EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012DC0301
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the implementation of the broad guidelines for the economic policies of the Member States whose currency is the euro
Aanbeveling voor een AANBEVELING VAN DE RAAD inzake de uitvoering van de globale richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten die de euro als munt hebben
Aanbeveling voor een AANBEVELING VAN DE RAAD inzake de uitvoering van de globale richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten die de euro als munt hebben
/* COM/2012/0301 final - 2012/ () */
Aanbeveling voor een AANBEVELING VAN DE RAAD inzake de uitvoering van de globale richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten die de euro als munt hebben /* COM/2012/0301 final - 2012/ () */
Aanbeveling voor een AANBEVELING VAN DE RAAD inzake de uitvoering van de globale
richtsnoeren voor het economisch beleid van de lidstaten die de euro als munt
hebben DE RAAD VAN DE
EUROPESE UNIE, Gezien het Verdrag betreffende de werking van
de Europese Unie, en met name artikel 136 juncto artikel 121, lid 2, Gezien de aanbeveling van de Europese
Commissie[1], Gezien het advies van het Europees Parlement[2], Gezien de conclusies van de Europese Raad, Na raadpleging van het Economisch en
Financieel Comité, Overwegende hetgeen volgt: (1) De Eurogroep vervult sinds de
oprichting ervan een sleutelrol bij de economische governance van de eurozone. De economische crisis heeft de nauwe onderlinge
relaties in de eurozone duidelijk blootgelegd en de noodzaak onderstreept van
een coherent, alomvattend beleidsstandpunt ter weerspiegeling van de sterke
overloopeffecten tussen landen die de euro als munt hebben, evenals de noodzaak
van werkzame regelingen inzake beleidscoördinatie om snel te reageren op
veranderingen in de economische omgeving. (2) De Raad heeft landspecifieke
aanbevelingen gericht tot alle lidstaten die de euro als munt hebben. Deze aanbevelingen betreffen het aanpakken van
economische uitdagingen op nationaal niveau en zijn tevens richtinggevend voor
de stabiliteit en de groei in de eurozone als geheel.
De lidstaten met de euro als munt hebben zich bij het Euro Plus-pact
tevens verbonden tot het doorvoeren van een aantal ingrijpende aanvullende
beleidshervormingen om het concurrentievermogen te verbeteren, de
werkgelegenheid te stimuleren, de overheidsfinanciën houdbaarder te maken en de
financiële stabiliteit te versterken. Op 2
maart 2012 hebben de lidstaten die de euro als munt hebben en acht andere
lidstaten het Verdrag inzake Stabiliteit, Coördinatie en Bestuur in de
Economische en Monetaire Unie ondertekend waarbij zij ermee instemden alle
belangrijke economische beleidshervormingen die zij voornemens zijn door te
voeren, vooraf met elkaar te bespreken en, waar zulks passend wordt geacht,
onderling af te stemmen. Voorafgaande
coördinatie in het kader van de eurozone, zowel via het indienen van
ontwerpbegrotingsplannen als het bespreken van belangrijke voorgenomen
economische beleidshervormingen, zal helpen rekening te houden met de
overloopeffecten van nationale maatregelen op de eurozone als geheel. (3) De aanwezigheid van goed
opgezette begrotingskaders ter versterking van de binnenlandse
begrotingsgovernance is cruciaal voor een goed beheer van de overheidsfinanciën
en draagt bij tot de houdbaarheid van de overheidsfinanciën in de eurozone als
geheel. De staatshoofden en regeringsleiders
van de eurozone hebben in juli en oktober 2011 toegezegd om nationale
begrotingskaders in de zin van de richtlijn inzake de nationale
begrotingskaders reeds tegen eind 2012 in te voeren, wat vroeger is dan het bij
de richtlijn vastgestelde tijdschema, en verder te gaan dan wat in de richtlijn
wordt voorgeschreven. Tevens hebben de
eurolanden plus acht andere lidstaten zich er door het Verdrag inzake
Stabiliteit, Coördinatie en Bestuur in de Economische en Monetaire Unie te
