ZALECENIE EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO

z dnia 2 grudnia 2021 r.

w sprawie ogólnoeuropejskich ram koordynacji dla odpowiednich organów w odniesieniu do cyberincydentów o charakterze systemowym

(ERRS/2021/17)

(2022/C 134/01)

RADA GENERALNA EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności załącznik IX,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (2), w szczególności art. 3 ust. 2 lit. b) i d) oraz art. 16 i art. 18,

uwzględniając decyzję Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/1 z dnia 20 stycznia 2011 r. ustanawiającą regulamin Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (3), w szczególności art. 18–20,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z motywem 4 rozporządzenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2013/1 (4) ostatecznym celem polityki makroostrożnościowej jest przyczynianie się do ochrony stabilności systemu finansowego jako całości, w tym poprzez wzmacnianie odporności systemu finansowego i ograniczanie powstawania ryzyk systemowych, a tym samym zapewnianie trwałego wkładu sektora finansowego do wzrostu gospodarczego. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) jest odpowiedzialna za sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym w Unii. Wykonując swój mandat, ERRS powinna przyczyniać się do zapobiegania ryzyku systemowemu i do łagodzenia jego skutków, w tym związanych z cyberincydentami, a także proponować sposoby ograniczania tego ryzyka.

(2)

Poważne cyberincydenty mogą stwarzać ryzyko systemowe dla systemu finansowego ze względu na możliwość zakłócenia przez nie kluczowych usług i operacji finansowych. Początkowy wstrząs może zostać spotęgowany przez efekt „zarażenia” operacyjnego lub finansowego albo w wyniku osłabienia zaufania do systemu finansowego. Jeżeli system finansowy nie będzie w stanie amortyzować tych wstrząsów, stabilność finansowa będzie zagrożona, a sytuacja ta może doprowadzić do kryzysu cybernetycznego o charakterze systemowym (5).

(3)

Stale ewoluujący krajobraz zagrożeń cybernetycznych i niedawny wzrost liczby poważnych cyberincydentów wskazują na wyższe ryzyko dla stabilności finansowej w Unii. Pandemia COVID-19 uwydatniła rolę technologii w umożliwianiu funkcjonowania systemu finansowego. Odpowiednie organy i instytucje musiały dostosować swoją infrastrukturę techniczną i ramy zarządzania ryzykiem do nagłego wzrostu liczby osób pracujących zdalnie, co zwiększyło ogólne narażenie systemu finansowego na zagrożenia cybernetyczne i umożliwiło przestępcom zarówno opracowanie nowych sposobów działania, jak i dostosowanie istniejących metod w celu wykorzystania tej sytuacji (6). W tym kontekście liczba cyberincydentów zgłoszonych Nadzorowi Bankowemu EBC w 2020 r. wzrosła o 54 % w porównaniu z 2019 r (7).

(4)

Potencjalnie duża skala, szybkość i tempo rozprzestrzeniania się poważnych cyberincydentów wymagają skutecznej reakcji ze strony odpowiednich organów w celu ograniczenia potencjalnych negatywnych skutków dla stabilności finansowej. Szybka koordynacja i komunikacja między odpowiednimi organami na poziomie Unii może ułatwić wczesną ocenę wpływu poważnego cyberincydentu na stabilność finansową, utrzymanie zaufania do systemu finansowego i ograniczenie efektu „zarażenia” innych instytucji finansowych, a tym samym przyczynić się do zapobieżenia sytuacji, w której poważny cyberincydent stałby się zagrożeniem dla stabilności finansowej.

(5)

Wstrząs leżący u podstaw kryzysu ma nowatorski charakter w porównaniu z tradycyjnymi kryzysami finansowymi i płynnościowymi, z którymi dotychczas zmagały się odpowiednie organy. Oprócz aspektów finansowych ogólna ocena ryzyka musi obejmować skalę i skutki zakłóceń operacyjnych, ponieważ mogą one wpływać na wybór narzędzi makroostrożnościowych. Stabilność finansowa może również wpływać na wybór środków ograniczających ryzyko operacyjne przez specjalistów ds. cyberbezpieczeństwa. Wymaga to ścisłej i szybkiej koordynacji oraz otwartej komunikacji, m.in. w celu uzyskania orientacji sytuacyjnej.

(6)

Zachodzi ryzyko niepowodzenia koordynacji po stronie organów, któremu należy przeciwdziałać. Konieczne będzie koordynowanie działań przez odpowiednie organy w Unii między sobą z innymi organami, takimi jak Agencja Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA), z którymi zazwyczaj nie współdziałają. Ponieważ wiele unijnych instytucji finansowych działa na całym świecie, zachodzi duże prawdopodobieństwo, że poważny cyberincydent nie będzie ograniczony do obszaru Unii lub może zostać wywołany poza Unią i wymagać globalnej koordynacji działań.

(7)

Odpowiednie organy muszą być przygotowane na takie interakcje. W przeciwnym razie zachodzi ryzyko podjęcia przez nie niespójnych działań, które będą sprzeczne z reakcjami innych organów lub będą im zagrażać. Taki brak koordynacji mógłby spotęgować wstrząs dla systemu finansowego, prowadząc do erozji zaufania do funkcjonowania systemu finansowego, co w najgorszym scenariuszu stanowiłoby zagrożenie dla stabilności finansowej (8). Należy zatem podjąć niezbędne kroki w celu przeciwdziałania zagrożeniu dla stabilności finansowej wynikającemu z niepowodzenia koordynacji w przypadku poważnego cyberincydentu.

(8)

W sprawozdaniu ERRS z 2021 pt. „Mitigating systemic cyber risk” (9) wskazano na potrzebę ustanowienia paneuropejskich ram koordynacji dla odpowiednich organów w Unii w odniesieniu do cyberincydentów o charakterze systemowym (zwanych dalej „paneuropejskimi ramami koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych”). Celem paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych byłoby zwiększenie poziomu gotowości odpowiednich organów w celu ułatwienia skoordynowanej reakcji na potencjalnie poważne cyberincydenty. We wspomnianym sprawozdaniu ERRS z 2021 r. przedstawiono dokonaną przez ERRS ocenę cech takich ram koordynacji, które, według wstępnych ustaleń, byłyby konieczne do ograniczenia ryzyka niepowodzenia koordynacji.

(9)

Głównym celem niniejszego zalecenia jest wykorzystanie jednej z ról Europejskich Urzędów Nadzoru przewidzianych we wniosku dotyczącym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego (10) (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego”) polegającej na stopniowym umożliwianiu skutecznej skoordynowanej reakcji na szczeblu Unii w przypadku poważnego transgranicznego incydentu związanego z technologiami teleinformatycznymi (ICT) lub powiązanego z takim incydentem zagrożenia mającego systemowy wpływ na cały sektor finansowy Unii. Proces ten doprowadzi do stworzenia paneuropejskich ram koordynacji dla odpowiednich organów w odniesieniu do cyberincydentów systemowych.

(10)

Celem paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych nie powinno być zastąpienie istniejących ram, lecz wypełnienie ewentualnych luk w koordynacji i komunikacji między samymi odpowiednimi organami oraz między odpowiednimi organami a innymi organami w Unii oraz innymi kluczowymi podmiotami na poziomie międzynarodowym. W związku z tym należy rozważyć włączenie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych do istniejących ram dotyczących kryzysu finansowego i unijnych ram dotyczących cyberincydentów. Jeżeli chodzi o koordynację między odpowiednimi organami, należy wziąć pod uwagę między innymi role i działania grupy współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych (NIS) dla podmiotów finansowych, o której mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 (11), mechanizmy koordynacji przewidziane w ramach utworzenia wspólnej jednostki ds. cyberprzestrzeni, a także zaangażowanie Agencji Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa.

(11)

W szczególności propozycja rozpoczęcia przygotowań do ustanowienia paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych ma na celu wyrażenie poparcia dla potencjalnych zadań Europejskich Urzędów Nadzoru, zgodnie z wnioskiem dotyczącym rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego. We wniosku tym stwierdza się, że: „Europejskie Urzędy Nadzoru, za pośrednictwem Wspólnego Komitetu i we współpracy z właściwymi organami, Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) i ERRS, mogą ustanowić mechanizmy umożliwiające wymianę skutecznych praktyk między sektorami finansowymi, aby zwiększyć orientację sytuacyjną i zidentyfikować wspólne dla sektorów finansowych luki i rodzaje ryzyka w cyberprzestrzeni” oraz „mogą one opracować ćwiczenia z zakresu zarządzania kryzysowego i sytuacji awaryjnych obejmujące scenariusze cyberataków w celu wypracowania kanałów komunikacyjnych i stopniowego umożliwiania skutecznej skoordynowanej reakcji na poziomie UE w przypadku poważnego transgranicznego incydentu związanego z ICT lub powiązanego zagrożenia mającego systemowy wpływ na cały sektor finansowy Unii” (12). Nie istnieją jeszcze paneuropejskie ramy takie jak paneuropejskie ramy koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych – należy je ustanowić i opracować w kontekście rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego.

(12)

Biorąc pod uwagę zagrożenie dla stabilności finansowej w Unii wynikające z ryzyka cybernetycznego, prace przygotowawcze mające na celu stopniowe ustanowienie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych powinny, w miarę możliwości, rozpocząć się jeszcze przed pełnym wdrożeniem ram prawnych i politycznych wymaganych dla jego ustanowienia. Te ramy prawne i polityczne zostałyby w pełni ukończone i sfinalizowane po tym, jak zaczną obowiązywać odpowiednie przepisy rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego i aktów delegowanych na podstawie tego rozporządzenia.

(13)

Skuteczna komunikacja przyczynia się do poprawy orientacji sytuacyjnej wśród odpowiednich organów, a zatem stanowi niezbędny warunek wstępny ogólnounijnej koordynacji podczas poważnych cyberincydentów. W związku z tym należy zdefiniować infrastrukturę komunikacyjną niezbędną do koordynowania reakcji na poważny cyberincydent. Oznaczałoby to określenie rodzaju informacji, które powinny być udostępniane, regularnych kanałów wymiany takich informacji oraz punktów kontaktowych, którym informacje powinny być przekazywane. Wymiana informacji musi być zgodna z obowiązującymi wymogami prawnymi. Ponadto konieczne może być opracowanie przez odpowiednie organy jasnego planu działania i protokołów, których należy przestrzegać, aby zapewnić właściwą koordynację między organami zaangażowanymi w planowanie skoordynowanej reakcji na poważny cyberincydent.

(14)

Kryzys cybernetyczny o charakterze systemowym będzie wymagał pełnej współpracy na szczeblu krajowym i unijnym. W związku z tym można zaplanować wyznaczenie punktów kontaktowych dla Europejskich Urzędów Nadzoru, EBC i dla każdego państwa członkowskiego spośród ich odpowiednich organów krajowych w celu ustanowienia głównych podmiotów w paneuropejskich ramach koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych, które będą informowane w przypadku wystąpienia poważnego cyberincydentu. Podczas opracowywania paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych należy ocenić potrzebę wyznaczenia punktów kontaktowych, biorąc pod uwagę pojedynczy punkt kontaktowy przewidziany dyrektywą (UE) 2016/1148, który państwa członkowskie ustanowiły w zakresie bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych w celu zapewnienia współpracy transgranicznej z innymi państwami członkowskimi oraz z Grupą Współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych (13).

(15)

Prowadzenie ćwiczeń w zakresie zarządzania kryzysowego i sytuacji awaryjnych mogłoby ułatwić wdrożenie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych oraz umożliwić organom ocenę ich gotowości i stanu przygotowania na kryzys cybernetyczny o charakterze systemowym na poziomie Unii. Takie ćwiczenia pozwoliłyby organom na zdobycie doświadczenia oraz umożliwiłyby ciągłe usprawnianie i doskonalenie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych.

(16)

Aby opracować paneuropejskie ramy koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych, konieczne jest wspólne przeprowadzenie przez Europejskie Urzędy Nadzoru odpowiednich prac przygotowawczych w celu określenia potencjalnych kluczowych elementów tych ram, niezbędnych zasobów oraz potrzeb związanych z ich opracowaniem. Następnie Europejskie Urzędy Nadzoru mogłyby rozpocząć prace nad wstępną analizą ewentualnych przeszkód, które mogłyby utrudnić Europejskim Urzędom Nadzoru i odpowiednim organom ustanowienie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych i wymianę istotnych informacji za pośrednictwem kanałów komunikacyjnych w przypadku poważnego cyberincydentu. Taka analiza stanowiłaby ważny krok poprzedzający wszelkie dalsze działania, zarówno o charakterze legislacyjnym, jak i inne inicjatywy wspierające, które Komisja Europejska może podjąć na etapie implementacji po przyjęciu rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:

SEKCJA 1

ZALECENIA

Zalecenie A – Ustanowienie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów o charakterze systemowym

1.

Zaleca się, aby – zgodnie z założeniami wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego”) – Europejskie Urzędy Nadzoru (ESA), wspólnie, za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, i wraz z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC), Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) i odpowiednimi organami krajowymi rozpoczęły przygotowania do stopniowego opracowywania skutecznej skoordynowanej reakcji na poziomie Unii na wypadek poważnych transgranicznych cyberincydentów lub związanych z nimi zagrożeń, które mogą mieć systemowy wpływ na unijny sektor finansowy. Prace przygotowawcze do skoordynowanej reakcji na poziomie Unii powinny obejmować stopniowe opracowanie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych dla Europejskich Urzędów Nadzoru, EBC, ERRS i odpowiednich organów krajowych. Prace te powinny również obejmować ocenę zapotrzebowania na zasoby konieczne do skutecznego opracowania tych ram.

2.

Zaleca się, aby w świetle zalecenia A(1) Europejskie Urzędy Nadzoru, w porozumieniu z EBC i ERRS, podjęły się mapowania oraz późniejszej analizy obecnych przeszkód, barier prawnych i innych barier operacyjnych dla skutecznego opracowania paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych.

Zalecenie B – Ustanowienie punktów kontaktowych dla paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych

Zaleca się, aby Europejskie Urzędy Nadzoru, EBC i każde z państw członkowskich (spośród swoich odpowiednich organów krajowych) wyznaczyły swój główny punkt kontaktowy, o którym powinny zostać poinformowane Europejskie Urzędy Nadzoru. Ta lista punktów kontaktowych ułatwi opracowanie paneuropejskich ram koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych, a po ich wprowadzeniu punkty kontaktowe i ERRS powinny być informowane w przypadku wystąpienia poważnego cyberincydentu. Należy również przewidzieć koordynację między paneuropejskimi ramami koordynacji w odniesieniu do cyberincydentów systemowych a wyznaczonym pojedynczym punktem kontaktowym, o którym mowa w dyrektywie (UE) 2016/1148, który państwa członkowskie ustanowiły w zakresie bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych w celu zapewnienia współpracy transgranicznej z innymi państwami członkowskimi oraz z Grupą Współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych.

Zalecenie C – Odpowiednie środki na poziomie Unii

Zaleca się, aby w oparciu o wyniki analiz przeprowadzonych zgodnie z zaleceniem A Komisja rozważyła odpowiednie środki niezbędne do zapewnienia skutecznej koordynacji reakcji na cyberincydenty systemowe.

