19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/1

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 85/01)

Niniejsza publikacja daje prawo do wyrażenia sprzeciwu zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie powinny być wniesione do Komisji w terminie 6 miesięcy od niniejszej publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„CEREZA DEL JERTE”

Nr WE: ES/PDO/005//0233/20.02.2002

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1.   Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:	Subdirección General de Calidad y Promoción Agroalimentaria — Dirección General de Industria Agroalimentaria y Alimentación — Secretaría General de Agricultura y Alimentación del Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación de España
Adres:	Paseo de la Infanta Isabel, 1 E-28071 Madrid
Telefon:	(34-91) 347 53 94
Fax:	(34-91) 347 54 10
Poczta elektroniczna:	sgcaproagro@mapya.es

2.   Grupa:

Nazwa:	Sociedad Cooperativa Limitada Agrupación de Cooperativas Valle del Jerte
Adres:	Ctra. Nacional 110, km 381 E-10614 Valdastillas Cáceres
Telefon:	(34-927) 47 10 70
Fax:	(34-927) 47 10 74
Poczta elektroniczna:	—
Skład:	Producenci/przetwórcy (X) Inne ( )

3.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.6: owoce

4.   Specyficacja

(streszczenie wymogów aart. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1.   Nazwa: „Cereza del Jerte”

4.2.   Opis: Chroniona nazwa pochodzenia „Cereza del Jerte ”obejmuje wyłącznie czereśnie przeznaczone do spożycia na surowo z gatunku Prunus avium L., należące do lokalnych odmian „Navalinda”, „Ambrunes”, „Pico Limon Negro”, „Pico Negro ”i „Pico Colorado”.

Odmiany czereśni objęte chronioną nazwą pochodzenia należą do następujących rodzajów:

Czereśnie rodzaju „picota”: odmiany „Ambrunes”, „Pico Limon Negro”, „Pico Negro ”i „Pico Colorado”. Większa część zbiorów należy właśnie do tej grupy zwanej czereśnią „picota”, której cechą charakterystyczną jest to, że w sposób naturalny traci szypułki przy zbiorze.

Z szypułką: „Navalinda”.

Jeśli chodzi o cechy charakterystyczne produktu, owoce na zewnątrz są czerwone, z przewagą koloru czerwonego wina lub purpury. Miąższ owocu jest twardy i chrupki. Kolor miąższu i soku różnią się w zależności od odmian, począwszy od czerwonego miąższu i soku, aż po żółtawy lub kremowy kolor miąższu i bezbarwny sok. Istnieją różne możliwe kształty owocu: nerkowaty, spłaszczony, zaokrąglony, wydłużony. Rozmiar i kształt pestki owocu różnią się w zależności od odmiany, od średniej wielkości po dużą i bardzo dużą pestkę, a jeśli chodzi o kształt, od kulistego po wydłużony.

W poniższej tabeli podsumowującej zebrane są podstawowe wymogi dotyczące zawartości cukru (pomiary w stopniach Brix), kształtu owocu, minimalnej średnicy i kwasowości (pomiary w meq/100ml kwasu jabłkowego), dla każdej z odmian objętych chronioną nazwą pochodzenia:

Tabela nr 1:

zawartość cukru, kształt, minimalna średnica oraz kwasowość czereśni objętych CHNP, według odmian.

Czereśnie objęte chronioną nazwą pochodzenia „Cereza del Jerte ”należą tylko i wyłącznie do produktów klasy „Ekstra”, zgodnie z przepisami dotyczącymi sprzedaży czereśni przyjętymi przez rozporządzenie Komisji (WE) 214/2004 z dnia 5 lutego 2004 roku.

4.3.   Obszar geograficzny: Obszar produkcji znajduje się w górskich dolinach Jerte, Ambroz i La Vera w północnej części prowincji Cáceres, we wspólnocie autonomicznej Estremadura.

Silny związek między jakością, górskim rozmieszczenie gospodarstw rolnych i sposobem produkcji wyłącza z uprawy takie tereny i gospodarstwa rolne, które nie znajdują się na terenach górzystych. Dotyczy to następujących wysokości nad poziomem morza:

Valle del Jerte: do obszaru CHNP należą wszystkie gospodarstwa rolne ze wszystkich gmin, niezależnie od ich wysokości nad poziomem morza.

okręg La Vera: wyłączone są te gospodarstwa rolne, które usytuowane są na wysokości poniżej 500 m nad poziomem morza.

Valle del Ambroz: wyłączone są te gospodarstwa rolne, które usytuowane są na wysokości poniżej 600 m nad poziomem morza.

Obszar produkcji pokrywa się z obszarem pakowania i przygotowywania.

4.4.   Dowód pochodzenia: Gwarancją jakości i pochodzenia produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia są odpowiednie kontrole i badania przeprowadzane przez radę regulacyjną na plantacjach czereśni i w magazynach zarejestrowanych w poszczególnych rejestrach chronionej nazwy pochodzenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi jakości i postępowania.

Po zakończeniu wszystkich wspomnianych wyżej kontroli komitet kwalifikacyjny rady regulacyjnej, składający się z reprezentantów wszystkich zainteresowanych stron, ocenia wyniki kontroli i podejmuje bezstronną i obiektywną decyzję. Jeżeli Komitet Kwalifikacyjny zdecyduje o nadaniu certyfikatu, rada regulacyjna przekazuje odpowiedni certyfikat zarejestrowanemu.

Według wnioskodawcy, pakowanie czereśni objętych chronioną nazwą pochodzenia „Cereza del Jerte ”powinno odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym. Celem jest ochrona jakości, zapewnienie identyfikowalności oraz zagwarantowanie kontroli podczas całego procesu nadawania certyfikatu, aż do zakończenia pakowania.

Pakowanie kończy się, gdy na opakowanie zawierające produkt posiadający certyfikat zostaje naklejona dodatkowa numerowana etykieta, która gwarantuje pochodzenie produktu i jego jakość. Jest ona wystawiona przez radę regulacyjną, której zakres kompetencji jest określony w regulaminie rady. Gwarancję pochodzenia i jakości produktu stanowią:

W odniesieniu do obszaru geograficznego: miejsce produkcji

W odniesieniu do produktów: produkty objęte chronioną nazwą pochodzenia „Cereza del Jerte ”na każdym etapie produkcji, podczas magazynowania, pakowania, transportu i sprzedaży.

W odniesieniu do zaangażowanych osób: osoby zarejestrowane w różnych rejestrach.

W związku z tym pakowanie musi odbywać się na obszarze geograficznym określonym w rozdziale C niniejszego dokumentu w celu zagwarantowania kontroli podczas całego procesu, która jest przeprowadzana przez departament kontroli, oraz w celu zachowania jakości produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia. Jest to spowodowane tym, że uprawa czereśni odbywa się na trudnodostępnym terenie górzystym, więc transport czereśni odbywałby się w niekorzystnych warunkach, dodatkowo utrudnionych wydłużonym czasem transportu. Bez wątpienia mogłoby to wpłynąć na cechy charakterystyczne owocu i wymogi określone w odniesieniu do produktu przez chronioną nazwę pochodzenia nie zostałyby spełnione.

Produkt zostaje wprowadzony do obrotu z gwarancją pochodzenia, o czym świadczy etykieta przednia lub etykieta umieszczona z tyłu z numerem nadana przez radę regulacyjną.

4.5.   Metoda produkcji: Uprawa odbywa się w małych gospodarstwach rozmieszczonych na tarasach ziemi uprawnej na zboczach gór. Średni rozmiar gospodarstwa rolnego wynosi 1,6 Ha., a jedno gospodarstwo posiada średnio 4,5 działki.

Taka struktura powoduje, że w większości gospodarstw rolnych podstawowe prace rolne wykonywane są przez członków rodziny. W szczególności dotyczy to zbiorów, które stanowią najtrudniejsze prace wymagające największej wprawy.

Rozmiary plantacji zależą od szerokości tarasów, na których najczęściej jest miejsce tylko dla jednego rzędu drzew. Wielkość plantacji to około 125 drzew na hektar, co świadczy o wysokiej intensywności upraw. Koronę przycina się w jeden z następujących sposobów: wysoko, nisko, nadaje się kształt piramidalny lub jest to korona z gałęziami rosnącymi we wszystkich kierunkach.

