6.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/22

(1)

O ile każde państwo członkowskie w ramach wspólnych zasad wnosi wkład w utrzymanie wysokiego i jednolitego poziomu kontroli osób oraz ochrony granic zewnętrznych państw członkowskich Unii Europejskiej, obciążenie niektórych państw członkowskich jest w tym względzie większe niż innych państw członkowskich.

(2)

Różnica w obciążeniu wynika z odmiennej sytuacji poszczególnych państw członkowskich pod względem położenia geograficznego ich granic zewnętrznych, liczby wyznaczonych i funkcjonujących przejść granicznych, poziomu natężenia migracyjnego – zarówno legalnego, jak i nielegalnego, występujących zagrożeń i ryzyka, jak również obciążenia pracą służb krajowych odpowiedzialnych za rozpatrywanie wniosków wizowych oraz wydawanie wiz.

(3)

Podział obciążenia związanego z zarządzaniem granicami zewnętrznymi między państwa członkowskie i Unię Europejską stanowi jeden z pięciu elementów wspólnej polityki w zakresie zarządzania granicami zewnętrznymi, zgodnie z wnioskiem Komisji zawartym w komunikacie z dnia 7 maja 2002 r.„W kierunku zintegrowanego zarządzania zewnętrznymi granicami państw członkowskich Unii Europejskiej” i zatwierdzonym przez Radę w „Planie zarządzania zewnętrznymi granicami państw członkowskich Unii Europejskiej” z dnia 14 czerwca 2002 r.

(4)

Podczas gdy rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (4) stanowi ważny krok w kierunku stopniowego rozwoju wymiaru operacyjnego europejskiego wspólnego zintegrowanego systemu zarządzania granicami, wprowadzenie w życie skutecznych i wspólnych norm w zakresie kontroli i ochrony granic zewnętrznych wymaga utworzenia wspólnotowego mechanizmu solidarności finansowej mającego na celu wsparcie tych państw członkowskich, które w interesie Wspólnoty ponoszą długotrwałe i dotkliwe obciążenie finansowe.

(5)

Wspólny trzon prawodawstwa, określony w szczególności w rozporządzeniu (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (5), stanowi, że kontrole graniczne mają przyczynić się do zwalczania nielegalnej imigracji i handlu ludźmi oraz zapobiegać wszelkiemu zagrożeniu bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich, a jednocześnie mają być przeprowadzane w sposób umożliwiający zapewnienie pełnego poszanowania godności ludzkiej.

(6)

Fundusz Granic Zewnętrznych (zwany dalej „Funduszem”) powinien stanowić wyraz solidarności poprzez zapewnienie pomocy finansowej tym państwom członkowskim, które stosują przepisy dorobku Schengen dotyczące granic zewnętrznych.

(7)

Wspomniana pomoc finansowa powinna być skonstruowana w sposób pozwalający na równoczesne ustanowienie pomostu pomiędzy wcześniejszym wkładem finansowym Unii Europejskiej na rzecz tych państw członkowskich, które z chwilą wejścia w życie niniejszej decyzji nie stosują jeszcze wszystkich przepisów dorobku Schengen, nie powinna jednak stanowić jedynie kontynuacji działań uprzednio finansowanych z innych źródeł objętych budżetem ogólnym Unii Europejskiej. W takich przypadkach Fundusz powinien wspomagać państwa członkowskie przygotowujące się do jak najszybszego pełnego uczestnictwa, zgodnie z Programem Haskim z dnia 4 i 5 listopada 2004 r.

(8)

Ponadto Fundusz powinien uwzględniać sytuacje szczególne, takie jak tranzyt lądowy obywateli państw trzecich, którzy muszą przejechać przez terytorium jednego lub kilku państw członkowskich w celu odbycia podróży pomiędzy dwiema nieprzylegającymi do siebie częściami własnego kraju, nie tylko w interesie zainteresowanego państwa członkowskiego lub państw członkowskich, ale także w interesie wszystkich państw członkowskich, które zniosły kontrole na swoich granicach wewnętrznych. W takich przypadkach należy w sposób wyczerpujący określić finansowane działania, a przydziału zasobów należy dokonać na podstawie oceny faktycznych potrzeb wynikających z tych działań.

(9)

W celu zapewnienia jednolitej kontroli granic zewnętrznych spełniającej wysokie standardy jakości oraz elastycznego ruchu transgranicznego, Fundusz powinien przyczyniać się do rozwoju europejskiego wspólnego zintegrowanego systemu zarządzania granicami, który obejmuje wszelkie środki odnoszące się do polityki, prawodawstwa, systematycznej współpracy, podziału obciążeń, personelu, wyposażenia i technologii, stosowane na różnych poziomach przez właściwe organy państw członkowskich współpracujące między sobą i, w razie konieczności, z innymi podmiotami korzystającymi między innymi z czteropoziomowego modelu bezpieczeństwa granic oraz zintegrowanej analizy ryzyka Unii Europejskiej.

(10)

Zgodnie z protokołem nr 5 do Aktu przystąpienia z 2003 r. (6) w sprawie tranzytu osób drogą lądową między Obwodem Kaliningradzkim a innymi częściami Federacji Rosyjskiej, Fundusz powinien pokrywać wszelkie dodatkowe koszty ponoszone z tytułu wykonania szczególnego przepisu dorobku przewidzianego w przypadku takiego tranzytu.

(11)

W uzupełnieniu współpracy operacyjnej rozwiniętej pod egidą Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej ustanowionej rozporządzeniem (WE) nr 2007/2004 (zwanej dalej „Agencją”) oraz obok przydziału środków finansowych państwom członkowskim Fundusz powinien również zapewnić Wspólnocie możliwość reagowania na niedoskonałości strategicznych przejść granicznych poprzez współfinansowanie konkretnych działań zmierzających do wyeliminowania tych niedoskonałości, na podstawie konkretnej kwoty przeznaczanej co roku na takie działania.

(12)

Fundusz powinien obejmować wsparcie środków krajowych i współpracę między państwami członkowskimi w dziedzinie polityki wizowej oraz innych działań przygranicznych na etapie poprzedzającym kontrole na granicach zewnętrznych. Skuteczne zarządzanie działaniami organizowanymi przez służby konsularne państw członkowskich w państwach trzecich leży w interesie wspólnej polityki wizowej jako części wielopoziomowego systemu, który ma za zadanie ułatwić legalne podróżowanie oraz pomóc w zwalczaniu nielegalnej imigracji na terytorium Unii Europejskiej i stanowi integralną część europejskiego wspólnego zintegrowanego systemu zarządzania granicami.

