1.   Niniejsza decyzja ustanawia stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich (KTZ) z Unią („stowarzyszenie”), które stanowi partnerstwo oparte na art. 198 TFUE, mające na celu wsparcie zrównoważonego rozwoju KTZ oraz szerzenie wartości i standardów Unii na świecie.

2.   Partnerami w stowarzyszeniu są Unia, KTZ i państwa członkowskie, z którymi są one powiązane.

1.   Stowarzyszenie Unii z KTZ opiera się na celach, zasadach i wartościach podzielanych przez KTZ, państwa członkowskie, z którymi są one powiązane, oraz Unię.

2.   Stowarzyszenie realizuje ogólne cele ustanowione w art. 199 TFUE poprzez wzmocnienie konkurencyjności i odporności KTZ, zmniejszenie ich podatności na zagrożenia w dziedzinie gospodarki i środowiska oraz wspieranie współpracy między nimi a innymi partnerami.

3.   Realizując te cele, stowarzyszenie szanuje podstawowe zasady wolności, demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności,praworządności, dobrych rządów i zrównoważonego rozwoju, podzielane przez KTZ i państwa członkowskie, z którymi są one powiązane.

4.   W dziedzinach współpracy określonych w niniejszej decyzji nie ma dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

5.   Partnerzy uznają wzajemne prawa do określenia polityk i priorytetów zrównoważonego rozwoju, ustanowienia własnych krajowych poziomów w zakresie ochrony środowiska i ochrony pracy oraz do przyjęcia lub zmiany w związku z tym odpowiednich przepisów ustawowych i polityk, zgodnie z zobowiązaniem na rzecz przestrzegania normh i porozumień uznanych na poziomie międzynarodowym. W ten sposób dążą do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska i ochrony pracy.

6.   Wprowadzając w życie niniejszą decyzję, partnerzy kierują się zasadami przejrzystości, pomocniczości i potrzebą efektywności i uwzględniają trzy filary zrównoważonego rozwoju KTZ: rozwój gospodarczy, rozwój społeczny i ochronę środowiska.

1.   Stowarzyszenie stanowi ramy umożliwiające dialog polityczny i współpracę w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

2.   Pierwszeństwa udziela się współpracy w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, takich jak:

3.   Współpraca w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania ma na celu wspieranie samowystarczalności KTZ i rozwoju zdolności KTZ do opracowywania, wdrażania i monitorowania strategii i polityk, o których mowa w ust. 2.

1.   W celu zacieśnienia wzajemnych stosunków Unia i KTZ dokładają starań, aby rozpropagować stowarzyszenie wśród swoich obywateli, w szczególności poprzez promowanie rozwoju kontaktów i współpracy między władzami, środowiskiem naukowym, społeczeństwem obywatelskim i przedsiębiorstwami z KTZ, z jednej strony, a ich odpowiednikami w Unii, z drugiej strony.

2.   KZT dokładają starań, by wzmocnić i promować swoje stosunki z Unią jako całością. Państwa członkowskie popierają te starania.

1.   Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 niniejszej decyzji, stowarzyszenie ma na celu wspieranie KTZ w ich wysiłkach zmierzających do wzięcia udziału w odpowiednich międzynarodowych, regionalnych lub lokalnych inicjatywach w zakresie współpracy, jak również regionalnych lub lokalnych procesach integracyjnych, zgodnie z ich własnymi aspiracjami i zgodnie z celami i priorytetami określonymi przez odpowiednie władze KTZ.

2.   W tym celu Unia i KTZ mogą prowadzić wymianę informacji i najlepszych praktyk lub ustanowić inne formy bliskiej współpracy i koordynacji z innymi partnerami w kontekście udziału KTZ w organizacjach regionalnych i międzynarodowych, w stosownych przypadkach w drodze umów międzynarodowych.

3.   Stowarzyszenie ma służyć wspieraniu współpracy między KTZ a innymi partnerami w dziedzinach współpracy określonych w częściach drugiej i trzeciej niniejszej decyzji. W tym zakresie, celem stowarzyszenia jest promowanie współpracy między KTZ a regionami najbardziej oddalonymi, o których mowa w art. 349 TFUE, sąsiadującymi z nimi państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) i państwami nienależącymi do grupy państw AKP. Aby zrealizować ten cel, Unia usprawnia koordynację i synergię programów współpracy wspieranych przez różne instrumenty finansowe UE. W stosownych przypadkach Unia stara się także włączać KTZ w prace swoich organów dialogu prowadzonego z sąsiadującymi państwami członkowskimi, zarówno państwami należącymi do grupy państw AKP, jak i państwami spoza tej grupy, oraz z regionami najbardziej oddalonymi.

4.   Wspieranie udziału KTZ w odpowiednich organizacjach integracji regionalnej koncentruje się w szczególności na:

1.   Stowarzyszenie bierze pod uwagę różnorodność KTZ pod względem rozwoju gospodarczego i zdolności do pełnego czerpania korzyści ze współpracy i integracji regionalnej, o których mowa w art. 7.

2.   W odniesieniu do odizolowanych KTZ należy ustanowić szczególne traktowanie.

3.   W celu umożliwienia odizolowanym KTZ przezwyciężenia strukturalnych i innych przeszkód w rozwoju, to szczególne traktowanie uwzględnia, między innymi przy ustalaniu wielkości pomocy finansowej i jej warunków, napotykane przez te KTZ szczególne trudności.

4.   KTZ, które uznaje się za odizolowane, wymieniono w załączniku I.

1.   Stowarzyszenie opiera się na szerokim dialogu i konsultacji w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania między KTZ, państwami członkowskimi, z którymi są powiązane, oraz Komisją i, w stosownych przypadkach, Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI).

2.   KTZ organizują, w stosowanych przypadkach, dialog i konsultacje z władzami i podmiotami, takimi jak:

1.   Podmioty współpracy KTZ obejmują:

2.   Państwa członkowskie, z którymi KTZ są powiązane, w terminie trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej decyzji przekazują Komisji informacje o organach rządowych i władzach lokalnych, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b).

1.   Podmioty pozarządowe mogą odgrywać rolę w wymianie informacji i konsultacjach dotyczących współpracy, w szczególności tych, które dotyczą przygotowania i wdrażania pomocy, projektów lub programów, odnoszących się do współpracy. Mogą im być przekazywane kompetencje do zarządzania finansami w ramach realizacji takich projektów lub programów na potrzeby wspierania inicjatyw lokalnych w zakresie rozwoju.