SEKCJA 2

IMPLEMENTACJA

1.   Definicje

Użyte w niniejszym zaleceniu wyrażenia oznaczają:

a)	„cyber-” lub „cybernetyczny” – związany ze wzajemnie połączoną infrastrukturą informatyczną, w ramach której zachodzą interakcje między osobami, procesami, danymi i systemami informatycznymi, istniejący w ramach tej infrastruktury lub zachodzący za jej pośrednictwem (14);

b)	„poważny cyberincydent” – incydent związany z technologiami teleinformatycznymi o potencjalnie dużym negatywnym wpływie na sieci i systemy informatyczne, które wspierają krytyczne funkcje podmiotów finansowych (15);

c)

„kryzys cybernetyczny o charakterze systemowym” – poważny cyberincydent, który powoduje poziom zakłóceń w systemie finansowym Unii potencjalnie pociągający za sobą poważne negatywne skutki dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego i funkcjonowania gospodarki realnej. Taki kryzys może wynikać z poważnego cyberincydentu powodującego wstrząsy w wielu wymiarach, w tym w wymiarze operacyjnym, związanym z zaufanym oraz finansowym;

d)

„Europejskie Urzędy Nadzoru” – europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (16) wraz z europejskim organem nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1094/2010 (17) oraz europejskim organem nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (18);

e)	„Wspólny Komitet” – Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru ustanowiony na mocy art. 54 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, art. 54 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, i w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010;

f)

„odpowiedni organ krajowy” – 1. właściwy organ lub organ nadzorczy państwa członkowskiego określony w prawnie wiążących aktach Unii, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, oraz każdy inny właściwy organ krajowy określony w aktach Unii powierzających zadania Europejskim Urzędom Nadzoru; 2. właściwy organ w państwie członkowskim wyznaczony zgodnie z: i. art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (19), bez uszczerbku dla szczególnych zadań powierzonych EBC na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (20); ii. art. 22 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 (21); iii. art. 37 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE (22); iv. art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2034 (23); v. art. 3 ust. 1 lit. ee) tiret pierwsze wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rynków kryptoaktywów i zmieniające dyrektywę (UE) 2019/1937 (24); vi. art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (25); vii. art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (26); viii. art. 67 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (27): ix. art. 22 rozporządzenia (UE) nr 648/2012; x. art. 44 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE (28); xi. art. 97 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (29); xii. art. 30 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (30); xiii. art. 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 (31); xiv. art. 47 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 (32); xv. art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 (33); xvi. art. 3 ust. 2 i art. 32 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE (34); xvii. art. 40 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/1011 (35); xviii. art. 29 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2020/1503 (36); 3. organ, któremu powierzono przyjęcie lub uruchomienie środków polityki makroostrożnościowej lub inne zadania w zakresie stabilności finansowej, takie jak odpowiednia analiza uzupełniająca, w tym między innymi: i. wyznaczony organ na podstawie rozdziału 4 tytułu VII dyrektywy 2013/36/UE lub art. 458 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (37); ii. organ makroostrożnościowy o celach, ustaleniach, zadaniach, uprawnieniach, instrumentach i wymogach w zakresie odpowiedzialności i innych cechach wskazanych w zaleceniu Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/3 (38);

g)	„odpowiedni organ” – 1. Europejski Urząd Nadzoru; 2. EBC w zakresie zadań powierzonych mu zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013; 3. odpowiedni organ krajowy.

2.   Kryteria implementacji

Do implementacji niniejszego zalecenia stosuje się następujące kryteria:

a)	powinny zostać zachowane zasada wiedzy koniecznej i zasada proporcjonalności, przy uwzględnieniu celu i treści każdego z zaleceń;

b)	powinny zostać spełnione szczególne kryteria zgodności określone w załączniku w odniesieniu do każdego zalecenia.

3.   Harmonogram informowania o realizacji zaleceń

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 adresaci są zobowiązani poinformować Parlament Europejski, Radę, Komisję i ERRS o działaniach podjętych w odpowiedzi na niniejsze zalecenie lub przedstawić odpowiednie uzasadnienie w przypadku braku działania. Adresaci przekazują takie informacje w następujących terminach:

1.

Zalecenie A a) Do dnia 30 czerwca 2023 r., jednak nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Europejskie Urzędy Nadzoru są zobowiązane przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ERRS sprawozdanie okresowe z realizacji zalecenia A(1). b) Do dnia 30 czerwca 2024 r., jednak nie wcześniej niż po upływie 18 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Europejskie Urzędy Nadzoru są zobowiązane przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ERRS sprawozdanie końcowe z realizacji zalecenia A(1). c) Do dnia 30 czerwca 2025 r., jednak nie wcześniej niż po upływie 30 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Europejskie Urzędy Nadzoru są zobowiązane przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ERRS sprawozdanie z realizacji zalecenia A(2).

2.

Zalecenie B Do dnia 30 czerwca 2023 r., jednak nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Europejskie Urzędy Nadzoru, EBC i państwa członkowskie są zobowiązane przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ERRS sprawozdanie z realizacji zalecenia B.

3.

Zalecenie C a) Do dnia 31 grudnia 2023 r., jednak nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Komisja jest zobowiązana przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i ERRS sprawozdanie z realizacji zalecenia C w świetle sprawozdania okresowego Europejskich Urzędów Nadzoru zgodnie z zaleceniem A(1). b) Do dnia 31 grudnia 2025 r., jednak nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego, Komisja jest zobowiązana przedstawić Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i ERRS sprawozdanie z realizacji zalecenia C w świetle sprawozdań Europejskich Urzędów Nadzoru zgodnie z zaleceniem A.

4.   Monitorowanie i ocena

1.

Sekretariat ERRS: a) udziela pomocy adresatom poprzez zapewnianie koordynacji składania sprawozdań i dostarczanie odpowiednich wzorów i formularzy oraz, w razie potrzeby, szczegółowe określanie procedury i terminów informowania o realizacji zaleceń; b) weryfikuje realizację zaleceń przez adresatów, udziela im pomocy na ich wniosek oraz przedkłada Radzie Generalnej sprawozdania dotyczące realizacji zaleceń. Przeprowadzone zostaną oceny, która rozpoczną się w następujących terminach: (i) w terminie 12 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego – w odniesieniu do realizacji zaleceń A i B; (ii) w terminie 18 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego – w odniesieniu do realizacji zalecenia C; (iii) w terminie 24 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego – w odniesieniu do realizacji zalecenia A; (iv) w terminie 36 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego – w odniesieniu do realizacji zalecenia A; (v) w terminie 42 miesięcy od wejścia w życie rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego – w odniesieniu do realizacji zalecenia C.

2.	Rada Generalna ocenia działania adresatów i przedstawiane przez nich uzasadnienia oraz, w razie potrzeby, może stwierdzić nieodpowiednie zastosowanie się do niniejszego zalecenia lub brak odpowiedniego uzasadnienia niepodjęcia działań.

---

(1)  Dz.U. L 1 z 3.1.1994 r., s. 3.

(2)  Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.

(3)  Dz.U. C 58 z 24.2.2011, s. 4.

(4)  Rozporządzenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2013/1 z dnia 4 kwietnia 2013 r. w sprawie celów pośrednich i instrumentów polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 170 z 15.6.2013, s. 1).

(5)  Zob. dokument pt. „Systemic cyber risk” [Systemowe ryzyko cybernetyczne], ERRS, luty 2020 r., dostępny na stronie internetowej ERRS pod adresem www.esrb.europa.eu

(6)  Zob. dokument pt. „Internet Organised Crime Threat Assessment” [Ocena zagrożenia przestępczością zorganizowaną w Internecie], Europol, 2020, dostępny na stronie internetowej Europolu pod adresem www.europol.europa.eu

(7)  Zob. dokument pt. „IT and cyber risk: a constant challenge” [Ryzyko informatyczne i cybernetyczne: ciągłe wyzwanie], EBC, 2021 r., dostępny na stronie internetowej Nadzoru Bankowego EBC pod adresem www.bankingsupervision.europa.eu

(8)  Zob. dokument pt. „Systemic cyber risk” [Systemowe ryzyko cybernetyczne], ERRS, luty 2020 r., dostępny na stronie internetowej ERRS pod adresem www.esrb.europa.eu

(9)  Zob. dokument pt. „Mitigating systemic cyber risk” [Ograniczanie systemowego ryzyka cybernetycznego], ERRS, 2021 r. (oczekuje na publikację).

(10)  COM/2020/595 final.

(11)  Dyrektywa 2016/1148 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii (Dz.U. L 194, 19.7.2016, s. 1).

(12)  Zob. proponowany art. 43 wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego.

(13)  Zob. Komisja Europejska, Grupa Współpracy ds. bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych, dostępna na stronie internetowej Komisji Europejskiej pod adresem www.ec.europa.eu

(14)  Zob. publikacja „Cyber Lexicon”, Rada Stabilności Finansowej, 12 listopada 2018 r., dostępna na stronie internetowej Rady Stabilności Finansowej pod adresem www.fsb.org

(15)  Zob. art. 3 pkt 7 wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego.

(16)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

(17)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).

(18)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

(19)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

(20)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

(21)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 35).

(22)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7).

(23)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2034 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie nadzoru ostrożnościowego nad firmami inwestycyjnymi oraz zmieniająca dyrektywy 2002/87/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE, 2014/59/UE i 2014/65/UE (Dz.U. L z 314 z 5 grudnia 2019, s. 64).

(24)  COM/2020/593 final.

(25)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).

(26)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).

(27)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).

(28)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).

(29)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).

(30)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).

(31)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (wersja przekształcona) (Dz.U. L 26 z 2.2.2016, s. 19).

(32)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (IORP) (Dz.U. L 354 z 23.12.2016, s. 37).

(33)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).

(34)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylająca dyrektywę Rady 84/253/EWG (Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 87).

(35)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1).

(36)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 z dnia 7 października 2020 r. w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1129 i dyrektywę (UE) 2019/1937 (Dz.U. L 347 z 20.10.2020, s. 1).

(37)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1)

(38)  Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/3 z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie mandatu makroostrożnościowego organów krajowych (Dz.U. C 41 z 14.2.2012, s. 1).

Kursy walutowe euro (1)

24 marca 2022 r.

(2022/C 134/02)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0978
JPY	Jen	133,71
DKK	Korona duńska	7,4397
GBP	Funt szterling	0,83288
SEK	Korona szwedzka	10,3555
CHF	Frank szwajcarski	1,0225
ISK	Korona islandzka	141,20
NOK	Korona norweska	9,4923
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,720
HUF	Forint węgierski	374,44
PLN	Złoty polski	4,7421
RON	Lej rumuński	4,9489
TRY	Lir turecki	16,2917
AUD	Dolar australijski	1,4668
CAD	Dolar kanadyjski	1,3806
HKD	Dolar Hongkongu	8,5897
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5812
SGD	Dolar singapurski	1,4912
KRW	Won	1 342,53
ZAR	Rand	16,1478
CNY	Yuan renminbi	6,9933
HRK	Kuna chorwacka	7,5745
IDR	Rupia indonezyjska	15 778,31
MYR	Ringgit malezyjski	4,6396
PHP	Peso filipińskie	57,426
RUB	Rubel rosyjski
THB	Bat tajlandzki	36,837
BRL	Real	5,3057
MXN	Peso meksykańskie	22,1770
INR	Rupia indyjska	83,8790

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Opinia Komitetu Doradczego ds. Koncentracji z posiedzenia w dniu 30 kwietnia 2021 r. dotycząca wstępnego projektu decyzji w Sprawie M.8181 – Merck / Sigma-Aldrich – procedura na podstawie art. 14 ust. 1

Sprawozdawca: Rumunia

(2022/C 134/03)

Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające (1)

Sprawa M.8181 – Merck/Sigma-Aldrich (procedura na podstawie art. 14 ust. 1))

(2022/C 134/04)

I.   WPROWADZENIE

1.

Niniejsze sprawozdanie dotyczy projektu decyzji („projekt decyzji”) na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”). W projekcie decyzji uznaje się, że przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich Corporation („Sigma”) umyślnie lub nieumyślnie udzieliło Komisji informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd w toku procedury kontroli przejęcia przez Merck KGaA („Merck”) wyłącznej kontroli nad przedsiębiorstwem Sigma w sprawie M.7435 – Merck/Sigma Aldrich („kontrola łączenia przedsiębiorstw”) (3). Z ustaleń zawartych w projekcie decyzji wynika, że przedsiębiorstwo Sigma udzieliło informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd w odpowiedzi na dwa wnioski o udzielenie informacji wystosowane przez Komisję na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i w ostatecznym formularzu RM przedstawionym na podstawie art. 20 ust. 1a rozporządzenia Rady (WE) nr 802/2004 (4) (rozporządzenie wykonawcze”).

II.   KONTEKST

2.

15 czerwca 2015 r. w następstwie kontroli łączenia przedsiębiorstw Komisja uznała, że przejęcie Sigma przez Merck jest zgodne z rynkiem wewnętrznym pod warunkiem zastosowania określonych środków zaradczych („decyzja w sprawie połączenia przedsiębiorstw”). Pakiet środków zaradczych zatwierdzony w drodze decyzji w sprawie połączenia przedsiębiorstw obejmował zbycie większości prowadzonej przez Sigma działalności związanej z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi w EOG („zbywana działalność”). Możliwość zawarcia umowy między Merck a Sigma była uzależniona od podpisania umowy sprzedaży zbywanej działalności z odpowiednim nabywcą zatwierdzonym przez Komisję.

3.

W dniach 19 i 20 października 2015 r. przedsiębiorstwa Merck i Sigma podpisały umowę z Honeywell International Inc. („Honeywell”) dotyczącą sprzedaży zbywanej działalności. Umowa ta obejmowała wykaz obejmujący określone aktywa wyraźnie wykluczone z zakresu działalności zbywanej przez Sigma na rzecz Honeywell („wykaz aktywów wykluczonych”). Wykaz aktywów wykluczonych zawierał odniesienie do zgłoszenia patentowego zatytułowanego „zamknięcie opakowania”, które w praktyce odnosiło się do projekty Sigma iCap. Projekt iCap wspólnie opracowany przez Sigma i Metrohm AG dotyczy inteligentnego zamknięcia do butelek, które szczelnie zamyka butelki zawierające ciekłe substancje chemiczne i zapewnia łączność butelek z instrumentami do miareczkowania.

4.

10 listopada 2015 r. Komisja zatwierdziła Honeywell jako odpowiedniego nabywcę zbywanej działalności, a 18 listopada 2015 r. przedsiębiorstwo Merck sfinalizowało przejęcie Sigma. 15 grudnia 2015 r. przedsiębiorstwo Honeywell zakończyło proces przejmowania zbywanej działalności.

5.

10 lutego 2016 r. zarządca monitorujący wyznaczony w sprawie M.7435 („zarządca monitorujący”) poinformował Dyrekcję Generalną ds. Konkurencji („DG ds. Konkurencji”), że zdaniem Honeywell projekt iCap powinien należeć do zbywanej działalności. Według Honeywell projekt iCap miał kluczowe znaczenie dla rentowności zbywanej działalności i został bezpodstawnie uwzględniony w wykazie aktywów wykluczonych.

6.

29 lipca 2016 r. Komisja poinformowała Merck o wszczęciu postępowania w przedmiocie potencjalnego udzielenia informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd przez Merck i Sigma oraz związanej z tym możliwości nałożenia grzywien na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

III.   POWOŁANIE SIĘ NA PRAWNICZĄ TAJEMNICĘ ZAWODOWĄ

7.

14 października 2016 r. Komisja przyjęła dwie decyzje na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w których wezwała Merck i Sigma do przekazania danych e-mail niektórych osób w Merck i Sigma uzyskanych w 2015 r. („październikowe decyzje na podstawie art. 11 ust. 3”) (5). Chociaż przedsiębiorstwa Merck i Sigma przedstawiły niektóre dokumenty, Komisja uznała, że udzielona odpowiedź była niekompletna, w szczególności ze względu na przypadki, w których Merck i Sigma powołały się na prawniczą tajemnicę zawodową i które to przypadki uznano za zbyt obszerne. W rezultacie 1 grudnia 2016 r. Komisja przyjęła dwie nowe decyzje na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w których zwróciła się z wnioskiem o udzielenie informacji, których Merck i Sigma nie przedstawiły w odpowiedzi na październikowe decyzje na podstawie art. 11 ust. 3 („grudniowe decyzje na podstawie art. 11 ust. 3”) (6). Przedsiębiorstwa Merck i Sigma przedstawiły odpowiedzi na grudniowe decyzje na podstawie art. 11 ust. 3 w grudniu 2016 r. i styczniu 2017 r. i przekazały zaktualizowane rejestry informacji poufnych w lutym 2017 r., marcu 2017 r., kwietniu 2017 r. i czerwcu 2017.

8.

