Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.10997 – NB / ARDIAN / MEDIOLANUM / NEOPHARMED)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2023/C 123/01)

W dniu 27 lutego 2023 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32023M10997. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do prawa Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Wycofanie zgłoszenia koncentracji

(Sprawa M.11085 – FRASERS / GO SPORT)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2023/C 123/02)

W dniu 21 marca 2023 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”) Komisja otrzymała zgłoszenie (2) planowanej koncentracji.

W dniu 30 marca 2023 r. strona zgłaszająca poinformowała Komisję, że wycofała swoje zgłoszenie.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

(2)  Dz.U. C 114 z 29.03.2023, s. 8.

Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.11028 – THE HANWHA GROUP / DAEWOO SHIPBUILDING MARINE ENGINEERING)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2023/C 123/03)

W dniu 31 marca 2023 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32023M11028. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do prawa Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Kursy walutowe euro (1)

4 kwietnia 2023 r.

(2023/C 123/04)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0901
JPY	Jen	144,94
DKK	Korona duńska	7,4513
GBP	Funt szterling	0,87333
SEK	Korona szwedzka	11,2525
CHF	Frank szwajcarski	0,9954
ISK	Korona islandzka	149,30
NOK	Korona norweska	11,2345
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	23,418
HUF	Forint węgierski	376,83
PLN	Złoty polski	4,6718
RON	Lej rumuński	4,9330
TRY	Lir turecki	20,9609
AUD	Dolar australijski	1,6154
CAD	Dolar kanadyjski	1,4641
HKD	Dolar Hongkongu	8,5569
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7336
SGD	Dolar singapurski	1,4467
KRW	Won	1 434,69
ZAR	Rand	19,4414
CNY	Yuan renminbi	7,5034
IDR	Rupia indonezyjska	16 251,48
MYR	Ringgit malezyjski	4,8030
PHP	Peso filipińskie	59,436
RUB	Rubel rosyjski
THB	Bat tajlandzki	37,314
BRL	Real	5,5121
MXN	Peso meksykańskie	19,6561
INR	Rupia indyjska	89,5900

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2023/C 123/05)

Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro emitowanej przez Luksemburg

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro (1). Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. (2) państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.

Państwo emitujące: Luksemburg

Upamiętniane wydarzenie: 175. rocznica parlamentu luksemburskiego

Opis motywu: Motyw przedstawia wizerunek Wielkiego Księcia Henryka po lewej stronie oraz budynek Izby Deputowanych po prawej. Powyżej i po prawej stronie budynku widnieją data roczna „1848” oraz tekst „Chambre des députés” (Izba Deputowanych). W dolnej części po środku znajduje się nazwa państwa emitującego „LUXEMBOURG” oraz rok emisji „2023”.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład: 500 000

Data emisji: Luty 2023 r.

---

(1)  Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2)  Zob. konkluzje Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2023/C 123/06)

Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro emitowanej przez Niemcy

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro (1). Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. (2) państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.

Państwo emitujące: Niemcy

Upamiętniany motyw: Seria z krajami związkowymi – Hamburg

Opis motywu: Motyw przedstawia Elbphilharmonie – najnowszy charakterystyczny obiekt Hamburga. Szczegółowe odwzorowanie imponującego budynku filharmonii na tle zarazem miejskiego i nadmorskiego krajobrazu Hamburga to wyjątkowo trafne przedstawienie tego kraju związkowego. Po lewej stronie wewnętrznej części monety widnieje kod państwa emitującego – Niemiec – „D”, rok „2023” oraz znak odpowiedniej mennicy („A”, „D”, „F”, „G” lub „J”). Po prawej stronie zamieszczono inicjały artysty, a w dolnej części – napis „HAMBURG”.

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład: 30 mln

Data emisji: Styczeń 2023 r.

---

(1)  Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2)  Zob. konkluzje Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2023/C 123/07)

Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro emitowanej przez Niemcy

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro (1). Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. (2) państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.

