31982L0434

ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 14ης Μαΐου 1982

περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών σχετικά με τις μεθόδους αναλύσεως που είναι απαραίτητες για τον έλεγχο της συστάσεως των καλλυντικών

( 82/434/ΕΟΚ )

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ,

Έχοντας υπόψη :

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας ,

την οδηγία του Συμβουλίου 76/768/ΕΟΚ της 27ης Ιουλίου 1976 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών σχετικά με τα καλλυντικά (1) , όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 79/661/ΕΟΚ (2) , και ιδίως το άρθρο 8 παράγραφος 1 ,

Εκτιμώντας :

ότι η οδηγία 76/768/ΕΟΚ προβλέπει επίσημους ελέγχους των καλλυντικών οι οποίοι αποβλέπουν στην εξακρίβωση της τηρήσεως των προϋποθέσεων που προβλέπονται υπό των κοινοτικών διατάξεων των σχετικών με τη σύσταση των καλλυντικών .

ότι πρέπει να καθιερωθούν , το ταχύτερο δυνατό , όλες οι απαραίτητες μέθοδοι αναλύσεως και , δεδομένου , ότι το πρώτο στάδιο για την επίτευξη του σκοπού αυτού πραγματοποιήθηκε με τον καθορισμό ορισμένων μεθόδων στην οδηγία 80/1335/ΕΟΚ της Επιτροπής (3) ότι η θέσπιση μεθόδων ανιχνεύσεως οξειδωτικών παραγόντων και προσδιορισμού του υπεροξειδίου του υδρογόνου στα προϊόντα που προορίζονται για την κόμη , ανιχνεύσεως και ημι-ποσοτικού προσδιορισμού ορισμένων χρωστικών οξειδώσεως στις τριχοβαφές , ανιχνεύσεως και προσδιορισμού των νιτρωδών , ανιχνεύσεως και προσδιορισμού της ελεύθερης φαρμαλδεΰδης , προσδιορισμού της ρεσορκίνης στα υγρά παρασκευάσματα λούσεως και περιποιήσεως της κόμης προσδιορισμού της μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη , συνιστούν , ένα δεύτερο στάδιο .

ότι τα μέτρα που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής για την προσαρμογή στην τεχνική πρόοδο την οδηγίας 76/768/ΕΟΚ ,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ :

Άρθρο 1

Τα Κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα μέτρα που ενδείκνυνται ώστε , κατά τους επίσημους ελέγχους των καλλυντικών ,

- η ανίχνευση οξειδωτικών παραγόντων και ο προσδιορισμός του υπεροξειδίου του υδρογόνου στα προϊόντα που προορίζονται για την κόμη ,

- η ανίχνευση και ο ημι-ποσοτικός προσδιορισμός ορισμένων χρωστικών οξειδώσεως στις τριχοβαφές ,

- η ανίχνευση και ο προσδιορισμός των νιτρωδών ,

- η ανίχνευση και ο προσδιορισμός της ελεύθερης φορμαλδεΰδης ,

- ο προσδιορισμός της ρεσορκίνης στα υγρά παρασκευάσματα λούσεως και περιποιήσεως της κόμης ,

- ο προσδιορισμός της μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη η των 2-προπανόλη ,

να πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις μεθόδους που περιγράφονται στο παράρτημα .

Άρθρο 2

Τα Κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή τις νομοθετικές , κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις , που είναι αναγκαίες για να συμμορφωθούν προς τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας , το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 1983 , και πληροφορούν αμέσως σχετικά την Επιτροπή .

Άρθρο 3

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα Κράτη μέλη .

Έγινε στις Βρυξέλλες , στις 14 Μαΐου 1982 .

Για την Επιτροπή

Karl-Heinz NARJES

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ αριθ. L 262 της 27 . 9 . 1976 , σ. 169 .

(2) ΕΕ αριθ. L 192 της 31 . 7 . 1979 , σ. 35 .

(3) ΕΕ άριθ. L 383 της 31 . 12 . 1980 , σ. 27 .

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

I . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΗ

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Ο ιωδιομετρικός προσδιορισμός του υπεροξειδίου του υδρογόνου στα καλλυντικά είναι εφικτός , απουσία κάθε άλλου παράγοντα οξειδώσεως που αντιδρά με τα ιωδιούχα προς σχηματισμό ιωδίου . Πριν , λοιπόν , επιχειρηθεί ο ιωδιομετρικός προσδιορισμός του υπεροξειδίου του υδρογόνου , πρέπει απαραίτητα να ανιχνευθούν και να πιστοποιηθούν οι άλλοι παράγοντες οξειδώσεως που ενδεχομένως παρευρίσκονται . Η πιστοποίηση αυτή πραγματοποιείται με δύο χειρισμούς , ο πρώτος αφορά τα υπερθειϊκά , τα βρωμικά και το υπεροξείδιο του υδρογόνου , ο δεύτερος το υπεροξείδιο του βαρίου .

Α . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΘΕΙΙΚΩΝ , ΤΩΝ ΒΡΩΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

1 . ΑΡΧΗ

Το υπερθειϊκό νάτριο , κάλιο και αμμώνιο , το βρωμικό κάλιο και νάτριο και το υπεροξείδιο του υδρογόνου , ανεξάρτητα αν προέρχεται ή όχι από υπεροξείδιο του βαρίου , ανιχνεύονται με κατιούσα χρωματογραφία επί χάρτου , με τη βοήθεια δύο διαλυτών αναπτύξεως .

2 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

2.1 . Υδατικά διαλύματα αναφοράς 0,5 % ( m/v ) των ακολούθων ενώσεων :

2.1.1 . υπερθειϊκό νάτριο

2.1.2 . υπερθειϊκό κάλιο

2.1.3 . υπερθειϊκό αμμώνιο

2.1.4 . βρωμικό κάλιο

2.1.5 . βρωμικό νάτριο

2.1.6 . υπεροξείδιο του υδρογόνου

2.2 . Διαλύτης αναπτύξεως Α , αιθανόλη 80 % ( v/v )

2.3 . Διαλύτης αναπτύξεως Β , βενζόλιο-μεθανόλη-ισοαμυλική αλκοόλη - νερό ( 34-38-18-10 ν )

2.4 . Αντιδραστήριο Α , υδατικό διάλυμα ιωδιούχου καλίου 10 % ( m/v )

2.5 . Αντιδραστήριο Β , υδατικό διάλυμα αμύλου 1 % ( m/v )

2.6 . Αντιδραστήριο Γ , υδροχλωρικό οξύ ( m/m )

2.7 . Υδροχλωρικό οξύ 4 Ν

3 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

3.1 . Χάρτης χρωματογραφίας ( Whatman Ν 3 και Ν 4 ή ισοδύναμος )

3.2 . Μικροσιφώνιο ενός μl

3.3 . Ογκομετρικές φιάλες των 10 ml

3.4 . Πτυχωτοί ηθμοί

3.5 . Συνήθης κατασκευή για κατιούσα χρωματογραφία επί χάρτου

4 . ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

4.1 . Προϊόντα διαλύτα στο νερό

Ετοιμάζονται δύο διαλύματα δείγματος , για διάλυση αντίστοιχα 1 και 5 g του προϊόντος σε 100 ml νερού . Για την πραγματοποίηση της χρωματογραφίας επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 , χρησιμοποιείται 1 ml από καθένα από τα δύο αυτά διαλύματα .

4.2 . Προϊόντα μερικώς διαλυτά στο νερό

4.2.1 . Ζυγίζονται 1 και 5 g δείγματος , φέρονται σε αιώρηση σε 50 ml νερού , ο όγκος συμπληρώνεται ανά 100 ml και ακολουθεί ανάμιξη . Διηθούνται τα δύο αιωρήματα με πτυχωτό ηθμό ( 3.4 ) και χρησιμοποιείται 1 μl από καθένα από τα δύο διηθήματα για την πραγματοποίηση της χρωματογραφίας επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 .

4.2.2 . Ετοιμάζονται δύο νέα αιωρήματα από 1 και 5 g δείγματος σε 50 ml νερού , οξινίζονται με αραιό υδροχλωρικό οξύ ( 2.7 ) , ο όγκος τους συμπληρώνεται στα 100 ml με νερό και ακολουθεί ανάμιξη . Διηθούνται τα αιωρήματα με πτυχωτό ηθμό ( 3.4 ) και χρησιμοποιείται 1 μl από καθένα από τα δύο διηθήματα για την πραγματοποίηση της χρωματογραφίας επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 .

4.3 . Κρέμες

Ομοιογενοποιουνται χωριστά 5 και 20 g προϊόντος σε 100 ml νερού , και χρησιμοποιούνται τα προϊόντα της διασποράς για την πραγματοποίηση της χρωματογραφίας επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 .

5 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 . Μέσα σε δύο θαλάμους , για κατιούσα χρωματογραφία επί χάρτου , τοποθετείται ορισμένη ποσότητα των διαλυτών αναπτύξεως Α ( 2.2 ) και Β ( 2.3 ) και κορένυνται οι θάλαμοι με τους ατμούς των διαλυτών τουλάχιστον επί 24 ώρες .

5.2 . Σε ταινία χάρτου για χρωματογραφία ( Whatman No 3 ή ισοδύναμο ) μήκους 40 cm και πλάτους 20 cm ( 3.1 . ) ή άλλου κατάλληλου σχήματος , αποτίθεται σε έκαστο σημείο εκκινήσεως 1 μl από ένα από τα διηθημένα διαλύματα δείγματος και αναφοράς , που έχουν παρασκευαστεί όπως αναφέρονται στα σημεία 4 . και 2.1 , και εξατμίζεται ο διαλύτης στον αέρα .

5.3 . Τοποθετείται η ταινία ( 5.2 ) μέσα στο θάλαμο , που έχει πληρωθεί με το διαλύτη Α ( * .1 ) , και αφήνεται το χρωματογράφημα προς ανάπτυξη , μέχρις ότου το μέτωπο του διαλύτη διανύσει 35 cm ( περίπου 15 ώρες ) .

5.4 . Επαναλαμβάνονται οι χειρισμοί , που περιγράφονται στα 5.2 και 5.3 , με χάρτη χρωματογραφίας ( Whatman No 4 ή ισοδύναμο ) ( 3.1 ) και το διαλύτη Β . Αφήνεται το χρωματογράφημα προς ανάπτυξη , μέχρις ότου ο διαλύτης αναπτύξεως διανύσει 35 cm ( περίπου 5 ώρες ) .

5.5 . Έπειτα από την ανάπτυξη αποσύρονται οι ταινίες χάρτου από τους θαλάμους και ξηραίνονται στον αέρα .

5.6 . Εμφάνιση των κηλίδων με ψεκασμό :

5.6.1 . Με το αντιδραστήριο Α ( 2.4 ) και αμέσως μετά με το αντιδραστήριο Β ( 2.5 ) . Οι κηλίδες των υπερθειϊκών εμφανίζονται πρώτα στο χρωματογράφημα , ακολουθούμενες από τις κηλίδες του υπεροξειδίου του υδρογόνου . Οι κηλίδες αυτές επισημαίνονται με γραφίδα .

5.6.2 . Με το αντιδραστήριο Γ ( 2.6 ) στα χρωματογραφήματα που λαμβάνονται στο 5.6.1 . Εμφανίζονται κηλίδες τεφρο-κυανές , που υποδηλώνουν την παρουσία βρωμικών .

5.7 . Υπό τις συνθήκες που αναφέρονται ανωτέρω , για τους διαλύτες Α ( 2.2 ) και Β ( 2.3 ) , οι τιμές Rf των διαλυμάτων αναφοράς ( 2.1 ) είναι οι ακόλουθες :

* Διαλύτης * Διαλύτης *

* Α ( 2.2 ) * Β ( 2.3 ) *

Υπερθειϊκό νάτριο * 0,40 * 0,10 *

Υπερθειϊκό κάλιο * 0,40 * 0,02 + 0,05 *

Υπερθειϊκό αμμώνιο * 0,50 * 0,10 + 0,20 *

Βρωμικό νάτριο * 0,40 * 0,20 *

Βρωμικό κάλιο * 0,40 * 0,10 + 0,20 *

Υπεροξείδιο του υδρογόνου * 0,80 * 0,80 *

Β . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΒΑΡΙΟΥ

1 . ΑΡΧΗ

Η παρουσία υπεροξειδίου του βαρίου καταδεικνύεται :

- αφενός με σχηματισμό υπεροξειδίου του υδρογόνου , έπειτα από οξίνιση του δείγματος ( Α , 4.2 ) ,

- αφετέρου με την πιστοποίηση ιόντων βαρίου .