DG ds. Konkurencji i Merck nadal nie doszły jednak do porozumienia w sprawie zakresu, w jakim przedsiębiorstwo Merck powoływało się na prawniczą tajemnicę zawodową, i w rezultacie 30 sierpnia 2017 r. przedsiębiorstwo Merck zwróciło się do urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające o zbadanie, na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) decyzji 2011/695/UE, twierdzeń Merck, że niektóre dokumenty, których żąda Komisja w kontekście postępowania na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw („dokumenty sporne”), są objęte prawniczą tajemnicą zawodową. Przedsiębiorstwo Merck przekazało urzędnikowi przeprowadzającemu spotkanie wyjaśniające dokumenty sporne w dopuszczalnym bezpiecznym formacie 7 listopada 2017 r. (7)

9.

Dwaj urzędujący w tym czasie urzędnicy przeprowadzający spotkanie wyjaśniające zdecydowali, że jeden za nich, Joos Stragier, będzie występował w charakterze urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w związku z wnioskiem wystosowanym przez Merck na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) decyzji 2011/695/UE, a drugi, Wouter Wils, będzie występował w charakterze urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające we wszystkich pozostałych celach w sprawie M.8181 i nie będzie miał dostępu do dokumentów spornych.

10.

1 sierpnia 2018 r. na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) decyzji 2011/695/UE urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające przesłał wstępną opinię dotyczącą poufnego charakteru niektórych dokumentów Merck dyrektorowi odpowiedzialnemu za sprawę i przedsiębiorstwu Merck. W tejże wstępnej opinii zasadniczo stwierdzono, że ogólne argumenty Merck są w dużej mierze błędne lub wyolbrzymione, a wiele konkretnych twierdzeń przedstawiono w niewłaściwy sposób, w związku z czym nie można było ich dalej rozpatrywać na podstawie wniosku wystosowanego przez Merck w sierpniu 2017 r. 8 września 2018 r. przedsiębiorstwo Merck udzieliło odpowiedzi na tę wstępną opinię, w której to odpowiedzi podważyło ustalenia określone w opinii, ale jednocześnie zwróciło się do urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające o zaproponowanie odpowiednich działań w celu wypracowania „obustronnie akceptowalnego rozwiązania” w tej sprawie na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) decyzji 2011/695/UE. 16 października 2018 r. urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające przewodniczył spotkaniu DG ds. Konkurencji z Merck, na którym omówiono rozwiązania problemu dokumentów spornych.

11.

9 listopada 2018 r. przedsiębiorstwo Merck zaakceptowało protokół, na podstawie którego DG ds. Konkurencji miała uzyskać dostęp do dokumentów spornych w pokoju danych („protokół”). 23 listopada 2018 r. po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z procedurą opisaną w protokole DG ds. Konkurencji zidentyfikowała określone dokumenty, na których chciała oprzeć się w toku postępowania wyjaśniającego, i zwróciła się do przedsiębiorstwa Merck, aby zrezygnowało z powoływania się na prawniczą tajemnicę zawodową w odniesieniu do tych dokumentów. Przedsiębiorstwo Merck zgodziło się nie powoływać się na prawniczą tajemnicę zawodową w przypadku niektórych, ale nie wszystkich tych dokumentów. 2 maja 2019 r. członkowie zespołu DG ds. Konkurencji zajmującego się przedmiotową sprawą wzięli udział w spotkaniu z przedstawicielem prawnym Merck. Na tym spotkaniu zespół zajmujący się przedmiotową sprawą przedstawił uwagi dotyczące dokumentów, w przypadku których przedsiębiorstwo Merck nadal powoływało się na prawniczą tajemnicę zawodową. Uwagi te dołączono do prowadzonych przez Komisję akt przedmiotowej sprawy wyłącznie w celu ewentualnej procedury odrzucenia twierdzeń, że te konkretne dokumenty są objęte prawniczą tajemnicą zawodową (8).

IV.   PISEMNE ZGŁOSZENIE ZASTRZEŻEŃ I PIERWSZE ZŁOŻENIE USTNYCH WYJAŚNIEŃ NA SPOTKANIU WYJAŚNIAJĄCYM

12.

Komisja wystosowała do Merck i Sigma pisemne zgłoszenie zastrzeżeń 7 lipca 2017 r. i zapewniła dostęp do akt sprawy 10 lipca 2017 r. W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja przedstawiła swoje wstępne ustalenie, że w toku kontroli łączenia przedsiębiorstw zarówno Merck, jak i Sigma naruszyły przepisy art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw poprzez umyślne (Sigma) lub przynajmniej nieumyślne (Merck) udzielenie Komisji informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd.

13.

Wstępny termin na przedstawienie uwag przez strony upływający 31 sierpnia 2017 r. kilkukrotnie przedłużono głównie po to, aby Komisja mogła ustalić ewentualny zakres grzywien, którym podlegałyby strony w przypadku zawarcia ugody. 30 kwietnia 2018 r. strony poinformowały DG ds. Konkurencji, że nie zgadzają się na zawarcie ugody na warunkach zaproponowanych przez Komisję. Strony przedstawiły swoje pisemne uwagi do pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń („odpowiedź na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń”) tego samego dnia i zwróciły się z prośbą o udzielenie dalszego dostępu do akt sprawy.

14.

W związku z wnioskiem o udzielenie dalszego dostępu do akt sprawy DG ds. Konkurencji na bieżąco przekazała stronom szereg dodatkowych dokumentów. Ostatnie pozostałe do przekazania dokumenty strony otrzymały 5 października 2018 r.

15.

W odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń strony zwróciły się z wnioskiem o umożliwienie im przedstawienia swoich argumentów podczas składania ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym. Złożenie ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym („pierwsze spotkanie wyjaśniające”) miało miejsce 11 września 2018 r.

16.

12 listopada 2018 r. strony udzieliły uzupełniającej odpowiedzi do pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń, w szczególności przedstawiły uwagi w związku z uzyskanym dodatkowym dostępem do akt sprawy.

V.   DODATKOWE PISEMNE ZGŁOSZENIE ZASTRZEŻEŃ I DRUGIE ZŁOŻENIE USTNYCH WYJAŚNIEŃ NA SPOTKANIU WYJAŚNIAJĄCYM

17.

30 czerwca 2020 r. Komisja przyjęła dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do przedsiębiorstwa Sigma. Dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w pełni zastąpiło pisemne zgłoszenie zastrzeżeń – nie podtrzymano w nim przedstawionych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń zarzutów przeciwko przedsiębiorstwu Merck.

18.

W dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja wstępnie stwierdziła, że nie ujawniając Komisji informacji na temat projektu iCap w toku kontroli łączenia przedsiębiorstw, przedsiębiorstwo Sigma umyślnie lub przynajmniej nieumyślnie udzieliło informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd: a) w rozumieniu art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw w swoich odpowiedziach na dwa wnioski wystosowane przez Komisję na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz b) w rozumieniu art. 14 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw w ramach informacji i dokumentów przedstawionych w formularzu RM określonym w załączniku IV do rozporządzenia wykonawczego.

19.

7 lipca 2020 r. przedsiębiorstwo Sigma uzyskało dostęp do akt sprawy i 15 września 2020 r. przedstawiło swoje uwagi pisemne dotyczące dodatkowego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń („odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń”) w (przedłużonym) terminie określonym przez DG ds. Konkurencji.

20.

W odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przedsiębiorstwo Sigma zwróciło się z wnioskiem o umożliwienie mu przedstawienia swoich argumentów podczas składania ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym. To złożenie ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym („drugie spotkanie wyjaśniające”) odbyło się 13 listopada 2020 r. (9)

VI.   TWIERDZENIA SIGMA DOTYCZĄCE BRAKU BEZSTRONNOŚCI

VI.1.   Argumenty przedsiębiorstwa Sigma

21.

Zarówno podczas pierwszego, jak i drugiego spotkania wyjaśniającego, a także w odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń (10) i odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń (11) przedsiębiorstwo Sigma (i Merck) twierdziło, że w związku ze sposobem organizacji postępowania wyjaśniającego w sprawie M.8181 istnieje prawdopodobieństwo stronniczości, przez co doszło do naruszenia zasad bezstronności i dobrej administracji. Zdaniem przedsiębiorstwa Sigma problem stronniczości pojawia się ze względu na szczególne okoliczności sprawy – przedsiębiorstwu Sigma przedstawiono zarzuty udzielenia zespołowi zajmującemu się przedmiotową sprawą informacji wprowadzających w błąd w toku kontroli łączenia przedsiębiorstw, przy czym zarzuty te bada ten sam zespół zajmujący się przedmiotową sprawą, który jest „ofiarą” domniemanego zachowania wprowadzającego w błąd (12). W odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przedsiębiorstwo Sigma, powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka („ETPC”) w przedmiocie stronniczości, (13) twierdziło, że sposób organizacji postępowania wyjaśniającego stwarza „nieodparte wrażenie”, że nie jest ono obiektywnie bezstronne. Przedsiębiorstwo Sigma twierdziło również, że niektóre aspekty postępowania wyjaśniającego świadczą o tym, że zespół zajmujący się przedmiotową sprawą „mógł nie zachować pełnej subiektywnej bezstronności”. Na poparcie tego argumentu przedsiębiorstwo Sigma przedstawiło szereg argumentów merytorycznych, które jego zdaniem świadczą o tym, że Komisja nie prowadziła przedmiotowej sprawy w sposób bezstronny. Argumenty te były następujące: a. fakt, że pisemne zgłoszenie zastrzeżeń obejmowało odniesienie do wewnętrznej wiadomości e-mail, w której wewnętrzny doradca przedsiębiorstwa Sigma stwierdza, że osoba prowadząca sprawą „jest nieustępliwa” (14), co nie ma wyraźnego związku z przedmiotem sprawy (15) , (16) b. komunikat prasowy Komisji z 6 lipca 2017 r., w którym ogłoszono przyjęcie pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń (17) i który zawierał stwierdzenie, że „[projekt iCap] był ściśle powiązany ze zbywaną działalności i mógł spowodować znaczny wzrost sprzedaży w ramach tej działalności. Brak uwzględnienia tego projektu skutkował ograniczeniem rentowności zbywanej działalności”. Zdaniem przedsiębiorstwa Sigma tekst tego komunikatu prasowego był niestosowny, gdyż „sformułowano w nim zdecydowane wnioski na temat znaczenia projektu iCap dla zbywanej działalności i nie zapewniono przedsiębiorstwu Sigma (i w tamtym czasie przedsiębiorstwu Merck) wymaganego przywileju wątpliwości” (18), c. w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń zespół zajmujący się przedmiotową sprawą „zbyt chętnie wykorzystywał dowody, które na pierwszy rzut oka potwierdzały jego wnioski”, w tym nadmiernie wykorzystywał uwagi przedstawione przez Honeywell (19). Podobnie w dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń (według przedsiębiorstwa Sigma) zespół zajmujący się przedmiotową sprawą również „nieprawidłowo opisał dokumenty i wyniki testu rynkowego w odniesieniu do domniemanego znaczenia działalności badawczo-rozwojowej” (20), d. chociaż zespół zajmujący się przedmiotową sprawą (zdaniem Sigma) początkowo uznał, że przejrzysty tekst zobowiązań i wykazu aktywów wykluczonych odnoszących się do umowy kupna-sprzedaży zawartej między Merck a Honeywell (21) nie dawał istotnego powodu do wszczęcia postępowania wyjaśniającego, to jednak i tak poinformował Honeywell, że „zobaczy, co da się zrobić”, (22) e. dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń świadczy o „podwójnych standardach”, jeżeli chodzi o poziom dokładności wymagany od poszczególnych uczestników procesu kontroli łączenia przedsiębiorstw” (23). Przedsiębiorstwo Sigma twierdzi, że o ile, z jednej strony, w dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń przedsiębiorstwo Sigma obarcza się odpowiedzialnością podobną do odpowiedzialności karnej za nieujawnienie informacji na temat iCap, to jednak, z drugiej strony, w dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń nie oczekuje się zauważenia odniesienia do iCap w wykazie aktywów wykluczonych przez zespół zajmujący się przedmiotową sprawą (lub zarządcę monitorującego).

22.

Ponadto przedsiębiorstwo Sigma twierdziło, że obecne postępowanie różni się od postępowania w sprawie GE/LM Wind (24), w której urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające w sprawozdaniu końcowym (25) odrzucił argumenty General Electric, zgodnie z którymi podobny sposób organizacji postępowania wyjaśniającego (tj. sposób organizacji, w ramach którego zespół zajmujący się przedmiotową sprawą odpowiadał zarówno za procedurę udzielania zezwoleń, jak i za postępowanie wyjaśniające w sprawie udzielenia informacji wprowadzających w błąd) powodował wrażenie stronniczości (26). W sprawozdaniu końcowym GE/LM Wind urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające stwierdził, że zarzuty GE dotyczące obiektywnej stronniczości są nieprzekonujące, w szczególności ponieważ nie uwzględniono w nich „(i) faktu, że ostatecznej decyzji w tym postępowaniu nie podejmuje zespół zajmujący się sprawą, lecz Komisja jako instytucja działająca za pośrednictwem kolegium po zakończeniu procedury z udziałem wielu podmiotów innych niż zespół zajmujący się sprawą, oraz (ii) wewnętrznych mechanizmów kontroli i równowagi w postępowaniu do celów zastosowania art. 14 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw” (27). Zdaniem przedsiębiorstwa Sigma obecne postępowanie różni się od postępowania w sprawie GE/LM Wind, ponieważ a) dowody świadczą o tym, że sposób organizacji postępowania wyjaśniającego powodował wrażenie stronniczości; b) przedsiębiorstwo Sigma (w przeciwieństwie do General Electric) wyraziło swoje obawy dotyczące stronniczości podczas pierwszego spotkania wyjaśniającego oraz c) udział „wielu podmiotów” w postępowaniu nie zmniejsza wrażenia stronniczości, ponieważ postępowanie wyjaśniające w sprawie M.8181 było „od początku prowadzone” przez zespół zajmujący się przedmiotową sprawą. Zdaniem przedsiębiorstwa Sigma udział pracowników wyższego szczebla Komisji w procesie zatwierdzania ostatecznej decyzji mógłby zaradzić oczywistym przypadkom stronniczości, ale nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia, w przypadku gdy obiektywna stronniczość ma wpływ na ogólny sposób prowadzenia sprawy. Zdaniem przedsiębiorstwa Sigma żaden z „wielu podmiotów” biorących udział w postępowaniu nie przeprowadził szczegółowej analizy okoliczności faktycznych i dokumentów w celu sformułowania niezależnej, rzetelnej opinii i musiał opierać się na informacjach przedstawionych mu przez zespół zajmujący się przedmiotową sprawą.

VI.2.   Analiza argumentów przedsiębiorstwa Sigma

VI.2.1.   Zasady ogólne

23.

Należy przede wszystkim przypomnieć, że Trybunał konsekwentnie stwierdza, że Komisja nie jest sądem ani trybunałem w rozumieniu art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej („Karty”) (28). Trybunał potwierdził również, że stosowany przez Unię Europejską system kontroli jest zgodny z art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka oraz art. 47 Karty (29).

24.

W związku z tym oczywiste jest, że orzecznictwo ETPC, na które powołuje się przedsiębiorstwo Sigma (przywołane w przypisie 14 powyżej), nie ma bezpośredniego znaczenia w tym kontekście, ponieważ odnosi się ono do wymogu bezstronności sądów. Odniesienie się przedsiębiorstwa Sigma do sprawy Ziegler również nie potwierdza jego stanowiska: w tej sprawie Trybunał w istocie stwierdził, że ponieważ decyzje Komisji podlegają kontroli sądu Unii i że prawo Unii przewiduje system kontroli sądowej decyzji Komisji, nie można uznać, że Komisja mogła być jednocześnie „ofiarą” naruszenia i „sądem” uprawnionym do orzekania kar za to naruszenie (30).

25.

Nie oznacza to oczywiście, że Komisja (będąca organem administracyjnym) jest zwolniona z wymogu zachowania bezstronności. Wręcz przeciwnie, zapisane w art. 41 Karty prawo do dobrej administracji wymaga, aby każdy miał prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia swojej sprawy. W związku z tym istotne staje się rozważenie, czy w tym przypadku Komisja działała w sposób bezstronny. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału, wymóg bezstronności obejmuje zarówno elementy subiektywne, jak i obiektywne (31).