Państwo emitujące: Niemcy

Upamiętniane wydarzenie: 1275. rocznica urodzin Karola Wielkiego (748–814), króla Franków i cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego

Opis motywu: Na motyw składają się dwa elementy współczesne Karolowi Wielkiemu: jego osobisty monogram oraz oktagon katedry w Akwizgranie. Oba te elementy umiejętnie połączono w wyróżniające się dzieło sztuki. Siłą projektu jest jego dynamiczny charakter i wrażenie trójwymiarowości. Jest on innowacyjną formą hołdu dla tej wybitnej postaci w historii Europy. W otoku wewnętrznym monety widnieją również: u góry – napis „KARL DER GROßE” („Karol Wielki”), a w dolnej połowie – rok emisji „2023”, daty „748–814”, kod państwa emitującego – Niemiec – „D”, znak odpowiedniej mennicy („A”, „D”, „F”, „G” lub „J”) oraz inicjały artysty („TW”).

Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.

Planowany nakład: 20 mln

Data emisji: marzec 2023 r.

---

(1)  Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.

(2)  Zob. konkluzje Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).

Tworzenie sieci organizacji zajmujących się dziedzinami wchodzącymi w zakres misji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

(2023/C 123/08)

Art. 36 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (1) stanowi, że „Zarząd [Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności], działając w oparciu o wniosek dyrektora zarządzającego, przygotowuje wykaz właściwych organów wskazanych przez państwa członkowskie, które mogą wspierać indywidualnie lub w sieci Urząd w wykonywaniu jego misji. Wykaz taki należy podać do wiadomości publicznej”.

Zarząd EFSA przygotował ten wykaz po raz pierwszy w dniu 19 grudnia 2006 r. i od tego dnia jest on:

i.	regularnie aktualizowany w oparciu o wnioski dyrektora zarządzającego EFSA, biorąc pod uwagę wyniki przeglądów lub nowe wnioski w sprawie wyznaczenia składane przez państwa członkowskie (zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia Komisji nr 2230/2004 (2)); oraz

ii.	udostępniany publicznie na stronie internetowej EFSA, gdzie publikowana jest najnowsza zaktualizowana wersja wykazu właściwych organizacji.

Stosowne informacje zostały udostępnione na stronach internetowych EFSA pod następującymi adresami:

i.	ostania aktualizacja wykazu właściwych organizacji dokonana przez zarząd EFSA w dniu 23 marca 2023 r. – https://www.efsa.europa.eu/pl/events/94th-management-board-web-meeting; oraz

ii.	zaktualizowany wykaz właściwych organizacji – http://www.efsa.europa.eu/pl/partnersnetworks/scorg.

EFSA będzie aktualizowała treść niniejszego powiadomienia, w szczególności jeżeli chodzi o zamieszczone w nim łącza do stron internetowych.

Dalsze pytania prosimy kierować na adres Cooperation.Article36@efsa.europa.eu

---

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2230/2004 z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia (WE) nr 178/2002 dotyczącego sieci organizacji zajmujących się dziedzinami wchodzącymi w zakres misji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (Dz.U. L 379 z 24.12.2004, s. 64), z późniejszymi zmianami.

Streszczenie opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych na temat wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk europejskich dotyczących ludności i mieszkań

(2023/C 123/09)

(Pełny tekst niniejszej opinii jest dostępny w wersji angielskiej, francuskiej i niemieckiej na stronie internetowej EIOD https://edps.europa.eu)

20 stycznia 2023 r. Komisja Europejska wydała wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk europejskich dotyczących ludności i mieszkań, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 862/2007 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 763/2008 i (UE) nr 1260/2013 (1).

Wniosek zawiera przepisy mające na celu ułatwienie dostępu do istniejących źródeł danych, co usprawni proces tworzenia statystyk społecznych i poprawi ich ogólną jakość. W tym kontekście EIOD uważa, że motywy wniosku powinny zawierać konkretne odniesienie do zgodności z zabezpieczeniami dotyczącymi przetwarzania do celów statystycznych na mocy art. 89 RODO (2) i art. 13 EUDPR (3). Ponadto we wniosku należy doprecyzować, że co do zasady wyłącznie dane zanonimizowane lub spseudonimizowane będą wykorzystywane i udostępniane do celów statystycznych.

