19/Volumul 10

RO

Jurnalul Ofícial al Uniunii Europene

118

---

41982A1025(01)

---

L 388/1

JURNALUL OFÍCIAL AL UNIUNII EUROPENE

---

CONVENȚIA

Privind aderarea Republicii Elene la Convenția privind competența judiciară și executarea hotărârilor judecătorești în materie civilă și comercială, precum și la Protocolul de interpretare a acesteia de către Curtea de Justiție, cu modificările aduse acestora prin Convenția privind aderarea Regatului Danemarcei, a Irlandei și a Regatului Unit al Marii Britanii și Irlandei de Nord

(82/972/CEE)

PREAMBUL

ÎNALTELE PĂRȚI CONTRACTANTE LA TRATATUL DE INSTITUIRE A COMUNITĂȚII ECONOMICE EUROPENE,

AVÂND ÎN VEDERE că Republica Elenă, devenind membră a Comunității, s-a angajat să adere la Convenția privind competența judiciară și executarea hotărârilor judecătorești în materie civilă și comercială, precum și la Protocolul de interpretare a acesteia de către Curtea de Justiție, cu modificările aduse acestora de Convenția privind aderarea Regatului Danemarcei, a Irlandei și a Regatului Unit al Marii Britanii și Irlandei de Nord, și în acest sens s-a angajat să înceapă negocierile cu statele membre ale Comunității în scopul realizării modificărilor necesare,

MAIESTATEA SA REGELE BELGIEI pe:

Jean GOL,

Vice prim-ministru,

Ministrul Justiției și al Reformei Instituționale;

MAIESTATEA SA REGINA DANEMARCEI pe:

Erik NINN-HANSEN,

Ministrul Justiției;

PREȘEDINTELE REPUBLICII FEDERALE GERMANIA pe:

Hans Arnold ENGELHARD,

Ministrul Federal al Justiției;

Dr. Günther KNACKSTEDT,

Ambasadorul Republicii Federale Germania la Luxemburg;

PREȘEDINTELE REPUBLICII ELENE pe:

Georges-Alexandre MANGAKIS,

Ministrul Justiției;

PREȘEDINTELE REPUBLICII FRANCEZE pe:

Robert BADINTER,

Păstrătorul sigiliilor,

Ministrul Justiției;

PREȘEDINTELE IRLANDEI pe:

Sean DOHERTY,

Ministrul Justiției;

PREȘEDINTELE REPUBLICII ITALIENE pe:

Clelio DARIDA,

Ministrul Justiției;

ALTEȚA SA REGALĂ MARELE DUCE DE LUXEMBURG pe:

Colette FLESCH,

Vicepreședinte al Guvernului,

Ministrul Justiției;

MAIESTATEA SA REGINA ȚĂRILOR DE JOS pe:

J. de RUITER,

Ministrul Justiției;

MAIESTATEA SA REGINA REGATULUI UNIT AL MARII BRITANII ȘI IRLANDEI DE NORD pe:

Peter Lovat FRASER, Esquire

Solicitor-General pentru Scoția

Departamentul Lord Advocate;

CONVIN DUPĂ CUM URMEAZĂ:

TITLUL I

Dispoziții generale

Articolul 1

(1)   Republica Elenă aderă la Convenția privind competența judiciară și executarea hotărârilor judecătorești în materie civilă și comercială semnată la Bruxelles, la 27 septembrie 1968 (denumită în continuare „Convenția din 1968”) și la Protocolul de interpretare a acesteia de către Curtea de Justiție, semnat la Luxemburg, la 3 iunie 1971 (denumit în continuare „Protocolul din 1971”), cu modificările aduse acestora de Convenția privind aderarea Regatului Danemarcei, a Irlandei și a Regatului Unit al Marii Britanii și Irlandei de Nord la Convenția privind competența judiciară și executarea hotărârilor judecătorești în materie civilă și comercială și la Protocolul de interpretare a acesteia de către Curtea de Justiție, semnat la Luxemburg, la 9 octombrie 1978 (denumită în continuare „Convenția din 1978”).

(2)   Aderarea Republicii Elene se extinde, în special, la articolul 25 alineatul (2) și la articolele 35 și 36 din Convenția din 1978.

Articolul 2

Modificările aduse prin prezenta convenție la Convenția din 1968 și la Protocolul din 1971, astfel cum au fost modificate prin Convenția din 1978, figurează în titlurile II-IV.

TITLUL II

Modificări la Convenția din 1968

Articolul 3

La articolul 3 paragraful al doilea din Convenția din 1968, modificat prin articolul 4 din Convenția din 1978, între a treia și a patra liniuță se introduce următoarea liniuță:

„—	în Grecia: articolul 40 din Codul de procedură civilă (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας)”.

Articolul 4

La articolul 32 primul paragraf din Convenția din 1968, modificat prin articolul 16 din Convenția din 1978, între a treia și a patra liniuță se introduce următoarea liniuță:

„—	în Grecia, la μονομελές πρωτοδικείο”.

Articolul 5

(1)   La articolul 37 primul paragraf din Convenția din 1968, modificat prin articolul 17 din Convenția din 1978, între a treia și a patra liniuță se introduce următoarea liniuță:

„—	în Grecia, în fața έφετεϊο”.

(2)   La articolul 37 al doilea paragraf din Convenția din 1968, modificat prin articolul 17 din Convenția din 1978, prima liniuță se înlocuiește cu textul următor:

„—	în Belgia, Grecia, Franța, Italia, Luxemburg și Țările de Jos, decât al unui recurs în anulare”.

Articolul 6

La articolul 40 primul paragraf din Convenția din 1968, modificat prin articolul 19 din Convenția din 1978, între a treia și a patra liniuță se introduce următoarea liniuță:

„—	în Grecia, la έφετεϊο”.

Articolul 7

La articolul 41 din Convenția din 1968, modificat prin articolul 20 din Convenția din 1978, prima liniuță se înlocuiește cu textul următor:

„—	în Belgia, Grecia, Franța, Italia, Luxemburg și Țările de Jos, decât al unui recurs în anulare”.

Articolul 8

În lista convențiilor, de la articolul 55 din Convenția din 1968, modificat prin articolul 24 din Convenția din 1978, se introduce, în ordine cronologică, următorul text:

„—	Convenția dintre Regatul Greciei și Republica Federală Germania privind recunoașterea și executarea reciprocă în materie civilă și comercială a hotărârilor judecătorești, a sentințelor arbitrale și a actelor autentice, semnată la Atena, la 4 noiembrie 1961”.

TITLUL III

Modificări la Protocolul anexat la Convenția din 1968

Articolul 9

La prima teză din articolul Vb adăugat la Protocolul anexat la Convenția din 1968 prin articolul 29 din Convenția din 1978 se adaugă, după cuvântul „Danemarca”, o virgulă și cuvintele „în Grecia”.

TITLUL IV

Modificări la Protocolul din 1971

Articolul 10

La articolul 1 din Protocolul din 1971, astfel cum a fost modificat prin articolul 30 din Convenția din 1978, se adaugă următorul paragraf:

Articolul 11

La articolul 2 punctul (1) din Protocolul din 1971, modificat prin articolul 31 din Convenția din 1978, între a treia și a patra liniuță se introduce următoarea liniuță:

„—	în Grecia: άνώτατα δικαστήρια”.

TITLUL V

Dispoziții tranzitorii

Articolul 12

(1)   Convenția din 1968 și Protocolul din 1971, modificate prin Convenția din 1978 și prin prezenta convenție, se aplică numai acțiunilor în justiție deschise și actelor autentice redactate sau înregistrate oficial după intrarea în vigoare a prezentei convenții în statul de origine și, în cazul în care se solicită recunoașterea sau executarea unei hotărâri judecătorești sau a unui act autentic, în statul solicitat.

(2)   Cu toate acestea, în raporturile dintre statul de origine și statul solicitat, hotărârile pronunțate după data intrării în vigoare a prezentei convenții în acțiunile deschise înainte de această dată sunt recunoscute și executate în conformitate cu dispozițiile titlului III din Convenția din 1968, astfel cum a fost modificată prin Convenția din 1978 și prin prezenta convenție, în cazul în care competența s-a întemeiat pe norme conforme cu dispozițiile titlului II din Convenția din 1968, astfel cum a fost modificată, sau conforme cu dispozițiile unei convenții care era în vigoare între statul de origine și statul solicitat în momentul când s-a deschis acțiunea.

TITLUL VI

Dispoziții finale

Articolul 13

Secretarul General al Consiliului Comunităților Europene transmite Guvernului Republicii Elene o copie certificată a Convenției din 1968, a Protocolului din 1971 și a Convenției din 1978, în limbile daneză, engleză, franceză, germană, irlandeză, italiană și olandeză.

Textele Convenției din 1968, ale Protocolului din 1971 și ale Convenției din 1978 redactate în limba greacă se anexează la prezenta convenție. Textele redactate în limba greacă sunt autentice în aceleași condiții ca și celelalte texte ale Convenției din 1968, ale Protocolului din 1971 și ale Convenției din 1978.

Articolul 14

Statele semnatare ratifică prezenta convenție. Instrumentele de ratificare se depun la Secretarul General al Consiliului Comunităților Europene.

Articolul 15

Prezenta convenție va intra în vigoare între statele care au ratificat-o în prima zi din cea de-a treia lună de la depunerea ultimului instrument de ratificare de către Republica Elenă și acele state care au pus în aplicare Convenția din 1978 în conformitate cu articolul 39 din convenția respectivă.

Prezenta convenție va intra în vigoare pentru fiecare stat membru care a ratificat-o ulterior în prima zi din cea de-a treia lună de la depunerea instrumentelor sale de ratificare.

Articolul 16

Secretarul General al Consiliului Comunităților Europene va notifica statele semnatare cu privire la:

(a)	depunerea fiecărui instrument de ratificare;

(b)	datele intrării în vigoare a prezentei convenții pentru statele contractante.

Articolul 17

Prezenta convenție, redactată într-un singur exemplar original, în limbile daneză, engleză, franceză, germană, greacă, irlandeză, italiană și olandeză, toate cele opt texte fiind, în mod egal, autentice, se depune în arhivele Secretariatului General al Consiliului Comunităților Europene. Secretarul General va transmite câte o copie certificată guvernului fiecărui stat semnatar.

---

ΣΥΜΒΑΣΗ

γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν εκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ MEPH ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑÏΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,

Έπιθυμώντας νά θέσουν σέ έφαρμογή τίς διατάξεις του άρθρου 220 της συνθήκης αυτης, δυνάμει του όποίου άνέλαβαν τήν υποχρέωση νά έξασφαλίσουν τήν άπλούστευση των διατυπώσεων γιά τήν άμοιβαία αναγνώριση καί έκτέλεση των δικαστικων άποφάσεων,

Μεριμνώντας γιά τήν ένίσχυση στήν Κοινότητα της έννομης προστασίας των έγκαταστημένων σέ αύτή προσώπων,

Έκτιμώντας ότι πρός τό σκοπό αύτό προέχει νά καθορισθει ή διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων τους, νά διευκολυνθει ή άναγνώριση καί νά θεσπισθει ταχεία διαδικασία γιά τήν έκτέλεση των άποφάσεων καθώς καί των δημόσιων έγγράφων καί των δικαστικων συμβιβασμων,

Η ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΒΕΛΓΩΝ:

τόν κ. Pierre HARMEL,

Ύπουργό Έξωτερικών,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:

τόν κ. Willy BRANDT,

Άντικαγκελλάριο,

Ύπουργό Έξωτερικων,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. Michel DEBRÉ,

Ύπουργό Έξωτερικων,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. Giuseppe MEDICI,

Ύπουργό Έξωτερικων,

Η ΑΥΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΥΨΗΛΟΤΗΤΑ Ο ΜΕΓΑΣ ΔΟΥΚΑΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ:

τόν κ. Pierre GRÉGOIRE,

Ύπουργό Έξωτερικων,

Η ΑΥΤΗΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ:

τόν κ. J. Μ. Α. Η. LUNS,

Ύπουργό Έξωτερικων,

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ:

ΤΙΤΛΟΣ Ι

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Άρθρο 1

Ή παρούσα σύμβαση έφαρμόζεται σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, άνεξάρτητα άπό τό είδος του δικαστηρίου.

Έξαιρουνται άπό τήν έφαρμογή της:

1.	ή προσωπική κατάσταση καί ίκανότητα των φυσικων προσώπων, οί περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, οί κληρονομικές σχέσεις·

2.	oί πτωχεύσεις, πτωχευτικοί συμβιβασμοί καί άλλες άνάλογες διαδικασίες·

3.	ή κοινωνική άσφάλιση·

4.	ή διαιτησία.

ΤΙΤΛΟΣ II

ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Τμήμα 1

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 2

Μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων της παρούσας συμβάσεως, τά πρόσωπα, πού έχουν τήν κατοικία τους στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους ένάγονται ένώπιον των δικαστηρίων του κράτους αύτου, άνεξάρτητα άπό τήν ίθαγένειά τους.

Τά πρόσωπα πού δέν έχουν τήν ίθαγένεια του κράτους στό όποιο κατοικουν, ύπάγονται, στό κράτος αύτό, στούς κανόνες διεθνους δικαιοδοσίας πού έφαρμόζονται στούς ήμεδαπούς.

Άρθρο 3

Τά πρόσωπα πού έχουν τήν κατοικία τους στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους μπορουν νά έναχθουν ένώπιον των δικαστηρίων άλλου συμβαλλόμενου κράτους μόνο σύμφωνα μέ τούς κανόνες πού περιλαμβάνονται στά τμήματα 2 ώς 6 του παρόντος τίτλου.