(13)

W świetle swojego zakresu zastosowania i celu Fundusz nie powinien w żadnym przypadku wspierać działań odnoszących się do miejsc i ośrodków pobytowych w państwach trzecich.

(14)

W celu przydzielenia państwom członkowskim dostępnych rocznych zasobów należy ustalić obiektywne kryteria. Kryteria te powinny być podzielone według rodzaju granic, z uwzględnieniem przepływu i poziomów zagrożenia na granicach zewnętrznych państw członkowskich.

(15)

W 2010 roku należy dokonać przeglądu stosowania tych kryteriów, aby umożliwić uwzględnienie wszelkich nowych okoliczności, w szczególności okoliczności związanych ze zmianami samych granic zewnętrznych.

(16)

Mając na uwadze misję Agencji obejmującą wspieranie państw członkowskich w realizacji operacyjnych aspektów zarządzania granicami zewnętrznymi, a także w celu rozwoju komplementarności tej misji oraz obowiązków państw członkowskich w zakresie kontroli i ochrony granic zewnętrznych Komisja powinna prowadzić konsultacje z Agencją w sprawie przedkładanych przez państwa członkowskie projektów programów wieloletnich oraz w sprawie przygotowywanych przez Komisję wytycznych strategicznych.

(17)

Ponadto Komisja może występować do Agencji o dostarczenie danych niezbędnych do oceny oddziaływania Funduszu na rozwój polityki i prawodawstwa dotyczących kontroli granic zewnętrznych, synergii między Funduszem a zadaniami Agencji, a także stosowności kryteriów przydzielania środków finansowych poszczególnym państwom członkowskim w świetle celów realizowanych przez Unię Europejską w tym obszarze.

(18)

Niniejsza decyzja ma stanowić część spójnych ram, obejmujących również decyzję nr 573/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. ustanawiającą Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców na lata 2008–2013 jako część programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (7), decyzję nr 575/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. ustanawiającą Europejski Fundusz Powrotów Imigrantów na lata 2008–2013 jako część programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (8) oraz decyzję Rady 2007/.../WE z dnia ... ustanawiającą Europejski Fundusz na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich na lata 2007–2013 jako część programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (9), których celem jest zapewnienie sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwa członkowskie w odniesieniu do obciążenia finansowego wynikającego z wprowadzenia zintegrowanego zarządzania granicami zewnętrznymi Unii oraz wdrażania wspólnej polityki azylowej i polityki imigracyjnej, prowadzonych zgodnie z Tytułem IV Części Trzeciej Traktatu.

(19)

Udział państw członkowskich w niniejszym Funduszu nie powinien zbiegać się z ich udziałem w planowanym tymczasowym instrumencie mającym na celu zapewnienie pomocy państwom członkowskim będącym beneficjentami w finansowaniu działań na nowych granicach zewnętrznych Unii Europejskiej służących wprowadzaniu dorobku Schengen i kontroli granic zewnętrznych.

(20)

Działania wspierane ze środków niniejszego Funduszu powinny tworzyć efekt synergii z działaniami wspieranymi ze środków wspólnotowych instrumentów pomocy zewnętrznej oraz powinny być realizowane w ramach polityki stosunków zewnętrznych Unii Europejskiej, w szczególności strategii dotyczącej zewnętrznego wymiaru przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(21)

Wsparcie udzielane z Funduszu byłoby skuteczniejsze i lepiej ukierunkowane, jeżeli współfinansowanie kwalifikowalnych działań będzie oparte na strategicznym programowaniu wieloletnim przygotowywanym przez każde państwo członkowskie w dialogu z Komisją.

(22)

Na podstawie przyjętych przez Komisję wytycznych strategicznych każde państwo członkowskie powinno przygotować dokument dotyczący programowania wieloletniego uwzględniający jego specyficzną sytuację i potrzeby oraz przedstawiający jego strategię rozwoju, który powinien stanowić ramy dla przygotowania realizacji działań, które zostaną ujęte w programach rocznych.

(23)

Zgodnie z metodami wykonania, o których mowa w art. 53 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (10) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”), należy określić warunki umożliwiające Komisji wypełnianie jej obowiązków związanych z wykonaniem budżetu ogólnego Unii Europejskiej oraz wyjaśnić charakter obowiązków państw członkowskich w zakresie współpracy. Zastosowanie tych warunków umożliwiłoby Komisji upewnienie się, że państwa członkowskie korzystają z Funduszu w sposób prawidłowy i zgodny z prawem oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami w rozumieniu art. 27 i art. 48 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

(24)

Państwa członkowskie powinny przyjąć właściwe środki w celu zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania systemu zarządzania i kontroli oraz jakości realizacji. W tym celu niezbędne jest ustalenie ogólnych zasad i niezbędnych funkcji, jakie powinny spełniać wszystkie programy.

(25)

W związku z tym, że Fundusz może wspierać środki krajowe państwa członkowskiego mające na celu wdrożenie dorobku Schengen, począwszy od kwestii związanych z granicami zewnętrznymi aż po politykę wizową, na różnych poziomach i w różnych miejscach mogłoby zostać zaangażowanych kilka organów danego państwa członkowskiego. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyznaczenia kilku instytucji certyfikujących i instytucji audytowych lub instytucji delegowanych, pod warunkiem wyraźnego rozdziału funkcji między tymi instytucjami.

(26)

Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności państwa członkowskie powinny w pierwszym rzędzie odpowiadać za wykorzystanie środków finansowych Funduszu i jego kontrolę.

(27)

Należy określić obowiązki państw członkowskich w zakresie systemów zarządzania i kontroli, poświadczania wydatków, a także zapobiegania nieprawidłowościom i naruszeniom prawa wspólnotowego oraz ich wykrywania i korygowania, tak aby zagwarantować skuteczną i prawidłową realizację programów wieloletnich i rocznych. W szczególności, w odniesieniu do kwestii zarządzania i kontroli, konieczne jest ustalenie warunków, na jakich państwa członkowskie zapewnią wprowadzenie i właściwe funkcjonowanie odpowiednich systemów.

(28)

Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji w zakresie kontroli finansowej, należy zachęcać do współpracy pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją w tej dziedzinie.

(29)

Skuteczność i wpływ działań wspieranych przez Fundusz zależą również od ich oceny oraz upowszechniania ich wyników. Należy formalnie określić obowiązki państw członkowskich i Komisji w tym względzie oraz ustalenia zapewniające rzetelność oceny i jakość odnośnych informacji.

(30)

Należy przeprowadzać ocenę działań w celu dokonania przeglądu śródokresowego oraz oceny oddziaływania, a proces oceny powinien zostać włączony do ustaleń dotyczących monitorowania projektu.

