1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/1

---

OPINIA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 27 listopada 2012 r.

w sprawie projektów technicznych standardów regulacyjnych i wykonawczych przedstawionych przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych Komisji do przyjęcia w drodze rozporządzeń delegowanych i wykonawczych Komisji uzupełniających rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji

(CON/2012/95)

2013/C 60/01

Wprowadzenie i podstawa prawna

W dniu 8 listopada 2012 r. Europejski Bank Centralny (EBC) otrzymał wniosek Komisji o wydanie opinii w sprawie projektów technicznych standardów regulacyjnych (zwanych dalej „projektami standardów regulacyjnych”) i projektów technicznych standardów wykonawczych (zwanych dalej „projektami standardów wykonawczych”) przedstawionych przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) Komisji do przyjęcia zgodnie z art. 10–15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 (1), w drodze:

a)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr …/… uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego (zwanego dalej „projektem standardów regulacyjnych w sprawie obowiązku rozliczania i ograniczania ryzyka”);

b)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr …/… uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących kolegiów ds. kontrahentów centralnych (zwanego dalej „projektem standardów regulacyjnych w sprawie kolegiów ds. kontrahentów centralnych”);

c)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr …/… uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów obowiązujących kontrahentów centralnych (zwanego dalej „projektem standardów regulacyjnych w sprawie wymogów obowiązujących kontrahentów centralnych”);

d)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr …/… uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji (zwanego dalej „projektem standardów regulacyjnych w sprawie minimalnego poziomu szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji”);

e)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr …/… uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających dane, które mają być publikowane i udostępniane przez repozytoria transakcji, a także standardy operacyjne dotyczące agregowania i porównywania danych oraz dostępu do tych danych (zwanego dalej „projektem standardów regulacyjnych określających dane, które mają być publikowane i udostępniane przez repozytoria transakcji, a także standardy operacyjne dotyczące agregowania i porównywania danych oraz dostępu do tych danych”);

f)

rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr …/… ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń dotyczących transakcji do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (zwanego dalej „projektem standardów wykonawczych w sprawie formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń dotyczących transakcji do repozytoriów transakcji”)

(zwanych dalej wspólnie „projektami standardów regulacyjnych i wykonawczych”).

Właściwość EBC do wydania opinii wynika z art. 127 ust. 4 oraz art. 282 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jako że projekty standardów regulacyjnych i wykonawczych zawierają postanowienia mające w szczególności wpływ na wykonywanie przez Europejski System Banków Centralnych (ESBC) zadania w postaci wspierania sprawnego funkcjonowania systemów płatniczych, jak również na wkład ESBC w sprawną realizację polityki w odniesieniu do stabilności systemu finansowego, w prowadzenie operacji walutowych oraz utrzymywanie oficjalnych rezerw walutowych państw członkowskich i zarządzanie nimi zgodnie z art. 127 ust. 2 i 5 Traktatu. Rada Prezesów wydała niniejszą opinię zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 17 ust. 5 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

1.    Uwagi ogólne

1.1.

W dniu 13 stycznia 2011 r. EBC wydał opinię CON/2011/1 w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, partnerów centralnych i repozytoriów transakcji (2), w której podkreślił m.in. że banki centralne posiadają statutowe zadania i obowiązki w zakresie zapewnienia ochrony stabilności finansowej, jak również bezpieczeństwa i wydajności infrastruktury finansowej. Ostateczny tekst rozporządzenia (UE) nr 648/2012 odpowiednio podkreślił rolę ESBC we wspieraniu niezakłóconego funkcjonowania systemów płatniczych oraz nałożył na EUNGiPW obowiązek opracowywania projektów standardów technicznych w ścisłej współpracy z ESBC (3).

1.2.

EBC brał aktywny udział w pracach EUNGiPW nad standardami technicznymi dotyczącymi kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji i z zadowoleniem przyjmuje wolę współpracy EUNGiPW i fakt uwzględnienia w projektach standardów regulacyjnych i wykonawczych większości uwag EBC. Ogólnie rzecz biorąc, EBC popiera opracowane przez EUNGiPW projekty standardów technicznych i uważa, że są one zrównoważone oraz zgodne z zasadami CPSS-IOSCO dotyczącymi infrastruktury rynku finansowego (4). Niemniej jednak EBC pragnie skomentować niektóre najważniejsze kwestie i zgłosić propozycje odpowiednich zmian, w tym w odniesieniu do kwestii mających znaczenie dla EBC w kontekście tego, że rozporządzenie (UE) nr 648/2012 nie wymaga uczestnictwa ESBC w pracach przygotowawczych EUNGiPW.

2.    Uwagi szczegółowe

2.1.