Δέν έφαρμόζονται σέ βάρος τους, ίδίως:

—	στό Βέλγιο: τό άρθρο 15 του Code civil — Burgerlijk Wetboek (άστικου κώδικα) καί τά άρθρα 52, 52 bis καί 53 του νόμου της 25ης Μαρτίου 1876 περί αρμοδιότητος·

—	στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: τό άρθρο 23 της Zivilprozeßordnung (κώδικα πολιτικης δικονομίας)·

—	στή Γαλλία: τά άρθρα 14 καί 15 του Code civil (άστικου κώδικα)·

—	στήν Ίταλία: τό άρθρο 2 καί τό άρθρο 4 άριθ. 1 καί 2 του Codice di procedure civile (κώδικα πολιτικης δικονομίας)·

—	στό Λουξεμβουργο: τά άρθρα 14 καί 15 του Code civil (άστικου κώδικα)·

—	στίς Κάτω Χωρες: τό άρθρο 126 άριθ. 3 καί τό άρθρο 127 του Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (κώδικα πολιτικhς δικονομίας).

Άρθρο 4

Άν ό έναγόμενος δέν έχει κατοικία στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους, ή διεθνής δικαιοδοσία σέ κάθε συμβαλλόμενο κράτος ρυθμίζεται άπό τό δίκαιο του κράτους αύτου, μέ τήν έπιφύλαξη του άρθρου 16.

Κατά του εναγομένου αύτου κάθε πρόσωπο πού έχει την κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους, άνεξάρτητα άπό τήν ίθαγένειά του, μπορει νά επικαλεσθει στό κράτος αυτό, όπως καί οί ήμεδαποί, τούς έκει ίσχύοντες κανόνες διεθνους δικαιοδοσίας καί ίδίως έκείνους πού προβλέπονται στό άρθρο 3 δεύτερη.

Τμημα 2

Είδικές θάσεις διεθνους δίκαιοδοσίας

Άρθρο 5

Πρόσωπο πού έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους μπορεί νά έναχθει σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος:

1.	ώς πρό διαφορές έκ συμβάσεως, ένώπιον του δικαστηρίου του τόπου όπου έκπληρώθηκε ή οφείλει νά έκπληριοθει ή παροχή·

2.	ώς πρός ύποχρεώσεις διατροφης, ένώπιον του δικαστηρίου του τόπου όπου ό δικαιουχος της διατροφης έχει τήν κατοικία ή τή συνήθη διαμονή του·

3.	ώς πρός ένοχές έξ άδικοπραξίας ή οιονεί άδικοπραξίας, ένώπιον του δικαστηρίου του τόπου όπου συνέβη τό ζημιογόνο γεγονός·

4.	σέ περιπτώσεις άγωγης άποζημιώσεως ή άποκαταστάσεως της προτέρας καταστάσεως πού θεμελιώνονται σέ άξιόποινη πράξη, ένώπιον του δικαστηρίου όπου άσκειται ή ποινική δίωξη, κατά τό μέτρο πού σύμφωνα μέ τό δίκαιό του τό δικαστήριο αύτό μπορει νά έπιληφθει της πολιτικης άγωγης·

5.	ώς πρός διαφορές σχετικές μέ τήν έκμετάλλευση ύποκαταστήματος, πρακτορείου ή κάθε άλλης έγκατάστάσεως, ένώπιον του δικαστηρίου της τοποθεσίας τους.

Άρθρο 6

Πρόσωπο πού έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους μπορει έπίσης νά έναχει:

1.	άν ύπάρχουν πολλοί έναγόμενοι, ένώπιον του δικαστηρίου της κατοικίας ένός άπό άυτούς·

2.	άν πρόκειται γιά προσεπίκληση δικονομικου έγγυητη ή άλλη προσεπίκληση, ένώπιον του δικαστηρίου τής κύριας δίκης, έκτός άν μόνος σκοπός τους ηταν νά απομακρύνουν τόν έγγυητή ή τόν προσεπικαλούμενο άπό τό δικαστήριο πού θά ειχε διεθνή δικαιοδοπία στήν περίπτωσή τους·

3.	άν πρόκειται γιά άνταγωγή πού άπορρέει άπό τήν ίδια σύμβαση ή τά ίδια πραγματικά περιστατικά στά όποια στηρίζεται ή κύρια άγωγή, ένώπιον του δικαστηρίου όπου ειναι έκκρεμής ή άγωγή αύτή.

Τμημα 3

Διεθνής δικαιοδοσία σέ ύποθέσεις άσφαλίσεων

Άρθρο 7

Σέ ύποθέσεις άσφαλίσεων ή διεθνής δικαιοδοσία ρυθμίζεται άπό τό παρόν τμημα, μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 4 καί του άρθρου 5 σημειο 5.

Άρθρο 8

Ό ασφαλιστής πού έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους μπορει νά έναχθει είτε ενώπιον των δικαστηρίων αύτου του κράτους είτε, σέ άλλω συμβαλλόμενο κράτος, ένώπιον του δικαστηρίου του τόπου όπου ό αντισυμβαλλόμενος έχει τήν κατοικία του, είτε, άν ένάγονται περισσότεροι άσφαλιστές, ένώπιον των δικαστηρίων του συμβαλλόμενου κράτους όπου ένας άπό αύτούς έχει τήν κατοικία του.

Ό άσφαλιστής μπορει έπίσης, έφόσον αύτό προβλέπεται άπό τό δίκαιο του δικάζοντος δικαστη, νά έναχθει σέ συμβαλλόμενο κράτος άλλο άπό έκεινο όπου έχει τήν κατοικία του, ένώπιον του δικαστηρίου στήν περιφέρεια του όποίου έχει τήν κατοικία του τό πρόσωπο πού μεσολάβησε γιά τή σύναψη της άσφαλιστικης συμβάσεως, ύπό τόν όρο ότι ή κατοικία αύτή σημειώνεται στό άσφαλιστήριο ή στήν πρόταση άσφαλίσεως.

Ό άσφαλιστής πού δέν έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους άλλά διαθέτει ύποκατάστημα ή πρακτορειο σέ συμβαλλόμενο κράτος, θεωρειται, ώς πρός τίς διαφορές τίς σχετικές μέ τήν έκμετάλλευση αύτου του ύποκαταστήματος ή πρακτορείου, ότι έχει τήν κατοικία του στό έδαφος του κράτους αύτoυ.

Άρθρο 9

Ό άσφαλιστής μπορει έπιπλέον νά έναχθει ένώπιον των δικαστηρίων του τόπου όπου συνέβη τό ζημιογόνο γεγονός, άν πρόκειται γιά άσφάλιση άστικης εύθύνης ή γιά άσφάλιση άκινήτων. Τό ίδιο ίσχύει άν ή άσφάλιση άφορα άπό κοινου άκίνητα καί κινητά πού καλύπτονται άπό τό ίδιο άσφαλιστήριο καί ή προσβολή τους όφείλεται στήν ίδια αίτία.

Άρθρο 10

Σέ ύποθέσεις άσφαλίσεως άστικης εύθύνης, ό άσφαλιστής μπορεί έπίσης νά προσεπικληθει ένώπιον του δικαστιρίου πού έχει έπιληφθει της άγωγης του ζημιωθέντος κατά του άσφαλισμένου, άν τό δίκαιο τού δικαστηρίου τό επιτρέπει.

Οι διατάξεις των άρθρων 7, 8 καί 9 έφαρμόζονται σέ περίπτωστι εύθείας άγωγης του ζημιωθέντος κατά του άσφαλιστη, έφόσον ή εύθεία άγωγή έπιτρέπεται.

Άν τό δίκαιο πού διέπει τήν εύθεία άγωγή, προβλέπει τήν προσεπίκληση του άντισυμβαλλομένου ή του άσφαλισμένου, τό ίδιο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία καί ώς πρός αύτούς.

Άρθρο 11

Μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 10 τρίτη παράγραφος, ή άγωγή του άσφαλιστή μπορεί νά άσκηθει μόνο ένώπιον των δικαστηρίων του συμβαλλόμενου κράτους στό όποιο έχει τήν κατοικία του ό έναγόμενος, άνεξάρτητα άν ειναι άντισυμβαλλόμενος, άσφαλισμένος ή δικαιουχος.

Οί διατάξεις του παρόντος τμήματος δέν θίγουν τό δικαίωμα άσκήσεως άνταγωγης ένώπιον του δικαστηρίου στό όποιο ειναι έκκρεμής ή κύρια άγωγή πού έχει είσαχθεί σύμφωνα μέ τίς διατάξεις του παρόντος τμήματος.

Άρθρο 12

Παρέκκλιση άπό τίς διατάξεις του παρόντος τμήματος είναι δυνατή μόνο μέ συμοωνίες:

1.	μεταγενέστερες άπό τή γένεση της διαφορας, ή

2.	πού επιτρέπουν στόν άντισυμβαλλόμενο, τόν άσφαλισμένο ή τό δικαιουχο νά προσφύγει καί σέ άλλα δικαστήρια έκτός άπό αύτά πού προβλέπονται στό παρόν τμημα, ή

3.	πού, έχοντας συναφθει άνάμεσα σέ άσφαλιστή καί άντισυμβαλλόμενο μέ κατοικία στό ίδιο συμβαλλόμενο κράτος, άπονέμουν διεθνή δικαιοδοσία στά δικαστήρια του κράτους αύτου, άκόμη καί άν τό ζημιογόνο γεγονός συμβει στήν άλλοδαπή, έκτός άν τό δίκαιο του κράτους αύτου άπαγορεύει τέτοιες συμφωνίες.

Τμημα 4

Διεθνής δικαιοδοσία σέ ύποθέσεις πωλήσεων μέ τμηματική καταβολή του τιμήματος καί δανείων μέ σταδιακή έξόφληση

Άρθρο 13

Σέ ύποθέσεις πωλήσεων ένσωμάτων κινητων μέ τμηματική καταβολή του τιμήματος ή δανείων μέ σταδιακή έξόφληση, πού συνδέονται άμεσα μέ τή χρηματοδότηση άγορας ένσωμάτων κινητων, ή διεθνής δικαιοδοσία ρυθμίζεται άπό τό παρόν τμημα μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 4 καί του άρθρου 5 σημειο 5.

Άρθρο 14

Ό πωλητής καί ό δανειοδότης άνάγονται ένώπιον των δικαστηρίων είτε του συμβαλλόμενου κράτους όπου έχουν τήν κατοικία τους είτε του συμβαλλόμενου κράτους όπου ό άγοραστής ή ό δανειολήπτης έχουν τήν κατοικία τους.

Ή άγωγή του πωλητη κατά του άγοραστή καί του δανειοδότη κατά του δανειολήπτη μπορει νά άσκηθει μόνο ένώπιον των δικαστηρίων του κράτους όπου ό έναγόμενος έχει τήν κατοικία του.

Οί διατάξεις αύτές δέν θίγουν τό δικαίωμα άσκήσεως άνταγωγης ένώπιον του δικαστηρίου στό όποιο είναι έκκρεμής ή κύρια άγωγή πού έχει είσαχθει σύμφωνα μέ τίς διατάξεις του παρόντος τμήματος.

Άρθρο 15

Παρέκκλιση άπό τίς διατάξεις του παρόντος τμήματος ειναι δυνατή μόνο μέ συμφωνίες:

1.	μεταγενέστερες άπό τή γένεση της διαφορας, ή

2.	πού έπιτρέπουν στόν άγοραστή ή τό δανειολήπτη νά προσφύγει καί σέ άλλα δικαστήρια έκτός άπό αύτά πού προβλέπονται στό παρόν τμημα, ή

3.	πού, έχοντας συναφθει άνάμεσα σέ άγοραστή καί πωλητή ή άνάμεσα σέ δανειοδότη καί δανειολήπτη μέ κατοικία ή συνήθη διαμονή στό ίδιο συμβαλλόμενο κράτος, άπονέμουν διεθνή δικαιοδοσία στά δικαστήρια του κράτους αύτου, έκτός άν τό δίκαιό του άπαγορεύει τέτοιες συμφωνίες.

Τμημα 5

Άποκλειστική διεθνής δίκαιοδοσία

Άρθρο 16

Άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία, χωρίς νά λαμβάνεται ύπόψη ή κατοικία, έχουν:

1.	σέ ύποθέσεις έμπράγματων δικαιωμάτων έπί άκινήτων καί μισθώσεων άκινήτων, τά δικαστήρια του συμβαλλόμενου κράτους της τοποθεσίας του άκινήτου·

2.	σέ θέμα έγκυρότητας, κύρους ή λύσεως έταιρειων ή νομικων προσώπων πού έχουν τήν έδρα τους στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους, ή αποφάσεων των όργάνων τους, τά δικαστήρια του κράτους αύτου·

3.	σέ θέματα κύρους των καταχωρίσεων σέ δημόσια βιβλία, τά δικαστήρια του συμβαλλόμενου κράτους στό έδαφος του όποίου τηρουνται τά βιβλία αύτά·

4.

σέ θέματα καταχωρίσεως ή κύρους διπλωμάτων εύρεσιτεχνίας, σημάτων, σχεδίων καί προτύπων καί άλλων άνάλογων δικαιωμάτων τά όποια έπιδέχονται κατάθεση ή καταχώριση, τά δικαστήρια του συμβάλλόμενου κράτους στό έδαφος του όποίου ή κατάθεση ή καταχώριση ζητήθηκε, πραγματοποιήθηκε ή θεωρειται ότι πραγματοποιήθηκε σύμφωνα μέ διεθνή σύμβαση·

5.	σέ θέματα άναγκαστικης έκτελέσεως άποφάσεων, τά δικαστήρια του συμβαλλόμενου κράτους του τόπου έκτελέσεως.

Τμημα 6

Παρέκταση διεθνους δικαιοδοσίας

Άρθρο 17

Άν τά μέρη, άπό τά όποια ένα τουλάχιστον έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους, συμφώνησαν, είτε γραπτά είτε προφορικά μέ γραπτή έπιβεβαίωση, ότι ένα δικαστήριο ή τά δικαστήρια συμβαλλόμενου κράτους θά δικάζουν τίς διαφορές πού έχουν προκύψει ή πού θά προκύψουν άπό συγκεκριμένη έννομη σχέση, τό δικαστήριο αύτό ή τά δικαστήρια του κράτους αύτου έχουν άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία.