VI.2.2.   Uwagi na temat bezstronności subiektywnej

26.

Przedstawione przez przedsiębiorstwo Sigma argumenty dotyczące bezstronności są mało przekonujące, a z powodów opisanych poniżej wszelkie argumenty dotyczące rzeczywistej stronniczości zespołu zajmującego się przedmiotową sprawą tracą na znaczeniu w przypadku pełnego uwzględnienia procesu decyzyjnego Komisji.

27.

Jeżeli chodzi o komunikat prasowy, nawet jeśli część zawartych w nim sformułowań można skrytykować (ponieważ na ich podstawie można było odnieść wrażenie, że Komisja przesądziła o ocenie pewnych okoliczności faktycznych), skarga przedsiębiorstwa Sigma nie jest ostatecznie przekonująca, ponieważ w komunikacie prasowym wyraźnie zaznaczono, że wnioski zawarte w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń mają charakter wstępny (32). Wstępny charakter stanowiska Komisji w chwili ukazania się komunikatu prasowego oraz istnienie „przywileju wątpliwości” doskonale ilustruje fakt, że przedsiębiorstwo Merck, chociaż jest adresatem pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń, nie jest adresatem projektu decyzji.

28.

Jeżeli chodzi o przedstawiony przez przedsiębiorstwo Sigma argument, zgodnie z którym Komisja zbyt chętnie wykorzystywała dowody, które na pierwszy rzut oka potwierdzały jej wnioski, przedsiębiorstwo Sigma wydaje się jedynie atakować pisemne zgłoszenie zastrzeżeń oraz wykorzystanie w dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń błędnego (zdaniem tego przedsiębiorstwa) dowodu na potwierdzenie „entuzjazmu” i stronniczości zespołu zajmującego się przedmiotową sprawą. Istotą pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń jest jednak zapewnienie stronom możliwości przedstawiania uwag na temat sprawy prowadzonej przez Komisję, w tym na temat wykorzystywania przez nią dowodów. Zarzut, że Komisja wykorzystała dowody w nieprawidłowy sposób nie może sam w sobie stanowić dowodu na stronniczość. Nawet jeżeli przedsiębiorstwo Sigma miałoby rację, twierdząc że Komisja błędnie zinterpretowała niektóre dowody, nie świadczy to samo w sobie o stronniczości, ale w najgorszym przypadku może świadczyć o niewłaściwym zrozumieniu dokumentu (33).

29.

Równie nieprzekonujący jest przedstawiony przez przedsiębiorstwo Sigma argument dotyczący „podwójnych standardów”, o którym mowa w pkt 21(e) powyżej, ponieważ przedmiotem sprawy M.8181 było stwierdzenie, czy przedsiębiorstwo Sigma umyślnie lub nieumyślnie udzieliło Komisji informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd. To, czy zespół zajmujący się przedmiotową sprawą mógł zidentyfikować obecność iCap w wykazie aktywów wykluczonych, nie ma znaczenia dla stwierdzenia naruszenia, a przedsiębiorstwo Sigma nie wyjaśnia, dlaczego miałoby to prowadzić do stronniczości w postępowaniu wyjaśniającym. Ponadto przedsiębiorstwo Sigma nie wyjaśnia, dlaczego standard staranności Komisji przy wypełnianiu jej obowiązków w niniejszej sprawie powinien być zrównany ze standardem staranności przedsiębiorstwa Sigma w okolicznościach, które doprowadziły do powstania niniejszej sprawy, w której asymetria informacji między przedsiębiorstwem Sigma a Komisją była szczególnie wyraźna (34).

30.

W każdym przypadku, nawet gdyby przyjęto, że przedsiębiorstwo Sigma wykazało subiektywną stronniczość co najmniej jednego z członków zespołu zajmującego się przedmiotową sprawą, nie wystarczyłoby to do wykazania, że Komisja jako instytucja była subiektywnie stronnicza, jak sugeruje przedsiębiorstwo Sigma (35).

VI.2.3.   Uwagi na temat bezstronności obiektywnej

31.

Trybunał wielokrotnie stwierdzał, że Komisja jako organ administracyjny, pełni jednocześnie funkcje w zakresie prowadzenia postępowania dowodowego i wymierzania sankcji, nie stanowi naruszenia wymogu bezstronności, ponieważ jej decyzje podlegają kontroli wymiaru sprawiedliwości UE (36). Istotą przedmiotowej sprawy jest to, czy okoliczności faktyczne w obecnym postępowaniu różnią się w jakikolwiek sposób od innych spraw z zakresu prawa konkurencji, w których Komisja występuje zarówno jako podmiot prowadzący postępowanie wyjaśniające, jak i jako decydent, czy też istnieją „wystarczające gwarancje, aby wykluczyć wszelkie uzasadnione wątpliwości co do stronniczości” (37).

32.

Na wstępie należy przypomnieć, że chociaż zespół zajmujący się przedmiotową sprawą bez wątpienia spełnia istotną funkcję w postępowaniu wyjaśniającym, nie decyduje o wyniku sprawy: obowiązek ten spoczywa na kolegium komisarzy (38). Ponadto zarzut stronniczości tego rodzaju nie uwzględnia mechanizmów kontroli i równowagi stanowiących element wewnętrznych procedur decyzyjnych Komisji. Podjęcie jakiejkolwiek decyzji wymaga udziału wielu podmiotów (39). W tej sprawie przedstawiony przez przedsiębiorstwo Sigma argument, zgodnie z którym udział wielu podmiotów w procesie decyzyjnym nie stanowił „wystarczającego zabezpieczenia”, ponieważ podmioty te nie przeprowadziły szczegółowej analizy okoliczności faktycznych i dokumentów w celu sformułowania niezależnej, rzetelnej opinii w tej sprawie” nie jest wiarygodny. Udział tych podmiotów miał istotny wpływ na ograniczenie zakresu sprawy prowadzonej przez Komisję, ponieważ w dodatkowym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń nie odniesiono się (w przeciwieństwie do pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń) do żadnych zastrzeżeń przedsiębiorstwa Merck i zapewniono przedsiębiorstwu Sigma możliwość przedstawienia swoich argumentów podczas drugiego spotkania wyjaśniającego. Samo przedsiębiorstwo Sigma potwierdziło skuteczność spotkań wyjaśniających w komentarzach podczas drugiego spotkania wyjaśniającego (40), co wskazywałoby na fakt, że zdaniem tego przedsiębiorstwa spotkanie wyjaśniające stanowi skuteczne forum, na którym strony mogą przedstawić swoją sprawę szerszemu gronu odbiorców niż zespół zajmujący się przedmiotową sprawą, co może prowadzić do zawężenia zakresu sprawy lub nawet jej całkowitego zakończenia.

33.

Wyroki w sprawach Hiszpania/Rada Unii Europejskiej oraz August Wolff (przywołane przez przedsiębiorstwo Sigma podczas drugiego spotkania wyjaśniającego lub w odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń) również nie potwierdzają argumentów przedsiębiorstwa Sigma. W sprawie Hiszpania/Rada Unii Europejskiej Hiszpania zaskarżyła decyzję Rady, na mocy której Rada, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego i wydaniu zalecenia przez Komisję, nałożyła na Hiszpanię grzywnę za wprowadzenie w błąd w odniesieniu do danych dotyczących deficytu. Hiszpania twierdziła, że Komisja narusza wymóg bezstronności, powierzając prowadzenie postępowania wyjaśniającego w dużej mierze tym samym osobom, które wcześniej uczestniczyły w rutynowych wizytach i ocenach mających na celu sprawdzenie jakości niektórych danych (w tym danych dotyczących deficytu) przedstawionych przez Hiszpanię przed rozpoczęciem przedmiotowego postępowania. Odrzucając podniesiony przez Hiszpanię argument dotyczący naruszenia obiektywnej bezstronności, Trybunał zauważył, że – po pierwsze – postępowanie wyjaśniające, na podstawie którego Komisja wydała zalecenie nałożenia grzywny, oraz wizyty i oceny jakości danych dotyczących deficytu oraz innych danych, są objęte różnymi ramami prawnymi i mają różne cele (41). W związku z tym wcześniejsze wizyty i oceny jakości danych same w sobie nie przesądziły o stanowisku, jakie mogła zająć Komisja w odniesieniu do wprowadzenia w błąd dotyczącego tych danych (42). Po drugie, Trybunał zauważył, że na mocy odpowiednich przepisów przedmiotowy departament Komisji (43) nie uzyskał uprawnienia do decydowania o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, uprawnienia do prowadzenia postępowania, ani możliwości przedłożenia Radzie zaleceń i wniosków, które są konieczne po zakończeniu postępowania. Uprawnienia te powierzono Komisji, tj. instytucji działającej jako organ kolegialny. W konsekwencji Trybunał stwierdził, że należy uznać, że rola powierzona pracownikom Komisji w postępowaniu wyjaśniającym nie miała „decydującego” znaczenia zarówno dla przebiegu postępowania, jak i jego wyniku (44).

34.

W wyroku w sprawie August Wolff Trybunał, kierując się podobnymi względami jak w sprawie Hiszpania/Rada Unii Europejskiej, stwierdził, że w odniesieniu do zaskarżonego postępowania wymóg obiektywnej bezstronności nie został spełniony. Sprawa August Wolff dotyczyła skierowania przez właściwy organ niemiecki (BfArM) do Komitetu ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi odmowy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu pewnego produktu leczniczego. Kwestia naruszenia obiektywnej bezstronności pojawiła się, ponieważ Komitet wyznaczył do przygotowania opinii główną sprawozdawczynię z Niemiec, która była jednocześnie zatrudniona przez BfArM. W momencie wniesienia sprawy do Komitetu BfArM toczył spór sądowy z wnoszącymi odwołanie w związku z odmową odnowienia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na przedmiotowy produkt leczniczy. Trybunał uznał następujące czynniki za istotne dla swojej analizy obiektywnej bezstronności: postępowanie przed BfArM i postępowanie przed Komitetem na mają zasadniczo ten sam przedmiot (45) i zostały również uznane za mające taki sam charakter; wyznaczony przez Komitet sprawozdawca odgrywa ważną rolę w przygotowywaniu opinii, którą ma wydać Komitet, i ma własne obowiązki w ramach postępowania o wydanie opinii; jedynie wyjątkowe okoliczności mogą uzasadniać, by Komisja nie zastosowała się do takiej opinii (46). Zdaniem Trybunału osoby trzecie będące obserwatorami mogły zasadnie uznać, że BfArM, przekazując sprawę do Komitetu, dalej dąży do realizacji interesów, którymi kierował się na szczeblu krajowym, i że zachowanie osób zatrudnionych przez BfArM uczestniczących w postępowaniu przed Komitetem może być obarczone stronniczością (47).

35.

Analiza przeprowadzona przez Trybunał w wyżej wymienionych sprawach nie pozwala na stwierdzenie naruszenia obiektywnej bezstronności w obecnym postępowaniu. W obu sprawach, Hiszpania/Rada Unii Europejskiej i August Wolff, Trybunał stwierdził, że kluczowym czynnikiem przy dokonywaniu oceny jest wspólny cel obu postępowań, które doprowadziły do powstania zarzutu konfliktu interesów. W sprawie August Wolff zarówno postępowanie w Niemczech, jak i postępowanie na szczeblu europejskim miało na celu udzielenie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na przedmiotowy produkt leczniczy. W konsekwencji niemiecka sprawozdawczymi nieuchronnie znalazła się w sytuacji konfliktu interesów w postępowaniu na szczeblu europejskim, ponieważ nie mogła być postrzegana jako bezstronna, skoro jej pracodawca nie tylko odmówił już wydania przedmiotowego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, lecz także był zaangażowany w spór sądowy z wnoszącymi odwołanie w tej sprawie. Z drugiej strony w sprawie Hiszpania/Rada Unii Europejskiej Trybunał zauważył, że prowadzone przez Komisję postępowanie wyjaśniające w sprawie wprowadzenia w błąd co do niektórych danych dotyczących deficytu oraz wcześniejsza rutynowa ocena jakości tych samych danych spełniały różne cele i w związku z tym stwierdził, że wcześniejsza ocena nie przesądziła o stanowisku, jakie mogła zająć Komisja w odniesieniu do późniejszego postępowania wyjaśniającego w sprawie wprowadzenia błąd.

36.

Jeżeli powyższe rozważania odniesie się do obecnego postępowania, okazuje się, że przedmiot i charakter postępowania wyjaśniającego w sprawie M.7435 i w postępowania wyjaśniającego w sprawie M.8181 są różne. W rzeczywistości postępowanie wyjaśniające w sprawie M.7435 miało na celu podjęcie decyzji w sprawie zezwolenia na połączenie na podstawie art. 8 ust. 1–3 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Natomiast postępowanie wyjaśniające w sprawie M.8181 ma na celu ustalenie, czy przedsiębiorstwa Merck lub Sigma (umyślnie lub umyślnie) udzieliły Komisji informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd w kontekście kontroli łączenia przedsiębiorstw na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Nie jest jasne, w jaki sposób kontrola sprawy M.7435 przeprowadzona przez zespół zajmujący się przedmiotową sprawą uniemożliwiłaby temu zespołowi bezstronne działanie w sprawie M.8181.

37.

Ponadto w sprawie August Wolff Trybunał zwrócił uwagę na szczególne znaczenie sprawozdawcy w procesie decyzyjnym w tej sprawie, stwierdzając, że odgrywa on „ważną rolę w przygotowywaniu opinii” i „ma własne obowiązki”. Podobnie w sprawie Hiszpania/Rada Unii Europejskiej Trybunał zbadał, czy rola osób, którym zarzucano brak bezstronności, miała decydujące znaczenie dla przebiegu lub wyniku postępowania. W obecnym postępowaniu zespół zajmujący się przedmiotową sprawą, choć zajmuje ważną pozycję w związku z postępowaniem wyjaśniającym, nie jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji. Wbrew twierdzeniu przedsiębiorstwa Sigma, że „postępowanie wyjaśniające w sprawie M.8181 od początku było prowadzone przez zespół zajmujący się przedmiotową sprawą” (48), faktem jest, że podmioty inne niż zespół zajmujący się przedmiotową sprawą odegrały decydującą rolę w przekształceniu sprawy i ograniczeniu zakresu możliwego naruszenia w porównaniu z tym opisanym w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń. Z pewnością nie jest to sytuacja, w której stanowisko zespołu zajmującego się przedmiotową sprawą tylko „w wyjątkowych przypadkach” nie zostałoby przyjęte przez Komisję, jak to miało miejsce w sprawie August Wolff.

38.

W świetle powyższych uwag przedstawione przez przedsiębiorstwo Sigma argumenty dotyczące stronniczości są nieprzekonujące.

VII.   UWAGI KOŃCOWE

39.

Projekt decyzji zgodnie z art. 16 ust. 1 decyzji 2011/695/UE odnosi się jedynie do zastrzeżeń, co do których przedsiębiorstwo Sigma miało możliwość przedstawienia swojego stanowiska.

40.

Podsumowując, można uznać, że w niniejszym postępowaniu przestrzegano skutecznego wykonywania praw procesowych stron.

---

(1)  Na podstawie art. 16 i 17 decyzji 2011/695/UE Przewodniczącego Komisji Europejskiej z dnia 13 października 2011 r. w sprawie funkcji i zakresu uprawnień urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji, Dz.U. L 275 z 20.10.2011, s. 29 („decyzja 2011/695/UE”).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1).

(3)  W niniejszym sprawozdaniu Sigma i Merck łącznie są zwane „stronami”.

(4)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 802/2004 z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 133 z 30.4.2004, s. 1).

(5)  C(2016) 6772 (final) (Merck), C(2016) 6771 final (Sigma).

(6)  C(2016) 8202 (final) (Merck), C(2016) 8210 (final) (Sigma).

(7)  Początkowo przedsiębiorstwo Merck zwróciło się do urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające o zbadanie twierdzeń Merck dotyczących objęcia prawniczą tajemnicą zawodową 9 635 dokumentów, ale po przedstawieniu przez urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające uwag na temat zakresu stosowania prawniczej tajemnicy zawodowej na podstawie prawa Unii liczbę tych dokumentów ograniczono do 7 980.