2.   Podmioty pozarządowe uprawnione do zarządzania zdecentralizowanego projektami lub programami identyfikuje się w drodze porozumienia między władzami danego KTZ, Komisją i państwem członkowskim, z którym ten KTZ jest powiązany, biorąc pod uwagę dany podmiot, jego doświadczenie i dziedzinę działalności. Identyfikację przeprowadza się w każdym KTZ jako element szerszego dialogu i konsultacji, o których mowa w art. 10.

3.   Stowarzyszenie ma na celu przyczynienie się do działań KTZ na rzecz wzmocnienia organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w szczególności w zakresie ich tworzenia i rozwoju, oraz dorozwoju środowiska niezbędnego do otwarcia ich zaangażowania w planowanie, realizację oraz ocenę strategii i programów na rzecz rozwoju.

1.   Unia, KTZ i państwa członkowskie, z którymi są one powiązane, regularnie prowadzą dialog ogólny i polityczny.

2.   Dialog prowadzony jest w całkowitej zgodności z odpowiednimi uprawnieniami instytucjonalnymi, prawnymi i finansowymi Unii, KTZ i państw członkowskich, z którymi są one powiązane. Dialog jest prowadzony w sposób elastyczny: może mieć charakter formalny lub nieformalny, na odpowiednim szczeblu lub w odpowiedniej formie, i jest prowadzony w ramach, o których mowa w art. 14.

3.   Dialog umożliwia KTZ wzięcie pełnego udziału w realizacji stowarzyszenia.

4.   Dialog koncentruje się między innymi na szczególnych zagadnieniach politycznych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania lub mających ogólne znaczenie dla osiągnięcia celów stowarzyszenia.

1.   Stowarzyszenie ustanawia następujące organy dialogu:

2.   Forum KTZ–UE, trójstronnym konsultacjom i grupom roboczym przewodniczy Komisja. Komisja zapewnia również działanie ich sekretariatu.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie zrównoważonego zarządzania stadami opiera się na następujących zasadach:

2.   Współpraca w dziedzinie, o której mowa w ust. 1, może dotyczyć:

1.   W ramach stowarzyszenia Unia i KTZ mogą współpracować w dziedzinie zrównoważonej gospodarki wodnej opartej na polityce wodnej i rozwoju instytucjonalnym, ochrony zasobów wodnych, zaopatrzenia w wodę na obszarach wiejskich i miejskich do użytku domowego, przemysłowego lub rolnego, składowania i dystrybucji zasobów wodnych i ścieków oraz zarządzania nimi.

2.   W zakresie zaopatrzenia w wodę i warunków sanitarnych szczególną uwagę zwraca się na dostęp do wody pitnej i usług sanitarnych w obszarach zaniedbanych pod tym względem i w obszarach szczególnie narażonych na klęski żywiołowe, przyczyniający się bezpośrednio do rozwoju zasobów ludzkich poprzez poprawę stanu zdrowia i zwiększenie wydajności.

3.   Współpraca w tych dziedzinach opiera się na zasadzie, że ciągła potrzeba rozszerzenia świadczenia podstawowych usług zaopatrzenia w wodę i usług sanitarnych na ludność zarówno miejską, jak i wiejską, musi być zaspokajana w sposób zrównoważony pod względem środowiskowym.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie dostępności ma na celu:

2.   Współpraca w dziedzinach wspomnianych w ust. 1 może obejmować:

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie transportu morskiego ma na celu rozwijanie i wspieranie racjonalnych pod względem kosztów i wydajnych usług transportu morskiego w KTZ i może dotyczyć:

2.   Unia i KTZ wspierają bezpieczeństwo morskie i załóg oraz zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska.

1.   Unia zapewnia, by osoby fizyczne z KTZ, zgodnie z definicjami zawartymi w art. 50, mogły uczestniczyć w inicjatywach Unii dotyczących młodzieży na tych samych warunkach co obywatele państw członkowskich.

2.   Stowarzyszenie ma na celu wzmocnienie więzi między młodymi ludźmi z KTZ i z Unii, między innymi poprzez promowanie mobilności edukacyjnej młodych ludzi z KTZ i przez promowanie wzajemnego zrozumienia między młodymi ludźmi.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie kształcenia i szkolenia może obejmować:

2.   Unia zapewnia, by osoby fizyczne z KTZ, zgodnie z definicjami zawartymi w art. 50, mogły uczestniczyć w inicjatywach Unii dotyczących kształcenia i szkolenia zawodowego na tych samych warunkach co obywatele państw członkowskich.

3.   Unia zapewnia, by organy i instytucje edukacyjne z KTZ mogły uczestniczyć w inicjatywach unijnych dotyczących edukacji na tych samych warunkach co organy i instytucje edukacyjne i w dziedzinie szkolenia zawodowego z państw członkowskich.

1.   Unia i KTZ utrzymują dialog w dziedzinie zatrudnienia i polityki społecznej w celu przyczynienia się do rozwoju gospodarczego i społecznego KTZ oraz promowania godnej pracy w KTZ oraz w regionach, w których są one położone. Taki dialog ma również na celu wspieranie wysiłków władz KTZ na rzecz opracowania polityki i ustawodawstwa w tym obszarze.

2.   Dialog polega głównie na wymianie informacji i najlepszych praktyk dotyczących polityki i ustawodawstwa z zakresu zatrudnienia i polityki społecznej, które są przedmiotem wzajemnego zainteresowania Unii i KTZ. W tym kontekście bierze się pod uwagę obszary takie jak rozwój umiejętności, ochrona socjalna, dialog społeczny, równość szans, niedyskryminacja i dostępność dla osób niepełnosprawnych, bezpieczeństwo i higiena pracy oraz inne normy pracy.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie dialogu i wymiany kulturalnej może dotyczyć:

2.   Poprzez współpracę Unia i KTZ dążą do pobudzenia wymiany kulturalnej między sobą poprzez:

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie audiowizualnej ma na celu wzajemne promowanie produkcji audiowizualnych i może obejmować następujące działania:

2.   Powstałe w koprodukcji utwory audiowizualne są uprawnione do korzystania z wszelkich programów promocji lokalnych i regionalnych treści kulturowych, ustanowionych w Unii, KTZ i państwach członkowskich, z którymi są one powiązane.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie przestępczości zorganizowanej może obejmować:

2.   W ramach stowarzyszenia KTZ współpracują z Unią w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z art. 70 i 71.

1.   Produkty pochodzące z KTZ są przywożone do Unii bez należności przywozowych.

2.   Definicja produktów pochodzących oraz odnoszące się do nich metody współpracy administracyjnej zostały określone w załączniku VI.