(31)

Mając na uwadze znaczenie uwidocznienia finansowania wspólnotowego, Komisja powinna przedstawić wytyczne mające ułatwiać każdej instytucji, organizacji pozarządowej, organizacji międzynarodowej lub innemu podmiotowi otrzymującemu dotację w ramach niniejszego Funduszu, właściwe ukazanie otrzymanego wsparcia, z uwzględnieniem praktyki stosowanej w zakresie innych instrumentów w ramach podziału zarządzania, takich jak fundusze strukturalne.

(32)

Niniejsza decyzja ustanawia kopertę finansową na cały okres trwania programu, która stanowi zasadniczy punkt odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (11).

(33)

W związku z tym, że cel niniejszej decyzji, mianowicie wspieranie ustanowienia europejskiego wspólnego zintegrowanego systemu zarządzania granicami, obejmującego między innymi zarządzanie działaniami organizowanymi przez służby konsularne i inne służby państw członkowskich w państwach trzecich w zakresie przepływów obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary i skutki działań możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(34)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (12).

(35)

Ponieważ środek określony w niniejszej decyzji, dotyczący przyjęcia wytycznych strategicznych, ma zasięg ogólny i ma na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej decyzji poprzez usunięcie niektórych elementów innych niż istotne lub uzupełnienie niniejszej decyzji poprzez dodanie innych elementów innych niż istotne, środek ten powinien on zostać przyjęty zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE. Ze względu na potrzebę skutecznego działania, terminy mające zwykle zastosowanie w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą powinny zostać skrócone dla przyjęcia wytycznych strategicznych.

(36)

W celu zapewnienia terminowego wdrażania Funduszu niektóre przepisy niniejszej decyzji powinny stosować się od dnia 1 stycznia 2007 r.

(37)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen objętych obszarami, o których mowa w art. 1 pkt A i B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13).

(38)

Należy dokonać ustaleń umożliwiających przedstawicielom Islandii i Norwegii włączenie się w prace komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. Takie ustalenia zostały zawarte w Umowie w formie wymiany listów pomiędzy Radą Unii Europejskiej a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie komitetów wspomagających Komisję Europejską w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych (14), dołączonej do umowy, o której mowa w motywie 37.

(39)

W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen objętego obszarem, o którym mowa w art. 1 punkt A decyzji 1999/437/WE, w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE (15) w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych postanowień tej umowy.

(40)

Należy dokonać ustaleń umożliwiających przedstawicielom Szwajcarii włączenie się w prace komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. Takie ustalenia zostały zawarte w wymianie listów pomiędzy Radą Unii Europejskiej a Szwajcarią, dołączonej do umowy, o której mowa w motywie 39.

(41)

W celu określenia przepisów uzupełniających niezbędnych do realizacji niniejszego Funduszu należy zawrzeć porozumienie między Wspólnotą a Islandią, Norwegią i Szwajcarią.

(42)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana, ani nie podlega jej stosowaniu. Mając na uwadze, że niniejsza decyzja opiera się na dorobku Schengen zgodnie z postanowieniami tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego protokołu, Dania podejmuje decyzję o wprowadzeniu niniejszego aktu prawnego do własnego prawa krajowego w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia niniejszej decyzji przez Radę.

(43)

Niniejsza decyzja stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania wobec Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (16) oraz późniejszą decyzją Rady 2004/926/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia w życie części dorobku Schengen przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (17). W związku z tym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związane, ani nie podlega jej stosowaniu.

(44)

Niniejsza decyzja stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania wobec Irlandii, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (18). W związku z tym Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana, ani nie podlega jej stosowaniu.

(45)

Zgodnie z art. 67 ust. 2 tiret drugie Traktatu, na mocy decyzji Rady 2004/927/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. przewidującej stosowanie procedury określonej w art. 251 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do niektórych obszarów objętych tytułem IV części trzeciej Traktatu (19), procedura, o której mowa w art. 251 Traktatu ma zastosowanie do obszarów objętych art. 62 ust. 1, ust. 2 lit. a) i ust. 3 oraz art. 63 ust. 2 lit. b) i ust. 3 lit. b) Traktatu,

1)

„granice zewnętrzne” oznaczają granice lądowe państw członkowskich, w tym granice na rzekach i jeziorach oraz granice morskie, a także porty lotnicze, porty rzeczne, porty morskie i porty na jeziorach, do których stosuje się przepisy prawa wspólnotowego dotyczące przekraczania granic zewnętrznych, niezależnie od tego, czy są one granicami tymczasowymi;

2)

„tymczasowe granice zewnętrzne” oznaczają:

3)

„przejście graniczne” oznacza każde przejście wyznaczone przez właściwe organy do celów przekraczania granic zewnętrznych i zgłoszone zgodnie z art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006;

4)

„Agencja” oznacza Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej utworzoną na mocy rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

a)

skutecznej organizacji kontroli granic zewnętrznych, obejmującej zadania związane zarówno z odprawami jak i z ochroną;

b)

skutecznego zarządzania przez państwa członkowskie przepływami osób na granicach zewnętrznych w celu zapewnienia, z jednej strony, wysokiego poziomu ochrony granic zewnętrznych, a z drugiej strony sprawnego przekraczania granic zewnętrznych zgodnie z dorobkiem Schengen, w tym zgodnie z zasadą traktowania z szacunkiem i zasadą poszanowania godności;

c)

jednolitego stosowania przez straż graniczną przepisów prawa wspólnotowego dotyczącego przekraczania granic zewnętrznych, w szczególności rozporządzenia (WE) nr 562/2006;

d)

poprawy zarządzania działaniami organizowanymi w państwach trzecich przez służby konsularne oraz inne służby państw członkowskich w zakresie przepływów obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich, a także współpracy między państwami członkowskimi w tej dziedzinie.