Οί συμφωνίες διεθνους δικαιοδοσίας δέν παράγουν έννομες συνέπειες άν είναι άντίθετες πρός τίς διατάξεις των άρθρων 12 καί 15 ή άν τά δικαστήρια, τή διεθνή δικαιοδοσία των όποίων άποκλείουν,έχουν άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα μέ τό άρθρο 16.

Άν ή συμφωνία διεθνους δικαιοδοσίας έχει καταρτισθει πρός όφελος μόνο ένός των μερων, τό μέρος αύτό διατηρει τό δικαίωμα νά προσφύγει σέ κάθε άλλο δικαστήριο πού έχει διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα μέ τήν παρούσα σύμβαση.

Άρθρο 18

Πέραν των περιπτώσεων όπου ή διεθνής δικαιοδοσία άπορρέει άπό άλλες διατάξεις της παρούσας συμβάσεως, τό δικαστήριο συμβαλλόμενου κράτους ένώπιον του όποίου ό έναγόμενος παρίσταται άποκτά διεθνή δικαιοδοσία. Ό κανόνας αύτός δέν έφαρμόζεται, άν ή παράσταση έχει ως σκοπό τήν άμφισβήτηση της διεθνους δικαιοδοσίας ή άν ύπάρχει άλλο δικαστήριο μέ άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα μέ τό άρθρο 16.

Τμημα 7

Έρευνα της διεθνους δικαιοδοσίας καί του παραδεκτου

Άρθρο 19

Τό δικαστήριο συμβαλλόμενου κράτους διαπιστώνει αύτεπάγγελτα τήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του, έφόσον καλειται νά κρίνει, ώς κύριο ζήτημα, διαφορά γιά τήν όποία δικαστήριο άλλου συμβαλλόμενου κράτους έχει άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα μέ τό άρθρο 16.

Άρθρο 20

Όταν πρόσωπο πού έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους ένάγεται ένώπιον δικαστηρίου άλλου συμβαλλόμενου κράτους καί δέν παρίσταται, τό δικαστήριο διαπιστώνει αύτεπάγγελτα στήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του, άν ή δικαιοδοσία του δέν στηρίζεται στούς όρους της παρούσας συμβάσεως.

Ό δικαστής όφείλει νά άναστείλει τή διαδικασία, έφόσον δέν διαπιστώνεται ότι ό έναγόμενος αύτός ηταν σέ θέση νά παραλάβει τό είσαγωγικό έγγφαφο της δίκης έντός της άναγκαίας γιά τήν άμυνά του προθεσμίας ή ότι καταβλήθηκε κάθε επιμέλεια γιά τό σκοπό αύτό.

Οί διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου άντικαθίστανται άπό έκείνες του άρθρου 15 της συμβάσεως της Χάγης της 15ης Νοεμβρίου 1965 γιά τήν έπίδοση καί κοινοποίηση στήν άλλοδαπή δικαστικων καί έξώδικων έγγράφων σέ άστικές ή έμπορικές ύποθέσεις, άν τό είσαγωγικό έγγραφο της δίκης έπρεπε νά διαβιβασθει σύμφωνα μέ τή σύμβαση αύτή.

Τμημα 8

Έκκρεμοδικία καί συνάφεια

Άρθρο 21

Άν έχουν άσκηθει άγωγές μέ τό ίδιο άντικείμενο καί τήν ίδια αίτία μεταξύ των ίδιων διαδίκων ένώπιον δικαστηρίων διάφορων συμβαλλόμενων κρατων, κάθε δικαστήριο, έκτός έκείνου πού έχει πρωτο έπιληφθει, όφείλει, άκόμη καί αύτεπάγγελτα, νά διαπιστώσει τήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του ύπέρ του πρώτου.

Τό δικαστήριο πού όφείλει νά διαπιστώσει τήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του μπορει νά άναστείλει τή διαδικασία, άν ή διεθνής δικαιοδοσία του άλλου δικαστηρίου άμφισβητείται.

Άρθρο 22

Όταν συναφεις άγωγές έχουν άσκηθει ένώπιον δικαστηρίων διάφορων συμβαλλόμενων κρατων καί είναι έκκρεμεις σέ πρωτο βαθμό, κάθε δικαστήριο έκτός έκείνου πού έχει πρωτο έπιληφθει, μπορει νά άναστείλει τή διαδικασία.

Κάθε δικαστήριο, έκτός έκείνου πού έχει πρωτο έπιληφθει, μπορει έπίσης, μέ αίτηση ένός άπό τούς διαδίκους, νά διαπιστώσει τήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του, ύπό τήν προϋπόθεση ότι τό δίκαιό του έπιτρέπει τήν ένωση συναφων ύποθέσεων καί ότι τό πρωτο δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία καί γιά τίς δύο άγωγές.

Ειναι συναφεις, κατά τήν έννοια του παρόντος άρθρου, άγωγές πού συνδέονται μεταξύ τους τόσο στενά ωστε νά ύπάρχει συμφέρον νά έξετασθουν καί νά έκδικασθουν ταυτόχρονα, προκειμένου νά άποφευχθουν λύσεις πού θά ηταν άσυμβίβαστες άν οί ύποθέσεις έκδικάζονταν χωριστά.

Άρθρο 23

Όταν περισσότερα δικαστήρια έχουν άποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία, ή διαπίστωση της έλλείψεως διεθνους δικαιοδοσίας γίνεται ύπέρ του δικαστηρίου πού έχει πρωτο έπιληφθει.

Τμημα 9

Άσφαλιστικά μέτρα

Άρθρο 24

Τά άσφαλιστικά μέτρα πού προβλέπονται άπό τό δίκαιο συμβαλλόμενου κράτους μπορουν νά ζητηθουν άπό τά δικαστήρια του κράτος αύτου, έστω καί άν δικαστήριο άλλου συμβαλλόμενου κράτους έχει, σύμφωνα μέ τήν παρούσα σύμβαση, διεθνή δικαιοδοσία γιά τήν ούσία της ύποθέσεως.

ΤΙΤΛΟΣ ΙΙΙ

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Άρθρο 25

Ώς άπόφαση, κατά τήν έννοια της παρούσας συμβάσεως, νοειται κάθε άπόφαση έκδιδόμενη άπό δικαστήριο συμβαλλόμενου κράτους, όποιαδήποτε καί άν είναι ή όνομασία της, όπως άπόφαση, διαταγή, διαταγή έκτελέσεως, καθώς καί ό καθορισμός της δικαστικης δαπάνης άπό τό γραμματέα.

Τμημα 1

Άναγνώριση

Άρθρο 26

Άπόφαση πού έκδίδεται σέ συμβαλλόμενο κράτος άναγνωρίζεται στά ύπόλοιπα συμβαλλόμενα κράτη χωρίς ίδιαίτερη διαδικασία.

Σέ περίπτωση άμφισβητήσεως, κάθε ένδιαφερόμενος πού έπικαλειται ώς κύριο ζήτημα τήν άναγνώριση μπορει νά ζητήσει, κατά τή διαδικασία πού προβλέπεται στά τμήματα 2 καί 3 του παρόντος τίτλου, νά διαπιστωθει ότι ή άπόφαση πρέπει νά άναγνωρισθει.

Άν ή έπίκληση της άναγνωρίσεως γίνεται παρεμπιπτόντως ένώπιον δικαστηρίου συμβαλλόμενου κράτους, τό δικαστήριο αύτό έχει διεθνή δικαιοδοσία νά κρίνει σχετικά.

Άρθρο 27

Άπόφαση δέν άναγνωρίζεται:

1.	άν ή άναγνώριση άντίκειται στή δημόσια τάξη του κράτους άναγνωρίσεως·

2.	άν τό είσαγωγικό έγγραφο της δίκης δέν έχει έπιδοθει στόν έρημοδικήσαντα έναγόμενο κανονικά καί έγκαιρα ώστε νά μπορει νά αμυνθει·

3.	άν ή άπόφαση ειναι άσυμβίβαστη μέ άπόφαση πού έχει άκδοθει μεταξύ των ίδιων διαδίκων στό κράτος άναγνωρίσεως·

4.

άν, γιά νά έκδώσει τήν άπόφασή του, τό δικαστήριο του κράτους προελεύσεως έπέλυσε προδηκαστικό ζήτημα σχετικό μέ τήν προσωπική κατάσταση καί ίκανότητα των φυσικων προσώπων, τίς περιουσιακές σχέσεις των συζύγων ή τίς κληρονομικές σχέσεις, κατά τρόπο πού άντίκειται σέ κανόνα ίδιωτικου διεθνους δικαίου του κράτους άναγνωρίσεως, έκτός άν ή άπόφαση καταλήγει σέ άποτέλεσμα ίδιο μέ έκείνο πού θά προέκυπτε άπό τήν έφαρμογή των κανόνων ίδιωτικου διεθνους δικαίου του κράτους άναγνωρίσεως.

Άρθρο 28

Άπόφαση δέν άναγνωρίζεται έπίσης άν έχουν παραβιασθει οί διατάξεις των τμημάτων 3, 4 καί 5 του τίτλου II, καθώς καί στίς περιπτώσεις πού προβλέπονται στό άρθρο 59.

Κατά τόν έλεγχο των βάσεων διεθνους δικαιοδοσίας πού άναφέρονται στήν προηγούμενη παράγραφο, ή άρχή ένώπιον της όποίας ζητειται ή άναγνώριση δεσμεύεται άπό τίς πραγματικές διαπιστώσεις στίς όποιες τό δικαστήριο του κράτους προελεύσεως έχει θεμελιώσει τήν διεθνή δικαιοδοσία του.

Μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων της πρώτης παραγράφου, δέν έρευναται ή διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους προελεύσεως· oί σχετικοί μέ τή διεθνή δικαιοδοσία κανόνες δέν άφορουν τή δημόσια τάξη ύπό τήν έννοια του άρθρου 27 σημειο 1.

Άρθρο 29

Άποκλείεται ή έπί της ούσίας άναθεώριση της άλλοδαπης άποφάσεως.

Άρθρο 30

Τό δικαστήριο συμβαλλόμενου κράτους ένώπιον του όποίου ζητειται άναγνώριση άποφάσεως πού έκδόθηκε σέ άλλο σαμβαλλόμενο κράτος, μπορει νά άναστείλει τή διαδικασία, άν ή άπόφαση αύτή έχει προσβληθει μέ τακτικό ένδικο μέσο.

Τμημα 2

Έκτέλεση

Άρθρο 31

Άπόφαση πού έκδόθηκε καί είναι έκτελεστή σέ συμβαλλόμενο κράτος έκτελειται σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος. άφου περιβληθει έκει τόν έκτελεστήριο τύπο, μέ αίτηση κάθε ένδιαφερομένου.

Άρθρο 32

Ή αίτηση ύποβάλλεται:

—	στό Βέλγιο, στό Tribunal de première instance ή στό Rechtbank van eerste aanleg·

—	στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στόν πρόεδρο τμήματος του Landgericht·

—	στή Γαλλία, στόν πρόεδρο του Tribunal de grande instance·

—	στήν Ίταλία, στό Corte d'appello·

—	στό Λουξεμβουργο, στόν πρόεδρο του Tribunal d'arrondissement·

—	στίς Κάτω Χωρες, στόν πρόεδρο στό Arrondissements-rechtbank.

Ή κατά τόπον άρμοδιότητα καθορίζεται άπό τήν κατοικία του προσώπου κατά του όποίου ζητειται ή έκτέλεση. Άν τό πρόσωπο άυτό δέν έχει τήν κατοικία του στό έδαφος του κράτους έκτελέσεως ή άρμοδιότητα καθορίζεται άπό τόν τόπο έκτελέσεως.

Άρθρο 33

Ή αίτηση ύποβάλλεται κατά τό δίκαιο του κράτους έκτελέσεως.

Ό αίτων όφείλει νά προβει σέ έκλογή κατοικίας στήν περιφέρεια του δικαστηρίου στό όποιο απευθύνεται. Άν πάντως τό δίκαιο του κράτους έκτελέσεως δέν προβλέπει τήν έκλογή κατοικίας, ό αίτων διορίζει αντίκλητο.

Στήν αίτηση έπισυνάπτονται τά έγγραφα πού άναφέρονται στά άρθρα 46 καί 47.

Άρθρο 34

Τό δικαστήριο στό όποιο ύποβάλλεται ή αίτηση άποφασίζει άμελλητί, χωρίς ό διάδικος, κατά του όποίου ζητειται ή έκτέλεση, νά έχει στό στάδιο αυτό της διαδικασίας δικαίωμα ύποβολης παρατηρήσεων.

Ή αίτηση μπορει νά άπορριφθει μόνο γιά έναν άπό τούς λόγους πού προβλέπονται στά άρθρα 27 καί 28.

Άποκλείεται ή έπί της ούσίας άναθεώρηση της άλλοδαπης άποφάσεως.

Άρθρο 35

Ή άπόφαση έπί της αίτήσεως γνωστοποιειται άμελλητί στόν αίτουντα, έπιμελεία του γραμματέα του δικαστηρίου, όπως προβλέπει τό δίκαιο του κράτους έκτελέσεως.

Άρθρο 36

Άν ή έκτέλεση έπιτραπει, τό πρόσωπο κατά του όποίου ζητειται ή έκτέλεση μπορει νά προσφύγει κατά της άποφάσεως μέσα σέ ένα μήνα άπό τήν έπίδοσή της.

Άν τό πρόσωπο αύτό έχει τήν κατοικία του σέ συμβαλλόμενο κράτος άλλο άπό έκεινο στό όποιο έκδόθηκε ή άπόφαση πού έπιτρέπει τήν έκτέλεση, ή προθεσμία είναι δύο μηνες άπό τήν ήμέρα πού του έγινε ή έπίδοση προσωπικά ή στήν κατοικία του. Ή προθεσμία αύτή δέν παρεκτείνεται λόγω άποστάσεως.

