System ochrony euro przed fałszowaniem

 

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

Ustanawia system umożliwiający państwom członkowskim Unii Europejskiej (UE) gromadzenie i wymianę informacji dotyczących podrobionych banknotów i monet między sobą, z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC), Komisją Europejską, Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) i państwami trzecimi, jeśli jest to wymagane.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Zakres

Rozporządzenie (WE) 1339/2001 poszerza zakres niniejszego rozporządzenia o państwa członkowskie UE, które nie należą do strefy euro.

Główne cechy systemu ochrony euro

• Informacje techniczne dotyczące podrobionych banknotów i monet euro są systematycznie przekazywane przez organy państw członkowskich (głównie krajowe banki centralne) do EBC; z kolei EBC jest odpowiedzialny za ich gromadzenie i przetwarzanie.
• Organy państw członkowskich UE muszą zezwolić swoim Krajowym Centrom Analiz na sprawdzanie banknotów, w odniesieniu do których istnieje podejrzenie, że zostały podrobione, oraz zezwolić Krajowemu Centrum Analiz Monet na sprawdzanie monet, w odniesieniu do których istnieje podejrzenie. Organy te muszą przesyłać EBC każdy nowy rodzaj banknotów, w odniesieniu do których istnieją podejrzenia o podrabianie, a także przesyłać Europejskiemu Centrum Technicznemu i Naukowemu (ECTN) każdy nowy rodzaj monet, w odniesieniu do których istnieje takie podejrzenie.
• Instytucje kredytowe, inni dostawcy usług płatniczych oraz inne instytucje biorące udział w sortowaniu i publicznym rozprowadzaniu banknotów i monet objęte są określonymi obowiązkami. Państwa członkowskie UE muszą ustanowić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary dla instytucji, które nie wywiązują się ze swoich obowiązków.
• Współpraca (m.in. w ramach programu Perykles ustanowionego na mocy rozporządzenia (UE) nr 2021/840) między odpowiednimi organami poszczególnych państw członkowskich UE (w szczególności krajowymi biurami centralnymi ustanowionymi zgodnie z konwencją międzynarodową o zwalczaniu fałszowania pieniędzy), EBC, Komisją Europejską oraz Europolem.
• Informacje dotyczące przypadków fałszowania euro są gromadzone centralnie na szczeblu krajowym i przekazywane do Europolu.
• System zakłada także współpracę z państwami trzecimi oraz organizacjami międzynarodowymi, w tym z Międzynarodową Organizacją Policji Kryminalnej (Interpol).

Państwa członkowskie UE muszą przekazać Komisji i EBC listę organów, które zostały wyznaczone do identyfikowania podrobionych banknotów i monet.

Komisja Europejska ustanawia grupę ekspertów do spraw podrabiania euro, która ma:

• pomagać w tworzeniu propozycji zmian aktów prawnych lub inicjatyw dotyczących polityki związanej z fałszowaniem banknotów i monet;
• współpracować z Komisją, państwami członkowskimi UE, ECTN, EBC i Europolem;
• przekazywać informacje i ustanawiać dobre praktyki dotyczące zapobiegania fałszowaniu pieniędzy i zwalczania tego procederu, a także analizować jego skutki;
• doradzać Komisji w sprawie wprowadzania w życie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 i programu Perykles.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Ma ona zastosowanie od 01 stycznia 2002 r. Niemniej jednak od 4 lipca 2001 r. stosuje się je w odniesieniu do banknotów i monet, które nie zostały jeszcze wyemitowane, ale których emisja była zaplanowana.

KONTEKST

Wdrożone przed wprowadzeniem euro w 2002 roku rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ma na celu ochronę banknotów i monet euro przed fałszowaniem.

Stanowi ono uzupełnienie dla szeregu podjętych wcześniej decyzji dotyczących:

• utworzenia krajowych centrów analiz oraz krajowych centrów analiz monet;
• ustanowienia Centrum Analiz Fałszerstw;
• gromadzenia informacji technicznych na temat fałszowania euro przez EBC i ECTN, które jest odpowiedzialne za analizowanie monet euro;
• wprowadzenia sankcji karnych za fałszowanie euro.

Więcej informacji:

• Przeciwdziałanie fałszerstwom (Komisja Europejska);
• Ochrona euro (Europejski Bank Centralny)
• Przeciwdziałanie fałszerstwom (Europejski Bank Centralny).

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6–10).

Kolejne zmiany rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/840 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem na lata 2021–2027 (program „Perykles IV”) i uchylające rozporządzenie (UE) nr 331/2014 (Dz.U. L 186 z 27.5.2021, s. 1–11).

Decyzja Komisji z dnia 12 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia grupy ekspertów z dziedziny fałszerstwa monet (Dz. U. C 58 z 13.2.2016 r., s. 5–7).

Umowa pomiędzy Europejskim Urzędem Policji (Europol) a Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) (Dz.U. C 123 z 17.4.2015, s. 1–5).

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/62/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie prawnokarnych środków ochrony euro i innych walut przed fałszowaniem, zastępująca decyzję ramową Rady 2000/383/WSiSW (Dz.U. L 151 z 21.5.2014, s. 1–8).

2013/211/UE: Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie nominałów, parametrów, reprodukcji, wymiany i wycofywania banknotów euro (EBC/2013/10) (Dz.U. L 118 z 30.4.2013, s. 37–42).

Zobacz tekst skonsolidowany.

2010/597/UE: Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 września 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (EBC/2010/14) (Dz.U. L 267 z 9.10.2010, s. 1–20).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1210/2010 z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie weryfikacji autentyczności monet euro oraz postępowania z monetami euro nienadającymi się do obiegu (Dz.U. L 339 z 22.12.2010, s. 1–5).

Decyzja Rady 2003/861/WE z dnia 8 grudnia 2003 r. dotycząca analizy technicznej i współpracy w odniesieniu do fałszywych monet euro (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 44).

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1339/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem na Państwa Członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty (Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 11).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Decyzja Rady 2001/887/WSiSW z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 329 z 14.12.2001, s. 1–2).

2001/912/WE: Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie niektórych warunków dotyczących przystąpienia do Systemu Monitorowania Fałszerstw (SMF) (EBC/2001/11) (Dz.U. L 337 z 20.12.2001, s. 49–51).

Ostatnia aktualizacja: 15.02.2023