Απουσία υπερθειϊκών ( Α ) : Προστίθεται αραιό θειϊκό οξύ σε ένα μέρος του διαλύματος του οξινού δείγματος ( Β , 4.1 ) , οπότε σχηματίζεται λευκό * ήμα θειϊκού βαρίου . Η παρουσία ιόντων βαρίου μέσα στο διάλυμα δείγματος ( 4.1 ) επιβεβαιώνεται με χρωματογραφία επί χάρτου , όπως αναφέρεται κατωτέρω στο 5 .

Σε περίπτωση ταυτόχρονης παρουσίας υπεροξειδίου του βαρίου και υπερθειϊκών ( Β , 4.2 ) , έπειτα από αλκαλική τήξη του αδιάλυτου και διάλυση σε υδροχλωρικό οξύ , καταδεικνύεται η παρουσία ίόντων βαρίου με χρωματογραφία και/ή με καταβύθιση υπό μορφή θειϊκών .

2 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

2.1 . Μεθανόλη

2.2 . Πυκνό υδροχλωρικό οξύ 36 % ( m/m )

2.3 . Υδροχλωρικό οξύ 6 Ν

2.4 . θειϊκό οξύ 4 Ν

2.5 . Rhodizonate disodique

2.6 . Χλωριούχο βάριο ( BaCl2 2H2O )

2.7 . Άνυδρο ανθρακικό νάτριο

2.8 . Υδατικό διάλυμα χλωριούχου βαρίου 1 % ( m/v )

2.9 . Διαλύτης αναπτύξεως , μεθανόλη - υδροχλωρικό οξύ πυκνότητας 36 % - νερό ( 80 + 10 + 10 v )

2.10 . Αντιδραστήριο , υδατικό διάλυμα rhodizonate disodique 0,1 % ( m/v ) το διάλυμα παρασκευάζεται μόλις πριν από τη χρήση του

3 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

3.1 . Μικροσιφώνιο των 5 μl

3.2 . Χωνευτήρια από λευκόχρυσο

3.3 . Ογκομετρικές φιάλες των 100 ml

3.4 . Χάρτης χρωματογραφίας ( Schleicher και Schull 2043b ή ισοδύναμος ) . Τοποθετείται επί μια νύκτα μέσα στο θάλαμο χρωματογραφίας ( Α , 3.5 ) που περιέχει το διαλύτη ( Β , 2.9 ) και ξηραίνεται

3.5 . Πτυχωτοί ηθμοί

3.6 . Συνήθης συσκευή για ανιούσα χρωματογραφία επί χάρτου

4 . ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

4.1 . Προϊόντα που δεν περιέχουν υπερθειϊκά

4.1.1 . ομοιογενοποιούνται ή διαλύονται 2 g του προϊόντος μέσα σε 50 ml νερού , και με υδροχλωρικό οξύ ( Β , 2.3 ) φέρεται το PH του διαλύματος περίπου στο 1 .

4.1.2 . Μεταγγίζεται το διάλυμα ( αιώρημα ) μέσα σε ογκομετρική φιάλη των 10 ml . Προστίθεται νερό μέχρι της χαραγής και το σύνολο αναμιγνύεται . Το διάλυμα αυτό χρησιμοποιείται για να πραγματοποιηθεί η χρωματογραφία επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 , και για την ανίχνευση του βαρίου , με καθίζηση , ως θειϊκού .

4.2 . Προϊόντα που περιέχουν υπερθειϊκά

4.2.1 . Ομοιογενοποιούνται ή διαλύονται 2 g του προϊόντος σε 10 ml νερού και διηθούνται .

4.2.2 . Προστίθεται στο ξηρανθέν υπόλειμμα ανθρακικό νάτριο ( Β , 2.7 ) στο 7 πλαίσιο εώς 10 πλάσιο του βάρους του , αναμιγνύεται και τήκεται το μίγμα σε χωνευτήριο στο λευκόχρυσο ( Β , 3.2 ) επί μισή ώρα .

4.2.3 . Ακολουθεί ψύξη στη θερμοκρασία περιβάλλοντος , και το προϊόν της τήξεως φέρεται σε αιώρηση μέσα σε 50 ml νερού και διηθείται ( Β , 3.5 ) .

4.2.4 . Ακολουθεί διάλυση σε υδροχλωρικό οξύ 6 Ν ( Β , 2.3 . ) και ο όγκος φέρεται στα 10 ml με νερό . Το διάλυμα αυτό χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση της χρωματογραφίας επί χάρτου , που περιγράφεται στο 5 , και για την ανίχνευση του βαρίου , με καθίζηση , ως θειϊκού

5 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 . Μέσα σε θάλαμο , για ανιούσα χρωματογραφία επί χάρτου , τοποθετείται δρισμένη ποσότητα διαλύτη ( Β , 2.9 ) και κορένυται ο θάλαμος τουλάχιστον επί 15 ώρες .

5.2 . Σε φύλλο χάρτου χρωματογραφίας , επεξεργασμένου προηγουμένως όπως υποδεικνύεται στο ( Β , 3.4 ) , αποτίθενται αντίστοιχα σε τρία σημεία εκκινήσεως , 5 μl από καθένα από τα παρασκευασμένα διαλύματα ( Β , 4.1.2 ) και ( Β , 4.2.4 ) , και από το διάλυμα αναφοράς ( Β , 2.8 ) .

5.3 . Εξατμίζεται ο διαλύτης στον αέρα και αφήνεται το χρωματογράφημα να αναπτυχθεί καθέτως , μέχρις ότου ο διαλύτης αναπτύξεως διατρέξει 30 cm .

5.4 . Εξάγεται το χρωματογράφημα από το θάλαμο και ξηραίνεται στον αέρα .

5.5 . Οι κηλίδες στο χρωματογράφημα εμφανίζονται με ψεκασμό με το αντιδραστήριο Β , 2.10 .

Εμφανίζονται παρουσία βαρίου , ερυθρές κηλίδες με R f περίπου 0,10 .

Γ . ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

1 . ΑΡΧΗ

Ο ιωδιομετρικός προσδιορισμός του υπεροξειδίου του υδρογόνου βασίζεται στην ακόλουθη αντίδραση :

H2O2 + 2H + + 21 - * I2 + 2 H2O

Πρόκειται για μια βραδεία αντίδραση , αλλά είναι δυνατό να επιταχυνθεί με προσθήκη μολυβδαινικού αμμωνίου . Το σχηματιζόμενο ιώδιο , προσδιοριζόμενο με μεθόδους τιτλοδοτήσεως με διάλυμα θειοθεϊκού νατρίου , επιτρέπει τον υπολογισμό της περιεκτικότητας σε υπεροξείδιο του υδρογόνου .

2 . ΟΡΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα του δείγματος σε υπεροξείδιο του υδρογόνου , προσδιοριζόμενη σύμφωνα με την παρούσα μέθοδο , εκφράζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό της μάζας του προϊόντος .

3 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

3.1 . Θεϊκό οξύ 2 Ν

3.2 . Ιωδιούχο κάλιο

3.3 . Μολυβδαινικό αμμώνιο

3.4 . Διάλυμα θειοθειϊκού νατρίου 0,1 Ν

3.5 . Διάλυμα ιωδιούχου καλίου 10 % ( m/v ) . Το διάλυμα παρασκευάζεται μόλις πριν από τη χρήση του .

3.6 . Διάλυμα μολυβδαινικού αμμωνίου 20 % ( m/v )

3.7 . Διάλυμα αμύλου 1 % ( m/v )

4 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

4.1 . Υάλινα ποτήρια των 100 ml

4.2 . Προχοίδα των 50 ml

4.3 . Ογκομετρικές φιάλες των 250 ml

4.4 . Ογκομετρικοί κύλινδροι των 25 και 100 ml

4.5 . Βαθμολογημένα σιφώνια των 10 ml

4.6 . Κωνικές φιάλες των 250 ml

5 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 . Σε ποτήρια των 100 ml , ζυγίζεται ποσότητα ( m γραμμάρια ) του προϊόντος , που αντιστοιχεί σε 0,6 g περίπου υπεροξειδίου του υδρογόνου . Μεταφέρεται ποσοτικά σε ογκομετρική φιάλη των 250 ml με τη βοήθεια μικρής ποσότητας νερού , συμπληρώνεται μέχρι της χαραγής με νερό και αναμιγνύεται .

5.2 . Μεταφέρονται με σιφώνιο , 10 ml του διαλύματος του δείγματος ( 5.1 ) , σε κωνική φιάλη των 250 ml ( 4.6 ) και προστίθενται διαδοχικά 100 ml θειϊκού οξέος 2 Ν ( 3.1 ) , 20 ml διαλύματος ιωδιούχου καλίου ( 3.5 ) και 3 σταγόνες διαλύματος μολυβδαινικού αμμωνίου ( 3.6 ) .

5.3 . Τιτλοδοτείται αμέσως το σχηματιζόμενο ιώδιο με τη βοήθεια του διαλύματος του θειοθειϊκού νατρίου 0,1 ( 3.4 ) και , ακριβώς πριν άπό την προσέγγιση του ισοδύναμου σημείου , προστίθενται μερικά ml του διαλύματος του αμύλου , ως δείκτης . Σημειώνεται η ποσότητα , σε ml , του θειοθειϊκού νατρίου 0,1 Ν που χρησιμοποιήθηκε ( V ) .

5.4 . Σύμφωνα με τη διαδικασία που υποδεικνύεται στα 5.2 και 5.3 πραγματοποιείται λευκός προσδιορισμός , αντικαθιστώντας τα 10 ml διαλύματος του δείγματος με 10 ml νερού . Σημειώνεται η ποσότητα , σε ml , του θειοθειϊκού νατρίου 0,1 Ν που χρησιμοποιήθηκε ( Vo ) .

6 . ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Υπολογίζεται η περιεκτικότητα του προϊόντος σε υπεροξείδιο υδρογόνου σε εκατοστιαίο ποσοστό της μάζας ( % m/m ) , σύμφωνα με τον τύπο :

% υπεροξείδιο του υδρογόνου = ( ( V - Vo ) x 1,7008 x 250 x 100 ) / ( m x 10 x 1 000 )

= ( ( V - Vo ) x 4,252 ) /m

m = η ποσότητα σε γραμμάρια του εξεταζόμενου προϊόντος ( 5.1 ) .

Vo = η ποσότητα , σε ml , του διαλύματος θειοθειϊκού 0,1 Ν που χρησιμοποιήθηκε για το λευκό προσδιορισμό ( 5.4 ) .

V = η ποσότητα , σε ml , του διαλύματος θειοθειϊκού 0,1 Ν που χρησιμοποιήθηκε κατά την τιτλοδότηση του διαλύματος του δείγματος ( 5.3 ) .

7 . ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ (1)

Για περιεκτικότητα , σε υπεροξείδιο του υδρογόνου , της τάξεως του 6 % ( m/m ) , η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων 2 παραλλήλων προσδιορισμών , που πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο δείγμα , δεν πρέπει να υπερβαίνει 0,2 % .

II . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΗΜΙ-ΠΟΣΟΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΧΡΩΣΤΙΚΩΝ ΟΞΕΙΔΩΣΕΩΣ ΣΤΙΣ ΤΡΙΧΟΒΑΦΕΣ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος αυτή επιτρέπει , στις τριχοβαφές με μορφή κρέμας και υγρού , την ανίχνευση και τον ημι-ποσοτικό προσδιορισμό των ακολούθων ουσίων :

Ονομασία των ουσίων * Σύμβολο *

Διαμινοβενζόλια * *

1-2-διαμινοβενζόλιο ( ο-φαινυλενοδιαμίνη ) * ( OPD ) *

1-3-διαμινοβενζόλιο ( μ-φαινυλενοδιαμίνη ) * ( MPD ) *

1-4-διαμινοβενζόλιο ( π-φαινυλενοδιαμίνη ) * ( PPD ) *

Διαμινοτολουόλια * *

3-4-διαμινοτολουόλιο ( ο-τολουυλενοδιαμίνη ) * ( OTD ) *

2-4-διαμινοτολουόλιο ( μ-τολουυλενοδιαμίνη ) * ( MTD ) *

2-5-διαμινοτολουόλιο ( π-τολουυλενοδιαμίνη ) * ( PTD ) *

Διαμινοφαινόλες * *

2-4-διαμινοφαινόλη * ( DAP ) *

Υδροκινόνη * *

1-4-διυδροξυβενζόλιο * ( H ) *

α-ναφθόλη * ( αN ) *

Πυρογαλλόλη * *

1-2-3-τριυδροξυβενζόλιο * ( P ) *

Ρεσορκίνη * *

1-3-διυδροξυβενζόλιο * ( R ) *

2 . ΑΡΧΗ

Οι χρωστικές οξειδώσεως εκχυλίζονται , σε PH 10 , από τις βαφές με μορφή κρέμας ή υγρού , με τη βοήθεια αιθανόλης 96 % και ανιχνεύονται με μονοδιάστατη ( 5 ) ή/και δισδιάστατη ( 6 ) χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας .

Προκειμένου να πραγματοποιηθει ο ημιποσοτικός προσδιορισμός των ουσίων , συγκρίνεται η χρωματογραφική εικόνα των δειγμάτων , που λαμβάνεται με τέσσαρα συστήματα αναπτύξεως , προς εκείνη των διαλυμάτων των προϊόντων αναφοράς που έχουν υποβληθεί σε χρωματογραφία .

3 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

3.1 . Απόλυτη αιθανύλη

3.2 . Ακετόνη

3.3 . Αιθανόλη 96 % ( v/v )

3.4 . Αμμωνία 25 % ( δ (20,4) = 0,91 )

3.5 . L ( + ) ασκορβικό οξύ

3.6 . Χλωροφόρμιο

3.7 . Κυκλοεξάνιο

3.8 . Άζωτο τεχνικό

3.9 . Τολουόλιο

3.10 . Βενζόλιο

3.11 . 1-βουτανόλη

3.12 . 2-βουτανόλη

3.13 . Υποφωσφορώδες οξύ 50 %

3.14 . Αντιδραστήριο διαζωνιακό :

δύναται να χρησιμοποιείται :

- είτε το 4 νιτρο-1-βενζυλο-διαζωνιακό άλας σταθεροποιημένο από ιόν σουλφονωμένου χλωροβενζολίου π.χ. ( ερυθρό 2 JN Francolor ή ισοδύναμο ) ,

- είτε το 2-χλωρο-4-νιτρο-1βενζολο-διαζωνιακό άλας σταθεροποιημένο από το ναφθαλενο-βενζοϊκό ιόν π.χ. ( NNCD αντιδραστήριο - Ref No 74150 FLUKA ή ισοδύναμο ) .

3.15 . Νιτρικός άργυρος

3.16 . Π-διμεθυλαμινοβενζαλδεΰδη

3.17 . 2-5-διμεθυλοφαινόλη

3.18 . Χλωριούχος σίδηρος ( III ) 6 H2O

3.19 . Υδροχλωρικό οξύ 10 % m/v

3.20 . Ουσίες αναφοράς

Οι ουσίες αναφοράς είναι εκείνες που υποδεικνύονται στην παράγραφο 1 . « αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής » .

Στην περίπτωση αμινοπαραγώγων , η ουσία αναφοράς πρέπει να συνίσταται αποκλειστικά από την υδροχλωρική μορφή ( μόνο η δι- ) ή από τη μορφή βάσεως .

3.21 . Διαλύματα αναφοράς 0,5 % ( m/v )

Παρασκευάζεται διάλυμα 0,5 % ( m/v ) από κάθε μια από τις ουσίες αναφοράς ( 3.20 ) .

Ζυγίζονται 50 g + 1 mg ουσίας αναφοράς σε ογκομετρική φιάλη των 10 ml .

Προστίθενται 5 ml αιθανόλης 96 % ( 3.3 ) .

Προστίθενται 250 mg ασκορβικού οξέος ( 3.5 ) .

Καθίσταται αλκαλικό με το αμμωνιακό διάλυμα ( 3.4 ) μέχρι φαινομένου pH 10 .

Συμπληρώνεται στα 10 ml με αιθανόλη 96 % και αναμιγνύεται .

Τα διαλύματα μπορούν να διατηρηθούν επί μια εβδομάδα σε δροσερό μερός , προστατευμένα από το φως .

Σε ορισμένες περιπτώσεις , κατά την προσθήκη του ασκορβικού οξέος και της αμμωνίας , είναι δυνατό να παραχθεί ίζημα . Πρέπει , τότε , να αφεθεί προς καταστάλαξη πριν γίνει ανάληψη .

3.22 . Διαλύτης αναπτύξεως

3.22.1 . Ακετόνη - χλωροφόρμιο - τολουόλιο : 35-25-40 ( v/v )

3.22.2 . Χλωροφόρμιο - κυκλοεξάνιο - απόλυτη αιθανόλη - αμμωνία 25 % 80-10-10-1 ( v/v )

3.22.3 . Βενζόλιο - δευτεροταγής βουτανόλη - νερό : 50-25-25 ( v/v ) . Αναδεύεται καλά το μίγμα και λαμβάνεται η υπερκείμενη φάση έπειτα από καταστάλαξη στη θερμοκρασία του εργαστηρίο * ( μεταξύ 20 και 25 ° C ) 3.22.4 . 1-βουτανόλη - χλωροφόρμιο και αντιδραστήριο M : 7-70-23 ( v/v ) . Αφήνεται να κατασταλάξει προσεκτικά στους 20 - 25 ° C και παραλαμβάνεται η υποκείμενη φάση .

Παρασκευή του αντιδραστηρίου M

NH4OH 25 % ( v/v ) ( 3.4 ) * 24 όγκος *

Υποφωσφορώδες οξύ 50 % ( 3.13 ) * 1 όγκος *

H2O * 75 όγκος *

Παρατήρηση

Οι διαλύτες αναπτύξεως , που περιέχουν αμμωνία , πρέπει να αναδεύονται καλά μόλις πριν από τη χρήση .

3.23 . Εμφανιστές

3.23.1 . Αντιδραστήριο διαζωνιακό

Παρασκευάζεται υδατικό διάλυμα 5 % ( m/v ) του αντιδραστηρίου ( 3.14 ) που έχει επιλεγεί . Το διάλυμα αυτό ετοιμάζεται τη στιγμή που θα χρησιμοποιηθεί .

3.23.2 . Αντιδραστήριο Ehrlich

Διαλύονται 2 g η-διμεθυλαμινοβενζαλδευδης ( 3.16 ) σε 100 ml υδατικού υδροχλωρικού οξέος 10 % ( m/v ) ( 3.19 ) .

3.23.3 . 2-5 διμεθυλοφαινόλη-χλωριούχος σίδηρος ( III ) 6H2O

Διάλυμα 1 :

διαλύεται 1 g διμεθυλοφαινόλης ( 3.17 ) σε 100 ml αιθανόλης 96 % ( 3.3 )

Διάλυμα 2 :

διαλύονται 4 g χλωριούχου σιδήρου ( III ) 6H2O ( 3.18 ) σε 100 ml αιθανόλης 96 % ( 3.3 )

Κατά τη διάρκεια της εμφανίσεως ψεκάζεται χωριστά πρώτα το διάλυμα 1 , έπειτα το διάλυμα 2 .

3.23.4 . Αμμωνιακός νιτρικός άργυρος

Σε υδατικό διάλυμα 5 % ( m/v ) νιτρικού αργύρου ( 3.15 ) προστίθεται αμμωνία 25 % ( 3.4 ) μέχρι διαλύσεως του ιζήματος .

Το αντιδραστήριο αυτό παρασκευάζεται τη στιγμή της χρησιμοποιήσεώς του . Δεν διατηρείται .

4 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

4.1 . Εξοπλισμός εργαστηρίου για χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας .

4.1.1 . Περίβλημα από πλαστικό ή γιαλί που επιτρέπει τη διατήρηση της πλάκας χρωματογραφίας σε ατμόσφαιρα αζώτου κατά τη διάρκεια της αποθέσεως και μέχρι την ανάπτυξη . Η προφύλαξη αυτή είναι αναγκαία , λαμβανομένης υπόψη της μεγάλης οξειδωσιμότητας ορισμένων χρωστικών .

4.1.2 . Σύριγγα των 10 μl , βαθμολογημένη ανά 0,2 μl με βελόνα ευθέως τμήματος ή καλύτερα « repeating dispenser » , 50 μl , προσαρμοσμένη σε διάταξη ώστε να είναι δυνατή η διατήρηση της πλάκας υπό άζωτο .

4.1.3 . Λεπτές στοιβάδες διοξειδίου του πυριτίου έτοιμες για χρήση , πάχους 0,25 mm διαστάσεων 20 x 20 cm ( Macherey και Nagel Silice G-HR η ισοδύναμες ) .

4.2 . Φυγόκεντρος 4 000 στροφών/min .

4.3 . Σωλήνες φυγοκέντρου των 10 ml κλειόμενοι με ελικώτο βύσμα .

5 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 . Επεξεργασία των δειγμάτων

Κατά το άνοιγμα του σωλήνα απορρίπτονται τα δύο ή τρία πρώτα cm κρέμας .

Σε σωλήνα φυγοκέντρου ( 4.3 ) , στον οποίο προηγουμένως διαβιβάστηκε άζωτο , εισάγονται :

300 mg ασκορβικού οξέος

3 g κρέμας ή 3 g ομοιογενοποιημένου υγρού .

Προστίθενται μερικές σταγόνες αμμωνίας ( 3.4 ) , αν το pH είναι κατώτερο του 10 , και ο όγκος συμπληρώνεται στα 10 ml με αιθανόλη 96 % ( 3.3 ) .

Ομοιογενοποιείται το όλο υπό άζωτο , πωματίζεται , και έπειτα φυγοκεντρείται στις 4 000 στροφές/mn επί 10 λεπτά .

Χρησιμοποιείται το διάλυμα που επιπλέει .

5.2 . Χρωματογραφία

5.2.1 . Απόθεση

Αποτίθεται υπό άζωτο , σε πλάκα διοξειδίου του πυριτίου ( 4.1.3 ) και σε 9 σημεία εκκινήσεως , 1 μl από καθένα από τα 11 διαλύματα αναφοράς .

αυτά τα διαλύματα αναφοράς κατανέμονται ως εξής :

1 * 2 * 3 * 4 * 5 * 6 * 7 * 8 * 9 *

R * P * H * PPD * DAP * PTD * OPD * OTD * MPD *

MTD * * * * * * * * * *

Εξάλλου αποτίθενται , σε κάθε ένα από τα σημεία 10 και 11 , 2 ml των διαλυμάτων δειγμάτων που λαμβάνονται όπως περιγράφεται στο 5.1 .

Η πλάκα διατηρείται υπό άζωτο , μέχρις ότου υποβληθεί σε ανάπτυξη .

5.2.2 . Ανάπτυξη

Εισάγεται η πλάκα σε θάλαμο , στον οποίο προηγουμένως διαβιβάστηκε άζωτο και είναι κορεσμένος με έναν από τους 4 κατάλληλους διαλύτες ( 3.22 ) , και αφήνεται προς ανάπτυξη , σε θερμοκρασία περιβάλλοντος ( 20 εώς 25 ° C ) και στο σκότος , μέχρις ότου το μέτωπο του διαλύτη διανύσει περίπου 15 cm από τη γραμμή εκκινήσεως .

Εξάγεται η πλάκα και ξηραίνεται , υπό άζωτο , σε θερμοκρασία περιβάλλοντος .

5.2.3 . Εμφάνιση

Ψεκάζεται αμέσως η πλάκα με έναν από τους 4 εμφανιστές που παρατίθενται στο 3.23 .

