52014PC0344

UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

W komunikacie Komisji z lutego 2013 r. „Kosmiczna polityka przemysłowa UE – Uwolnienie potencjału wzrostu gospodarczego w sektorze kosmicznym”[1] wskazano jako jeden z celów kosmicznej polityki przemysłowej UE ustanowienie kompleksowych ram regulacyjnych w celu poprawy spójności prawa i wsparcia powstawania europejskiego rynku produktów i usług kosmicznych. W tym kontekście komunikat odnosi się w szczególności do przyjęcia ewentualnej inicjatywy regulacyjnej dotyczącej produkcji i rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych do celów komercyjnych. W konkluzjach Rady z dnia 30 maja 2013 r. dotyczących powyższego komunikatu stwierdzono potrzebę przeanalizowania istniejących ram prawnych z myślą o promowaniu ochrony, bezpieczeństwa, stabilności oraz rozwoju gospodarczego działalności związanej z przestrzenią kosmiczną, a także zwrócono się do Komisji o dokonanie oceny zapotrzebowania na opracowanie ram legislacyjnych dotyczących przestrzeni kosmicznej w kontekście zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Zgodnie z powyższym niniejszy wniosek dotyczący dyrektywy odnosi się do kwestii rozpowszechniania w Unii w celach komercyjnych danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi, a w szczególności do zagadnienia zdefiniowania i kontrolowania wysokorozdzielczych danych satelitarnych jako osobnej kategorii danych wymagających odrębnego systemu regulacyjnego, w przypadku gdy są rozpowszechniane w celach komercyjnych. Wniosek ma na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania i rozwoju rynku wewnętrznego produktów i usług opartych na wysokorozdzielczych danych satelitarnych przez ustanowienie przejrzystych, uczciwych i spójnych ram prawnych we wszystkich państwach członkowskich. Przedmiotowa dyrektywa jest niezbędna, gdyż na poziomie UE nie istnieją wyraźne gwarancje prawne stanowiące, że rozpowszechnianie danych satelitarnych przez podmioty gospodarcze powinno być w Unii działalnością swobodną i niepodlegającą ograniczeniom, z wyjątkiem rozpowszechniania danych, które można zdefiniować jako wysokorozdzielcze dane satelitarne i które powinny podlegać kontroli ze względu wyższe potencjalne zagrożenie, jakie może pociągać za sobą ich nieupoważnione wykorzystanie. Ponadto na poziomie regulacji krajowych brakuje wspólnego podejścia do przetwarzania wysokorozdzielczych danych satelitarnych oraz do usług i produktów opartych na tych danych. Prowadzi to do rozdrobnienia ram regulacyjnych w Europie, wiążącego się z brakiem spójności, przejrzystości i przewidywalności, co z kolei utrudnia rynkowi pełne wykorzystanie swojego potencjału. Ponadto rosnąca liczba państw członkowskich zdolnych do pozyskiwania wysokorozdzielczych danych oznacza prawdopodobieństwo pogłębienia się problemu, jakim jest rozdrobnienie obowiązujących ram regulacyjnych, co może skutkować powstaniem nowych barier na rynku wewnętrznym i większymi przeszkodami dla konkurencyjności.

W celu przezwyciężenia tych trudności niniejszy wniosek doprowadzi do zbliżenia przepisów państw członkowskich w dziedzinie rozpowszechniania danych satelitarnych, w dążeniu do zapewnienia spójności. Przyczyni się to do zmniejszenia barier biurokratycznych stojących przed przemysłem oraz ułatwi działania niezbędne dla osiągnięcia zgodności z wymogami prawnymi. Dzięki jaśniejszym warunkom zakładania i funkcjonowania przedsiębiorstw poprawi się przewidywalność biznesu. Ograniczone zostaną straty ekonomiczne mogące wynikać z braku jasnych i przewidywalnych warunków pozyskiwania danych oraz stworzone zostaną nowe możliwości biznesowe. Przyjęcie wniosku wywrze istotny pozytywny wpływ na zakładanie i działalność przedsiębiorstw dostarczających wysokorozdzielcze dane satelitarne oraz na sprzedaż danych.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Przez okres prawie dwóch lat Komisja, bezpośrednio lub przez konsultantów zewnętrznych, prowadziła konsultacje dotyczące zagadnień odnoszących się do niniejszego wniosku ze wszystkimi podmiotami instytucjonalnymi w państwach członkowskich oraz z szeroką grupą podmiotów w łańcuchu wartości zaangażowanych w działalność związaną z przestrzenią kosmiczną i rozwiązaniami geoprzestrzennymi.

Dwa badania zamówione przez Komisję u konsultantów zewnętrznych skupiły się na analizie istniejących ram regulacyjnych w odniesieniu do wysokorozdzielczych danych satelitarnych i wraz z innymi źródłami stworzyły podstawę dla przeprowadzonej przez Komisję oceny skutków. W badaniach tych zidentyfikowano rozbieżne zasady i podejścia w odniesieniu do rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych.

Eksperci z Niemiec i Francji, jedynych państw członkowskich, które jak dotychczas ustanowiły szczegółowe przepisy w tej dziedzinie regulujące zdolności techniczne w zakresie wysokorozdzielczych danych satelitarnych, przedstawili Komisji szczegółowe informacje dotyczące dedykowanych systemów regulacyjnych wdrożonych w ich krajach. Zarazem przychylnie odnieśli się do koncepcji wspólnych ram UE. W marcu 2012 r. zorganizowano warsztaty z udziałem ekspertów prawnych ds. przestrzeni kosmicznej, w trakcie których potwierdzono rozdrobnienie ram regulacyjnych w odniesieniu do danych satelitarnych w Europie. Między marcem 2012 r. a październikiem 2013 r. Komisja wielokrotnie przedstawiała swoje spostrzeżenia dotyczące wysokorozdzielczych danych satelitarnych Grupie Ekspertów ds. Polityki Kosmicznej, w skład której wchodzą krajowi eksperci ds. przestrzeni kosmicznej. Omawiano problemy i warianty interwencji regulacyjnej.

W czerwcu i lipcu 2013 r. odbyły się konsultacje z zainteresowanymi stronami, obejmujące zamieszczony w internecie kwestionariusz skierowany do odsprzedawców danych oraz wysłuchanie publiczne mające na celu poznanie poglądów dostawców danych i odsprzedawców danych.