EBC z zadowoleniem przyjmuje postanowienie projektu standardów regulacyjnych w sprawie obowiązku rozliczania i ograniczania ryzyka (5), które określa elementy, jakie EUNGiPW powinien wziąć pod uwagę przy ocenie stopnia standaryzacji warunków umownych i procesów operacyjnych danej klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym podlegającej obowiązkowi rozliczania. Postanowienie to rzeczywiście wyjaśnia samo pojęcie „standaryzacji”. Jest to bardzo ważne w kontekście zwiększenia przejrzystości rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zmniejszenia ryzyka systemowego i wzmocnienia stabilności finansowej, zgodnie z deklaracjami przywódców krajów grupy G20 (6). Niemniej jednak jest ważne, aby zagwarantować, by skupienie się na standaryzacji warunków umownych nie stanowiło zachęty dla uczestników rynku do uchylania się od procesu standaryzacji umów w celu uniknięcia wprowadzenia obowiązku rozliczania. W tym kontekście EBC podkreśla także kompetencje EUNGiPW w zakresie: a) monitorowania aktywności na instrumentach pochodnych niepodlegających rozliczaniu w celu określenia przypadków, w których dana klasa instrumentów pochodnych może powodować powstanie ryzyka systemowego; oraz b) zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu pomiędzy transakcjami na instrumentach pochodnych podlegających i niepodlegających rozliczaniu (7).

2.2.

Ponadto EBC zauważa, że art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 stanowi, iż rozporządzenie nie ma zastosowania do: a) członków ESBC; b) innych organów państw członkowskich pełniących podobne funkcje oraz c) innych unijnych organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu (8). Jednak nałożenie na kontrahentów członków ESBC obowiązku przekazywania repozytoriom transakcji wszystkich danych dotyczących transakcji tych kontrahentów ograniczyłoby efektywność wspomnianego powyżej wyłączenia. Aby rozporządzenie (UE) nr 648/2012 nie ograniczało możliwości realizowania przez członków ESBC zadań leżących w interesie ogólnym, ważne jest, aby w szczególności chronione były księgi członków ESBC oraz aby zachować efektywność funkcji sygnalizacyjnej operacji banku centralnego. Ten efekt zostałby osiągnięty w największym stopniu, gdyby z obowiązku przekazywania informacji o transakcjach na instrumentach pochodnych wyłączeni byli nie tylko członkowie ESBC, ale także ich kontrahenci w tych transakcjach.

2.3.

EBC zauważa, że depozyty gotówkowe składane w ramach depozytu w banku centralnym lub innych podobnych stałych instrumentów oferowanych przez bank centralny mogą być denominowane albo w walucie emitowanej przez ten bank centralny (tj. „pieniądzu banku centralnego”), albo w innej walucie, nie emitowanej przez ten bank centralny (tj. „pieniądzu banku komercyjnego”), a zatem mogą mieć różne profile ryzyka. Fakt ten powinien mieć odzwierciedlenie w polityce inwestycyjnej kontrahenta centralnego w postaci odmiennego traktowania takich depozytów; należy to także wziąć pod uwagę przy okazji kolejnego przeglądu rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

Propozycje zmian w projektach standardów regulacyjnych i wykonawczych wraz z ich uzasadnieniem zamieszczono w załączniku.

---

(1)  Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.

(2)  Dz.U. C 57 z 23.2.2011, s. 1.

(3)  Zob. motyw 11 oraz art. 26 ust. 9, art. 34 ust. 3, art. 41 ust. 5, art. 42 ust. 5, art. 44 ust. 2, art. 45 ust. 5, art. 46 ust. 3, art. 47 ust. 8, art. 49 ust. 4, art. 54 ust. 4 i art. 81 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

(4)  Dostępne na stronie Banku Rozrachunków Międzynarodowych pod adresem: http://www.bis.org

(5)  Artykuł 6.

(6)  Zob. w szczególności deklarację przywódców grupy G20 z Toronto, 26–27 czerwca 2010 r., dostępną pod adresem: http://canadainternational.gc.ca

(7)  Zob. art. 11 ust. 3 i art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

(8)  Artykuł 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

---

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/7

---

Kursy walutowe euro (1)

28 lutego 2013 r.

2013/C 60/02

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3129
JPY	Jen	121,07
DKK	Korona duńska	7,4560
GBP	Funt szterling	0,86300
SEK	Korona szwedzka	8,4475
CHF	Frank szwajcarski	1,2209
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,4870
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,637
HUF	Forint węgierski	295,80
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7007
PLN	Złoty polski	4,1515
RON	Lej rumuński	4,3588
TRY	Lir turecki	2,3580
AUD	Dolar australijski	1,2809
CAD	Dolar kanadyjski	1,3461
HKD	Dolar Hongkongu	10,1830
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5810
SGD	Dolar singapurski	1,6237
KRW	Won	1 423,71
ZAR	Rand	11,7550
CNY	Yuan renminbi	8,1720
HRK	Kuna chorwacka	7,5855
IDR	Rupia indonezyjska	12 702,12
MYR	Ringgit malezyjski	4,0617
PHP	Peso filipińskie	53,427
RUB	Rubel rosyjski	40,0833
THB	Bat tajlandzki	39,085
BRL	Real	2,5871
MXN	Peso meksykańskie	16,7554
INR	Rupia indyjska	71,3860

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/8

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 28 lutego 2013 r.

w sprawie mianowania członków Komitetu ds. Oceny Ryzyka w ramach Nadzoru nad Bezpieczeństwem Farmakoterapii oraz ich zastępców w celu reprezentowania pracowników służby zdrowia i organizacji pacjentów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2013/C 60/03

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (1), w szczególności jego art. 61a ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W art. 61a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 ustanowiono wymóg, aby Komisja mianowała przedstawicieli pracowników służby zdrowia i organizacji pacjentów do Komitetu ds. Oceny Ryzyka w ramach Nadzoru nad Bezpieczeństwem Farmakoterapii.