a)

realizację zaleceń, wdrażanie norm operacyjnych i najlepszych praktyk wynikających ze współpracy operacyjnej państw członkowskich w zakresie kontroli granicznych;

b)

opracowywanie i stosowanie środków koniecznych do poprawy systemów ochrony pomiędzy przejściami granicznymi;

c)

wprowadzanie środków lub rozwijanie skutecznych systemów pozwalających na systematyczne gromadzenie właściwych informacji w odniesieniu do rozwoju sytuacji na terenach położonych w bliskim oddaleniu i bezpośrednio poza granicami zewnętrznymi;

d)

zapewnianie właściwej ewidencji liczby osób przekraczających granice zewnętrzne wszelkiego rodzaju (lądowe, powietrzne, morskie);

e)

wprowadzanie lub unowocześnianie systemu gromadzenia danych statystycznych i administracyjnych dotyczących kategorii podróżnych, liczby i charakteru przeprowadzanych odpraw oraz środków ochrony na granicach zewnętrznych różnego rodzaju; system ten opierałby się na ewidencji i innych źródłach umożliwiających gromadzenie danych;

f)

ustanawianie skutecznej, strukturalnej, strategicznej i operacyjnej koordynacji wszystkich organów działających w przejściach granicznych;

g)

zwiększanie możliwości i podnoszenie kwalifikacji straży granicznej w zakresie wykonywania zadań związanych z ochroną, doradztwem i kontrolą;

h)

usprawnianie wymiany informacji na poziomie krajowym pomiędzy organami odpowiedzialnymi za zarządzanie granicami zewnętrznymi, a także pomiędzy tymi organami a innymi organami odpowiedzialnymi za migrację, azyl i inne odnośne zagadnienia;

i)

promowanie norm zarządzania jakością.

a)

opracowywanie nowych metod pracy, środków logistycznych oraz najnowszych technologii w celu wzmocnienia systematycznych kontroli osób w przejściach granicznych przy wjeździe i wyjeździe, z wyjątkiem przejść na tymczasowych granicach zewnętrznych;

b)

propagowanie stosowania technologii oraz prowadzenie specjalistycznych szkoleń dla personelu odpowiedzialnego za jej efektywne wykorzystywanie;

c)

propagowanie wymiany informacji i doskonalenie szkoleń w zakresie wykrywania podrobionych lub fałszywych dokumentów podróży, w tym opracowywanie i rozpowszechnianie wspólnych narzędzi i procedur służących wykrywaniu takich dokumentów;

d)

propagowanie skutecznego dostępu w czasie rzeczywistym do danych w przejściach granicznych poprzez wykorzystanie rozbudowanych systemów informatycznych, takich jak System Informatyczny Schengen (SIS) i System Informacji Wizowych (VIS), oraz sprawnej wymiany informacji w czasie rzeczywistym pomiędzy wszystkimi przejściami granicznymi na granicach zewnętrznych;

e)

zapewnianie optymalnego zastosowania wyników analiz ryzyka na poziomie operacyjnym i technicznym.

a)

stopniowe wprowadzanie w każdym państwie członkowskim jednolitego systemu kształcenia, szkolenia oraz jednolitych wymogów dotyczących kwalifikacji straży granicznej, co umożliwione zostanie w szczególności za pomocą realizacji opracowanego przez Agencję wspólnego podstawowego programu szkoleń, oraz uzupełnianie w spójny sposób działań Agencji w tej dziedzinie;

b)

wspieranie i zwiększanie wymiany funkcjonariuszy straży granicznej między państwami członkowskimi oraz delegowanie ich do innych państw członkowskich, co stanowi uzupełnienie wytycznych i działań Agencji w tej dziedzinie;

c)

upowszechnianie wykorzystania wzdłuż granic zewnętrznych kompatybilnej, najnowszej technologii zawsze, gdy jest to niezbędne dla prawidłowego, skutecznego lub jednolitego stosowania przepisów;

d)

wspieranie możliwości organów w zakresie stosowania tych samych procedur oraz podejmowania spójnych, szybkich i rozważnych decyzji w sprawie przekraczania granic zewnętrznych, w tym również wydawania wiz;

e)

propagowanie korzystania ze wspólnego Praktycznego podręcznika dla straży granicznej;

f)

tworzenie i unowocześnianie miejsc i ośrodków przeznaczonych dla osób, którym odmówiono wjazdu na terytorium danego państwa i dla osób, które zostały ujęte po nielegalnym przekroczeniu granicy lub kiedy zbliżały się do granic zewnętrznych w celu nielegalnego wjazdu na terytorium państw członkowskich;

g)

poprawa stanu bezpieczeństwa obiektów w przejściach granicznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonariuszom straży granicznej oraz ochrony sprzętu, systemów ochrony i środków transportu.

a)

wzmacnianie zdolności operacyjnych sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji oraz wspieranie efektywniejszej współpracy poprzez sieć łączącą służby państw członkowskich;

b)

wprowadzanie środków zmierzających do udzielania wsparcia państwom członkowskim i przewoźnikom w wykonywaniu obowiązków nałożonych na nich na mocy dyrektywy Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zobowiązania przewoźników do przekazywania danych pasażerów (20) oraz art. 26 Konwencji z dnia 19 czerwca 1990 r. wprowadzającej w życie układ z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. pomiędzy rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na ich wspólnych granicach (21) (zwanego dalej „układem z Schengen”) w celu zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granic zewnętrznych;

c)

wspieranie skuteczniejszej współpracy z przewoźnikami w portach lotniczych krajów odlotu, w tym jednolitego szkolenia personelu zatrudnianego przez przewoźników w zakresie dokumentów podróży;

d)

promowanie zarządzania jakością, sprawnej obsługi oraz wprowadzania udogodnień infrastrukturalnych w postępowaniu wizowym;

e)

promowanie współpracy między państwami członkowskimi w zakresie zwiększenia możliwości służb konsularnych w zakresie rozpatrywania wniosków o wydanie wizy;

f)

promowanie wspólnych praktyk w zakresie prowadzenia dochodzeń, jednolitych procedur administracyjnych i decyzji w zakresie wydawania wiz przez służby konsularne państwa członkowskiego znajdujące się w poszczególnych państwach trzecich;

g)

promowanie działań zmierzających ku systematycznej i regularnej współpracy między służbami konsularnymi a innymi służbami poszczególnych państw członkowskich, w szczególności w związku z systemem VIS, w tym wspólne korzystanie z zasobów i środków służących wydawaniu wiz, wymianie informacji, ekspertyzom i dochodzeniom dotyczącym wniosków o wydanie wizy oraz tworzeniu wspólnych ośrodków zajmujących się postępowaniem wizowym;

h)

wspieranie inicjatyw krajowych mających na celu wypracowanie wspólnych praktyk w zakresie prowadzenia dochodzeń, jednolitych procedur administracyjnych i podejmowanie decyzji w sprawie wiz przez służby konsularne poszczególnych państw członkowskich;

i)

ustanawianie wspólnych placówek konsularnych.