Najważniejsze wnioski płynące ze wspomnianych konsultacji można podsumować w sposób następujący:

– Przedstawiciele przemysłu, a w szczególności odsprzedawcy danych potwierdzają, że istniejące ramy dystrybucji danych satelitarnych, a zwłaszcza wysokorozdzielczych danych satelitarnych, odznaczają się brakiem przejrzystości i przewidywalności oraz nie gwarantują równego traktowania, a zatem uniemożliwiają rynkowi pełne wykorzystanie swojego potencjału. Zdecydowana większość uważa, że podjęcie działań mających na celu zmianę tej sytuacji doprowadziłoby do poprawy otoczenia biznesu.

– Ogólnie rzecz biorąc, państwa członkowskie są otwarte na przyjęcie wspólnego podejścia UE do rozpowszechniania danych satelitarnych, oferującego wyraźne gwarancje dotyczące swobodnego obrotu danymi o niskiej rozdzielczości, a zwłaszcza zapewniającego skuteczne i zintegrowane działanie w kwestiach obejmujących bezpieczeństwo i zagadnienia rynkowe, mających związek z wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi. Wprowadzone środki powinny być proporcjonalne i zapewniać niezbędny poziom bezpieczeństwa. Państwa członkowskie podkreśliły również, że ostateczna odpowiedzialność za decyzje dotyczące bezpieczeństwa musi nadal spoczywać na organach krajowych.

W ocenie skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi określono trzy warianty strategiczne – oprócz scenariusza bazowego – mające służyć osiągnięciu celów przez ustanowienie ram przetwarzania i rozpowszechniania w Unii Europejskiej danych pochodzących z obserwacji Ziemi: wariant 1 – scenariusz bazowy, wariant 2 – zalecenia i wytyczne, wariant 3 – podstawowy instrument prawny i wariant 4 – rozszerzony instrument prawny.

Zidentyfikowane problemy, w tym brak przejrzystości, przewidywalności i równego traktowania, wynikają z braku wspólnej definicji wysokorozdzielczych danych satelitarnych, kryteriów ramowych określających, czy wysokorozdzielcze dane satelitarne należy uznać za wrażliwe, jasnych procedur udzielania zezwoleń, gwarancji swobodnego obrotu i jasnych wymogów dla podmiotów zamierzających zostać dostawcami wysokorozdzielczych danych satelitarnych. Wszystkie te warianty strategiczne, z wyjątkiem scenariusza bazowego, zmierzałyby do rozwiązania wymienionych problemów. Różnica między wariantami 3 i 4 odnosi się do zakresu – wariant 4 przewiduje wydawanie koncesji podmiotom zamierzającym prowadzić działalność w charakterze dostawców danych, co wariant 3 pozostawia państwom członkowskim.

Wariant 3 to wariant preferowany, łączący zadowalający poziom korzyści gospodarczych, strategicznych i społecznych z wysoką skutecznością i efektywnością, a zarazem zostawiający państwom członkowskim maksymalną możliwą swobodę kontrolowania przedsiębiorstw dostarczających danych na ich terytoriach.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Ponieważ inicjatywa przewiduje harmonizację w celu zagwarantowania należytego ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego, właściwą podstawę prawną dla dyrektywy stanowi art. 114 TFUE.

Zasadniczo to postanowienie traktatu stosuje się do dwóch różnych rodzajów sytuacji:

– gdy przepisy przyczyniają się do eliminacji prawdopodobnych przeszkód dla korzystania z podstawowych swobód,

– gdy przepisy przyczyniają się do usunięcia znacznych zakłóceń konkurencji, mogących wynikać ze zróżnicowania przepisów krajowych.

Orzecznictwo ustanowiło praktyczny standard analizy wniosków objętych art. 114 TFUE, wskazując, że proponowane środki muszą rzeczywiście mieć na celu poprawę warunków ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego i być w stanie faktycznie osiągnąć taki skutek.[2]

Niniejszy wniosek jest zgodny z wymogami wynikającymi ze stosowania art. 114 TFUE z następujących względów:

– po pierwsze, poprzez wyraźne gwarancje swobodnego obrotu danymi satelitarnymi o niskiej rozdzielczości zostaje sprecyzowane, że wszelkie dane nieobjęte definicją będą uważane za dane „kategorii biznesowej”, podlegające swobodnemu rozpowszechnianiu niezwłocznie, co pozwala na zapobieganie zakłóceniom w cyklach gospodarczych (art. 5),

– po drugie, dzięki ustanowieniu wspólnych parametrów technicznych wysokorozdzielczych danych satelitarnych (art. 4) możliwe będzie określenie wspólnego zakresu zastosowania zaawansowanego reżimu prawnego i wyznaczenie granic rynku wewnętrznego wysokorozdzielczych danych satelitarnych jako określonego komponentu rynku obserwacji Ziemi. Ponadto sprecyzowanie, którego rodzaju lub jakiej klasy jakości dane satelitarne mogłyby ewentualnie naruszyć interesy bezpieczeństwa i w związku z tym powinny być rozpowszechniane przy zachowaniu pewnych warunków, umożliwia ustanowienie najbardziej odpowiednich wymogów proceduralnych chroniących społeczeństwo,

– po trzecie, poprzez poprawę spójności, przejrzystości i przewidywalności ram regulacyjnych niniejsza dyrektywa zmierza do eliminacji/zapobiegania powstawaniu przeszkód mających związek z krajowymi systemami prawnymi, które utrudniają swobodny obrót wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi w Unii, zgodnie z warunkami kontroli lub udzielania zezwoleń. Przewiduje się, że rozpowszechnianie wysokorozdzielczych danych satelitarnych zatwierdzone zgodnie z niniejszą dyrektywą nie może być później poddawane ponownej ocenie, utrudniane ani ograniczane, jeśli działalność taka spełnia warunki przeprowadzonej kontroli lub procedury udzielania zezwoleń (art. 6 ust. 3),

– po czwarte, w dążeniu do pozytywnej integracji niniejszy wniosek przewiduje podstawowe procedury rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych, promujące równe i niedyskryminujące traktowanie wszystkich odsprzedawców danych w UE przez dostawców danych, zapobiegające prawdopodobnym zakłóceniom konkurencji i dodatkowo zwiększające możliwości rynkowe dostępne w dziedzinie wysokorozdzielczych danych satelitarnych (art. 7 i art. 8).