1.   Unia nie stosuje w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących z KTZ żadnych ograniczeń ilościowych ani środków o skutku równoważnym.

2.   Ustęp 1 nie wyklucza zakazów lub ograniczeń dotyczących przywozu, wywozu lub tranzytu towarów, jeżeli są one uzasadnione względami moralności publicznej lub porządku publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt i roślin, ochrony narodowych dóbr kultury posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną, zachowania ograniczonych zasobów naturalnych, lub ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Zakazy lub ograniczenia, o których mowa w akapicie pierwszym, w żadnym wypadku nie powinny stanowić arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji, lub ogólnego ukrytego ograniczenia w handlu.

1.   Władze KTZ mogą utrzymać lub wprowadzić w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących z Unii należności celne lub ograniczenia ilościowe, jakie uznają za konieczne w świetle ich potrzeb w zakresie rozwoju.

2.   W odniesieniu do obszarów objętych niniejszym rozdziałem KTZ stosują wobec Unii traktowanie nie mniej korzystne od najkorzystniejszego traktowania mającego zastosowanie do największych gospodarek handlowych, zgodnie z definicją w ust. 4.

3.   Ustęp 2 nie stanowi przeszkody dla KTZ w zapewnieniu niektórym innym KTZ lub innym krajom rozwijającym się bardziej korzystnego traktowania niż przyznane Unii.

4.   Na potrzeby niniejszego tytułu „największa gospodarka handlowa” oznacza jakikolwiek kraj rozwinięty lub jakikolwiek kraj, którego udział w światowym wywozie towarów przekracza jeden procent, lub, bez uszczerbku dla ust. 3, jakąkolwiek grupę krajów działających indywidualnie, wspólnie lub w ramach umowy o integracji gospodarczej, której wspólny udział w światowym wywozie towarów przekracza 1,5 %. Do tego obliczenia wykorzystuje się najnowsze dostępne oficjalne dane WTO na temat wiodących eksporterów w światowym handlu towarami (z wyłączeniem handlu wewnątrzunijnego).

5.   Władze KTZ przekazują Komisji w terminie do dnia 2 kwietnia 2014 r. taryfy celne i wykazy ograniczeń ilościowych, które stosują zgodnie z niniejszą decyzją.

Władze KTZ przekazują również Komisji informację o późniejszych zmianach takich środków oraz terminie ich przyjęcia.

1.   Unia nie stosuje dyskryminacji między KTZ, a KTZ nie stosuje dyskryminacji między państwami członkowskimi.

2.   Zgodnie z art. 65 wdrażania konkretnych przepisów niniejszej decyzji, a zwłaszcza jej art. 44 ust. 2 i art. 45, 48, 49, 51 oraz art. 59 ust. 3, nie uznaje się za dyskryminację.

1.   Przemieszczanie odpadów między państwami członkowskimi a KTZ podlega kontroli zgodnie z prawem międzynarodowym i prawem Unii. Unia wspiera ustanawianie i rozwój skutecznej współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie w celu ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego.

2.   Unia zakazuje wszelkiego bezpośredniego lub pośredniego wywozu odpadów do KTZ, z wyjątkiem wywozu odpadów innych niż niebezpieczne, przeznaczonych do odzysku, a jednocześnie władze KTZ zakazują bezpośredniego lub pośredniego przywozu do ich krajów takich odpadów z Unii lub dowolnego innego kraju, bez uszczerbku dla szczególnych międzynarodowych zobowiązań dotyczących tych dziedzin, które zostały podjęte lub mogą zostać podjęte w przyszłości na właściwych forach międzynarodowych.

3.   W odniesieniu do tych KTZ, które ze względu na swój status konstytucyjny nie są stroną Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych (4) („konwencja bazylejska”), ich odpowiednie władze przyspieszą przyjęcie niezbędnego ustawodawstwa krajowego i rozporządzeń administracyjnych w celu wykonania postanowień konwencji bazylejskiej w tych KTZ.

4.   Ponadto państwa członkowskie, z którymi powiązane są KTZ, wspierają przyjęcie przez KTZ niezbędnego ustawodawstwa krajowego i rozporządzeń administracyjnych w celu wdrożenia następujących aktów:

5.   Jeden lub więcej KTZ i państwo członkowskie, z którym dane KTZ są powiązane, mogą stosować krajowe procedury wywozu odpadów z KTZ do tego państwa członkowskiego.

6.   W takim przypadku państwo członkowskie, z którymi dany KTZ jest powiązany, notyfikuje Komisji odnośne ustawodawstwo do dnia 2 lipca 2014 r., a także każde przyszłe odnośne ustawodawstwo krajowe oraz wszelkie późniejsze jego zmiany.

1.   W odniesieniu do jakichkolwiek środków wpływających na handel usługami i przedsiębiorczość w działalności gospodarczej:

2.   Obowiązki przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do traktowania przyznanego:

3.   Władze KTZ mogą, w związku z promowaniem lub wspieraniem lokalnego zatrudnienia, przyjąć przepisy na rzecz ich osób fizycznych i działań lokalnych. W takim przypadku władze KTZ powiadamiają Komisję o przyjętych przepisach, aby mogła poinformować o nich państwa członkowskie.

1.   Celem handlu i związanej z handlem współpracy w ramach stowarzyszenia jest poprawa wzajemnego wsparcia między polityką i zobowiązaniami w dziedzinie handlu i w dziedzinie środowiska. Handel i związana z handlem współpraca w ramach stowarzyszenia uwzględnia zasady międzynarodowego ładu środowiskowego oraz wielostronne umowy środowiskowe.

2.   Realizowany jest ostateczny cel Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz protokołu z Kioto. Podstawą współpracy jest przygotowanie przyszłego, prawnie wiążącego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmiany klimatu, w którym znajdą się zobowiązania wszystkich stron do łagodzenia zmiany klimatu, w zgodzie z wdrożeniem decyzji wynikających z konferencji stron UNFCCC.

3.   Środków wdrażania wielostronnych umów środowiskowych nie stosuje się w sposób, który stanowiłby środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między partnerami lub ukrytego ograniczenia w handlu.

1.   Stowarzyszenie ma na celu wspieranie handlu w taki sposób, aby sprzyjał on pełnemu i wydajnemu zatrudnieniu oraz godnej pracy dla wszystkich.