Prace związane z oraniem terenu odbywają się zazwyczaj trzy razy do roku i w większości przypadków przy pomocy zwierząt pociągowych. Nawożenie nadal odbywa się nawozem naturalnym, a także poprzez przekopywanie chwastów. Przycinanie drzew jest mało intensywne i ogranicza się do przerzedzania i obcinania odłamanych końców.

Techniki uprawy zgodne ze starą tradycją, a także prace związane ze zbiorem, przygotowaniem, pakowaniem i transportem przeprowadzane są z największą dokładnością. Jednocześnie przeprowadzane są niezbędne kontrole, by produkt zachował swoje cechy charakterystyczne.

4.6   Związek: Nazwa „Jerte ”lub „Valle del Jerte ”ma duży związek z czereśniami. Konsumenci czereśni w Hiszpanii w sposób niemal natychmiastowy kojarzy to miejsce z czereśniami, bądź też na odwrót: czereśnia kojarzy im się z Jerte. Obszar ten jest bowiem bardzo znany ze swoich doskonałych czereśni, a w szczególności tych z rodzaju „picota”.

Przypuszcza się, że czereśnie przywieźli do Hiszpanii Arabowie, a po odzyskaniu ziem nowi kolonizatorzy znaleźli ich uprawy na tym terenie. Jednakże dopiero w XIV wieku pojawiły się pierwsze wiarygodne dowody na ich istnienie.

Dnia 2 czerwca 1352 roku orszak wysłanników króla przenocował w jednej ze wsi na tym obszarze. Dostojnicy królewscy spróbowali tam pstrągów oraz czereśni, co wskazuje na to, że już w tamtych czasach czereśnie były produktem wyróżniającym się i posiadającym wystarczająco wysoką jakość, by zaoferować go tak szacownym podróżnikom.

W kolejnych wiekach nadal uprawiano czereśnie, zwiększając obszar upraw. Słynny hiszpański lekarz żyjący w XVI wieku, Luis de Toro, wspomniał czereśnie z Jerte i wyróżnił je ze względu na ich rozmiar, kolor i smak.

W XVIII wieku po zniszczeniu plantacji kasztanów przez choroby wywołane grzybami, czereśnia zaczęła jawić się jako autentyczna alternatywa gospodarcza. Pod koniec tego wieku i w ciągu całego wieku XIX plantacje czereśni zaczęły zajmować coraz większe obszary Valle del Jerte i w dwóch sąsiadujących dolinach.

Już w pierwszych dekadach XIX wieku kronikarze zapewniali, że najlepszą rzeczą w regionie „...są czereśnie i dlatego docenia się je na dworze królewskim... ”W ciągu tego wieku czereśnia przeniknęła do wszystkich wsi, a na początku XX wieku teren ten był już bardzo znany z „wyśmienitych czereśni”.

Pięć odmian objętych chronioną nazwą pochodzenia ma charakter lokalny i pochodzi bądź z Valle del Jerte, bądź z sąsiadujących dolin Ambroz i La Vera. Praktycznie odmiany te uprawiane są wyłącznie na tym obszarze produkcyjnym, ponieważ wszelkie próby plantacyjne na innych szerokościach geograficznych na razie nie odniosły sukcesu.

Różni autorzy wskazywali, że obecność w Valle del Jerte odmian bez szypułek jest wynikiem długotrwałego procesu aklimatyzacyjnego i selekcji z różnych szczepów Prunus avium L., gatunku, który jest obecny od wieków we wspomnianych górskich dolinach jako lokalny gatunek leśny.

Oprócz prac związanych z udoskonalaniem i selekcją wykonywanych przez osadników z Jerte, również obecność czynników środowiskowych, takich jak wskaźnik wilgotności zwiększony w miesiącach letnich, wiatry w dolinach, położenie geograficzne, średnie roczne nasłonecznienie, wysokość nad poziomem morza, różnorodność mikroklimatyczna oraz kwaśność gleby, przyczyniła się do jakości czereśni.

Struktura dotycząca własności ziemskiej oraz warunki topograficzne tworzą krajobraz składający się z sadów rozmieszczonych na małych tarasach, czasem bardzo niewielkich, podtrzymywanych ścianami z kamienia. Zmuszają one do metod uprawy nie dopuszczających mechanizacji.

O cechach charakterystycznych produktu decyduje używanie specyficznego materiału roślinnego, aklimatyzowanego i dostosowanego do warunków środowiskowych typowych dla doliny Jerte i sąsiednich dolin, a także osobliwe cechy systemu produkcyjnego, które polegają na tym, że w sadzie czereśniowym dominują tradycje kulturowe oparte na małych gospodarstwach rolnych i na rodzinnej organizacji pracy. W gospodarstwach rolnych, zazwyczaj znajdujących się na terenach z tarasami na stromych zboczach górskich, gdzie trudno wykonywać prace zmechanizowane, wyrównuje się niską wydajność najwyższą jakością.

4.7.   Organ kontrolny:

Nazwa:	Consejo Regulador de la Denominación de Origen „Cereza del Jerte”
Adres:	Pol. Ind. Centro de Empresas. Carretera Nacional 110, km 381, 400 E-10614 Valdastillas Cáceres
Telefon:	(34-927) 47 11 01
Fax:	(34-927) 47 11 03
Poczta elektroniczna:	picota@cerezadeljerte.org

Struktura kontroli chronionej nazwy pochodzenia „Cereza del Jerte ”spełnia normę EN 45011.

4.8.   Etykietowanie: Na opakowaniu obowiązkowo musi figurować w sposób widoczny etykieta z chronioną nazwą pochodzenia „Cereza del Jerte”.

---

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.

(2)  Jest to minimalna średnica wymagana, by czereśnia mogła być zakwalifikowana jako objęta chronioną nazwę pochodzenia „Cereza del Jerte”. W związku z tym, czereśnie, których średnica wynosi poniżej 21 mm, nie mogą być sprzedawane jako owoce objęte CHNP.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/6

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 85/02)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu do wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1) . Komisja musi otrzymać oświadczenia o sprzeciwie w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„KARLOVARSKÉ OPLATKY”

nr WE: CZ/PGI/005/0381/20.10.2004

CHNP ( ) CHOG (X)

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1.   Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:	Úřad průmyslového vlastnictví
Adres:	Antonína Čermáka 2a CZ-160 68 Praha 6
Tel.:	(420) 220 38 31 11
Faks:	(420) 224 32 47 18
E-mail:	posta@upv.cz

2.   Grupa:

Nazwa:	Sdružení výrobců Karlovarských oplatek
Adres:	Slepá 517/1 CZ-360 05 Karlovy Vary
Tel.:	(420) 353 56 30 06
Faks:	(420) 353 56 30 06
E-mail:	obchod@karlovarskapekarna.cz
Skład:	producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3.   Rodzaj produktu:

Klasa 2.4: Wyroby piekarnicze trwałe — wafle

4.   Specyficacja:

(streszczenie wymogów aart. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1.   Nazwa: „Karlovarské oplatky”

4.2.   Opis: Opłatki karlowarskie — okrągłe, płaskie ciastka o średnicy ok. 19 cm. — są produkowane według tradycyjnej receptury. Opłatek składa się z dwóch cienkich płatów ciasta, ozdobionych charakterystyczną wypukłą dekoracją — brzeg opłatka zdobi ornament szerokości 30 mm przedstawiający ulistnioną łodygę. Otacza on napis „Karlovarské oplatky”, który znajduje się w pasie o szerokości co najmniej 20 mm. Na środku opłatka widnieje symbol uzdrowiska Karlovy Vary — fontanna będąca symbolem źródła wody zdrojowej lub kozica, z którą wiąże się legenda o założeniu miasta Karlovy Vary. Wśród surowców używanych do produkcji ciastek szczególną rolę odgrywa karlowarska lecznicza woda zdrojowa, która nadaje im wyjątkowy smak i jest używana do nawilżania płatów ciasta. Dwa płaty ciasta łączy się na gorąco, po posypaniu ich wewnętrznej strony proszkiem cukrowo-orzechowym lub o innym smaku, najczęściej migdałowym, kakaowym, waniliowym lub cynamonowym. Opłatki są kruche, lekkie, cienkie, okrągłe, a po zewnętrznej stronie zdobi je wypukły ornament. Mają również charakterystyczny smak i aromat.