Podejście regulacyjne wybrane do celów wniosku polega na częściowej harmonizacji. Potwierdza ono zasadę swobodnego obrotu danymi satelitarnymi o niskiej rozdzielczości, lecz ukierunkowane jest tylko na ograniczoną liczbę kluczowych elementów regulacyjnych w krajowych przepisach dotyczących wysokorozdzielczych danych satelitarnych, które opracowane są na tyle dobrze, aby umożliwiały dostosowanie.

Dlatego też zamierzone zbliżenie przepisów ma charakter ograniczony, pozostając w zgodzie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności (art. 5 ust. 3 i 4 TUE).

W szczególności,

– w odniesieniu do pomocniczości wniosek ustanawia wymiar unijny przez wprowadzenie wspólnego podejścia do rozpowszechniania danych satelitarnych w Unii i rozróżnienie między danymi o niskiej i wysokiej rozdzielczości na podstawie proponowanych definicji technicznych. Wniosek ustanawia również wspólne, transakcyjne i oparte na metadanych podejście do oceny rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych oraz przejrzyste procedury, pozostawiając wszystkie nieuregulowane kwestie państwom członkowskim do rozstrzygnięcia zgodnie z ich krajowymi tradycjami regulacyjnymi (np. w zakresie koncesjonowania i kontroli dostawców danych),

– w odniesieniu do proporcjonalności – przez staranny dobór elementów regulacyjnych, które mają zostać dostosowane, wniosek gwarantuje, że działanie Unii będzie proporcjonalne do zidentyfikowanych problemów oraz że zalecane środki będą w rzeczywistości najbardziej odpowiednie dla osiągnięcia celów określonych w art. 1 proponowanej dyrektywy.

Mając na uwadze fakt, że w odniesieniu do szeregu zagadnień operacyjnych przepisy krajowe są adekwatne oraz że jednocześnie uzasadnione interesy bezpieczeństwa państw członkowskich mogą dopuszczać pewne rozbieżności w przepisach krajowych, uznano, że rozporządzenie całkowicie zastępujące obowiązujące przepisy krajowe przez wprowadzenie ogólnounijnego systemu nie jest rozwiązaniem ani uzasadnionym, ani pożądanym przez państwa członkowskie.

W związku z tym dyrektywa zapewniłaby wymaganą elastyczność legislacyjną umożliwiającą ograniczenie działania regulacyjnego do harmonizacji wyłącznie najbardziej istotnych i wystarczająco precyzyjnie sformułowanych podstawowych elementów ram prawnych komercjalizacji danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet operacyjny. Załączona ocena skutków finansowych przedstawia odnośny wpływ na budżet.

2014/0176 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie rozpowszechniania w celach komercyjnych danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       W komunikacie Komisji z dnia 28 lutego 2013 r. „Kosmiczna polityka przemysłowa UE – Uwolnienie potencjału wzrostu gospodarczego w sektorze kosmicznym”[4] wskazano jako jeden z celów kosmicznej polityki przemysłowej UE ustanowienie kompleksowych ram regulacyjnych w celu poprawy spójności prawa i wsparcia powstawania unijnego rynku produktów i usług kosmicznych. W tym kontekście komunikat odnosi się w szczególności do przyjęcia ewentualnej inicjatywy regulacyjnej dotyczącej produkcji i rozpowszechniania do celów komercyjnych wysokorozdzielczych danych satelitarnych.

(2)       W konkluzjach Rady z dnia 30 maja 2013 r. dotyczących komunikatu w sprawie kosmicznej polityki przemysłowej UE stwierdzono potrzebę przeanalizowania istniejących ram prawnych z myślą o zapewnieniu ochrony, bezpieczeństwa, stabilności oraz rozwoju gospodarczego działalności związanej z przestrzenią kosmiczną, a także z zadowoleniem przyjęto zamiar dokonania przez Komisję oceny zapotrzebowania na opracowanie ram legislacyjnych dotyczących przestrzeni kosmicznej w kontekście zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przy jednoczesnym poszanowaniu zasady pomocniczości.

(3)       Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1159/2013[5] umożliwia wyłączenie z zakresu niniejszej dyrektywy danych wykorzystywanych do celów programów GMES i Copernicus.

(4)       Rozpowszechnianie wysokorozdzielczych danych satelitarnych przez podmioty gospodarcze było dotychczas regulowane indywidualnie przez państwa członkowskie, w których podmioty takie są zarejestrowane.

(5)       Na poziomie regulacji krajowych brakuje wspólnego podejścia do przetwarzania wysokorozdzielczych danych satelitarnych oraz do usług i produktów opartych na tych danych. Prowadzi to do rozdrobnienia ram regulacyjnych w Unii, wiążącego się z brakiem spójności, przejrzystości i przewidywalności, co z kolei uniemożliwiało rynkowi pełne wykorzystanie swojego potencjału.

(6)       Liczba państw członkowskich zdolnych do pozyskiwania wysokorozdzielczych danych satelitarnych rośnie, a krajowe ramy regulacyjne stają się coraz bardziej rozbieżne. W rezultacie rozdrobnienie ram regulacyjnych stwarza nowe bariery dla rynku wewnętrznego i większe przeszkody dla konkurencyjności.

(7)       W celu przezwyciężenia opisanych problemów niniejsza dyrektywa powinna zapewnić prawidłowe funkcjonowanie i rozwój rynku wewnętrznego wysokorozdzielczych danych satelitarnych oraz pochodnych produktów i usług przez ustanowienie przejrzystych, uczciwych i spójnych ram prawnych w całej Unii. Zbliżenie przepisów państw członkowskich w dziedzinie rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych w celu zapewnienia spójności w odniesieniu do procedur kontroli rozpowszechniania takich danych powinno zmniejszyć bariery biurokratyczne dla przemysłu i ułatwić przestrzeganie wymogów prawnych. Poprzez jaśniejsze warunki zakładania i działania przedsiębiorstw niniejsza dyrektywa poprawi przewidywalność biznesu.