5.2.4 . Ανίχνευση

Συγκρίνονται τα Rf , και οι ληφθέντες χρωματισμοί για το δείγμα , με εκείνα των αποτεθειμένων ουσίων αναφοράς . Ο πίνακας 1 δείνει ενδεικτικά τα Rf και τους ληφθέντες χρωματισμούς , για κάθε ουσία αναφοράς , σε σχέση με το διαλύτη αναπτύξεως και τους εμφανιστές . Σε περίπτωση αμφίβολης ανίχνευσης , είναι δυνατό μερικές φορές να υπάρξει επιβεβαίωση προσθέτοντας στο δείγμα την αντίστοιχη ουσία αναφοράς .

5.2.5 . Ημι-ποσοτικός προσδιορισμός

Συγκρίνεται οπτικά η ένταση των κηλίδων , που αντιστοιχεί σε κάθε ανιχνευμένη ουσία κατά το 5.2.4 με πρότυπη σειρά γνωστής και κατάλληλης συγκεντρώσεως , που λαμβάνεται από την αντίστοιχη ουσία αναφοράς .

Όταν η συγκέντρωση του συστατικού του διαλύματος είναι πολυ υψηλή , αραιούται το προς απόθεση διάλυμα και διεξάγεται νέος προσδιορισμός .

(1) Σύμφωνα με το πρότυπο ISO 5 725 .

ΠΙΝΑΚΑΣ I

Τιμές Rf και χρωματισμοί που λαμβάνονται αμέσως μετά την εμφάνιση

Προϊόντα αναφοράς ( 3.20 ) * Διαλύτες αναπτύξεως * Εμφανιστές *

* Rf * Χρωματισμοί *

* 3.22.1 * 3.22.2 * 3.22.3 * 3.22.4 * Αντιδραστήριο διαζωνιακό ( 3.23.1 ) * Αντιδραστήριο Ehrlich ( 3.23.2 ) * Αντιδραστήριο διμεθυλοφαινόλης ( 3.23.3 ) * Αντιδραστήριο νιτρικού αργύρου ( 3.23.4 ) *

OPD * 0,62 * 0,60 * 0,30 * 0,57 * καστανό ασθενές * - * - * καστανό ασθενές *

MPD * 0,40 * 0,60 * 0,47 * 0,48 * καστανοϊώδες (*) * κίτρινο * καστανό ασθενές * καστανό ασθενές *

PPD * 0,20 * 0,50 * 0,30 * 0,48 * καστανό * ερυθρό έντονο (*) * ιώδες * τεφρό *

OTD * 0,60 * 0,60 * 0,53 * 0,60 * καστανό (*) * πορτοκαλί ασθενές * καστανό ασθενές * καστανό-τεφρό *

MTD * 0,40 * 0,67 * 0,45 * 0,60 * καστανέρυθρο (*) * κίτρινο * καστανό * μαύρο *

PTD * 0,33 * 0,65 * 0,37 * 0,70 * καστανό * πορτοκαλί * ιώδες (*) * τεφρό *

DAP * 0,07 * - * 0 * 0,05 * καστανό (*) * πορτοκαλί * ιώδες * καστανό *

H * 0,50 * 0,35 * 0,80 * 0,20 * - * πορτοκαλί * ιώδες * μαύρο (*) *

αN * 0,90 * 0,80 * 0,90 * 0,75 * καστανοπορτοκαλί * - * ιώδες (*) * μαύρο *

P * 0,37 * - * 0,67 * 0,05 * καστανό * ιώδες , πολύ ασθενές * καστανό πολύ ασθενές * καστανό (*) *

R * 0,50 * 0,37 * 0,80 * 0,17 * πορτοκαλί (*) * ιώδες ασθενές * καστανό πολύ ασθενές * καστανό ασθενές *

Σημειώσεις :

1 . Η OPD εμφανίζεται ασθενώς , ο διαλύτης ( 3.22.3 ) πρέπει να χρησιμοποιείται για σαφή διαχωρισμό της από την OTD .

2 . (*) Υποδηλώνει την καλύτερη εμφάνιση .

6 . ΕΞΕΤΑΣΗ ΜΕ ΔΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΧΡΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΛΕΠΤΗΣ ΣΤΟΙΒΑΔΑΣ

Για τη διασδιάστατη χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας , που περιγράφεται κατωτέρω , απαιτούνται τα άκόλουθα αντιδραστήρια :

6.1 . ουσίες και διαλύματα αναφοράς

6.1.1 . β-ναφθόλη ( β-N )

6.1.2 . 2-αμινοφαινόλη ( DAP )

6.1.3 . 3-αμινοφαινόλη ( MAP )

6.1.4 . 4-αμινοφαινόλη ( PAP )

6.1.5 . 2-νιτρο-π-φαινυλενοδιαμίνη ( 2 NPPD )

6.1.6 . 4-νιτρο-ο-φαινυλενοδιαμίνη ( 4 NOPD )

Ετοιμάζεται διάλυμα 0,5 % ( m/v ) από κάθε μια από τις επί πλέον ουσίες αναφοράς , όπως υποδεικνύεται στο 3.2.1

6.2 . Διαλύτης αναπτύξεως

6.2.1 . Οξεικό αιθύλιο-κυκλοεξάνιο-αμμωνία 25 % ( 65-35-0,5 V )

6.3 . Εμφανιστής

Σε θάλαμο αναπτύξεως , για χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας , τοποθετείται υάλινο δοχείο . Μέσα στο δοχεία τοποθετούνται περίπου 2 g κρυσταλλικού ιωδίου και κλείνεται ο θάλαμος .

6.4 . Χρωματογραφία

6.4.1 . Χαράσσονται δύο γραμμές , όπως υποδεικνύεται στο σχημα 1 επί της απορροφητικής στοιβάδας πλάκας χρωματογραφίας λεπτής στοιβάδας ( 4.1.3 )

6.4.2 . Αποτίθενται , υπό άζωτο , στο σημείο εκκινήσεως 1 ( σχημα 1 ) , 1 εώς 4 μl εκχυλίσματος ( 5.1 ) . Η ποσότητα εξαρτάται από την ένταση των κηλίδων , που λαμβάνονται στο χρωματογράφημα ( 5.2 ) .

6.4.3 . Αποτίθενται , διανεμημένες μεταξύ των σημείων 2 και 3 ( σχήμα 1 ) οι χρωστικές οξειδώσεως που ανιχνεύθηκαν ( ή θεωρείται ότι ανιχνεύθηκαν ) στο 5.2 . Απόσταση μεταξύ των σημείων : 1,5 cm . Αποτίθενται 2 μl από καθένα από τα διαλύματα αναφοράς , εξαιρέσει της DAP , από την οποία πρέπει να αποτεθούν 6 μl . Οι χειρισμοί διεξάγονται υπό άζωτο .

6.4.4 . Επαναλαμβάνονται οι χειρισμοί , που περιγράφονται στο 6.4.3 για τα σημεία εκκινήσεως 4 και 5 ( σχήμα 1 ) , και η πλάκα διατηρείται υπό άζωτο μέχρι τη χρωματογραφία .

6.4.5 . Σε θάλαμο χρωματογραφίας διαβιβάζεται άζωτο και εισάγεται κατάλληλη ποσότητα διαλύτη αναπτύξεως 3.22.2 . Η πλάκα ( 6.4.4 ) τοποθετείται μέσα στο θάλαμο και υποβάλλεται σε χρωματογραφία , κατά την πρώτη κατεύθυνση εκλούσεως ( σχήμα 1 ) , στο σκότος . Η χρωματογραφία διαρκεί μέχρις ότου το μέτωπο του διαλύτη διανύσει τουλάχιστον 13 cm .

6.4.6 . Η πλάκα εξάγεται από τον εν λόγω θάλαμο και τοποθετείται στο θάλαμο ( 4.1 ) , από τον οποίο προηγουμένως έχει διέλθει ρεύμα αζώτου για να εξατμιστούν τα υπολείμματα διαλύτη ( τουλάχιστον επί 60 λεπτά ) .

6.4.7 . Με βαθμολογημένο σιφώνιο εισάγεται κατάλληλη ποσότητα του διαλύτη 6.2.1 σε θάλαμο , στον οποίο έχει διοχετευθεί άζωτο . Στο θάλαμο αυτό τοποθετείται η πλάκα στραμμένη κατά 90 ° σε σχέση με την πρώτη κατεύθυνση εκλούσεως ( 6.4.6 ) , και υποβάλλεται σε χρωματογραφία κατά τη δεύτερη κατεύθυνση , στο σκότος , μέχρις ότου το μέτωπο του διαλύτη εγγίσει τη γραμμή που είναι χαραγμένη επί της απορροφητικής στοιβάδας . Εξάγεται η πλάκα από το θάλαμο και εξατμίζεται ο διαλύτης στον άέρα .

6.4.8 . Εκτίθεται η πλάκα επί 10 λεπτά μέσα στο θάλαμο χρωματογραφίας με τους ατμούς ιωδίου ( 6.3 ) και ερμηνεύεται το δισδιάστατο χρωματογράφημα βάσει των ουσίων αναφοράς , που υποβλήθηκαν ταυτόχρονα σε χρωματογραφία ( πίνακας II ) .

Παρατήρηση

Για να επιτευχθεί ο μέγιστος χρωματισμός των κηλίδων , το χρωματογράφημα μετά από την εμφάνιση αφήνεται στον αέρα επί μισή ώρα .

6.4.9 . Η παρουσία των χρωστικών οξειδώσεως , που παρατηρήθηκε στο 6.4.8 , μπορεί να επιβεβαιωθεί κατά τρόπο αναμφισβήτητο με επανάληψη των χειρισμών , που περιγράφονται στα 6.4.1 μέχρις 6.4.8 περιλαμβανομένου , φροντίζοντας να προστεθεί στο σημείο εκκινήσεως 1 , κοντά στην ποσότητα εκχυλίσματος που ορίζεται στο 6.4.2 , 1 μl των ουσίων αναφοράς που ανιχνεύθηκαν στο 6.4.8 .

Αν δεν ανευρεθεί καμιά άλλη κηλίδα η ερμηνεία του αρχικού χρωματογραφήματος είναι σωστή .

ΠΙΝΑΚΑΣ II

Χρωματισμός των ουσίων αναφοράς έπειτα από χρωματογραφία και εμφάνιση με ατμούς ιωδίου

ουσίες αναφοράς * Χρωματισμός έπειτα από εμφάνιση με ατμούς ιωδίου *

R * πολύ ανοικτό καστανό *

P * καστανό *

α-N * ιώδες *

β-N * ανοικτό καστανό *

H * ιώδες-καστανό *

MPD * κίτρινο-καστανό *

PPD * ιώδες-καστανό *

MTD * καστανό σκούρο *

PTD * κίτρινο-καστανό *

DAP * καστανό σκούρο *

AOP * πορτοκαλί *

MAP * κίτρινο-καστανό *

PAP * ιώδες-καστανό *

2-NPPD * καστανό *

4-NOPD * πορτοκαλί *

Σχήμα I : Βλέπε Ε.Ε.

III . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΙΤΡΩΔΩΝ

Α . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται για την ανίχνευση των νιτρωδών στα καλλυντικά . Εφαρμόζεται ιδίως στις κρέμες , τα προϊόντα σε μορφή πάστας και στις οδοντόκρεμες .

2 . ΑΡΧΗ

Ο χαρακτηρισμός των νιτρωδών πραγματοποιείται με τη βοήθεια της φαινυλοδραζόνης της 2-αμινοβενζαλδεΰδης .

3 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

3.1 . Αραιό θειϊκό οξύ : αραιώνονται 2 ml πυκνού θειϊκού οξέος ( d (20,4) = 1,84 ) σε 11 ml απεσταγμένου νερού .

3.2 . Αραιό υδροχλωρικό οξύ : αραιώνεται 1 ml πυκνού υδροχλωρικού οξέος ( d (20,4) = 1,19 ) σε 11 ml απεσταγμένου νερού .

3.3 . Μεθανόλη

3.4 . Διάλυμα φαινυλυδραζόνης της 2-αμινοβενζαλδεΰδης ( αντιδραστήριο Nitrine 8 ) σε μεθανόλη .