(2)	Zgodnie z art. 61a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Komisja opublikowała publiczne ogłoszenie do zgłoszenia zainteresowania. Skonsultowano się z Parlamentem Europejskim w sprawie wyników oceny wniosków otrzymanych w ramach tego zaproszenia.

(3)	Członkowie Komitetu i ich zastępcy są mianowani na okres trzech lat rozpoczynający się w dniu 1 marca 2013 r. Okres ten może być jednokrotnie przedłużony,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł

1.   Członkami Komitetu ds. Oceny Ryzyka w ramach Nadzoru nad Bezpieczeństwem Farmakoterapii i ich zastępcami z zadaniem reprezentowania pracowników służby zdrowia mianuje się niniejszym na trzyletnią kadencję zaczynającą się dnia 1 marca 2013 r. następujące osoby:

—	członek: Filip Babylon,

—	zastępca: Kirsten Myhr.

2.   Członkami Komitetu ds. Oceny Ryzyka w ramach Nadzoru nad Bezpieczeństwem Farmakoterapii i ich zastępcami z zadaniem reprezentowania organizacji pacjentów mianuje się niniejszym na trzyletnią kadencję zaczynającą się dnia 1 marca 2013 r. następujące osoby:

—	członek: Albert van der Zeijden,

—	zastępca: Marco Greco.

---

(1)  Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1.

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/9

---

Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych

2013/C 60/04

1.   Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) Komisja Europejska zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki antydumpingowe wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli.

2.   Procedura

Producenci unijni mogą złożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu. Wniosek ten musi zawierać wystarczające dowody na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody.

Jeżeli Komisja postanowi dokonać przeglądu odnośnych środków, importerzy, eksporterzy, przedstawiciele państwa wywozu oraz producenci unijni będą mieli możliwość rozwinięcia, odparcia lub skomentowania argumentów przedstawionych we wniosku o wszczęcie tego przeglądu.

3.   Termin

Producenci unijni mogą przedłożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie określonej powyżej procedury, na adres: European Commission, Directorate-General for Trade (Unit H-1), N-105 8/20, 1049 Bruxelles/Brussel, Belgium (2), w dowolnym terminie od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia, lecz nie później niż trzy miesiące przed datą podaną w poniższej tabeli.

4.   Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.

Produkt	Państwo pochodzenia lub wywozu	Środki	Podstawa prawna	Data wygaśnięcia (3)
Kwas cytrynowy	Chińska Republika Ludowa	Cło antydumpingowe	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1193/2008 (Dz.U. L 323 z 3.12.2008, s. 1)	4.12.2013
		Zobowiązania	Decyzja Komisji 2008/899/WE (Dz.U. L 323 z 3.12.2008, s. 62) zmieniona decyzją Komisji 2012/501/UE (Dz.U. L 244 z 8.9.2012, s. 27)

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2)  Faks +32 22956505.

(3)  Środek wygasa o północy dnia wymienionego w tej kolumnie.

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/10

---

Zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków antydumpingowych

2013/C 60/05

1.   Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) Komisja Europejska zawiadamia, iż o ile nie zostanie wszczęty przegląd zgodnie z przedstawioną poniżej procedurą, wymienione poniżej środki antydumpingowe wygasną w terminie podanym w poniższej tabeli.

2.   Procedura

Producenci unijni mogą złożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu. Wniosek ten musi zawierać wystarczające dowody na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody.

Jeżeli Komisja postanowi dokonać przeglądu odnośnych środków, importerzy, eksporterzy, przedstawiciele państwa wywozu oraz producenci unijni będą mieli możliwość rozwinięcia, odparcia lub skomentowania argumentów przedstawionych we wniosku o wszczęcie tego przeglądu.

3.   Termin

Producenci unijni mogą przedłożyć pisemny wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie określonej powyżej procedury, na adres: European Commission, Directorate-General for Trade (Unit H-1), N-105 8/20, 1049 Brussels, Belgium (2), w dowolnym terminie od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia, lecz nie później niż trzy miesiące przed datą podaną w poniższej tabeli.

4.   Niniejsze zawiadomienie zostaje opublikowane zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.

Produkt	Państwo pochodzenia lub wywozu	Środki	Podstawa prawna	Data wygaśnięcia (3)
Glutaminian monosodowy	Chińska Republika Ludowa	Cło antydumpingowe	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1187/2008 (Dz.U. L 322 z 2.12.2008, s. 1)	3.12.2013

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2)  Faks +32 22956505.

(3)  Środek wygasa o północy dnia wymienionego w tej kolumnie.

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/11

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2013/C 60/06

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych  (2)

„QUESO LOS BEYOS”

NR WE: ES-PGI-0005-0806-22.04.2010

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nazwa:

„Queso Los Beyos”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Hiszpania

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.3.

Sery

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Chronionym oznaczeniem geograficznym „Queso Los Beyos” objęte są sery wytwarzane z mleka krowiego, owczego lub koziego, surowego lub pasteryzowanego, niemieszanego; w procesie koagulacji mleka; dojrzewające przez co najmniej 20 dni lub 60 dni w przypadku serów wytwarzanych z surowego mleka. Sery te spełniają wymogi określone w specyfikacji i posiadają poniżej opisane cechy.