(8)  Na podstawie protokołu Komisja mogła zdecydować o wszczęciu postępowania w celu odrzucenia twierdzeń Merck dotyczących prawniczej tajemnicy zawodowej w odniesieniu do dokumentów, które zdaniem Komisji nie byłyby objęte prawniczą tajemnicą zawodową. W decyzji 2011/695/UE urzędnikowi przeprowadzającemu spotkanie wyjaśniające nie powierzono uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do twierdzeń dotyczących prawniczej tajemnicy zawodowej, a jedynie przewidziano, że może on wydać uzasadnione zalecenia właściwemu członkowi Komisji bez ujawniania potencjalnie poufnej treści danego dokumentu. Mając na uwadze, że DG ds. Konkurencji i Merck doszły do porozumienia, wydanie zalecenia przez urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające nie było konieczne.

(9)  Z powodu trwającej pandemii koronawirusa drugie spotkanie wyjaśniające przeprowadzono zdalnie za pośrednictwem bezpiecznej, szyfrowanej wideokonferencji, a także z wykorzystaniem zabezpieczonego hasłem (transmisja w internecie) wirtualnego pokoju do słuchania dla osób, które nie musiały zabierać głosu w toku drugiego spotkania wyjaśniającego.

(10)  Odpowiedź na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 147, 148 i 322.

(11)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 284–294.

(12)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 286.

(13)  W sekcji 5.1 odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń i w toku drugiego spotkania wyjaśniającego przedsiębiorstwo Sigma odniosło się do sprawy Ziegler/Komisja, C-439/11 P, EU:C:2011:815 („Ziegler”), pkt 155; Hiszpania/Rada Unii Europejskiej dokumentu C-521/15, EU:C:2017:982 („Hiszpania/Rada Unii Europejskiej”), pkt 91; Padovani/Włochy, skarga nr 13396/87, z 26 lutego 1993 r., pkt 25; Grande Stevens i in./Włochy, skarga nr 18640/10, z 4 marca 2014 r., pkt 137 i Toziczka/Polska, skarga nr 29995/08, 24 lipca 2012 r., pkt 36. Podczas drugiego spotkania wyjaśniające przedsiębiorstwo Sigma odniosło się również do niedawnego wyroku w sprawie August Wolff i Remedia/Komisja, C-680/16 P, EU:C:2019:257 („August Wolff”). W pkt 282 odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń i podczas drugiego spotkania wyjaśniającego przedsiębiorstwo Sigma przytoczyło również szereg wyroków sądów Anglii i Walii lub Zjednoczonego Królestwa, ale nie wyjaśniło, jakie znaczenie wyroki te mają w kontekście wykładni prawa Unii.

(14)  Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, przypis 351.

(15)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 290.

(16)  Jak przyznano w odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, odniesienie to usunięto w odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń.

(17)  Komunikat prasowy Komisji z 6 lipca 2017 r. pt. „Komisja zarzuca przedsiębiorstwom Merck i Sigma-Aldrich, General Electric i Canon naruszenie przepisów proceduralnych UE dotyczących łączenia przedsiębiorstw”, IP/17/1924 („komunikat prasowy”).

(18)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 292 lit. a).

(19)  Przykładowo w pkt 292 lit. e) odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przedsiębiorstwo Sigma stwierdziło, że „[w]iosną 2016 r. zespół zajmujący się przedmiotową sprawą wstępnie zaakceptował opinię Honeywell, że iCap stanowił kluczowy projekt, co zaciemniło sprawę na etapie pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń 6 lipca 2017 r. i nadal zaciemnia sprawę. […]”.

(20)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 292 lit. c).

(21)  Wykaz aktywów wykluczonych obejmował szereg aktywów przeznaczonych do wykluczenia z zakresu działalności zbywanej na rzecz Honeywell. W przedmiotowym wykazie aktywów wykluczonych wymieniono patent dotyczący iCap.

(22)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 292 lit. d).

(23)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 293.

(24)  Sprawa M.8436 – General Electric Company/LM Wind Power Holding (postępowanie na podstawie art. 14 ust. 1).

(25)  Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające – General Electric Company/LM Wind Power Holding (art. 14), 2020/C 24/05, Dz.U. C 24 z 24.1.2020, s. 7 („sprawozdanie końcowe w sprawie GE/LM Wind”).

(26)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 295–302.

(27)  Sprawozdanie końcowe w sprawie GE/LM Wind, pkt 17.

(28)  Zob. Musique Diffusion française i inni/Komisja, sprawy połączone C-100/80 do 103/80, EU:C:1983:158, pkt 7.

(29)  Zob. Otis/Komisja, C-199/11, EU:C:2012:684, pkt 56–64 oraz Chalkor/Komisja, C-386/10 P, EU:C:2011:815, pkt 67.

(30)  Zob. sprawa Ziegler, pkt 159.

(31)  Zob. sprawa Ziegler, pkt 155; Gorostiaga Atxalandabaso/Parlament, C-308/07 P, EU:C:2009:103, pkt 46; opinia rzecznik generalnej J. Kokott w sprawie Hiszpania/Rada Unii Europejskiej, C-521/15, EU:C:2017:420, pkt 97–115.

(32)  W komunikacie prasowym stwierdzono w szczególności, że „Komisja poinformowała niemieckie przedsiębiorstwa Merck KGaA oraz Sigma-Aldrich o swoim wstępnym wniosku, zgodnie z którym przedsiębiorstwa te udzieliły informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd w kontekście przejęcia Sigma-Aldrich przez Merck. Zgodnie ze wstępnym wnioskiem Komisji przedsiębiorstwa Merck oraz Sigma-Aldrich nie przedstawiły Komisji istotnych informacji o innowacyjnym projekcie mającym znaczenie w odniesieniu do niektórych chemikaliów laboratoryjnych będących przedmiotem analizy Komisji”. (wyróżnienie dodane)

(33)  Zob. analogicznie JCB Service/Komisja, T-67/01, EU:T:2004:3, pkt 55.

(34)  Przedstawiony przez przedsiębiorstwo Sigma argument, zgodnie z którym Komisja powinna była zauważyć, że iCap figurował w wykazie aktywów wykluczonych, nie jest w żadnym przypadku związany z faktami, które mogą stanowić podstawę naruszenia art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Nawet gdyby Komisja zauważyła, że iCap figuruje w wykazie aktywów wykluczonych, nie miałoby to żadnego wpływu na fakt umyślnego lub nieumyślnego udzielenia przez przedsiębiorstwo Sigma informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd podczas kontroli łączenia przedsiębiorstw.

(35)  Zob. analogicznie ABB Asea Brown Boveri/Komisja, T-31/99, ECLI:EU:T:2002:77, pkt 104.

(36)  Zob. Bollore/Komisja, T-372/10, EU:T:2012:325, pkt 66 oraz Enso Española/Komisja, T-348/94, EU:T:1998:102, pkt 56–64.

(37)  Zob. sprawa Ziegler, pkt 155.

(38)  Zob. analogicznie Chronopost SA/Komisja, C-341/06, EU:C:2007:20, pkt 54.

(39)  Do właściwych podmiotów (innych niż zespół zajmujący się przedmiotową sprawą) należy komisarz ds. konkurencji, wspomagany przez członków swojego gabinetu; kadra kierownicza wyższego szczebla DG ds. Konkurencji, w tym dyrektor generalny DG ds. Konkurencji; odpowiednia jednostka koordynacji horyzontalnej DG ds. Konkurencji; zespół głównego ekonomisty (w stosownych przypadkach); służba prawna; „powiązane służby” w Komisji, urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające oraz Komitet Doradczy ds. Koncentracji. Ponadto w ramach systemu przewidziano również możliwość „wzajemnej oceny” wewnątrz Komisji, co miało miejsce w przypadku niniejszego postępowania.

(40)  W szczególności w trakcie spotkania wyjaśniającego jeden z przedstawicieli prawnych przedsiębiorstwa Sigma stwierdził, że „spotkania wyjaśniające przynoszą efekty” (wyróżnienie dodane) oraz że niniejsze postępowanie „doskonale pokazuje wartość takich spotkań”.

(41)  W szczególności wcześniejsze wizyty odbywały się na podstawie art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U. L 145 z 2009 r., s. 1), a ich celem było umożliwienie właściwemu departamentowi Komisji (Eurostatowi) oceny jakości danych dotyczących długu i deficytu przekazywanych dwa razy w roku przez państwa członkowskie. Natomiast postępowanie wyjaśniające prowadzono na podstawie art. 8 ust. 3 tego samego rozporządzenia i miało ono na celu umożliwienie Komisji prowadzenia wszelkich koniecznych czynności wyjaśniających w celu stwierdzenia umyślnego lub wynikającego z poważnego zaniedbania wprowadzenia w błąd w odniesieniu do tych danych, jeżeli Komisja stwierdzi poważne poszlaki wskazujące na istnienie faktów, które mogą stanowić takie wprowadzenie w błąd. Hiszpania/Rada Unii Europejskiej, pkt 96–98.

(42)  Zob. Hiszpania/Rada Unii Europejskiej, pkt 100–101.

(43)  W tym przypadku był to Eurostat.

(44)  Zob. Hiszpania/Rada Unii Europejskiej, pkt 102–104.

(45)  A mianowicie o podjęcie decyzji w sprawie jakości, bezpieczeństwa i skuteczności produktów leczniczych do celów przyznania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

(46)  Zob. August Wolff, pkt 31–35.

(47)  Zob. August Wolff, pkt 38–39.

(48)  Odpowiedź na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, pkt 300.

STRESZCZENIE DECYZJI KOMISJI

z dnia 3 maja 2021 r.

nakładającej grzywny na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004

(Sprawa M.8181 – MERCK/SIGMA-ALDRICH (art. 14 ust. 1))

(notyfikowana jako dokument nr C(2021) 2400)

(jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(2022/C 134/05)

3 maja 2021 r. Komisja przyjęła decyzję na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”) (1) , w szczególności jego art. 14 ust. 1. Pełny tekst decyzji w autentycznej wersji językowej sprawy nieopatrzonej klauzulą poufności znajduje się na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji pod następującym adresem: http://ec.europa.eu/competition/elojade/isef/index.cfm?clear=1&policy_area_id=2

I.   STAN FAKTYCZNY

A.   Zainteresowane przedsiębiorstwa

1)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich Corporation („Sigma-Aldrich”, USA) prowadzi działalność polegającą na opracowywaniu, produkcji i dostarczaniu narzędzi i usług w dziedzinie nauk o życiu, a także chemikaliów, odczynników czystych do analizy i sprzętu laboratoryjnego. Po przeprowadzeniu transakcji 18 listopada 2015 r. przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich stało się jednostką zależną przedsiębiorstwa Merck.

2)

Merck KgaA („Merck”, Niemcy) to spółka farmaceutyczno-chemiczna prowadząca działalność na skalę globalną. W chwili przejęcia Sigma-Aldrich spółka Merck zajmowała się – poza oferowaniem innych produktów i usług – opracowywaniem i wprowadzaniem do obrotu chemikaliów laboratoryjnych, uwzględniając rozpuszczalniki i substancje nieorganiczne.

B.   Przeprowadzona przez Komisję kontrola koncentracji przedsiębiorstw

3)

22 września 2014 r. Merck i Sigma-Aldrich (zwane łącznie „stronami”) podpisały umowę zakupu udziałów powiązaną z transakcją, na mocy której przedsiębiorstwo Merck przejęłoby, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Sigma-Aldrich w drodze zakupu papierów wartościowych („transakcja”).

4)

21 kwietnia 2015 r. transakcja została formalnie zgłoszona Komisji poprzez przedłożenie formularza CO zgodnie z art. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2). Tego samego dnia Komisja rozpoczęła pierwszy etap badania rynku zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

5)

13 maja 2015 r. Komisja poinformowała strony, że po przeprowadzeniu pierwszego etapu badania rynku i na podstawie informacji przekazanych przez strony istnieje duże prawdopodobieństwo, że transakcja wzbudzi poważne wątpliwości co do jej zgodności z rynkiem wewnętrznym w odniesieniu do chemikaliów laboratoryjnych, a w szczególności w odniesieniu do rozpuszczalników i substancji nieorganicznych w EOG (3).

6)

22 maja 2015 r., aby rozwiać poważne obawy dotyczące sektora rozpuszczalników i substancji nieorganicznych w EOG, przedsiębiorstwa Merck i Sigma-Aldrich formalnie przedłożyły swoje zobowiązania wstępne wraz ze wstępnym formularzem RM. Zobowiązania wstępne obejmowały zbycie większości prowadzonej przez Sigma-Aldrich działalności związanej z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi w EOG („zbywana działalność”). Tego samego dnia Komisja rozpoczęła test rynkowy zobowiązań wstępnych.

7)

29 maja 2015 r. Komisja przekazała stronom wniosek o udzielenie informacji zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw („wniosek o udzielenie informacji I-3”) zawierający pytania dotyczące treści wstępnego formularza RM. 2 czerwca 2015 r. strony odpowiedziały na większość pytań zawartych we wniosku o udzielenie informacji I-3.

8)

2 czerwca 2015 r. Komisja przekazała stronom kolejny wniosek o udzielenie informacji zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw („wniosek o udzielenie informacji I-4”), w którym zawarła konkretne pytania dotyczące porozumień badawczo-rozwojowych i personelu powiązanego z działalnością w dziedzinie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych prowadzoną przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich w EOG. 8 czerwca 2015 r. strony odpowiedziały na wniosek o udzielenie informacji I-4.

9)

W świetle informacji zwrotnych otrzymanych w trakcie testu rynkowego i uwag Komisji strony dopracowały i zmieniły zobowiązania wstępne. 11 czerwca 2015 r. Komisji przedstawiono zobowiązania ostateczne. 12 czerwca 2015 r. strony przekazały ostateczną wersję formularza RM.

10)

15 czerwca 2015 r. Komisja przyjęła decyzję na podstawie art. 6 ust. 1 lit. b) i art. 6 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w której uznała transakcję za zgodną z rynkiem wewnętrznym, z zastrzeżeniem spełnienia warunków i obowiązków określonych w zobowiązaniach ostatecznych („decyzja o zgodności koncentracji ze wspólnym rynkiem”).

C.   Zdarzenia po wydaniu decyzji o zgodności koncentracji ze wspólnym rynkiem

11)

Możliwość zawarcia umowy między Merck a Sigma-Aldrich była uzależniona od podpisania umowy sprzedaży zbywanej działalności z odpowiednim nabywcą zatwierdzonym przez Komisję.

12)

W dniach 19 i 20 października 2015 r. przedsiębiorstwa Merck i Sigma-Aldrich podpisały umowę z Honeywell International Inc. („Honeywell”) dotyczącą sprzedaży zbywanej działalności. 10 listopada 2015 r. Komisja zatwierdziła Honeywell jako odpowiedniego nabywcę zbywanej działalności, a 18 listopada 2015 r. przedsiębiorstwo Merck sfinalizowało przejęcie Sigma-Aldrich. 15 grudnia 2015 r. przedsiębiorstwo Honeywell zakończyło proces przejmowania zbywanej działalności.

13)

W lutym 2016 r., w kontekście procesu zbywania działalności, Komisja otrzymała informacje wskazujące, że projekt badawczo-rozwojowy, nad którym przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich pracowało wspólnie z przedsiębiorstwem Metrohm AG („Metrohm”, Niemcy), powinno było wejść w skład zbywanej działalności. Wspomnianym projektem badawczo-rozwojowym był iCap. Z otrzymanych informacji wynikało, że projekt iCap miał kluczowe znaczenie dla rentowności zbywanej działalności i że został bezpodstawnie wyłączony z jej zakresu.

II.   POSTĘPOWANIE O NARUSZENIE

14)

29 lipca 2016 r. Komisja przekazała stronom pismo informujące je o wszczęciu postępowania w przedmiocie potencjalnego odwołania decyzji o zgodności koncentracji ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 6 ust. 3 lit. a) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz możliwości nałożenia grzywien na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (4).