Ζυγίζονται 2 g Nitrine 8 και εισάγονται σε ογκομετρική φιάλη των 100 ml . Προστίθενται , σε σταγόνες 4 ml αραιού υδροχλωρικού οξέος ( 3.2 ) και ακολουθεί ανάδευση . Συμπληρώνεται ο όγκος με μεθανόλη και ακολουθεί ανάμιξη μέχρις ότου το διάλυμα καταστεί τελείως διαυγές . Το διάλυμα διατηρείται σε φιάλη , καστανής υάλου ( 4.3 )

4 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

4.1 . Ποτήρια των 50 ml

4.2 . Ογκομετρική φιάλη των 100 ml

4.3 . Φιάλη καστανής υάλου των 125 ml

4.4 . Υάλινες πλάκες των 10 x 10 cm

4.5 . Σπάτουλα από πλαστική ύλη

4.6 . Διηθητικός χάρτης των 10 x 10 cm

5 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 . Μέρος του προς εξέταση δείγματος κατανέμεται ομοιόμορφα πάνω στην υάλινη πλάκα ( 4.4 ) , σε τρόπο ώστε το πάχος της στοιβάδας να μην υπερβαίνει το 1 cm .

5.2 . Φύλλο διηθητικού χάρτου εμβαπτίζεται σε απεσταγμένο νερό ( 4.6 ) και αποτίθεται κατάλληλα πάνω στο δείγμα , με τη βοήθεια της σπάτουλας ( 4.5 ) .

5.3 . έπειτα από 1 min περίπου , προστίθενται στο κέντρο του διηθητικού χάρτου :

- 2 σταγόνες αραιού θειϊκού οξέος ( 3.1 ) , και κατόπιν

- 2 σταγόνες του διαλύματος Nitrine ( 3.4 ) .

5.4 . Μετά από 5 έως 10 sec , ανασύρεται ο διηθητικός χάρτης και εξετάζεται στο διάχυτο φως . Ερυθροϊώδης χρωματισμός καταδεικνύει την παρουσία νιτρωδών .

Όταν η περιεκτικότητα σε νιτρώδη είναι χαμηλή , ο ιώδης χρωματισμός μετατρέπεται σε κίτρινο , σε διάστημα 5 εώς 15 sec . Σε περίπτωση μεγαλυτέρων ποσοτήτων νιτρωδών η μετατροπή αυτή επέρχεται μόνον έπειτα από 1 έως 2 λεπτά .

6 . ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ :

Η ένταση του ιώδους χρωματισμού , καθώς και η διάρκεια της μετατροπής σε κίτρινο , μπορεί να παρέχει ένδειξη για την περιεκτικότητα του δείγματος σε νιτρώδη .

Β . ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος , που περιγράφεται κατωτέρω , έχει προσαρμοστεί για τον προσδιορισμό των νιτρωδών στα καλλυντικά .

2 . ΟΡΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα του δείγματος σε νιτρώδη , που προσδιορίζονται με την παρούσα μέθοδο εκφράζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό της μάζας του νιτρώδους νατρίου .

3 . ΑΡΧΗ

έπειτα από διάλυση και διαύγαση του δείγματος , πραγματοποιείται χρωματομετρική αντίδραση με την Ν ( α-ναφθυλ-αιθυλενο-διαμίνη ) και η ένταση του χρωματισμού που λαμβάνεται μετράται στα 538 nm .

4 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

4.1 . Αντιδραστήρια διαυγάσεως ( τα αντιδραστήρια αυτά δεν δύνανται να χρησιμοποιούνται περιοσσότερο από μια εβδομάδα μετά την παρασκευή τους ) .

4.1.1 . Αντιδραστήριο I ( Carrez I ) : διαλύονται σε απεσταγμένο νερό 106 g σιδηροκυανιούχου καλίου K4Fe(CN)63H2O και ο όγκος συμπληρώνεται στα 1 000 ml .

4.1.2 . Αντιδραστήριο II ( Carrez II ) : διαλύονται σε απεσταγμένο νερό 219,5 οξικού ψευδαργύρου Z n (CH3COO)2 2H2O και 30 ml κρυσταλλικού οξικού οξέος και ο όγκος συμπληρώνεται στα 1 000 ml .

4.2 . Διάλυμα νιτρώδους νατρίου : σε οικομετρική φιάλη των 1 000 ml , διαλύονται 0,500 g νιτρώδους νατρίου σε απεσταγμένο νερό , και συμπληρώνεται ο όγκος μέχρι της χαραγής . Αραιώνονται 10,0 ml από το μητρικό αυτό διάλυμα , σε όγκο 500 ml . 1 ml του τελευταίου αυτού διαλύματος = 10 μg NaNO2 .

4.3 . Κανονικό διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου .

4.4 . Διάλυμα 0,2 % υδροχλωρικού σουλφανιλαμιδίου : διαλύονται 2 g σουλφανιλαμιδίου σε 800 ml νερού , υπό θέρμανση . Ψύχονται και προστίθενται 100 ml πυκνού HC1 υπό ανάδευση . Συμπλήρωση του όγκου στα 1 000 ml .

4.5 . Υδροχλωρικό οξύ 5 Ν .

4.6 . Αντιδραστήριο Ν-(α-ναφθυλίου) : το διάλυμα αυτό παρασκευάζεται την ημέρα της χρησιμοποιήσεώς του .

Διαλύονται σε νερό 0,1 g δι-υδροχλωρικής Ν-(α-ναφθύλ-αιθυλενο-διαμίνης) και συμπληρώνεται ο όγκος στα 100 ml .

5 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

5.1 . Αναλυτικός ζυγός

5.2 . Ογκομετρικές φιάλες των 100 , 250 , 500 και 1 000 ml

5.3 . Βαθμολογημένα σιφώνια

5.4 . Ογκομετρικοί κύλινδροι των 100 ml

5.5 . Πτυχωτός ηθμός απηλλαγμένος νιτρωδών , διαμέτρου 15 cm

5.6 . Υδρόλουτρο

5.7 . Φασματοφωτόμετρο με κυψελίδες οπτικής διαδρομής 1 cm

5.8 . Πεχάμετρο

5.9 . Μικροπροχοΐδα των 10 ml

5.10 . Ποτήρι των 250 ml

6 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

6.1 . Ζυγίζονται , με ακρίβεια 0,1 mg , περίπου 0,5 ( m ) ομοιογενοποιημένου δείγματος και εισάγονται σε ποτήρι των 250 ml . Αραιούνται μέχρις όγκου περίπου 150 ml , με θερμό απεσταγμένο νερό . Τοποθετείται το ποτήρι , επί μισή ώρα , σε υδρόλουτρο στους 80 ° C , και αναδεύεται από καιρό σε καιρό .

6.2 . Ψύχεται το περιεχόμενο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και προστίθενται διαδοχικά υπό ανάδευση , 2 ml από το αντιδραστήριο Carrez I ( 4.1.1 ) και 2 ml από το αντιδραστήριο Carrez II ( 4.1.2 ) .

6.3 . Ρυθμίζεται το pH σε 8,3 με το πεχάμετρο , με τη βοήθεια διαλύματος Ν υδροξειδίου του νατρίου . Μεταγγίζεται το όλο ποσοτικά σε ογκομετρική φιάλη των 250 ml και συμπληρώνεται , ο όγκος μέχρι της χαραγής , με απεσταγμένο νερό .

6.4 . Αναμιγνύεται και διηθείται σε πτυχωτό ηθμό ( 5.5 ) .

6.5 . Σε ογκομετρική φιάλη των 100 ml φέρεται με σιφώνιο κατάλληλη ποσότητα ( V ml ) του διαυγούς διηθήματος , όχι άνω των 25 ml και αραιώνεται με απεσταγμένο νερό στα 60 ml .

6.6 . Αναμιγνύεται και προστίθενται 10,0 ml υδροχλωρικού σουλφανιλαμιδίου ( 4.4 ) και κατόπιν 6,0 ml υδροχλωρικού οξέος 5Ν ( 4.5 ) . Αναμιγνύεται και αφήνεται σε ηρεμία επί 5 min . Προστίθενται 2,0 ml του αντιδραστηρίου Ν-(α-ναφθυλίου) ( 4.6 ) , ακολουθεί ανάδευση και αφήνεται σε ηρεμία επί 3 min . Συμπληρώνεται ο όγκος στα 10 ml και αναμιγνύεται .

6.7 . Ετοιμάζεται λευκός προσδιορισμός , επαναλαμβάνοντας τους χειρισμούς που έγιναν στα 6.5 και 6.6 , χωρίς προσθήκη του αντιδραστηρίου Ν-(α-ναφθυλίου) ( 4.6 ) .

6.8 . Μετράται ( 5.7 ) η οπτική πυκνότητα του διαλύματος του δείγματος ( 6.6 ) , σε 538 nm , σε σχέση με το λευκό προσδιορισμό ( 6.7 ) .

6.9 . Αναγιγνώσκεται επί της καμπύλης αναφοράς ( 6.10 ) πραγματοποιείται η ανάγνωση της περιεκτικότητας σε νιτρώδες νάτριο , σε μg ανά 100 ml διαλύματος ( m1 ) , που αντιστοιχεί στην οπτική πυκνότητα του δείγματος ( 6.8 ) .

6.10 . Καμπύλη αναφοράς . Με τη βοήθεια του διαλύματος νιτρώδους νατρίου ( 4.2 ) συντάσσεται καμπύλη αναφοράς στην περιοχή των 0-20-40-60-80-100 μg νιτρώδους νατρίου ανά 100 ml .

7 . ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα του δείγματος σε νιτρώδες νάτριο , υπολογίζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό μάζας , με τη βοήθεια του κατωτέρω τύπου :

% NaNO2 = 250/V x m1 x 10 -6 x 100/m = m1/ ( V x m x 40 )

όπου :

m = η μάζα , σε g , του δείγματος που υποβλήθηκε σε ανάλυση ( 6.1 ) .

m1 = η περιεκτικότητα σε νιτρώδες νάτριο , σε μg , που βρέθηκε σύμφωνα με τις υποδείξεις της παραγράφου 6.9 .

V = ο αριθμός των ml του διηθήματος , που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση ( 6.5 ) .

8 . ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ (1)

Για περιεκτικότητα σε νιτρικό νάτριο 0,2 % , η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων 2 παραλλήλων προσδιορισμών , που πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο δείγμα δεν πρέπει να υπερβαίνει 0,005 % .

IV . ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΦΟΡΜΑΛΔΕΫΔΗΣ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΕΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος περιγράφει την ανίχνευση και τον προσδιορισμό της ελεύθερης φορμαλδεΰδης . Εφαρμόζεται σε όλα τα καλλυντικά και περιλαμβάνει τρία μέρη :

1.1 . Ανίχνευση

1.2 . Χρωματομετρικός προσδιορισμός με ακετυλακετόνη

Η μέθοδος αυτή δεν εφαρμόζεται όταν η φορμαλδεΰδη είναι χημικά ενωμένη ή πολυμερισμένη , στην περίπτωση των προϊόντων που αποδίδουν φορμόλη .

Αν το αποτέλεσμα υπερβαίνει την ανώτατη επιτρεπόμενη συγκέντρωση στο τελικό προϊόν , τότε χρησιμοποιείται η ακόλουθη μέθοδος .

1.3 . Προσδιορισμός με όξινο θειώδες

Ο προσδιορισμός αυτός δεν λαμβάνει υπόψη τη χημικά ενωμένη ή πολυμερισμένη φορμαλδεΰδη , στην περίπτωση των προϊόντων που αποδίδουν φορμόλη .

Εν τούτοις προσδιοριζόνται ορισμένες χαλαρές ενώσεις ( π.χ. η εξαμεθυλενοτετραμίνη ) . Επιπλέον , παρουσία ρυθμιστικού διαλύματος , η μέτρηση της αλκαλικότητας είναι ευαίσθητη .

2 . ΟΡΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα του δείγματος σε ελεύθερη φορμαλδεΰδη που προσδιορίζεται με την παρούσα μέθοδο , εκφράζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό της μάζας της φορμαλδεΰδης .