(8)       Funkcjonujący rynek wewnętrzny wysokorozdzielczych danych satelitarnych oraz pochodnych produktów i usług przyczyniłby się do rozwoju konkurencyjnego przemysłu kosmicznego i sektora usług w Unii, zmaksymalizowałby możliwości rozwijania i dostarczania przez przedsiębiorstwa unijne innowacyjnych systemów i usług obserwacji Ziemi oraz sprzyjałby wykorzystaniu wysokorozdzielczych danych satelitarnych. W związku z tym potrzebna jest wspólna unijna norma odnosząca się do wysokorozdzielczych danych satelitarnych, uwzględniająca również zagrożenia wynikające z niezamierzonego udostępnienia takich danych.

(9)       Wprowadzenie wspólnej unijnej normy dotyczącej wysokorozdzielczych danych satelitarnych wymaga opracowania definicji takich danych, bazującej na parametrach technicznych systemu obserwacji Ziemi, jego czujników oraz trybów działania czujników stosowanych do generowania danych pochodzących z obserwacji Ziemi. Parametry techniczne systemu obserwacji Ziemi, jego czujników i trybów działania czujników, które należy wziąć pod uwagę, to rozdzielczość widmowa, zakres spektralny, rozdzielczość przestrzenna, rozdzielczość radiometryczna, rozdzielczość czasowa oraz dokładność pozycyjna. Definicja powinna opierać się na dostępności podobnych danych pochodzących z obserwacji Ziemi na rynkach globalnych i powinna uwzględniać potencjalne naruszenie interesów, w tym interesów bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, Unii lub państw członkowskich, mogące wynikać z rozpowszechniania danych pochodzących z obserwacji Ziemi. Taka definicja umożliwia również identyfikację danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi innych niż dane wysokorozdzielcze i stanowi podstawę do zagwarantowania swobodnego obrotu takimi danymi ze względu na fakt, że nie odznaczają się one potencjałem naruszenia wspomnianych powyżej interesów.

(10)     Możliwość oceny wszystkich istotnych zmiennych w zakresie rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych powinna umożliwiać dokładną ocenę, co sprzyja wykorzystaniu takich danych i, w efekcie, stwarza maksymalnie korzystną sytuację komercyjną dla zaangażowanych przedsiębiorstw. Ocena rozpowszechniania jest bardziej efektywna pod względem bezpieczeństwa niż ocena oparta tylko na samych wysokorozdzielczych danych satelitarnych.

(11)     Kontrola wysokorozdzielczych danych satelitarnych w związku z ich pierwszym wprowadzeniem na rynek w drodze specjalnej procedury kontrolnej powinna zapewnić promocję wykorzystania wysokorozdzielczych danych satelitarnych i wzmocnienie rynków obserwacji Ziemi w Unii, zarazem zapobiegając naruszeniu interesów Unii bądź jednego lub większej liczby państw członkowskich. Kryteria stosowane w procedurze kontrolnej powinny uwzględniać wszystkie istotne czynniki w zakresie rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych, aby zapewnić państwom członkowskim możliwość stworzenia najbardziej odpowiednich warunków przez określenie takich kryteriów i opracowanie na podstawie uzyskanych norm najbardziej odpowiedniej procedury. Kryteria powinny opisywać metadane odnoszące się do przewidywanego rozpowszechniania, co zagwarantuje możliwość przeprowadzania kontroli bez oceniania samych wysokorozdzielczych danych satelitarnych, a zatem przed wygenerowaniem i rozpowszechnieniem danych. W szczególności dzięki swojej przejrzystości oraz zdolności do dostarczania jasnych wyników, umożliwiających ich szybkie i automatyczne wykorzystanie i przez to pozwalających na efektywne funkcjonowanie systemu filtrowania, procedura kontrolna powinna sprzyjać komercyjnemu użyciu wysokorozdzielczych danych satelitarnych i zaangażowanym w taką działalność przedsiębiorstwom.

(12)     W celu zapewnienia możliwości najbardziej efektywnego i skutecznego zaspokojenia potrzeb biznesowych i administracyjnych państwa członkowskie mogą zezwolić na przeprowadzanie procedury kontrolnej przez samego dostawcę danych lub przez inny właściwy podmiot prywatny.

(13)     Podczas gdy określone kryteria i zasady operacyjne odnoszące się do procedury kontrolnej powinny w zdecydowanej większości przypadków umożliwiać rozpowszechnianie wysokorozdzielczych danych satelitarnych, nadal potrzebna będzie procedura udzielania zezwoleń, która powinna służyć przeprowadzaniu w trybie indywidualnym dogłębnej oceny uwzględniającej wszystkie okoliczności danego przypadku, w celu promowania rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych. W niniejszej dyrektywie wyszczególnia się interesy mogące uzasadniać odmowę.

(14)     W związku z procedurami administracyjnymi ustanowionymi w państwach członkowskich w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą oraz, w szczególności, w związku z procedurą udzielania zezwoleń, państwa członkowskie powinny przestrzegać sprawiedliwości proceduralnej w postępowaniu administracyjnym.

(15)     Aby zapewnić swobodny obrót wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi wygenerowanymi przez systemy obserwacji Ziemi obsługiwane z państw trzecich, niniejsza dyrektywa określa warunki, w jakich państwa członkowskie nie powinny zabraniać, ograniczać ani utrudniać swobodnego obrotu takimi danymi.

(16)     W celu dotrzymania kroku rozwojowi technicznemu i dostępności wysokorozdzielczych danych satelitarnych na rynkach globalnych niniejsza dyrektywa zawiera przepis przewidujący poddawanie jej regularnym przeglądom.

(17)     Aby umożliwić Komisji monitorowanie procesu wdrożenia, państwa członkowskie powinny zostać zobowiązane do przedstawiania Komisji informacji niezbędnych dla oceny ewolucji unijnego rynku wysokorozdzielczych danych satelitarnych.

(18)     Niniejsza dyrektywa pozostaje bez wpływu na kompetencje państw członkowskich w dziedzinie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa narodowego, a także nie powinna być interpretowana w sposób uniemożliwiający państwom członkowskim wykonywanie ich kompetencji w tej dziedzinie oraz uwzględnianie interesów bezpieczeństwa i polityki zagranicznej Unii.

(19)     Przepisy niniejszej dyrektywy powinny pozostawać bez uszczerbku dla stosowania ogólnych zasad prawa umów i innych właściwych praw w innych obszarach, w tym prawa konkurencji, prawa własności intelektualnej lub przemysłowej, poufności, tajemnic handlowych, prywatności i praw konsumentów.