Άρθρο 37

Ή προσφυγή άσκειται κατά τή διαδικασία της άμφισβητουμένης δικαιοδοσίας:

—	στό Βέλγιο, στό Tribunal de première instance ή στό Rechtbank van eerste aanleg·

—	στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στό Oberlandesgericht·

—	στή Γαλλία, στό Cour d'appel·

—	στήν Ίταλία, στό Corte d'appello·

—	στό Λουξεμβουργο, στό Cour superieure de justice, ως δευτεροβάθμιο πολιτικό δικαστήριο·

—	στίς Κάτω Χωρες, στό Arrondissementsrechtbank.

Κατά της άποφάσεως έπί της προσφυγης μπορει νά άσκηθει μόνο άναίρεση καί, στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Rechtsbeschwerde.

Άρθρο 38

Τό δικαστήριο στό όποιο άσκείται ή προσφυγή μπορει, μέ αίτηαη του προσφεύγοντος μέρους νά άναστείλει τή διαδικασία, άν κατά της άλλοδαπης άποφάσεως έχει άσκηθει στό κράτος προελεύσεως τακτικό ένδικο μέσο ή άν ή προθεσμία γιά τήν άσκησή του δέν έχει άκόμη έκπνεύσει· στήν τελευταία περίπτοση τό δικαστήριο μπορει νά τάξει προθεσμία γιά τήν άσκηση του ένδικου αύτου μέσου.

Τό δικαστήριο αύτό μπορει έπίσης νά έξαρτήσει τήν έκτέ λεση άπό τήν παροχή έγγυήσεως, τήν όποία καί καθορίζει.

Άρθρο 39

Κατά τή διάρκεια της προθεσμίας προσφυγης πού προβλέπεται στό άρθρο 36, καί ως ότου έκδοθει άπόφαση γιά τήν προσφυγή αύτή, μπορουν νά ληφθουν μόνο άσφαλιστικά μέτρα έπί της περιουσίας του προσώπου κατά του όποίου ζητειται ή έκτέλεση.

Ή άπόφαση πού έγκρίνει τήν έκτέλεση έμπεριέχει καί τή δυνατότητα λήψεως των άσφαλιστικων αύτων μέτρων.

Άρθρο 40

Άν ή αίτησή του άπορριφθει, ό αίτων μπορει νά προσφύγει:

—	στό Βέλγιο, στό Cour d·appel ή στό Ηof van beroep·

—	στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στό Oberlandesgericht·

—	στή Γαλλία, στό Cour d'appel·

—	στήν Ίταλία, στό Corte d'appello·

—	στό Λουξεμβουργο, στό Cour supérieure de justice, ώς δευτεροβάθμιο πολιτικό δικαστήριo·

—	στίς Κάτω Χωρες, στό Gerechtshof.

Ό διάδικος κατά του όποίου ζητειται ή έκτέλεση καλειται νά παραστει ένώπιον του δικαστήριο πού έκδικάζει τήν προσφυγή. Σέ περίπτωση έρημοδικίας έφαρμόζονται οί διατάξεις του άρθρου 20 δεύτερη καί τρίτη παράγραφος, έστω καί άν ό διάδικος αύτός δέν έχει τήν κατοικία του σέ συμβαλλόμενο κράτος.

Άρθρο 41

Κατά της άποφάσεως έπί της προσφυγης πού προβλέπεται στό άρθρο 40 μπορει νά άσκηθει μόνο άναίρεση καί, στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Rechtsbeschwerde.

Άρθρο 42

Άν ή άλλοδαπή άπόφαση έκρινε έπί πολλvν άξιωσεων πού έχουν σωρευθει στήν ίδια άγωγή καί δέν μπορει νά κηρυχθει έκτελεστή στό σύνολό της, τό δικαστήριο τήν κηρύσσει έκτελεστή ώς πρός μία ή περισσότερες άπό τίς άξιώσεις.

Ειναι δυνατό νά ζητηθει μερική έκτέλεση της άποφάσεως.

Άρθρο 43

Οί άλλοδαπές άποφάσεις πού καταδικάζουν σέ χρηματική ποινή ώς μέσο έκτελέσεως κηρύσσονται έκτελεστές στό κράτος έκτελέσεως, μόνο άν τό ποσό έχει προσδιορισθει κατά τρόπο όριστικό άπό τά δικαστήρια του κράτους προελεύσεως.

Άρθρο 44

Ό αίτων στόν όποιο παρασχέθηκε δωρεάν δικαστική άρωγή στό κράτος προελεύσεως, άπολαμβάνει τό ίδιο εύεργέτημα χωρίς νέα έξέταση κατά τή διαδικασία των άρθρων 32 ώς 35.

Άρθρο 45

Σέ διάδικο πού ζητει σέ συμβαλλόμενο κράτος την έκτέλεση άποφάσεως ή όποία έχει έκδοθει σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος, καμιά έγγύηση ή κατάθεση χρηαατικου ποσου, άνεξάρτητα άπό τήν όνομασία της, δέν μιορει νά έπιβληθει μέ τήν αίτιολογία ότι ειναι άλλοδαπός ή ότι δέν κατοικει ή δέν διαμένει στό κράτος έκτελέσεως.

Τμημα 3

Κοινές διατάξεις

Άρθρο 46

Ό διάδικος πού έπικαλειται τήν άναγνώριση ή ζητει τήν έκτέλεση άποφάσεως όφείλει νά προσκομίσει:

1.	άντίγραφο της άποφάσεως, τό όποιο νά συγκεντρώνει τίς άναγκαιες προϋποθέσεις γνησιότητας·

2.	άν πρόκειται γιά άπόφαση έρήμην, τό πρωτότυπο ή κυρωμένο άντίγραφο έγγράφου πού νά άποδεικνύει ότι τό είσαγωγικό έγγραφο της δίκης έχει έπιδοθει στόν έρημοδικήσαντα διάδικο.

Άρθρο 47

Ό διάδικος πού ζητει τήν έκτέλεση όφείλει έπιπλέον νά προσκομίσει:

1.	κάθε έγγραφο κατάλληλο νά άποδείξει ότι, κατά τό δίκαιο του κράτους προελεύσεως, ή άπόφαοη είναι έκτελεστή καί έχει έπιδοθει·

2.	άν συντρέχει περίπτωση, έγγραφο πού νά άποδεικνύει ότι ό αίτων άπολαμβάνει δωρεάν δικαστικης άρωγης στό κράτος προελεύσεως.

Άρθρο 48

Άν δέν προσάγονται τά έγγραφα πού μνημονεύονται στό άρθρο 46 σημειο 2 καί στό άρθρο 47 σημειο 2, τό δικαστήριο μπορει είτε νά όρίσει προθεσμία προσαγωγης τους είτε νά δεχθει ίσοδύναμα έγγραφα, είτε, έφόσον κρίνει ότι έχει έπαρκως ένημερωθει,νά άπαλλάξει τόν αίτουνται άπό τό βάρος αύτό.

Τό δικαστήριο μπορει νά ζητήσει τήν προσαγωγή μεταφράσεως των έγγράφων· ή μετάφραση έπικυρώνεται άπό πρόσωπο πού, σέ ένα άπό τά συμβαλλόμενα κράτη, έχει αύτή τήν έξουσία.

Άρθρο 49

Καμιά έπικύρωση ή άλλη άνάλογη διατύπωση δέν άπαιτειται γιά τά έγγρκφα πού μνημονεύονται στά άρθρα 46, 47 καί 48 δεύτερη παράγραφος, καθώς καί, έφόσον συντρέχει περίπτωση, γιά τό διορισμό άντικλήτου.

ΤΙΤΛΟΣ IV

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΙ

Άρθρο 50

Τά δημόσια έγγραφα πού έχουν έκδοθει καί είναι έκτελεστά σέ συμβαλλόμενο κράτος περιβάλλονται, κατόπιν αίτήσεως, τόν έκτολεσχήριο τύπο σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος κατά τή διαδικασία των άρθρων 31 καί έπ. Ή αίτηση άπορρίπτεται μόνο άν ή έκτέλεση του δημόσιου έγγράφου άντίκειται στή δημόσια τάξη του κράτους έκτελέσεως.

Τό προσκομιζόμενο έγγραφο πρέπει νά συγκεντρώνει τίς άναγκαιες προϋποθέσεις γνησιότητας στό κράτος προελεύσεως.

Οί διατάξεις του τμήματος 3 του τίτλου II1 έφαρμόζονται έφόσον συντρέχει περίπτωση.

Άρθρο 51

Συμβιβασμοί πού καταρτίζονται ένώπιον δικαστηρίου κατά τή διάρκεια δίκης καί είναι έκτελεστοί στό κράτος προελεύσεως, είναι έκτελεστοί καί στό κράτος έκτελέσεως μέ τούς ίδιους όρους όπως καί τά δημόσια έγγραφα.

ΤΙΤΛΟΣ V

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 52

Γιά νά καθορίσει άν διάδικος έχει τήν κατοικία του στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους σέ δικαστήριο του όποίου έχει άσκηθει ή άγωγή, ό δικαστής έφαρμόζει τό έσωτερικό δίκαιό του.

Άν διάδικος δέν έχει κατοικία στό κράτος όπου έχει άσκηθει ή άγωγή, τό δικαστήριο, προκειμένου νά καθορίσει άν ό διάδικος έχει κατοικία σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος, έφαρμόζει τό δίκαιο του κράτους αύτου.

Γιά τόν καθορισμό πάντως της κατοικίας ένός διαδίκου έφαρμόζεται τό δίκαιο της ίθαγένειάς του, άν, σύμφωνα μέ τό δίκαιο αύτό, ή κατοικία του έξαρταται άπό τήν κατοικία άλλου προσώπου ή άπό τήν έδρα άρχής.

Άρθρο 53

Γιά τήν έφαρμογή της παρούσας συμβάσεως ή έδρα των έταιρειων καί νομικων προσώπων έξομοιώνεται πρός τήν κατοικία. Γιά τόν καθορισμό πάντως της έδρας αύτης έφαρμόζονται οί κανόνες ίδιωτικου διεθνους δικαίου του δικάζοντος δικαστη.

ΤΙΤΛΟΣ VI

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΛΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 54

Οί διατάξεις της παρούσας συμβάσεως έφαρμόζονται μόνο στίς άγωγές πού άσκουνται μετά τήν έναρξη ίσχύος της καθώς καί στά δημόσια έγγραφα πού εκδίδονται μετά τήν ήμερομηνία αύτή.

Άπόφαση πάντως πού έκδίδεται μετά τήν έναρξη ίοχύος της παρούσας συμβάσεως, κατόπιν αγωγης πού έχει άσκηθει πρίν άπό τήν ήμερομηνία αύτή, άναγνωρίζεται καί έκτελειται σύμφωνα μέ τίς διατάξεις του τίτλου III, άν οί έφαρμοσθέντες κανόνες διεθνους δικαιοδοσίας είναι σύμφωνοι μέ τίς διατάξεις του τίτλου II ή μέ σύμβαση πού, κατά τήν ήμερομηνία άσκήσεως της άγωγης, ίσχυε μεταξύ του κράτους προελεύσεως καί του κράτους άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως.

ΤΙΤΛΟΣ VIΙ

ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΣYMBAΣΕΙΣ

Άρθρο 55

Μέ τήν έπιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 54 δεύτερη παράγραφος καί του άρθρου 56, ή παρούσα σύμβαση άντικαθιστα τίς άκόλουθες μεταξύ δύο ή περισσότερων συμβαλλόμενων κρατων, συμβάσεις:

—	τή σύμβαση μεταξύ του Βελγίου καί τής Γαλλίας γιά τή διεθνή δικαιοδοσία, ίσχύ καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων, διαιτητικων άποφάσεων καί δημόσιων έγγράφων, πού ύπογράφηκε στό Παρίσι στίς 8 Ίουλίου 1899·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Βελγίου καί των Κάτω Χωρων γιά τή διεθνή δικαιοδοσία, τήν πτώχευση καθώς καί γιά τήν ίσχύ καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων, διαιτητικων άποφάσεων καί δημόσιων έγγράφων, πού ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 28 Μαρτίου 1925·

—	τή σύμβαση μεταξύ της Γαλλίας καί της Ίταλίας γιά τήν έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποπέσεις, πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 3 Ίουνίου 1930·

—	τή σύμβαση μεταξύ της Γερμανίας καί της Ίταλίας γιά τήν άναγνώριση καί έκτέλεση δικαστικών άποφάσεων σέ αστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 9 Μαρτίου 1936·

—	τή σύμβαση μεταξύ της Όμοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας καί του Βασιλείου του Βελγίου γιά τήν άμοιβαία άναγνώριση καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων, διαιτητικων άποφάσεων καί δημόσιων έγγράφων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Βόννη στίς 30 Ίουνίου 1958·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Βασιλείου των Κάτω Χωρων καί της Ίταλικης Δημοκρατίας γιά τήν άναγνώριση καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 17 Άπριλίου 1959·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Βασιλείου του Βελγίου καί της Ίταλικης Δημοκρατίας γιά τήν άναγνώριση καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων καί άλλων έκτελεστων τίτλων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 6 Άπριλίου 1962·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Βασιλείου των Κάτω Χωρων καί της Όμοσπονδιακης Δημοκρατίας της Γερμανίας γιά τήν άμοιβαία άναγνώριση καί έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων καί άλλων έκτελεστων τίτλων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκιε στή Χάγη στίς 30 Αύγούστου 1962.

καί, έφόσον ίσχύει:

—	τή συνθήκη μεταξύ του Βελγίου, των Κάτω Χωρων καί του Λουξεμβούργου γιά τή διεθνή δικαιοδοσία, τήν πτώχευση, τήν ίσχύ καί τήν έκτέλεση δικαστικων άποφάσεων, διαιτητικων άποφάσεων καί δημόσιων έγγράφων, πού ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 24 Νοεμβρίου 1961.