a)

infrastrukturą przejść granicznych i związanych z nią zabudowań, takich jak placówki graniczne, lądowiska helikopterów lub pasy, lub pomieszczenia dla pojazdów lub osób oczekujących w przejściach granicznych;

b)

infrastrukturą, zabudowaniami i systemami niezbędnymi do ochrony między przejściami granicznymi oraz do zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granic zewnętrznych;

c)

sprzętem operacyjnym, takim jak czujniki, sprzęt do monitoringu wizyjnego, urządzenia do badania dokumentów, narzędzia wykrywające oraz stałe lub przenośne terminale z dostępem do SIS, VIS, Europejskiego Systemu Archiwizacji Obrazu (FADO) i innych systemów europejskich i krajowych;

d)

środkami transportu służącymi zapewnieniu kontroli granic zewnętrznych, takimi jak pojazdy, jednostki pływające, helikoptery i lekkie samoloty wyposażone w specjalny sprzęt elektroniczny do ochrony granic oraz wykrywania osób ukrywających się w środkach transportu;

e)

sprzętem umożliwiającym wymianę informacji w czasie rzeczywistym między właściwymi organami;

f)

systemami ICT;

g)

programami delegowania i wymiany personelu, takiego jak funkcjonariusze straży granicznej, urzędnicy imigracyjni i urzędnicy konsularni;

h)

szkoleniem i kształceniem personelu właściwych organów, w tym szkoleniami językowymi;

i)

inwestycjami w rozwój, testowanie i wykorzystanie najnowszej technologii;

j)

badaniami i projektami pilotażowymi mającymi na celu realizację zaleceń, stosowanie norm operacyjnych i najlepszych praktyk wynikających ze współpracy operacyjnej państw członkowskich w dziedzinie kontroli granicznych;

k)

badaniami i projektami pilotażowymi mającymi na celu wspieranie innowacji, ułatwianie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk oraz poprawę jakości zarządzania działaniami organizowanymi przez służby konsularne i inne służby państw członkowskich w państwach trzecich dotyczącymi przepływów obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich, a także zacieśnienie współpracy w tym zakresie między państwami członkowskimi.

a)

inwestycje w infrastrukturę;

b)

szkolenia personelu odpowiedzialnego za realizację specjalnego programu tranzytowego;

c)

dodatkowe koszty operacyjne, w tym wynagrodzenie personelu bezpośrednio zaangażowanego w realizację specjalnego programu tranzytowego.

a)

przyczyniania się do poprawy działań organizowanych przez służby konsularne i inne służby państw członkowskich w państwach trzecich w zakresie napływu obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich oraz współpracy między państwami członkowskimi w tej dziedzinie, w tym działań oficerów łącznikowych ds. lotniczych i oficerów łącznikowych ds. imigracji;

b)

promowania stopniowego włączania kontroli celnych, weterynaryjnych i fitosanitarnych w zakres działalności zintegrowanego systemu zarządzania granicami zgodnie z rozwojem polityki w tej dziedzinie;

c)

zapewniania państwom członkowskim działań wspierających w przypadku należycie uzasadnionych sytuacji nadzwyczajnych wymagających pilnych działań na granicach zewnętrznych.

a)

zwiększają wspólnotową współpracę w dziedzinie wprowadzania w życie prawa wspólnotowego i dobrych praktyk;

b)

wspierają tworzenie ponadnarodowych sieci współpracy oraz projektów pilotażowych opartych na ponadnarodowym partnerstwie służb konsularnych z dwóch lub większej liczby państw członkowskich, mających za zadanie wspieranie innowacji i ułatwianie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk;

c)

wspierają badania, rozpowszechnianie i wymianę informacji na temat najlepszych praktyk i wszystkich innych aspektów celu ogólnego, jakim jest przyczynianie się do intensyfikacji działań organizowanych przez służby konsularne państw członkowskich w państwach trzecich i współpracy między państwami członkowskimi w tej dziedzinie, w tym również badania, rozpowszechnianie i wymianę informacji na temat wykorzystywania najnowszych technologii;

d)

wspierają projekty i opracowania badające możliwości nowych form współpracy wspólnotowej i prawa wspólnotowego w tym zakresie, w szczególności wspólnych ośrodków zajmujących się postępowaniem wizowym;

e)

wspierają opracowanie i stosowanie przez państwa członkowskie wspólnych narzędzi, metod i wskaźników statystycznych do celów pomiaru rozwoju polityki wizowej i współpracy konsularnej.

a)

sprawdzanie istnienia i właściwego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli w państwach członkowskich zgodnie z procedurami opisanymi w art. 34;

b)

wstrzymywanie lub zawieszanie całości lub części płatności w przypadku wadliwego funkcjonowania krajowych systemów zarządzania i kontroli, zgodnie z procedurami określonymi w art. 43 i 44, oraz stosowanie wszelkich innych niezbędnych korekt finansowych zgodnie z procedurami opisanymi w art. 47 i 48.

a)

30 % na zewnętrzne granice lądowe;

b)

35 % na zewnętrzne granice morskie;

c)

20 % na lotniska;

d)

15 % na placówki konsularne.

a)

70 % na długość ich zewnętrznych granic obliczanych na podstawie współczynników wagowych dla każdego konkretnego odcinka określanych zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. a); oraz

b)

30 % na obciążenie pracą na ich zewnętrznych granicach lądowych, określone zgodnie z ust. 7 lit. a).

a)

70 % na długość ich zewnętrznej granicy obliczanej na podstawie współczynników wagowych dla każdego konkretnego odcinka określanych zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. b); oraz

b)

30 % na obciążenie pracą na ich zewnętrznych granicach morskich, określone zgodnie z ust. 7 lit. a).

a)

50 % na liczbę placówek konsularnych państw członkowskich w państwach wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającego państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (24); oraz

b)

50 % na obciążenie pracą w odniesieniu do zarządzania polityką wizową w placówkach konsularnych państw członkowskich w państwach wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 określone zgodnie z ust. 7 lit. c) niniejszego artykułu.

a)

uwzględnia się linię pomiędzy obszarami, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 866/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie systemu na podstawie art. 2 Protokołu 10 do Aktu przystąpienia (25), chociaż nie stanowi ona zewnętrznej granicy lądowej, przez okres, w którym stosuje się postanowienia art. 1 protokołu 10 do Aktu przystąpienia z 2003 r., lecz nie uwzględnia się długości granicy morskiej na północ od tej linii;

b)

