PROJEKT

DECYZJA RADY STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA UE-ALBANIA NR …/…

z dnia …

w sprawie przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

RADA STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA,

uwzględniając Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony (1), w szczególności jego art. 48,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 48 Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony (zwanego dalej „układem”) przewiduje koordynację systemu zabezpieczenia społecznego Albanii i systemów państw członkowskich oraz ustanawia zasady takiej koordynacji.

(2)	Art. 48 układu przewiduje, że Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia przyjmuje decyzję w celu wdrożenia zasad zawartych w tym artykule.

(3)

W odniesieniu do stosowania zasady niedyskryminacji, w niniejszej decyzji nie powinno ustanawiać się jakichkolwiek dodatkowych praw wynikających z pewnych faktów bądź zdarzeń mających miejsce na terytorium drugiej umawiającej się strony, innych niż prawo do przenoszenia niektórych świadczeń, o ile takie fakty bądź zdarzenia nie są uwzględniane zgodnie z ustawodawstwem pierwszej umawiającej się strony.

(4)

Przy stosowaniu niniejszej decyzji prawo pracowników albańskich do świadczeń rodzinnych powinno być uzależnione od tego, czy członkowie rodziny legalnie zamieszkują z danym pracownikiem w państwie członkowskim, w którym jest on zatrudniony. W przypadku gdy członkowie jego rodziny legalnie zamieszkują w innym państwie członkowskim, zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (2). Niniejsza decyzja nie powinna uprawniać do jakichkolwiek świadczeń rodzinnych na rzecz członków rodziny pracownika zamieszkujących w państwie innym niż państwo członkowskie, np. w Albanii.

(5)

Rozporządzeniem (UE) nr 1231/2010 zakres stosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (3) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (4) rozszerzono na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo. Rozporządzenie (UE) nr 1231/2010 obejmuje już zasadę sumowania okresów ubezpieczenia przebytych przez pracowników albańskich w różnych państwach członkowskich, w odniesieniu do prawa do niektórych świadczeń, zgodnie z art. 48 ust. 1 tiret pierwsze układu.

(6)	W celu ułatwienia stosowania zasad koordynacji konieczne może się okazać wprowadzenie przepisów szczególnych, które odpowiadają szczególnym cechom ustawodawstwa Albanii.

(7)	Aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich i Albanii, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące współpracy między państwami członkowskimi a Albanią oraz między zainteresowaną osobą a instytucją właściwego państwa.

(8)	Należy przyjąć przepisy przejściowe w celu ochrony osób objętych niniejszą decyzją oraz w celu zapewnienia, aby nie utraciły one żadnych praw w wyniku jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

CZĘŚĆ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

1.   Do celów niniejszej decyzji:

a)	„układ” oznacza Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony;

b)	„rozporządzenie” oznacza rozporządzenie (WE) nr 883/2004 mające zastosowanie w państwach członkowskich Unii Europejskiej;

c)	„rozporządzenie wykonawcze” oznacza rozporządzenie (WE) nr 987/2009;

d)	„państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej;

e)	„pracownik” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – pracownika najemnego w rozumieniu art. 1 lit. a) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Albanii – pracownika najemnego w rozumieniu tego ustawodawstwa;

f)	„członek rodziny” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – członka rodziny w rozumieniu art. 1 lit. i) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Albanii – członka rodziny w rozumieniu tego ustawodawstwa;

g)

„ustawodawstwo” oznacza: (i) w odniesieniu do państw członkowskich – ustawodawstwo w rozumieniu art. 1 lit. l) rozporządzenia, mające zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją; (ii) w odniesieniu do Albanii – ustawodawstwo mające w Albanii zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją;

h)	„świadczenia” oznaczają: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — zasiłki rodzinne;

i)

„świadczenia podlegające przeniesieniu” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w rozumieniu rozporządzenia, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku X do rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do Albanii – analogiczne świadczenia przewidziane w ustawodawstwie albańskim, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku I do niniejszej decyzji.

2.   Pozostałe terminy stosowane w niniejszej decyzji mają znaczenie im przypisane:

a)	w odniesieniu do państw członkowskich – w rozporządzeniu oraz rozporządzeniu wykonawczym;

b)	w odniesieniu do Albanii – w odpowiednim ustawodawstwie obowiązującym w Albanii.

Artykuł 2

Zakres podmiotowy

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do:

a)	pracowników, którzy są obywatelami Albanii i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium państwa członkowskiego i podlegają lub podlegali ustawodawstwu co najmniej jednego państwa członkowskiego, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin;

b)	członków rodziny pracowników, o których mowa w lit. a), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w państwie członkowskim;

c)	pracowników, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium Albanii i podlegają lub podlegali ustawodawstwu Albanii, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin; oraz

d)	członków rodzin pracowników, o których mowa w lit. c), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w Albanii.

Artykuł 3

Równe traktowanie

1.   Pracownicy, którzy są obywatelami Albanii i są legalnie zatrudnieni w państwie członkowskim oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli państw członkowskich, w których pracownicy ci są zatrudnieni.

2.   Pracownicy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i są legalnie zatrudnieni w Albanii oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli Albanii.

CZĘŚĆ II

STOSUNKI MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI A ALBANIĄ

Artykuł 4

Uchylenie klauzul zamieszkania

1.   Świadczenia podlegające przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), do których uprawnione są osoby, o których mowa w art. 2 lit. a) i c), nie podlegają zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu, zniesieniu ani przepadkowi z racji zamieszkiwania przez beneficjenta:

(i)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego, na terytorium Albanii; lub

(ii)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu Albanii, na terytorium jednego z państw członkowskich.

2.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. b), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium Albanii, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (i) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem danego państwa członkowskiego.

3.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. d), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium państwa członkowskiego, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (ii) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem Albanii.

CZĘŚĆ III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 5

Współpraca

1.   Państwa członkowskie i Albania przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje dotyczące zmian w swoim ustawodawstwie, które mogą mieć wpływ na wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Albanii świadczą sobie wzajemnie pomoc i działają tak, jak przy wykonywaniu własnego ustawodawstwa. Pomoc administracyjna udzielana przez te władze i instytucje jest co do zasady wolna od opłat. Właściwe władze państw członkowskich i Albanii mogą jednak uzgodnić, że niektóre koszty podlegają zwrotowi.

3.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Albanii mogą bezpośrednio porozumiewać się między sobą oraz z zainteresowanymi osobami lub z ich przedstawicielami.

4.   Instytucje i osoby objęte zakresem niniejszej decyzji mają obowiązek wzajemnego informowania się i współpracy w celu zapewnienia właściwego wykonywania niniejszej decyzji.

5.   Osoby objęte zakresem niniejszej decyzji powiadamiają jak najszybciej instytucje właściwego państwa członkowskiego lub Albanii – w przypadku gdy jest ona państwem właściwym – oraz państwa członkowskiego zamieszkania lub Albanii – w przypadku gdy jest ona państwem zamieszkania – o wszelkich zmianach w ich sytuacji osobistej lub rodzinnej, które mają wpływ na prawo do świadczeń przysługujące im na mocy niniejszej decyzji.

6.   Niedopełnienie obowiązku powiadomienia ustanowionego w ust. 5 może skutkować zastosowaniem proporcjonalnych środków zgodnie z prawem krajowym. Środki te muszą jednak odpowiadać środkom stosowanym w podobnych sytuacjach zgodnie z prawem krajowym oraz nie mogą uniemożliwiać osobom ubiegającym się o świadczenia korzystania z praw przyznanych im niniejszą decyzją ani tego korzystania nadmiernie utrudniać w praktyce.

7.   Państwa członkowskie i Albania mogą wprowadzić przepisy krajowe, które ustanawiają warunki weryfikacji uprawnień do świadczeń, w celu uwzględnienia faktu, że beneficjenci mają miejsce pobytu lub zamieszkania poza terytorium państwa, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Takie przepisy muszą być proporcjonalne, wolne od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo i zgodne z zasadami określonymi w niniejszej decyzji. O przepisach tych powiadamia się Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.

Artykuł 6

Kontrole administracyjne i badania lekarskie

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie do osób, o których mowa w art. 2 i które korzystają ze świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), jak również do instytucji odpowiedzialnych za wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Albanii, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium Albanii, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem badania lekarskie przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta, zgodnie z procedurami określonymi w ustawodawstwie stosowanym przez tę instytucję.

Instytucja będąca dłużnikiem powiadamia instytucję miejsca pobytu lub zamieszkania o wszelkich szczególnych wymogach, których w razie konieczności należy przestrzegać, a także o elementach, które mają wejść w zakres badania lekarskiego.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z badania lekarskiego instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tego badania.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo do zlecenia przeprowadzenia badania beneficjenta przez wskazanego przez nią lekarza na terytorium, na którym przebywa lub zamieszkuje osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenie, albo w państwie, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

3.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Albanii, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania w Albanii, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem kontrolę administracyjną przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z kontroli administracyjnej instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tej kontroli.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo zlecenia przeprowadzenia badania sytuacji beneficjenta wybranemu przez siebie specjaliście. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

4.   Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Albania mogą ustalić inne przepisy administracyjne, pod warunkiem że poinformują o tym Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.