Άρθρο 56

Ή συνθήκη καί οί συμβάσεις πού άναφέρονται στό άρθρο 55 συνεχίζουν νά παράγουν άποτελέσματα στά θέματα στά όποια ή παρούσα σύμβαση δέν έφαρμόζεται.

Συνεχίζουν νά παράγουν άποτελέσματα ώς πρός αποφάσεις καίέγγραφα πού έκδόθηκαν πρίν άπό τήν έναρξη ίσχύος της παρούσας συμβάσεως.

Άρθρο 57

Ή παρούσα σύμβαση δέν θίγει τίς συμβάσεις των οποίων τά συμβαλλόμενα κράτη είναι ή θά γίνουν μέρη καί oί όποιες, σέ είδικά θέματα, ρυθμίζουν τή διεθνή δικαιοδοσία, τήν άναγνώριση ή τήν έκτέλεση άποφάσεων.

Άρθρο 58

Οί διατάξεις της παρούσας συμβάσεως δέν θίγουν τά δικαιώματα πού άναγνωρίζονται στούς έλβετούς ύπηκόους άπό τή σύμβαση της 15ης Ίουνίου 1869 μεταξύ της Γαλλίας καί της Ελβετικής Συνομοσπονδίας γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές ύποθέσεις.

Άρθρο 59

Ή παρούσα σύμβαση δέν έμποδίζει συμβαλλόμενο κράτος νά άναλάβει έναντι τρίτου κράτους, δυνάμει συμβάσεως διεθνους δικαιοδοσίας καί έκτελέσεως αποφάσεων, τήν ύποχρέωση νά μήν άναγνωρίζει άπόφαση πού έχει έκδοθει σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος κατά έναγομένου πού είχε κατοικία ή συνήθη διαμονή στό έδαφος του τρίτου κράτους, έφόσον, σέ περίπτωση πού προβλέπεται στό άρθρο 4, ή άπόφαση στηρίχθηκε άποκλειστικά σέ βάση δικαιοδοσίας προβλεπόμενη στό άρθρο 3 δεύτερη παράγραφος.

ΤΙΤΛΟΣ VIII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 60

Ή παρούσα σύμβαση έφαρμόζεται στό εύρωπαϊκό έδαφος των συμβαλλόμενων κρατων, στά ύπερπόντια γαλλικά διαμερίσματα καθώς καί στά ύπερπόντια γαλλικά έδάφη.

Τό Βασίλειο των Κάτω Χωρων μπορει, κατά τήν, ύπογραφή ή τήν έπικύρωση της παρούσας συμβάσεως, ή όποτεδήποτε μεταγενέστερα, νά δηλώσει, μέ γνωστοποίηση στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, ότι ή παρούσα σύμβαση έφαρμόζεται στό Σουρινάμ καί στίς Όλλανδικές Άντίλλες. Έλλείψει σχετικης δηλώσεως γιά τίς Όλλανδικές Άντίλλες, oί δίκες πού διεξάγονται στό εύρωπαϊκό έδαφος του Βασιλείου έπί αίτήσεων άναιρέσεως κατ·άποφάσεων των δικαστηρίων των Όλλανδικων Άντιλλων, θεωρουνται ότι διεξάγονται ένώπιον των δικαστηρίων αύτων.

Άρθρο 61

Ή παρούσα σύμβαση θά επικυρωθει άπό τά ύπογράφοντα κράτη. Τά έγγραφα έπικυρώσεως θά κατατεθουν στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύροπαϊκων Κοινοτήτων.

Άρθρο 62

Ή παρούσα σύμβαση θά αρχίσει νά ίσχύει τήν πρώτη μέρα του τρίτου μήνα πού άκολουθει τήν κατάθεση του έγγράφου έπικυρώσεως του ύπογράφοντος κράτους πού θά προβει τελευταιο στή διατύπωση αύτή.

Άρθρο 63

Τά συμβαλλόμενα κράτη άναγνωρίζουν ότι κάθε κράτος πού γίνεται μέλος της Εύρωπαϊκης Οίκονομικης Κοινότητας θά ύποχρεωθει νά άποδεχθει τήν παρούσα σύμβαση ώς βάση γιά τίς άναγκαιες διαπραγματεύσεις, μέ σκοπό νά διασφαλίσει στίς σχέσεις μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατων καί του κράτους αύτου τήν έφαρμογή του άρθρου 220 τελευταιο έδάφιο της συνθήκης περί ίδρύσεως της Εύρωπαϊκης Οίκονομικης Κοινότητας.

Οί άναγκαιες προσαρμογές μπορουν νά γίνουν μέ είδική σύμβαση μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατων άφενός καί του κράτους αύτου άφετέρου.

Άρθρο 64

Ό Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων γνωστοποιει στά ύπογράφοντα κράτη:

α)	τήν κατάθεση κάθε έγγράφου έπικυρώσεως·

β)	τήν ήμερομηνία ένάρξεως ίσχύος της παρούσας συμβάσεως·

γ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου 60 δεύτερη παράγραφος·

δ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου IV του πρωτοκόλλου·

ε)	τίς άνακοινώσεις κατ' έφαρμογή του άρθρου VI του πρωτοκόλλου.

Άρθρο 65

Τό πρωτόκολλο, τό όποιο μέ κοινή συμφωνία των συμβαλλόμενων κρατων προσαρταται στήν παρούσα σύμβαση, άποτελει άναπόσπαστο μέρος της.

Άρθρο 66

Ή διάρκεια της παρούσας συμβάσεως είναι άπεριόριστη.

Άρθρο 67

Κάθε συμβαλλόμενο κράτος μπορει νά ζητήσει τήν άναθεώρηση της παρούσας συμβάσεως, Στήν περίπτωση αύτή συγκαλειται άπό τόν Πρόεδρο του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων συνδιάσκεψη άναθεωρήσεως.

Άρθρο 68

Ή παρούσα σύμβαση συντάσσεται σέ ένα μόνο άντίτυπο στήν γαλλική, γερμανική, ίταλική καί όλλανδική γλώσσα. Τά τέσσερα κείμενα είναι έξίσου αύθεντικά. Ή σύμβαση θά κατετεθει στό άρχειο της Γραμματείας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων. Ό Γενικός Γραμματέας θά διαβιβάσει κυρωμένο άντίγραφο στήν κυβέρνηση κάθε ύπογράφοντος κράτους.

---

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ

Τά Ύψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη συμφώνησαν στίς άκόλουθες διατάξεις πού προσαρτωνται στή σύμβαση:

Άρθρο Ι

Κάθε πρόσωπο πού έχει τήν κατοικία του στό Λουξεμβουργο, έναγόμενο ένώπιον δικαστηρίου άλλου συμβαλλόμενου κράτους κατ' έφαρμογή του άρθρου 5 σημειο 1, μπορει νά άμφισβητήσει τή διεθνή δικαιοδοσία του δικαστηρίου αύτου. Τό δικαστήριο αύτό διαπιστώνει αύτεπάγγελτα τήν έλλειψη διεθνους δικαιοδοσίας του άν ό έναγόμενος δέν παραστει.

Κάθε συμφωνία διεθνους δικαιοδοσίας κατά τήν έννοια του άρθρου 17 παράγει τά άποτελέσματά της έναντι προσώπου πού έχει τήν κατοικία του στό Λουξεμβουργο, μόνο άν αύτό τήν έχει ρητά καί είδικά άποδεχθει.

Άρθρο II

Μέ τήν έπιφύλαξη εύνοϊκότερων έθνικων διατάξεων, πρόσωπα πού έχουν τήν κατοικία τους σέ συμβαλλόμενο κράτος καί διώκονται γιά άδίκημα έξ άμελείας ενώπιον των ποινικων δικαστηρίων άλλουν συμβαλλόμενου κράτους του όποίου δεν έχουν τήν ίθαγένεια, μπορουν νά άναθέσουν τήν ύπεράσπισή τους σέ άρμόδια γιά τό έργο αύτό πρόσωπα, άκόμη καί άν δέν έμφανίζονται αύτοπροσώπως.

Τό δικαστήριο μπορει ώστόσο νά διατάξει τήν αύτοπρόσωπη έμφάνιση σέ περίπτωση μή έμφανίσεως ή άπόφαση πού έκδίδεται έπί της πολιτικης άγωγης, χωρίς τό έν λόγω πρόσωπο νά είχε τή δυνατότητα νά άμυνθει, μπορει νά μήν άναγνωρισθει ή νά μήν έκτελεσθει στά άλλα συμβαλλόμενα κράτη.

Άρθρο ΙΙΙ

Καμία έπιβάρυνση φορολογική ή τέλος, άνάλογα μέ τήν άξία της διαφορας, δέν έπιβάλλεται στό κράτος έκτελέσεως κατά τή διαδικασία χορηγήσεως του έκτελεστήριου τύπου.

Άρθρο IV

Δικαστικά καί έξώδικα έγγραφα πού συντάσσονται στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους καί πρέπει νά έπιδοθουν σέ πρόσωπα πού βρίσκονται στό έδαφοσ άλλου συμβαλλόμενου κράτους διαβιβάζονται κατά τήν διαδικασία πού προβλέπεται άπό τίς συμβάσεις καί συμφωνίες μεταξύ συμβαλλόμενων κρατων.

Μέ τήν έπιφύλαξη άντίθετης δηλώσεως του κράτους προορισμου πρός τό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, τά έγγραφα αυτά μπορουν έπίσης νά στέλλονται άπευθείας άπό τίς άρμόδιες δημόσιες άρχές του κράτους όπου συντάσσονται στίς άντίστοιχες άρχές του κράτους στό έδαφος του όποίου βρίσκεται ό παραλήπτης του έγγράφου. Στήν περίπτωση αύτή, ή άρμόδια άρχή του κράτους προελεύσεως διαβιβάζει άντίγραφο της πράξεως στήν άντίστοιχη άρχή του κράτους προορισμου, ή όποία είναι άρμόδια γιά νά τό παραδώσει στόν παραλήπτη. Ή παράδοση άποδεικνύεται μέ βεβαίωση πού άποστέλλεται άπευθείας στή δημόσια άρχή του κράτους προελεύσεως.

Άρθρο V

Ή διεθνής δικαιοδοσία, πού προβλέπεται στό άρθρο 6 σημειο 2 καί στό άρθρο 10 γιά προσεπίκληση δικονομικου έγγυητη ή γιά άλλη προσεπίκληση, δέν ίσχύει στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Στό κράτος αύτό κάθε πρόσωπο πού έχει τήν κατοικία του στό έδαφος άλλου συμβαλλόμενου κράτους μ πορει νά προσεπικληθει ένώπιον των δικαστηρίων κατ' έφαρμογή των παραγράφων 68, 72, 73 καί 74 της Zivilprozeßordnung σχετικά μέ τήν άνακοίνωση δίκης.

Άποφάσεις πού έκδίδονται στά άλλα συμβαλλόμενα κράτη δυνάμει του άρθρου 6 σημειο 2 καί του 6. άρθρου 10 άναγνωρίζονται καί έκτελουνται στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σύμφωνα μέ τόν τίτλο III. Άποτέλεσμα πού σύμφωνα μέ τίς παραγράφους 68, 72, 73 καί 74 της Zivilprozeßordnung παράγονται έναντι τρίτων άπό άποφάσεις έκδιδόμενες στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας άναγνωρίζονται καί στά άλλα συμβαλλόμενα κράτη.

Άρθρο VI

Τά συμβαλλόμενα κράτη άνακοινώνουν στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων τά κείμενα των νομοθετικων διατάξεών τους μέ τά όποια τροποποιουν είτε τίς διατάξεις της νομοθεσίας τους, τίς άναφερόμενες στή σύμβαση, είτε τούς πίνακες των δικαστηρίων πού μνημονεύονται στόν τίτλο III τμημα 2 της συμβάσεως.

---

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Οί Κυβερνήσεις του Βασιλείου του Βελγίου, της Όμοσπονδιακης Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Γαλλικης Δημοκρατίας, της Ίταλικης Δημοκρατίας, του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου καί του Βασιλείου των Κάτω Χωρων,

Κατά τήν ύπογραφή της συμβάσεως γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις.

Έπιθυμώντας νά έξασφαλίσουν τήν όσο τό δυνατό άποτελεσματικότερη έφαρμογή των διατάξεών της.

Θέλοντας νά άποτρέψουν έρμηνευτικές άποκλίσεις πού μπορουν νά παρακωλύσουν τήν ένοποιητική λειτουργία της συμβάσεως.

Έχοντας έπίγνωση ότι μπορει ένδεχομένως νά έμφανισθουν κατά τήν έφαρμογή της συμβάσεως θετικές ή άρνητικές συγκρούσεις διεθνους δικαιοδοσίας,

Δηλώνουν ότι είναι πρόθυμες:

1.	νά μελετήσουν τά ζητήματα αυτά καί ίδίως νά έξετάσουν τή δυνατότητα παροχης όρισμένων άρμοδιοτήτων στό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων καί, ένδεχομένως, νά διαπραγματευθουν τή σχετική συμφωνία·

2.	νά καθιερώσουν τακτική έπικοινωνία των άντιπροσώπων τους.

