαν ότι η ενίσχυση η οποία είχε χορηγηθεί στην Brandt Italia στο πλαίσιο του καθεστώτος ανερχόταν κατ’ εκείνη την ημερομηνία, σε 3 197 982,20 ευρώ και ότι η χορήγηση της ενίσχυσης είχε αρχίσει τον Μάρτιο 2003.

(17)

Για να αξιολογηθεί κατά πόσον το μέτρο αποτελεί ενίσχυση σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης θα πρέπει να καθοριστεί το εάν ευνοεί ορισμένες επιχειρήσεις, εάν το πλεονέκτημα χορηγείται με κρατικούς πόρους, εάν το μέτρο νοθεύει τον ανταγωνισμό και εάν μπορεί να επηρεάσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές.

(18)

Ο πρώτος όρος της εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 1 συνίσταται στο ότι το μέτρο ευνοεί ορισμένες επιχειρήσεις. Θα πρέπει ως εκ τούτου να καθοριστεί αν το μέτρο παρέχει στους δικαιούχους οικονομικό πλεονέκτημα το οποίο δεν θα είχαν λάβει υπό κανονικές συνθήκες αγοράς, ή αν τους απαλλάσσει από επιβαρύνσεις που κανονικά βαρύνουν τον προϋπολογισμό της επιχείρησης και αν το πλεονέκτημα χορηγείται σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις.

Το υπό εξέταση καθεστώς προβλέπει τη χορήγηση συνεισφορών και μειώσεων των κοινωνικών επιβαρύνσεων για τους αγοραστές προβληματικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν τεθεί υπό αναγκαστική διαχείριση, με αριθμό εργαζομένων άνω των 1 000. Συνεπάγεται, ως εκ τούτου, οικονομικό πλεονέκτημα για τον αγοραστή, ο οποίος λαμβάνει μη επιστρεπτέα συνεισφορά για κάθε «μεταβιβαζόμενο» εργαζόμενο και επίσης απολαύει μείωσης, για 18 μήνες, των κοινωνικών επιβαρύνσεων που κανονικά καταβάλλει ο εργοδότης.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο μπορεί να συνεπαχθεί οικονομικό πλεονέκτημα και για τις επιχειρήσεις που έχουν τεθεί υπό αναγκαστική διαχείριση. Ο πραγματικός δικαιούχος της ενίσχυσης εξαρτάται όντως από μια σειρά παράγοντες, που δεν έχουν διευκρινιστεί από τις ιταλικές αρχές (εάν η προβληματική επιχείρηση είναι επιχείρηση εν λειτουργία, εάν το αντικείμενο της πώλησης είναι στοιχεία του ενεργητικού της επιχείρησης ή μετοχές, αν ο αγοραστής δεν έχει καμία σχέση με την προβληματική επιχείρηση, ποιες είναι οι λεπτομέρειες καθορισμού της τιμής πώλησης, κ.λπ.).

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, βάσει του συγκεκριμένου καθεστώτος, παρέχεται οικονομικό πλεονέκτημα σε ειδική κατηγορία δικαιούχων, ήτοι:

Βάσει των προαναφερθέντων, η Επιτροπή θεωρεί ότι το υπό εξέταση μέτρο δεν είναι γενικού χαρακτήρα, αλλά παρέχει οικονομικό πλεονέκτημα σε ειδικές επιχειρήσεις μειώνοντας τις κανονικές δαπάνες και ενισχύοντας την οικονομική τους θέση έναντι άλλων ανταγωνιστριών οι οποίες δεν απολαύουν των ιδίων μέτρων. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το μέτρο εφαρμόστηκε μόνο σε μία περίπτωση.

(19)

Ο δεύτερος όρος για την εφαρμογή του άρθρου 87 παράγραφος 1 συνίσταται στο ότι το μέτρο παρέχεται μέσω κρατικών πόρων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η παρέμβαση κρατικών πόρων αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το μέτρο από τη μια πλευρά χρηματοδοτείται με δημόσιους μη επιστρεπτέους πόρους και από την άλλη, μέσω της αποποίησης από μέρους του κράτους τμήματος των κανονικά οφειλόμενων σε αυτό κοινωνικών εισφορών.