„zewnętrzne granice morskie” oznacza zewnętrzne granice morza terytorialnego państw członkowskich określone zgodnie z art. 4-16 Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, z zastrzeżeniem, że w przypadkach gdy wymagane są regularne operacje o dalekim zasięgu w celu zapobieżenia nielegalnej imigracji/nielegalnego przekroczenia, wówczas granica ta stanowić będzie zewnętrzną linię obszaru wysokiego ryzyka, która zostanie ustalona poprzez uwzględnienie danych operacyjnych z ostatnich dwóch lat dostarczonych przez dane państwa członkowskie. Niniejszą definicję stosuje się wyłącznie do celów niniejszej decyzji, a wszystkie operacje są przeprowadzane z poszanowaniem prawa międzynarodowego.

a)

na zewnętrznych granicach lądowych i zewnętrznych granicach morskich:

b)

na lotniskach:

c)

w placówkach konsularnych:

liczba wniosków wizowych.

a)

liczbie obywateli państw trzecich, którym odmówiono wjazdu na tej granicy zewnętrznej;

b)

liczbie obywateli państw trzecich zatrzymanych podczas nielegalnego przekraczania granicy zewnętrznej lub próby jej nielegalnego przekroczenia;

c)

liczbie ujętych pośredników, którzy celowo pomagali obywatelom państw trzecich w niedozwolonym przedostaniu się przez granicę;

d)

liczbie podrobionych lub fałszywych dokumentów podróży oraz liczbie dokumentów podróży i wiz wydanych na fałszywych podstawach, które zostały wykryte w przejściach granicznych zgodnie z kodeksem granicznym Schengen.

a)

zewnętrzna granica lądowa:

b)

zewnętrzna granica morska:

a)

sytuacji i wymogów w danym państwie członkowskim;

b)

efektywności kosztowej wydatków, między innymi z uwzględnieniem liczby osób, których taki projekt dotyczy;

c)

doświadczenia, wiedzy fachowej, wiarygodności i wkładu finansowego organizacji składającej wniosek o finansowanie i wszelkich organizacji partnerskich;

d)

zakresu, w jakim projekt uzupełnia inne działania finansowane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej lub stanowi część programów krajowych.

a)

badania, oceny, ekspertyzy i statystyki, również o charakterze ogólnym, dotyczące funkcjonowania Funduszu;

b)

środki informacyjne przeznaczone dla państw członkowskich, beneficjentów końcowych i opinii publicznej, w tym kampanie mające na celu zwiększanie świadomości społecznej oraz wspólną bazę danych dotyczącą projektów finansowanych w ramach Funduszu;

c)

instalację, obsługę i łączenie informatycznych systemów zarządzania, monitorowania, kontroli i oceny;

d)

opracowanie wspólnych ram oceny i monitorowania, jak również systemu wskaźników z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, wskaźników krajowych;

e)

doskonalenie metod oceny i wymiany informacji o praktykach w tym zakresie;

f)

środki informacyjne i szkoleniowe przeznaczone dla instytucji wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 27, stanowiące uzupełnienie wysiłków podejmowanych przez państwa członkowskie w celu udzielenia ich instytucjom wskazówek zgodnie z art. 33 ust. 2.

a)

na lata 2007–2010 – 7 % całkowitej rocznej kwoty współfinansowania przydzielonej danemu państwu członkowskiemu, plus 30 000 EUR; oraz

b)

na lata 2011–2013 – 4 % całkowitej rocznej kwoty współfinansowania przydzielonej danemu państwu członkowskiemu, plus 30 000 EUR.

a)

opisu aktualnej sytuacji w tym państwie członkowskim w odniesieniu do infrastruktury, sprzętu, środków transportu, systemów ICT oraz uzgodnień dotyczących kształcenia i szkolenia personelu zatrudnionego, odpowiednio, we władzach granicznych i konsularnych;

b)

analizy potrzeb występujących w danym państwie członkowskim w zakresie infrastruktury, sprzętu, środków transportu, systemów ICT oraz uzgodnień dotyczących kształcenia i szkolenia personelu zatrudnionego, odpowiednio, we władzach granicznych i konsularnych, a także wskazanie celów operacyjnych umożliwiających zaspokojenie tych potrzeb w okresie objętym programem wieloletnim;

c)

przedstawienia odpowiedniej strategii osiągnięcia tych celów oraz priorytetów przypisanych ich osiągnięciu, a także opisu działań przewidzianych w celu realizacji tych priorytetów;

d)

wskazania, czy strategia ta jest spójna z innymi instrumentami regionalnymi, krajowymi i wspólnotowymi;

e)

informacji na temat priorytetów i ich celów szczegółowych. Cele te określa się ilościowo, z wykorzystaniem ograniczonej liczby wskaźników, z uwzględnieniem zasady proporcjonalności. Wskaźniki te muszą umożliwiać mierzenie postępu w stosunku do sytuacji wyjściowej oraz skuteczności realizacji priorytetów poprzez osiąganie celów szczegółowych;

f)

opisu podejścia wybranego do realizacji zasady partnerstwa określonej w art. 12;

g)

projektu planu finansowania, który określa proponowany wkład finansowy Funduszu i ogólną kwotę współfinansowania publicznego lub prywatnego dla każdego priorytetu i każdego programu rocznego;

h)

przepisów ustanowionych w celu zapewnienia podania treści programu wieloletniego do wiadomości publicznej.

a)

zgodności projektu programu wieloletniego z celami Funduszu i wytycznymi strategicznymi, o których mowa w art. 20;

b)

istotności działań przewidzianych w projekcie programu wieloletniego w świetle proponowanej strategii;

c)

zgodności ustaleń w zakresie zarządzania i kontroli, dokonanych przez dane państwo członkowskie w odniesieniu do realizacji interwencji Funduszu, z przepisami niniejszej decyzji;

d)

zgodności projektu programu wieloletniego z prawem wspólnotowym, w szczególności z przepisami prawa wspólnotowego mającymi na celu zapewnienie swobodnego przepływu osób w powiązaniu z bezpośrednio z nimi związanymi środkami towarzyszącymi w odniesieniu do kontroli granic zewnętrznych, azylu i imigracji.

a)

ogólnych zasad wyboru projektów, które mają być finansowane w ramach programu rocznego;

b)

opisu działań, które mają być wspierane w ramach programu rocznego;

c)

proponowanego finansowego podziału wkładu Funduszu na poszczególne działania w ramach programu oraz wskazania wnioskowanej kwoty na pokrycie kosztów pomocy technicznej w ramach art. 18, służącej realizacji programu rocznego.