Podstawowe surowce do produkcji opłatków karlowarskich to: mąka pszenna, karlowarska lecznicza woda zdrojowa, tłuszcz roślinny, cukier, mleko, mieszanka jajeczna, skrobia, proszek do pieczenia, masło oraz — w zależności od rodzaju użytej jako nadzienie mieszanki — orzechy laskowe, migdały, kakao w proszku, wanilia, cynamon.

Stosowana do produkcji opłatków karlowarska lecznicza woda zdrojowa ma specyficzne własności, charakterystyczne dla ograniczonego obszaru geograficznego. Opłatki zawdzięczają swoje charakterystyczne cechy, a zwłaszcza kruchość, szczególny zapach i smak, własnościom karlowarskiej wody zdrojowej. Karlowarska woda zdrojowa jest naturalną wodą wodorowęglanowo-siarczanowo-chlorkową. Wypływa ona na powierzchnię w miejscu powstania uskoku tektonicznego z głębokości 800 m., ma temperaturę 73 °C i zawiera następujące składniki mineralne: lit, sód, potas, rubid, cez, miedź, beryl, magnez, wapń, stront, cynk, kadm, glin, cyna, ołów, arsen, antymon, selen, mangan, żelazo, kobalt, nikiel, fluorki, chlorki, bromki, siarczany, wodorowęglany, węglany oraz kwas krzemowy. W największym czeskim uzdrowisku — Karlowych Varach — woda ta jest od wielu wieków stosowana w leczeniu przewlekłej choroby wrzodowej żołądka, zaburzeń czynnościowych dróg żółciowych, w tym tzw. zespołu po cholecystektomii, przewlekłego zapalenia śluzówki żołądka, wątroby, kamieni moczowych i artretyzmu. Dzięki szczególnym składnikom i zastosowaniu karlowarskiej leczniczej wody zdrojowej opłatki karlowarskie są lekkostrawne i mają obniżoną wartość kaloryczną.

Opłatki karlowarskie są produkowane pojedynczo. Opakowania zawierają po 5 (125 g), 6 (150 g) lub 8 (200 g) sztuk.

4.3.   Obszar geograficzny: Obszar miasta-uzdrowiska Karlovy Vary.

4.4.   Dowód pochodzenia: Produkcja odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi produkcji żywności, a w trakcie procesu produkcji stosuje się system kontroli HACCP. Producenci prowadzą ewidencję dostawców surowców, a także odbiorców gotowego produktu. Na każdym produkcie znajduje się informacja o jego producencie. Kontrole zgodności produktu z jego opisem przeprowadza właściwy dla danego produktu i obszaru inspektorat — w tym przypadku Państwowa Inspekcja Rolno-Spożywcza, inspektorat w Pilznie.

4.5.   Metoda produkcji: Opłatek karlowarski składa się z dwóch cienkich okrągłych płatów ciasta o średnicy ok. 19 cm, ozdobionych charakterystyczną wypukłą dekoracją. Przygotowując ciasto dodaje się do opisanych powyżej składników (zob. pkt 4.2) karlowarską wodę zdrojową. Tłuszcz przed dodaniem do ciasta rozpuszcza się przez jego podgrzanie. Starannie wyrobione, jasnożółte ciasto, które nie zwiększa objętości, ponieważ w odróżnieniu od innych produktów cukrowniczych nie podlega fermentacji, dojrzewa w temperaturze 20 — 26 °C przez około godzinę, a następnie jest nalewane do zasobnika maszyny do pieczenia (tzw. karuzeli). Ciasto odpowiednio się dawkuje, a następnie piecze w maszynie do pieczenia opłatków w temperaturze 220 °C. Dzięki tradycyjnej metodzie produkcji grubość płatów ciasta nie przekracza 2 mm. Gotowe płaty umieszcza się na okres maksymalnie 48 godzin w pomieszczeniu do nawilżania. Opłatki poddaje się w nim działaniu pary z karlowarskiej leczniczej wody zdrojowej. Na tym etapie płaty ciasta muszą być specjalnie ułożone i obciążone, aby zostały odpowiednio nawilżone, ale nie zwinęły się. Temperatura w pomieszczeniu do nawilżania powinna osiągać 40 °C, a wilgotność — 90 %. Ostatnim etapem produkcji jest łączenie płatów ciasta w specjalnej maszynie (która w odróżnieniu od maszyny do produkcji opłatków nie ma wypukłej dekoracji). Dwa płaty łączy się w temperaturze 180 °C, zapiekając je z mieszanką cukrowo-rzechową lub inną, w zależności od rodzaju opłatków (zob. pkt 4.2). Mieszankę przygotowuje się z rozdrobnionych składników. Na dolny płat ciasta nanosi się ręcznie jednolitą warstwę mieszanki o grubości ok. 1 mm. Na warstwę tę nakłada się drugi płat ciasta, a całość — zapieka. W celu zachowania jakości i specyficznych własności produktu przynajmniej wyrabianie ciasta, pieczenie, dojrzewanie i spiekanie opłatków powinno się odbywać na wyżej określonym obszarze.

4.6.   Związek: Swoje specyficzne cechy opłatki karlowarskie zawdzięczają zastosowaniu karlowarskiej wody zdrojowej ze źródeł, które znajdują się na omawianym obszarze geograficznym, oraz tradycyjnej recepturze (zob. pkt 4.2).

Pierwsze wzmianki o produkcji opłatków karlowarskich na omawianym obszarze geograficznym pochodzą z połowy XVIII w. Świadczą o tym najstarsze zachowane kleszcze do pieczenia opłatków, które obecnie znajdują się w kolekcji muzeum Karlovych Varów, a także pisemna wzmianka z roku 1788 w książce Karlsbad, Beschrieben zur Bequemlichkeit der hohen Gäste. Początkowo opłatki pieczono w domach, pierwszym wyspecjalizowanym producentem była prawdopodobnie wytwórnia (a właściwie mała piekarnia przy hotelowej kuchni) w hotelu U zlatého štítu, prowadzona około r. 1810 przez Annę Grasmuck, małżonkę hrabiego Josefa von Bolzy. Jednak aż do połowy XIX w. popyt na opłatki karlowarskie zaspokajała prawie wyłącznie produkcja chałupnicza.

Wyspecjalizowane piekarnie produkujące opłatki karlowarskie pojawiły się dopiero w drugiej połowie XIX w. Prawdopodobnie najsławniejszą z nich była założona w 1867 r. firma Bayer. Jej wyroby, wielokrotnie wyróżniane na międzynarodowych wystawach, dostarczano nawet na stół niemieckiego cesarza Wilhelma I. W 1904 r. opłatki karlowarskie produkowano na omawianym obszarze geograficznym aż w 22 piekarniach. W tym okresie zakłady te produkowały ok. 4 mln sztuk rocznie.

Rozwój produkcji i sprzedaży opłatków karlowarskich trwał aż do końca okresu międzywojennego, tzn. do 1939 r. W tym czasie na omawianym obszarze geograficznym, tzn. na terenie uzdrowiska Karlovy Vary produkcją opłatków zajmowało się 26 wyspecjalizowanych firm. Po II wojnie światowej produkcję pod nadzorem tzw. zarządców przedsiębiorstw upaństwowionych kontynuowano w połowie z nich. Po upaństwowieniu zakładów w 1948 r. opłatki karlowarskie produkowano w znajdującym się na terenie miasta oddziale państwowej firmy Orion.

Po ponownym wprowadzeniu systemu gospodarki rynkowej tradycję produkcji opłatków karlowarskich kontynuowali członkowie Stowarzyszenia Producentów Opłatków Karlowarskich.

Opłatki karlowarskie są znane w Karlowych Varach od ponad dwustu lat. Dzięki świadomym i wytrwałym wysiłkom lokalnych producentów ten popularny przysmak stał się specjalnością miasta Karlovy Vary i częścią tradycji miasta.