Właściwości fizyczne

Kształt: cylindryczny, o płaskich lub lekko wgłębionych ściankach

Wymiary: wysokość: 6–9 cm, średnica: 9–10 cm

Masa: 250–500 g

Właściwości chemiczne

Sucha masa: min. 50 %

Zawartość tłuszczu w suchej masie: min. 45 %

Zawartość białka w suchej masie: min. 30 %

Właściwości organoleptyczne

Cienka, pomarszczona skórka o barwie od kremowożółtej lub bladożółtej do jasnobrązowej, w zależności od rodzaju mleka – krowiego, koziego lub owczego.

Miąższ półtwardy do twardego, zwarty, bez oczek fermentacyjnych, o niewielkiej liczbie otworów powstałych mechanicznie, kruszy się lub rozpada przy krojeniu. Miąższ sera z mleka koziego ma barwę białą lub kości słoniowej, a z sera owczego lub krowiego – bladożółtą.

Ser ma zwartą konsystencję, jest nieelastyczny lub elastyczny tylko w niewielkim stopniu. Jest on średnio lub bardzo kruchy.

Zapach i aromat sera są łagodne, charakterystyczne dla produktów mlecznych. Zapach i aromat serów owczych i kozich jest bardziej intensywny, lekko kojarzący się z danym gatunkiem zwierząt.

Łagodny smak, bardziej intensywny w przypadku sera owczego, z lekką nutą owczą i kozią w przypadku serów owczych i kozich. Sery te mają słonawy i lekko kwaśny smak, przyjemny i harmonijny. Sery krowie pozostawiają świeży mleczny posmak, który jest bardziej intensywny i dłużej utrzymuje się w przypadku serów owczych i kozich.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Mleko krowie, owcze lub kozie; kultury starterowe, chlorek wapnia, podpuszczka i sól. Składników tych używano tradycyjnie i są one obecnie nadal stosowane.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie fazy produkcji, w tym dojrzewanie, odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Sery, które spełniają warunki sprzedaży z chronionym oznaczeniem pochodzenia, będą opatrzone nie tylko własną etykietą producenta (etykieta handlowa), lecz także numerowaną etykietą gwarantującą pochodzenie produktu. Na etykiecie tej będą figurować określenia „Indicación Geográfica Protegida” (chronione oznaczenie geograficzne) i „Queso Los Beyos”, a także logo IGP (ChOG). Na etykiecie handlowej będzie podany wielkimi literami także gatunek zwierząt, z których mleka wytworzono ser, aby uniknąć ewentualnego wprowadzenia konsumenta w błąd.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Określony obszar geograficzny, w którym odbywa się produkcja i dojrzewanie serów objętych ChOG „Queso Los Beyos”, składa się z gmin Oseja de Sajambre, Amieva i Ponga. Pierwsza z gmin administracyjnie należy do wspólnoty autonomicznej Kastylia-León, a gminy Ponga i Amieva są częścią Księstwa Asturii.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

Granice omawianego obszaru geograficznego są wyznaczone w naturalny sposób poprzez następujące pasma górskie: od południa – Góry Kantabryjskie, od wschodu – odgałęzienie zachodniego masywu Picos de Europa, od północy – pasmo Fontecha, a od zachodu – wzniesienia Ponga. Formacje te utrudniają rozwój komunikacji. Przez urwiste góry trzeba było przedostawać się przejściami na dużych wysokościach i przez trudno dostępne przełęcze.

Z drugiej strony ukształtowanie wnętrza tego obszaru, pomimo że również przysparza trudności, dzięki różnym ścieżkom i drogom łączącym miejscowości pozwala na sprawniejszą komunikację i umożliwia korzystanie ze wspólnych szałasów pasterskich. Dzięki temu na tym obszarze występują podobne zwyczaje i stanowi on bazę terytorialną o wielu wspólnych cechach, niezależnie od podziałów administracyjnych.

Około jedna trzecia powierzchni gleby jest przeznaczona na łąki wykorzystywane przez większość roku.

Z grubsza można wyróżnić następujące piętra krajobrazowe występujące we wszystkich trzech gminach: pierwsze piętro, wysokie, o nieregularnych formacjach skalnych, pomiędzy którymi znajdują się łąki wysokogórskie; drugie, średnie piętro, na którym znajdują się lasy i rozproszone zielone pastwiska, oraz trzeci, niski poziom, który stanowią kośne łąki z rozproszonymi skupiskami drzew.

Górskie ukształtowanie obszaru bez wątpienia miało zasadnicze znaczenie dla powstania tego wyjątkowego sera, wytwarzanego z nadwyżek mleka występujących w związku z faktem, że produkcja mleka jest jedną z niewielu możliwości utrzymania się dostępnych dla mieszkańców regionu. Wymienione już ogromne trudności w rozwoju sieci dróg, nie tak wielkie jednak w przypadku połączeń między gminami wchodzącymi w skład wyznaczonego obszaru, przyczyniły się do powstania bliskich więzi między mieszkańcami regionu, wspólnie mieszkającymi, przez pewną część roku, w szałasach pasterskich na przełęczach, dzieląc przestrzeń fizyczną, jak i sposób życia. W tych warunkach wykształciły się wspólne sposoby wykorzystywania dostępnych zasobów, co zaowocowało powstaniem sera „Queso Los Beyos”.

