Wymóg pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Instytucje kredytowe muszą utrzymywać wskaźnik pokrycia wypływów netto przynajmniej na poziomie 100 %. Jest on równy stosunkowi między ich zabezpieczeniem przed utratą płynności² a wypływami płynności netto³ przez okres trwający 30 dni.

Dana instytucja kredytowa podlega warunkom skrajnym⁴ w następujących sytuacjach (wykaz niewyczerpujący):

• wypływ znacznej części depozytów detalicznych instytucji;
• częściowa lub całkowita utrata zdolności do niezabezpieczonego finansowania na rynku międzybankowym lub zabezpieczonego finansowania krótkoterminowego;
• dodatkowe wypływy płynności wynikające z obniżenia ratingu kredytowego;
• większa zmienność rynku mająca wpływ na wartość zabezpieczenia;
• nieplanowane wykorzystanie instrumentów wsparcia płynności i instrumentów kredytowych;
• potencjalne zobowiązanie do wykupu długu lub honorowania zobowiązań pozaumownych.

Aktywa płynne:

• stanowią własność, prawo, uprawnienie lub udział posiadane przez instytucję kredytową, które mogą zapewnić środki pieniężne w terminie 30 dni;
• nie zostały wyemitowane przez samą instytucję kredytową lub inne organy, takie jak firmy inwestycyjne, zakłady ubezpieczeń lub finansowe spółki holdingowe;
• określenie ich wartości jest możliwe na podstawie łatwo dostępnych cen rynkowych;
• są notowane na uznanej giełdzie lub zbywalne na rynkach umów zwykłej sprzedaży lub w drodze zwykłej umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu⁵.

Aktywa płynne dzielą się na różne kategorie:

• Aktywa poziomu 1 (najbardziej płynne), takie jak monety i banknoty lub aktywa gwarantowane przez Europejski Bank Centralny, krajowe banki centralne lub samorządy regionalne i władze lokalne;
• Aktywa poziomu 2A, takie jak aktywa gwarantowane przez samorządy regionalne, władze lokalne lub podmioty sektora publicznego UE z wagą ryzyka równą 20%;
• Aktywa poziomu 2B, takie jak papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, papiery dłużne przedsiębiorstw, akcje, pod warunkiem że spełniają określone wymogi, i sekurytyzacje⁶, które muszą spełniać szereg ściśle określonych warunków, aby mogły zostać uznane za aktywa poziomu 2B.

Instytucje kredytowe muszą zapewnić:

• aby aktywa tworzące zabezpieczenie przed utratą płynności były zawsze odpowiednio zdywersyfikowane, łatwo dostępne i aby można je było spieniężyć w ciągu 30 dni;
• że co najmniej 60 % zabezpieczenia przed utratą płynności stanową aktywa poziomu 1 i maksymalnie 15 % zabezpieczenia przed utratą płynności stanowią aktywa poziomu 2B;
• że w ciągu 30 dni nie będą uznawać za aktywa płynne tych, które nie spełniają już kryteriów.

W celu określenia i obliczenia wypływów i wpływów płynności oraz procedur, jakie mają zostać podjęte, stosuje się szczegółowe zasady i obliczenia.

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1620 wprowadziło pewne zmiany do ustawodawstwa z 2015 r., aby usprawnić jego praktyczne stosowanie. Najważniejsze zmiany polegają na:

• pełnym dostosowaniu obliczania oczekiwanych wypływów i wpływów płynności w odniesieniu do transakcji repo, umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu⁷ i transakcji zabezpieczających swap⁸ do standardu w zakresie płynności opracowanego przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego;
• określeniu sposobu traktowania rezerw banków centralnych utrzymywanych przez jednostki zależne lub oddziały;
• odstąpieniu od wymogu minimalnej wielkości emisji w przypadku określonych aktywów płynnych spoza UE.;
• usprawnieniu mechanizmu zamknięcia⁹ do celów obliczania zabezpieczenia przed utratą płynności;
• włączeniu nowych kryteriów dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji.

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1620 stosuje się od dnia 30 kwietnia 2020 r.