Opłatki karlowarskie były szeroko znane i sławne już w XIX w. Na światowej wystawie w Paryżu w 1900 r. otrzymały złoty medal. Współcześnie były one jednym z najpopularniejszych tradycyjnych czeskich produktów sprzedawanych w czeskim pawilonie na światowej wystawie EXPO 2000 w Hanowerze. Fakt ten potwierdza oświadczenie komisarza generalnego czeskiej reprezentacji na tej wystawie.

W dniu 1 lutego 1974 r. nazwa pochodzenia „opłatki karlowarskie ”została wpisana do rejestru nazw pochodzenia pod nr 72.

4.7.   Organ kontrolny:

Nazwa:	Státní zemědělská a potravinářská inspekce, inspektorát Plzeň
Adres:	Jiráskovo náměstí 8 CZ-308 58 Plzeň 8
Tel.:	(420) 377 43 34 11
Faks:	(420) 377 45 52 29
E-mail:	plzen@szpi.gov.cz

4.8.   Etykietowanie: „Karlovarské oplatky”

Produkt powinien być wyraźnie oznakowany: jego nazwa powinna znajdować się na wierzchniej stronie produktu lub jego opakowania.

---

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/9

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 85/03)

Niniejsza publikacja uprawnia do wniesienia sprzeciwu wobec proponowanej rejestracji zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006. Oświadczenia o sprzeciwie należy przesłać Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji niniejszego wniosku.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„PECORINO DI FILIANO”

Nr WE: IT/PDO/005/0279/25.02.2003

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze stwierdzenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1.   Właściwy departament w państwie członkowskim:

Nazwa:	Ministero delle Politiche Agricole e Forestali
Adres:	Via XX Settembre, 20 I-00187 Roma
Telefon:	(39) 06 481 99 68
Faks:	(39) 06 42 01 31 26
e-mail:	qtc3@politicheagricole.it

2.   Grupa:

Nazwa:	Consorzio per la tutela del Pecorino di Filiano
Adres:	Via Giovanni XXIII I-85020 Filiano (Potenza)
Telefon:	(39) 0971 83 60 10
Faks:	(39) 0971 83 60 09
e-mail:	—
Skład:	producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.3 — Ser

4.   Specyficacja:

(streszczenie wymogów art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

4.1.   Nazwa: „Pecorino di Filiano”

4.2.   Opis: „Pecorino di Filiano ”to ser twardy wytwarzany z pełnego surowego mleka owczego otrzymywanego z jednego lub dwóch udojów owiec hodowanych na obszarze, o którym mowa w pkt 4.3.

Jest to ser podpuszczkowy o walcowatym kształcie i płaskich bokach, prostych lub lekko wypukłych brzegach. Na skórce sera, która ma barwę od żółtozłotej do ciemnobrązowej (w przypadku serów bardziej dojrzałych), odciśnięty jest charakterystyczny pleciony wzór. Powierzchnia skórki smarowana jest oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia oraz octem winnym.

Kolor masy serowej przechodzi od białego do słomkowożółtego, charakterystycznego dla dojrzałego sera. Ser ma zwartą konsystencję, przerywaną nieregularnie rozmieszczonymi małymi dziurami.

Smak sera jest początkowo słodki i delikatny, zaś w momencie zakończenia minimalnego okresu dojrzewania staje się on lekko, a następnie coraz bardziej pikantny.

Procentowa zawartość tłuszczu w suchej masie powinna wynosić co najmniej 30 %.

Masa sera wynosi od 2,5 do 5 kg, średnica od 15 do 30 cm, zaś jego długość od 8 do 18 cm.

Produkt jest gotowy do spożycia po co najmniej 180-dniowym okresie dojrzewania.

4.3.   Obszar geograficzny: Produkcja i przetwarzanie mleka oraz dojrzewanie sera odbywają się na określonym w specyfikacji produktu obszarze, w skład którego wchodzi trzydzieści gmin prowincji Potenza (region Basilicata) usytuowanych w paśmie Apeninów między masywami Monte Vulture i Montagna grande di Muro Lucano. Obszar ten charakteryzuje się glebami pochodzenia wulkanicznego i naturalnymi pastwiskami, na których występują liczne dziko rosnące zioła.

4.4.   Dowód pochodzenia: Produkcja sera owczego na omawianym obszarze odbywała się od zawsze. Hodowla owiec istniała tam już w czasach podbojów rzymskich i rozwijała się ona zwłaszcza w pobliżu Via Appia, stanowiącej ważną część gęstej sieci tzw. „tratturi”, czyli dróg używanych przez pasterzy podczas sezonowego wypasu bydła.

Stosunkowo niedawno produkcja sera owczego odgrywała istotną rolę w gospodarce Królestwa Neapolu, którego stolica stanowiła naturalny obszar zbytu.

Szlachecka rodzina Doria, która w następstwie aktu podarowania przez cesarza Karola V sprawowała od 1530 r. zwierzchnictwo feudalne nad obszarem otaczającym masyw Monte Vulture (pokrywającym się w znacznej mierze z obszarem produkcji Pecorino di Filiano), zapoczątkowała tworzenie struktur produkcji i przetwórstwa mleka i wełny: w księgach gospodarskich rodziny odnotowano, że pogłowie owiec Filiano (które w 1952 r. stało się administracyjnie niezależne od gminy Avigliano), przemieszczających się latem z doliny rzeki Ofanto na wyżyny Valle di Vitalba mogło wynosić do 10 000 sztuk.

Podstawą pożywienia owiec są znakomite pastwiska, na których występują przeważnie życica, koniczyna, wiechlina, kostrzewa, dziki owies, siekiernica, tymianek i dziki koper włoski, oraz świeża woda, bogata w sole mineralne pochodzące z pokładów wulkanicznych masywu Monte Vulture. Zakłady przetwórcze przyjmują wyłącznie mleko spełniające określone wymogi.

Podpuszczka stosowana w celu koagulacji mleka jest uzyskiwana z żołądków młodych owiec, w ściśle określony sposób opisany w specyfikacji produktu.

Dojrzewanie sera, a w przypadku małych zakładów produkcyjnych, często także proces jego produkcji, odbywa się w naturalnych grotach tufowych lub w podziemnych pomieszczeniach, co nadaje produktowi świeżość i szczególnie cenione właściwości organoleptyczne.

Dowód pochodzenia jest ostatecznie potwierdzany poprzez spełnienie określonych wymogów przez wytwórców mleka, serownie, dojrzewalnie oraz pakownie. W ten sposób w każdej chwili istnieje możliwość odtworzenia historii produktu na podstawie weryfikacji dokumentacji oraz kontroli dokonywanych przez upoważniony organ kontrolny.

4.5.   Metoda produkcji: Mleko wykorzystywane do produkcji Pecorino di Filiano pochodzi od owiec ras i krzyżówek ras Gentile di Puglia, Gentile di Lucania, Leccese, Comisana oraz Sarda.

Odpowiednio przefiltrowane surowe mleko jest tradycyjnie podgrzewane w kadzi do maksymalnej temperatury 40 °C, a następnie, kiedy temperatura ta wynosi od 36 °C do 40 °C, do mleka dodawana jest podpuszczka wytworzona w tradycyjny sposób zgodnie z metodami opisanymi w specyfikacji.

Skrzep sera jest energicznie rozbijany przy pomocy drewnianej warząchwi ze wzmocnioną końcówką aż do momentu uzyskania grudek wielkości ziarnka ryżu.

Po kilku minutach pozostawania w serwatce skrzep sera jest wyciągany i przekładany do pojemników z trzciny lub innego podobnego materiału nadającego się do produktów żywnościowych.

Następnie ser jest ręcznie lekko wyciskany celem usunięcia serwatki. Sery są następnie zanurzane na piętnaście minut w serwatce podgrzanej do maksymalnej temperatury 90 °C.

Solenie sera odbywa się na sucho lub poprzez zanurzenie go w nasyconej solance.

