Algemene regeling voor accijnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan (tot februari 2023)

 

SAMENVATTING VAN:

Richtlijn 2008/118/EG — Algemene regeling inzake accijns

WAT IS HET DOEL VAN DE RICHTLIJN?

Deze richtlijn voorziet in een geharmoniseerde regeling voor accijnsproducten om het vrije verkeer ervan te garanderen en zodoende de goede werking van de interne markt van de Europese Unie (EU) te waarborgen.

KERNPUNTEN

Bij deze richtlijn wordt de algemene regeling vastgesteld voor accijnzen die worden toegepast op:

• energieproducten en elektriciteit vallende onder Richtlijn 2003/96/EG;
• alcohol en alcoholhoudende dranken vallende onder de Richtlijnen 92/83/EEG (EU-regels voor belasting van alcohol) en 92/84/EEG;
• tabaksfabricaten vallende onder Richtlijn 2011/64/EU.

Deze producten worden aan accijnzen onderworpen op het tijdstip van:

• hun productie, daaronder begrepen hun winning, indien van toepassing, binnen de EU;
• hun invoer in de EU.

Mits ze geen aanleiding geven tot formaliteiten in verband met het overschrijden van een grens binnen de EU, kunnen de lidstaten van de EU ook belastingen heffen op:

• andere producten dan accijnsgoederen;
• diensten, daaronder begrepen diensten die betrekking hebben op accijnsgoederen, mits die belastingen niet het karakter van een omzetbelasting hebben.

Deze richtlijn is van toepassing op het grondgebied van de EU, met uitzondering van enkele gebieden, zoals:

• de Canarische Eilanden;
• de Franse overzeese departementen;
• de Ålandeilanden.

Verschuldigdheid, teruggaaf en vrijstelling van accijns

Accijnzen worden verschuldigd op het tijdstip van de uitslag tot verbruik in de desbetreffende lidstaat. De tot voldoening van de verschuldigd geworden accijns gehouden persoon is doorgaans de erkende entrepothouder of de geregistreerde geadresseerde.

Lidstaten:

• kunnen accijns op accijnsgoederen die werden uitgeslagen tot verbruik, kwijtschelden of terugbetalen;
• zijn vrij om de relevante voorwaarden, met inbegrip van hun belastingtarieven, vast te stellen, zolang:
  • de belastingen hoger zijn dan de door de EU vastgestelde tarieven,
  • hierdoor geen nieuwe klasse van vrijstelling wordt gecreëerd (zie volgende paragraaf).

Accijnsgoederen zijn vrijgesteld van de betaling van accijns wanneer zij bestemd zijn om te worden gebruikt:

• in het kader van diplomatieke of consulaire betrekkingen;
• door internationale instellingen;
• door de strijdkrachten van alle NAVO-landen, met uitzondering van de lidstaat waarin de accijns verschuldigd is;
• door de strijdkrachten van het Verenigd Koninkrijk die op Cyprus zijn gestationeerd;
• in het kader van een met derde landen of internationale instellingen gesloten overeenkomst.

De lidstaten kunnen ook vrijstelling van de betaling van accijns verlenen voor de accijnsgoederen die door taxfreeshops zijn geleverd en worden meegevoerd in de persoonlijke bagage van reizigers die zich door de lucht of over zee naar een niet-EU-land begeven.

Productie, verwerking en voorhanden hebben

Elke lidstaat stelt, met inachtneming van deze richtlijn, voorschriften inzake de productie, de verwerking en het voorhanden hebben van accijnsgoederen vast. De productie, de verwerking en het voorhanden hebben van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling moeten plaatsvinden in een belastingentrepot.

Overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns

Wanneer accijnsgoederen onder een “accijnsschorsingsregeling” zijn geplaatst, betekent dit dat het produceren, verwerken, voorhanden hebben en overbrengen van accijnsgoederen plaatsvindt onder schorsing van accijns.