15)

7 lipca 2017 r. Komisja skierowała pisemne zgłoszenie zastrzeżeń do przedsiębiorstw Merck i Sigma-Aldrich, w którym przedstawiła swoje wstępne ustalenie, że zarówno Merck, jak i Sigma-Aldrich naruszyły przepisy art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw poprzez umyślne (Sigma-Aldrich) lub przynajmniej wynikające z niedbalstwa (Merck) przekazywanie Komisji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd informacji.

16)

30 kwietnia 2018 r. Merck i Sigma-Aldrich odpowiedziały na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń. W odpowiedzi na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń strony zwróciły się z wnioskiem o umożliwienie im przedstawienia swoich argumentów podczas składania ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym. Spotkanie to odbyło się 11 września 2018 r.

17)

30 czerwca 2020 r. Komisja przyjęła dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do przedsiębiorstwa Sigma-Aldrich. Dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w pełni zastąpiło pisemne zgłoszenie zastrzeżeń – nie podtrzymano w nim przedstawionych w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń zarzutów przeciwko przedsiębiorstwu Merck.

18)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich odpowiedziało na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w dniu 15 września 2020 r. W odpowiedzi na dodatkowe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich zwróciło się z wnioskiem o umożliwienie mu przedstawienia swoich argumentów podczas składania ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym. Spotkanie to odbyło się 13 listopada 2020 r.

19)

30 kwietnia 2021 r. projekt decyzji skonsultowano z państwami członkowskimi na posiedzeniu Komitetu Doradczego ds. Koncentracji, który wydał opinię pozytywną. W sprawozdaniu przedłożonym 30 kwietnia 2021 r. urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające wydał pozytywną opinię na temat postępowania.

III.   STRESZCZENIE

20)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw Komisja może nakładać grzywny na przedsiębiorstwa, które – umyślnie lub nieumyślnie – naruszają zobowiązania proceduralne przewidziane w tym rozporządzeniu.

21)

W szczególności art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw stanowi, że Komisja może w formie decyzji nałożyć na przedsiębiorstwa grzywny w wysokości nieprzekraczającej 1 % łącznego obrotu danego przedsiębiorstwa, „w przypadku gdy umyślnie lub nieumyślnie: a) udzielają one informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd przy wnioskowaniu [...]; b) udzielają one informacji nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd w odpowiedzi na wniosek zgodnie z art. 11 ust. 2”.

22)

Na podstawie ogółu dowodów zgromadzonych w toku postępowania w decyzji stwierdzono, że przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich naruszyło art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw w kontekście jego przejęcia przez przedsiębiorstwo Merck. W rezultacie na mocy decyzji na przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich nałożono grzywnę zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

IV.   NARUSZENIA, JAKICH DOPUŚCIŁO SIĘ PRZEDSIĘBIORSTWO SIGMA-ALDRICH

A.   iCap

23)

iCap to inteligentna technologia zamykania butelek opracowana przez Sigma-Aldrich we współpracy z przedsiębiorstwem Metrohm zajmującym się produkcją oprzyrządowania laboratoryjnego. iCap uszczelnia butelkę zawierającą substancję chemiczną w postaci ciekłej i umożliwia połączenie tej substancji z przyrządem. W rezultacie technologia iCap zapewnia ograniczenie ryzyka zanieczyszczenia i gwarantuje możliwość wymiany danych między przyrządem a butelką.

24)

W toku przeprowadzonego przez Komisję postępowania wyjaśniającego ustalono, że przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich: (i) planowało stosować technologię iCap w butelkach zawierających produkowane przez to przedsiębiorstwo rozpuszczalniki i substancje nieorganiczne oraz (ii) przewidywało, że technologia iCap w istotny sposób zwiększy sprzedaż produktów przedsiębiorstwa na odpowiednich rynkach oraz jego udział w tych rynkach.

B.   Naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. a) w związku z formularzem RM

25)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich (wspólnie z przedsiębiorstwem Merck) przedłożyło Komisji formularz RM, który towarzyszył zobowiązaniom ostatecznym tych przedsiębiorstw.

26)

W sekcji 5.3 formularza RM zawarto wyraźny wymóg sporządzenia wykazu i opisu „wszelkich planowanych innowacyjnych rozwiązań lub nowych produktów lub usług” powiązanych ze zbywaną działalnością. We wspomnianej sekcji należy ujawnić wszystkie innowacyjne rozwiązania lub nowe produkty, jakie planuje się wdrożyć w związku z działalnością, która ma zostać zbyta.

27)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich powinno było zgłosić technologię iCap w odpowiedzi na pytanie zawarte w sekcji 5.3 formularza RM. Technologia iCap stosowana w połączeniu z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi stanowiła „planowany nowy produkt”. iCap był również innowacyjnym projektem. Ponadto technologia iCap została opracowana w szczególności z myślą o rozwiązaniach w zakresie miareczkowania wolumetrycznego, rozwiązaniach w zakresie miareczkowania metodą Karla Fischera i rozpuszczalnikach HPLC, które (i) wchodziły w skład zbywanej działalności oraz (ii) stanowiły zdecydowaną większość sprzedaży produktów, które można było połączyć z technologią iCap, w EOG.

28)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich nie zgłosiło technologii iCap w odpowiedzi na pytanie zawarte w sekcji 5.3 formularza RM. Zamiast tego przedsiębiorstwo to stwierdziło, że „w najbliższym czasie nie planuje się wdrożenia żadnych nowych produktów ani innowacyjnych rozwiązań związanych ze” zbywaną działalnością.

29)

Komisja stwierdziła, że poprzez niezgłoszenie technologii iCap i stwierdzenie, że w najbliższym czasie nie planuje się wdrożenia żadnych nowych produktów ani innowacyjnych rozwiązań, przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich przedstawiło w sekcji 5.3 formularza RM nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd informacje, co stanowiło naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

C.   Naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. b) w związku z wnioskiem o udzielenie informacji I-3

30)

29 maja 2015 r. Komisja przekazała stronom wniosek o udzielenie informacji I-3. W pytaniu 6 zawartym we wniosku o udzielenie informacji I-3 strony zostały poproszone o opisanie wszystkich różnic między zbywaną działalnością a działalnością związaną z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi prowadzoną przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich w EOG.

31)

Technologia iCap powinna była zostać zgłoszona w odpowiedzi na pytanie 6 we wniosku o udzielenie informacji I-3. Technologię tę opracowano z myślą o rozwiązaniach w zakresie miareczkowania wolumetrycznego, miareczkowania metodą Karla Fischera i rozpuszczalnikach HPLC, a zatem stanowiła ona element działalności związanej z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi prowadzonej przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich w EOG. Technologia iCap została jednak wyłączona ze zbywanej działalności. Stanowiła ona zatem różnicę między zbywaną działalnością a działalnością związaną z rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi prowadzoną przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich w EOG.

32)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich nie zgłosiło technologii iCap w odpowiedzi na pytanie 6 zawarte we wniosku o udzielenie informacji I-3. Zamiast tego przedsiębiorstwo precyzyjnie wskazało inne aktywa jako wykluczone z zakresu zbywanej działalności (np. wysuszone rozpuszczalniki bezwodne). Odpowiedź tę włączono ostatecznie do sekcji 5.12 formularza RM.

33)

Komisja stwierdziła, że poprzez niezgłoszenie technologii iCap i przedstawienie wykazu innych aktywów wykluczonych z zakresu zbywanej działalności przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich przekazało w odpowiedzi na pytanie 6 zawarte we wniosku o udzielenie informacji I-3 nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd informacje, co stanowiło naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

D.   Naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. b) w związku z wnioskiem o udzielenie informacji I-4

34)

2 czerwca 2015 r. Komisja przekazała stronom wniosek o udzielenie informacji I-4. W pytaniach 12, 13 i 16 zawartych we wniosku o udzielenie informacji I-4 strony zostały poproszone o szczegółowe opisanie działalności badawczo-rozwojowej lub funkcji badawczo-rozwojowych związanych z działalnością w zakresie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych prowadzoną przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich w EOG (uwzględniając istnienie porozumień badawczo-rozwojowych i personelu zajmującego się badaniami i rozwojem).

35)

Technologia iCap powinna była zostać zgłoszona w odpowiedziach na pytania 12, 13 i 16 zawarte we wniosku o udzielenie informacji I-4. Porozumienie badawczo-rozwojowe zawarte przez Sigma-Aldrich z Metrohm w związku z iCap dotyczyło działalności w zakresie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych prowadzonej w EOG. Jedenastu pracowników Sigma-Aldrich zajmowało się technologią iCap, a zatem było odpowiedzialnych za prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej w dziedzinie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych.

36)

Przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich nie zgłosiło technologii iCap w odpowiedziach na pytania 12, 13 i 16 zawarte we wniosku o udzielenie informacji I-4. Zamiast tego przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich stwierdziło, że „nie zawarło żadnych formalnych porozumień badawczo-rozwojowych w związku z jej produktami będącymi rozpuszczalnikami i substancjami nieorganicznymi oferowanymi obecnie w EOG” i że „nie posiada żadnych specjalnych zasobów badawczo-rozwojowych w dziedzinie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych z wyjątkiem ograniczonych zasobów wykorzystywanych na potrzeby kontroli jakości”. Odpowiedź tę włączono ostatecznie do sekcji 5.4 formularza RM.

37)

Komisja stwierdziła, że poprzez niezgłoszenie technologii iCap i zadeklarowanie braku porozumień badawczo-rozwojowych oraz nieprzeznaczenia praktycznie żadnych zasobów badawczo-rozwojowych na cele związane z prowadzeniem działalności w zakresie rozpuszczalników i substancji nieorganicznych w EOG przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich przekazało w odpowiedziach na pytania 12, 13 i 16 zawarte we wniosku o udzielenie informacji I-4 nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd informacje, co stanowiło naruszenie przepisów art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

E.   Odpowiedzialność przedsiębiorstwa Sigma-Aldrich

38)

Na podstawie ogółu dowodów zgromadzonych w toku postępowania (uwzględniając pochodzące z omawianego okresu dokumenty przedsiębiorstwa Sigma-Aldrich) Komisja stwierdza, że: a) przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich zdawało sobie sprawę (lub nie mogło nie zdawać sobie sprawy) z faktu, że wymagane informacje (o których przekazanie zwrócono się we wniosku o udzielenie informacji I-3, wniosku o udzielenie informacji I-4 oraz formularzu RM) są niezbędne i kluczowe w kontekście przeprowadzanej przez Komisję oceny transakcji oraz b) przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich zdawało sobie sprawę (lub nie mogło nie zdawać sobie sprawy) z faktu, że informacje przekazane Komisji były nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd.

39)

Powyższe ustalenia są wystarczające do tego, aby wykazać, że przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich nie mogło nie zdawać sobie sprawy z charakteru swojego postępowania, a zatem dopuściło się naruszenia umyślnie lub przynajmniej w wyniku niedbalstwa.

40)

Ponadto, choć nie jest to konieczne do potwierdzenia odpowiedzialności za naruszenie zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, dowody zgromadzone w aktach Komisji sugerują, że przekazanie nieprawidłowych lub wprowadzających w błąd informacji stanowiło jeden z elementów realizowanej przez przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich strategii mającej na celu niedopuszczenie do przekazania technologii iCap nabywcy zbywanej działalności.

V.   GRZYWNA

41)

W opinii Komisji za trzy zidentyfikowane w sekcji IV powyżej naruszenia, jakich dopuściło się przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich, należy nałożyć jedną grzywnę. Choć każde z tych naruszeń dotyczy innego pytania zawartego we wniosku o udzielenie informacji lub innej sekcji formularza RM, wszystkie informacje przekazano w kontekście oceny proponowanych zobowiązań.

42)

Przy ustalaniu kwoty grzywny Komisja wzięła pod uwagę następujące przesłanki: a) naruszenia, jakich dopuściło się przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich, są poważne, ponieważ uniemożliwiają Komisji uzyskanie dostępu do informacji niezbędnych do przeprowadzenia oceny koncentracji (a także oceny zmian związanych z koncentracją w przypadku zobowiązań); b) naruszenia, jakich dopuściło się przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich, są szczególnie rażące, ponieważ przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich działało umyślnie lub przynajmniej dopuściło się niedbalstwa; przekazane informacje dotyczące projektu badawczo-rozwojowego były nieprawidłowe lub wprowadzające w błąd (przy czym Komisja nie dysponowała żadną inną metodą uzyskania tych informacji), a technologia iCap była istotna z punktu widzenia zbywanej działalności; c) przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich dopuściło się wszystkich trzech naruszeń w tym samym czasie oraz d) w omawianym przypadku nie występują okoliczności obciążające ani łagodzące.

43)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że właściwym, proporcjonalnym i odstraszającym rozwiązaniem będzie nałożenie na przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich grzywny w wysokości 7 500 000 EUR z tytułu naruszeń przepisów art. 14 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

VI.   WNIOSEK

Ze względów przywołanych powyżej w decyzji stwierdza się, że na przedsiębiorstwo Sigma-Aldrich należy nałożyć grzywnę z tytułu naruszeń przepisów art. 14 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

(2)  Komisja poddała transakcję kontroli w decyzji w sprawie M.7435 – Merck/Sigma-Aldrich.

(3)  Wszelkie odniesienia do EOG w niniejszej decyzji obejmują również Zjednoczone Królestwo („UK”). Choć UK wystąpiło z UE z dniem 1 lutego 2020 r., zgodnie z art. 92 umowy o wystąpieniu (Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 7) Komisja pozostaje właściwa do stosowania prawa Unii względem UK w odniesieniu do postępowań administracyjnych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego.

(4)  24 października 2016 r. przedsiębiorstwa Sigma-Aldrich i Metrohm udzieliły przedsiębiorstwu Honeywell licencji na korzystanie z iCap; w 5 grudnia 2016 r. w licencji tej wprowadzono zmiany po odbyciu rozmów z Honeywell.

Zawiadomienie Chorwackiej Agencji Regulacji Energetyki o publicznym zaproszeniu do składania ofert na wybór dostawcy gazu z urzędu, które zostanie opublikowane na podstawie art. 61 i 62 ustawy o rynku gazu (Dziennik Urzędowy, nr 18/18 i 23/20)

(2022/C 134/06)

W dniu 18 lutego 2022 r. opublikowano publiczne zaproszenie do składania ofert na wybór dostawcy gazu z urzędu.

Dokumentacja towarzysząca publicznemu zaproszeniu do składania ofert na wybór dostawcy gazu z urzędu jest opublikowana na oficjalnej stronie Chorwackiej Agencji Regulacji Rynku Energii (www.hera.hr).

Powiadomienie ze strony Włoch o zastosowaniu art. 19 ust. 2 rozporządzenia 1008/2008 w sprawie zasad podziału ruchu lotniczego między portami lotniczymi Mediolan-Malpensa i Mediolan-Linate

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/07)

Zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (1) w dniu 22 lutego 2022 r. Komisja otrzymała od Włoch powiadomienie dotyczące projektu dekretu zmieniającego obowiązującą zasadę podziału ruchu lotniczego (2) między portami lotniczymi Mediolan-Malpensa i Mediolan-Linate. Na podstawie proponowanego przepisu, po jego przyjęciu i wejściu w życie, ruch lotniczy między wyżej wymienionymi portami lotniczymi zostanie podzielony w następujący sposób:

„1.

Przewoźnicy lotniczy mogą obsługiwać regularne bezpośrednie trasy z wykorzystaniem wąskokadłubowych statków powietrznych między portem lotniczym Mediolan-Linate a innymi portami lotniczymi w Unii Europejskiej lub portami lotniczymi należącymi do państwa, które zawarło z Unią porozumienie wertykalne regulujące jego przewozy lotnicze, i które również są położone w promieniu 1 500 km – mierzonym metodą trasy po ortodromie – od portu lotniczego Mediolan-Linate, w granicach określonej zdolności operacyjnej portu lotniczego Milan-Linate. Jedynie następujący przewoźnicy lotniczy mogą obsługiwać takie trasy: a) przewoźnicy zdefiniowani jako wspólnotowi przewoźnicy lotniczy na podstawie art. 2 pkt 10 i 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. i spełniający wymogi określone przez właściwe organy lotnicze, zgodnie z tym rozporządzeniem; b) przewoźnicy wyznaczeni przez państwo do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie porozumienia wertykalnego zawartego przez to państwo z Unią Europejską, pod warunkiem że trasa dotyczy portu lotniczego położonego w promieniu 1 500 km – mierzonym zgodnie z metodą trasy po ortodromie – z portu lotniczego Mediolan-Linate.