Na czas dojrzewania ser jest umieszczany na co najmniej 180 dni w charakterystycznych grotach tufowych lub pomieszczeniach podziemnych, w których panuje stała temperatura 12-14 °C oraz wilgotność rzędu 70-85 %. Począwszy od 20 dnia dojrzewania powierzchnię sera można posmarować oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia i winnym octem.

Wytwarzanie Pecorino di Filiano odbywa się przez cały rok.

4.6.   Związek: Nazwa sera owczego pochodzi od nazwy gminy Filiano zlokalizowanej w prowincji Potenza w regionie Basilicata, zwanym wcześniej Lucania.

Najwięcej sera wytwarza się wiosną i wczesnym latem ze względu na możliwość wypasu owiec na wiosennych pastwiskach górskich, większe zapotrzebowanie na mięso owcze w okresie Wielkanocy, bądź też w wyniku dużej liczby planowanych narodzin zwierząt. Dzięki temu najwięcej mleka można wyprodukować dokładnie w okresie największego występowania na naturalnych pastwiskach roślin paszowych, takich jak: życica, koniczyna, wiechlina, kostrzewa, kupkówka pospolita, wyka, dziki owies, siekiernica (roślina lecznicza), tymianek, malwa i dziki koper włoski.

Przetwarzanie mleka odbywa się zasadniczo w małych serowniach rzemieślniczych, bezpośrednio wytwarzających podpuszczkę w tradycyjny sposób wskazany w specyfikacji produktu i podlegający kontrolom dotyczącym zgodności z wymogami. Metoda wytwarzania uwzględnia właściwości surowca umożliwiając osiągnięcie przez produkt optymalnych właściwości organoleptycznych. Godne uwagi jest wykorzystanie mleka surowego, maksymalny okres 24 godzin od momentu pierwszego udoju do momentu rozpoczęcia przetwarzania mleka, jak również sposób przygotowania podpuszczki służącej do koagulacji mleka.

Kolejnym elementem świadczącym o związku produkcji z obszarem geograficznym jest proces dojrzewania odbywający się w naturalnych grotach tufowych lub, jeśli nie są one dostępne, w pomieszczeniach o podobnych charakterystycznych warunkach mikroklimatycznych (temperatura i wilgotność). Hodowcy i przetwórcy zajmujący się produkcją Pecorino di Filiano wykorzystują te specjalne pomieszczenia w celu nadania produktowi charakterystycznej świeżości i uznanych właściwości organoleptycznych.

Wreszcie, renomę, jaką ser zdobył w ubiegłym stuleciu, potwierdza organizowany corocznie nieprzerwanie od trzydziestu lat festyn Pecorino di Filiano, w którym biorą udział liczni producenci, eksperci i konsumenci.

4.7.   Organ kontrolny:

Nazwa:	AGROQUALITA
Adres:	Via Montebello, 8 I-00185 Roma
Telefon:	(39) 06 47 82 24 63
Faks:	—
e-mail:	agroqualita@agroqualita.it

4.8.   Etykietowanie: Przy wprowadzaniu do obrotu ser Pecorino di Filiano musi zostać opatrzony wypalonym znakiem przedstawiającym owal, w środku którego znajduje się litera F z gwiazdką otoczone napisem „PECORINO DI FILIANO”. Pod spodem owalu widnieje napis „denominazione di origine protetta ”(chroniona nazwa pochodzenia), lub jego skrót „D.O.P”.

Produkt może być wprowadzony do obrotu także w kawałkach odpowiadających połowie lub ćwierci całego oznakowanego sera.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/12

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4570 — AREVA/Repower)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 85/04)

W dniu 2 marca 2007 r. Komisja podjęła decyzję o nie sprzeciwianiu się wyżej wymienionej koncentracji oraz uznaniu jej za zgodną z regułami wspólnego rynku. Powyższa decyzja zostaje wydana na mocy art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004. Pełny tekst decyzji jest dostępny wyłącznie w języku angielskim i będzie opublikowany po uprzednim usunięciu ewentualnych tajemnic handlowych przedsiębiorstw. Tekst decyzji będzie dostępny:

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4570. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/12

---

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4589 — Delta Lloyd/Erasmus Groep)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 85/05)

W dniu 23 marca 2007 r. Komisja podjęła decyzję o nie sprzeciwianiu się wyżej wymienionej koncentracji oraz uznaniu jej za zgodną z regułami wspólnego rynku. Powyższa decyzja zostaje wydana na mocy art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004. Pełny tekst decyzji jest dostępny wyłącznie w języku angielskim i będzie opublikowany po uprzednim usunięciu ewentualnych tajemnic handlowych przedsiębiorstw. Tekst decyzji będzie dostępny:

—

na stronie internetowej: Europa — Dyrekcja Generalna do spraw Konkurencji (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Strona ta została wyposażona w różnorodne opcje wyszukiwania, takie jak spis firm, numerów spraw, dat oraz spis sektorów przemysłowych, które mogą być pomocne w znalezieniu poszczególnych decyzji w sprawach połączeń,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex, pod numerem dokumentu 32007M4589. EUR-Lex pozwala na dostęp on-line do dokumentacji prawa Europejskiego. (http://eur-lex.europa.eu)

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/13

---

Kursy walutowe euro (1)

18 kwietnia 2007 r.

(2007/C 85/06)

1 euro=

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3577
JPY	Jen	160,77
DKK	Korona duńska	7,4536
GBP	Funt szterling	0,67730
SEK	Korona szwedzka	9,2176
CHF	Frank szwajcarski	1,6367
ISK	Korona islandzka	88,44
NOK	Korona norweska	8,1100
BGN	Lew	1,9558
CYP	Funt cypryjski	0,5813
CZK	Korona czeska	27,992
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	246,10
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7040
MTL	Lir maltański	0,4293
PLN	Złoty polski	3,8078
RON	Lej rumuński	3,3305
SKK	Korona słowacka	33,458
TRY	Lir turecki	1,8356
AUD	Dolar australijski	1,6291
CAD	Dolar kanadyjski	1,5386
HKD	Dolar hong kong	10,6045
NZD	Dolar nowozelandzki	1,8342
SGD	Dolar singapurski	2,0519
KRW	Won	1 261,30
ZAR	Rand	9,5950
CNY	Juan renminbi	10,4839
HRK	Kuna chorwacka	7,4061
IDR	Rupia indonezyjska	12 341,49
MYR	Ringgit malezyjski	4,6542
PHP	Peso filipińskie	64,525
RUB	Rubel rosyjski	34,9720
THB	Bat tajlandzki	44,100

---

(1)  

Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/14

---

Opinia Komitetu Doradczego ds. praktyk ograniczających konkurencję i pozycji dominującej wydana na 381. posiedzeniu komitetu w dniu 11 października 2004 r. dotycząca wstępnego projektu decyzji w sprawie COMP/C.38.238/B.2 — Sutowiec Tytoniowy Hiszpania

(2007/C 85/07)

1.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że w przypadku omawianej decyzji określenie odnośnego rynku nie jest konieczne. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

2.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że adresaci projektu decyzji uczestniczyli w dwóch odrębnych, jednolitych i ciągłych porozumieniach i/lub uzgodnionych praktykach wbrew przepisom art. 81 ust. 1 TWE. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

3.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że celem porozumień i/lub uzgodnionych praktyk jest ograniczenie konkurencji. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

4.	Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę.

5.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z opinią Komisji dotyczącą podstawowej wysokości grzywien. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

6.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z opinią Komisji dotyczącą okoliczności obciążających. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

7.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z opinią Komisji dotyczącą okoliczności łagodzących. Mniejszość członków Komitetu Doradczego wstrzymuje się od głosu.

8.	Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji dotyczącą zastosowania obwieszczenia Komisji z 1996 r. w sprawie nienakładania lub ograniczenia grzywien w sprawach karteli.

9.	Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

10.	Komitet Doradczy zwraca się do Komisji, aby uwzględniła wszystkie pozostałe kwestie poruszone podczas dyskusji.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/15

---

Opinia Komitetu Doradczego ds. praktyk ograniczających konkurencję i pozycji dominującej wydana na 382. posiedzeniu komitetu w dniu 18 października 2004 r. dotycząca wstępnego projektu decyzji w sprawie COMP/C.38.238/B.2 — Surowiec Tytoniowy Hiszpania

(2007/C 85/08)

1.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją w sprawie podstawowej wysokości grzywien. Mniejszość członków Komitetu wstrzymuje się od głosu.