Accijnsgoederen kunnen binnen de EU onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht van een belastingentrepot of van een plaats van invoer naar:

• een ander belastingentrepot;
• een geregistreerde geadresseerde;
• een plaats van uitvoer uit de EU; of
• een begunstigde van de bovengenoemde vrijstelling van accijns (diplomatieke of consulaire betrekkingen, internationale organisaties, strijdkrachten enz.).

Een overbrenging van accijnsgoederen dient in beginsel te geschieden onder dekking van een elektronisch administratief document zoals gespecificeerd in Verordening (EG) nr. 684/2009, laatstelijk gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2021/2265.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending kunnen van de erkende entrepothouder of geregistreerde geadresseerde de stelling van een zekerheid eisen, die het risico dekt dat verbonden is aan overbrenging onder schorsing van accijns. In beginsel kan de zekerheid door een andere partij worden verstrekt.

De zekerheid is in de hele EU geldig, terwijl de gedetailleerde voorschriften worden vastgesteld door de lidstaten.

Overbrenging van accijnsgoederen en accijnsheffing na uitslag tot verbruik

Wanneer accijnsgoederen tot verbruik worden uitgeslagen, betekent dit dat de accijnsgoederen:

• aan een accijnsschorsingsregeling zijn onttrokken;
• buiten een accijnsschorsingsregeling voorhanden worden gehouden wanneer over dat goed geen accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het EU-recht en de nationale wetgeving;
• worden geproduceerd buiten een accijnsschorsingsregeling;
• worden ingevoerd en niet onmiddellijk bij invoer onder een accijnsschorsingsregeling worden geplaatst.

De accijns ter zake van door particulieren voor eigen behoeften verkregen en door henzelf naar een andere lidstaat vervoerde accijnsgoederen wordt uitsluitend geheven in de lidstaat van verkrijging. Om vast te stellen of de accijnsgoederen voor eigen behoeften van particulieren bestemd zijn, houden de lidstaten rekening met:

• de commerciële status van degene die de goederen voorhanden heeft;
• de plaats waar de goederen zich bevinden;
• elk document betreffende de goederen;
• de aard van de goederen;
• de hoeveelheid goederen.

Wanneer accijnsgoederen bestemd voor verbruik in een lidstaat voor commerciële doeleinden voorhanden worden gehouden in een andere lidstaat, zijn de goederen onderworpen aan de accijnzen van de laatstgenoemde lidstaat. In de eerste lidstaat betaalde accijnzen kunnen worden teruggegeven.

Bij afstandsverkopen van de ene naar een andere lidstaat moet de verkoper of zijn agent de accijns betalen in de lidstaat van bestemming.

Lidstaten kunnen eisen dat accijnsgoederen voorzien moeten zijn van fiscale merktekens of nationale herkenningstekens.

Intrekking

Richtlijn 2008/118/EG wordt met ingang van 13 februari 2023 ingetrokken en vervangen door Richtlijn (EU) 2020/262 (zie samenvatting).

VANAF WANNEER IS DE RICHTLIJN VAN TOEPASSING?

De richtlijn is sinds 15 januari 2009 van toepassing en moest uiterlijk in 2010 in de lidstaten in nationale wetgeving worden omgezet.

ACHTERGROND

Zie voor meer informatie:

• Gemeenschappelijke accijnsbepalingen (Europese Commissie).

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Richtlijn 2008/118/EG van de Raad van 16 december 2008 houdende een algemene regeling inzake accijns en houdende intrekking van Richtlijn 92/12/EEG (PB L 9 van 14.1.2009, blz. 12–30).

De achtereenvolgende wijzigingen en correcties aan Richtlijn 2008/118/EG zijn in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERD DOCUMENT

Verordening (EG) nr. 684/2009 van de Commissie van 24 juli 2009 tot uitvoering van Verordening 2008/118/EG van de Raad wat betreft de geautomatiseerde procedures voor de overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns (PB L 197 van 29.7.2009, blz. 24–64).

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 08.11.2021