(20)

Βάσει του τρίτου και τέταρτου όρου για την εφαρμογή του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης, το μέτρο νοθεύει ή απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και επηρεάζει τις διακοινοτικές συναλλαγές. Το υπό εξέταση καθεστώς απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό δεδομένου ότι ενισχύει την οικονομική θέση ορισμένων επιχειρήσεων έναντι των ανταγωνιστριών τους. Ειδικότερα το μέτρο απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και να επηρεάσει τις συναλλαγές αν οι δικαιούχοι βρίσκονται σε ανταγωνισμό με προϊόντα που προέρχονται από άλλα κράτη μέλη, όταν δεν εξάγουν αυτοί οι ίδιοι την παραγωγή τους. Αν οι δικαιούχες επιχειρήσεις δεν εξάγουν, η εθνική παραγωγή επωφελείται εκ του γεγονότος ότι η δυνατότητα επιχειρήσεων που βρίσκονται σε άλλα κράτη μέλη να εξαγάγουν τα προϊόντα τους στη συγκεκριμένη αγορά μειώνεται (6).

(21)

Για τους προαναφερθέντες λόγους το εξεταζόμενο μέτρο καταρχήν απαγορεύεται από το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης και μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά μόνο αν μπορεί να τύχει μιας από τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στη συνθήκη.

(22)

Δεδομένου ότι το μέτρο αποτελεί κρατική ενίσχυση, η Επιτροπή φοβάται ότι οι ιταλικές αρχές δεν έχουν εκπληρώσει την υποχρέωση που τους επιβάλλεται βάσει του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης και έχουν εφαρμόσει το μέτρο πριν αυτό εγκριθεί από την Επιτροπή.

(23)

Η Επιτροπή αφού καθόρισε ότι το υπό εξέταση μέτρο αποτελεί κρατική ενίσχυση βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 1 της συνθήκης εξέτασε αν μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά βάσει του άρθρου 87 παράγραφοι 2 και 3 της συνθήκης.

(24)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η ενίσχυση δεν μπορεί να τύχει της παρέκκλισης που προβλέπει το άρθρο 87 παράγραφος 2 της συνθήκης δεδομένου ότι δεν αποτελεί ενίσχυση κοινωνικού χαρακτήρα βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο α) η ενίσχυση για την επανόρθωση ζημιών που προκαλούνται από θεομηνίες ή άλλα έκτακτα γεγονότα, βάσει του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο β) ούτε εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 87 παράγραφος 2 στοιχείο γ). Για προφανείς λόγους δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν ούτε οι παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχεία β) και δ).

(25)

Η Επιτροπή στηριζόμενη στο άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) και γ) καθόρισε την πολιτική της σχετικά με ορισμένες κατηγορίες ενισχύσεων σε συγκεκριμένους κανονισμούς, ρυθμίσεις και κατευθύνσεις για τις εξαιρέσεις. Η υπό εξέταση ενίσχυση έχει ως στόχο τη διαφύλαξη θέσεων απασχόλησης και αφορά τη μεταβίβαση προβληματικών επιχειρήσεων· μπορεί ως εκ τούτου να εμπέσει στο πεδίο εφαρμογής τριών συγκεκριμένων πράξεων του παραγώγου δικαίου. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή εξέτασε το συμβιβάσιμο της συγκεκριμένης ενίσχυσης βάσει των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης, βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2204/2002 και, τέλος, βάσει των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα. Από την άποψη και των τριών προαναφερθεισών ρυθμίσεων, επιβεβαιώθηκαν οι αμφιβολίες που είχε εκφράσει η Επιτροπή όσον αφορά το συμβιβάσιμο του καθεστώτος ενισχύσεων με την κοινή αγορά.