2.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją w sprawie podwyższenia podstawowej wysokości grzywien z uwagi na okoliczności obciążające. Mniejszość członków Komitetu wstrzymuje się od głosu.

3.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją w sprawie zmniejszenia podstawowej wysokości grzywien z uwagi na okoliczności łagodzące. Mniejszość członków Komitetu wstrzymuje się od głosu.

4.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją co do wielkości obniżki wysokości grzywien na podstawie obwieszczenia Komisji z 1996 r. w sprawie nienakładania lub ograniczenia grzywien w sprawach karteli. Mniejszość członków Komitetu wstrzymuje się od głosu.

5.	Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją w sprawie ostatecznych wysokości grzywien. Mniejszość członków Komitetu wstrzymuje się od głosu.

6.	Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7.	Komitet Doradczy zwraca się do Komisji, aby uwzględniła wszystkie pozostałe kwestie poruszone podczas dyskusji.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/16

---

Sprawozdanie końcowe Funkcjonariusza ds. Przesłuchań w sprawie COMP/C.38.238/B.2 — Surowiec Tytoniowy Hiszpania

(opracowane zgodnie z art. 15 decyzji Komisji 2001/462/WE, EWWiS Komisji z dnia 23 maja 2001 r. w sprawie zakresu uprawnień funkcjonariuszy ds. przesłuchań w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji — Dz.U. L 162 z 19.6.2001, str. 21)

(2007/C 85/09)

Projekt decyzji w wymienionej sprawie prowadzi do następujących wniosków:

W oświadczeniu o zastrzeżeniach stwierdzono podwójne naruszenie art. 81 ust.1 Traktatu WE. Przez kilka lat na hiszpańskim rynku surowca tytoniowego działały kartele zarówno producentów, jak i przetwórców, przeprowadzając transakcje sprzedaży i zakupu surowca tytoniowego. Ich wspólnym celem było ustalenie z góry elementów ceny, tak by mieć jak największy wpływ na ostateczną cenę sprzedaży bel surowca tytoniowego.

Oświadczenie o zastrzeżeniach wystosowano w dniach 16, 17 oraz 19 grudnia 2003 r. do następujących producentów i stowarzyszeń: ASAJA, UPA, COAG, CCAE, FNCT, ACOTAB, TABARES oraz do przetwórców: Cetarsa, Agroexpansión, WWTE Taes, Deltafina i ANETAB, a także spółek dominujących hiszpańskich przetwórców (Dimon Incorporated, Intabex Netherlands B.V., Standard Commercial Corporation, Standard Commercial Tobacco Co Inc, Transcontinental Leaf Tobacco Corporation Ltd, Universal Corporation i Universal Leaf Tobacco Company Inc).

Akta sprawy zostały udostępnione spółkom do wglądu w formie elektronicznej na płycie CD-ROM, który to CD-ROM dostarczono wraz z oświadczeniem o zastrzeżeniach.

W oświadczeniu o zastrzeżeniach przewidziano termin dwóch i pół miesiąca na udzielenie odpowiedzi, który to termin przedłużyłem o dwa tygodnie na prośbę producentów.

Wszyscy adresaci oświadczenia o zastrzeżeniach udzielili odpowiedzi w przewidzianym terminie.

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji nr 2842/98, niektóre ze stron (Cetarsa, Agroexpansión, WWTE, Taes, Deltafina, ASAJA, UPA, COAG, CCAE Tabares, Acotab, FNCT, Universal Corporation i Universal Leaf Tobacco Company Inc) zwróciły się z wnioskiem o formalne przesłuchanie, które odbyło się dnia 29 marca 2004 r.

W reakcji na pisemne odpowiedzi na oświadczenie o zastrzeżeniach oraz formalne przesłuchanie, Komisja wyjaśniła zasadnicze założenia projektu decyzji w dwóch punktach.

W oświadczeniu o zastrzeżeniach Komisja utrzymywała, że przetwórcy zawarli porozumienie cenowe ustalając średnią cenę dla każdej odmiany. Podczas przesłuchania i w pisemnych odpowiedziach producenci utrzymywali, iż konsultując się w sprawie średniej ceny udało im się maksymalnie ujednolicić stawkę ceny ostatecznej, jaką płaciliby producentom. Komisja zaakceptowała powyższe wyjaśnienia i w projekcie decyzji są one wzięte pod uwagę: w ten sposób mowa jest o umowach pomiędzy przetwórcami co do maksymalnej ceny średniej dla każdej odmiany surowca tytoniowego.

Wreszcie, w przeciwnieństwie do tego co podano w oświadczeniu o zastrzeżeniach, Komisja zdecydowała nie obarczać odpowiedzialnością za naruszenia przetwórczych spółek dominujących Universal Corp, Universal Leaf, Intabex, ani stowarzyszenia hiszpańskich przetwórców (ANETAB), gdyż jego postępowania nie można rozpatrywać oddzielnie od postępowania jego członków. Na tej samej zasadzie Komisja nie obarczyła odpowiedzialnością TABARES, ACOTAB oraz FNCT, gdyż działały one jako oddziały sektorowe rolniczych związków zawodowych, które są adresatami projektu decyzji.

Ponadto oświadczenie o zastrzeżeniach zawierało odniesienie do negocjacji między przedstawicielami producentów a przetwórcami, które były prowadzone od 1999 r., a dotyczyły przedziałów cenowych. W rezultacie tekst wykazywał pewną niejasność co do definicji naruszeń rozpatrywanych w niniejszej sprawie. Projekt decyzji usunął powyższą niejasność.

Stwierdzam, że w niniejszej sprawie prawo do złożenia wyjaśnień zostało zachowane. Projekt decyzji dotyczy jedynie zastrzeżeń, co do których strony miały możliwość przedstawienia swoich poglądów.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/17

---

Informacja odnośnie do pozwoleń na przywóz, wywóz i świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji

(Niniejsza informacja zastępuje informację opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 92 z 16 kwietnia 2005 r., str. 2)

(2007/C 85/10)

I.   Uwagi ogólne

1.	Pozwolenia jak i odpisy z nich są wydawane przez właściwe władze każdego państwa członkowskiego. Zachowują one ważność dla operacji przywozu i wywozu w każdym państwie członkowskim, z wyjątkiem niektórych szczególnych przypadków przewidzianych w przepisach wspólnotowych.

2.	Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 2 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1182/71 (1), dni ustawowo wolne od pracy, niedziele i soboty nie są uważane za dni robocze dla celów składania wniosków o pozwolenie oraz ich wydawania.

3.	Wnioskodawca powinien wypełnić wyłącznie rubryki formularza nr 4 oraz 7, 8, 9, 11, 14, 15, 16, 17, 18 i 20. Jednakże, państwa członkowskie mogą nakazać, aby wnioskodawca wypełnił również rubrykę 1 i, w niektórych przypadkach, rubrykę 5.

4.

Formularz należy wypełnić pismem maszynowym w jednym z języków urzędowych Wspólnoty, wskazanym lub przyjętym przez właściwe władze państwa członkowskiego będącego miejscem wydania pozwolenia. Pozwolenie należy wypełnić tylko w jednym języku. Jednakże, państwa członkowskie mogą zezwolić, żeby jedynie wnioski były wypełniane ręcznie, tuszem oraz pismem drukowanym.

5.	Wniosek i pozwolenie nie może zawierać żadnych skreśleń ani wyrazów nadpisanych. W przypadku gdy popełniono błędy przy wypełnianiu formularza, należy sporządzić nowy wniosek lub nowe pozwolenie.

6.	Kwoty są wyrażane w euro, niemniej jednak, państwa członkowskie nieuczestniczące w strefie euro mogą wyrazić kwoty w walucie krajowej.

7.	Ilości wyrażane są: — w jednostkach metrycznych wagi lub objętości i zgodnie z następującymi skrótowcami: — t dla ton, — kg dla kilogramów, — hl dla hektolitrów, — głowa dla zwierząt żywych, w określonym przypadku.