Właściwości gleby również przyczyniły się do tego, że system produkcyjny i zarządzanie stadami tradycyjnie opierało się na działalności leśno-pasterskiej (ekstensywnej) o wyraźnej sezonowości, dostosowanej do wysokości nad poziomem morza i do składu łąk. System produkcji mieszanej mleczno-mięsnej umożliwiał produkcję dwutorową: chów młodych zwierząt każdego z wymienionych gatunków oraz wytwarzanie serów z mleka z nadwyżek mleka pozostałych po karmieniu lub odsadzeniu młodych.

W przeszłości stada miały różny skład w zależności od właściwości terenu, nawet w obrębie jednej gminy, bardziej sprzyjających jednemu bądź innemu gatunkowi. Pasterze posiadali więc krowy, owce lub kozy, a rzadziej stada mieszane, w związku z czym wytwarzali ser owczy, kozi lub z mleka krowiego, a nie z mleka mieszanego. Był to jeden z czynników, które wpłynęły na rozwój omawianego rodzaju sera.

Rozwój tego sera zdeterminowały w pierwszym rzędzie uwarunkowania związane z regionem, jednak sam sposób wytwarzania tego sera, przyjęty przez mieszkańców wymienionych miejscowości w związku z warunkami panującymi w regionie, także wpłynął na właściwości produktu końcowego.

5.2.   Specyfika produktu:

Specyfika tego produktu polega przede wszystkim na jego wyglądzie zewnętrznym, którym całkowicie różni się on wszystkich innych rodzajów sera wytwarzanych w okolicach wyznaczonego obszaru. Ser „Queso Los Beyos” wyróżnia się tym, że ma małe rozmiary, a jego wysokość jest trochę mniejsza niż średnica. Mały rozmiar tego sera jest nieprzypadkowy, pozwala bowiem na szybsze oddzielenie serwatki i osuszenie sera, co ma istotne znaczenie, gdyż usunięcie serwatki od zawsze następowało zasadniczo na etapie formowania sera. Na tym etapie serwatka oddziela się sama pod wpływem siły grawitacji, gdyż skrzep kurczy się pod wpływem własnego ciężaru (samoprasowanie). Metoda ta, stosowana do dzisiaj, ma zasadniczy wpływ na konsystencję i wygląd miąższu sera, decydujące o jego specyfice. Jego szczególnymi wyróżnikami są następujące cechy miąższu: zwarty, kruszący się lub rozpadający przy krojeniu. Smak sera z mleka krowiego jest mniej intensywny niż serów wytwarzanych z mleka koziego lub owczego, które kojarzą się ze smakiem mleka, z którego pochodzą. Wszystkie jednak odmiany tego sera mają lekko kwaśną nutę, związaną ze sposobem wytwarzania tych serów, zwłaszcza z rodzajem koagulacji mleka. Nuta ta osłabia wyczuwalność niuansów smakowych.

O tradycyjnym wytwarzaniu omawianego sera z mleka krowiego, koziego lub owczego mowa jest w kilku źródłach. Na przykład w opracowaniu „Los quesos artesanales de Asturias” („Sery wyrabiane w Asturii metodami tradycyjnymi” (1985) czytamy: „Ser »El Queso Los Beyos« wytwarza się z mleka krowiego, koziego lub owczego, jednak zgodnie z lokalną tradycją nie mieszano mleka zwierząt różnych gatunków”. W podobny sposób pisze o tym serze José A. Fidalgo Sánchez w opracowaniu „Asturias, parada y fonda” („Asturia, gdzie się zatrzymać i co jeść”) (1988). Te same informacje znajdziemy w „Quesos” („Sery”) (1992), Enric Canut i in. Ten sam autor w „Manual de quesos, queseros y quesómanos” („Sery i ich miłośnicy”) powtarza: „wytwarza się go z pełnotłustego mleka krowiego, koziego lub owczego, niemieszanego”.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Ser ten, który bierze swoją nazwę od wielkiego wąwozu Los Beyos, wyżłobionego w skałach wapiennych przez rzekę Sella, płynącą przez gminy tworzące wyznaczony obszar, tradycyjnie cieszy się uznanym prestiżem, związanym z miejscem jego pochodzenia.

Reputacja ta jest głównym elementem uzasadniającym związek między obszarem geograficznym a produktem. Świadczą o niej liczne dowody. W słowniku Miñano z 1827 r. wprost pisze się o wysokiej jakości tego sera. Jeszcze wcześniejsze wzmianki na ten temat pojawiły się w spisie „Catastro del Marqués de La Ensenada” („Kataster Markiza Ensenady”) (1752) i w zarządzeniach gminnych różnych gmin z tego obszaru, z których najstarsze datuje się z 1779 r. W późniejszym okresie pojawiły się liczne książki i publikacje, w których pisze się o tym serze, lub nawet poświęcone konkretnie tej odmianie sera, nazywanej „perłą Wschodu” lub „owocem wąwozu”, jak określił go Juan Gabriel Pallarés w swoim opracowaniu „Guía de productos de la tierra” („Przewodnik po produktach lokalnych”) (1998).