(20)     Do usługi rozpowszechniania wysokorozdzielczych danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi powinna mieć zastosowanie dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[6]. W przypadku sprzeczności między przepisami dyrektywy 2006/123/WE a niniejszą dyrektywą nadrzędne są przepisy niniejszej dyrektywy.

(21)     Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do żadnej usługi świadczonej między operatorem satelitarnym a dostawcą danych, umożliwiającej temu drugiemu dostęp do wysokorozdzielczych danych satelitarnych. Jeśli dostawca danych świadczy usługę na rzecz systemu obserwacji Ziemi, przyznanie dostawcy danych odpowiedniego zamówienia musi być zgodne z mającymi zastosowanie przepisami w sprawie zamówień publicznych.

(22)     Zastosowanie mają przepisy unijne dotyczące ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, w szczególności dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[7] i rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady[8] z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych.

(23)     Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, którym jest zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego danych pochodzących z obserwacji Ziemi, nie może w wystarczającym stopniu zostać osiągnięty przez państwa członkowskie, o czym świadczą rozbieżności w obowiązujących przepisach krajowych i ich rozdrobnienie, może natomiast, w drodze ograniczenia barier biurokratycznych i poprawy warunków działania dla przedsiębiorstw, zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, proporcjonalne jest przyjęcie środków na poziomie Unii zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wspomnianym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia tego celu.

(24)     Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną z dnia 28 września 2011 r. państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających[9] państwa członkowskie zobowiązały się do dołączania, w uzasadnionych przypadkach, do powiadomienia o środkach transpozycji jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów służących transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1 Cel i przedmiot

1.           Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie rynku wewnętrznego danych pochodzących z obserwacji Ziemi poprzez harmonizację niektórych przepisów dotyczących rozpowszechniania tych danych.

2.           W celu określonym w ust. 1 niniejsza dyrektywa ustanawia zasady i procedury dotyczące rozpowszechniania danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi.

Artykuł 2 Zakres

1.           Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do rozpowszechniania danych pochodzących z obserwacji Ziemi wygenerowanych przez systemy obserwacji Ziemi.

2.           Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na rozpowszechnianie danych pochodzących z obserwacji Ziemi wygenerowanych przez systemy obserwacji Ziemi, które są:

a)      danymi do celów programu GMES zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji[10] (UE) nr 1159/2013 i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010[11] oraz podlegają odpowiedniej polityce w zakresie danych i informacji;

b)      danymi z misji dedykowanych programu Copernicus zgodnie z [COM NB][12] i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014[13] oraz podlegają polityce w zakresie danych i informacji z programu Copernicus.

3.           Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do rozpowszechniania danych satelitarnych, o których mowa w ust. 1, jeśli takie dane są rozpowszechniane przez Unię bądź jedno lub więcej państw członkowskich lub też w ich imieniu i pod ich nadzorem oraz do celów bezpieczeństwa i obrony.

Artykuł 3 Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1)           „system obserwacji Ziemi” oznacza system transportu orbitalnego, satelitę lub konstelację satelitów, które, używając jednego lub większej liczby czujników, są w stanie generować dane pochodzące z obserwacji Ziemi;

2)           „dane pochodzące z obserwacji Ziemi” oznaczają dane przetworzone z sygnałów wygenerowanych przez jeden lub więcej czujników systemu obserwacji Ziemi, a także informacje z nich pozyskane, niezależnie od stopnia ich przetworzenia oraz sposobu przechowywania lub przedstawienia;

3)           „wysokorozdzielcze dane satelitarne” oznaczają dane pochodzące z obserwacji Ziemi zdefiniowane w art. 4;

4)           „dostawca danych” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która bezpośrednio lub poprzez operatora systemu obserwacji Ziemi ma dostęp do wysokorozdzielczych danych satelitarnych, których nie poddano procedurom kontroli i udzielania zezwoleń określonym w art. 7 i art. 8, oraz rozpowszechnia takie dane na żądanie klienta lub z własnej inicjatywy;

5)           „czujnik” oznacza część systemu obserwacji Ziemi rejestrującą fale elektromagnetyczne dowolnego zakresu widma lub pola grawitacyjne generujące dane pochodzące z obserwacji Ziemi;

6)           „tryb działania czujnika” oznacza sposób generowania przez jeden lub większą liczbę czujników danych pochodzących z obserwacji Ziemi w odniesieniu do pozyskiwania określonych danych pochodzących z obserwacji Ziemi;

7)           „rozpowszechnianie” oznacza działalność, w ramach której wysokorozdzielcze dane satelitarne, wygenerowane przez system obserwacji Ziemi, udostępniane są jakiejkolwiek stronie trzeciej przez dostawcę danych;

8)           „rozpowszechniane wrażliwe” oznacza rozpowszechnianie mogące w różnym stopniu naruszać interesy, w tym interesy bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, Unii lub państw członkowskich.

Artykuł 4 Definicja wysokorozdzielczych danych satelitarnych

Wysokorozdzielcze dane satelitarne definiuje się na podstawie dokładnych specyfikacji technicznych. Wspomniane specyfikacje techniczne przedstawiono w załączniku.

Artykuł 5 Rozpowszechnianie danych pochodzących z obserwacji Ziemi

Państwa członkowskie nie mogą zabraniać, ograniczać ani w inny sposób utrudniać rozpowszechniania innych niż wysokorozdzielcze danych satelitarnych lub swobodnego obrotu nimi ze względu na fakt, że rozpowszechnianie uznaje się za wrażliwe.

Artykuł 6 Rozpowszechnianie wysokorozdzielczych danych satelitarnych

1.           Państwa członkowskie zapewniają, aby na ich terytorium żadne wysokorozdzielcze dane satelitarne wygenerowane przez system obserwacji Ziemi obsługiwany z terytorium danego państwa członkowskiego nie były rozpowszechniane bez odpowiedniego monitorowania przez właściwe organy krajowe.

2.           Państwa członkowskie zapewniają, w przypadku gdy na ich terytorium znajduje się dostawca danych, aby rozpowszechniane danych, o których mowa w ust. 1, odbywało się zgodnie z procedurami kontroli i udzielania zezwoleń określonymi w art. 7 i art. 8.

3.           Państwa członkowskie nie mogą zabraniać, ograniczać ani utrudniać swobodnego obrotu wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi ze względu na fakt, że rozpowszechnianie uznaje się za wrażliwe, w przypadku gdy takie rozpowszechnianie zatwierdzono zgodnie z procedurami określonymi w art. 7 i art. 8.