5.   W drodze wyjątku od zasady nieodpłatnej wzajemnej pomocy administracyjnej określonej w art. 5 ust. 2 niniejszej decyzji, rzeczywista kwota wydatków poniesionych na kontrole, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, zwracana jest przez instytucję będącą dłużnikiem, która wystąpiła o przeprowadzenie takich kontroli, instytucji, do której wystąpiono o ich przeprowadzenie.

Artykuł 7

Stosowanie art. 126 układu

Art. 126 układu stosuje się w przypadku, gdy jedna ze stron uzna, że druga strona nie wypełniła zobowiązań ustalonych w art. 5 i 6.

Artykuł 8

Przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Albanii

Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia może w razie potrzeby ustanawiać w załączniku II do niniejszej decyzji przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Albanii.

Artykuł 9

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych między państwem członkowskim a Albanią mogą nadal obowiązywać, pod warunkiem że nie wpływają one niekorzystnie na określone w niniejszej decyzji prawa lub obowiązki zainteresowanych osób.

Artykuł 10

Umowy uzupełniające procedury administracyjne służące wykonaniu niniejszej decyzji

Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Albania mogą zawrzeć umowy, których celem jest uzupełnienie procedur administracyjnych służących wykonywaniu niniejszej decyzji, zwłaszcza w odniesieniu do zapobiegania oszustwom i błędom oraz ich zwalczania.

CZĘŚĆ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsza decyzja nie daje podstawy do nabycia jakichkolwiek praw za okres poprzedzający datę jej wejścia w życie.

2.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 nabycie prawa na mocy niniejszej decyzji następuje, nawet jeżeli prawo to odnosi się do zdarzenia, które miało miejsce przed datą jej wejścia w życie.

3.   Każde świadczenie, którego nie przyznano lub które zawieszono ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, podlega, na jej wniosek, przyznaniu lub przywróceniu od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, o ile prawa, za które uprzednio przysługiwały świadczenia, nie stanowiły podstawy do płatności w formie zryczałtowanej.

4.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, prawa nabyte zgodnie z niniejszą decyzją stają się skuteczne od tej daty i wykluczone jest powoływanie się w odniesieniu do zainteresowanych osób na przepisy ustawodawstwa państw członkowskich lub Albanii dotyczące utraty lub przedawnienia praw.

5.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony po upływie dwuletniego okresu, o którym mowa w ust. 4, prawa, które nie uległy utracie lub przedawnieniu, stają się skuteczne od daty złożenia wniosku, chyba że przepisy ustawodawstwa jednego z państw członkowskich lub Albanii są bardziej korzystne.

Artykuł 12

Załączniki do niniejszej decyzji

1.   Załączniki do niniejszej decyzji stanowią jej integralną część.

2.   Na wniosek Albanii lub Unii Europejskiej załączniki mogą zostać zmienione decyzją Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 107 z 28.4.2009, s. 166.

(2)  Dz.U. L 344 z 29.12.2010, s. 1.

(3)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

PROJEKT

PROJEKT DECYZJA NR …/… RADY STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA UE-CZARNOGÓRA

z dnia …

w sprawie przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

RADA STABILIZACJI I STOWARZYSZENIA,

uwzględniając Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony (1), w szczególności jego art. 51,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 51 Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony (zwanego dalej „układem”), przewiduje koordynację systemu zabezpieczenia społecznego Czarnogóry i systemów państw członkowskich oraz ustanawia zasady takiej koordynacji.

(2)	Art. 51 układu przewiduje, że Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia przyjmuje decyzję w celu wdrożenia zasad zawartych w tym artykule.

(3)

W odniesieniu do stosowania zasady niedyskryminacji, w niniejszej decyzji nie powinno ustanawiać się jakichkolwiek dodatkowych praw wynikających z pewnych faktów bądź zdarzeń mających miejsce na terytorium drugiej umawiającej się strony, innych niż prawo do przenoszenia niektórych świadczeń, o ile takie fakty bądź zdarzenia nie są uwzględniane zgodnie z ustawodawstwem pierwszej umawiającej się strony.

(4)

Przy stosowaniu niniejszej decyzji prawo pracowników czarnogórskich do świadczeń rodzinnych powinno być uzależnione od tego, czy członkowie rodziny legalnie zamieszkują z danym pracownikiem w państwie członkowskim, w którym jest on zatrudniony. W przypadku gdy członkowie jego rodziny legalnie zamieszkują w innym państwie członkowskim, zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (2). Niniejsza decyzja nie powinna uprawniać do jakichkolwiek świadczeń rodzinnych na rzecz członków rodziny pracownika zamieszkujących w państwie innym niż państwo członkowskie, np. w Czarnogórze.

(5)

Rozporządzeniem (UE) nr 1231/2010 zakres stosowania przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (3) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (4) rozszerzono na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo. Rozporządzenie (UE) nr 1231/2010 obejmuje już zasadę sumowania okresów ubezpieczenia przebytych przez pracowników czarnogórskich w różnych państwach członkowskich, w odniesieniu do prawa do niektórych świadczeń, zgodnie z art. 51 ust. 1 lit. a) układu.

(6)	W celu ułatwienia stosowania zasad koordynacji konieczne może się okazać wprowadzenie przepisów szczególnych, które odpowiadają szczególnym cechom ustawodawstwa Czarnogóry.

(7)	Aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich i Czarnogóry, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące współpracy między państwami członkowskimi a Czarnogórą oraz między zainteresowaną osobą a instytucją właściwego państwa.

(8)	Należy przyjąć przepisy przejściowe w celu ochrony osób objętych niniejszą decyzją oraz w celu zapewnienia, aby nie utraciły one żadnych praw w wyniku jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

CZĘŚĆ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

1.   Do celów niniejszej decyzji:

a)	„układ” oznacza Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony;

b)	„rozporządzenie” oznacza rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego mające zastosowanie w państwach członkowskich Unii Europejskiej;

c)	„rozporządzenie wykonawcze” oznacza rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego;

d)	„państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej;

e)	„pracownik” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – pracownika najemnego w rozumieniu art. 1 lit. a) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Czarnogóry – pracownika najemnego w rozumieniu tego ustawodawstwa;

f)	„członek rodziny” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – członka rodziny w rozumieniu art. 1 lit. i) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Czarnogóry – członka rodziny w rozumieniu tego ustawodawstwa;

g)

„ustawodawstwo” oznacza: (i) w odniesieniu do państw członkowskich – ustawodawstwo w rozumieniu art. 1 lit. l) rozporządzenia, mające zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją; (ii) w odniesieniu do Czarnogóry – ustawodawstwo mające w Czarnogórze zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją;

h)	„świadczenia” oznaczają: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — zasiłki rodzinne;

i)

„świadczenia podlegające przeniesieniu” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w rozumieniu rozporządzenia, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku X do rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do Czarnogóry – analogiczne świadczenia przewidziane w ustawodawstwie czarnogórskim, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku I do niniejszej decyzji.

2.   Pozostałe terminy stosowane w niniejszej decyzji mają znaczenie im przypisane:

a)	w odniesieniu do państw członkowskich – w rozporządzeniu oraz rozporządzeniu wykonawczym;

b)	w odniesieniu do Czarnogóry – w odpowiednim ustawodawstwie obowiązującym w Czarnogórze.

Artykuł 2

Zakres podmiotowy

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do:

a)	pracowników, którzy są obywatelami Czarnogóry i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium państwa członkowskiego i podlegają lub podlegali ustawodawstwu co najmniej jednego państwa członkowskiego, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin;

b)	członków rodziny pracowników, o których mowa w lit. a), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w państwie członkowskim;

c)	pracowników, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium Czarnogóry i podlegają lub podlegali ustawodawstwu Czarnogóry, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin; oraz

d)	członków rodzin pracowników, o których mowa w lit. c), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w Czarnogórze.

Artykuł 3

Równe traktowanie

1.   Pracownicy, którzy są obywatelami Czarnogóry i są legalnie zatrudnieni w państwie członkowskim oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli państw członkowskich, w których pracownicy ci są zatrudnieni.

2.   Pracownicy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i są legalnie zatrudnieni w Czarnogórze oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli Czarnogóry.

CZĘŚĆ II

STOSUNKI MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI A CZARNOGÓRĄ

Artykuł 4

Uchylenie klauzul zamieszkania

1.   Świadczenia podlegające przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), do których uprawnione są osoby, o których mowa w art. 2 lit. a) i c), nie podlegają zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu, zniesieniu ani przepadkowi z racji zamieszkiwania przez beneficjenta:

(i)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego – na terytorium Czarnogóry; lub

(ii)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu Czarnogóry – na terytorium jednego z państw członkowskich.

2.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. b), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium Czarnogóry, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (i) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem danego państwa członkowskiego.