O prestiżu tego sera świadczą także liczne książki kulinarne, w których mowa jest o „Queso Los Beyos”: „Guía del buen comer español” („Przewodnik po dobrej hiszpańskiej kuchni”) (1929), w którym wskazuje się na wyróżniający „dobry smak sera”; „Lecciones de cocina regional” („Lekcje kuchni regionalnej”) (1962), gdzie ser ten opisuje się dosłownie jako „o bardzo dobrym smaku”; „Comer en Asturias” („Kuchnia asturyjska”) (1980), wymieniająca „Queso Los Beyos” wśród najlepszych asturyjskich serów; podobnie wyraża się o nim autor „Cocina práctica de los quesos de España” („Przyrządzanie hiszpańskich serów”) (1983). O „Queso Los Beyos” mowa jest także w „El Gran libro de la cocina asturiana” („Wielka księga kuchni asturyjskiej”) (1986), w której opisuje się go jako „charakterystyczny dla wąwozu Los Beyos”.

Pierwotnie ser ten był wytwarzany do użytku domowego lub przy jego użyciu opłacano dzierżawę gruntów. Później jednak, choć w umiarkowanym zakresie, pełnił rolę podarunku lub środka płatniczego, był wykorzystywany do celów handlu wymiennego, a także, dzięki nadwyżkom mleka, stał się źródłem bezpośrednich dochodów. Wymienione zastosowania tego sera ograniczały się zasadniczo do lokalnego handlu, którego zakres terytorialny poszerzył się wraz z powstaniem nowych targów w sąsiednich miejscowościach, jak w Cangas de Onís. To właśnie na tym targu nadano omawianemu serowi jego nazwę ze względu na pochodzenie z wąwozu Los Beyos.

Miejscowość ta uczestniczy w Concurso – Exposición de Quesos Picos de Europa (konkurs – wystawa serów z Picos de Europa), wydarzeniu odbywającym się od czasu jesiennych targów w 1942 r. W ratuszu przechowywane są dowody udziału w tym konkursie, w którym „Queso Los Beyos” wiedzie prym wraz z innymi miejscowymi rodzajami sera. Dla tego sera organizuje się także osobny konkurs. W asturyjskiej gazecie „La Nueva España” dnia 10 grudnia 1984 r. napisano: „Ponga ma od wczoraj własny konkurs »Queso Los Beyos«”. W innych artykułach prasowych z 1984 r. czytamy: „»Queso Los Beyos«, bodziec dla gospodarki”, „coraz bardziej ceniony ser »Queso Los Beyos«”. Dnia 28 maja 2004 r. w „La Voz de Asturias” zapowiedziano pierwsze dni kulinarne poświęcone serowi „Los Beyos”, podczas których miał odbyć się 21. konkurs tego sera. W miejscowości Amieva od 1992 r. także organizowany jest taki konkurs. W ratuszach znajduje się dokumentacja tych wydarzeń, zawierająca dane o uczestnikach, składzie jury, wysokości nagród i nazwiskach laureatów.

Obecnie nadal odbywają się takie konkursy z udziałem producentów z trzech gmin z wyznaczonego obszaru. Wydarzenia te odnotowują dużą liczbę odwiedzających.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (3))

http://www.magrama.gob.es/es/alimentacion/temas/calidad-agroalimentaria/pliego_queso_los_beyos_versi%C3%B3n_7.6.2012_tcm7-211510.pdf

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.

(3)  Porównaj: przypis 2.

---

1.3.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 60/15

---

Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

2013/C 60/07

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1).

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych  (2)

WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9

„MELVA DE ANDALUCÍA”

NR WE: ES-PGI-0105-0937-09.01.2012

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nagłówek w specyfikacji produktu, którego dotyczy zmiana:

—		Nazwa produktu
—	☒	Opis produktu
—	☒	Obszar geograficzny
—	☒	Dowód pochodzenia
—	☒	Metoda produkcji
—		Związek z obszarem geograficznym
—	☒	Etykietowanie
—	☒	Wymogi krajowe
—	☒	Inne: kontrola zgodności ze specyfikacją produktu

2.   Rodzaj zmian:

—	☒	Zmiana jednolitego dokumentu lub arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji zarejestrowanej ChNP lub zarejestrowanego ChOG, w odniesieniu do których nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia
—		Zmiana specyfikacji niewymagająca zmian w opublikowanym jednolitym dokumencie (art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
—		Tymczasowa zmiana specyfikacji wynikająca z wprowadzenia obowiązkowych środków sanitarnych lub fitosanitarnych przez organy publiczne (art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

3.   Zmiana (zmiany):

3.1.   Zmienia się ustęp B) OPIS PRODUKTU specyfikacji, aby umożliwić stosowanie solanki z zawartością soli poniżej jednego procenta jako zalewy:

Proponuje się zatwierdzenie stosowania solanki z zawartością soli poniżej jednego procenta jako zalewy w konserwie „Melva de Andalucía” w sosie własnym.

Surowiec wykorzystywany do wyrobu konserw pozostaje bez zmian: Auxis rochei i Auxis thazard, a proces produkcji nadal jest procesem tradycyjnym, takim samym jak proces stosowany do produkcji produktów konserwowych z oliwą/olejem, nie zmieniającym właściwości produktu. Jedyną zmianą jest zmiana zalewy polegająca na wykorzystaniu solanki pochodzącej z wody po gotowaniu o zawartości soli poniżej jednego procenta.

3.2.   Zmienia się ustęp C) OKREŚLENIE OBSZARU GEOGRAFICZNEGO specyfikacji włączając do niego gminę miejską Chiclana de la Frontera:

Poprawiony został błąd odkryty w streszczeniu i w specyfikacji dotyczący gminy miejskiej Chiclana de la Frontera w prowincji Kadyks. Gmina ta została uwzględniona w dokumentacji przekazanej Komisji Europejskiej dnia 29 czerwca 2004 r. i ze względu na błąd ludzki nie została włączona do ostatnich dokumentów przekazanych do publikacji.