8.

Jeśli, w rubrykach 7 lub 8 formularza dotyczącego przywozu oraz w rubryce 7 formularza dotyczącego wywozu, nie ma wystarczająco dużo miejsca na wpisanie tekstu przewidzianego w przepisach wspólnotowych, cały tekst należy przenieść do rubryki 20, poprzedzając go gwiazdką odpowiadającą gwiazdce umieszczonej w rubryce 7 lub 8. Jeśli w rubryce 20, nie ma wystarczająco dużo miejsca na wpisanie tekstu przewidzianego w przepisach wspólnotowych, cały tekst należy przenieść do rubryki 15, poprzedzając go gwiazdką odpowiadającą gwiazdce umieszczonej w rubryce 7 lub 8.

9.	W rubrykach 7, 8 i 9 formularza, małe rubryki poprzedzające słowa „tak ”i „nie ”należy wypełnić wstawiając przed jednym albo drugim słowem „X”.

10.

— W przypadkach, o których mowa w art. 2 punkt a) i art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (2) nie można przedstawić żadnego pozwolenia na przywóz. — W przypadkach, o których mowa w art. 2 punkt b) i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie można przedstawić żadnego pozwolenia na wywóz. — W przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, jeżeli operacja przywozu lub wywozu nie odbywa się w ramach systemu preferencji, w ramach którego korzyść jest przyznawana w formie pozwolenia, pozwolenia nie można wystawić, za wyjątkiem pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji dla produktów mlecznych w przypadku dostaw dla sił zbrojnych w zastosowaniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1282/2006.

11.

Przykład zastosowania art. 17 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000: godz. 13 w niniejszym rozporządzeniu odpowiada godz. 13 (czasu belgijskiego) Państwa członkowskie Czas lokalny (zimowy i letni) Republika Federalna Niemiec godz. 13 Belgia Republika Czeska Dania Hiszpania Francja Węgry Włochy Luksemburg Malta Niderlandy Polska Austria Szwecja Słowenia Słowacja Irlandia godz. 12 (= godz. 13, czasu belgijskiego) Portugalia Zjednoczone Królestwo Bułgaria godz. 14 (= godz. 13, czasu belgijskiego) Cypr Grecja Finlandia Estonia Łotwa Litwa Rumunia

II.   Formularze dotyczące przywozu

Rubryka 7

Przez państwo pochodzenia rozumie się państwo trzecie, z którego pochodzi produkt przeznaczony do wywozu do Wspólnoty.

1.	Nazwa państwa lub grupy państw pochodzenia jest koniecznie podawana w przypadkach, w których jest to zalecane w przepisach wspólnotowych.

2.	Jeżeli przepisy wspólnotowe przewidują, że podanie nazwy państwa pochodzenia jest obowiązkowe, to rubryka umieszczona przed słowem „tak ”jest zaznaczona, a pochodzenie produktu musi być zgodne z danymi zawartymi w pozwoleniu, pod rygorem niezastosowalności pozwolenia.

3.	W innych przypadkach, podawanie nazwy państwa pochodzenia nie jest obowiązkowe. Może być ona jednak przydatna w celu zastosowania art. 40 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 w odniesieniu do działania siły wyższej.

Rubryka 8

—	Państwo pochodzenia określa się zgodnie z zasadami wspólnotowymi mającymi zastosowanie w tej dziedzinie.

—	Stosuje się analogicznie wskazówki odnoszące się do rubryki 7.

Rubryka 14

Należy wskazać produkty według ich nazw stosowanych i handlowych (na przykład: cukier), z wyjątkiem znaków towarowych.

Rubryki 15 i 16

Zasadniczo, o pozwolenie występuje się i się jest ono wystawiane na wszystkie produkty objęte podpodziałem nomenklatury scalonej. Jednakże w niektórych wyjątkowych przypadkach przewidzianych w przepisach wspólnotowych, o pozwolenie wnioskuje się jest ono wystawiane:

—	bądź dla produktów objętych wieloma podpodziałami w nomenklaturze scalonej,

—	bądź dla jedynie pewnej partii produktów objętych jednym podpodziałem nomenklatury scalonej.

Jeżeli w rubryce 16, nie ma wystarczająco dużo miejsca na umieszczenie wielu podpodziałów nomenklatury scalonej, wszystkie podpodziały należy przenieść do rubryki 15 poprzedzając go gwiazdką odpowiadającą gwiazdce umieszczonej w rubryce 16.

Rubryka 15

—	Oznaczenia można dokonać w formie uproszczonego opisu, o ile zawiera niezbędne elementy, z których wynika klasyfikacja produktu w ramach kodu nomenklatury scalonej znajdującego się w rubryce 16.

—	Dla produktów z sektora produkcji winorośli i wina, oznaczenie powinno zawierać między innymi kolor wina lub moszczu: biały, czerwony lub różowy.

Rubryka 16

Podać pełen kod podpodziału nomenklatury scalonej. Niemniej jednak, w niektórych przypadkach przewidzianych w przepisach wspólnotowych:

—	należy podać pełne kody podpodziałów nomenklatury scalonej lub podpodziału nomenklatury scalonej poprzedzonej „iksem” lub

—	należy podać kody w sposób przewidziany w przepisach wspólnotowych.

Rubryka 19

1.	Należy wypełnić zgodnie z przepisami wspólnotowymi odnoszącymi się do dopuszczalnej tolerancji dla danego produktu.

2.	W odniesieniu do pozwoleń dla których nie przewidziano tolerancji, należy wpisać cyfrę zero [0] w rubryce 19.

Rubryka 20

Należy wypełnić zgodnie ze szczegółowymi przepisami wspólnotowymi dla każdego sektora wspólnej organizacji rynków.

Na przykład: „Wołowina wysokiej jakości — rozporządzenie (WE) nr 1203/95”.

III.   Formularze dotyczące przywozu

Rubryka 7

1.	Nazwa państwa lub grupy państw pochodzenia jest koniecznie podawana w przypadkach, w których jest to zalecane w przepisach wspólnotowych.

2.	W przypadku pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji, należy podać w rubryce nazwę państwa lub, w danym przypadku, strefy przeznaczenia. Podanie nazwy państwa lub, w danym przypadku, strefy przeznaczenia nie sprawia, że jest to obowiązkowe miejsce przeznaczenia..

3.	Jeśli przepisy wspólnoty przewidują, że miejsce przeznaczenia jest obowiązkowe, rubryka umieszczona przed słowem „tak ”jest zaznaczona, a produkt musi osiągnąć miejsce przeznaczenia wskazane na pozwoleniu.

4.	W przypadku zastosowania art. 49 rozporządzenia 1291/2000 państwo lub miejsce przeznaczenia jest wskazane w tej rubryce, a pozwolenie zobowiązuje do wywozu do tego państwa lub miejsca przeznaczenia.

5.	W pozostałych przypadkach, podanie nazwy państwa lub miejsca pochodzenia nie jest obowiązkowe. Może ona być jednak przydatna w celu zastosowania art. 40 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 w odniesieniu do działania siły wyższej.

Rubryki 14, 15 i 16

1.

Należy wypełnić jak w przypadku przywozu. W szczególnym przypadku, w którym przepisy wspólnotowe przewidują możliwość wpisania wielu podpodziałów nomenklatury scalonej, choć ta możliwość nie zwalnia z obowiązku dopełnienia formalności celnych odnośnie wywozu, należy zgłosić produkt zgodnie z rubryką nomenklatury scalonej stosowanej w zakresie refundacji.

2.

Z zastrzeżeniem szczególnych przepisów, należy podać 12-cyfrowy kod produktów w nomenklaturze scalonej w zakresie refundacji dla pozwoleń z wcześniejszym ustaleniem refundacji w rubryce 16. Niemniej jednak, w przypadku kategorii lub grup produktów wymienionych w art. 14 rozporządzenia (WE) 1291/2000, kody produktów należących do jednej kategorii lud do jednej grupy mogą być zawarte we wniosku o pozwolenie i pozwoleniu.