2.	W celu zagwarantowania zgodności z przepisami ust. 1 dystrybucja i sprzedaż biletów oraz przewóz osób na trasach bezpośrednich z lub do portu lotniczego Mediolan-Linate są dozwolone wyłącznie w odniesieniu do portów lotniczych znajdujących się w granicach geograficznych określonych w ust. 1”.

Komisja zwraca się do zainteresowanych stron o przekazanie uwag w terminie 20 dni od daty opublikowania niniejszego komunikatu, na adres:

Dyrekcja Generalna ds. Mobilności i Transportu (Dział E1 Polityka lotnicza) Komisja Europejska

MOVE-TRAFFIC-DISTRIBUTION-RULES@ec.europa.eu

---

(1)  Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3.

(2)  Dekret Ministra Transportu i Żeglugi nr 15 z dnia 3 marca 2000 r.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10378 – VUB / SLOVENSKA SPORITELNA / TATRA BANKA / 365.BANK / CSOB / JV)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/08)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10531 – Santander/Mapfre/JV)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/09)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10594 – SECURITAS / STANLEY SECURITY)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/10)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10584 – LUFTHANSA / VW / JV)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/11)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10678 - AIP / MACQUARIE / ABERDEEN / ONIVIA)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/12)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10583 – CPP INVESTMENTS / VOTORANTIM / JV)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 134/13)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą nieznaczną, zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2022/C 134/14)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY W SPECYFIKACJI PRODUKTU OZNACZONEGO CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA/CHRONIONYM OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM, GDY ZMIANA TA NIE JEST NIEZNACZNA

Wniosek o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

„Valašský frgál”

Nr UE: PGI-CZ-0805-AM01-28.8.2020

CHNP ( ) CHOG (X)

1.   Grupa składająca wniosek i mająca uzasadniony interes

Sdružení Valašské lidové tradice [Stowarzyszenie Tradycji Ludowych Wołoszczyzny Morawskiej]

Pavla Stoklasová, Velké Karlovice 326

756 06 Velké Karlovice

Tel. + 420 736136364

E-mail: stoklasova.pavla@seznam.cz

Uzasadniony interes wynika z faktu, że stowarzyszenie (wnioskodawca) jest uprawnionym producentem i użytkownikiem nazwy „Valašský frgál”, a jego członkowie prowadzą zakłady na określonym obszarze.

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Republika Czeska

3.   Punkt w specyfikacji produktu, którego dotyczą zmiany

☐ Nazwa produktu

☒ Opis produktu

☐ Obszar geograficzny

☐ Dowód pochodzenia

☒ Metoda produkcji

☐ Związek

☐ Etykietowanie

☐ Inne [określić]

4.   Rodzaj zmian

☒ Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

☐ Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, dla których jednolity dokument (lub dokument mu równoważny) nie został opublikowany, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

5.   Zmiany

I.   Zmiany w opisie produktu:

1.   zmiana

i.

pkt 4.2 akapit 1 specyfikacji produktu a. Po zdaniu siódmym w akapicie pierwszym dodaje się dwa zdania w brzmieniu: „W przypadku dystrybucji na potrzeby sprzedaży do celów bezpośredniej konsumpcji placki mogą być również przewożone bez opakowania w odpowiednich pojemnikach umożliwiających zachowanie jakości i higieny, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących etykietowania określonych w obowiązujących przepisach. Placków nie wolno przepakowywać, po przewiezieniu są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży bezpośredniej.”. b. Uzasadnienie: Wskazana zmiana jest odpowiedzią na popyt wśród konsumentów (na targach i jarmarkach) na sprzedaż produktów bez opakowania do celów bezpośredniej konsumpcji, a ponadto umożliwia złożenie całego produktu „Valašský frgál” z części z różną masą.

ii.

pkt 3.2 akapit szósty jednolitego dokumentu a. Należy zmienić zdanie pierwsze w akapicie szóstym poprzez dodanie wyrażenia „i podczas dystrybucji na potrzeby sprzedaży do celów bezpośredniej konsumpcji”, a po zmienionym zdaniu pierwszym w akapicie pierwszym dodaje się dwa nowe zdania w brzmieniu: „Placki bez opakowania muszą być przewożone w odpowiednich pojemnikach umożliwiających zachowanie jakości i higieny, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących etykietowania określonych w obowiązujących przepisach. Placków nie wolno przepakowywać, po przewiezieniu są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży bezpośredniej.”. b. Nowe brzmienie akapitu szóstego: „W miejscu produkcji i podczas dystrybucji na potrzeby sprzedaży do celów bezpośredniej konsumpcji placki można sprzedawać bez opakowania. Placki bez opakowania muszą być przewożone w odpowiednich pojemnikach umożliwiających zachowanie jakości i higieny, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących etykietowania określonych w obowiązujących przepisach. Placków nie wolno przepakowywać, po przewiezieniu są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży bezpośredniej.” c. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana pierwsza, oraz pkt (i) lit. b), zmiana druga

2.   zmiana

i.

pkt 4.2 („Cechy charakterystyczne”) tiret szóste, a w konsekwencji pkt 4.5 „Metoda stosowana w produkcji poszczególnych mas” akapit szósty (dotyczący masy jagodowej) specyfikacji produktu a. Należy zmienić tiret szóste przez dodanie wyrażenia: „to samo dotyczy masy truskawkowej, żurawinowej i masy z owoców leśnych; właściwości odpowiadają rodzajowi wykorzystanych owoców”, a akapit szósty (dotyczący masy jagodowej) poprzez dodanie na jego końcu wyrażenia: „to samo dotyczy masy truskawkowej, żurawinowej i masy z owoców leśnych.”. b. Uzasadnienie: Należy poszerzyć gamę owoców wykorzystywanych do produkcji masy ze względu na innowacje stymulowane popytem wśród konsumentów i lepszą dostępnością surowców.

ii.

pkt 3.2 akapit 3 jednolitego dokumentu i w związku z tym również pkt 3.3 akapit dziesiąty jednolitego dokumentu a. W pkt 3.2 akapit trzeci zdanie pierwsze do wykazu owoców w nawiasie należy dodać słowa: „truskawki, żurawina, owoce leśne”. b. Należy zmienić pkt 3.3 akapit dziesiąty zdanie pierwsze poprzez dodanie następującego wyrażenia: „to samo dotyczy masy truskawkowej, żurawinowej i masy z owoców leśnych”. c. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana druga, pkt (i) lit. b).

3.   zmiana

i.

pkt 4.2 („Skład”) zdanie pierwsze „specyfikacji produktu” a. Należy usunąć słowa „średnioziarnista” i „lub wymieszane trzy rodzaje mąki: gładkiej, średnioziarnistej i gruboziarnistej”. b. Uzasadnienie: Producenci tradycyjnie wykorzystują mieszanki różnych rodzajów mąki pszennej, co nie wpływa na ostateczne właściwości produktu, w związku z czym w celu zapewnienia jasności należy usunąć informacje na temat rodzajów mąki pszennej.

ii.	pkt 3.3 akapit pierwszy jednolitego dokumentu a. Należy usunąć wyrażenie „mąka pszenna polohrubá (średnioziarnista) lub wymieszane trzy rodzaje mąki: hladká (gładka), polohrubá (średnioziarnista) i hrubá (gruboziarnista)”. b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana trzecia, pkt (i) lit. b).

4.   zmiana

i.

pkt 4.2 i nast. specyfikacji produktu a. W związku z powyższym w całym dokumencie termin „substytut cukru” zastępuje się terminem „naturalny substytut cukru (fruktoza)”. b. Uzasadnienie: W celu zapewnienia precyzji terminologicznej i jasności konieczne jest ujednolicenie w całym dokumencie terminu opisującego jeden z surowców (rodzaju substytutu cukru).

ii.	pkt 3.3 i nast. jednolitego dokumentu a. W związku z powyższym w całym dokumencie termin „substytut cukru” zastępuje się terminem „naturalny substytut cukru (fruktoza)”. b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana czwarta, pkt (i) lit. b).

5.   zmiana

i.

pkt 4.2 i nast. specyfikacji produktu a. W całym dokumencie po wyrażeniu „żółtka” należy dodać wyrażenie „lub jaja całe”. b. Uzasadnienie: Biorąc pod uwagę różnice między rodzinnymi recepturami poszczególnych producentów wynikające z obecnej specyfikacji, wykorzystania całych jaj – choć jest to stosunkowo rzadka praktyka – nie można wykluczyć, ponieważ ich stosowanie nie zmienia ostatecznych właściwości produktu.

ii.	pkt 3.3 i nast. jednolitego dokumentu a. W całym dokumencie po wyrażeniu „żółtka” należy dodać wyrażenie „lub jaja całe”. b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana piąta, pkt (i) lit. b).

6.   zmiana

i.

pkt 4.2 („Skład”) zdanie pierwsze „specyfikacji produktu” a. Wyrażenie „soki owocowe (cytrynowy, jabłkowy, gruszkowy)” należy przenieść i dodać po zdaniu pierwszym jako zdanie drugie w następującym brzmieniu: „Można dodać soki owocowe (cytrynowy, jabłkowy, gruszkowy).” b. Uzasadnienie: W celu zachowania spójności z pierwszym zdaniem „Składu” konieczna jest zmiana wykazu składników. Ponadto biorąc pod uwagę różnice między rodzinnymi recepturami poszczególnych producentów wynikające z obecnej specyfikacji należy zmienić zasady wykorzystania soków owocowych. Zmiana ta wynika z obecnego brzmienia zdania ostatniego w pkt 4.2 „Skład”.

ii.

pkt 3.3 akapit pierwszy jednolitego dokumentu a. Wyrażenie „soki owocowe (cytrynowy, jabłkowy, gruszkowy)” należy przenieść i dodać po zdaniu pierwszym jako zdanie drugie w następującym brzmieniu: „Można dodać soki owocowe (cytrynowy, jabłkowy, gruszkowy).” b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana szósta, pkt (i) lit. b).

7.   zmiana

i.

pkt 4.2 („Skład”) „specyfikacji produktu” a. Wyrażenie „ogólnej masy ciasta” należy zastąpić w całym tym akapicie wyrażeniem „ogólnej masy mąki”. b. Uzasadnienie: Po zarejestrowaniu oznaczenia geograficznego rygorystyczna kontrola proporcji surowców wykorzystywanych do produkcji ciasta wykazała błąd formalny polegający na tym, że proporcje poszczególnych surowców użytych do wytworzenia ciasta zostały błędnie podane w stosunku do ostatecznej masy ciasta. W rzeczywistości należy je podać w odniesieniu do masy mąki. Proporcje surowców muszą być podane w stosunku do mąki, w przeciwnym razie ciasto byłoby niezdatne do wykorzystania.

ii.	pkt 3.3 akapit drugi jednolitego dokumentu: a. Wyrażenie „ogólnej masy ciasta” należy zastąpić w całym tym akapicie wyrażeniem „ogólnej masy mąki”. b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana siódma, pkt (i) lit. b).

II.   Zmiany dotyczące punktu „Metoda stosowana w produkcji”

1.   zmiana

i.

pkt 4.5 akapit pierwszy zdanie ostatnie specyfikacji produktu a. Po zdaniu ostatnim w akapicie pierwszym dodaje się dwa zdania w brzmieniu: „W przypadku dystrybucji na potrzeby sprzedaży do celów bezpośredniej konsumpcji placki bez opakowania muszą być przewożone w odpowiednich pojemnikach umożliwiających zachowanie jakości i higieny, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących etykietowania określonych w obowiązujących przepisach. Placków nie wolno przepakowywać, po przewiezieniu są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży bezpośredniej.”. b. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana pierwsza, pkt (i) lit. b).

2.   zmiana

i.

pkt 4.5 („Metoda stosowana w produkcji poszczególnych mas”) akapit trzeci (dotyczący masy marchwiowej) specyfikacji produktu a. W zdaniu drugim należy dodać następujące wyrażenie: „lub, w zależności od lokalnych zwyczajów, tylko wodę pitną,”. b. Zdanie drugie otrzymuje w ten sposób brzmienie: „Do mieszaniny dodaje się cukier lub naturalny substytut cukru i mleko lub, w zależności od lokalnych zwyczajów, tylko wodę pitną, a następnie gotuje mieszaninę.” c. Uzasadnienie: Biorąc pod uwagę różnice między rodzinnymi recepturami poszczególnych producentów wynikające z obecnej specyfikacji należy zmienić zasady wykorzystania pewnych składników w tym rodzaju masy.

3.   zmiana

i.

pkt 4.5 („Metoda stosowana w produkcji poszczególnych mas”) akapit szósty (dotyczący masy jagodowej) specyfikacji produktu a. Konieczne jest przeformułowanie całego akapitu. b. Wcześniejszy tekst: „Masa jagodowa jest połączeniem wytrzymałego na pieczenie dżemu jagodowego i świeżych, duszonych lub mrożonych jagód, które rozkłada się na dżemie jagodowym”. c. Nowe sformułowanie (wraz ze zmianą drugą w punkcie „Zmiany w opisie produktu” niniejszego wniosku): „Masa jagodowa jest wytwarzana ze świeżych, duszonych lub mrożonych jagód, które mogą być rozłożone na dżemie wytrzymałym na pieczenie; to samo dotyczy masy truskawkowej, żurawinowej i masy z owoców leśnych”. d. Uzasadnienie: Należy poszerzyć gamę owoców wykorzystywanych do produkcji masy ze względu na innowacje stymulowane popytem wśród konsumentów i lepszą dostępnością surowców. Ponadto, biorąc pod uwagę różnice między rodzinnymi recepturami poszczególnych producentów zgodnie z obowiązującymi specyfikacjami, wynikające z tradycji rodzinnych i lokalnych oraz zróżnicowanego statusu społecznego piekarzy i ich klientów, należy zmienić zasady dotyczące tego rodzaju masy.

4.   zmiana

i.

pkt 4.5 („Metoda stosowana w produkcji poszczególnych mas”) akapit siódmy (dotyczący masy morelowej) specyfikacji produktu a. Konieczne jest przeformułowanie całego akapitu. b. Nowe brzmienie: „Masa morelowa jest wytwarzana ze świeżych, duszonych lub mrożonych moreli, które mogą być pokrojone na mniejsze części i mogą być rozłożone na dżemie wytrzymałym na pieczenie”. c. Uzasadnienie: Zob. część II, zmiana trzecia, pkt (i) lit. d).

5.   zmiana

i.

pkt 4.5 („Metoda stosowana w produkcji poszczególnych mas”) akapit jedenasty (dotyczący masy marchwiowej) specyfikacji produktu a. Słowo „z dodatkiem” w zdaniu drugim należy zastąpić wyrażeniem „można dodać”. b. Uzasadnienie: Biorąc pod uwagę różnice między rodzinnymi recepturami poszczególnych producentów wynikające z obecnej specyfikacji należy zmienić zasady dotyczące tego rodzaju masy. Zmiana ta wynika z obecnego brzmienia zdania ostatniego w pkt 4.2 „Skład”.

ii.

Punkt 3.3 akapit piętnasty jednolitego dokumentu: a. Słowo „mak” należy przenieść i dodać na końcu akapitu piętnastego w ramach następującego wyrażenia: „można dodać mak.” b. Nowe brzmienie: Masa marchwiowa: marchew świeża, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, cukier waniliowy, masło, tłuszcz roślinny, olej roślinny, mąka pszenna gładka, woda pitna, cynamon mielony, sól; można dodać mak. c. Uzasadnienie: Zob. część I, zmiana piąta, pkt (i) lit. b).

