Unijne zasady etykietowania miodu

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Dyrektywa uzupełnia ogólne przepisy UE określone w rozporządzeniu (UE) nr 1169/2011 w sprawie etykietowania produktów spożywczych.

Niezbędne informacje dla konsumentów muszą być zawarte na etykietach, w szczególności etykiety muszą wskazywać kraj pochodzenia miodu i nazwy produktów, jak określono w załączniku I.

Definicja

Miód jest naturalną słodką substancją wytwarzaną przez pszczoły Apis mellifera z nektaru roślin, wydzielin żywych części roślin lub wydzielin owadów ssących rośliny. Pszczoły zbierają go, przetwarzają, łącząc z własnymi substancjami, gromadzą, suszą, przechowują i pozostawiają w plastrach miodu do dojrzewania.

Skład

Miód sprzedawany jako miód lub stosowany w produktach przeznaczonych do spożycia przez ludzi musi spełniać kryteria składu określone w załączniku II do dyrektywy.

Ze względu na to, że pyłek jest naturalnym składnikiem (a nie składnikiem) miodu i zapewnia powiązanie z jego botanicznym pochodzeniem, może on wskazywać na geograficzne pochodzenie miodu. Dyrektywa zmieniająca (UE) 2024/1438 przyznaje Komisji Europejskiej uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych w odniesieniu do kryteriów określania pochodzenia kwiatowego, roślinnego lub geograficznego miodu oraz w celu zapewnienia, że miód nie został podgrzany w sposób powodujący zniszczenie lub znaczną dezaktywację naturalnych enzymów oraz że pyłek nie został usunięty z miodu.

Dyrektywa 2014/63/UE wyjaśnia, że pyłek jest naturalnym komponentem miodu, nie zaś jego składnikiem.

Nazwy produktów, o których mowa w załączniku I pkt 2 i 3, będą miały zastosowanie wyłącznie do produktów w nim określonych. W określonych przypadkach nazwy te mogą być zastąpione przez prostą nazwę „miód”, (z wyjątkiem „miodu filtrowanego”¹, „plastrów miodu”², „miodu w bryłkach lub krojonych plastrów w miodzie”³ oraz „miodu piekarskiego”⁴). W przypadku miodu piekarskiego na etykiecie musi jednak znajdować się napis „przeznaczony wyłącznie do gotowania”.

Etykiety (z wyjątkiem „miodu filtrowanego” i „miodu piekarskiego”) można uzupełnić informacjami dotyczącymi pochodzenia regionalnego, terytorialnego lub topograficznego lub pochodzenia kwiatowego lub warzywnego, lub dotyczącymi szczególnych kryteriów jakości.

W przypadku gdy miód pochodzi z więcej niż jednego państwa członkowskiego UE lub kraju spoza UE, wskaźnik kraju pochodzenia można zastąpić jednym z następujących oznaczeń, stosownie do przypadku:

• „mieszanka miodów pochodzących z UE”;
• „mieszanka miodów niepochodzących z UE”;
• „mieszanka miodów pochodzących z UE i niepochodzących z UE”.

Od 14 czerwca 2026 roku zastosowanie będą miały przepisy wprowadzone dyrektywą zmieniającą (UE) 2024/1438. Kraj lub kraje pochodzenia będą musiały być wskazane w porządku malejącym na etykiecie, a procent każdego pochodzenia w przypadku mieszanek będzie musiał być podany, z tolerancją 5 % dla każdej indywidualnej części w mieszance, obliczonej na podstawie dokumentacji identyfikowalności operatora.

W przypadku mieszanek miodów z więcej niż czterema różnymi krajami pochodzenia państwa członkowskie mogą zaoferować możliwość wskazania tego w ujęciu procentowym tylko dla czterech największych części, pod warunkiem że stanowią one łącznie ponad 50 % całości. Pozostałe kraje pochodzenia należy wskazać w kolejności malejącej.

W przypadku opakowań zawierających ilości netto miodu poniżej 30 gramów, nazwy krajów pochodzenia mogą być zastąpione dwuliterowymi kodami ISO (alfa-2).

Aby wesprzeć Komisję najlepszą dostępną wiedzą techniczną, utworzona zostanie platforma, której celem będzie:

• gromadzenie danych dotyczących metod poprawy kontroli autentyczności miodu;
• przedstawienie zaleceń dotyczących unijnego systemu identyfikowalności, który zapewnia dostęp do podstawowych informacji na temat pochodzenia miodu;
• przedstawienie zaleceń dotyczących ewentualnej aktualizacji kryteriów składu miodu określonych w dyrektywie; oraz
• przedstawienie zaleceń mających na celu ustanowienie laboratorium referencyjnego UE.