3 . ΑΡΧΗ

3.1 . Μέρος I

Η φορμαλδεΰδη , σε περιβάλλον θειϊκών , παρέχει ροζ ή μωβ χρωματισμό , παρουσία του αντιδραστηρίου Schiff .

3.2 . Μέρος II

Η φορμαλδεΰδη αντιδρά με την ακετυλακετόνη , παρουσία οξικού αμμωνίου προς σχηματισμό της 3-5 διακετυλο-1-4-διυδρολουτιδίνης . Η τελευταία αυτή εκχυλίζεται με 1-βουτανόλη . Η οπτική πυκνότητα του εκχυλίσματος μετράται στα 410 nm .

3.3 . Μέρος III

Η φορμαλδεΰδη αντιδρά με το θειώδες , σε όξινο περιβάλλον σε 0 ° C , προς σχηματισμό ενώσεως προσθήκης . Τα πλεονάζοντα πρωτόνια τιτλοδοτούνται με υδροξείδιο του νατρίου . Τα αναλωθέντα πρωτόνια συνιστούν τη βάση για τον υπολογισμό της ποσότητας της φορμαλδεΰδης . Λευκός προσδιορισμός , χωρίς θειώδες , επιτρέπει τη μέτρηση της αλκαλικότητας ή οξύτητας του μέσου .

4 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

4.1 . Πυκνό οξικό οξύ

4.2 . Άνυδρο οξικό αμμώνιο

4.3 . 1-βουτανόλη

4.4 . θειϊκό οξύ περίπου 2Ν

4.5 . Διάλυμα θειώδους νατρίου 0,1 Μ πρόσφατα παρασκευασμένο

4.6 . Αντιδραστήριο Schiff

Μέσα σε ποτήρι ζυγίζονται 100 mg φουξίνης .

Διαλύονται σε 75 ml νερού σε 80 ° C .

Αφού ψυχθούν , προστίθενται 2,5 g ένυδρου ( 7 H2O ) θειώδους νατρίου και 1,5 ml πυκνού υδροχλωρικού οξέως ( d (20,4) * 1,19 ) .

Συμπληρώνεται ο όγκος στα 100 ml ( διατηρείται επί 2 εβδομάδες ) .

4.7 . Αντιδραστήριο ακετυλακετόνης

Σε ογκομετρική φιάλη των 1 000 ml διαλύονται :

150 g οξικού αμμωνίου

2 ml ακετυλακετόνης , πρόσφατα αποσταγμένης υπό μειωμένη πιέση , και που δεν παρουσιάζει καμιά απορρόφηση στα 410 nm

3 ml πυκνού οξικού οξέος ( 4.1 ) . Συμπληρώνεται ο όγκος στα 1 000 ml με νερό ( pH του διαλύματος περίπου 6.4 ) . Το αντιδραστήριο αυτό πρέπει να έχει παρασκευαστεί πρόσφατα .

4.8 . Τιτλοδοτημένο διάλυμα θειϊκού οξέος 0,1 Ν

4.9 . Τιτλοδοτημένο διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου 0,1 Ν

4.10 . Τιτλοδοτημένο διάλυμα ιωδίου 0,1 Ν

4.11 . Τιτλοδοτημένο διάλυμα θειοθειϊκού νατρίου 0,1 Ν

4.12 . Πρότυπο φορμαλδεΰδης : μητρικό διάλυμα

Σε ογκομετρική φιάλη των 1 000 ml , εισάγονται 5 g φορμαλδεΰδης 37 εώς 40 % και συμπληρώνεται ο όγκος στα 1 000 ml .

Τιτλοδότηση του μητρικού διαλύματος : Λαμβάνονται 10,00 ml προστίθενται 25,00 ml τιτλοδοτημένου διαλύματος ιωδίου 0,1 Ν και 10 ml διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου Ν . Αφήνεται σε ηρεμία 5 min .

Οξινίζεται σε 11 ml HCl και υπολογίζεται το πλεονάζον ιώδιο με τιτλοδοτημένο διάλυμα θειοθειϊκού νατρίου 0,1 Ν παρουσία αμυλόκολλας ως δείκτη . 1 ml καταναλούμενου διαλύματος ιωδίου 0,1 Ν , αντιστοιχεί σε 1,5 mg φορμαλδεΰδης .

4.13 . Πρότυπο φορμαλδεΰδης : αραιωμένο διάλυμα

Παρασκευάζοντας διαδόχικά μία διάλυση 1/20 και μία διάλυση 1/100 του μητρικού διαλύματος σε απιονισμένο νερό .

1 ml αυτού του διαλύματος περιέχει περίπου 1 μg φορμαλδεΰδης . Υπολογίζεται η ακριβής περιεκτικότητα .

4.14 . Διάλυμα θυμολοφθαλεΐνης

0,1 g ανά 100 ml αιθανόλης 50 % ( v/v )

4.15 . Αντιδραστήριο 4.7 . χωρίς ακετυλακετόνη

5 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

5.1 . Συνήθης εξοπλισμός εργαστηρίου

5.2 . Ηθμός « διαχωριστικός φάσεων » REF. WHATMAN 1 PS ( ηή ισοδύναμος )

5.3 . Φυγόκεντρος

5.4 . Φασματοφωτόμετρο

5.5 . Κυψελίδες υάλου οπτικής διαδρομής 1 cm

5.6 . Ποτενσιόμετρο

5.7 . Ηλεκτρόδια υαλός/καλομέλας ( συνιστάται η χρησιμοποίηση ειδικών ηλεκτροδιών χαμηλής θερμοκρασίας ) .

6 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

6.1 . Ανιχνεύση

6.1.1 . Σε ποτήρι των 10 ml εισάγονται περίπου 2 g δείγματος

6.1.2 . Προστίθενται 2 σταγόνες H2SO4 2 N ( 4.4 ) και 2 ml αντιδραστηρίου Schiff ( 4.6 ) ( Το αντιδραστήριο αυτό πρέπει να είναι απόλυτα άχρωμο τη στιγμή της χρησιμοποιήσεως ) . Αναδεύεται και αφήνεται σε επαφή επί 5 min

6.1.3 . Αν σε διάστημα 5 min παρατηρηθεί χρωματισμός ροζ ή μωβ , η ποσότητα της υπάρχουσας φορμαλδεΰδης είναι ανώτερη από 0,01 % . Τότε πραγματοποιείται προσδιορισμός κατά το ( 6.2 ) και , αν χρειάζεται , κατά το ( 6.3 )

6.2 . Χρωματομετρικός προσδιορισμός με ακετυλακετόνη

6.2.1 . Διάλυμα δείγματος

6.2.1.1 . Σε ογκομετρική φιάλη των 100 ml ζυγίζεται , με ακρίβεια 0,001 g μάζα δοκιμίου ( σε g ) , που αντιστοιχεί σε κατ’ εκτίμηση ποσότητα φορμαλδεΰδης περίπου 150 μg

6.2.1.2 . Συμπληρώνεται ο όγκος στα 100 ml με νερό , και αναμιγνύεται ( διάλυμα S )

6.2.1.3 . Σε κωνική φιάλη των 50 ml προστίθενται :

10,00 ml διαλύματος S ( 6.2.1.2 )

5,00 ml αντιδραστηρίου ακετυλακετόνης ( 4.7 )

Απιονισμένο νερό για να ληφθεί όγκος 30 ml

6.2.2 . Διάλυμα αναφοράς

Η ενδεχόμενη παρεμβολή χρωματισμού βάσεως στο δοκίμιο απαλείφεται ως εξής :

Σε κωνική φιάλη των 50 ml προστίθενται :

10,0 ml διαλύματος S ( 6.2.1.2 )

5,0 ml αντιδραστηρίου ( 4.13 )

Απιονισμένο νερό για να ληφθεί όγκος 30 ml

6.2.3 . Λευκός προσδιορισμός

Σε κωνική φιάλη των 50 ml προστίθενται :

5,0 ml αντιδραστηρίου ακετυλακετόνης ( 4.7 )

Απιονισμένο νερό για να ληφθεί όγκος 30 ml

6.2.4 . Προσδιορισμός

6.2.4.1 . Αναδεύονται τα διαλύματα που παρασκευάστηκαν στα 6.2.1.3 . , 6.2.2 . και 6.2.3 .

Βυθίζονται οι κωνικές φιάλες σε υδρόλουτρο , σε 60 ° C , επί 10 min ακριβώς .

Ψύχονται επί 2 min σε παγόλουτρο .

6.2.4.2 . Μεταγγίζονται σε διαχωριστική χοάνη των 50 ml που περιέχει 10,0 ml 1-βουτανόλης ( 4.3 ) . Εκπλύνονται με 3 εώς 5 ml νερού . Αναδεύεται ισχυρά το μίγμα επί 30 sec ακριβώς . Αφήνεται προς καταστάλαξη .

6.2.4.3 . Διηθείται με ηθμό « διαχωρισμού φάσεων » ( 5.2 ) , στις κυψελίδες μετρήσεως .

Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί φυγοκέντριση ( 5 000 στροφές/min επί 5 min ) .

6.2.4.4 . Μετράται η οπτική πυκνότητα Α1 , στα 410 nm , του εκχυλίσματος του διαλύματος δείγματος , που ελήφθη στα ( 6.2.1.3 ) , εναντί του εκχυλίσματος του διαλύματος αναφοράς ( 6.2.2 ) .

6.2.4.5 . Κατά τον ίδιο τρόπο μετράται το εκχύλισμα του λευκού προσδιορισμού που ελήφθη στο 6.2.3 έναντι 1-βουτανόλης ( Α2 ) .

Σημείωση :

Όλοι οι εν λόγω χειρισμοί πρέπει να πραγματοποιηθούν σε διάστημα 25 min από τη στιγμή που η κωνική φιάλη τοποθετήθηκε στο υδρόλουτρο σε 60 ° C .

6.2.5 . Καμπύλη αναφοράς

6.2.5.1 . Σε κωνική φιάλη των 50 ml εισάγονται :

5,00 ml αραιωμένου προτύπου διαλύματος ( 4.13 )

5,00 ml αντιδραστηρίου ακετυλακετόνης ( 4.7 )

Απιονισμένα νερό για να ληφθεί τελικός όγκος 30 ml .

6.2.5.2 . Η εργασία συνεχίζεται σύμφωνα με τα υποδεικνυόμενα στο ( 6.2.4.5 ) και μετράται η οπτική πυκνότητα έναντι 1-βουτανόλης ( 4.3 ) .

6.2.5.3 . Επαναλαμβάνεται η διαδικασία με 10 , 15 , 20 , 25 ml αραιωμένου προτύπου διαλύματος ( 4.13 ) .

6.2.5.4 . Για να ληφθεί η τιμή του σημείου 0 ( που αντιστοιχεί στο χρωματισμό των αντιδραστηρίων ) ακολουθείται η διαδικασία του ( 6.2.4.5 ) .

6.2.5.5 . Καταστρώνεται η καμπύλη αναφοράς , αφού αφαιρεθεί η τιμή του σημείου 0 από κάθε μία από τις οπτικές πυκνότητες που ελήφθησαν στα ( 6.2.5.1 ) και ( 6.2.5.3 )

Ο νόμος του Beer πρέπει να τηρείται μέχρι 30 μg φορμαλδεΰδης .

6.3 . Προσδιορισμός με όξινο θειώδες

6.3.1 . Δοκίμιο

6.3.1.1 . Για τη δοκιμασία :

Σε προζυγισμένο ποτήρι ζυγίζεται , με ακρίβεια 0,001 g , μάζα του δείγματος ( m γραμμάρια ) , που αντιστοιχεί σε κατ’ εκτίμηση ποσότητα φορμαλδεΰδης μεταξύ 3 και 20 mg .

6.3.1.2 . Για τη δοκιμασία αναφοράς :

Σε προζυγισμένο ποτήρι ζυγίζεται , με ακρίβεια 0,001 g αντίστοιχη ποσότητα δείγματος ( m' γραμμάρια ) .

6.3.2 . Προσδιορισμός

6.3.2.1 . Σε προζυγισμένο ποτήρι ζυγίζεται , με ακρίβεια 0,001 g αντίστοιχη ποσότητα δείγματος ( m' γραμμάρια ) .