2.   Uznane na szczeblu międzynarodowym podstawowe normy pracy, określone w odpowiednich konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy, są przestrzegane i egzekwowane zarówno w sensie prawnym, jak i w praktyce. Wspomniane normy pracy obejmują w szczególności poszanowanie wolności zrzeszania się, prawo do rokowań zbiorowych, zniesienie wszystkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej, eliminowanie najgorszych form pracy dzieci, najniższy wiek dopuszczenia do zatrudnienia i niedyskryminację w odniesieniu do zatrudnienia.

3.   Naruszenie podstawowych norm pracy nie może stanowić pretekstu ani być wykorzystane w inny sposób jako prawnie usankcjonowana przewaga komparatywna. Normy te nie są wykorzystywane w celach protekcjonistycznych.

1.   W ramach stowarzyszenia współpraca w dziedzinie zrównoważonego rozwoju może być realizowana poprzez:

2.   Podczas planowania i wdrażania środków służących ochronie środowiska lub warunków pracy, które to środki mogą mieć wpływ na handel lub inwestycje, Unia i KTZ biorą pod uwagę dostępne informacje naukowe i techniczne oraz właściwe normy, wytyczne lub zalecenia międzynarodowe, włącznie z zasadą ostrożności.

3.   Unia i KTZ stosują pełną przejrzystość w zakresie opracowywania, wprowadzania i wdrażania środków służących ochronie środowiska oraz warunków pracy, które mogą mieć wpływ na handel lub inwestycje.

1.   Na jakiekolwiek płatności w walucie wymienialnej na rachunku bieżącym bilansu płatniczego między rezydentami Unii i KTZ nie nakłada się żadnych ograniczeń.

2.   W odniesieniu do transakcji na rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym, państwa członkowskie i władze KTZ nie nakładają żadnych ograniczeń na swobodny przepływ kapitału na inwestycje bezpośrednie w spółkach utworzonych zgodnie z prawem przyjmującego państwa członkowskiego, kraju lub terytorium oraz zapewniają, by aktywa z takiej inwestycji i wszelkie zyski z niej wynikające mogły być realizowane i wywożone.

3.   Unia i KTZ mają prawo do podejmowania środków, o których mowa w art. 64, 65, 66, 75 i 215 TFUE, odpowiednio zgodnie z warunkami tam określonymi.

4.   Władze KTZ, dane państwo członkowskie lub Unia informują się nawzajem niezwłocznie o wszelkich takich środkach i przedstawiają harmonogram ich zniesienia, tak szybko, jak to możliwe.

1.   Wystarczający i skuteczny poziom ochrony praw własności intelektualnej, obejmujący środki egzekwowania tych praw zapewnia się zgodnie z najwyższymi międzynarodowymi normami, w stosownych przypadkach, w celu zmniejszenia zakłóceń i przeszkód w handlu dwustronnym.

2.   W ramach stowarzyszenia współpraca w tej dziedzinie może dotyczyć opracowania przepisów ustawowych i wykonawczych w zakresie ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej, zapobiegania nadużywaniu takich praw przez ich posiadaczy,oraz naruszania tych praw przez konkurencję, a także wsparcia dla regionalnych organizacji własności intelektualnej zaangażowanych w egzekwowanie prawa i ochronę, włącznie ze szkoleniem personelu.

1.   Bez uszczerbku dla przepisów art. 67, klauzula najwyższego uprzywilejowania przyznana zgodnie z niniejszą decyzją nie ma zastosowania do korzyści podatkowych, jakich państwa członkowskie lub władze KTZ udzielają lub mogą udzielić w przyszłości na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych systemów opodatkowania, bądź obowiązującego krajowego ustawodawstwa podatkowego.

2.   Żaden z przepisów niniejszej decyzji nie jest interpretowany jako przeszkoda uniemożliwiająca przyjęcie i stosowanie jakiegokolwiek środka mającego na celu zapobieganie oszustwom podatkowym bądź unikaniu opodatkowania lub uchylaniu się od opodatkowania wynikających z dotyczących podatków postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowywania lub innych systemów opodatkowania lub krajowego ustawodawstwa podatkowego.

3.   Żaden z przepisów niniejszej decyzji nie jest interpretowany jako przeszkoda uniemożliwiająca właściwym organom, przy stosowaniu odpowiednich przepisów własnego ustawodawstwa podatkowego, zróżnicowane traktowanie podatników znajdujących się w odmiennej sytuacji, zwłaszcza pod względem ich miejsca zamieszkania lub miejsca, w którym inwestują oni swój kapitał.

1.   KTZ stosują do zamówień finansowanych przez Unię ustalenia podatkowe i celne nie mniej korzystne niż stosowane przez nie w odniesieniu do państwa członkowskiego, z którym dany KTZ jest powiązany lub do państw, które objęto klauzulą najwyższego uprzywilejowania, lub do międzynarodowych organizacji rozwoju, z którymi utrzymują one stosunki, w zależności od tego, które jest najbardziej korzystne.

2.   Bez uszczerbku dla ust. 1, do zamówień finansowanych przez Unię stosuje się następujące ustalenia:

3.   Wszystkie sprawy dotyczące zamówień nieobjęte ust. 1 i 2 podlegają przepisom ustawodawstwa obowiązującego w odnośnym KTZ.

1.   Pomoc finansowa Unii powinna opierać się na zasadach partnerstwa, poczucia odpowiedzialności, dostosowania systemów terytorialnych, komplementarności i pomocniczości.

2.   Działania finansowane w ramach niniejszej decyzji mogą przybrać formę pomocy podlegającej i niepodlegającej programowaniu.

3.   Pomoc finansowa Unii:

4.   Władze KTZ odpowiadają za wykonanie operacji bez uszczerbku dla uprawnień Komisji w zakresie zapewnienia należytego zarządzania finansami przy wykorzystywaniu środków unijnych.

1.   Pomoc humanitarna i nadzwyczajna jest udzielana KTZ przeżywającemu poważne trudności gospodarcze i społeczne o wyjątkowym charakterze, wynikające z klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka albo wyjątkowych okoliczności o porównywalnych skutkach. Pomoc humanitarną i nadzwyczajną kontynuuje się tak długo jak to konieczne, aby można było sprostać pilnym problemom, jakie powstają w takich sytuacjach.

Pomoc humanitarna i nadzwyczajna jest udzielana wyłącznie na podstawie potrzeb i interesów ofiar katastrof.

2.   Celem pomocy humanitarnej i nadzwyczajnej jest:

3.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule może także zostać przyznana KTZ przyjmującym uchodźców lub repatriantów w celu zaspokojenia najpilniejszych potrzeb nieobjętych pomocą nadzwyczajną.