Artykuł 7 Procedura kontrolna

1.           Państwa członkowskie zapewniają, aby na ich terytorium wszelkie rozpowszechnianie danych, o których mowa w art. 6 ust. 1, podlegało procedurze kontrolnej.

2.           Procedura kontrolna służy ustaleniu, czy rozpowszechnianie nie jest wrażliwe i może odbywać się bez dodatkowego zezwolenia, bądź czy uznaje się je za wrażliwe i wymaga ono zezwolenia zgodnie z art. 8.

3.           Procedura kontrolna umożliwia przeprowadzenie opartego na metadanych badania ex ante i obejmuje sprawdzenie zgodności z następującymi kryteriami w odniesieniu do przewidywanego rozpowszechniania:

a)      tożsamość strony występującej o dane pochodzące z obserwacji Ziemi;

b)      osoby i kategorie osób, które mogą mieć dostęp do danych pochodzących z obserwacji Ziemi;

c)      charakterystyka informacji przedstawianych przez dane pochodzące z obserwacji Ziemi pozyskane w wyniku działania czujnika i trybu przetwarzania;

d)      docelowy obszar przedstawiany przez dane pochodzące z obserwacji Ziemi;

e)      czas wygenerowania danych pochodzących z obserwacji Ziemi i czas opóźnienia między wygenerowaniem danych a przewidywanym rozpowszechnianiem;

f)       naziemne stacje odbiorcze, do których dane pochodzące z obserwacji Ziemi mają być transmitowane z satelity.

4.           Państwa członkowskie określają kryteria, o których mowa w ust. 3, i ustanawiają zasady operacyjne odnoszące się do sposobu ich łączenia w trakcie procedury kontrolnej. Kryteria i zasady operacyjne określa się z uwzględnieniem następujących czynników:

a)      dostępność na rynkach globalnych podobnych danych pochodzących z obserwacji Ziemi;

b)      potencjalne naruszenie interesów, w tym interesów bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, Unii lub państw członkowskich, mogące być skutkiem rozpowszechniania danych pochodzących z obserwacji Ziemi.

5.           Państwa członkowskie zapewniają, aby kryteria i zasady operacyjne były publicznie dostępne, określone i ustanowione w niedyskryminujący sposób oraz aby nie pozostawiały swobody uznania, czy rozpowszechnianie jest wrażliwe, czy też nie.

6.           Państwa członkowskie wyznaczają właściwy podmiot prywatny lub publiczny odpowiedzialny za przeprowadzanie procedury kontrolnej. Podmiot taki bez zbędnej zwłoki powiadamia ubiegającą się stronę o wyniku procedury kontrolnej.

Artykuł 8 Procedura udzielania zezwoleń

1.           Państwa członkowskie ustanawiają procedurę udzielania zezwoleń, zgodnie z którą właściwy organ krajowy może udzielić zezwolenia na rozpowszechnianie uznane za wrażliwe zgodnie z procedurą kontrolną określoną w art. 7.

2.           Do celów ust. 1 dostawca danych zainteresowany rozpowszechnianiem wrażliwym przedkłada wniosek właściwemu organowi krajowemu.

3.           Właściwy organ krajowy może odrzucić wniosek o zezwolenie na rozpowszechnianie wysokorozdzielczych danych satelitarnych, jeśli uzna, że ich rozpowszechniane mogłoby naruszać którekolwiek spośród następujących interesów:

a)      podstawowe interesy bezpieczeństwa Unii lub państwa członkowskiego;

b)      fundamentalne interesy polityki zagranicznej Unii lub państwa członkowskiego;

c)      podstawowe interesy bezpieczeństwa publicznego Unii lub państwa członkowskiego.

4.           Jeśli właściwy organ krajowy stwierdzi, że nie występuje żadna z przyczyn odrzucenia wniosku, o których mowa w ust. 3, udziela zezwolenia na rozpowszechnianie odnośnych danych.

5.           Udzielając zezwolenia, właściwy organ krajowy może nałożyć określone warunki w celu zagwarantowania zgodności z celami przedstawionymi w ust. 3. Każdy taki warunek musi opierać się na obiektywnych kryteriach i nie może być dyskryminujący.

6.           Udzielając zezwolenia, właściwy organ krajowy może zdecydować o skonsultowaniu się z właściwym organem krajowym państwa członkowskiego, którego dotyczy pierwsze rozpowszechnienie wysokorozdzielczych danych satelitarnych.

7.           W ramach jednej procedury administracyjnej państwa członkowskie mogą udzielać zezwoleń na rozpowszechnianie danych w regularnych odstępach czasu lub reprezentujących duże obszary docelowe.

8.           Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy krajowe podejmowały decyzje, o których mowa w ust. 3, w najwcześniejszym możliwym terminie i nie później niż w ciągu siedmiu dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2. Właściwy organ krajowy powiadamia o decyzji dostawcę danych.

9.           Państwa członkowskie zapewniają możliwość odwołania się od decyzji właściwego organu krajowego, o której mowa w ust. 3 i 5.

10.         Państwa członkowskie mogą nakładać opłaty z tytułu wniosków, o których mowa w ust. 2, o ile opłaty takie są zasadne i proporcjonalne do kosztów procedury udzielania zezwoleń ponoszonych przez właściwy organ krajowy.

Artykuł 9 Wysokorozdzielcze dane satelitarne z państw trzecich

Państwa członkowskie nie mogą zabraniać, ograniczać ani utrudniać swobodnego obrotu wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi wygenerowanymi przez systemy obserwacji Ziemi obsługiwane z państw trzecich ze względu na fakt, że rozpowszechnianie uznaje się za wrażliwe, jeśli obrót wysokorozdzielczymi danymi satelitarnymi odbywa się na podstawie zezwolenia i podlega skutecznemu nadzorowi ze strony właściwego organu krajowego państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba dostawcy danych rozpowszechniającego wysokorozdzielcze dane satelitarne z państwa trzeciego.

Artykuł 10 Właściwe organy krajowe

1.           Państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ krajowy lub właściwe organy krajowe odpowiedzialne za stosowanie niniejszej dyrektywy.

2.           Właściwym organem krajowym do celów art. 8 jest właściwy organ krajowy państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba dostawcy danych.