3.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. d), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium państwa członkowskiego, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (ii) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem Czarnogóry.

CZĘŚĆ III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 5

Współpraca

1.   Państwa członkowskie i Czarnogóra przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje dotyczące zmian w swoim ustawodawstwie, które mogą mieć wpływ na wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Czarnogóry świadczą sobie wzajemnie pomoc i działają tak, jak przy wykonywaniu własnego ustawodawstwa. Pomoc administracyjna udzielana przez te władze i instytucje jest co do zasady wolna od opłat. Właściwe władze państw członkowskich i Czarnogóry mogą jednak uzgodnić, że niektóre koszty podlegają zwrotowi.

3.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Czarnogóry mogą bezpośrednio porozumiewać się między sobą oraz z zainteresowanymi osobami lub z ich przedstawicielami.

4.   Instytucje i osoby objęte zakresem niniejszej decyzji mają obowiązek wzajemnego informowania się i współpracy w celu zapewnienia właściwego wykonywania niniejszej decyzji.

5.   Osoby objęte zakresem niniejszej decyzji powiadamiają jak najszybciej instytucje właściwego państwa członkowskiego lub Czarnogóry – w przypadku gdy jest ona państwem właściwym – oraz państwa członkowskiego zamieszkania lub Czarnogóry – w przypadku gdy jest ona państwem zamieszkania – o wszelkich zmianach w ich sytuacji osobistej lub rodzinnej, które mają wpływ na prawo do świadczeń przysługujące im na mocy niniejszej decyzji.

6.   Niedopełnienie obowiązku powiadomienia ustanowionego w ust. 5 może skutkować zastosowaniem proporcjonalnych środków zgodnie z prawem krajowym. Środki te muszą jednak odpowiadać środkom stosowanym w podobnych sytuacjach zgodnie z prawem krajowym oraz nie mogą uniemożliwiać osobom ubiegającym się o świadczenia korzystania z praw przyznanych im niniejszą decyzją, ani tego korzystania nadmiernie utrudniać w praktyce.

7.   Państwa członkowskie i Czarnogóra mogą wprowadzić przepisy krajowe, które ustanawiają warunki weryfikacji uprawnień do świadczeń, w celu uwzględnienia faktu, że beneficjenci mają miejsce pobytu lub zamieszkania poza terytorium państwa, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Takie przepisy muszą być proporcjonalne, wolne od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo i zgodne z zasadami określonymi w niniejszej decyzji. O przepisach tych powiadamia się Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.

Artykuł 6

Kontrole administracyjne i badania lekarskie

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie do osób, o których mowa w art. 2 i które korzystają ze świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), jak również do instytucji odpowiedzialnych za wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Czarnogórze, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania w Czarnogórze, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem badania lekarskie przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta, zgodnie z procedurami określonymi w ustawodawstwie stosowanym przez tę instytucję.

Instytucja będąca dłużnikiem powiadamia instytucję miejsca pobytu lub zamieszkania o wszelkich szczególnych wymogach, których w razie konieczności należy przestrzegać, a także o elementach, które mają wejść w zakres badania lekarskiego.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z badania lekarskiego instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tego badania.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo do zlecenia przeprowadzenia badania beneficjenta przez wskazanego przez nią lekarza na terytorium, na którym przebywa lub zamieszkuje osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenie, albo w państwie, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

3.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Czarnogórze, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania w Czarnogórze, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem kontrolę administracyjną przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z kontroli administracyjnej instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tej kontroli.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo zlecenia przeprowadzenia badania sytuacji beneficjenta wybranemu przez siebie specjaliście. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

4.   Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Czarnogóra mogą ustalić inne przepisy administracyjne, pod warunkiem że poinformują o tym Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.

5.   W drodze wyjątku od zasady nieodpłatnej wzajemnej pomocy administracyjnej określonej w art. 5 ust. 2 niniejszej decyzji, rzeczywista kwota wydatków poniesionych na kontrole, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, zwracana jest przez instytucję będącą dłużnikiem, która wystąpiła o przeprowadzenie takich kontroli, instytucji, do której wystąpiono o ich przeprowadzenie.

Artykuł 7

Stosowanie art. 129 układu

Art. 129 układu stosuje się w przypadku, gdy jedna ze stron uzna, że druga strona nie wypełniła zobowiązań ustalonych w art. 5 i 6.

Artykuł 8

Przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Czarnogóry

Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia może w razie potrzeby ustanawiać w załączniku II do niniejszej decyzji przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Czarnogóry.

Artykuł 9

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych między państwem członkowskim a Czarnogórą mogą nadal obowiązywać, pod warunkiem że nie wpływają one niekorzystnie na określone w niniejszej decyzji prawa lub obowiązki zainteresowanych osób.

Artykuł 10

Umowy uzupełniające procedury administracyjne służące wykonaniu niniejszej decyzji

Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Czarnogóra mogą zawrzeć umowy, których celem jest uzupełnienie procedur administracyjnych służących wykonywaniu niniejszej decyzji, zwłaszcza w odniesieniu do zapobiegania oszustwom i błędom oraz ich zwalczania.

CZĘŚĆ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsza decyzja nie daje podstawy do nabycia jakichkolwiek praw za okres poprzedzający datę jej wejścia w życie.

2.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 nabycie prawa na mocy niniejszej decyzji następuje, nawet jeżeli prawo to odnosi się do zdarzenia, które miało miejsce przed datą jej wejścia w życie.

3.   Każde świadczenie, którego nie przyznano lub które zawieszono ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, podlega, na jej wniosek, przyznaniu lub przywróceniu od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, o ile prawa, za które uprzednio przysługiwały świadczenia, nie stanowiły podstawy do płatności w formie zryczałtowanej.

4.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, prawa nabyte zgodnie z niniejszą decyzją stają się skuteczne od tej daty i wykluczone jest powoływanie się w odniesieniu do zainteresowanych osób na przepisy ustawodawstwa państw członkowskich lub Czarnogóry dotyczące utraty lub przedawnienia praw.

5.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony po upływie dwuletniego okresu, o którym mowa w ust. 4, prawa, które nie uległy utracie lub przedawnieniu, stają się skuteczne od daty złożenia wniosku, chyba że przepisy ustawodawstwa jednego z państw członkowskich lub Czarnogóry są bardziej korzystne.

Artykuł 12

Załączniki do niniejszej decyzji

1.   Załączniki do niniejszej decyzji stanowią jej integralną część.

2.   Na wniosek Czarnogóry lub Unii Europejskiej załączniki mogą zostać zmienione decyzją Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 108 z 29.4.2010, s. 3.

(2)  Dz.U. L 344 z 29.12.2010, s. 1.

(3)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

PROJEKT

DECYZJA KOMITETU WSPÓŁPRACY UE-SAN MARINO NR …/…

z dnia …

w sprawie przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

KOMITET WSPÓŁPRACY,

uwzględniając Umowę o współpracy i unii celnej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką San Marino, z drugiej strony (1), w szczególności jej art. 22,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W art. 21 Umowy o współpracy i unii celnej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką San Marino, z drugiej strony, (zwanej dalej „umową”) ustanowiono zasady koordynacji systemu zabezpieczenia społecznego San Marino i systemów państw członkowskich.

(2)	Art. 22 umowy przewiduje, że Komitet Współpracy przyjmuje przepisy w celu wdrożenia tych zasad.

(3)

W odniesieniu do stosowania zasady niedyskryminacji w niniejszej decyzji nie powinno ustanawiać się jakichkolwiek dodatkowych praw wynikających z pewnych faktów bądź zdarzeń mających miejsce na terytorium drugiej umawiającej się strony, innych niż prawo do przenoszenia niektórych świadczeń, o ile takie fakty bądź zdarzenia nie są uwzględniane zgodnie z ustawodawstwem pierwszej umawiającej się strony.

(4)

Przy stosowaniu niniejszej decyzji prawo pracowników z San Marino do świadczeń rodzinnych powinno być uzależnione od tego, czy członkowie rodziny legalnie zamieszkują z danym pracownikiem w państwie członkowskim, w którym jest on zatrudniony. W przypadku gdy członkowie jego rodziny legalnie zamieszkują w innym państwie członkowskim, zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (2). Niniejsza decyzja nie powinna uprawniać do jakichkolwiek świadczeń rodzinnych na rzecz członków rodziny pracownika zamieszkujących w państwie innym niż państwo członkowskie, np. w San Marino.

(5)

Rozporządzeniem (UE) nr 1231/2010 zakres stosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (3) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (4) rozszerzono na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo. Rozporządzenie (UE) nr 1231/2010 obejmuje już zasadę sumowania okresów ubezpieczenia przebytych przez pracowników będących obywatelami San Marino w różnych państwach członkowskich, w odniesieniu do prawa do niektórych świadczeń, zgodnie z art. 21 ust. 2 umowy.

(6)	W celu ułatwienia stosowania zasad koordynacji konieczne może się okazać wprowadzenie przepisów szczególnych, które odpowiadają szczególnym cechom ustawodawstwa San Marino.