---

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ

γιά τήν έρμηνεία άπό τό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων της συμβάσεως της 27ης Σεπτεμθρίου 1968 γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις

ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑÏΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,

Έχοντας ύπόψη τή δήλωση πού έχει προσαρτηθει στή σύμβαση γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, ή όποία ύπογράφηκε στίς. Βρυξέλλες στίς 27 Σεπτεμβρίου 1968,

Η ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΒΕΛΓΩΝ:

τον κ. Alfons VRANCKX,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:

τόν κ. Gerhard JAHN,

Όμοσπονδιακό Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. René PLEVEN,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. Erminio PENNACCHIΝΙ,

Ύφυπουργό Δικαιοσύνης,

Η ΑΥΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΥΨΗΛΟTΗΤΑ Ο ΜΕΓAΣ ΔΟΥΚΑΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ:

τόν κ. Eugène SCHAUS,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Άντιπρόεδρο της Κυδερνήσεως

Η ΑΥΤΗΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Η ΒΑΣΙΛ1ΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ:

τόν κ. C.H.F. POLAK,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ:

Άρθρο 1

Τό Δικαστήριο των Ευρωπαϊκων Κοινοτήτων είναι άρμόδιο νά άποφαίνεται έπί της έρμηνείας της συμβάσεως γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις καί του προσαρτημένου στή σύμβαση αύτή πρωτοκόλλου, πού ύπογράφηκαν στίς Βρυξέλλες στίς 27 Σεπτεμβρίου 1968, καθώς καί του παρόντος πρωτοκόλλου.

Άρθρο 2

Τά άκόλουθα δικαστήρια δύνανται νά ζητουν άπό τό Δικαστήριο νά άποφαίνεται προδικαστικά έπί θεμάτων έρμηνείας:

1.

— στό Βέλγιο: Cour de cassation — Het Hofman Cassatie καί Conseil d'état — De Raad van State, — στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίαας: τά Οberste Gerichtshöfe des Bundes, — στή Γαλλία: Cour de cassation καί Conseil d'état, — στήν Ίταλία: Corte supreme di cassazione, — στό Λουξεμβουργο: Cour supérieure de justice, ώς άκυρωτικό, — στίς Κάτω Χωρες: Hoge Raad·

2.	τά δικαστήρια των συμβαλλόμενων κρατων όταν δικάζουν σέ δεύτερο βαθμό·

3.	στίς περιπτώσεις πού προβλέπονται άπό τό άρθρο 37 της συμβάσεως, τά δικαστήρια πού μνημονεύονται στό άρθρο αύτό.

Άρθρο 3

(1)   Άν θέμα έρμηνείας της συμβάσεως καί των άλλων κειμένων πού άναφέρονται στό άρθρο 1 άνακύψει στό πλαίσιο ύποθέσεως πού είναι έκκρεμής σέ δικαστήριο άπό τά μνημονεύματα στό άρθρο 2 σημειο 1, τό δικαστήριο αύτό, έφόσον κρίνει ότι άπόφαση γιά τό θέμα είναι άναγκαία γιά τήν έκδοση της δικης του άποφάσεως ύποχρεουται νά ζητήσει άπό τό Δικαστήριο νά άποφανθει σχετικά.

(2)   Άν τέτοιο θέμα άνακύψει ένώπιον δικαστηρίου άπό τά άναφερόμενα στό άρθρο 2 σημεια 2 καί 3, τό δικαστήριο αύτό δύναται, ύπό τούς όρους πού άναφέρονται στήν παράγραφο 1, νά ζητήσει άπό τό Δικαστήριο νά άποφανθει σχετικά.

Άρθρο 4

(1)   Ή άρμόδια άρχή συμβαλλόμενου κράτους, μπορει νά ζητήσει άπό τό Δικαστήριο νά άποφανθει έπί ζητήματος έρμηνείας της συμβάσεως καί των άλλων κειμένων πού άναφέρονται στό άρθρο 1, άν άποφάσεις δικαστηρίων του κράτους αύτου έρχονται σέ άντίθεση μέ τήν έρμηνεία πού έχει δοθει είτε άπό τό Δικαστήριο είτε σέ άπόφαση ένός άπό τά δικαστήρια άλλου συμβαλλόμενου κράτους πού μνημονεύονται στό άρθρο 2 σημεια 1 καί 2. Οί διατάξεις της παρούσας παραγράφου έφαρμόζονται μόνο έπί άποφάσεων πού άπέκτησαν ίσχύ δεδικασμένου.

(2)   Ή έρμηνεία πού δίνη τό Δικαστήριο μετά άπό παρόμοια αίτηση, δέν παράγει άποτελέσματα γιά τίς άποφάσεις έπ' εύκαιρία των όποίων ζητήθηκε.

(3)   Ή αίτηση έρμηνείας, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 1, ύποβάλλεται στό Δικαστήριο άπό τούς γενικούς εισαγγελεις των άκυρωτικων δικαστηρίων των συμβαλλόμενων κρατων ή άπό κάθε άλλη άρχή τήν όποία όρίζει συμβαλλόμενο κράτος.

(4)   Ό Γραμματέας του Δικαστηρίου κοινοποιει τήν αίτηση στά συμβαλλόμενα κράτη, τήν Έπιτροπή καί τό Συμβούλιο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, τά όποια δύνανται νά καταθέσουν στό Δικαστήριο, μέσο σέ προθεσμία δύο μηνων άπό τήν κοινοποίηση, ύπομνήματα ή γραπτές παρατηρήσεις.

(5)   Στή διαδικασία του άρθρου αύτου δέν εισπράττονται τέλη ούτε έπιστρέφονται έξοδα.

Άρθρο 5

(1)   Μέ τήν έπιφύλαξη άντίθετων διατάξεων του παρόντος πρωτοκόλλου, οί διατάξεις της συνθήκης περί ίδρύσεως της Εύρωπαϊκης Οίκονομικης Κοινότητας καί του προσαρτημένου πρωτοκόλλου περί του Όργανισμου του Δικαστηρίου, πού είναι έφαρμοστέες όταν τό Δικαστήριο καλειται νά άποφανθει προδικαστικά, έφαρμόζονται καί στή διαδικασία έρμηνείας της συμβάσεως καί των άλλων κειμένων πού μνημονεύονται στό άρθρο 1.

(2)   Άν είναι άναγκαιο, ό κανονισμός διαδικασίας του Δικαστηρίου προσαρμόζεται καί συμπληρώνεται σύμφωνα μέ τό άρθρο 188 της συνθήκης περί ίδρύσεως της Εύρωπαϊκης Οίκονομικης Κοινότητας.

Άρθρο 6

Τό παρόν πρωτόκολλο έφαρμόζεται στό εύρωπαϊκό έδαφος των συμβαλλόμενων κρατων, στά ύπερπόντια γαλλικά διαμερίσματα, καθώς καί στά ύπερπόντια γαλλικά έδάφη.

Τό Βασίλειο των Κάτω Χωρων μπορει, κατά τήν ύπογραφή ή τήν έπικύρωση του παρόντος πρωτοκόλλου, ή όποτεδήποτε μεταγενέστερα, νά δηλώσει, μέ γνωστοποίηση στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, ότι τό παρόν προτόκολλο έφαρμόζεται στό Σουρινάμ καί στίς Όλλανδικές Άντίλλες.

Άρθρο 7

Τό παρόν πρωτόκολλο θά έπικυρωθει άπό τά ύπογράφοντα κράτη. Τά έγγραφα έπικυρώσεως θά κατατεθουν στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων.

Άρθρο 8

Τό παρόν πρωτόκολλο άρχίζει νά ίσχύει τήν πρώτη ήμέρα του τρίτου μήνα πού άκολουθει τήν κατάθεση του έγγράφου έπικυρώσεως του ύπογράφοντος κράτους πού θά προβει τελευταιο στή διατύπωση αύτή. Ή έναρξη όμως ίσχύος του πρωτοκόλλου δέν μπορει νά προηγηθει της ένάρξεως ίσχύος της συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου1968 γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις.

Άρθρο 9

Τά συμβαλλόμενα κράτη άναγνωρίζουν ότι κάθε κράτος πού γίνεται μέλος της Εύρωπαϊκης Οίκονομικης Κοινότητας καί στό όποιο έφαρμόζεται τό άρθρο 63 της συμβάσεως γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν εκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις όφείλει, μέ τήν έπιφύλαξη των άναγκαίων προσαρμογων, νά άποδεχθει τίς διατάξεις του παρόντος πρωτοκόλλου.

Άρθρο 10

Ό Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων γνωστοποιει στά ύπογράφοντα κράτη:

α)	τήν κατάθεση κάθε έγγράφου έπικυρώσεως·

β)	τήν ήμερομηνία ένάρξεως ίσχύος του παρόντος πρωτοκόλλου·

γ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου 4 παράγραφος 3·

δ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου 6 δεύτερο έδάφιο.

Άρθρο 11

Τά συμβαλλόμενα κράτη άνακοινώνουν στό Γενικό Γραμματέα του Συμθουλίου των Ευρωπαϊκων Κοινοτήτων τά κείμενα των νομοθετικων διατάξεών τους πού έπιφέρουν τροποποίηση του πίνακα των δικαστηρίων στό άρθρο 2 σημειο 1.

Άρθρο 12

Ή διάρκεια του παρόντος πρωτοκόλλου είναι άπεριόριστη.

Άρθρο 13

Κάθε συμβαλλόμενο κράτος μπορει νά ζητήσει τήν άναθεώρηση του παρόντος πρωτοκόλλου. Στήν περίπτωση αύτή συγκαλειται άπό τόν Πρόεδρο του Συμθουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων συνδιάσκεψη άναθεωρήσεως.

Άρθρο 14

Τό παρόν πρωτόκολλο συντάσσεται σέ ένα μόνο άντίτυπο στή γαλλική, γερμανική, ίταλική καί όλλανδική γλώσσα.Τά τέσσερα κείμενα είναι έξίσου αύθεντικά. Τό πρωτόκολλο θά κατατεθει στό άρχειο της Γραμματείας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων. Ό Γενικός Γραμματέας θά διαβιβάσει κυρωμένο άντίγραφο στήν κυβέρνηση καθενός ύπογράφοντος κράτους.

---

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Οί Κυβερνήσεις του Βασιλείου του Βελγίου, της Όμοσπονδιακης Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Γαλλικης Δημοκρατίας, της Ίταλικης Δημοκρατίας, του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου καί του Βασιλείου των Κάτω Χωρων,

Κατά τήν ύπογραφή του πρωτοκόλλου γιά τήν έρμηνεία άπό τό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων της συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις,

Έπιθυμώντας νά διασφαλίσουν τήν όσο τό δυνατό άποτελεσματικότερη καί όμοιόμορφη έφαρμογή των διατάξεων του πρωτοκόλλου αύτου,

Δηλώνουν ότι είναι έτοιμες νά όργανώσουν, σέ συνεργασία μέ τό Δικαστήριο, άνταλλαγή πληροφοριων σχετικά μέ τίς άποφάσεις τίς όποιες έκδίδουν τά δικαστήρια πού άναφέρονται στό άρθρο 2 παράγραφος 1 του έν λόγω πρωτοκόλλου κατ' έφαρμογή της συμβάσεως καί του πρωτοκόλλου της 27ης Σεπτεμβρίου 1968.

---

ΣΥΜΒΑΣΗ

γιά τήν προσχώρηση του Bασιλείου της Δανίας, της Ίρλανδίας και του Ήνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας καί Βόρειας Ίρλανδίας στή σύμθαση γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, καθώς καί στό πρωτόκολλο γιά τήν έρμηνεία της άπό τό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑÏΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι τό Βασίλειο της Δανίας, ή Ίρλανδία καί τό Ήνωμένο Βασίλαο της Μεγάλης Βρετανίας καί Βόρειας Ιρλανδίας, όταν έγηναν μέλη της Κοινότητας, άνέλαβαν τήν ύποχρέωση νά προσχωρήσουν στή σύμβαση γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις καί στό πρωτόκολλο γιά τήν έρμηνεία της άπό τό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, καί νά άρχίσουν πρός τό σκοπό αύτό διαπραγματεύσεις μέ τά άρχικά Κράτη μέλη της Κοινότητας ώστε νά έπενεχθουν οί άναγκαιες προσαρμογές στά κείμενα αύτά,

Η ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΒΕΛΓΩΝ:

τόν κ. Renaat VAN ELSLANDE,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Η ΑΥΤΗΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ:

τήν κ. Nathalie LIND,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:

τόν Δρα Hans-Jochen VOGEΙ

Όμοσπονδιακό Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. Alain PEYREFITTE,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ:

τόν κ. Gerard COLLINS,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:

τόν κ. Paolo BONIFACIO,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Η ΑΥΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΥΨΗΛΟΤΗΤΑ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ:

τόν κ. Robert KRIEPS,

Ύπουργό ΈθνικΗς Παιδείας,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Η ΑΥΤΗΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ:

τόν κ. J. de RUITER,

Ύπουργό Δικαιοσύνης,

Η ΑΥΤΗΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣA TOY HNΩMENOY ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ:

τόν Έντιμότατο Λόρδο κ. ELWYN-ΖΟNES, C. Η.,

Ύπουργό Δικαιοσύνης της Μεγάλης Βρετανίας,

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ:

ΤΙΤΛΟΣ Ι

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 1

Τό Βασίλειο της Δανίας, ή Ίρλανδία καί τό Ήνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας καί Βόρειας Ιρλανδίας προσχωρουν στή σύμβαση γιά τή διεθνή δικαιοδοσία καί τήν έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορίκές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 27 Σεπτεμβρίου 1968 καί άποκαλειται στή συνέχεια „σύμβαση του 1968”, καί στό πρωτόκολλο γιά τήν έρμηνεία της άπό τό Δικαστήριο των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων, πού ύπογράφηκε στό Λουξεμβουργο στίς 3 Ίουνίου 1971 καί άποκαλειται στή συνέχεια „πρωτόκολλο του 1971”.

Άρθρο 2

Οί προσαρμογές της συμβάσεως του 1968 καί του πρωτοκόλλου του 1971 περιέχονται στούς τίτλους II έως IV της παρούσας συμβάσεως.