Artykuł 11 Sprawozdawczość państw członkowskich

1.           Państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

a)      wykaz systemów obserwacji Ziemi generujących wysokorozdzielcze dane satelitarne i obsługiwanych z ich terytorium oraz odpowiednich operatorów satelitarnych;

b)      wykaz dostawców danych na ich terytorium;

c)      wyznaczone właściwe organy krajowe, o których mowa w art. 10.

2.           Państwa członkowskie corocznie przekazują Komisji dane statystyczne dotyczące procedury kontrolnej, o której mowa w art. 7, oraz procedury udzielania zezwoleń, o której mowa w art. 8, w tym następujące informacje:

a)      ogólną liczbę skontrolowanych transakcji dotyczących danych;

b)      odsetek procedur kontrolnych, w wyniku których ustalono, że rozpowszechniane jest/nie jest wrażliwe;

c)      odsetek stron ubiegających się o dane z obserwacji Ziemi zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. a) pochodzących z danego kraju, z innego państwa członkowskiego Unii i spoza Unii;

d)      ogólną liczbę wniosków o udzielenie zezwolenia;

e)      odsetek odmów udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie.

3.           Państwa członkowskie udostępniają informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, w formacie elektronicznym.

Artykuł 12 Przegląd

W ciągu trzech lat od upływu okresu transpozycji, o którym mowa w art. 13, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia niniejszej dyrektywy.

Artykuł 13 Transpozycja

1.           Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2017 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

2.           Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

3.           Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 14 Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 15 Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

UPROSZCZONA OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH

(stosowana w przypadku każdej wewnętrznej decyzji Komisji o charakterze ogólnym, która ma wpływ na budżet pod względem środków administracyjnych lub zasobów ludzkich, w przypadku gdy stosowanie innego rodzaju oceny skutków finansowych nie jest właściwe – art. 27 przepisów wewnętrznych)

1    Tytuł projektu decyzji:

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie rozpowszechniania w celach komercyjnych danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi

2    Dziedziny polityki oraz odpowiednie działania budżetu zadaniowego:

Dziedziny polityki: Przestrzeń kosmiczna i rynek wewnętrzny.

Budżet zadaniowy (ABB): Zasoby ludzkie i pozostałe wydatki administracyjne.

3    Podstawa prawna

      ¨ Autonomia administracyjna                       X Inna (należy określić): art. 114 TFUE

4    Opis i uzasadnienie:

Zgodnie z komunikatem Komisji z lutego 2013 r. w sprawie kosmicznej polityki przemysłowej UE pt. „Uwolnienie potencjału wzrostu gospodarczego w sektorze kosmicznym” DG ENTR opracowała projekt wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie rozpowszechniania w celach komercyjnych danych satelitarnych pochodzących z obserwacji Ziemi. Dyrektywa ma na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania i rozwoju rynku wewnętrznego komercyjnych produktów i usług opartych na danych satelitarnych poprzez ustanowienie przejrzystych, przewidywalnych, uczciwych i spójnych ram prawnych we wszystkich państwach członkowskich.

5    Okres trwania oraz szacunkowe skutki finansowe:

5.1         Okres stosowania:

¨         Decyzja o ograniczonym okresie obowiązywania: decyzja obowiązuje od [data] do [data]

X         Decyzja o nieograniczonym okresie obowiązywania od 01.01.2015 r.

5.2         Szacunkowy wpływ na budżet:

              Projekt decyzji wiąże się z:

¨         oszczędnościami

X         kosztami dodatkowymi (w takim przypadku należy podać odpowiedni dział wieloletnich ram finansowych):              Dział 5

Należy wypełnić załączoną tabelę szacowanych skutków finansowych danymi dotyczącymi środków o charakterze administracyjnym lub przeznaczonych na zasoby ludzkie. W przypadku projektu decyzji o nieograniczonym okresie obowiązywania należy podać koszty za każdy rok opracowywania, a następnie za każdy rok w pełni operacyjnego działania (w kolumnie „Ogółem/koszt roczny”).

5.3         Udział osób trzecich w finansowaniu projektu decyzji:

Jeżeli wniosek przewiduje współfinansowanie przez państwa członkowskie lub inne podmioty (które należy określić), należy podać szacunkowy poziom współfinansowania, jeżeli jest on znany.

Środki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| Rok n || Rok n+1 || Rok n+2 || Rok n+3 || Rok n+4 || Rok n+5 || Rok n+6 || Ogółem

Źródło współfinansowania / podmiot współfinansujący || || || || || || || ||

OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem || || || || || || || ||

5.4         Wyjaśnienie danych liczbowych:

Średnie koszty personelu przedstawiono na dole strony internetowej http://www.cc.cec/budg/pre/legalbasis/pre-040-020_preparation_en.html.

Wniosek nie ma wpływu na budżet pod względem środków operacyjnych ani środków administracyjnych. Wpływ na budżet ogranicza się do zasobów ludzkich i innych wydatków administracyjnych ponoszonych przez Komisję w celu zapewnienia wypełniania jej obowiązków wynikających z proponowanego instrumentu prawnego, tj. monitorowania, oceny i, w stosownych przypadkach, zmian lub aktualizacji aktów ustawodawczych. Łączny wpływ na budżet jest bardzo niewielki i będzie ograniczony do ok. 0,3 mln EUR w okresie objętym wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2014–2020.

6    Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi:

X       Wniosek jest zgodny z obecnym programowaniem finansowym.

¨      Wniosek wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.

¨      Wniosek wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych[14].