6.3.2.2 . Βυθίζεται το ποτήρι σε μίγμα πάγου και άλατος για να αχθεί η θερμοκρασία του διαλύματος ( 6.3.2.1 ) σε + 2 ° C εισάγεται ποσοτικά η μάζα του δοκιμίου ( 6.3.1.1 ) .

6.3.2.3 . Τιτλοδοτείται γρήγορα ποτενσιομετρικά με NaOH 0,1 N ( 4.9 . ) υπό συνεχή ανάδευση και με διατήρηση της θερμοκρασίας μεταξύ + 2 και + 4 ° C ( Η περιοχή εξουδετερώσεως ευρίσκεται μεταξύ pH 9 και 11 ) . Έστω V1 ο όγκος NaOH 0,1 N ( 4.9 ) που χρησιμοποιήθηκε .

6.3.3 . Λευκός προσδιορισμός

Τιτλοδοτείται το διάλυμα ( 6.3.2.1 ) υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο ( 6.3.2 . ) Έστω V2 ο όγκος NaOH 0,1 N ( 4.9 ) που χρησιμοποιήθηκε .

6.3.4 . Δοκιμασία αναφοράς

Προσδιορίζεται η οξύτητα ή η αλκαλικότητα του δείγματος με ποτενσιομετρική τιτλοδότηση , με NaOH 0,1 ( 4.9 ) η H2SO4 0,1 N ( 4.8 ) στο δοκίμιο m' ( 6.3.1.2 . ) Έστω v' ο όγκος NaOH 0,1 N ή H2SO4 0,1 N , που χρησιμοποιήθηκε το vα μπορεί να είναι ίσο με 0 .

6.3.5 . Σημείωση : έχει σημασία να τηρηθούν επακριβώς οι συνθήκες εργασίας . είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί ο προσδιορισμός , παρουσία θυμολο-φθαλείνης ως δείκτου ( 4.14 ) .

7 . ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

7.1 . Χρωματομετρικός προσδιορισμός με ακετυλακετόνη

7.1.1 . Αφαιρείται το Α2 από το Α1 και διαβάζεται στην καμπύλη αναφοράς ( 6.2.5.5 ) η ποσότητα C , εκφρασμένη σε μg φορμαλδεΰδης , που περιέχεται στο διάλυμα ( 6.2.1.1 ) .

7.1.2 . Η περιεκτικότητα του δείγματος σε φορμαλδεΰδη ( % m/m ) υπολογίζεται από τον τύπο :

φορμαλδεΰδη % = C/ ( 10 * x m )

7.2 . Προσδιορισμός με όξινο θειώδες

Ο όγκος του NaOH 0,1 N και του H2SO4 0,1 N που χρησιμοποιήθηκε στη δοκιμασία αναφοράς ( 6.3.4 ) ανάγεται στη μάζα m , σύμφωνα με τον τύπο :

n = ( n' · m ) /m'

Για ουδέτερα προϊόντα v = O .

7.2.1 . Περίπτωση όξινου προϊόντος

% HCHO = ( 0,30 ( V2 - V1 + v ) ) /m

7.2.2 . Περίπτωση αλκαλικού προϊόντος

% HCHO = ( 0,30 ( V2 - V1 - v ) ) /m

7.3 . Αν υπάρχει απόκλιση μεταξύ των αποτελεσμάτων των 2 μεθόδων , πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνο το χαμηλότερο αποτέλεσμα .

8 . ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ (2)

Για περιεκτικότητα σε φορμαλδεΰδη 0,2 , η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων 2 παραλλήλων προσδριορισμών , που πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο δείγμα δεν πρέπει να υπερβαίνει :

0,005 % για το χρωματομετρικό προσδιορισμό με ακετυλακετόνη ,

0,05 % για τον προσδιορισμό με όξινο θειώδες .

V . ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΡΕΣΟΡΚΙΝΗΣ ΣΤΑ ΥΓΡΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΛΟΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΜΗΣ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος αυτή περιγράφει τον προσδιορισμό της πεσορκίνης στα υγρά παρασκευάσματα λούσεως και περιποιήσεως της κώμης με αέριο χρωματογραφία .

Εφαρμόζεται σε συγκεντρώσεις 0,1 εώς 2,0 % της μάζας του προϊόντος .

2 . ΟΡΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα σε ρεσορκίνη , σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή εφκράζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό της μάζας ρεσορκίνης .

3 . ΑΡΧΗ

Η ρεσορκίνη και το 3,5-διυδροξυτολουόλιο , που χρησιμοποιείται σαν εσωτερικό πρότυπο , διαχωριζόνται από το δείγμα , με χρωματογραφία λεπτής στοιβάδας . Οι δύο ενώσεις απομονωνόνται με παραλαβή του υποστρώματος και εκχύλιση με μεθανόλη . Τα υπολείμματα , στη συνέχεια , ξηραίνονται , σιλυλιοποιούνται και προσδιορίζονται με αέριο χρωματογραφία .

4 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

4.1 . Υδροχλωρικό οξύ 25 % ( m/m )

4.2 . Μεθανόλη

4.3 . αιθανόλη 96 % ( v/v )

4.4 . Πλάκες από διοξείδιο πυριτίου επάνω σε υπόστρωμα πλαστικό ή από αργίλιο με φθορίζοντα δείκτη , έτοιμες για χρησιμοποίηση και απενεργοποιημένες .

Η ετοιμασία είναι η εξής : οι πλάκες από διοξείδιο του πυριτίου ψεκάζονται με νερό , μέχρις ότου καταστούν στιλπνές , και στη συνέχεια ξηραίνονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος επί 1 εώς 3 ώρες .

Σημείωση : Αν οι πλάκες δεν έχουν απενεργοποιηθεί μπορεί να επέλθουν απώλειες ρεσορκίνης , από μη αναστρέψιμη εισρόφηση στο διοξείδιο του πυριτίου .

4.5 . Διαλύτης αναπτύξεως : ακετόνη- χλωροφόρμιο-οξικό οξύ ( 20-75-5 v ) .

4.6 . Πρότυπο διάλυμα ρεσορκίνης : διαλύονται 400 mg ρεσορκίνης σε 100 ml αιθανόλης ( 4.3 ) 96 % ( 1 ml αντιστοιχεί σε 4 000 μg ρεσορκίνης ) .

4.7 . Διάλυμα εσωτερικού προτύπου : διαλύονται 400 mg 3,5-διυδροξυτολουολίου ( DIT ) σε 100 ml αιθανόλης 96 % ( 1 ml αντιστοιχεί σε 4 000 μg DIT ) .

4.8 . Πρότυπο μίγμα : αναμιγνύονται 10 ml διαλύματος ( 4.6 ) και 10 ml διαλύματος ( 4.7 ) σε ογκομετρική φιάλη των 100 ml , συμπληρώνεται ο όγκος μέχρι της χαραγής , με αιθανόλη 96 % , και ακολουθεί ανάμιξη ( 1 ml αντιστοιχεί σε 400 μg ρεσορκίνης και 400 μg DIT ) .

4.9 . Αντιδραστήρια σιλυλιώσεως

4.9.1 . N,ο-δις-(τριμεθυλοσιλυλο)τριφθοριοακεταμιδιο ( BSTFA )

4.9.2 . Εξαμεθυλοδισιλαζάνιο ( HMDS )

4.9.3 . Τριμεθυλοχλωροσιλάνιο ( TMCS )

5 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

5.1 . Συνήθης εξοπλισμός χρωματογραφίας λεπτής στοιβάδας και αέριας φάσεως

5.2 . Υάλινα σκεύη εργαστηρίου

6 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

6.1 . Προετοιμασία του δείγματος

6.1.1 . Σε ποτήρι των 150 ml , ζυγίζεται με ακρίβεια δοκίμιο του προϊόντος ( m γραμμάρια ) , που περιέχει περίπου 20 εώς 50 mg ρεσορκίνης .

6.1.2 . Ακολουθεί οξίνιση με υδροχλωρικό οξύ ( 4.1 ) ( περίπου 2 εώς 4 ml ) . Προστίθενται 10 ml ( 40 mg DHT ) εσωτερικού διαλύματος ( 4.7 ) και το όλο αναμιγνύεται .

Γίνεται μετάγγιση σε ογκομετρική φιάλη των 100 ml με τη βοήθεια αιθανόλης . Συμπληρώνεται ο όγκος μέχρι της χαραγής , με αιθανόλη ( 4.3 ) και ακολουθεί ανάμιξη .

6.1.3 . Αποτίθενται 250 μl του διαλύματος ( 6.1.2 ) σε απενεργοποιημένη πλάκα διοξειδίου του πυριτίου ( 4.4 ) σε συνεχή γραμμή , μήκους περίπου 8 cm . Απαιτείται προσοχή ώστε να ληφθεί μια ταινία οσο το δυνατόν λεπτότερη .

6.1.4 . Κατά τον ίδιο τρόπο ( 6.1.3 ) αποτίθενται στην ίδια πλάκα 250 μl από το πρότυπο μίγμα ( 4.8 ) .

6.1.5 . Στη γραμμή εκκινήσεως ( 6.1.3 ) και ( 6.1.4 ) αποτίθενται 2 κηλίδες των 5 μl από κάθε διάλυμα ( 4.6 ) και ( 4.7 ) , για να διευκολυνθεί η εντόπιση έπειτα από την ανάπτυξη της πλάκας .

6.1.6 . Σε θάλαμο μη κορεσμένο , αναπτύσσεται η πλάκα με το διαλύτη αναπτύξεως ( 4.5 ) , μέχρις ότου ο διαλύτης διανύσει 12 cm από τη γραμμή εκκινήσεως ( 45 min ) . Η πλάκα ξηραίνεται στον αέρα και εντοπίζεται η ζώνη ρεσορκίνη/DIT στο υπεριώδες φως στα 254 nm . Τα δύο προϊόντα έχουν περίπου την ίδια τιμή Rf . Παραλαμβάνονται οι ζώνες , που έχουν επισημανθεί με τον τρόπο αυτό και συγκεντρώνεται το προσρόφημα κάθε μιας σε φιάλη των 10 ml .

6.1.7 . Το προσρόφημα που περιέχει το δείγμα και εκείνο που περιέχει το πρότυπο μίγμα εκχυλίζονται κατά τον ακόλουθο τρόπο :

Προστίθενται 2 ml μεθανόλης ( 4.2 ) και ακολουθεί εκχύλιση επί 1 ώρα υπό συνεχή ανάδευση . Διηθείται το μίγμα και επαναλαμβάνεται η εκχύλιση επί 15 min με 2 ml μεθανόλης ( 4.2 ) .

6.1.8 . Εξατμίζεται ο διαλύτης , από το σύνολο των εκχυλισμάτων με τοποθέτησή τους , επί μία νύκτα , σε ξηραντήρα κενού στον οποίο υπάρχει κατάλληλο ξηραντικό . Η εξάτμιση δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί εν θερμώ .

6.1.9 . Σιλυλιώνονται τα υπολείμματα ( 6.1.8 ) , όπως υποδεικνύεται είτε στο ( 6.1.9.1 ) είτε στο ( 6.1.9.2 ) .

6.1.9.1 . Προστίθενται 200 μl BSTFA ( 4.9.1 ) και αφήνεται το μίγμα επί 12 ώρες σε κλεισμένο δοχείο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος .

6.1.9.2 . Προστίθενται διαδόχικά 200 μl HMDS ( 4.9.2 ) και 10 μl TMCS ( 4.9.3 ) και θερμαίνεται το μίγμα επί 30 min στους 60 ° C σε κλεισμένο δοχείο . Ακολουθεί ψύξη .

6.2 . Αέρια χρωματογραφία

6.2.1 . Συνθήκες εργασίας

Η στάσιμη φάση πρέπει να δίνει βαθμό διαχωρισμού ίσο ή ανώτερο του 1,5

R = ( d' R2 - d' R1 ) / ( W1 + W2 )

οπου :

R1 και R2 = χρόνοι κατακρατήσεως σε min για τις 2 κορυφές .

W1 και W2 = εύρος των ιδίων κορυφών στο μέσο του ύψους .

d' = ταχύτητα εκτυλίξεως του χαρτού σε mm/min .