ΤΙΤΛΟΣ II

Προσαρμογές της συμβάσεως του 1968

Άρθρο 3

Τό άρθρο 1 πρώτη παράγραφος της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 4

Τό άρθρο 3 δεύτερη παράγραφος της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

„Δέν έφαρμόζονται σέ βάρος τους, ίδίως:

—	στό Βέλγιο: τό άρθρο 15 του Code civil — ßurgerlijk Wetboek (άστικου κώδικα) καί τό άρθρο 638 του Code judiciaire — Gerechtelijk Wetboek (δικονομικου κώδικα)·

—	στή Δανία: τό άρθρο 248 παράγραφος 2 του Lov om rettens pleje (νόμου πολιτικης δικονομίας) καί τό κεφάλαιο 3 άρθρο 2 του Lov for Grønl nd om rettens pleje (νόμου πολιτικης δικονομίας της Γροιλανδίας)·

—	στήν 'Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: τό άρθρο 23 του Zivilprozeßordnung (κώδικα πολιτικης δικονομίας)·

—	στή Γαλλία: τά άρθρα 14 καί 15 του Code civil (άστικου κώδικα)·

—	στην Ίρλανδία: οί διατάξεις οί σχετικές μέ τή διεθνή δικαιοδοσία πού θεμελιώνεται σέ είσαγωγικό έγγραφο της δίκης, έπιδιδόμενο σέ έναγόμενο πού βρίσκεται προσωρινά στήν Ίρλανδία·

—	στην Ίταλία: τό άρθρο 2 καί τό άρθρο 4 σημεια 1 καί 2 του Codice di procedura civile (κώδικα πολιτικης δικονομίας)·

—	στό Λουξεμβουργο: τά άρθρα 14 καί 15 του Code civil (άστικου κώδικα)·

—	στίς Κάτω Χωρες: τό άρθρο 126 τρίτο έδιάφιο καί τό άρθρο 127 του «Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (κώδικα πολιτικης δικονομίας)»·

—

στό Ήνωμένο Βασίλειο: οί διατάξεις oί σχετικές μέ τή διεθνή δικαιοδοσία πού θεμελιώνεται: α) σέ είσαγωγικό έγγραφο της δίκης, έπιδιδόμενο σέ έναγόμενο πού βρίσκεται προσωρινά στό Ήνωμένο Βασίλειο, β) στήν ύπαρξη στό Ήνωμένο Βασίλειο περιουσιακων στοιχείων του έναγομένου, γ) στήν κατάσχεση άπό τόν ένάγοντα περιουσιακων στοιχείων πού βρίσκονται στό Ήνωμένο Βασίλειο.”.

Άρθρο 5

(1)   Τό άρθρο 5 σημειο 1 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται, στό γαλλικό κείμενο, άπό τίς έξης διατάξεις:

(2)   Τό άρθρο 5 σημειο 1 της συμβάσεως του Ι968 άντικαθίσταται, στό όλλανδικό κείμενο, άπό τίς έξης διατάξεις:

(3)   Τό άρθρο 5 σημείο 2 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

(4)   Τό άρθρο 5 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τίς έξής διατάξεις:

Άρθρο 6

Ό τίτλος II τμημα 2 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τό έξης άρθρο:

Άρθρο 7

Τό άρθρο 8 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 8

Τό άρθρο 12 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 9

Ό τίτλος II τμημα 3 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τό έξης άρθρο:

Άρθρο 10

Ό τίτλος II τμημα 4 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξής διατάξεις:

Άρθρο 11

Τό άρθρο 17 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς εξης διατάξεις:

Άρθρο 12

Τό άρθρο 20 δεύτερη παράγραφος της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξείς:

Άρθρο 13

(1)   Τό άρθρο 27 σημειο 2 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

(2)   Τό άρθρο 27 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 14

Τό άρθρο 30 τής συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν έξης παράγραφο:

Άρθρο 15

Τό άρθρο 31 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν έξης παράγραφο:

Άρθρο 16

Τό άρθρο 32 πρώτη παράγραφος της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης. διατάξεις:

„Ή αίτηση ύποβάλλεται:

—	στό Βέλγιο, στό Tribunal de première instance ή στό Rechtbank van eerste aanleg·

—	στή Δανία, στό Underret·

—	στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στόν πρόεδρο τμήματος του Landgericht·

—	στή Γαλλία, στόν πρόεδρο του Τribunal de grande instance·

—	στήν Ίρλανδία, στό High Court·

—	στήν Ίταλία, στό Corte d'appello·

—	στό Λουξεμβουργο, στόν πρόεδρο του Tribunal d'arrondissernent·

—	στίς Κάτω Χωρες, στόν πρόεδρο του Arrondissementsrechtbank·

—

στό Ήνωμένο Βασίλειο: 1. στήν Άγγλία καί Ούαλία, στο High Court of Justice ή, σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός ύποχρεώσεις διατροφης, στό Magistrate's Court μετά παραπομπή του Secretary οf State, 2. στή Σκωτία, στό Court of Session ή σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός ύποχρεώσεις διατροφης, στό Sheriff Court μετά άπό παραπομπή του Secretary of State, 3. στή Βόρεια Ίρλανδία, στό High Court of Justice ή, σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός ύποχρεώσεις διατροφης, στό Magistrate's Court, μετά άπό παραπομπή του Secretary of State.”.

Άρθρο 17

Τό άρθρο 37 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 18

Τό άρθρο 38 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν προσθήκη, μετά τήν πρώτη παράγραφο, νέας παραγράφου μέ τό έξης κείμενο:

Άρθρο 19

Τό άρθρο 40 πρώτη παράγραφος της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς εέξης διατάξεις:

„Άν ή αίτησή του άπορριφθει, ό αίτων μπορει νά προσφύγει:

—	στό Βέλγιο, στό Cour d'appel ή στό Hof van beroep·

—	στή Δανία, στό Landsret·

—	στήν 'Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, στό Oberlandesgericht·

—	στή Γαλλία, στό Cour d'appel·

—	στήν Ίρλανδία, στό High Court·

—	στήν Ίταλία, στό Corte d'appello·

—	στό Λουξεμβουργο, στό Cour supérieure de justice, ώς δευτεροβάθμιο πολιτικό δικαστήριο·

—	στίς Κάτω Χωρες, στό Gerechtshof·

—

στό Ήνωμένο Βασίλειο: 1. στήν Άγγλία καί Ούαλία, στό High Court of Justice ή, σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός ύποχρεώοεις διατροφης, στό Magistrate's Court, 2. στή Σκωτία, στό Court of Session ή, σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός υποχρεώσεις διατροφης, στό Sheriff Court, 3. στή Βόρεια Ίρλανδία, στό High Court of Justice ή, σέ περίπτωση άποφάσεως ώς πρός ύποχρεώσεις διατροφης, στό Magistrate's Court.”.

Άρθρο 20

Τό άρθρο 41 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 21

Τό άρθρο 44 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 22

Τό άρθρο 46 σημειο 2 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

Άρθρο 23

Τό άρθρο 53 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν έξης παράγραφο:

Άρθρο 24

Τό άρθρο 55 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν προσθήκη των έξης συμβάσεων, πού έντάσσονται στόν πίνακα κατά χρονολογική σειρά:

—	τή σύμβαση μεταξύ του Ήνωμένου Βασιλείου καί της Γαλλίας γιά τήν άμοιβαία έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, συνοδευόμενη άπό πρωτόκολλο, πού ύπογράφηκε στό Παρίσι στίς 18 Ίανουαρίου 1934·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Ήνωμένου Βασιλείου καί τoυ Βελγίου γιά τήν άμοιβαία έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις,συνοδευόμενη άπό πρωτόκολλο, πού ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 2 Μαΐου 1934·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Ήνωμένου Bασιλείου καί της Όμοσπονδιακης Δημοκρατίας της Γερμανίας γιά τήν άμοιβαία άναγνώριση καί έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Βόννη στις 14 Ίουλίου I960·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Ήνωμένου Βασιλείου καί της Ίταλικης Δημοκρατίας γιά τήν άμοιβαία άναγνώριση καί έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές καί έμπορικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 7 Φεβρουαρίου 1964, συνοδευομένη άπό πρωτόκολλο πού ύπογράφηκε στή Ρώμη στίς 14 Ιουλίου 1970·

—	τή σύμβαση μεταξύ του Ήνωμένου Βασιλείου καί του Βασιλείου των Κάτω Χωρων γιά τήν άμοιβαία άναγνώριση καί έκτέλεση άποφάσεων σέ άστικές ύποθέσεις, πού ύπογράφηκε στή Χάγη στίς 17 Νοεμβρίου 1967.

Άρθρο 25

(1)   Τό άρθρο 57 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς έξης διατάξεις:

(2)   Πρός έξασφάλιση τής όμοιόμορφης έρμηνείας του, τό άρθρο 57 πρώτη παράγραφος έφαρμόζεται μέ τόν άκόλουθο τρόπο:

α)

Ή σύμβαση του 1968, όπως τροποποιειται, δέν άποκλείει τή δυνατότητα ένός δικαστηρίου συμβαλλόμενου κράτους πού είναι μέρος συμβάσεως σχετικής μέ είδικό θέμα, νά θεμελιώσει τή διεθνή δικαιοδοσία του σέ μιά τέτοια σύμβαση, άκόμη καί άν ό έναγόμενος κατοικει στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους πού δέν είναι μέρος της συγκεκριμένης συμβάσεως. Τό δικαστήριο έφαρμόζει σέ κάθε περίπτωση τό άρθρο 20 της συμβάσεως του 1968, όπως τροποποιειται.

β)

Άπόφαση έκδιδόμενη σέ συμβαλλόμενο κράτος άπό δικαστήριο πού θεμελίωσε τή διεθνή δικαιοδοσία του σέ σύμβαση σχετική μέ είδικό θέμα άναγνωρίζεται καί έκτελειται στά άλλα συμβαλλόμενα κράτη σύμφωνα μέ τή σύμβαση του 1968, όπως,τροποποιειται. Άν τό κράτος προελεύσεως καί τό κράτος άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως είναι συμβαλλόμενα μέρη συμβάσεως σχετικης μέ είδικό θέμα πού ρυθμίζει τίς προϋποθέσεις άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως άποφάσεων, έφαρμόζονται oί προϋποθέσεις αυύτές.Είναι πάντως δυνατή ή έφαρμογή των διατάξεων της συμβάσεως του 1968, όπως τροποποιειται, των σχετικων μέ τή διαδικασία άναγνωρίσεως καί έκτελέσεως των άποφάσεων.

Άρθρο 26

Τό άρθρο 59 της συμβάσεως του 1968 συμπληρώνεται μέ τήν έξης παράγραφο:

„Κανένα συμβαλλόμενο κράτος δέν μπορει πάντως νά δεσμευθει έναντι τρίτου κράτους νά μήν άναγνωρίζει άπόφαση πού έχει έκδοθει σέ άλλο συμβαλλόμενο κράτος άπό δικαστήριο του όποίου ή διεθνής δικαιοδοσία, θεμελιώνεται στήν ύπαρξη ή κατάσχεση άπό τόν ένάγοντα, στό κράτος αύτό, περιουσιακων στοιχείων το έναγομένου:

1.	άν ή άγωγή άφορα τήν κυριότητα ή τή νομή των περιουσιακων αύτων στοιχείων, έχει ώς αίτημα τήν άδεια διαθέσεώς τους ή συνδέεται μέ άλλη έπίδικη διαφορά άναφερόμενη σ' αύτά·

2.	άν τά περιουσιακά στοιχεια συνιστουν τήν εγγύηση άπαιτήσεως πού άποτελει τό άντικοίμενο της άγωγης.”.

Άρθρο 27

Τό άρθρο 60 της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς άκόλουθες διατάξεις:

Άρθρο 28

Τό άρθρο 64 περίπτωση γ) της συμβάσεως του 1968 άντικαθίσταται άπό τίς άκόλουθες διατάξεις:

„γ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου 60,”.

ΤΊΤΛΟΣ III

Προσαρμογές του πρωτοκόλλου πού είναι προσαρτημένο στή σύμβαση του 1968

Άρθρο 29

Τό πρωτόκολλο πού είναι προσαρτημένο στή σύμβαση του 1968 συμπληρώνεται μέ τά άκόλουθα άρθρα:

ΤΙΤΛΟΣ IV

Προσαρμογές του πρωτοκόλλου του 1971

Άρθρο 30

Τό άρθρο 1 του πρωτοκόλλου του 1971 συμπληρώνεται μέ τό άκόλουθο έδάφιο:

Άρθρο 31

Τό άρθρο 2 σημειο 1 του πρωτοκόλλου του 1971 άντικαθίσταται άπό τίς άκόλουθες διατάξεις:

„1.

— στό Βέλγιο: Cour de cassation - Hof van Cassatie καί Conseil d'état — Raad van State· — στή Δανία: Højesteret· — στήν Όμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: τά Oberste Gerichtshöfe dcs Bundes· — στή Γαλλία: Cour de cassatiοn καί Conseil d'état· — στήν Ίρλανδία: Supreme Court· — στήν Ίταλία: Corte suprema di cassazione· — στό Λουξεμβουργο: Cour supérieure de justice, ώς ακυρωτικό· — στίς Κάτω Χωρες: Hoge Raad· — στό 'Ηνωμένο Βασίλειο: House of Lords καί τά δικαστήρια πού έχουν κληθει νά άποφανθουν βάσει του άρθρου 37 δεύτερη παράγραφος ή του άρθρου 41 της συμβάσεως.”.

Άρθρο 32

Τό άρθρο 6 σημειο 1 του πρωτοκόλλου του 1971 άντικαθίσταται άπό τίς άκόλουθες διατάξεις:

Άρθρο 33

Τό άρθρο 10 περίπτωση δ) του πρωτοκόλλου το 1971 άντικαθίσταται άπό τίς άκόλουθες διατάξεις:

„δ)	τίς δηλώσεις πού κατατίθενται κατ' έφαρμογή του άρθρου 6.”.