a)

określenie funkcji podmiotów w zarządzaniu i kontroli oraz przydziału funkcji w obrębie każdego podmiotu;

b)

zgodność z zasadą rozdzielenia funkcji pomiędzy tymi podmiotami i w ich obrębie;

c)

odpowiednie zasoby dla każdego podmiotu do pełnienia funkcji, które mu wyznaczono, przez cały okres realizacji działań współfinansowanych z Funduszu;

d)

procedury dla zapewniania zasadności i prawidłowości wydatków zadeklarowanych w ramach programów rocznych;

e)

wiarygodne, skomputeryzowane systemy rachunkowości i księgowości, monitorowania i sprawozdawczości finansowej;

f)

system sprawozdawczości i monitorowania, w przypadku gdy podmiot odpowiedzialny powierza wykonanie zadań innemu podmiotowi;

g)

instrukcje postępowania odnoszące się do funkcji, które należy wypełnić;

h)

ustalenia dotyczące audytu funkcjonowania systemu;

i)

systemy i procedury w celu zapewnienia stosowania właściwej ścieżki audytu;

j)

procedury sprawozdawczości i monitorowania nieprawidłowości oraz odzyskiwania kwot nienależnie wypłaconych.

a)

instytucję odpowiedzialną: organ funkcjonalny państwa członkowskiego, krajowy organ publiczny lub podmiot wyznaczony przez państwo członkowskie, lub podmiot prawa prywatnego państwa członkowskiego wypełniający misję publiczną, który odpowiada za zarządzanie programem wieloletnim i programami rocznymi finansowanymi ze środków Funduszu oraz za wszelkie kontakty z Komisją;

b)

instytucję certyfikującą: krajowy organ publiczny lub podmiot lub osoba fizyczna działająca w charakterze takiego organu lub podmiotu, wyznaczone przez państwo członkowskie do poświadczania deklaracji wydatków przed ich przesłaniem do Komisji;

c)

instytucję audytową: krajowy organ publiczny lub podmiot, pod warunkiem że jest on funkcjonalnie niezależny od instytucji odpowiedzialnej i instytucji certyfikującej, wyznaczony przez państwo członkowskie i odpowiedzialny za weryfikację skutecznego działania systemu zarządzania i kontroli;

d)

w stosownych przypadkach, instytucję delegowaną.

a)

posiada osobowość prawną, chyba że jest organem funkcjonalnym państwa członkowskiego;

b)

dysponuje infrastrukturą wymaganą do prowadzenia łatwej komunikacji z szerokim gronem użytkowników, podmiotami odpowiedzialnymi w innych państwach członkowskich oraz Komisją;

c)

działa w otoczeniu administracyjnym, które pozwala jej prawidłowo wykonywać swoje zadania i unikać wszelkich konfliktów interesów;

d)

jest w stanie stosować wspólnotowe zasady zarządzania funduszami;

e)

dysponuje środkami finansowymi i możliwościami w zakresie zarządzania, proporcjonalnymi do wielkości funduszy wspólnotowych, którymi będzie zobowiązana zarządzać;

f)

dysponuje personelem, którego kwalifikacje zawodowe odpowiadają potrzebom pracy administracyjnej w środowisku międzynarodowym.

a)

prowadzi konsultacje z partnerami zgodnie z art. 12;

b)

przedkłada Komisji projekt programu wieloletniego i projekty programów rocznych, do których odnoszą się art. 21 i 23;

c)

organizuje i ogłasza zaproszenia do składania ofert i projektów, w stosownych przypadkach;

d)

organizuje wybór projektów do celów współfinansowania w ramach Funduszu zgodnie z kryteriami określonymi w art. 16 ust. 5;

e)

przyjmuje płatności dokonywane przez Komisję i dokonuje płatności na rzecz beneficjentów końcowych;

f)

zapewnia spójność i komplementarność między współfinansowaniem w ramach Funduszu i w ramach innych stosownych instrumentów finansowych, krajowych i wspólnotowych;

g)

monitoruje dostarczenie współfinansowanych towarów i usług oraz weryfikuje, czy wydatki zadeklarowane na działania zostały rzeczywiście poniesione oraz są zgodne z zasadami wspólnotowymi i krajowymi;

h)

zapewnia istnienie informatycznego systemu ewidencjonowania i przechowywania zapisów księgowych dla każdego działania w ramach programów rocznych, oraz że dane na temat realizacji, niezbędne do celów zarządzania finansowego, monitorowania, kontroli i oceny, są gromadzone;

i)

zapewnia utrzymywanie przez beneficjentów końcowych i inne podmioty uczestniczące w realizacji działań współfinansowanych z Funduszu odrębnego systemu księgowego albo odpowiedniego kodu księgowego dla wszystkich transakcji związanych z danym działaniem, bez uszczerbku dla krajowych zasad księgowych;

j)

zapewnia przeprowadzanie ocen Funduszu, o których mowa w art. 51, w terminach określonych w art. 52 ust. 2 i zgodnie z normami jakości uzgodnionymi między Komisją a danym państwem członkowskim;

k)

ustanawia procedury dla zapewnienia, że wszystkie dokumenty dotyczące wydatków i audytów, wymagane do zapewnienia właściwej ścieżki audytu, są przechowywane zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 45;

l)

zapewnia otrzymywanie przez instytucję audytową, do celów prowadzenia audytów określonych w art. 32 ust. 1, wszystkich niezbędnych informacji na temat stosowanych procedur zarządzania i projektów współfinansowanych z Funduszu;

m)

zapewnia otrzymywanie przez instytucję certyfikującą, do celów poświadczania, wszystkich niezbędnych informacji na temat procedur i weryfikacji przeprowadzonych w odniesieniu do wydatków;

n)

sporządza i przedkłada Komisji sprawozdania z postępów w realizacji programów rocznych i sprawozdania końcowe z realizacji programów rocznych, deklaracje wydatków poświadczonych przez instytucję certyfikującą i wnioski o płatność lub, w stosownych przypadkach, deklaracje zwrotu kosztów;

o)

prowadzi działalność informacyjną i doradczą oraz rozpowszechnia wyniki wspieranych działań;

p)

współpracuje z Komisją i instytucjami odpowiedzialnymi w innych państwach członkowskich;

q)

kontroluje wdrożenie przez beneficjentów końcowych wytycznych, o których mowa w art. 35 ust. 6.

a)

poświadcza, że:

b)

zapewnia do celów poświadczenia, że otrzymała od instytucji odpowiedzialnej odpowiednie informacje na temat procedur i weryfikacji przeprowadzonych w odniesieniu do wydatków zawartych w deklaracjach wydatków;

c)

uwzględnia do celów poświadczenia wyniki wszystkich audytów przeprowadzonych przez instytucję audytową lub na jej odpowiedzialność;

d)

utrzymuje w formie elektronicznej zapisy księgowe dotyczące wydatków zadeklarowanych Komisji;

e)

weryfikuje odzyskanie wszelkich wspólnotowych środków finansowych, w stosownych przypadkach wraz z odsetkami, w przypadku stwierdzenia, że zostały one nienależnie wypłacone w wyniku wykrytych nieprawidłowości;

f)

prowadzi ewidencję kwot podlegających odzyskaniu i kwot odzyskanych w ramach budżetu ogólnego Unii Europejskiej, w miarę możliwości poprzez potrącenie ich z następnej deklaracji wydatków.

