22.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 76/53

(1)

Zgodnie z art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) Unia ustanawia rynek wewnętrzny, działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest zrównoważony wzrost gospodarczy, oraz wspiera postęp naukowo-techniczny. Stworzenie warunków prawnych, które umożliwią przedsiębiorstwom dostosowanie działalności w zakresie produkcji i dystrybucji ponad granicami krajowymi oraz zapewnią przedsiębiorstwom większy wybór i większe możliwości, przyczynia się do osiągnięcia tego celu. Jednolity patent zapewniający takie same skutki na całym terytorium Unii powinien stanowić jeden z instrumentów prawnych, jakie mają do swojej dyspozycji przedsiębiorstwa.

(2)

Zgodnie z art. 118 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i w kontekście ustanawiania i funkcjonowania rynku wewnętrznego przyjmowane środki powinny dotyczyć utworzenia jednolitej ochrony patentowej w całej Unii i ogólnounijnych scentralizowanych systemów zezwoleń, koordynacji i nadzoru.

(3)

W dniu 5 lipca 2000 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie patentu wspólnotowego, którego celem było utworzenie jednolitego patentu zapewniającego jednolitą ochronę w całej Unii. W dniu 30 czerwca 2010 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie ustaleń dotyczących tłumaczeń patentu Unii Europejskiej (zwanego dalej „proponowanym rozporządzeniem w sprawie tłumaczeń”), który zawiera ustalenia mające zastosowanie do patentu Unii Europejskiej.

(4)

Na posiedzeniu Rady w dniu 10 listopada 2010 r. odnotowano, że nie udało się osiągnąć jednomyślności co do prowadzenia dalszych prac nad proponowanym rozporządzeniem w sprawie tłumaczeń. W dniu 10 grudnia 2010 r. potwierdzono, że występują trudności nie do pokonania, które sprawiają, że nie da się osiągnąć jednomyślności ani obecnie, ani w możliwej do przewidzenia przyszłości. Ponieważ porozumienie co do proponowanego rozporządzenia Rady w sprawie tłumaczeń jest konieczne, by doprowadzić do ostatecznego porozumienia w kwestii jednolitej ochrony patentowej w Unii, uznano, że cel polegający na utworzeniu jednolitego systemu ochrony patentowej w Unii nie może zostać osiągnięty w rozsądnym terminie przy zastosowaniu odpowiednich postanowień Traktatów.

(5)

W tej sytuacji dwanaście państw członkowskich, a mianowicie Dania, Niemcy, Estonia, Francja, Litwa, Luksemburg, Niderlandy, Polska, Słowenia, Finlandia, Szwecja oraz Zjednoczone Królestwo, w pismach do Komisji z 7, 8 i 13 grudnia 2010 r. wyraziło chęć podjęcia między sobą wzmocnionej współpracy w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej na podstawie istniejących wniosków, które państwa te poparły podczas negocjacji; w swoich pismach wspomniane państwa poprosiły, by Komisja przedłożyła Radzie wniosek w tej sprawie. Prośby te potwierdzono na posiedzeniu Rady w dniu 10 grudnia 2010 r. Następnie kolejne trzynaście państw członkowskich – Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Irlandia, Grecja, Cypr, Łotwa, Węgry, Malta, Austria, Portugalia, Rumunia i Słowacja powiadomiło Komisję o chęci uczestnictwa w planowanej wzmocnionej współpracy. Ogółem dwadzieścia pięć państw członkowskich zgłosiło chęć nawiązania wzmocnionej współpracy.

(6)

Wzmocniona współpraca powinna zapewnić ramy prawne niezbędne do utworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej w uczestniczących państwach członkowskich oraz zagwarantować przedsiębiorstwom w całej Unii szansę poprawy konkurencyjności przez stworzenie możliwości ubiegania się o uzyskanie jednolitej ochrony patentowej w uczestniczących państwach członkowskich oraz przyczyniania się do postępu naukowo-technicznego.

(7)

Celem wzmocnionej współpracy powinno być utworzenie jednolitego patentu, który zapewniłby taki sam poziom ochrony na terytoriach uczestniczących państw członkowskich, jaki tym wszystkim państwom gwarantowałby Europejski Urząd Patentowy (EPO). Odnośne ustalenia dotyczące tłumaczeń, które będą stanowić nieodzowny element jednolitego systemu patentowego, powinny być proste i racjonalne pod względem kosztów i powinny odpowiadać ustaleniom zawartym we wniosku dotyczącym rozporządzenia Rady w sprawie ustaleń dotyczących tłumaczeń patentu Unii Europejskiej przedstawionym przez Komisję w dniu 30 czerwca 2010 r. oraz we fragmentach zaproponowanego przez prezydencję w listopadzie 2010 r. kompromisu, który spotkał się z szerokim poparciem w Radzie. Ustalenia dotyczące tłumaczeń utrzymywałyby możliwość składania zgłoszeń patentowych w EPO w dowolnym języku Unii i zapewniałyby zwrot kosztów związanych z tłumaczeniem wniosków złożonych w językach innych niż jeden z języków urzędowych EPO. Patent mający jednolity skutek powinien być przyznawany wyłącznie w jednym z języków urzędowych EPO, zgodnie z Konwencją o udzielaniu patentów europejskich (konwencja o patencie europejskim). Nie byłyby wymagane jakiekolwiek inne tłumaczenia, bez uszczerbku dla ustaleń przejściowych, które byłyby proporcjonalne i przez określony czas wymagałyby wykonywania dodatkowych tłumaczeń niemających skutków prawnych i służących wyłącznie do celów informacyjnych. Ustalenia przejściowe wygasłyby w każdym przypadku z chwilą udostępnienia wysokiej jakości tłumaczeń maszynowych z zastrzeżeniem obiektywnej oceny tej jakości. W przypadku sporu właściciela patentu powinny obowiązywać wiążące wymogi dotyczące tłumaczeń.