Wysokiej jakości statystyki są niezbędne do wspierania opracowywania, wdrażania i oceny polityk Unii, w tym polityk w zakresie praw podstawowych. EIOD zauważa również, że nowe innowacyjne podejścia mogą być obiecujące dla statystyk i badań. EIOD ma jednak poważne obawy co do wskazania, że informacje dotyczące konkretnych osób można uzyskać z dowolnego źródła, w tym ze śladów cyfrowych związanych z daną osobą. EIOD uważa zatem, że należy skreślić ostatnie zdanie art. 2 ust. 3 wniosku, które odnosi się do wykorzystania dowolnego odpowiedniego źródła lub połączenia różnych źródeł, w tym śladów cyfrowych związanych z daną osobą.

Ponadto EIOD uważa, że potrzebne są dalsze doprecyzowania dotyczące źródeł i kategorii danych, do których państwa członkowskie i Komisja (Eurostat) będą miały dostęp i z których będą korzystać, w szczególności w odniesieniu do źródeł danych administracyjnych i danych będących w posiadaniu podmiotów prywatnych. Dane będące w posiadaniu podmiotów prywatnych mogą być zróżnicowane, ponieważ uważa się, że obejmują one ogromną ilość danych będących w posiadaniu przedsiębiorstw, w tym danych zgromadzonych za pośrednictwem rejestrów telefonów komórkowych, danych dotyczących lokalizacji, danych z mediów społecznościowych, ale również za pośrednictwem internetu rzeczy (IoT) i świadczenia usług cyfrowych. EIOD uważa, że gromadzenie danych osobowych z takich źródeł może nie być proporcjonalne do zamierzonych celów, biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenia dla praw i wolności osób, których dane dotyczą. W zakresie, w jakim wniosek ma stanowić podstawę prawną przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie lub Komisję, należy przedstawić jasny i wyczerpujący przegląd kategorii danych osobowych, które mogą być przetwarzane na podstawie wniosku, z uwzględnieniem wymogów konieczności i proporcjonalności. Ponadto źródła, z których można uzyskać te kategorie danych osobowych, powinny zostać wyraźnie określone w samym wniosku.

W odniesieniu do gromadzenia statystyk z wielkoskalowych systemów informatycznych w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości EIOD stwierdził, że powinien zostać zmieniony art. 10 wniosku. W szczególności we wniosku należy doprecyzować, że statystyki dotyczące wielkoskalowych systemów informatycznych są gromadzone (wyłącznie) z centralnego repozytorium sprawozdawczo-statystycznego (CRRS). Jeżeli Komisja chciałaby przewidzieć środki przejściowe do czasu pełnej operacyjności CRRS, należy wprowadzić szczególne środki przejściowe.

EIOD z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wniosek przewiduje testowanie i stosowanie technologii służących wzmocnieniu ochrony prywatności, które uwzględniają minimalizację danych już w fazie projektowania. EIOD jest świadomy potencjału technologii służących wzmocnieniu ochrony prywatności jako czynników sprzyjających wymianie danych, która jest zarówno przyjazna dla prywatności, jak i społecznie korzystna, i w pełni popiera wykorzystanie technologii służących wzmocnieniu ochrony prywatności w tym kontekście. Jednocześnie EIOD przypomina, że wszelka wymiana danych osobowych musi w każdym przypadku być zgodna ze wszystkimi odpowiednimi przepisami RODO i EUDPR, w tym z art. 89 ust. 1 RODO i art. 13 EUDPR.