ondertekenen, toe verbonden hun nationale begrotingsgovernance verder te
versterken, met name door voor de begrotingspositie van de overheid bindende
regels in te voeren om de middellangetermijndoelstelling te bereiken. (4) Begrotingsconsolidatie is een
kernonderdeel van de strategie om uit de crisis in de eurozone te geraken. Het begrotingskader van de EU staat toe dat het
tempo waarin de lidstaten consolideren, wordt gedifferentieerd al naargelang de
begrotingsruimte die zij hebben en de macro-economische omstandigheden. Het Stabiliteits- en groeipact en het Verdrag
inzake Stabiliteit, Coördinatie en Bestuur in de Economische en Monetaire Unie
focussen op de structurele saldi en staan bijgevolg toe de effecten van de
conjunctuur en van eenmalige maatregelen op de nominale begrotingssaldo in
aanmerking te nemen. De maatregelen die
effectief zijn genomen om gevolg te geven aan de aanbevelingen van de Raad
inzake het corrigeren van buitensporige tekorten worden op hun structurele
merites beoordeeld. Om het vertrouwen in het
blijvende karakter van de consolidatie in de eurozone te versterken en de
negatieve gevolgen voor de groei op korte termijn te beperken, is een adequate
samenstelling van de consolidatie van essentieel belang. Groeivriendelijke uitgaven, in het bijzonder investeringen,
moeten voorrang krijgen; het is mogelijk in verschillende eurolanden projecten voor productieve
investeringen te identificeren waarvan de particuliere en maatschappelijk baten
groter zijn dan de lasten bij de huidige lage rente. Om
de houdbaarheid van de overheidsfinanciën op lange termijn te verbeteren, zijn
hervormingen van langdurige uitkeringen, met name in de gezondheidssector,
dringend noodzakelijk. Passende fiscale
maatregelen, zoals het verlagen van de belastingdruk op arbeid, het verruimen
van de belastinggrondslagen en het doeltreffender bestrijden van
belastingontduiking, kunnen bijdragen aan de consolidatie en terzelfdertijd het
concurrentievermogen vergroten en betere groeivoorwaarden scheppen. (5) Stabiliteit en een goed
functionerend financieel systeem zijn absolute vereisten om het scenario af te
wenden van "een verloren decennium" van zwakke groei in de eurozone
en om het vertrouwen van de beleggers te vergroten. Een
verdere opschoning van de balansen van banken is nodig en het is zaak te
waarborgen dat dit op een ordelijke manier verloopt en zonder dat de
kredietverlening aan de reële economie daardoor in het gedrang komt. Om de trend van toenemende fragmentatie in het
financiewezen te keren, is verdere vooruitgang op het vlak van integratie van
de toezichtstructuren en praktijken en grensoverschrijdend crisisbeheer
noodzakelijk. (6) Een ordelijke afbouw van
macro-economische onevenwichtigheden in de eurozone is essentieel voor duurzame
groei en stabiliteit in de eurozone. Het
proces om de onevenwichtigheden te verminderen is op gang gekomen, maar dient
standvastig te worden voortgezet. Maatregelen
om de onevenwichtigheden te corrigeren, zijn urgenter in deficitlanden, waar
hervormingen noodzakelijk zijn om het concurrentievermogen te vergroten en een
herverdeling van middelen naar de verhandelbare sector te bevorderen. Surpluslanden kunnen terzelfdertijd aan het
evenwichtsherstel bijdragen door onnodige regelgevende en andere restricties
voor de binnenlandse vraag, niet-verhandelbare activiteiten en investeringen op
te heffen. (7) Het erkennen van de
onderlinge afhankelijkheid van de economieën van de lidstaten die de euro als
munt hebben en van de voordelen die stabiliteit binnen de monetaire unie haar
deelnemers en de ruimere EU kan opleveren, is een eerste vereiste voor de
verdere ontwikkeling van de economische unie. Met
het oog op de toekomst zullen de lidstaten die de euro als munt hebben, hun
integratie moeten verdiepen om tot een volwaardige economische en monetaire
unie te komen[3]. BEVEELT AAN dat de lidstaten die de
euro als munt hebben, in de periode 2012-2013 actie ondernemen, elk