(7)	Aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich i San Marino, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące współpracy między państwami członkowskimi a San Marino oraz między zainteresowaną osobą a instytucją właściwego państwa.

(8)	Należy przyjąć przepisy przejściowe w celu ochrony osób objętych niniejszą decyzją oraz w celu zapewnienia, aby nie utraciły one żadnych praw w wyniku jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

CZĘŚĆ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

1.   Do celów niniejszej decyzji:

a)	„umowa” oznacza Umowę o współpracy i unii celnej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką San Marino, z drugiej strony;

b)	„rozporządzenie” oznacza rozporządzenie (WE) nr 883/2004 mające zastosowanie w państwach członkowskich Unii Europejskiej;

c)	„rozporządzenie wykonawcze” oznacza rozporządzenie (WE) nr 987/2009;

d)	„państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej;

e)	„pracownik” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – pracownika najemnego w rozumieniu art. 1 lit. a) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa San Marino – pracownika najemnego w rozumieniu tego ustawodawstwa;

f)	„członek rodziny” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – członka rodziny w rozumieniu art. 1 lit. i) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa San Marino – członka rodziny w rozumieniu tego ustawodawstwa;

g)

„ustawodawstwo” oznacza: (i) w odniesieniu do państw członkowskich – ustawodawstwo w rozumieniu art. 1 lit. l) rozporządzenia, mające zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją; (ii) w odniesieniu do San Marino – ustawodawstwo mające w San Marino zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją;

h)	„świadczenia” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich – świadczenia w rozumieniu art. 3 rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do San Marino – analogiczne świadczenia przysługujące na terytorium San Marino;

i)

„świadczenia podlegające przeniesieniu” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w rozumieniu rozporządzenia, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku X do rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do San Marino – analogiczne świadczenia przewidziane w ustawodawstwie San Marino, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku I do niniejszej decyzji.

2.   Pozostałe terminy stosowane w niniejszej decyzji mają znaczenie im przypisane:

a)	w odniesieniu do państw członkowskich – w rozporządzeniu oraz rozporządzeniu wykonawczym;

b)	w odniesieniu do San Marino – w odpowiednim ustawodawstwie obowiązującym w San Marino.

Artykuł 2

Zakres podmiotowy

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do:

a)	pracowników, którzy są obywatelami San Marino i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium państwa członkowskiego i podlegają lub podlegali ustawodawstwu co najmniej jednego państwa członkowskiego, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin;

b)	członków rodziny pracowników, o których mowa w lit. a), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w państwie członkowskim;

c)	pracowników, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium San Marino i podlegają lub podlegali ustawodawstwu San Marino, oraz do pozostałych przy życiu członków ich rodzin; oraz

d)	członków rodzin pracowników, o których mowa w lit. c), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w San Marino.

Artykuł 3

Równe traktowanie

1.   Pracownicy, którzy są obywatelami San Marino i są legalnie zatrudnieni w państwie członkowskim oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli państw członkowskich, w których pracownicy ci są zatrudnieni.

2.   Pracownicy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i są legalnie zatrudnieni w San Marino oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli San Marino.

CZĘŚĆ II

STOSUNKI MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI A SAN MARINO

Artykuł 4

Uchylenie klauzul zamieszkania

1.   Świadczenia podlegające przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), do których uprawnione są osoby, o których mowa w art. 2 lit. a) i c), nie podlegają zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu, zniesieniu ani przepadkowi z racji zamieszkiwania przez beneficjenta:

(i)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego – na terytorium San Marino; lub

(ii)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu San Marino – na terytorium jednego z państw członkowskich.

2.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. b), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium San Marino, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (i) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem danego państwa członkowskiego.

3.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. d), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium państwa członkowskiego, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (ii) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem San Marino.

CZĘŚĆ III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 5

Współpraca

1.   Państwa członkowskie i San Marino przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje dotyczące zmian w swoim ustawodawstwie, które mogą mieć wpływ na wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i San Marino świadczą sobie wzajemnie pomoc i działają tak, jak przy wykonywaniu własnego ustawodawstwa. Pomoc administracyjna udzielana przez te władze i instytucje jest co do zasady wolna od opłat. Właściwe władze państw członkowskich i San Marino mogą jednak uzgodnić, że niektóre koszty podlegają zwrotowi.

3.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i San Marino mogą bezpośrednio porozumiewać się między sobą oraz z zainteresowanymi osobami lub z ich przedstawicielami.

4.   Instytucje i osoby objęte zakresem niniejszej decyzji mają obowiązek wzajemnego informowania się i współpracy w celu zapewnienia właściwego wykonywania niniejszej decyzji.

5.   Osoby objęte zakresem niniejszej decyzji powiadamiają jak najszybciej instytucje właściwego państwa członkowskiego lub San Marino – w przypadku gdy jest ono państwem właściwym – oraz państwa członkowskiego zamieszkania lub San Marino – w przypadku gdy jest ono państwem zamieszkania – o wszelkich zmianach w ich sytuacji osobistej lub rodzinnej, które mają wpływ na prawo do świadczeń przysługujące im na mocy niniejszej decyzji.

6.   Niedopełnienie obowiązku powiadomienia ustanowionego w ust. 5 może skutkować zastosowaniem proporcjonalnych środków zgodnie z prawem krajowym. Środki te muszą jednak odpowiadać środkom stosowanym w podobnych sytuacjach zgodnie z prawem krajowym oraz nie mogą uniemożliwiać osobom ubiegającym się o świadczenia korzystania z praw przyznanych im niniejszą decyzją ani tego korzystania nadmiernie utrudniać w praktyce.

7.   Państwa członkowskie i San Marino mogą wprowadzić przepisy krajowe, które ustanawiają warunki weryfikacji uprawnień do świadczeń, w celu uwzględnienia faktu, że beneficjenci mają miejsce pobytu lub zamieszkania poza terytorium państwa, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Takie przepisy muszą być proporcjonalne, wolne od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo i zgodne z zasadami określonymi w niniejszej decyzji. O przepisach tych powiadamia się Komitet Współpracy.

Artykuł 6

Kontrole administracyjne i badania lekarskie

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie do osób, o których mowa w art. 2, które korzystają ze świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), jak również do instytucji odpowiedzialnych za wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w San Marino, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium San Marino, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem badania lekarskie przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta, zgodnie z procedurami określonymi w ustawodawstwie stosowanym przez tę instytucję.

Instytucja będąca dłużnikiem powiadamia instytucję miejsca pobytu lub zamieszkania o wszelkich szczególnych wymogach, których w razie konieczności należy przestrzegać, a także o elementach, które mają wejść w zakres badania lekarskiego.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z badania lekarskiego instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tego badania.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo do zlecenia przeprowadzenia badania beneficjenta przez wskazanego przez nią lekarza na terytorium, na którym przebywa lub zamieszkuje osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenie, albo w państwie, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

3.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w San Marino, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania w San Marino, a instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem kontrolę administracyjną przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z kontroli administracyjnej instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tej kontroli.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo zlecenia przeprowadzenia badania sytuacji beneficjenta wybranemu przez siebie specjaliście. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

4.   Jedno lub kilka państw członkowskich oraz San Marino mogą ustalić inne przepisy administracyjne, pod warunkiem że poinformują o tym Komitet Współpracy.

5.   W drodze wyjątku od zasady nieodpłatnej wzajemnej pomocy administracyjnej określonej w art. 5 ust. 2 niniejszej decyzji, rzeczywista kwota wydatków poniesionych na kontrole, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, zwracana jest przez instytucję będącą dłużnikiem, która wystąpiła o przeprowadzenie takich kontroli, instytucji, do której wystąpiono o ich przeprowadzenie.

Artykuł 7

Stosowanie art. 24 umowy

Art. 24 umowy stosuje się w przypadku, gdy jedna ze stron uzna, że druga strona nie wypełniła zobowiązań ustalonych w art. 5 i 6.

Artykuł 8

Przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa San Marino

Komitet Współpracy może w razie potrzeby ustanawiać w załączniku II do niniejszej decyzji przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa San Marino.

Artykuł 9

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych między państwem członkowskim a San Marino mogą nadal obowiązywać, pod warunkiem że nie wpływają one niekorzystnie na określone w niniejszej decyzji prawa lub obowiązki zainteresowanych osób.

Artykuł 10

Umowy uzupełniające procedury administracyjne służące wykonaniu niniejszej decyzji

Jedno lub kilka państw członkowskich oraz San Marino mogą zawrzeć umowy, których celem jest uzupełnienie procedur administracyjnych służących wykonywaniu niniejszej decyzji, zwłaszcza w odniesieniu do zapobiegania oszustwom i błędom oraz ich zwalczania.

CZĘŚĆ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsza decyzja nie daje podstawy do nabycia jakichkolwiek praw za okres poprzedzający datę jej wejścia w życie.