(26)

Από τη στιγμή που το κοινοποιηθέν καθεστώς αφορά την πώληση προβληματικών επιχειρήσεων, οι ιταλικές αρχές επικαλέσθηκαν για την αξιολόγησή τους τις κοινοτικές κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης. Η Επιτροπή εξέτασε κατά πόσον η ενίσχυση μπορεί να αξιολογηθεί βάσει των εν λόγω κατευθύνσεων. Οι κοινοτικές κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και αναδιάρθρωση δέχονται:

Οι ιταλικές αρχές κοινοποίησαν ένα καθεστώς ενισχύσεων που εφαρμόζεται σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους. Εξάλλου, δεδομένου ότι το καθεστώς αφορά πωλήσεις επιχειρήσεων με περισσότερους από 1 000 εργαζόμενους, απευθύνεται κυρίως σε μεγάλες επιχειρήσεις (7). Ως εκ τούτου, το καθεστώς ενισχύσεων υπό τη σημερινή του μορφή δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά βάσει των κατευθύνσεων διάσωσης και αναδιάρθρωσης.

(27)

Η Επιτροπή στην απόφαση για την κίνηση της διαδικασίας ανέφερε ότι εφόσον η Ιταλία θεωρεί ότι το συγκεκριμένο καθεστώς ενίσχυσης αποτελεί μεμονωμένη ενίσχυση αναδιάρθρωσης μίας μόνο προβληματικής επιχείρησης, τότε το μέτρο θα έπρεπε να κοινοποιηθεί υπό αυτή την ιδιότητα. Στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να διευκρινιστεί αν η προβληματική επιχείρηση είναι όντως ο δικαιούχος της ενίσχυσης. Εξάλλου, η μεμονωμένη κοινοποίηση θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης για την αποκατάσταση της χρηματοοικονομικής αποδοτικότητας της επιχείρησης και θα έπρεπε να πληρούνται όλοι οι όροι που καθορίζονται στις προαναφερθείσες κατευθύνσεις.

(28)

Οι ιταλικές αρχές ανέφεραν ότι, ουσιαστικά, μία μόνο πράξη πώλησης πραγματοποιήθηκε βάσει του καθεστώτος καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος του. Ωστόσο, συνέχισαν να καθορίζουν το μέτρο ως καθεστώς ενισχύσεων και δεν παρέσχον στην Επιτροπή καμία πληροφορία που να της επιτρέπει να το αξιολογήσει ως ατομική κοινοποίηση ενίσχυσης για την αναδιάρθρωση μίας μόνο προβληματικής επιχείρησης. Η Επιτροπή δεν μπορεί ως εκ τούτου να αξιολογήσει τη μεμονωμένη περίπτωση της πώλησης της Ocean SpA a Brandt Italia κατά τρόπο αυτόνομο.

(29)

Στόχος του κοινοποιηθέντος καθεστώς ενισχύσεων είναι η διατήρηση των θέσεων απασχόλησης. Οι ιταλικές αρχές αναφέρονται όχι μόνο στις κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης, αλλά και στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2204/2002. Σχετικά με το θέμα αυτό, σύμφωνα με τις ιταλικές αρχές:

(30)

Όσον αφορά το πρώτο σημείο, η Επιτροπή θεωρεί ότι το μέτρο δεν έχει γενικό χαρακτήρα για τους λόγους που ήδη αναφέρονται στην παρούσα απόφαση στο τμήμα σχετικά με την ύπαρξη ενίσχυσης.

(31)

Όσον αφορά το δεύτερο σημείο, το συγκεκριμένο μέτρο δεν τροποποιεί καθεστώτα όπως το καθεστώς της «Cassa integrazione straordinaria» ή της θέσης σε κινητικότητα. Πρόκειται αντίθετα για προσωρινό μέτρο που έχει ως στόχο να παρέμβει σε μια ειδική κατάσταση και μόνο για πράξεις που πραγματοποιούνται εντός ενός τριμήνου. Ωστόσο, το μέτρο δεν μπορεί να εξομοιωθεί με καθεστώτα όπως εκείνο της «Cassa integrazione straordinaria» ή της θέσης σε κινητικότητα, που ουδέποτε αξιολογήθηκαν από την Επιτροπή βάσει των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων.