III.   Poprawki redakcyjne

1.   zmiana

Zgodnie z nowym wzorem jednolitego dokumentu zmieniono strukturę pkt 5 jednolitego dokumentu w drodze usunięcia powtórzonych informacji i doprecyzowania całego tekstu do celów nowego wzoru. Przedmiotowa zmiana ma charakter wyłącznie redakcyjny; nie wprowadza się żadnej zmiany w specyfikacji produktu.

2.   zmiana

Zgodnie ze zmianami w prawodawstwie numeracja jednolitego dokumentu musi być dostosowana do obecnego wzoru.

3.   zmiana

W pkt 2 specyfikacji produktu („Grupa”) konieczna jest zmiana nazwy grupy oraz adresu do korespondencji i danych kontaktowych.

IV.   Zmiany dotyczące wyłącznie jednolitego dokumentu

1.   zmiana

pkt 3 jednolitego dokumentu – Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym

a.	W zdaniu pierwszym należy dodać słowo „krojenie”.

b.

Nowe brzmienie: „Przez wzgląd na jakość i higienę produkcji wszystkie jej etapy, od produkcji ciasta (ze względu na technologię między poszczególnymi etapami produkcji ciasta drożdżowego nie można robić przerw) do smarowania ciasta masą, pieczenia placków i ich krojenia i pakowania, muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze.”

c.	Uzasadnienie: Wyjaśnienie jest konieczne w celu wyeliminowania istotnych wieloznaczności, ponieważ logiczna kolejność postępowania z plackami sprawia, że informacja o krojeniu ma kluczowe znaczenie dla określenia całego procesu produkcji placków, co jest zgodne pkt 4.5 ppkt 1 zdanie czternaste.

2.   zmiana

Pkt 3 jednolitego dokumentu – Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp.

a.	Należy dodać zdanie w brzmieniu: „Placki mogą być sprzedawane bez opakowania do celów bezpośredniej konsumpcji.”

b.	Uzasadnienie: Zmiana jest konieczna ze względu na brzmienie pkt 4.2 akapit pierwszy zdanie siódme specyfikacji produktu oraz zmianę pierwszą wynikającą z części I niniejszego wniosku.

JEDNOLITY DOKUMENT

„VALAŠSKÝ FRGÁL”

Nr UE: PGI-CZ-0805-AM01 – 28.8.2020

ChNP ( ) ChOG (X)

1.   Nazwa lub nazwy [(ChNP lub ChOG)]

„Valašský frgál”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Republika Czeska

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu (zgodnie z załącznikiem XI)

Klasa 2.3

Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Okrągły placek o średnicy 30–32 cm. Placek (gwarowo określany także jako „vdolek”, „pecák” lub „lopaťák”) z delikatnego ciasta drożdżowego pokrytego masą.

Barwa placka po upieczeniu: ciasto – złociste, wypieczone; masa – charakterystyczna barwa masy posypanej jasną kruszonką, startym ciastem piernikowym, mielonym cynamonem, polanej rozpuszczonym masłem i posypanej cukrem.

Rodzaje masy – gruszkowa, twarogowa, makowa, powidłowa, owocowa (śliwki, jabłka, jagody, morele, truskawki, żurawina, owoce leśne), orzechowa, kapuściana (z kapusty świeżej lub kiszonej), marchwiowa, z kalarepy. Masa stanowi ok. 42–48 % produktu.

Placek kładzie się na okrągłej papierowej podkładce i pakuje w termokurczliwą folię spożywczą lub w inną folię spożywczą stosowaną na rynku. Placek może być także umieszczony w papierowym, plastikowym lub drewnianym pudełku lub w opakowaniu z papieru pergaminowego.

Rodzaje opakowania: „frgál” cały: 600–700 g; „frgál” przepołowiony: 300–350 g; „frgál” – ćwiartka: 150–175 g.

W miejscu produkcji i podczas dystrybucji na potrzeby sprzedaży do celów bezpośredniej konsumpcji placki można sprzedawać bez opakowania. Placki bez opakowania muszą być przewożone w odpowiednich pojemnikach umożliwiających zachowanie jakości i higieny, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących etykietowania określonych w obowiązujących przepisach. Placków nie wolno przepakowywać, po przewiezieniu są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży bezpośredniej.

„Valašský frgál” można wprowadzać do obrotu także w postaci zamrożonej. Zamrażanie nie zmienia właściwości produktu. Do chłodni dostarcza się zapakowany produkt. Zamrożony produkt można przechowywać w temperaturze -18 °C lub niższej przez 9 miesięcy. Po rozmrożeniu placek należy spożyć w ciągu 24 godzin. Informacje dotyczące okresu przydatności do spożycia i warunków przechowywania podaje się na opakowaniu.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Do produkcji ciasta stosuje się następujące surowce: mąka pszenna, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru (fruktoza), tłuszcz roślinny lub olej roślinny lub smalec wieprzowy lub masło, żółtka pasteryzowane lub świeże lub jaja całe pasteryzowane lub świeże, mleko w proszku lub świeże lub woda pitna, drożdże piekarnicze i sól; obecnie dozwolone jest dodawanie do ciasta polepszacza w celu utrzymania produktu w stanie świeżym. Można dodać soki owocowe (cytrynowy, jabłkowy, gruszkowy).

Głównym składnikiem placka jest mąka, pozostałe składniki muszą spełniać następujące wymagania w zakresie limitów wagowych: tłuszcze (tłuszcz lub olej roślinny lub smalec wieprzowy lub masło) – przynajmniej 20 % ogólnej masy mąki, cukier lub naturalny substytut cukru (fruktoza) – przynajmniej 10 % ogólnej masy mąki (w razie zastosowania innego naturalnego substytutu zawartość odpowiada poziomowi jego słodyczy), żółtka lub jaja całe – przynajmniej 5 % ogólnej masy mąki. Objętość soku owocowego, drożdży, soli i pozostałych surowców mających wpływ na smak różni się w zależności od receptury stosowanej przez danego producenta.

Masa musi stanowić ok. 42–48 % ogólnej masy surowego produktu.

Do produkcji masy stosuje się następujące surowce:

masa gruszkowa: twaróg gruszkowy z gruszek suszonych, twaróg śliwkowy lub dżem owocowy, jabłka suszone, starte ciasto piernikowe, aromat na bazie eteru rumowego (dalej „aromat”), badian mielony, cukier waniliowy, woda pitna.

masa twarogowa: twaróg (tvaroh měkký), cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, żółtka pasteryzowane lub świeże lub jaja całe pasteryzowane lub świeże, woda pitna, rodzynki, cukier waniliowy lub budyń waniliowy (można dodać sok owocowy), olej roślinny, aromat, mielony kwiat muszkatołowy, stabilizator twarogu, owoce leśne.

masa makowa: mak mielony, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, mleko w proszku lub świeże, woda pitna, tłuszcz roślinny, mąka pszenna gładka, cukier waniliowy, rodzynki, bułka tarta, cynamon mielony, aromat.

masa powidłowa: powidła śliwkowe, cukier waniliowy lub naturalny substytut cukru, woda pitna, aromat.

masa jabłkowa: tarte jabłka lub mus z jabłek, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, cukier waniliowy, cynamon mielony, orzechy siekane, rodzynki, woda pitna.

masa orzechowa: orzechy mielone (włoskie, laskowe lub mieszane), cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, mąka pszenna hladká (gładka), mleko, masło lub tłuszcz roślinny lub olej roślinny, bułka tarta, dżem morelowy, woda pitna, rodzynki, cukier waniliowy, aromat.

masa marchwiowa: marchew świeża, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, cukier waniliowy, masło, tłuszcz roślinny, olej roślinny, mąka pszenna gładka, woda pitna, cynamon mielony, sól; można dodać mak.

masa jagodowa: jagody świeże, w kompocie lub mrożone, dżem jagodowy. To samo dotyczy masy truskawkowej, żurawinowej i masy z owoców leśnych.

masa morelowa: morele świeże, w kompocie lub mrożone, dżem morelowy.

masa śliwkowa: śliwki świeże, w kompocie lub mrożone, powidła śliwkowe, mak mielony, cukier lub naturalny substytut cukru.

masa kapuściana: świeża kapusta szatkowana lub dokładnie wypłukana kapusta kiszona, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, masło lub tłuszcz roślinny lub olej roślinny, mąka pszenna gładka, woda pitna, pieprz czarny mielony, sól.

masa z kalarepy: kalarepy świeże, cukier buraczany lub naturalny substytut cukru, masło lub tłuszcz roślinny lub olej roślinny, mąka pszenna gładka, sok cytrynowy lub jabłkowy, woda pitna, pieprz czarny mielony, nać pietruszki świeża lub suszona, sól.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Przez wzgląd na jakość i higienę produkcji wszystkie jej etapy, od produkcji ciasta (ze względu na technologię między poszczególnymi etapami produkcji ciasta drożdżowego nie można robić przerw) do smarowania ciasta masą, pieczenia placków i ich krojenia i pakowania, muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze. Produkcja masy nie musi odbywać się na wyznaczonym obszarze.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Krojenie i pakowanie produktów bezpośrednio u producenta jest uzasadnione ze względu na charakter produktu – chodzi o produkt przeznaczony do bezpośredniej konsumpcji, dlatego, aby zagwarantować odpowiednią jakość, krojenie i pakowanie musi odbywać się u producenta. W czasie transportu gotowych niepakowanych wyrobów dochodziłoby do obniżenia ich jakości przez połamanie, zgniecenie lub naruszenie przepisów dotyczących higieny. Ponadto konieczne jest umieszczenie na opakowaniu oznaczenia w formie etykiety, na której podaje się dane producenta, skład produktu i wszystkie pozostałe obowiązkowe informacje, gwarantujące pochodzenie produktu z wyznaczonego obszaru i stanowiące podstawę do ewentualnej kontroli. Placki mogą być sprzedawane bez opakowania do celów bezpośredniej konsumpcji.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Producent placków „Valašský frgál” musi umieścić na opakowaniu produktu wyraźnie widoczny napis „Valašský frgál”. Ponadto na opakowaniu należy umieścić logo chronionego oznaczenia geograficznego, które jest informacją dla klientów, a także podstawą do kontroli przeprowadzanej przez organ kontrolny oraz gwarancją identyfikowalności produktu. Jeżeli sprzedaje się produkty bez opakowania, nazwę produktu „Valašský frgál” należy umieścić na widocznym miejscu w punkcie sprzedaży i musi ona spełniać wymogi dotyczące etykietowania określone w obowiązujących przepisach.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Valašsko – kraina geograficzna w południowo-wschodniej części Republiki Czeskiej. Granicę obszaru stanowią granice następujących gmin (począwszy od wschodniej części obszaru): Velké Karlovice, Horní Bečva, Čeladná, Kunčice pod Ondřejníkem, Kozlovice, Měrkovice, Tichá, Vlčovice, Kopřivnice, Štramberk, Lichnov, Veřovice, Mořkov, Hodslavice, Straník, Kojetín, Loučka, Bernartice, Hůrka, Starojická Lhota, Vysoká, Hustopeče, Milotice, Špičky, Skalička, Horní Tešice, Rouské, Všechovice, Provodovice, Komárno, Podhradní Lhota, Rajnochovice, Držková, Rusava, Lukoveček, Fryšták, Mladcová, Zlín-Prštné, Zlín-Jaroslavice, Březnice, Želechovice, Lípa, Zádveřice, Vizovice, Slopné, Haluzice, Vlachovice, Vrbětice, Popov, Jestřábí, Štítná nad Vláří, Bylnice, Brumov, Nedašov, Nedašova Lhota, Študlov, Střelná, Francova Lhota, Valašská Senice, Hovězí, Halenkov, Nový Hrozenkov.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Wniosek jest uzasadniony ze względu na specyfikę i renomę produktu, który jest znany nie tylko w regionie Valašsko. Pierwsze pisemne wzmianki o wielkich okrągłych plackach („vdolki”, „frgály”) znajdują się w kronice J.H.A. Gallaša „Bromatologia moravo-rustica” z roku 1826. W kronice opisano placki z mąki pszennej lub żytniej, posmarowane twarogiem, powidłami lub masą z ugotowanych i rozgniecionych suszonych gruszek, która jest charakterystyczna dla regionu – występuje tylko na wyznaczonym obszarze regionu Valašsko.

Produkcja placków „Valašský frgál” odbywa się zgodnie z historycznymi recepturami pochodzącymi z wyznaczonego obszaru. Najstarsze z nich zachowały się w dokumentach z 1826 r. Zgodnie z ludową tradycją ten specyficzny placek pieczono przede wszystkim na różnego rodzaju uroczystości w regionie Valašsko, takie jak śluby, chrzciny, Boże Narodzenie, Wielkanoc i dożynki. Biedniejsze rodziny przygotowywały go tylko na Boże Narodzenie. W bogatszych rodzinach „frgál” był podawany w niedzielę. Wielkość placka (średnica 30–32 cm) jest związana z wielkością łopaty, którą do pieca wkładało się chleb. Do produkcji placków stosowano przede wszystkim domowe produkty, takie jak suszone owoce, twaróg, zmieloną w domu mąkę, masło, smalec wieprzowy, olej lniany, jaja, mleko.

Najbardziej znany jest „Valašský frgál hruškový” z masą z suszonych gruszek. Dawniej grusza rosła przy każdym gospodarstwie w regionie Valašsko. Najczęstszą odmianą gruszek były tzw. „ovesňanky”, niewielkie owoce o bogatym i bardzo słodkim miąższu. Do suszenia nadawały się także inne odmiany gruszek, przede wszystkim te dojrzewające jesienią. Aby były odpowiednio dojrzałe, zbierano je dopiero po pierwszych przymrozkach. Następnie suszono je powoli w suszarniach, najlepiej ogrzewanych drewnem z drzew owocowych. Bardzo ważne było ich dokładne wysuszenie, a potem przechowywanie na strychu w wiszących workach płóciennych. Przepisy na twaróg z suszonymi gruszkami i na wielkie placki z innymi masami przekazywano z pokolenia na pokolenie od kilkuset lat.

Cechy, które odróżniają placek „Valašský frgál” od innych wyrobów piekarniczych:

metoda produkcji ciasta i jego skład – rzadkie składniki ciasta najpierw uciera się trzepaczką do momentu uzyskania gładkiej masy. Następnie dodaje się rozpuszczony tłuszcz i ponownie uciera się całość na gładką masę. Dopiero później dodaje się drożdże i stopniowo dosypuje się mąkę, wyrabiając gładkie ciasto, które należy ugniatać do pojawienia się w nim pęcherzyków powietrza (powinno zawierać dużo powietrza). Ciasto nie może być lepkie.

—	ciasto rozwałkowuje się, aby uzyskać okrągły placek. Stosowany do wałkowania wałek jednoręczny również pochodzi z regionu Valašsko. Równomierne rozwałkowanie ciasta w kierunku od środka na boki powoduje, że po upieczeniu ciasto jest cienkie, ale zwarte i miękkie, oraz ma delikatną strukturę.

—	ponadto typową regionalną cechą jest smarowanie placka „frgál” jednym rodzajem masy. Jak wynika ze źródeł historycznych, placka „frgál” nigdy nie smarowano kilkoma rodzajami masy. Najbardziej typową wykorzystywaną masą jest masa z suszonych gruszek.

—	inną cechą charakterystyczną produktu „Valašský frgál” jest duża ilość masy, która stanowi około 42–48 % masy ciasta przed pieczeniem.

Wieść o tych plackach dotarła w XIX w. aż do Pragi. Placki, a także wiele innych wyrobów z regionu Valašsko, przywieziono m.in. na wystawę krajową w Pradze – Holeszowicach pod koniec XIX w., gdzie zyskały duże uznanie zwiedzających. Renoma placków utrzymała się do dnia dzisiejszego. Wiele informacji o nich można znaleźć w Internecie, w prasie regionalnej i krajowej oraz w przewodnikach turystycznych. Uzyskały one także szereg odznaczeń na wystawach i targach: Zlatá Salima 2006 r. i 2008 r., Perla Zlínska 2006 r., 2007 r. i 2008 r., Trendy 2006 r., HIT 2006 r. Moderní obchod, Značka kvality KLASA w 2007 r.).

Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu

https://isdv.upv.cz/doc/vestnik/2021/vestnik_UPV_202108.pdf#page=187

Věstník nr 8, 24.2.2021, s. 187 i nast.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.