4.   Pomoc przewidziana w niniejszym artykule jest finansowana z budżetu ogólnego Unii. Jednakże może być ona wyjątkowo finansowana z przydzielonych środków określonych w załączniku II A, w uzupełnieniu finansowania z danej linii budżetowej.

5.   Działania związane z pomocą humanitarną i nadzwyczajną podejmuje się na wniosek KTZ dotkniętego katastrofą, Komisji, państwa członkowskiego, z którym dany KTZ jest powiązany, organizacji międzynarodowych albo lokalnych lub międzynarodowych organizacji pozarządowych. Pomoc taka jest zarządzana i wdrażana w ramach procedur ułatwiających szybkie, elastyczne i skuteczne działania.

1.   Pomoc finansowa może przyczynić się m.in. do wspierania KTZ w budowaniu potencjału niezbędnego do zdefiniowania, wdrożenia i monitorowania terytorialnych lub regionalnych strategii i działań służących osiągnięciu ogólnych celów w obszarach współpracy, o których mowa w części drugiej i trzeciej.

2.   Unia wspiera wysiłki KTZ na rzecz opracowywania wiarygodnych danych statystycznych dotyczących tych obszarów.

3.   Unia może wspierać KTZ w ich wysiłkach na rzecz poprawy porównywalności ich wskaźników makroekonomicznych.

1.   W celu zapewnienia przygotowania, monitorowania, oceny i nadzoru niezbędnych do wykonania niniejszej decyzji oraz jej całościowej oceny, z inicjatywy Komisji można finansować środki w zakresie badań lub pomocy technicznej. Pomoc techniczna świadczona lokalnie jest wdrażana we wszystkich przypadkach zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do zdecentralizowanego zarządzania finansowego.

2.   Z inicjatywy KTZ można finansować środki w zakresie badań lub pomocy technicznej w odniesieniu do wykonywania czynności przewidzianych w dokumentach programowych. Komisja może zdecydować o finansowaniu takich działań z pomocy podlegającej programowaniu lub z koperty finansowej zarezerwowanej dla środków współpracy technicznej.

1.   W celu złagodzenia negatywnych skutków krótkoterminowych wahań przychodów z wywozu, zwłaszcza produktów sektora rolnictwa, rybołówstwa i górnictwa, które to wahania mogłyby zagrozić realizacji celów rozwoju danego KTZ, ustanawia się system dodatkowej pomocy w ramach przydziału finansowego określonego w załączniku II.

2.   Celem pomocy w przypadku krótkoterminowych wahań przychodów z wywozu jest ochrona polityki i reform makroekonomicznych i sektorowych zagrożonych w wyniku spadku przychodów oraz przeciwdziałanie negatywnym skutkom niestabilności przychodów z wywozu, w szczególności produktów rolnych i górnictwa.

Przy przydzielaniu środków określonych w załączniku V bierze się pod uwagę uzależnienie gospodarek KTZ od wywozu, zwłaszcza w sektorze rolnictwa i górnictwa. W tym kontekście, najbardziej odizolowane KTZ, o których mowa w załączniku I, są bardziej korzystnie traktowane zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku V.

3.   Dodatkowe środki dostarcza się zgodnie ze szczegółowymi procedurami mechanizmu wsparcia wymienionymi w załączniku V.

4.   Unia wspiera także rynkowe programy ubezpieczeń przeznaczone dla KTZ, służące zabezpieczeniu tych krajów przed ryzykiem wahań przychodów z wywozu.

1.   Do celów niniejszej decyzji pomoc podlegająca programowaniu opiera się na dokumencie programowym.

2.   Dokument programowy może uwzględniać plany rozwoju terytorialnego lub inne plany uzgodnione między KTZ i państwami członkowskimi, z którymi są one powiązane.

3.   Zgodnie z art. 10 władze KTZ ponoszą podstawową odpowiedzialność za opracowywanie strategii, priorytetów i uzgodnień poprzez przygotowanie dokumentów programowych we współpracy z Komisją i państwem członkowskim, z którym dany KTZ jest powiązany.

4.   Władze KTZ są odpowiedzialne za:

1.   Właściwy terytorialny urzędnik zatwierdzający lub – w przypadku programów regionalnych – regionalny urzędnik zatwierdzający przygotowują propozycję dokumentu programowego w następstwie konsultacji z możliwie największą liczbą zainteresowanych stron i korzystają przy tym ze zdobytych doświadczeń i najlepszych praktyk.

2.   Każda propozycja dokumentu programowego jest dostosowana do potrzeb i specyficznej sytuacji każdego KTZ. Określa najważniejsze sektory wytypowane do finansowania unijnego, cele szczegółowe, oczekiwane rezultaty, wskaźniki efektywności służące do oceny propozycji oraz orientacyjną przydzieloną kwotę finansową. W propozycji zachęca się podmioty lokalne do przyjęcia odpowiedzialności za programy współpracy.

3.   Propozycja dokumentu programowego jest omawiana przez KTZ, dane państwo członkowskie i Komisję od wczesnych etapów programowania, z myślą o promowaniu komplementarności i spójności działań wszystkich stron w zakresie współpracy.

4.   Komisja ocenia propozycję dokumentu programowego, aby stwierdzić, czy zawiera ona wszystkie wymagane elementy i czy jest spójna z celami niniejszej decyzji i odnośnymi politykami Unii. Komisja zasięga opinii Europejskiego Banku Inwestycyjnego w sprawie projektu dokumentu programowego.

5.   KTZ dostarczają wszystkich niezbędnych informacji, w tym wyników wszelkich studiów wykonalności, aby umożliwić jak najskuteczniejszą ocenę projektu dokumentu programowego przez Komisję.

6.   Władze KTZ i Komisja ponoszą wspólną odpowiedzialność za zatwierdzanie dokumentów programowych. Komisja zatwierdza dokument programowy zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 86.

1.   Komisja przyjmuje decyzję w sprawie finansowania odpowiadającą dokumentowi programowemu zgodnie z normami określonymi w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do 11. EFR i zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 87.

2.   Komisja realizuje środki KTZ z 11. EFR w każdy ze sposobów określonych w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do 11. EFR i zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji oraz w środkach wdrażających tę decyzję. W tym celu Komisja zawiera umowy o finansowaniu z odpowiednimi władzami KTZ.

3.   Władze KTZ są odpowiedzialne za:

4.   Właściwe organy KTZ i Komisji ponoszą wspólną odpowiedzialność za:

5.   Aby ułatwić wymianę poglądów, co najmniej raz w roku organizuje się spotkania techniczne terytorialnych urzędników zatwierdzających, zainteresowanych państw członkowskich i przedstawicieli Komisji zajmujących się programowaniem, głównie z wykorzystaniem nowoczesnych technologii lub w razie możliwości jako poszerzenie forum dialogu KTZ–UE.