7    Wpływ oszczędności lub dodatkowych kosztów na alokację zasobów:

X       Zasoby, które zostaną pozyskane dzięki przesunięciom wewnętrznym w ramach departamentów

¨      Zasoby, które już przydzielono do odpowiednich departamentów

¨      Zasoby, o które zostanie złożony wniosek w ramach kolejnej procedury przydziału środków

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich i administracyjnych zostaną pokryte z zasobów, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

ZAŁĄCZNIK:

SZACOWANE SKUTKI FINANSOWE (oszczędności lub koszty dodatkowe) DOTYCZĄCE ŚRODKÓW O CHARAKTERZE ADMINISTRACYJNYM LUB PRZEZNACZONYCH NA ZASOBY LUDZKIE

EPC = ekwiwalent pełnego czasu pracy               XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie                                                                         w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

EPC w osobach/rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Ogółem

N (2014) || n+1 || n+2 || n+3 || n+4 || n+5 || n+6

Dział 5 || EPC || środki || EPC || środki || EPC || środki || EPC || środki || EPC || środki || EPC || środki || EPC || środki || ||

Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony)

XX 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji) || || || || || || || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 1 AD || 0,132

XX 01 01 02 (w delegaturach) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Personel zewnętrzny ||

XX 01 02 01 (z globalnej koperty finansowej) || || || || || || || || || || || || || || || ||

XX 01 02 02 (w delegaturach) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Inna linia budżetowa (określić) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Dział 5 – suma cząstkowa || || || || || || || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 0,25 || 0,033 || 1 || 0,132

Poza działem 5 ||

Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony)

XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) || || || || || || || || || || || || || || || ||

10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Personel zewnętrzny

XX 01 04 yy || || || || || || || || || || || || || || || ||

- w centrali || || || || || || || || || || || || || || || ||

- w delegaturach || || || || || || || || || || || || || || || ||

XX 01 05 02 (pośrednie badania naukowe) || || || || || || || || || || || || || || || ||

10 01 05 02 (bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Inna linia budżetowa (określić) || || || || || || || || || || || || || || || ||

Poza działem 5 – suma cząstkowa || || || || || || || || || || || || || || || ||

OGÓŁEM || || || || || || || || || || || || || || || ||

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich i administracyjnych zostaną pokryte z zasobów, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Inne środki administracyjne          XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie                                                                                        w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

|| Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || OGÓŁEM

n || n+1 || n+2 || n+3 || n+4 || n+5 || n+6

Dział 5 || || || || || || || ||

Centrala: || || || || || || || ||

XX 01 02 11 01 - Wydatki na podróże służbowe i cele reprezentacyjne || || || || 0,004 || 0,004 || 0,004 || 0,004 || 0,016

XX 01 02 11 02 - Koszty konferencji i spotkań || || || || || || || ||

XX 01 02 11 03 - Komitety || || || || || || || ||

XX 01 02 11 04 - Badania i konsultacje || || || || || || || 0,15 || 0,15

XX 01 03 01 03 - Sprzęt ICT[15] || || || || || || || ||

XX 01 03 01 04 - usługi ICT2 || || || || || || || ||

Inne linie budżetowe (określić w stosownych przypadkach) || || || || || || || ||

Delegatury: || || || || || || || ||

XX 01 02 12 01 - Wydatki na podróże służbowe, konferencje i cele reprezentacyjne || || || || || || || ||

XX 01 02 12 02 - Szkolenia specjalistyczne personelu || || || || || || || ||

XX 01 03 02 01 - Nabywanie, wynajem i koszty pochodne || || || || || || || ||

XX 01 03 02 02 - Wyposażenie, umeblowanie, materiały i usługi || || || || || || || ||

Dział 5 – suma cząstkowa || || || || 0,004 || 0,004 || 0,004 || 0,154 || 0,166

Poza działem 5 || || || || || || || ||

XX 01 04 yy - Wydatki na pomoc techniczną i administracyjną (oprócz personelu zewnętrznego) ze środków operacyjnych (uprzednio pozycje „BA”) || || || || || || || ||

- Centrala || || || || || || || ||

- Delegatury || || || || || || || ||

XX 01 05 03 - Inne wydatki na zarządzanie w ramach pośrednich badań naukowych || || || || || || || ||

10 01 05 03 - Inne wydatki na zarządzanie w ramach bezpośrednich badań naukowych || || || || || || || ||

Inne linie budżetowe (określić w stosownych przypadkach) || || || || || || || ||

Poza działem 5 – suma cząstkowa || || || || || || || ||

SUMA CAŁKOWITA || || || || 0,037 || 0,037 || 0,037 || 0,187 || 0,298

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich i administracyjnych zostaną pokryte z zasobów, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

[1]               COM(2013) 108 final.

[2]               Sprawa C–380/03 Reklama tytoniu II, Zb.Orz. 2006, s. I–11573, pkt 80, 81.

[3]               Dz.U. C […] z […], s. […].

[4]               COM(2013) 108 final.

[5]               Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1159/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) poprzez ustanowienie warunków rejestracji i licencjonowania dla użytkowników GMES i określenie kryteriów ograniczających dostęp do danych do celów GMES i informacji z usług GMES (Dz.U. L 309 z 19.11.2013, s. 1).

[6]               Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 36).

[7]               Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

[8]               Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

[9]               Dz.U. C 369 z 17.12.2011, s. 14.

[10]             Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1159/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) poprzez ustanowienie warunków rejestracji i licencjonowania dla użytkowników GMES i określenie kryteriów ograniczających dostęp do danych do celów GMES i informacji z usług GMES (Dz.U. L 309 z 19.11.2013, s. 1).

[11]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 z dnia 22 września 2010 r. w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) i początkowej fazy jego realizacji (lata 2011–2013) (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 1).

[12]            

[13]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające program Copernicus i uchylające rozporządzenie (UE) nr 911/2010 (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 44).

[14]             Zob. pkt 19 i 24 porozumienia międzyinstytucjonalnego na okres 2007–2013.

[15]             ICT: technologie informacyjne i komunikacyjne.

ZAŁĄCZNIK Specyfikacje techniczne

Specyfikacje techniczne, o których mowa w art. 4, oznaczają dowolne spośród następujących parametrów systemu obserwacji Ziemi, jego czujników i trybów działania czujników, umożliwiających generowanie danych pochodzących z obserwacji Ziemi:

a)           przy rozdzielczości przestrzennej (zdolności do wykrywania i rozróżniania struktur geometrycznych w dowolnym kierunku w przestrzeni) wynoszącej 2,5 metra lub mniej;

b)           w zakresie widma wynoszącym 8–12 mikrometrów (podczerwień termalna) przy rozdzielczości przestrzennej wynoszącej 5 metrów lub mniej;

c)           w zakresie widma wynoszącym od 1 milimetra do 1 metra (mikrofale) przy rozdzielczości przestrzennej wynoszącej 3 metry lub mniej;

d)           przy liczbie kanałów spektralnych > 49 (czujniki hiperspektralne) i rozdzielczości przestrzennej wynoszącej 10 metrów, lub

e)           przy inherentnej dokładności pozycyjnej wynoszącej 5 metrów lub mniej.