Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010TN0398

Sprawa T-398/10: Skarga wniesiona w dniu 8 września 2010 r. — Fapricela — Indústria de Trefilaria przeciwko Komisji

Dz.U. C 301 z 6.11.2010, p. 52–52 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

6.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/52


Skarga wniesiona w dniu 8 września 2010 r. — Fapricela — Indústria de Trefilaria przeciwko Komisji

(Sprawa T-398/10)

()

2010/C 301/83

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Fapricela — Indústria de Trefilaria, S.A. (Ançã, Portugalia) (przedstawiciele: M. Gorjão-Henriques i S. Roux, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie nieważności art. 1 i 2 decyzji Komisji z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie postępowania zgodnie z art. 101 TFUE i z art. 53 porozumienia EOG (Sprawa COMP/38.344 — Stal sprężająca) w zakresie dotyczącym skarżącej.

Znaczne obniżenie kwoty nałożonej grzywny.

Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Decyzja zaskarżona przez stronę skarżącą w ramach niniejszego postępowania jest tożsama z decyzją stanowiącą przedmiot skargi w sprawie T-385/10 ArcelorMittal Wire France i in. przeciwko Komisji.

W swej skardze skarżąca podnosi, że:

i)

zaskarżona decyzja zawiera braki w uzasadnieniu, które wpływają na prawo do obrony skarżącej i leżą u podstaw sprostowania tej decyzji. Skarżąca uważa w tym względzie, że sprostowanie jest nieskuteczne, uwzględniając że uznanie błędów dotyczących okoliczności faktycznych przez Komisję godzi w pełne wykonywanie prawa do obrony skarżącej i podważa przedmiot niniejszej skargi; z drugiej strony daje Komisji dodatkową możliwość wydania nowej decyzji zmieniającej przy uwzględnieniu argumentów dotyczących okoliczności faktycznych i prawnych przedstawionych przez przedsiębiorstwa uczestniczące w tej sprawie;

ii)

Komisja nie wykazała, że skarżąca wiedziała lub powinna logicznie wiedzieć o istnieniu nieiberyjskich karteli, a zatem nie można było przypisać skarżącej odpowiedzialności za jednolite i ciągłe naruszenie ukazane w zaskarżonej decyzji;

Oraz tytułem żądania ewentualnego, że:

iii)

Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności i zasadę równego traktowania wymierzając, w sposób w jaki to uczyniła, grzywnę nałożoną na omawiane przedsiębiorstwo, a zatem należy zmniejszyć tę kwotę;

iv)

Komisja błędnie obliczyła czas trwania uczestnictwa skarżącej w naruszeniu nie uwzględniając okresu, w którym tymczasowo usunęła się ona z kartelu;

v)

Komisja popełniła błędy w ustaleniach faktycznych i naruszyła zasadę równego traktowania odmawiając uznania, że skarżąca nie była w stanie zapłacić grzywny.


Top