6.   Działania finansowane w ramach 11. EFR mogą być realizowane zgodnie ze współfinansowaniem równoległym lub łącznym, z zastrzeżeniem przepisów rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 11. EFR.

1.   Rząd każdego KTZ mianuje terytorialnego urzędnika zatwierdzającego, który reprezentuje go podczas wszystkich działań finansowanych ze środków 11. EFR zarządzanych przez Komisję i Europejski Bank Inwestycyjny. Terytorialny urzędnik zatwierdzający wyznacza jednego lub kilku zastępców, którzy zastępują go w razie niemożności sprawowania przez niego tej funkcji oraz informuje Komisję o wyznaczonych osobach. W przypadkach gdy spełnione są warunki w zakresie zdolności instytucjonalnej oraz należytego zarządzania finansami, terytorialny urzędnik zatwierdzający może przekazać swoje zadania w zakresie realizacji danych programów i projektów właściwemu organowi KTZ. Terytorialny urzędnik zatwierdzający informuje ex ante Komisję o takim przekazaniu zadań.

Kiedy Komisja otrzymuje informacje o problemach w stosowaniu procedur dotyczących zarządzania środkami z 11. EFR, w porozumieniu z terytorialnym urzędnikiem zatwierdzającym kontaktuje się ze wszystkimi koniecznymi podmiotami, by zaradzić sytuacji i podjąć wszelkie stosowne kroki. Terytorialny urzędnik zatwierdzający ponosi odpowiedzialność finansową jedynie za zadania wykonawcze, które mu powierzono.

W przypadku gdy środki z 11. EFR są zarządzane pośrednio i podlegają jakimkolwiek dodatkowym uprawnieniom, które mogą zostać przyznane Komisji, terytorialny urzędnik zatwierdzający:

2.   W przypadku gdy środki z 11. EFR są zarządzane bezpośrednio i podlegają jakimkolwiek dodatkowym uprawnieniom, które mogą zostać przyznane Komisji, odpowiedni terytorialny urzędnik zatwierdzający działa w roli instytucji zamawiającej w przypadku programów realizowanych w drodze przetargów lub zaproszeń do składania wniosków, przy czym podlega kontroli ex ante ze strony Komisji.

3.   Podczas wykonywania działań i z zastrzeżeniem wymogu powiadomienia Komisji terytorialny urzędnik zatwierdzający podejmuje decyzje w sprawie:

4.   W przypadku programów regionalnych organy uczestniczącego KTZ wyznaczają regionalnego urzędnika zatwierdzającego spośród podmiotów współpracy, o których mowa w art. 11. Zadania regionalnego urzędnika zatwierdzającego odpowiadają mutatis mutandis zadaniom terytorialnego urzędnika zatwierdzającego.

1.   W miarę potrzeb Komisję wspomaga Komitet utworzony na mocy umowy wewnętrznej w sprawie 11. EFR.

2.   Wykonując uprawnienia powierzone mu na mocy niniejszej decyzji, Komitet znany jest jako „Komitet EFR–KTZ”. Procedury dotyczące Komitetu określone w umowie wewnętrznej w sprawie 11. EFR i rozporządzeniu wykonawczym mającym zastosowanie do 11. EFR stosuje się do Komitetu EFR–KTZ. Do czasu wejścia w życie tego ostatniego rozporządzenia stosuje się procedury określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 617/2007 (9).

3.   Prace Komitetu koncentrują się na zasadniczych problemach współpracy na rzecz rozwoju na poziomie KTZ i regionalnym. W interesie spójności, koordynacji i komplementarności, monitoruje on wykonywanie dokumentów programowych.

4.   Komitet wydaje opinie na temat:

1.   Jeżeli Unia jest reprezentowana przez delegaturę pod zwierzchnictwem szefa delegatury, stosuje się przepisy rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 11. EFR dotyczące subdelegowanych urzędników zatwierdzających i księgowych.

2.   Terytorialny lub regionalny urzędnik zatwierdzający blisko współpracuje z szefem delegatury, który jest główną osobą kontaktową dla różnych podmiotów współpracy w danym KTZ.

1.   Zasady ogólne dotyczące kwalifikowalności:

2.   Do finansowania w ramach niniejszej decyzji kwalifikują się oferenci, wnioskodawcy i kandydaci z następujących krajów i terytoriów:

3.   Komisja w uzasadnionych przypadkach może uznać za kwalifikujących się oferentów, wnioskodawców i kandydatów z niekwalifikujących się krajów lub może uznać za kwalifikujące się towary niekwalifikującego się pochodzenia, jeżeli zastosowanie zasad kwalifikowalności uniemożliwiłoby lub nadmiernie utrudniłoby realizację projektu, programu lub działania.

4.   W przypadku działań realizowanych w ramach wspólnego zarządzania, właściwe państwo członkowskie, któremu Komisja powierzyła zadania wykonawcze, jest uprawnione do dopuszczania – w imieniu Komisji – do uczestnictwa oferentów, wnioskodawców lub kandydatów z niekwalifikujących się krajów i dopuszczania towarów z innych krajów w rozumieniu ust. 2 lit. f) oraz do uznawania za kwalifikujących się oferentów, wnioskodawców lub kandydatów z niekwalifikujących się krajów w rozumieniu ust. 3 lub towarów niekwalifikującego się pochodzenia w rozumieniu ust. 1 lit. d).

1.   Podczas realizacji działań finansowanych na podstawie niniejszej decyzji Komisja podejmuje odpowiednie środki zapewniające ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie środków zapobiegających nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nielegalnym działaniom, przez skuteczny system kontroli oraz, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, przez odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych i, w stosownych przypadkach, przez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary.

2.   Komisja i Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do audytu, na podstawie dokumentacji i na miejscu, wobec wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują od Unii środki.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać kontrole i inspekcje na miejscu u podmiotów gospodarczych, których takie finansowanie bezpośrednio lub pośrednio dotyczy, zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (13), w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycia, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii, w związku z umową o udzielenie dotacji, decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem dotyczącym finansowania przez Unię.

Nie naruszając przepisów akapitu pierwszego i drugiego, w umowach z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, umowach o udzielenie dotacji, decyzjach o udzieleniu dotacji i zamówieniach wynikających z wykonania niniejszej decyzji, wyraźnie upoważnia się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli i inspekcji na miejscu zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem finansowym EFR.