afzonderlijk en collectief, zonder afbreuk te doen aan de bevoegdheden van de
Raad om het economisch beleid van de lidstaten te coördineren, maar in het
bijzonder binnen het kader van de economische beleidscoördinatie in de
Eurogroep, om: 1. De werkmethoden van de
Eurogroep te versterken, opdat de groep de verantwoordelijkheid op zich zou
kunnen nemen voor het algemene beleidsstandpunt van de eurozone om snel te
reageren op veranderingen in de economische omgeving, en de leiding van de
coördinatie van het economisch beleid in het kader van het versterkt
toezichtkader dat van toepassing is op de lidstaten die de euro als munt
hebben. 2. In de Eurogroep aan echte
samenwerking op beleidsgebied te doen door informatie uit te wisselen en
ontwerpbegrotingen en belangrijke hervormingsplannen met mogelijke
overloopeffecten binnen de eurozone vooraf te bespreken. Erop toe te zien dat
de hervormingen worden doorgevoerd die noodzakelijk zijn voor een stabiele en
sterke eurozone, onder andere dat gevolg wordt gegeven aan de aanbevelingen die
de Raad heeft gericht tot afzonderlijke lidstaten die de euro als munt hebben
en die niet alleen uitdagingen op nationaal niveau aanbelangen, maar ook een
weerslag hebben op de eurozone als geheel. 3. De begrotingsdiscipline te
verscherpen en de begrotingsinstellingen te versterken op nationaal en subnationaal
niveau, om het vertrouwen van de markten in de houdbaarheid van de
overheidsfinanciën in de eurozone op middellange en lange termijn te
bevorderen. Zoals door de staatshoofden en regeringsleiders van de eurozone in
juli en oktober 2011 en op 2 maart 2012 is overeengekomen, de omzetting van de richtlijn
inzake nationale begrotingskaders te vervroegen naar eind 2012 en de
begrotingsgovernance verder te versterken, met name door in de nationale
wetgeving van alle eurolanden de regels voor een begroting die structureel in
evenwicht is en de automatische correctiemechanismen op te nemen. 4. Te zorgen voor een coherent,
algemeen begrotingsstandpunt in de eurozone, gericht op begrotingsconsolidatie
overeenkomstig de aanbevelingen en besluiten van de Raad en de voorschriften
van het Stabiliteits- en groeipact, waarbij met de landspecifieke
macrofinanciële situatie rekening wordt gehouden. De lidstaten die zich
geconfronteerd zien met een aanzienlijke en mogelijkerwijs stijgende
risicopremie, dienen afwijkingen van de doelstellingen voor het nominale saldo
te beperken, zelfs bij slechter dan verwachte macro-economische omstandigheden.
De andere lidstaten dienen de automatische stabilisatoren hun rol te laten
spelen en het structurele aanpassingstraject te volgen, en gereed te zijn om
het consolidatietempo te herzien mochten de macro-economische omstandigheden
verder verslechteren. In
de samenstelling van overheidsuitgaven en –ontvangsten moet het effect dat
bestedingen en ontvangstenbronnen op de groei hebben, tot uiting komen. In het
bijzonder moeten alle beschikbare begrotingsmarges worden benut om
overheidsinvesteringen in de eurozone te bevorderen, waarbij onder andere met
verschillen in financieringskosten tussen de landen rekening kan worden
gehouden. 5. Actie te ondernemen om de
werking en de stabiliteit van het financieel systeem in de eurozone te
verbeteren. De stappen in de richting van een sterker geïntegreerde financiële
architectuur, die het bankentoezicht en de grensoverschrijdende crisisafwikkeling
omvat, versneld te zetten. 6. Structurele hervormingen door
te voeren om – in combinatie met de gedifferentieerde begrotingskoers ‑
een ordelijke afbouw van de macro-economische onevenwichtigheden in de hand te
werken, en onder andere maatregelen op nationaal niveau te nemen die in
overeenstemming zijn met de specifieke nationale situatie en met de
aanbevelingen die de Raad aan de afzonderlijke eurolanden heeft gegeven. Gedaan te Brussel, Voor
de Raad De
voorzitter [1] COM(2012) 301 [2] P7_TA(2012)0048 en P7_TA(2012)0047 [3] Zie punt 2.1 van COM(2012) 299.