3.3.   Zmienia się brzmienie ustępu D) DOWÓD, ŻE DANY PRODUKT POCHODZI Z OKREŚLONEGO OBSZARU GEOGRAFICZNEGO:

Ponieważ zmienił się organ dokonujący oceny zgodności, zmienia się brzmienie niniejszego ustępu, tak aby zawarto w nim dokładny opis przeprowadzanych kontroli, bez wyraźnego wskazania nazwy organu, który te kontrole przeprowadza. Zmiana ta wynika z faktu, że organ ten może się zmieniać.

3.4.   Zmienia się brzmienie ustępu E) OPIS METODY OTRZYMYWANIA PRODUKTU, aby uwzględnić w nim możliwość stosowania solanki jako zalewy w opakowaniu oraz rodzaje stosowanych opakowań:

Punkt OPAKOWANIA otrzymuje brzmienie:

3.5.   Zmienia się ustęp G) KONTROLA ZGODNOŚCI Z WYMOGAMI SPECYFIKACJI:

Aby dostosować brzmienie tego ustępu do informacji przekazanych Komisji Europejskiej, w systemie urzędowych kontroli jakości obowiązującym w Andaluzji, który stanowi element wielorocznego planu kontroli, uwzględnia się adres strony internetowej Rady ds. Rolnictwa, Rybołówstwa i Środowiska Naturalnego autonomicznych władz Andaluzji (Junta de Andalucía), na której znaleźć można nazwy podmiotów mających za zadanie przeprowadzanie kontroli zgodności z wymogami specyfikacji.

3.6.   Zmienia się ustęp H) ZASADY ETYKIETOWANIA specyfikacji:

Zmienia się brzmienie niniejszego akapitu i włącza się do niego logotyp „Melva de Andalucía”. Zmieniony akapit otrzymuje brzmienie:

Na indywidualnych etykietach każdego producenta wprowadzającego do obrotu produkt objęty chronionym oznaczeniem geograficznym „MELVA DE ANDALUCÍA” obowiązkowo umieszcza się w widocznym miejscu oznaczenie: „Indicación Geográfica Protegida” oraz symbol wspólnotowy i nazwę „Melva de Andalucía”, wraz z wszelkimi innymi informacjami, które wymagane są powszechnie na mocy obowiązujących przepisów.

Każde opakowanie, w którym chroniony produkt trafia na rynek do spożycia przez ludzi, musi być oznaczone numerowaną etykietą wydaną przez Komisję Regulacyjną (Consejo Regulador). Etykieta ta zostaje naniesiona na opakowanie w danym zakładzie produkcyjnym w taki sposób, aby nie mogła zostać ponownie wykorzystana.

3.7.   Zmienia się ustęp I) WYMOGI OKREŚLONE W PRZEPISACH:

Przepisy określone w specyfikacji aktualizuje się stosownie do prawodawstwa obowiązującego na dzień dzisiejszy.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych  (3)

„MELVA DE ANDALUCÍA”

NR WE: ES-PGI-0105-0937-09.01.2012

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nazwa:

„Melva de Andalucía”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Hiszpania

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.7 –

Świeże ryby, małże i skorupiaki oraz produkty wytwarzane z nich

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Konserwowy filet z tazara, w zalewie z oliwy, oleju lub w sosie własnym, przygotowany metodą tradycyjną.

Produkt konserwowy wyróżniający się zwartą, delikatną i soczystą konsystencją, przyjemnym zapachem i bardzo charakterystycznym smakiem ryb tuńczykowatych.

Konserwowane filety tazara występują w trzech postaciach zależnie od zastosowanej zalewy: oliwy z oliwek, oleju słonecznikowego lub wody z gotowania. Pakowane są w okrągłe lub prostokątne opakowania metalowe oraz w szklane słoiki.

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Ryby wykorzystywane jako surowiec do konserw pochodzą z gatunku Auxis rochei i Auxis thazard; są to duże ryby, o podłużnej i zaokrąglonej budowie, krótkim pyszczku i dwóch wyraźnie rozdzielonych płetwach bocznych. Ubarwienie ryby jest niebieskawe lub niebieskawo-szarawe, natomiast część brzuszna i boki są srebrzyste. Skóra jest twarda i mocna, całkowicie pozbawiona łusek z wyjątkiem przedniej części i wzdłuż linii bocznej.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Konserwy przygotowywane są metodą nieprzemysłową, tradycyjnie stosowaną w Andaluzji. Skóra jest zdejmowana z tazara ręcznie, bez użycia produktów chemicznych. Dzięki temu otrzymywany jest produkt najwyższej jakości o barwie biało-szarej a przy tym zachowuje on wszystkie swoje właściwości.

Jako zalewę stosuje się wyłącznie solankę (o zawartości soli poniżej jednego procenta), oliwę z oliwek lub olej słonecznikowy.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

Na indywidualnych etykietach każdego producenta wprowadzającego do obrotu produkt objęty chronionym oznaczeniem geograficznym „Melva de Andalucía” obowiązkowo umieszcza się w widocznym miejscu oznaczenie: „Indicación Geográfica Protegida”, nazwę „Melva de Andalucía” oraz logotyp Unii Europejskiej. Jednocześnie należy koniecznie umieścić na nich anagram chronionej nazwy pochodzenia przedstawiony poniżej, który należy obowiązkowo stosować na wszystkich produktach „Melva de Andalucía” chronionych tym oznaczeniem.