2.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 nabycie prawa na mocy niniejszej decyzji następuje, nawet jeżeli prawo to odnosi się do zdarzenia, które miało miejsce przed datą jej wejścia w życie.

3.   Każde świadczenie, którego nie przyznano lub które zawieszono ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, podlega, na jej wniosek, przyznaniu lub przywróceniu od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, o ile prawa, za które uprzednio przysługiwały świadczenia, nie stanowiły podstawy do płatności w formie zryczałtowanej.

4.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, prawa nabyte zgodnie z niniejszą decyzją stają się skuteczne od tej daty i wykluczone jest powoływanie się w odniesieniu do zainteresowanych osób na przepisy ustawodawstwa państw członkowskich lub San Marino dotyczące utraty lub przedawnienia praw.

5.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony po upływie dwuletniego okresu, o którym mowa w ust. 4, prawa, które nie uległy utracie lub przedawnieniu, stają się skuteczne od daty złożenia wniosku, chyba że przepisy ustawodawstwa jednego z państw członkowskich lub San Marino są bardziej korzystne.

Artykuł 12

Załączniki do niniejszej decyzji

1.   Załączniki do niniejszej decyzji stanowią jej integralną część.

2.   Na wniosek San Marino lub Unii Europejskiej załączniki mogą zostać zmienione decyzją Komitetu Współpracy.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 84 z 28.3.2002, s. 43.

(2)  Dz.U. L 344 z 29.12.2010, s. 1.

(3)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

PROJEKT

DECYZJA RADY STOWARZYSZENIA UE–TURCJA NR …/…

z dnia …

w sprawie przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego

RADA STOWARZYSZENIA,

uwzględniając Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (1), w szczególności jego art. 22 ust. 3,

uwzględniając protokół dodatkowy z dnia 23 listopada 1970 r. (2), w szczególności jego art. 39,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (zwany dalej „układem”) i protokół dodatkowy do tego układu z dnia 23 listopada 1970 r. (zwany dalej „protokołem dodatkowym”) zawierają postanowienia, zgodnie z którymi swobodny przepływ pracowników między Unią i Turcją realizowany będzie stopniowo.

(2)	Art. 9 układu przewiduje, że w zakresie układu zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową.

(3)	Art. 39 protokołu dodatkowego przewiduje koordynację systemu zabezpieczenia społecznego Turcji i systemów państw członkowskich oraz ustanawia zasady takiej koordynacji.

(4)	Art. 39 protokołu dodatkowego przewiduje również, że Rada Stowarzyszenia przyjmuje postanowienia w dziedzinie zabezpieczenia społecznego dla pracowników będących obywatelami Turcji, którzy przemieszczają się wewnątrz Wspólnoty, i ich rodzin przebywających na obszarze Wspólnoty.

(5)

Pierwszym krokiem w kierunku wdrożenia art. 39 protokołu dodatkowego było przyjęcie przez Radę Stowarzyszenia dnia 19 września 1980 r. decyzji nr 3/80 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Wspólnot Europejskich do pracowników tureckich i członków ich rodzin (3) (zwanej dalej „decyzją nr 3/80”).

(6)	Konieczne jest zapewnienie pełnego wdrożenia art. 9 układu i art. 39 protokołu dodatkowego w dziedzinie zabezpieczenia społecznego.

(7)	Konieczna jest aktualizacja przepisów wykonawczych zawartych obecnie w decyzji nr 3/80, tak by odzwierciedlały one zmiany w dziedzinie koordynacji zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej.

(8)

Rozporządzeniem (UE) nr 1231/2010 (4) zakres stosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (5) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (6) rozszerzono na obywateli państw trzecich, którzy nie są objęci tymi przepisami ze względu na swoje obywatelstwo. Rozporządzenie Rady (UE) nr 1231/2010 obejmuje już zasadę sumowania okresów ubezpieczenia przebytych przez pracowników tureckich w różnych państwach członkowskich, w odniesieniu do prawa do niektórych świadczeń, zgodnie z art. 39 ust. 2 protokołu dodatkowego.

(9)	Należy zatem uchylić decyzję nr 3/80 i zastąpić ją decyzją Rady Stowarzyszenia, która w jednym etapie wdroży odpowiednie postanowienia układu dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego zawarte w układzie i protokole dodatkowym.

(10)

W odniesieniu do stosowania zasady niedyskryminacji, w niniejszej decyzji nie powinno ustanawiać się jakichkolwiek dodatkowych praw wynikających z pewnych faktów bądź zdarzeń mających miejsce na terytorium drugiej umawiającej się strony innych niż prawo do przenoszenia niektórych świadczeń, o ile takie fakty bądź zdarzenia nie są uwzględniane zgodnie z ustawodawstwem pierwszej umawiającej się strony.

(11)

Przy stosowaniu niniejszej decyzji prawo pracowników tureckich do świadczeń rodzinnych powinno być uzależnione od tego, czy członkowie rodziny legalnie zamieszkują z danym pracownikiem w państwie członkowskim, w którym jest on zatrudniony. W przypadku gdy członkowie rodziny legalnie zamieszkują w innym państwie członkowskim, zastosowanie ma rozporządzenie (UE) nr 1231/2010. Niniejsza decyzja nie powinna uprawniać do jakichkolwiek świadczeń rodzinnych na rzecz członków rodziny pracownika zamieszkujących w państwie innym niż państwo członkowskie, np. w Turcji.

(12)	W celu ułatwienia stosowania zasad koordynacji konieczne może się okazać wprowadzenie przepisów szczególnych, które odpowiadają szczególnym cechom ustawodawstwa Turcji.

(13)	Aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich i Turcji, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące współpracy między państwami członkowskimi a Turcją oraz między zainteresowaną osobą a instytucją właściwego państwa.

(14)	Należy przyjąć przepisy przejściowe w celu ochrony osób objętych niniejszą decyzją oraz w celu zapewnienia, aby nie utraciły one żadnych praw w wyniku jej wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

CZĘŚĆ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

1.   Do celów niniejszej decyzji:

a)	„układ” oznacza Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją;

b)	„rozporządzenie” oznacza rozporządzenie (WE) nr 883/2004 mające zastosowanie w państwach członkowskich Unii Europejskiej;

c)	„rozporządzenie wykonawcze” oznacza rozporządzenie (WE) nr 987/2009;

d)	„państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej;

e)	„pracownik” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – pracownika najemnego w rozumieniu art. 1 lit. a) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Turcji – pracownika najemnego w rozumieniu tego ustawodawstwa;

f)	„członek rodziny” oznacza: (i) do celów ustawodawstwa państwa członkowskiego – członka rodziny w rozumieniu art. 1 lit. i) rozporządzenia; (ii) do celów ustawodawstwa Turcji – członka rodziny w rozumieniu tego ustawodawstwa;

g)

„ustawodawstwo” oznacza: (i) w odniesieniu do państwa członkowskiego – ustawodawstwo w rozumieniu art. 1 lit. l) rozporządzenia, obowiązujące odnośnie do świadczeń objętych niniejszą decyzją; (ii) w odniesieniu do Turcji – ustawodawstwo mające w Turcji zastosowanie do świadczeń objętych niniejszą decyzją;

h)	„świadczenia” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich – świadczenia w rozumieniu art. 3 rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do Turcji – analogiczne świadczenia przysługujące w Turcji;

i)

„świadczenia podlegające przeniesieniu” oznaczają: (i) w odniesieniu do państw członkowskich: — emerytury, — renty rodzinne, — renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, — renty inwalidzkie, w rozumieniu rozporządzenia, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku X do rozporządzenia; (ii) w odniesieniu do Turcji – analogiczne świadczenia przewidziane w ustawodawstwie tureckim, z wyjątkiem specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych określonych w załączniku I do niniejszej decyzji.

2.   Pozostałe terminy stosowane w niniejszej decyzji mają znaczenie im przypisane:

a)	w odniesieniu do państw członkowskich – w rozporządzeniu oraz rozporządzeniu wykonawczym;

b)	w odniesieniu do Turcji – w odpowiednim ustawodawstwie obowiązującym w Turcji.

Artykuł 2

Zakres podmiotowy

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do:

a)	pracowników tureckich, którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium państwa członkowskiego i podlegają lub podlegali ustawodawstwu co najmniej jednego państwa członkowskiego, oraz do członków ich rodzin pozostałych przy życiu;

b)	członków rodziny pracowników, o których mowa w lit. a), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w państwie członkowskim;

c)	pracowników, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i którzy są lub byli legalnie zatrudnieni na terytorium Turcji i podlegają lub podlegali ustawodawstwu Turcji, oraz do członków ich rodzin pozostałych przy życiu; oraz

d)	członków rodzin pracowników, o których mowa w lit. c), pod warunkiem że zamieszkują lub zamieszkiwali oni legalnie razem z danym pracownikiem podczas jego zatrudnienia w Turcji.

Artykuł 3

Równe traktowanie

1.   Pracownicy tureccy, którzy są legalnie zatrudnieni w państwie członkowskim oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli państw członkowskich, w których pracownicy ci są zatrudnieni.