Rubryka 19

1.	Należy wypełnić zgodnie z przepisami wspólnotowymi odnoszącymi się do dopuszczalnej tolerancji dla danego produktu.

2.	W odniesieniu do pozwoleń dla których nie przewidziano dodatkowej tolerancji, należy wpisać cyfrę zero [0] w rubryce 19.

3.	W przypadku, gdy dla jednego pozwolenia istnieje dodatkowa tolerancja dla prawa wywozu i jej brak dla prawa do refundacji, zaznacza się dodatkową tolerancję dla prawa wywozu w rubryce 19, a informację dotyczącą braku tolerancji dodatkowej dla prawa do refundacji przenosi się do rubryki 22.

Rubryka 20

1.	Należy wypełnić zgodnie z szczególnymi przepisami wspólnotowymi dla każdego sektora produktów.

2.

W przypadku zastosowania art. 49 rozporządzenia (EWG) nr 1291/2000 należy wstawić jeden z poniższych tekstów: (a) „Крайната дата за подаване на офертите …”, „Поканата за подаване на оферти е издадена от … (име на агенцията)” (b) „Fecha límite para la presentación de las ofertas …”, „La licitación procede de … (nombre del organismo)” (c) „Konečný termín pro podání nabídek …”, „Oznámení o nabídkovém řízení vydané … (název orgánu)” (d) „Frist for indgivelse af tilbud …”, „Licitation fra … (institutionens navn)” (e) „Frist zur Angebotsabgabe …”, „Ausschreibung vom … (Bezeichnung der Stelle)” (f) „Πρoθεσμία υπoβoλής των πρoσφoρών …”, „Η δημoπρασία πρoέρχεται από … (όνoμα τoυ oργανισμoύ)” (g) „Pakkumiste esitamise tähtaeg …”, „Enampakkumise kutse väljastas … (asutuse nimi)” (h) „Closing date for the submission of tenders …”, „The invitation to tender is issued by … (name of agency)” (i) „Date limite du dépôt des offres …”, „L'adjudication émane de … (nom de l'organisme)” (j) „Data limite per il deposito delle offerte …”, „Gara indetta da … (denominazione dell'organismo)” (k) „Pēdējais termiņš piedāvājumu iesniegšanai …”, „Konkursu izsludina … (organizācijas nosaukums)” (l) „Galutinė paraiškų pateikimo data …”, „Konkursą skelbia … (institucijos pavadinimas)” (m) „Ajánlattételi határidő: …”, „A pályázatot a(z) … (ügynökség neve) bonyolítja.” (n) (MT) (o) „Indieningstermijn aanbiedingen eindigt op …”, „Openbare inschrijving van … (naam instanties)” (p) „Ostateczny termin składania ofert …”, „Procedura przetargowa jest prowadzona przez: … (nazwa jednostki)” (q) „Date limite para a apresentaçao das propostas …”, „O concurso emana de … (nome do organismo)” (r) „Termenul de depunere a ofertelor …”, „Invitaţia de participare la licitaţie este emisă de … (denumirea agenţiei)” (s) „Konečný termín predloženia ponúk …”, „Oznámenie o výberom konaní vydané … (názov orgánu)” (t) „Datum oddaje ponudb …”, „Javni razpis objavi … (ime organa)” (u) „Sista dag för inlämnande av anbud …”, „Anbudsinfordran utfärdas av … (organets namn)” (v) „Tarjousten viimeinen jättöpäivä …”, „Tarjouskilpailun on julistanut … (toimielimen nimi)”.

---

(1)  Dz.U. L 124 z 8.6.1971, str. 1.

(2)  Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/22

---

LISTA ORGANIZACJI MIĘDZYBRANŻOWYCH UZNAWANYCH W SEKTORZE RYBOŁÓWSTWA I AKWAKULTURY

(2007/C 85/11)

Podstawą niniejszej publikacji jest art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybłówstwa i akwakultury (Dz.U. L 17 z 21.1.2000, str. 33) Stan na dzień 19.4.2007)

	Име на организацията Nombre y dirección Název a adresa Navn og adresse Name und Anschrift Nimi ja aadress Ονομασία και διεύθυνση Name and address Nom et adresse Nome e indirizzo Nosaukums un adrese Pavadinimas ir adresas Név és cím Isem u indirizz Naam en adres Nazwa i adres Nome e endereço Nume şi adresă Názov a adresa Ime in naslov Nimi ja osoite Namn och adress		Дата на признаване Fecha del reconocimento Datum uznání Dato for anerkendelsen Datum der Anerkennung Tunnustamise kuupäev Ημερομηνία αναγνώρισης Date of recognition Date de reconnaissance Data del riconoscimento Atzīšanas diena Pripažinimo data Elismerés dátuma Data tar-rikonoxximent Datum van erkenning Data dopuszczenia Data de reconhecimento Data recunoaşterii Dátum uznania Datum priznanja Hyväksymispäivä Datum för godkännandet
ESPAÑA
ESP OI-002	AQUAPISCIS		27.8.2002
	C/ General Moscardó, 3 — 5° F
	E-28020 Madrid	Tel. (34) 915 53 06 16
		Fax (34) 915 53 06 64
		E-mail: info@piscicultores.org
	Circunscripción económica o actividad (R.104/2000, art. 13, ap. 6): Nacional
	Medidas de extensión a los no afiliados (R.104/2000, art. 15): no
	Fecha de inicio:
	Fecha de vencimiento:
ESP OI-001	INTERATÚN		26.7.2001
	Carretera del colegio Universitario, 16
	E-36310 Vigo (Pontevedra)	Tel. (34) 986 46 93 01
		Fax (34) 986 46 92 69
		E-mail: info@interatun.com
	Circunscripción económica o actividad (R.104/2000, art. 13, ap. 6): Nacional
	Medidas de extensión a los no afiliados (R.104/2000, art. 15): no
	Fecha de inicio:
	Fecha de vencimiento:
FRANCE
FRA OI-001	Comité Interprofessionnel des Produits de l'Aquaculture C.I.P.A.		24.7.1998
	Rue de Paradis, 32	Tel. (33-1) 40 58 68 00
	F-75010 Paris	Fax (33-1) 40 59 00 19
		E-mail: www.lapisciculture.com
	Zone économique ou activité (R.104/2000 Art. 13§6): France
	Actions d'extensions aux non-membres (R.104/2000 Art.15): non
	Début de validité:
	Fin de validité:
ITALIA
ITA OI-001	Organizzazione Interprofessionale della Filiera Pesca ed acquacoltura in Italia O.I. FILIERA ITTICA		27.8.2002
	Via Emilio de' Cavalieri 7	Tel. (39) 06 85 54 198
	I-00198 Roma	Fax (39) 06 85 35 29 92
		E-mail: filieraittica@federop.it
	Zona economica o attività (art. 13 § 6 del reg. 104/2000): Nazionale
	Estensione ad operatori non membri (art. 15 del reg. 104/2000): no
	Inizio del periodo di validità:
	Fine del periodo di validità:

---

19.4.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 85/24

---

Uprzednie zgłoszenie koncentracji

(Sprawa nr COMP/M.4593 — voestalpine/Dancke)

Sprawa kwalifikująca się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 85/12)

1.

W dniu 4 kwietnia 2007 r. zgodnie z art. 4 i po odesłaniu sprawy zgodnie z art. 4 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo voestalpine AG („voestalpine”, Austria) przejmuje w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady całkowitą kontrolę nad przedsiębiorstwami BAWAG Dancke Stanztechnik GmbH & Co.KG i Dancke Werkzeugbau GmbH & Co.KG („Dancke”, Niemcy) w drodze zakupu akcji.

2.	Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest: — w przypadku voestalpine: produkcja i sprzedaż wyrobów ze stali; — w przypadku Dancke: produkcja i sprzedaż części i elementów tłoczonych z metalu.

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, że zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie procedury uproszczonej stosowanej do niektórych koncentracji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta kwalifikuje się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji. Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (nr faksu: (32-2) 296 43 01 lub 296 72 44) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.4593 — voestalpine/Dancke, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: European Commission Directorate-General for Competition, Merger Registry J-70 B-1049 Bruxelles/Brussel

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, str. 1.

(2)  Dz.U. C 56 z 5.3.2005, str. 32.

---