3.   KTZ ponoszą podstawową odpowiedzialność za nadzór finansowy nad środkami unijnymi. W stosownych przypadkach jest on prowadzony w koordynacji z państwem członkowskim, z którym dany KTZ jest powiązany, zgodnie ustawodawstwem krajowym.

4.   Komisja odpowiada za:

5.   Komisja, KTZ i, w stosownych przypadkach, państwo członkowskie, z którym dany KTZ jest związany, współpracują na podstawie uzgodnień administracyjnych przyjętych na spotkaniach organizowanych raz lub dwa razy w roku w celu koordynacji programów, metodologii i wdrażania kontroli.

6.   W odniesieniu do korekt finansowych:

1.   Współpraca finansowa jest wystarczająca elastyczna, by zagwarantować, że działania są ciągle zgodne z celami niniejszej decyzji, i by uwzględnić wszelkie zmiany sytuacji gospodarczej, priorytetów i celów danego KTZ, w szczególności w drodze weryfikacji ad hoc dokumentu programowego.

2.   Weryfikację może zainicjować Komisja na wniosek danego KTZ i za zgodą Komisji.

3.   Komisja bada postępy we wdrażaniu pomocy finansowej świadczonej KTZ w ramach 11. EFR i począwszy od 2015 r. co roku przedstawia Radzie sprawozdanie na temat wdrożenia i rezultatów unijnej pomocy finansowej oraz, w możliwym zakresie, jej głównych efektów i oddziaływania. Sprawozdanie to przekazywane jest także Parlamentowi Europejskiemu, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów.

4.   Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, zawiera informacje na temat finansowanych działań, wyników monitorowania i oceny, zaangażowania właściwych partnerów oraz wydatkowania środków na zobowiązania i płatności w ramach 11. EFR za rok poprzedni. W sprawozdaniu ocenia się wyniki pomocy, wykorzystując w możliwie szerokim zakresie, szczególne i wymierne wskaźniki. Ponadto odzwierciedla się w nim najważniejsze zdobyte doświadczenia i działania następcze podjęte w odniesieniu do zaleceń przedstawionych w ocenach z poprzednich lat.

1.   Władze publiczne KTZ kwalifikują się do wsparcia finansowego przewidzianego w niniejszej decyzji.

2.   Z zastrzeżeniem zgody odnośnych władz KTZ, następujące podmioty i organy kwalifikują się również do wsparcia finansowego przewidzianego w niniejszej decyzji:

1.   Przydziały regionalne są wykorzystywane na działania prowadzone na rzecz i z udziałem nastepujących podmiotów:

2.   Środki finansowe umożliwiające udział państw AKP, regionów najbardziej oddalonych oraz innych krajów są uzupełniające w stosunku do środków przydzielonych KTZ na mocy niniejszej decyzji.

3.   Udział państw AKP, regionów najbardziej oddalonych oraz innych krajów w programach ustanowionych zgodnie z niniejszą decyzją przewiduje się jedynie w zakresie, w jakim:

4.   Odpowiednie środki umożliwią dopasowanie wysokości środków przekazywanych z EFR i budżetu ogólnego Unii w celu sfinansowania projektów współpracy między KTZ, krajami AKP, regionami najbardziej oddalonymi, jak również innymi krajami, w szczególności uproszczone mechanizmy wspólnego zarządzania takimi projektami.

1.   Osoby fizyczne z KTZ, określone w art. 50 oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednie publiczne lub prywatne organy i instytucje w danym KTZ, kwalifikują się do udziału i do finansowania z unijnych programów, z zastrzeżeniem zasad i założeń tych programów oraz możliwych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany KTZ jest powiązany.

2.   KTZ kwalifikują się również do wsparcia w ramach programów unijnych na rzecz współpracy z innymi krajami, zwłaszcza krajami rozwijającymi się, z zastrzeżeniem zasad, celów i uzgodnień tych programów.

3.   Komisja składa sprawozdanie Komitetowi EFR–KTZ na temat uczestnictwa KTZ w programach unijnych, na podstawie informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu z realizacji przedkładanym przez KTZ i innych dostępnych informacji.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 95, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 95, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanieokreślonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go Radzie.

5.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 95 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Rada nie wyrazi sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania jej tego aktu lub gdy przed upływem tego terminu Rada poinformowała Komisję, że nie wniesie sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Rady.

Artykuł 1

Przydział środków na różne instrumenty

Artykuł 2

Zarządzanie środkami

EBI zarządza pożyczkami udzielonymi ze środków własnych, o których mowa w załączniku III, jak również działaniami finansowanymi w ramach instrumentu inwestycyjnego KTZ, o którym mowa w załączniku IV. Wszystkimi pozostałymi środkami finansowymi w ramach niniejszej decyzji zarządza Komisja.

Artykuł 3

Przydział środków między KTZ

Kwotę 351 milionów EUR wymienioną w art. 1 ust. 1 lit. a) niniejszego załącznika przydziela się na podstawie potrzeb i osiągnięć KTZ zgodnie z następującymi kryteriami:

Artykuł 1

Kwota

EBI przeznaczy kwotę do 100 mln EUR na finansowanie ze swoich środków własnych, zgodnie z wewnętrznymi zasadami i procedurami banku oraz warunkami określonymi w jego statucie i w niniejszym załączniku.

Artykuł 2

EBI

Artykuł 3

Zasady wymiany walut

Artykuł 1

Cel

Instrument inwestycyjny KTZ („instrument”) utworzony na mocy decyzji 2001/822/WE z wykorzystaniem środków EFR w celu wspierania rentownych przedsiębiorstw zostaje utrzymany.

Warunki finansowania w związku z operacjami instrumentu oraz pożyczkami ze środków własnych EBI są warunkami ustanowionymi w umowie wewnętrznej ustanawiającej 11. EFR, w załączniku III i w niniejszym załączniku.

Środki te mogą być kierowane do kwalifikujących się przedsiębiorstw, bezpośrednio albo pośrednio, poprzez uprawnione fundusze inwestycyjne lub pośredników finansowych.