ΤΙΤΛΟΣ V

Μεταβατικές διατάξεις

Άρθρο 34

(1)   Ή σύμβαση του 1968 καί τό πρωτόκολλο του 1971, όπως τροποποιούνται άπό τήν παρούσα σύμβαση, έφαρμόζονται μόνο στίς άγωγές πού άσκουνται καί στά δημόσια έγγραφα πού έκδίδονται μετά τήν έναρξη ίσχύος της παρούσας συμβάσεως στό κφάτος προελεύσεως, καί, όταν ζητειται ή άναγώριση ή ή έκτέλεση άποφάσεως ή δημόσιου έγγράφου, στό κράτος άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως.

(2)   Στίς σχέσεις πάντως μεταξύ τών έξι κρατων μερων της συμβάσεως του 1968, οί άποφάσεις πού έκδίδονται μετά τήν έναρξη ίσχύος της παρούσας συμβάσεως έπί άγωγών πού θά έχουν άσκηθεί πρίν άπό τήν ήμερομηνία αύτή, άναγνωρίζονται καί έκτελουνται σύμφωνα μέ τίς διατάξεις του τίτλου III της συμβάσεως του 1968, όπως τροποποιειται.

(3)   Έξάλλου, στίς σχέσεις μεταξύ των έξι κρατων μερων της συμβάσεως του 1968 καί των τριων κρατων πού άναφέρονται στό άρθρο 1 της παρούσας συμβάσεως, καθώς καί στίς σχέσεις μεταξύ των τριων τελευταίων, οί άποφάσεις πού έκδίδονται μετά τήν ήμερομηνία ένάρξεως ίσχύος της παρούσας συμβάσεως στό κράτος προελεύσεως καί στό κράτος άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως έπί άγωγων πού θά έχουν άσκηθει πρίν άπό τήν ήμερομηνία αύτή, άναγνωρίζονται καί έκτελουνται σύμφωνα μέ τίς διατάξεις του τίτλου III της συμβάσεως του 1968, όπως τροποποιειται, άν ή διεθνής δικαιοδοσία έχει θεμελιωθει σέ κανόνες σύμφωνους μέ τίς διατάξεις του τίτλου II, όπως τροποποιειται, ή μέ τίς διατάξεις συμβάσεις πού κατά τό χρόνο άσκήσεως της άγωγης ίσχυε μεταξύ του κράτους προελεύσεως καί του κράτους άναγνωρίσεως ή έκτελέσεως.

Άρθρο 35

Άν, μέ έγγραφο προγενέστερο της ένάρξεως ίσχύος της παρούσας συμβάσεως, oί διάδικοι σέ διτφορά έκ συμβάσεως είχαν συμφωνήσει ότι έφαρμοστέο δίκαιο στή συγκεκριμένη σύμβαση θά είναι τό ίρλανδικό δίκαιο ή τό δίκαιο μέρους του Ήνωμένου Βασιλείου, τά δικαστήρια της Ίρλανδίας ή του μέρους αύτου του Ήνωμένου Βασιλείου διατηρουν τήν εύχέρεια νά έκδικάσουν τή διαφορά αύτη.

Άρθρο 36

Έπί τρία έτη μετά τήν έναρξη ίσχύος της συμβάσεως του 1968 έναντι του Βασιλείου της Δανίας καί της Ίρλανδίας άντίστοιχα, ή διεθνής δικαιοδοσία σέ θέματα ναυτικου δικαίου σέ καθένα άπό τά κράτη αύτά καθορίζται όχι μόνο σύμφωνα μέ τίς διατάξεις της άνωτέρω συμβάσεως, άλλά έπίσης σύμφωνα μέ τά κατωτέρω σημεια ώσ 6. Ώστόσο, οί διατάξεις αύτές θά παύσουν νά έφαρμόζονται σέ καθένα άπό τά κράτη αύτά, όταν ή διεθνής σύμβαση γιά τή ένοποίηση όρισμένων κανόνων σχετικων μέ τή συντηρητική κατάσχεση πλοίων, πoύ ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 10 Μαΐου 1952, τεθει σέ ίσχύ έναντι αύτων.

1.

Πρόσωπο πού κατοικει στό έδαφος συμβαλλόμενου κράτους μπορει νά έναχθει γιά ναυτική άπαίτηση ένώπιον των δικαστηρίων ένός των προαναφερόμενων κρατων, έφόσον τό πλοιο πού άφορα ή άπαίτηση ή κάθε άλλο πλοίο πού άνήκει στήν κυριότητά του έχει γίνει άντικείμενο δικαστικης κατασχέσεως στό έδαφος του τελευταίου αύτου κράτους πρός έξασφάλιση της άπαιτήσεως ή θά μπορουσε νά είχε κατασχεθει έκει, έχει όμως παρασχεθει έγγύηση ή άλλου είδους άσφάλεια, στίς έξης περιπτώσεις: α) άν ό ένάγων κατοικει στό έδαφος του κράτους αύτου· β) άν ή ναυτική άπαίτηση έχει γεννηθει στό κράτος αύτό· γ) άν ή ναυτική άπαίτηση έχει γεννηθει στή διάρκεια πλου κατά τόν όποιον έπιβλήθηκε ή θά μπορουσε νά είχε έπιβληθει ή κατάσχεση· δ) άν ή άπαίτηση άπορρέει άπό σύγκρουση ή άπό ζημία πού προκάλεσε πλοιο είτε σέ άλλο πλοιο είτε σέ πράγματα ή πρόσωπα πού βρίσκονται πάνω σ' αύτό, κατά τήν έκτέλεση ή τήν παράλειψη έκτελέσεως έλιγμου· ε) άν ή άπαίτηση έχει γεννηθει άπό άρωγή ή διάσωση· στ) άν ή άπαίτηση είναι άσφαλισμένη μέ ναυτική ύποθήκη ή άλλη έμπράγματη άσφάλεια συμβατικου χαρακτήρα έπί του κατασχεθέντος πλοίου.

2.

Μπορει νά κατασχεθει τό πλοιο τό όποιο άφορα ή ναυτική άπαίτηση ή κάθε άλλο πλοιο πού άνήκει στό πρόσωπο πού ηταν, κατά τό χρόνο γεννήσεως της άπαιτήσεως, κύριος του πλοίου έκείνου. Γιά τίς απαιτήσεις πάντως πού προβλέπονται στό σημειο 5 ύπό ξ), ο) ή π), μπορει νά κατασχεθει μόνο τό πλοιο τό όποιο άφορα ή άπαίτηση.

3.	Πλοια θεωρουνται ότι έχουν τόν ίδιο κύριο εφόσον όλες οί μερίδες της κυριότητας άνήκουν στό ίδιο ή τά ίδια πρόσωπα.

4.

Σέ περίπτωση ναυλώσεως πλοίου μέ παράδοση της θαλάσσιας διαχειρίσεως, όταν γιά ναυτική άπαίτηση πού άφορα πλοιο εύθύνεται μόνο ό ναυλωτής μπορει νά κατασχεθει τό πλοιο αύτό ή κάθε άλλο πλοιο πού άνήκει στό ναυλωτή αύτόν, κανένα όμως άλλο πλοιο πού άνήκει στόν κύριο δέν μπορει νά κατασχεθει μέ θάση αύτή τή ναυτική άπαίτηση. Τό ίδιο ίσχύει σέ όλες τίς περιπτώσεις κατά τίς όποιες γιά τή ναυτική άπαίτηση εύθύνεται πρόσωπο άλλο άπό τόν κύριο.

5.

Ώς „ναυτική άπαίτηση” νοειται τό δικαίομα ή ή άξίωση πού πηγάζει άπό μία ή περισσότερες άπό τίς έξης αίτίες: α) ζημίες πού προκαλει πλοιο είτε μέ σύγκρουση είτε μέ άλλο τρόπο· β) άπώλεια άνθρώπινης ζωης ή σωματικές βλάβες πού προκαλουνται στό πλοιο ή συνδέονται μέ έκμετάλλευση πλοίου· γ) άρωγή καί διάσωση· δ) συμβάσεις σχετικές μέ τή χρησιμοποίηση ή τή μίσθωση πλοίου μέ ναυλοσύμφωνο ή μέ άλλο τρόπο· ε) συμβάσεις σχετικές μέ τή μεταφορά έμπορευμάτων μέ πλοιο βάσει ναυλοσυμφώνου φορτωτικης ή μέ άλλο τρόπο· στ) άπώλειες ή ζημίες σέ έμπορεύματα καί άποσκευές πού μεταφέρονται μέ πλοιο· ζ) κοινή άβαρία· η) ναυτικό δάνειο· θ) ρυμούλκηση· ι) πλοήγηση· κ) προμήθεια προϊόντων ή ύλικων, άνεξάρτητα άπό τόν τόπο, γιά τήν έκμετάλλευση ή συντήρηση του πλοίου· λ) κατασκευή, έπισκευή, έξοπλισμό πλοίου ή δαπάνες λιμενισμου· μ) μισθούς πλοιάρχου, άξιωματικων ή μελων το πληρώματος· ν) δαπάνες του πλοιάρχου καί δαπάνες πού ένεργουνται άπό φορτωτές, ναυλωτές ή πράκτορες γιά λογαριασμό του πλοίου ή του κυρίου του· ξ) διαφορές σχετικές μέ τήν κυριότητα πλοίου· ο) διαφορές μεταξύ συμπλοιοκτητων ώς πρός τήν κυριότητα, τή νομή, τήν έκμετάλλευση ή τά δικαιώματα στό προϊόν έκμεταλλεύσεως του πλοίου πού τελει ύπό συμπλοιοκτησία· π) ναυτική ύποθήκη ή άλλη έμπράγματη άσφάλεια συμβατικου χαρακτήρα σέ πλοιο.

6.	Στή Δανία, ό όρος „συντηρητική κατάσχεση” καλύπτει, όσον άφορα τίς ναυτικές άπαιτήσεις των παραπάνω περιπτώσεων ξ) καί ο), τό „forbud”, έφόσον ή διαδικασία αύτή είναι ή μόνη δυνατή στή συγκεκριμένη περίπτωση σύμφωνα μέ τά άρθρα 646 ώς 653 του νόμου πολιτικης δικονομίας (Lov om rettens pleje).

ΤΙΤΛΟΣ VI

Τελικές διατάξεις

Άρθρο 37

Ό Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων διαβιβάζει στίς κυβερνήσεις του Βασιλείου της Δανίας, της Ίρλανδίας καί του Ήνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας καί Βόρειας Ιρλανδίας κυρωμένο άντίγραφο της συμβάσεως του 1968 καί του πρωτοκόλλου του 1971 στή γαλλική, τή γερμανική, τήν ίταλική καί τήν όλλανδική γλώσσα.

Τά κείμενα της συμβάσεως του 1968 καί του πρωτοκόλλου του 1971 στήν άγγλική, τή δανική καί τήν ίρλανδική γλώσσα προσαρτωνται στήν παρούσα σύμβαση. Τά κείμενα στην άγγλική, δανική καί ίρλανδική γλώσσα είναι έξίσου αύθεντικά μέ τά πρωτότυπα κείμενα της συμβάσεως του 1968 καί του πρωτοκόλλου του 1971.

Άρθρο 38

Ή παρούσα σύμβαση θά έπικυρωθει άπό τά ύπογράφοντα κράτη. Τά έγγραφα έπικυρώσεως θά κατατεθουν στό Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων.

Άρθρο 39

Ή παρούσα σύμβαση θά άρχίσει νά ίσχύει, μεταξύ των κρατων πού θά τήν έχουν έπικυρώσει, τήν πρώτη μέρα του τρίτου μήνα πού άκολουθει τήν κατάθεση του τελευταίου έγγράφου έπικυρώσεως άπό τά άρχικά Κράτη μέλη της Κοινότητας καί άπό ένα νέο Κράτος μέλος.

Γιά κάθε νέο Κράτος μέλος πού θά τήν έπικυρώσει μεταγενέστερα, θά άρχίσει νά ίσχύει τήν πρώτη μέρα του τρίτου μήνα πού άκολουθει τήν κατάθεση του δικου του έγγράφου έπικυρώσεως.

Άρθρο 40

Ό Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων γνωστοποιει στά ύπογράφοντα κράτη:

α)	τήν κατάθεση κάθε έγγράφου έπικυρώσεως·

β)	τίς ήμερομηνίες ένάρξεως ίσχύος της παρούσας συμβάσεως γιά τά συμβαλλόμενα κράτη.

Άρθρο 41

Ή παρούσα σύμβαση συντάσσεται σέ ένα μόνο άντίτυπο στήν άγγλική, γαλλική, γερμανική, δανική, ίρλανδική, ίταλική καί όλλανδική γλώσσα. Τά έπτά κείμενα είναι έξίσου αύθεντικά. Ή σύμβαση θά κατατεθει στό άρχειο της Γραμματείας του Συμβουλίου των Εύρωπαϊκων Κοινοτήτων. Ό Γενικός Γραμματέας θά διαβιβάσει κυρωμένο άντίγραφο στήν κυβέρνηση κάθε ύπογρράφοντος κράτους.

---

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑÏΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΗΛΘΑΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,

ΕΠΙΘΥΜΩΝΤΑΣ νά έξασφαλίσουν, σύμφωνα μέ τό πνευμα της συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968, τήν όσο τό δυνατό μεγαλύτερη όμοιομορφία της διεθνους δικαιοδοσίας και σέ ύποθέσεις ναυτικου δικαίου,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι ή διεθνής σύμβαση γιά τήν ενοποίηση όρισμένων κανόνων σχετικων μέ τή συντηρητική κατάσχεση πλοίων, πού ύπογράφηκε στίς Βρυξέλλες στίς 10 Μαΐου 1952, περιλαμβάνει διατάξεις γιά τή διεθνή δικαιοδοσία,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι όλα τά Κράτη μέλη δέν είναι μέρη στήν άνωτέρω σύμβαση,

ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΧΗ όσω παράκτια Κράτη μέλη δέν έχουν άκόμη γίνει συμβαλλόμενα μέρη στήν σύμβαση της 10ης Μαΐου 1952, νά τήν έπικυρώσουν ή νά προσχωρήσουν σέ αύτή τό ταχύτερο δυνατό.

---