2.   Pracownicy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego i są legalnie zatrudnieni w Turcji oraz wszyscy legalnie zamieszkujący z nimi członkowie ich rodzin traktowani są, w odniesieniu do świadczeń w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. h), w sposób wolny od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo w stosunku do obywateli Turcji.

CZĘŚĆ II

STOSUNKI MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI A TURCJĄ

Artykuł 4

Uchylenie klauzul zamieszkania

1.   Świadczenia podlegające przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), do których uprawnione są osoby, o których mowa w art. 2 lit. a) i c), nie podlegają zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu, zniesieniu ani przepadkowi z racji zamieszkiwania przez beneficjenta:

(i)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego – na terytorium Turcji; lub

(ii)	do celów świadczeń podlegających ustawodawstwu Turcji – na terytorium jednego z państw członkowskich.

2.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. b), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium Turcji, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (i) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem danego państwa członkowskiego.

3.   Członkowie rodziny pracownika, o których mowa w art. 2 lit. d), są w okresie, w którym zamieszkują oni na terytorium państwa członkowskiego, uprawnieni do świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i) ppkt (ii) na takich samych zasadach, co członkowie rodziny pracownika będącego obywatelem Turcji.

CZĘŚĆ III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 5

Współpraca

1.   Państwa członkowskie i Turcja przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje dotyczące zmian w swoim ustawodawstwie, które mogą mieć wpływ na wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Turcji świadczą sobie wzajemnie pomoc i działają tak, jak przy wykonywaniu własnego ustawodawstwa. Pomoc administracyjna udzielana przez te władze i instytucje jest co do zasady wolna od opłat. Właściwe władze państw członkowskich i Turcji mogą jednak uzgodnić, że niektóre koszty podlegają zwrotowi.

3.   Do celów niniejszej decyzji władze i instytucje państw członkowskich i Turcji mogą bezpośrednio porozumiewać się między sobą oraz z osobami zainteresowanymi lub z ich przedstawicielami.

4.   Instytucje i osoby objęte zakresem niniejszej decyzji mają obowiązek wzajemnego informowania się i współpracy w celu zapewnienia właściwego wykonywania niniejszej decyzji.

5.   Osoby objęte zakresem niniejszej decyzji powiadamiają jak najszybciej instytucje właściwego państwa członkowskiego lub Turcji – w przypadku gdy jest ona państwem właściwym – oraz państwa członkowskiego zamieszkania lub Turcji – w przypadku gdy jest ona państwem zamieszkania – o wszelkich zmianach w ich sytuacji osobistej lub rodzinnej, które mają wpływ na prawo do świadczeń przysługujące im na mocy niniejszej decyzji.

6.   Niedopełnienie obowiązku powiadomienia ustanowionego w ust. 5 może skutkować zastosowaniem proporcjonalnych środków zgodnie z prawem krajowym. Środki te muszą jednak odpowiadać środkom stosowanym w podobnych sytuacjach zgodnie z prawem krajowym oraz nie mogą uniemożliwiać wnioskodawcom korzystania z praw przyznanych im niniejszą decyzją, ani tego korzystania nadmiernie utrudniać w praktyce.

7.   Państwa członkowskie i Turcja mogą wprowadzić przepisy krajowe, które ustanawiają warunki weryfikacji uprawnień do świadczeń, w celu uwzględnienia faktu, że beneficjenci mają miejsce pobytu lub zamieszkania poza terytorium państwa, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Takie przepisy muszą być proporcjonalne, wolne od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo i zgodne z zasadami określonymi w niniejszej decyzji. O przepisach tych powiadamia się Radę Stowarzyszenia.

Artykuł 6

Kontrole administracyjne i badania lekarskie

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie do osób, o których mowa w art. 2, które korzystają ze świadczeń podlegających przeniesieniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. i), jak również do instytucji odpowiedzialnych za wykonywanie niniejszej decyzji.

2.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, podczas gdy instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Turcji, lub w przypadku gdy osoba taka ma miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium Turcji, podczas gdy instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem badania lekarskie przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta, zgodnie z procedurami określonymi w ustawodawstwie stosowanym przez tę instytucję.

Instytucja będąca dłużnikiem powiadamia instytucję miejsca pobytu lub zamieszkania o wszelkich szczególnych wymogach, których w razie konieczności należy przestrzegać, a także o elementach, które mają wejść w zakres badania lekarskiego.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z badania lekarskiego instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tego badania.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo do zlecenia przeprowadzenia badania beneficjenta przez wskazanego przez nią lekarza na terytorium, na którym przebywa lub zamieszkuje osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenie, albo w państwie, w którym znajduje się instytucja będąca dłużnikiem. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

3.   W przypadku gdy osoba otrzymująca lub ubiegająca się o świadczenia lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, podczas gdy instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w Turcji, lub w przypadku gdy osoba taka lub członek jej rodziny mają miejsce pobytu lub zamieszkania w Turcji, podczas gdy instytucja będąca dłużnikiem znajduje się w państwie członkowskim, na wniosek instytucji będącej dłużnikiem kontrolę administracyjną przeprowadza instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania beneficjenta.

Instytucja miejsca pobytu lub zamieszkania przekazuje sprawozdanie z kontroli administracyjnej instytucji będącej dłużnikiem, która wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie tej kontroli.

Instytucja będąca dłużnikiem zastrzega sobie prawo zlecenia przeprowadzenia badania sytuacji beneficjenta wybranemu przez siebie specjaliście. Beneficjenta można jednak wezwać do powrotu do państwa instytucji będącej dłużnikiem tylko wtedy, gdy jest on w stanie odbyć taką podróż bez uszczerbku na zdrowiu i gdy koszty podróży i zakwaterowania ponosi instytucja będąca dłużnikiem.

4.   Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Turcja mogą ustalić inne przepisy administracyjne, pod warunkiem że poinformują o tym Radę Stowarzyszenia.

5.   W drodze wyjątku od zasady nieodpłatnej wzajemnej pomocy administracyjnej określonej w art. 5 ust. 2 niniejszej decyzji rzeczywista kwota wydatków poniesionych na kontrole, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, zwracana jest przez instytucję będącą dłużnikiem, która wystąpiła o przeprowadzenie takich kontroli, instytucji, do której wystąpiono o ich przeprowadzenie.

Artykuł 7

Stosowanie art. 25 układu

Art. 25 układu stosuje się w przypadku, gdy jedna ze stron uzna, że druga strona nie wypełniła zobowiązań ustalonych w art. 5 i 6.

Artykuł 8

Przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Turcji

Rada Stowarzyszenia może w razie potrzeby ustanawiać w załączniku II do niniejszej decyzji przepisy szczególne dotyczące stosowania ustawodawstwa Turcji.

Artykuł 9

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych

Procedury administracyjne zawarte w istniejących umowach dwustronnych między państwem członkowskim a Turcją mogą nadal obowiązywać, pod warunkiem że nie wpływają one niekorzystnie na określone w niniejszej decyzji prawa lub obowiązki zainteresowanych osób.

Artykuł 10

Umowy uzupełniające procedury administracyjne służące wykonaniu niniejszej decyzji

Jedno lub kilka państw członkowskich oraz Turcja mogą zawrzeć umowy, których celem jest uzupełnienie procedur administracyjnych służących wykonywaniu niniejszej decyzji, zwłaszcza w odniesieniu do zapobiegania oszustwom i błędom oraz ich zwalczania.

CZĘŚĆ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsza decyzja nie daje podstawy do nabycia jakichkolwiek praw za okres poprzedzający datę jej wejścia w życie.

2.   Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 nabycie prawa na mocy niniejszej decyzji następuje nawet jeżeli prawo to odnosi się do zdarzenia, które miało miejsce przed datą jej wejścia w życie.

3.   Każde świadczenie, którego nie przyznano lub które zawieszono ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, podlega, na jej wniosek, przyznaniu lub przywróceniu od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, o ile prawa, za które uprzednio przysługiwały świadczenia, nie stanowiły podstawy do płatności w formie zryczałtowanej.

4.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej decyzji, prawa nabyte zgodnie z niniejszą decyzją stają się skuteczne od tej daty i wykluczone jest powoływanie się w odniesieniu do zainteresowanych osób na przepisy ustawodawstwa państw członkowskich lub Turcji dotyczące utraty lub przedawnienia praw.

5.   W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zostaje złożony po upływie dwuletniego okresu, o którym mowa w ust. 4, prawa, które nie uległy utracie lub przedawnieniu, stają się skuteczne od daty złożenia wniosku, chyba że przepisy ustawodawstwa jednego z państw członkowskich lub Turcji są bardziej korzystne.

6.   Prawa przysługujące osobom, którym państwo członkowskie w następstwie skutku bezpośredniego art. 6 ust. 1 decyzji nr 3/80 przyznało emeryturę lub specjalne nieskładkowe świadczenie pieniężne przed datą wejścia w życie niniejszej decyzji, nie podlegają przedawnieniu lub utracie w następstwie niniejszej decyzji.