(8)

Warunki określone w art. 20 TUE oraz w art. 326 i 329 TFUE zostały spełnione.

(9)

Dziedzina, w której nawiązano by wzmocnioną współpracę, tj. ustanowienie środków w celu utworzenia jednolitego patentu zapewniającego ochronę w całej Unii oraz wprowadzenia scentralizowanych ogólnounijnych systemów zezwoleń, koordynacji i nadzoru, jest na mocy art. 118 TFUE jedną z dziedzin podlegających postanowieniom Traktatów.

(10)

Na posiedzeniu Rady w dniu 10 listopada 2010 r. odnotowano, a na posiedzeniu w dniu 10 grudnia 2010 r. potwierdzono, że cel polegający na ustanowieniu jednolitego systemu ochrony patentowej w całej Unii nie może zostać osiągnięty w rozsądnym terminie przez Unię jako całość; oznacza to, że spełniono wymóg określony w art. 20 ust. 2 TUE, zgodnie z którym decyzja upoważniająca do podjęcia wzmocnionej współpracy może zostać przyjęta jedynie w ostateczności.

(11)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie utworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej ma na celu wspieranie postępu naukowo-technicznego oraz funkcjonowania rynku wewnętrznego. Utworzenie jednolitego systemu ochrony patentowej w odniesieniu do grupy państw członkowskich przyczyni się do poprawy poziomu ochrony patentowej dzięki zapewnieniu możliwości uzyskania jednolitej ochrony patentowej na terytoriach uczestniczących państw członkowskich oraz wyeliminowania kosztów i trudności na terytoriach tych państw. W ten sposób realizuje się cele Unii, chroni jej interesy i wzmacnia proces integracji zgodnie z art. 20 ust. 1 TUE.

(12)

Utworzenie jednolitego systemu ochrony patentowej nie zostało uwzględnione w zawartym w art. 3 ust. 1 TFUE wykazie dziedzin, w których Unia ma wyłączne kompetencje. Podstawą prawną tworzenia europejskich praw własności intelektualnej jest art. 118 TFUE zawarty w rozdziale 3 (Zbliżanie ustawodawstw) tytułu VII (Wspólne reguły w dziedzinie konkurencji, podatków i zbliżenia ustawodawstw); w artykule tym mowa jest o ustanowieniu i funkcjonowaniu rynku wewnętrznego stanowiącego jedną z dziedzin, w której zgodnie z art. 4 TFUE Unia ma kompetencje dzielone. W związku z tym utworzenie jednolitego systemu ochrony patentowej wraz z mającymi zastosowanie ustaleniami dotyczącymi tłumaczeń wchodzi w zakres kompetencji niewyłącznych Unii.

(13)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie utworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej jest zgodna z Traktatami i prawem Unii i nie narusza rynku wewnętrznego ani spójności gospodarczej, społecznej lub terytorialnej. Nie stanowi również przeszkody ani nie prowadzi do dyskryminacji w handlu między państwami członkowskimi, nie zakłóca również konkurencji między nimi.

(14)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej nie narusza kompetencji, praw i zobowiązań nieuczestniczących państw członkowskich. Możliwość uzyskania jednolitej ochrony patentowej na terytorium uczestniczących państw członkowskich nie wpływa na dostępność ani warunki ochrony patentowej na terytoriach nieuczestniczących państw członkowskich. Ponadto przedsiębiorstwa z nieuczestniczących państw członkowskich powinny mieć możliwość uzyskania jednolitej ochrony patentowej na terytoriach uczestniczących państw członkowskich na takich samych warunkach co przedsiębiorstwa z uczestniczących państw członkowskich. Wzmocniona współpraca nie ma wpływu na obowiązujące w nieuczestniczących państwach członkowskich przepisy określające warunki uzyskania ochrony patentowej na ich terytoriach.

(15)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie utworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej byłaby zgodna w szczególności z prawem Unii dotyczącym patentów, ponieważ wzmocniona współpraca nie naruszałaby istniejącego dorobku prawnego Unii.

(16)

Pod warunkiem że spełnione zostaną wszelkie warunki uczestnictwa określone w niniejszej decyzji, do wzmocnionej współpracy w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej mogą przystąpić wszystkie państwa członkowskie, które zgodnie z art. 328 TFUE są gotowe przestrzegać aktów już przyjętych w ramach tej współpracy,