(32)

Όσον αφορά το τρίτο αναφερθέν σημείο, η Επιτροπή επισημαίνει ότι βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2204/2002, οι ενισχύσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης σε μη βοηθούμενες περιοχές επιτρέπονται μόνο για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Το κοινοποιηθέν καθεστώς ενισχύσεων εφαρμόζεται σε όλη την εθνική επικράτεια και σε όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους. Εξάλλου, αφού το μέτρο αφορά τη μεταβίβαση επιχειρήσεων που απασχολούν περισσότερους από 1 000 εργαζόμενους, υπάρχουν στοιχεία για να θεωρηθεί ότι ενδιαφέρει κυρίως τις μεγάλες επιχειρήσεις.

(33)

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερθέντων, το κοινοποιηθέν μέτρο δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2204/2002.

(34)

Η Επιτροπή προέβη επίσης σε αξιολόγηση του κατά πόσον το καθεστώς μπορεί να εξεταστεί βάσει των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα (8). Βάσει των κατευθύνσεων αυτών, εφόσον τηρούνται ορισμένοι όροι, είναι δυνατόν να εγκριθούν ενισχύσεις για τη διατήρηση της απασχόλησης που εμπίπτουν στον ορισμό των ενισχύσεων λειτουργίας. Είναι εξάλλου δυνατόν να εγκριθούν ενισχύσεις για επενδύσεις σταθερού κεφαλαίου, που πραγματοποιούνται μέσω της αγοράς επιχείρησης που έχει κλείσει ή θα έκλεινε εάν δεν αγοραζόταν.

(35)

Ωστόσο, το καθεστώς δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα δεδομένου ότι εφαρμόζεται σε όλη την εθνική επικράτεια. Εξάλλου, η μόνη γνωστή περίπτωση στην οποία εφαρμόστηκε το καθεστώς αφορά επιχείρηση που βρίσκεται στη Verolanuova (Brescia), σε περιφέρεια που δεν εφαρμόζονται οι παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχεία α) και γ) της συνθήκης. Ως εκ τούτου, το κοινοποιηθέν μέτρο δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβιβάσιμο με την κοινή αγορά βάσει των κατευθύνσεων για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα.

(36)

Το κοινοποιηθέν μέτρο, τέλος, δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει καμία διάταξη σχετικά με τη σώρευση ενισχύσεων προερχομένων από διάφορες πηγές.

(37)

Η Επιτροπή διαπιστώνει ότι το υπό εξέταση μέτρο αποτελεί κρατική ενίσχυση σύμφωνα με το άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης. Η Ιταλία χορήγησε παράνομα την υπό εξέταση ενίσχυση, κατά παράβαση του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης. Βάσει της ανωτέρω ανάλυσης, η Επιτροπή θεωρεί ότι η ενίσχυση δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά σύμφωνα με τις κατευθύνσεις για τις ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης, με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2204/2002 και με τις κατευθύνσεις για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα.

(38)

Η παρούσα απόφαση αφορά το καθεστώς ενισχύσεων και τις σχετικές περιπτώσεις εφαρμογής και πρέπει να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή, με ιδιαίτερη μέριμνα για την ανάκτηση των μεμονωμένων μη συμβιβάσιμων ενισχύσεων. Δεν εμποδίζει τη δυνατότητα μεμονωμένες ενισχύσεις που χορηγούνται στο πλαίσιο του καθεστώτος να θεωρηθούν κατόπιν με απόφαση της Επιτροπής, πλήρως ή εν μέρει συμβιβάσιμες βάσει των ειδικών τους χαρακτηριστικών,