Το αποτέλεσμα αυτό λαμβάνεται υπό τις ακόλουθες συνθήκες :

στήλη : ανοξείδωτος χάλυβας

μήκος : 200 cm

διάμετρος : ~ mm ( 1/8'' )

Πλήρωση : 10 % OV 17 επί chromosorb WAW 100-120 mesh

Ανιχνευτής ιονισμού φλόγας :

Θερμοκρασίες :

στήλη : 185 ° C ισόθερμη

διάταξη εισαγωγής : 250 ° C

ανιχνευτής : 250 ° C

Αέριο μεταφοράς : άζωτο

παροχή : 45 ml/min.

Για τη ρύθμιση της παροχής του υδρογόνου και του αέρα , ακολουθούνται οι οδηγίες του κατασκευαστή .

6.2.2 . Εγχύονται 1 έως 3 μl των διαλυμάτων που ελήφθησαν στο ( 6.1.9 ) . Πίνονται 5 εγχύσεις για κάθε διάλυμα . Μετράται η επιφάνεια των κορυφών με ακρίβεια και υπολογίζεται η σχέση των κορυφών :

S = επιφάνεια κορυφής ρεσορκίνης/επιφάνεια κορυφής DIT

7 . ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα σε ρεσορκίνη του δείγματος , εκφρασμένη σε εκατοστιαίο ποσοστό μάζας ( % n/m ) , δίνεται από :

% ρεσορκίνη = 4/M x S δείγματος/S προτύπου δείγματος

όπου :

M = δοκίμιο σε γραμμάρια ( 6.1.1 ) .

S δείγματος = μέση σχέση , που ελήφθη για τις κορυφές του διαλύματος του δείγματος ( 6.2.2 ) .

S προτύπου μίγματος = μέση σχέση που ελήφθη για τις κορυφές του προτύπου μίγματος , κατά το ( 6.2.2 ) .

8 . ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ (3)

Για περιεκτικότητα σε ρεσορκίνη 0,5 % η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων 2 παραλλήλων προσδιορισμών που πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο δείγμα , δεν πρέπει να υπερβαίνει 0,025 % .

VI . ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΘΑΝΟΛΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΘΑΝΟΛΗ Η ΤΗΝ 2-ΠΡΟΠΑΝΟΛΗ

1 . ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος αυτή περιγράφει τον προσδιορισμό της μεθανόλης με αέρια χρωματογραφία , σε όλους τους τύπους των καλλυντικών ( περιλαμβανομένων και των αεροζόλ ) . Εφαρμόζεται σε σχετικές συγκεντρώσεις από 0 εώς 10 % .

2 . ΟΡΙΣΜΟΣ

Η περιεκτικότητα σε μεθανόλη , που προσδιορίζεται με τη μέθοδο αυτή , εκφράζεται σε εκατοστιαίο ποσοστό μάζας μεθανόλης σε σχέση με τη μάζα αιθανόλης ή 2-προπανόλης .

3 . ΑΡΧΗ

Ο προσδιορισμός πραγματοποιείται με αέρια χρωματογραφία .

4 . ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΑ

Όλα τα αντιδραστήρια πρέπει να είναι αναλυτικής καθαρότητας .

4.1 . Μεθανόλη

4.2 . Απόλυτη αιθανόλη

4.3 . 2-προπανόλη

4.4 . Χλωροφόρμιο , εκπλυμμένο με νερό για την απομάκρυνση των αλκοολών

5 . ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

5.1 . Χρωματογράφος αέριας φάσεως με ενιχνευτή θερμικής αγωγιμότητας ( για τα δείγματα προϊόντων με αεροζόλ ) .

Χρωματογράφος αέριας φάσεως με ανιχνευτή ιονισμού φλόγας ( για τα δείγματα λοιπών προϊόντων ) .

5.2 . Ογκομετρικές φιάλες των 100 ml

5.3 . Βαθμολογημένα σιφώνια των 1 , 2 , 20 ml

5.4 . Μικροσύριγγες των 0 εώς 100 μl και 0 έως 5 μl

Για τα δείγματα σε αεροζόλ μόνο , ειδική σύριγγα με αέριο με παλινδρομική βαλβίδα ( βλέπε σχήμα 5 της μεθόδου δείγματοληψίας ) (4)

6 . ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

6.1 . Ετοιμασία των δειγμάτων

6.1.1 . Τα προϊόντα σε αεροζόλ επεξεργάζονται , όπως υποδεικνύεται στο κεφάλαιο II της οδηγίας 80/1335/ΕΟΚ της Επιτροπής της 22ας Δεκεμβρίου 1980 (4) , και αναλύονται με αέρια χρωματογραφία , υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο ( 6.2.1 ) . Υπολογίζεται η σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανόλη ) . Χρησιμοποιείται καμπύλη αναφοράς για τον προσδιορισμό του εκατοστιαίου ποσοστού της μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη .

6.1.2 . Τα άλλα προϊόντα που έχουν επεξεργαστεί όπως αναφέρεται στο ανωτέρω αναφερθέν κεφάλαιο II , διαλύονται στο νερό μέχρι συγκεντρώσεως 1 εώς 2 % αιθανόλης ή 2-προπανόλης , και έπειτα αναλύονται με αέρια χρωματογραφία υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο ( 6.2.2 ) . Εισάγεται κατάλληλη ποσότητα ( 2 έως 3μ ) .

Υπολογίζεται η σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανόλη ) . Χρησιμοποιείται καμπύλη αναφοράς για τον προσδιορισμό του εκατοστιαίου ποσοστού μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη .

6.2 . Συνθήκες αέριας χρωματογραφίας

6.2.1 . Για τα δείγματα προϊόντων σε αεροζόλ

6.2.1.1 . Χρησιμοποιείται στήλη με 10 % Hallcomid M 18 επί chromosorb WAW 100-120 mesh καί ανιχνευτής θερμικής αγωγιμότητας

6.2.1.2 . Η στάσιμη φάση πρέπει να δίνει βαθμό διαχωρισμού ίσο ή ανώτερο του 1,5

R = 2 ( ( d' R2 - d' R1 ) / ( W1 + W2 ) )

όπου :

R1 και R2 = χρόνος κατακρατήσεως εκφρασμένος σε min για τις δύο κορυφές .

W1 και W2 = εύρος των ιδίων κορυφών στο μέσο του ύψους .

d' = ταχύτητα εκτυλίξεως χάρτη σε mm/min .

6.2.1.3 . Τα αποτελέσματα αύτα λαμβάνονται υπό τις ακόλουθες συνθήκες :

στήλη : ανοξείδωτος χάλυβας

μήκος : 3,5 m

διάμετρος : 3 mm

Ρεύμα του ανιχνεύτη θερμικής αγωγιμότητας : 150 m A

Αέριο μεταφοράς : Ήλιο

πιέση : 2,5 bars

παροχή : 45 ml/min

Θερμοκρασίες :

διάταξη εγχύσεως : 150 ° C

ανιχνευτής : 150 ° C

στήλη : 65 ° C

6.2.2 . Για τα δείγματα άλλων προϊόντων .

6.2.2.1 . Χρησιμοποιείται στήλη με chrosomorb 105 ή μέ porapak WS και ανιχνευτής ιονισμού φλόγας .

6.2.2.2 . Η στάσιμη φάση πρέπει να δίνει βαθμό διαχωρισμού ίσο ή ανώτερο του 1,5

R = ( d' R2 - d' R1 ) / ( W1 + W2 )

όπου :

R1 και R2 = χρόνος κατακρατήσεως σε min για τις δύο κορυφές .

W1 και W2 = εύρος των ιδίων κορυφών στο μέσο του ύψους .

δ' = ταχύτητα εκτυλίξεως χάρτη σε mm/min .

6.2.2.3 . Τα αποτελέσματα αυτά λαμβάνονται υπό τις ακόλουθες συνθήκες :

στήλη : ανοξείδωτος χάλυβας

μήκος : 2 m

διάμετρος : 3 mm

Ηλεκτρόμετρο : ευαισθησία 8 · 10 -10 A

Αέριο μεταφοράς : άζωτο

πιέση : 2,1 bars

παροχή : 40 ml/min

Βηθητικό αέριο : υδρογόνο

πίεση : 1,5 bars

παροχή : 20 ml/min

Θερμοκρασίες :

διάταξη εγχύσεως : 150 ° C

ανιχνευτής : 230 ° C

στήλη : 120 ° C - 130 ° C

7 . ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

7.1 . Υπό τις συνθήκες που περιγραφόνται στο ( 6.2.1 ) ( στήλη Hallcomid M 18 ) , χρησιμοποιούνται τα πρότυπα μίγματα που καθορίζονται κατωτέρω . Τα μίγματα αυτά ετοιμάζονται με ογκομετρική μέτρηση , αλλά προσδιορίζεται η ακριβής ποσότητα που αποδόθηκε , ζυγίζοντας αμέσως μετά από κάθε προσθήκη .

Σχετική συγκέντρωση % m/m * Μεθανόλη ml * αιθανόλη ml ( ή 2-προπανόλη ) * Χλωροφόρμιο μέχρις όγκου *

2,5 % περίπου * 0,5 * 20 * 100 ml *

5,0 % περίπου * 1,0 * 20 * 100 ml *

7,5 % περίπου * 1,5 * 20 * 100 ml *

10,0 % περίπου * 2,0 * 20 * 100 ml *

Εγχύονται στον χρωματογράφο 2 έως 3 ml σύμφωνα με τις διαδικασίες που περιγράφονται στο ( 6.2.1 ) .

Υπολογίζεται η σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανόλη ) κάθε μίγματος . Χαράσσεται η καμπύλη αναφοράς χρησιμοποιώντας :

ως άξονα των Χ : το εκατοστιαίο ποσοστό της μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη .

ως άξονα των Υ : τη σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανολη ) .

7.2 . Τα πρότυπα μίγματα που καθορίζονται κατωτέρω χρησιμοποιούνται υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο ( 6.2.2 ) ( Porapak QS η Chromosorb 105 ) . Τα μίγματα αυτά ετοιμάζονται με ογκομετρική μέτρηση , αλλά προσδιορίζεται η ακριβής ποσότητα που αποδόθηκε ζυγίζοντας αμέσως μετά από κάθε προσθήκη .

Σχετική συγκέντρωση % m/m * Μεθανόλη μl * αιθανόλη ( ή 2-προπανόλη ) ml * Νερό μέχρις όγκου *

2,5 % περίπου * 50 * 2 * 100 ml *

5,0 % περίπου * 100 * 2 * 100 ml *

7,5 % περίπου * 150 * 2 * 100 ml *

10,0 % περίπου * 200 * 2 * 100 ml *

Εισάγονται στον χρωματογράφο 2 έως 3 μl σύμφωνα με τις διαδικασίες που περιγράφονται στο 6.2.2 .

Υπολογίζεται η σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανόλη ) κάθε μίγματος . Χαράσσεται η καμπύλη αναφοράς χρησιμοποιώντας :

ως άξονα των Χ : το εκατοστιαίο ποσοστό της μεθανόλης σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη .

ως άξονα των Υ : τη σχέση των επιφανειών των κορυφών ( μεθανόλη/αιθανόλη ) ή ( μεθανόλη/2-προπανόλη ) .

7.3 . Και στις δύο περιπτώσεις η καμπύλη αναφοράς πρέπει να είναι ευθεία .

8 . ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΜΟΤΗΤΑ (5)

Για περιεκτικότητα σε μεθανόλη 5 % , σε σχέση με την αιθανόλη ή την 2-προπανόλη , η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων 2 παραλλήλων προσδιορισμών , που πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο δείγμα δεν πρέπει να υπερβαίνει 0,25 % .

(1) Σύμφωνα με το πρότυπο ISO/5725 .

(2) Σύμφωνα με το πρότυπο ISO/5725 .

(3) Σύμφωνα με το πρότυπο ISO/5725 .

(4) ΕΕ αριθ. L 383 της 31 . 12 . 1980 , σ. 27 .

(5) Σύμφωνα με το πρότυπο ISO/5725 .