Każde opakowanie, w którym chroniony produkt trafia na rynek do spożycia przez ludzi, musi być oznaczone numerowaną etykietą wydaną przez Komisję Regulacyjną (Consejo Regulador). Etykieta ta zostaje naniesiona na opakowanie w danym zakładzie produkcyjnym w taki sposób, aby nie mogła zostać ponownie wykorzystana.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Obszar wyrobu produktu znajduje się w gminach miejskich Almería, Adra, Carboneras, Garrucha i Roquetas de Mar w prowincji Almería; Algeciras, Barbate, Cádiz, Chiclana de la Frontera, Chipiona, Conil, La Línea, Puerto de Santa María, Rota, Sanlúcar de Barrameda i Tarifa w prowincji Kadyks; Almúñecar i Motril w prowincji Granada; Ayamonte, Cartaya, Huelva, Isla Cristina, Lepe, Palos de la Frontera i Punta Umbría w prowincji Huelva; Estepona, Fuengirola, Málaga, Marbella i Vélez-Málaga w prowincji Málaga.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

Konserwy z tazara muszą być wyrabiane w zakładach produkcyjnych położonych w środowisku geograficznym obszaru produkcji, z zachowaniem cech określonych w specyfikacji, w szczególności w odniesieniu do tradycyjnego sposobu wyrobu zgodnego z metodami i procesami stosowanymi w przeszłości, które pozwalają rybie zachować jej naturalne właściwości.

W ramach procesu wyrobu produktu szczególną rolę odgrywa proces ręcznego usuwania skóry realizowany przez specjalnie przysposobiony wykwalifikowany personel, a wiedzę na temat sposobu wykonywania tego zabiegu przekazuje się tradycyjnie z pokolenia na pokolenie.

5.2.   Specyfika produktu:

Tradycyjne metody, przy pomocy których otrzymuje się produkt pozwalają zachować wszystkie cechy naturalne tego produktu, dzięki czemu wyróżnia się on zwartą, delikatną i soczystą konsystencją, przyjemnym zapachem i bardzo charakterystycznym smakiem ryby tłustej.

Jako surowiec do produkcji konserw wykorzystuje się wskazane powyżej gatunki tazara, które są gatunkami migrującymi. Mimo tego występują one regularnie u wybrzeży wskazanego obszaru geograficznego.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Historia połowów gatunków migrujących na południu Hiszpanii sięga trzy tysiące lat wstecz, do czasów gdy Fenicjanie i Tartezjanie rozpoczęli poławianie tuńczyka, tazara i makreli przy użyciu niewielkich sieci, prostych okrężnic oraz dobrze znanych sznurów z hakami. Oprócz połowów należy również wspomnieć o znaczeniu, jakie dla wspomnianych gatunków migrujących ma przemysł przetwórczy, którego początki sięgają I w. n.e. W fabrykach położonych wzdłuż andaluzyjskiego wybrzeża przetwarzano wszelkie odmiany ryb tuńczykowatych i makrelowatych. Jednym z wielu przykładów są powszechnie znane ruiny Baelo Claudia de Bolonia (Tarifa), gdzie do dziś przetrwały widoczne zbiorniki. Konserwowanie produktów rybołówstwa, przyrządzanych z gatunków poławianych w przedmiotowym obszarze, od niepamiętnych czasów stanowi w Andaluzji tradycję, która przetrwała do dziś. Dzięki zachowaniu tradycyjnych metod produkcji, otrzymuje się produkty o wysokiej jakości. Wyróżniają je stosowane surowce i tradycyjna forma produkcji, które nadają produktowi określone cechy organoleptyczne, dzięki którym otrzymywane konserwy są wysoce wartościowym i bezpiecznym produktem spożywczym.

Nieprzemysłowy sektor produktów konserwowych jest zdominowany przez małe i średnie przedsiębiorstwa rodzinne zarządzane przez założycieli lub ich potomków, dzięki czemu możliwe było zachowanie tradycyjnych metod produkcji. Długotrwałe tradycje tego przemysłu w Andaluzji oraz tajniki produkcji nieprzemysłowej przekazywane z ojca na syna stanowią gwarancję kwalifikacji siły roboczej.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 (4))

Pełen tekst specyfikacji oznaczenia znaleźć można pod następującym linkiem:

http://www.juntadeandalucia.es/agriculturaypesca/portal/export/sites/default/comun/galerias/galeriaDescargas/cap/industrias-agroalimentarias/denominacion-de-origen/Pliegos/Pliego_modificado_Melva.pdf

lub

bezpośrednio na stronie głównej portalu internetowego Rady ds. Rolnictwa, Rybołówstwa i Środowiska Naturalnego (Consejería de Agricultura y Pesca): (http://www.juntadeandalucia.es/agriculturaypesca/portal), zgodnie z następującą ścieżką dostępu: „Industrias Agroalimentarias”/„Calidad y Promoción“/„Denominaciones de Calidad”/„Otros Productos”; specyfikację znaleźć można pod numerem znaku jakości.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.

(3)  Porównaj: przypis 2.

(4)  Porównaj: przypis 2.

---