a)

zapewnia prowadzenie audytów w celu weryfikacji skutecznego funkcjonowania systemu zarządzania i kontroli;

b)

zapewnia prowadzenie audytów działań na podstawie odpowiedniej próby w celu zweryfikowania zadeklarowanych wydatków; próba taka stanowi co najmniej 10 % całkowitej kwoty kwalifikowalnych wydatków dla każdego programu rocznego;

c)

przedstawia Komisji, w terminie sześciu miesięcy od zatwierdzenia programu wieloletniego, strategię audytu obejmującą podmioty, które będą przeprowadzać audyty, o których mowa w lit. a) i b), zapewniając przeprowadzanie audytu głównych beneficjentów współfinansowania z Funduszu i równomierny rozkład audytów w całym okresie programowania.

a)

roczne sprawozdanie z audytu przedstawiające wyniki audytów przeprowadzonych zgodnie ze strategią audytu w odniesieniu do programu rocznego oraz informujące o wszelkich brakach wykrytych w systemach zarządzania i kontroli programu;

b)

opinię, na podstawie kontroli i audytów przeprowadzonych na odpowiedzialność instytucji audytowej, w kwestii tego, czy funkcjonowanie systemu zarządzania i kontroli daje racjonalne zapewnienie, że deklaracje wydatków przedstawione Komisji są prawidłowe i że transakcje będące ich podstawą są zgodne z prawem i prawidłowe;

c)

deklarację zawierającą ocenę zasadności wniosku o płatność salda lub deklaracji zwrotu kosztów oraz ocenę zgodności z prawem i prawidłowości odnośnych wydatków.

a)

poświadczonej deklaracji wydatków należycie sporządzonej zgodnie z art.31 ust. 1 lit. a) i art. 37 oraz wniosku o płatność salda lub deklaracji zwrotu kosztów;

b)

końcowego sprawozdania z realizacji programu rocznego zgodnie z art. 53;

c)

rocznego sprawozdania z audytu, opinii i deklaracji określonych w art. 32 ust. 3.

a)

w sprawozdaniu krajowego lub wspólnotowego podmiotu przeprowadzającego audyt znajdują się dowody sugerujące znaczące wady funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli;

b)

intendent ten musi przeprowadzić dodatkową weryfikację na podstawie otrzymanych informacji sugerujących, że wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków związany jest z poważną nieprawidłowością, która nie została skorygowana.

a)

w systemie zarządzania i kontroli programu istnieje poważna wada mająca wpływ na rzetelność procedury poświadczania płatności, w odniesieniu do której nie podjęto działań naprawczych; lub

b)

wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków związany jest z poważną nieprawidłowością, która nie została skorygowana; lub

c)

państwo członkowskie nie wypełnia swoich obowiązków wynikających z art. 33 i 34.

a)

w systemie zarządzania i kontroli programu istnieje poważna wada stanowiąca zagrożenie dla już wypłaconego wkładu Wspólnoty na rzecz programu;

b)

wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków jest nieprawidłowy i nie został skorygowany przez państwo członkowskie przed wszczęciem procedury korekty na mocy niniejszego ustępu;

c)

państwo członkowskie nie wywiązało się ze swych obowiązków zgodnie z art. 33 przed wszczęciem procedury korekty na mocy niniejszego ustępu.

a)

do dnia 30 czerwca 2010 r., sprawozdanie z oceny realizacji działań współfinansowanych z Funduszu;

b)

do dnia 30 czerwca 2012 r. za lata 2007–2010 i do dnia 30 czerwca 2015 r. za lata 2011–2013, odpowiednio, sprawozdanie z oceny rezultatów i wpływu działań współfinansowanych z Funduszu.

a)

do dnia 30 czerwca 2010 r., sprawozdanie z przeglądu art. 14 i 15 wraz z wnioskami dotyczącymi zmian, jeśli uzna to za konieczne;

b)

do dnia 31 grudnia 2010 r., sprawozdanie okresowe na temat osiągniętych wyników oraz jakościowych i ilościowych aspektów realizacji Funduszu wraz z wnioskiem dotyczącym przyszłego rozwoju Funduszu;

c)

do dnia 31 grudnia 2012 r. za lata 2007–2010 i do dnia 31 grudnia 2015 r. za lata 2011–2013, odpowiednio, sprawozdanie z oceny ex post.

a)

dane na temat realizacji programu rocznego pod względem finansowym i operacyjnym;

b)

postęp osiągnięty w realizacji programu wieloletniego i jego priorytetów w odniesieniu do jego konkretnych, weryfikowalnych celów, z podaniem wskaźników, wszędzie tam gdzie jest możliwe wraz z podaniem danych ilościowych;

c)

kroki podjęte przez instytucję odpowiedzialną w celu zapewnienia wysokiej jakości i skuteczności realizacji, w szczególności:

d)

środki podjęte w celu przekazania i rozpowszechnienia informacji na temat programów rocznych i programu wieloletniego.

a)

możliwie najszybciej po dniu 7 czerwca 2007 r., ale nie później niż dnia 22 czerwca 2007 r., wyznaczają krajową instytucję odpowiedzialną, o której mowa w art. 27 ust. 1 lit. a), jak również, w stosownych przypadkach, instytucję delegowaną;

b)

do dnia 30 września 2007 r., przedkładają opis systemów zarządzania i kontroli, o których mowa w art. 34 ust. 2.

a)

szacowane kwoty przydzielone im na rok budżetowy 2007;

b)

szacowane kwoty, jakie zostaną im przydzielone na lata budżetowe 2008–2013, na podstawie ekstrapolacji obliczeń szacowanych kwot na rok budżetowy 2007, z uwzględnieniem proponowanych rocznych środków na lata 2007–2013 określonych w ramach finansowych.

a)

do dnia 1 lipca 2007 r. Komisja przedstawia państwom członkowskim szacowane kwoty przydzielone im na rok budżetowy 2007;

b)

do dnia 1 grudnia 2007 r. państwa członkowskie przedstawiają Komisji projekt programu rocznego na 2007 rok;

c)

do dnia 1 marca 2008 r. państwa członkowskie przedstawiają Komisji projekt programu rocznego na 2008 rok.