Artykuł 2

Środki w ramach instrumentu

Artykuł 3

Operacje instrumentu

Artykuł 4

Warunki ryzyka walutowego

W celu zminimalizowania skutków wahań kursu walutowego problemami ryzyka walutowego należy zająć się w sposób następujący:

Artykuł 5

Kontrola finansowa

Artykuł 6

Przywileje i immunitety

Artykuł 1

Zasady

Artykuł 2

Kryteria kwalifikowalności

Artykuł 3

Zaliczki

System przydzielania środków dodatkowych przewiduje zaliczki na pokrycie wszelkich opóźnień w uzyskiwaniu ujednoliconych danych statystycznych dotyczących handlu i zapewnienie, by wspomniane środki można włączyć do budżetu w roku następującym po roku ich stosowania. Zaliczki są mobilizowane w oparciu o tymczasowe dane statystyczne dotyczące wywozu przygotowane przez władze KTZ i przedłożone Komisji przed oficjalnym opublikowaniem ostatecznych, ujednoliconych danych statystycznych. Maksymalna zaliczka wynosi 80 % kwoty środków dodatkowych szacowanych na rok stosowania. Kwoty zmobilizowane w ten sposób są dostosowywane w oparciu o wspólną umowę zawartą między Komisją a władzami KTZ, w świetle ostatecznych ujednoliconych danych statystycznych dotyczących wywozu oraz ostatecznej kwoty deficytu państwa.

Artykuł 4

Zmiany

Przepisy niniejszego załącznika podlegają przeglądowi nie później niż dwa lata po wejściu w życie przepisów wykonawczych, o których mowa w art. 85 niniejszej decyzji, a następnie na wniosek Komisji, państwa członkowskiego lub KTZ.

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszego załącznika stosuje się następujące definicje:

Artykuł 2

Wymogi ogólne

Artykuł 3

Produkty całkowicie uzyskane

Artykuł 4

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

Artykuł 5

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 6

Odchylenia

Artykuł 7

Kumulacja z Unią

Artykuł 8

Kumulacja z państwami będącymi stroną umów o partnerstwie gospodarczym

Artykuł 9

Kumulacja z innymi krajami korzystającymi z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku unijnego na mocy ogólnego systemu preferencji

Artykuł 10

Rozszerzona kumulacja

Artykuł 11

Jednostka kwalifikacyjna

Artykuł 12

Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Akcesoria, części zamienne i narzędzia dostarczone ze sprzętem, maszyną, aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i zostały wliczone w cenę ex-works, lub które nie zostały ujęte na oddzielnych fakturach, uznaje się za stanowiące całość z tym sprzętem, maszyną, aparatem lub pojazdem.

Artykuł 13

Zestawy

Zestawy w rozumieniu reguły 3 Ogólnych reguł interpretacji Systemu Zharmonizowanego, uznaje się za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi.

Jeżeli jednak zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to jest on w całości uznawany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

Artykuł 14

Elementy neutralne

Przy ustalaniu, czy produkt jest produktem pochodzącym, nie uwzględnia się pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

Artykuł 15

Rozróżnienie księgowe

Artykuł 16

Odstępstwa

Artykuł 17

Zasada terytorialności

Artykuł 18

Klauzula o zakazie manipulacji

Artykuł 19

Wystawy

Artykuł 20

Kwoty wyrażone w euro

Artykuł 21

Dowód pochodzenia

Produkty pochodzące z KTZ przy ich przywozie do Unii podlegają postanowieniom niniejszej decyzji, pod warunkiem przedłożenia:

Artykuł 22

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 23

Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiane z mocą wsteczną

Artykuł 24

Wystawienie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł 25

Wystawianie świadectwa przewozowego EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące znajdują się pod kontrolą urzędu celnego w Unii lub w KTZ, możliwe jest zastąpienie oryginalnego dowodu pochodzenia przez jeden lub kilka świadectw przewozowych EUR.1 w celu wysłania wszystkich lub niektórych z tych produktów do innego miejsca we Wspólnocie lub w obrębie KTZ. Zastępcze świadectwo(-a) przewozowe EUR.1 wystawia urząd celny, pod którego kontrolą znajdują się produkty.

Artykuł 26

Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

Artykuł 27

Upoważniony eksporter

Artykuł 28

Termin ważności dowodu pochodzenia

Artykuł 29

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia oraz zażądać, aby do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki stosowania decyzji.

Artykuł 30

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu, produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2 lit. a) Systemu Zharmonizowanego, należące do sekcji XVI i XVII lub klasyfikowane pod pozycjami taryfowymi 7308 i 9406 Systemu Zharmonizowanego, przywożone są partiami, organom celnym przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia przy przywozie pierwszej partii.

Artykuł 31

Zwolnienia z wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia

Artykuł 32

Procedura informacyjna na potrzeby kumulacji

Artykuł 33

Dokumenty potwierdzające

Dokumenty określone w art. 22 ust. 3 i art. 26 ust. 3, wykorzystane do celów potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją pochodzenia mogą być uważane za produkty pochodzące z KTZ, Unii lub państwa będącego stroną umowy o partnerstwie gospodarczym i spełniające pozostałe wymagania niniejszego załącznika, mogą obejmować między innymi następujące dokumenty:

Artykuł 34

Przechowywanie dowodów pochodzenia, deklaracji dostawcy i dokumentów potwierdzających

Artykuł 35

Niezgodności i błędy formalne

Artykuł 36

Wymogi ogólne

Korzyści płynące z niniejszej decyzji mają zastosowanie w przypadku:

Artykuł 37

Spis zarejestrowanych eksporterów

Artykuł 38

Wniosek o rejestrację

W celu uzyskania rejestracji eksporterzy przedkładają właściwym organom KTZ wniosek, o którym mowa w art. 57 ust. 1 niniejszego załącznika, z wykorzystaniem formularza, którego wzór znajduje się w dodatku XI. Wypełniając wniosek, eksporter udziela zgody na przechowywanie dostarczonych informacji w bazie danych Komisji oraz na publikację w internecie danych nieobjętych klauzulą poufności.

Właściwe organy przyjmują wyłącznie kompletne wnioski.

Artykuł 39

Wykreślenie rejestracji

Artykuł 40

Dokumenty potwierdzające

Artykuł 41

Dowód pochodzenia

Artykuł 42

Przedkładanie dowodu pochodzenia

Artykuł 43

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Artykuł 44

Zwolnienie z wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia

Artykuł 45

Niezgodności i błędy formalne

Artykuł 46

Termin ważności dowodu pochodzenia

Oświadczenia o pochodzeniu przedstawiane organom celnym kraju przywozu po terminie ich ważności określonym w art. 41 ust. 2 niniejszego załącznika mogą zostać przyjęte do celów stosowania preferencji taryfowych, jeżeli przedłożenie dokumentów po terminie ostatecznym jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały im przedstawione przed wspomnianym terminem ostatecznym.

Artykuł 47

Procedura przywozu partiami

Artykuł 48

Zastąpienie dowodów pochodzenia

Artykuł 49

Weryfikacja oświadczeń o pochodzeniu

Artykuł 50

Odmowa przyznania preferencji