Artykuł 12

Załączniki do niniejszej decyzji

Załączniki do niniejszej decyzji stanowią jej integralną część.

Artykuł 13

Uchylenie

Decyzja nr 3/80 traci moc z dniem wejścia w życie niniejszej decyzji.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. 217 z 29.12.1964, s. 3687/64.

(2)  Dz.U. L 293 z 29.12.1972, s. 3.

(3)  Dz.U. C 110 z 25.4.1983, s. 60.

(4)  Dz.U. L 344 z 29.12.2010, s. 1.

(5)  Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.

(6)  Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Nr	76/TQ44
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	HER/1/2-
Gatunek	Śledź (Clupea harengus)
Obszar	Wody UE, Norwegii i wody międzynarodowe obszaru I oraz II
Data	21.11.2012

ZAŁĄCZNIK

System badawczy konieczny do sprawdzenia, czy osiągnięto cel unijny, o którym mowa w art. 1 ust. 2

1.   SCHEMAT POBIERANIA PRÓBEK

Pobieranie próbek obejmuje wszystkie stada indyków rzeźnych i hodowlanych w ramach krajowych programów zwalczania, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003.

2.   MONITOROWANIE INDYKÓW

2.1.   Częstotliwość pobierania próbek

a)

Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze pobierają próbki ze wszystkich stad indyków rzeźnych i hodowlanych w następujący sposób: (i) pobieranie próbek w stadach indyków rzeźnych i hodowlanych ma miejsce w okresie trzech tygodni przed ubojem. Właściwy organ może zezwolić na pobieranie próbek w okresie sześciu tygodni przed datą uboju w przypadku indyków, które są utrzymywane dłużej niż 100 dni lub są objęte ekologiczną produkcją indyków zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 (1); (ii) pobieranie próbek w stadach indyków hodowlanych odbywa się: — w stadach w okresie odchowu: jednodniowych, czterotygodniowych oraz na dwa tygodnie przed osiągnięciem fazy nieśności lub przeniesieniem do jednostki nieśnej, — w stadach dorosłych: przynajmniej co trzy tygodnie w fazie nieśności w gospodarstwie lub w wylęgarni, — w gospodarstwie w przypadku stad indyków hodowlanych, z których jaja wylęgowe przeznaczone są do handlu wewnątrz Unii; (iii) właściwy organ może zadecydować o zastosowaniu jednej z opcji, o których mowa w ppkt (ii) tiret drugie, w odniesieniu do wszystkich stad w całym systemie badawczym. Pobieranie próbek w stadach hodowlanych, z których jaja wylęgowe przeznaczone są do handlu wewnątrz Unii, musi mieć jednak miejsce na terenie gospodarstwa; (iv) w drodze odstępstwa od przepisów ppkt (ii) tiret drugie, jeżeli cel unijny zostanie osiągnięty przez co najmniej dwa kolejne lata kalendarzowe na terytorium całego państwa członkowskiego, częstotliwość pobierania próbek na terenie gospodarstwa może zostać zmniejszona tak, by pobieranie miało miejsce co cztery tygodnie, według uznania właściwego organu. Właściwy organ może jednak zadecydować o zachowaniu lub przywróceniu trzytygodniowego odstępu pomiędzy badaniami w przypadku wykrycia przedmiotowych serotypów salmonelli w stadzie hodowlanym w danym gospodarstwie lub w każdym innym przypadku, gdy uzna to za stosowne.

b)

Pobieranie próbek przez właściwy organ obejmuje co najmniej: (i) pobieranie próbek w stadach indyków hodowlanych: — raz w roku we wszystkich stadach liczących przynajmniej 250 dorosłych indyków hodowlanych między 30 a 45 tygodniem życia oraz we wszystkich gospodarstwach utrzymujących stada elitarne, praprarodzicielskie i prarodzicielskie indyków hodowlanych; właściwy organ może zdecydować, że takie pobieranie próbek może się również odbywać w wylęgarni; oraz — we wszystkich stadach w gospodarstwach w przypadku wykrycia Salmonelli Enteritidis lub Salmonelli Typhimurium w próbkach pobranych w wylęgarni przez podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze lub w ramach kontroli urzędowych, w celu zbadania pochodzenia zakażenia; (ii) pobieranie próbek w stadach indyków rzeźnych prowadzone jest raz w roku, co najmniej w jednym stadzie w 10 % gospodarstw utrzymujących przynajmniej 500 indyków rzeźnych; (iii) pobieranie próbek można przeprowadzać na zasadzie ryzyka i dodatkowo za każdym razem, gdy właściwy organ uzna, że zachodzi taka konieczność; (iv) pobranie próbek przeprowadzone przez właściwy organ może zastąpić pobranie próbek przez podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze, o którym mowa w lit. a).

2.2.   Procedura pobierania próbek

2.2.1.   Ogólne zasady pobierania próbek

Właściwy organ lub podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze dopilnowuje, aby próbki były pobierane przez przeszkolone osoby.

Pobieranie próbek w stadach indyków hodowlanych przeprowadza się zgodnie z pkt 2.2 załącznika do rozporządzenia Komisji (UE) nr 200/2010 (2).

Do pobierania próbek w stadach indyków rzeźnych do każdego stada należy użyć co najmniej dwóch par okładzin na buty. Okładziny nakłada się na buty i próbki pobiera się, idąc przez kurnik. Okładziny zawierające próbki z jednego stada indyków można połączyć w jedną próbkę.

Przed założeniem okładzin na buty ich powierzchnię należy zwilżyć:

a)	rozcieńczalnikiem maksymalnego odzysku (MRD: 0,8 % chlorku sodu, 0,1 % peptonu w sterylnej dejonizowanej wodzie); lub

b)	sterylną wodą; lub

c)	innym rozcieńczalnikiem zatwierdzonym przez krajowe laboratorium referencyjne, o którym mowa w art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003; lub

d)	autoklawowaniem w pojemniku razem z rozcieńczalnikami.

Okładziny na buty zwilża się poprzez nalanie płynu do okładzin przed ich założeniem lub wytrząsanie okładzin w pojemniku z rozcieńczalnikiem.

Należy dopilnować, aby wszystkie części pomieszczenia były proporcjonalnie uwzględnione w próbie. Każda para okładzin na buty musi odpowiadać około 50 % powierzchni pomieszczenia.

Po zakończeniu pobierania próbek należy ostrożnie zdjąć okładziny z butów, uważając, aby nie usunąć przylegającego do nich materiału. Aby zachować materiał, można okładziny na buty odwrócić na drugą stronę. Należy je umieścić w torebce lub w naczyniu i opatrzyć opisem.

Właściwy organ może podjąć decyzję o zwiększeniu minimalnej liczby próbek w celu zapewnienia reprezentatywności ich pobierania, w oparciu o prowadzoną w poszczególnych przypadkach ocenę parametrów epidemiologicznych, takich jak warunki ochrony biologicznej, układ lub wielkość stada.

Właściwy organ może podjąć decyzję o zezwoleniu na zastąpienie jednej pary okładzin na buty próbką kurzu o wadze 100 g pobraną z wielu miejsc w całym pomieszczeniu z powierzchni, gdzie widoczny jest kurz. Jako alternatywa, do zebrania kurzu z wielu powierzchni w całym pomieszczeniu mogą być wykorzystane jeden lub więcej zwilżonych tamponów o łącznej powierzchni wynoszącej co najmniej 900 cm2. Każdy tampon musi być z obu stron dobrze pokryty kurzem.

2.2.2.   Szczegółowe instrukcje dla niektórych rodzajów gospodarstw

a)	W przypadku stad indyków w chowie wybiegowym próbki pobiera się tylko wewnątrz kurnika.

b)

Jeżeli dostęp do pomieszczenia jest niemożliwy z powodu ograniczonego miejsca w przypadku stad liczących mniej niż 100 indyków, co uniemożliwia zastosowanie okładzin na buty i przejście w nich przez pomieszczenie, to okładziny na buty można zastąpić takimi samymi tkaninowymi okładzinami na ręce, jakie stosuje się do kurzu. Próbki pobiera się wtedy, pocierając okładzinami o powierzchnie zanieczyszczone świeżymi odchodami, a jeżeli jest to niemożliwe, wówczas stosuje się inne techniki pobierania próbek odchodów odpowiednie do celu, jaki ma być osiągnięty.

2.2.3.   Pobieranie próbek przez właściwy organ

Właściwy organ upewnia się, przeprowadzając w razie potrzeby dodatkowe badania lub analizę dokumentacji, czy wyniki nie są zmienione ze względu na obecność środków przeciwdrobnoustrojowych lub innych substancji hamujących wzrost bakterii.

W przypadku gdy nie wykryto obecności Salmonelli Enteritidis ani Salmonelli Typhimurium, ale wykryto obecność środków przeciwdrobnoustrojowych lub efekt hamujący wzrost bakterii, stado uznaje się za zakażone stado indyków na potrzeby celu unijnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

2.2.4.   Transport

Próbki są przesyłane niezwłocznie przesyłką ekspresową lub kurierską do laboratoriów, o których mowa w art. 11 i 12 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003. Podczas transportu próbki chroni się przed działaniem temperatury przekraczającej 25 °C i promieni słonecznych.

Jeżeli próbek nie można wysłać w ciągu 24 godzin od ich pobrania, przechowuje się je w chłodziarce.

3.   ANALIZY LABORATORYJNE

3.1.   Przygotowanie próbek

W laboratorium próbki powinny być przechowywane w stanie schłodzonym aż do badania, które powinno rozpocząć się w ciągu 48 godzin po ich przyjęciu oraz w ciągu 96 godzin po pobraniu próbek.

Należy ostrożnie rozpakować parę (pary) okładzin na buty/skarpety, aby uniknąć usunięcia przylegających odchodów, zebrać je i umieścić w 225 ml zbuforowanej wody peptonowej (BPW), ogrzanej wcześniej do temperatury pokojowej. Okładziny na buty/skarpety powinny być w całości zanurzone w BPW, konieczne może być więc dodanie większej ilości BPW.

Zaleca się oddzielną analizę próbki kurzu. Jednakże w przypadku stad indyków rzeźnych właściwy organ może dopuścić ich analizę łącznie z parą okładzin na buty/skarpety.

Próbkę wiruje się do pełnego nasycenia, a następnie kontynuuje hodowlę zgodnie z metodą wykrywania opisaną w pkt 3.2.

Inne próbki (np. ze stad hodowlanych lub wylęgarni) przygotowuje się zgodnie z pkt 2.2.2 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 200/2010.

Jeżeli uzgodnione zostaną normy Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) lub Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) dotyczące przygotowywania odchodów do badań na obecność salmonelli, to należy je stosować i zastępują one przepisy dotyczące przygotowania próbek określone w niniejszym punkcie.

3.2.   Metoda wykrywania

Należy stosować metodę wykrywania zalecaną przez unijne laboratorium referencyjne ds. badania salmonelli w Bilthoven w Holandii.

Metoda ta jest opisana w załączniku D do normy EN/ISO 6579 (2002): „Detection of Salmonella spp. in animal faeces and in samples of the primary production stage” (Wykrywanie Salmonelli spp. w odchodach zwierzęcych oraz w próbkach z pierwotnego etapu produkcji).

W tej metodzie wykrywania w charakterze pojedynczego ośrodka selektywnego wzbogacania stosuje się ośrodek półstały (zmodyfikowany półstały ośrodek Rappaporta-Vassiliadisa, MSRV).

3.3.   Określanie serotypów

Dla stad indyków hodowlanych przynajmniej jeden izolat z każdej próbki o wyniku dodatnim podlega serotypowaniu według schematu White’a-Kauffmanna-Le Minora.

Dla stad indyków rzeźnych przynajmniej jeden izolat z każdej próbki o wyniku dodatnim pobranej przez właściwy organ podlega serotypowaniu według schematu White’a-Kauffmanna-Le Minora.

Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze zobowiązane są co najmniej dopilnować, aby w przypadku wszystkich izolatów żaden z nich nie należał do serotypów Salmonella Enteritidis ani Salmonella Typhimurium w tym szczepów jednofazowych o wzorze antygenowym 1,4,[5],12:i:-.

3.4.   Metody alternatywne

W odniesieniu do próbek pobieranych z inicjatywy podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze zamiast metod przygotowywania próbek, wykrywania i serotypowania, przewidzianych w pkt 3.1, 3.2 i 3.3 niniejszego załącznika, można zastosować metody analizy przewidziane w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3), jeżeli zostały one zatwierdzone zgodnie z EN/ISO 16140.

3.5.   Przechowywanie szczepów

Laboratoria dopilnowują, aby dla każdego stada przynajmniej jeden wyizolowany szczep Salmonelli spp. rocznie był pobierany przez właściwy organ i przechowywany do celów przeprowadzenia w przyszłości fagotypowania lub oznaczania wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe, z zastosowaniem zwykłych metod zbioru kultury, które muszą zapewniać integralność szczepów przez co najmniej dwa lata od daty analizy.

Właściwy organ może postanowić, że izolaty Salmonella spp. z próbek pobieranych przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze również będą przechowywane do celów przeprowadzenia w przyszłości fagotypowania lub oznaczania wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe, aby zapewnić izolaty do badań zgodnie z art. 2 decyzji Komisji 2007/407/WE (4).

4.   WYNIKI I SPRAWOZDAWCZOŚĆ

4.1.   Obliczanie częstości występowania na potrzeby sprawdzenia celu unijnego

Na potrzeby sprawdzenia realizacji celu unijnego stado indyków jest uważane za mające wynik dodatni, gdy została w nim wykryta obecność Salmonelli Enteritidis lub Salmonelli Typhimurium (innych niż szczepy szczepionki, ale z uwzględnieniem jednofazowych szczepów o wzorze antygenowym 1,4,[5],12:i:-).

Stada indyków o wyniku dodatnim są liczone tylko raz dla serii, bez względu na liczbę przeprowadzonych operacji pobierania próbek i badań, a informacje o nich są przekazywane tylko w pierwszym roku, w którym próba miała wynik dodatni. Częstość występowania oblicza się oddzielnie dla stad indyków rzeźnych i dorosłych stad indyków hodowlanych.

4.2.   Sprawozdawczość

4.2.1.   Sprawozdanie zawiera:

a)	łączną liczbę stad indyków rzeźnych i dorosłych indyków hodowlanych, które poddano badaniu co najmniej raz w roku sprawozdawczym;

b)	całkowitą liczbę stad rzeźnych i dorosłych stad hodowlanych z wynikiem dodatnim dla dowolnego serotypu salmonelli w państwie członkowskim;

c)	liczbę stad indyków rzeźnych i dorosłych indyków hodowlanych, które co najmniej raz uzyskały wynik dodatni dla Salmonelli Enteritidis i Salmonelli Typhimurium włącznie ze szczepami jednofazowymi o wzorze antygenowym 1,4,[5],12:i:-;

d)	liczbę stad indyków rzeźnych i dorosłych indyków hodowlanych z wynikiem dodatnim dla każdego serotypu salmonelli lub dla nieokreślonej odmiany salmonelli (izolaty nieoznaczalne lub niepoddane serotypowaniu).

4.2.2.   Informacje, o których mowa w pkt 4.2.1 lit. a)–d), dostarcza się osobno dla próbek pobieranych w ramach ogólnego krajowego programu zwalczania salmonelli:

a)	dla próbek pobieranych przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze, zgodnie z pkt 2.1 lit. a); oraz

b)	dla próbek pobieranych przez właściwe organy, zgodnie z w pkt 2.1 lit. b).

4.2.3.   Wyniki badań uznaje się za istotne informacje dotyczące łańcucha pokarmowego zgodnie z sekcją III załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady  (5).

Właściwemu organowi należy udostępnić co najmniej następujące informacje o każdym zbadanym stadzie indyków:

a)	informacje dotyczące gospodarstwa, które pozostają bez zmian w miarę upływu czasu;

b)	informacje dotyczące stada, które pozostają bez zmian w miarę upływu czasu;

c)	miesiąc pobrania próbki;

d)	liczba ptaków w poszczególnych stadach.

Wyniki i wszelkie dodatkowe istotne informacje są przekazywane w ramach sprawozdania na temat tendencji i źródeł przewidzianego w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2003/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6).

Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze niezwłocznie powiadamia właściwy organ o wykryciu Salmonelli Enteritidis i Salmonelli Typhimurium w tym szczepów jednofazowych o wzorze antygenowym 1,4,[5],12:i:-. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze informuje laboratorium badawcze, aby podjęło ono odpowiednie działania.

---

(1)  Dz.U. L 250 z 18.9.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 61 z 11.3.2010, s. 1.

(3)  Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 153 z 14.6.2007, s. 26.

(5)  Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.

(6)  Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 31.

ZAŁĄCZNIK

Wpis dotyczący salicylanu sodu w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 37/2010 otrzymuje brzmienie:

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	48,7
	MA	86,8
	TN	97,7
	TR	90,3
	ZZ	80,9
0707 00 05	AL	88,1
	JO	174,9
	MA	133,1
	TR	137,0
	ZZ	133,3
0709 93 10	MA	159,4
	TR	121,2
	ZZ	140,3
0805 10 20	TR	73,8
	ZA	50,9
	ZW	43,2
	ZZ	56,0
0805 20 10	MA	65,9
	ZZ	65,9
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	JM	129,1
	MA	106,4
	TR	81,3
	ZZ	105,6
0805 50 10	TR	82,7
	ZZ	82,7
0808 10 80	CA	157,2
	MK	37,9
	US	153,3
	ZA	138,0
	ZZ	121,6
0808 30 90	CN	61,4
	US	160,6
	ZZ	111,0

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.