Ponadto jeżeli chodzi o ustanowienie bezpiecznej infrastruktury ułatwiającej taką wymianę danych, EIOD zauważa, że we wniosku nie określono ról i obowiązków Komisji (Eurostatu) ani właściwych organów krajowych w rozumieniu prawa o ochronie danych. Chociaż szczegółowe ustalenia mające na celu zapewnienie zgodności z wymogami ochrony danych mogą zostać określone w drodze aktu wykonawczego, EIOD uważa, że role różnych podmiotów zaangażowanych jako administrator, współadministrator lub podmiot przetwarzający powinny zostać wyraźnie określone w części normatywnej wniosku.

1.   WPROWADZENIE

1.	20 stycznia 2023 r. Komisja Europejska wydała wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie statystyk europejskich dotyczących ludności i mieszkań, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 862/2007 (4) oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 763/2008 (5) i (UE) nr 1260/2013 (6) („wniosek”).

2.

Celem wniosku jest ułatwienie dostępu do istniejących źródeł danych, co usprawni proces tworzenia statystyk społecznych i poprawi ich ogólną jakość. Zawiera on również przepisy mające wzmocnić powiązania i zwiększyć spójność między wszystkimi statystykami społecznymi UE dotyczącymi osób i gospodarstw domowych, a także przepisy, których celem jest opracowanie zharmonizowanej definicji ludności w oparciu o solidne pojęcia statystyczne dla wszystkich produktów statystyki. Wniosek zawiera również przepisy służące uzgodnieniu w większym stopniu statystyk dotyczących ludności i migracji międzynarodowej ze statystykami dotyczącymi zdarzeń administracyjnych i prawnych związanych z azylem oraz migracją legalną i nielegalną, uregulowanymi w art. 4, 5, 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 862/2007 (7).

3.	Niniejszą opinię EIOD wydano w odpowiedzi na konsultacje przeprowadzone przez Komisję Europejską 20 stycznia 2023 r. zgodnie z art. 42 ust. 1 EUDPR. EIOD z zadowoleniem przyjmuje odniesienie się do tych konsultacji w motywie 40 wniosku.

5.   WNIOSKI

W świetle powyższego EIOD wydaje następujące zalecenia:

(1)	włączenie do motywu wniosku odniesienia do zgodności z zabezpieczeniami dotyczącymi przetwarzania do celów statystycznych na mocy art. 89 RODO i art. 13 EUDPR;

(2)	doprecyzowanie we wniosku, że co do zasady wyłącznie dane zanonimizowane lub dane spseudonimizowane będą wykorzystywane i udostępniane do celów statystycznych;

(3)	usunięcie ostatniego zdania art. 2 ust. 3 wniosku, które odnosi się do wykorzystania dowolnego odpowiedniego źródła lub połączenia różnych źródeł, w tym śladów cyfrowych związanych z daną osobą;

(4)	w zakresie, w jakim wniosek ma stanowić podstawę prawną przetwarzania danych osobowych, zapewnienie jasnego i wyczerpującego przeglądu kategorii danych osobowych, które mogą być przetwarzane na podstawie wniosku, jak również źródeł z których te kategorie danych można uzyskać;

(5)

zmiana art. 10 wniosku i doprecyzowanie, że statystyki dotyczące wielkoskalowych systemów informatycznych są gromadzone wyłącznie z centralnego repozytorium sprawozdawczo-statystycznego (CRRS) utworzonego za pomocą odpowiednich instrumentów; Jeżeli Komisja chciałaby przewidzieć środki przejściowe do czasu pełnej operacyjności CRRS, należy wprowadzić szczególne środki przejściowe;

(6)	określenie roli Komisji i państw członkowskich na mocy przepisów o ochronie danych w odniesieniu do bezpiecznej infrastruktury, która ma zostać ustanowiona zgodnie z art. 13 ust. 2 wniosku;

---

(1)  COM(2023) 31 final.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(4)  Rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie zestawienia statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 23).

(5)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 763/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie spisów powszechnych ludności i mieszkań (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 14).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1260/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie statystyk europejskich w dziedzinie demografii (Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 39).

(7)  COM(2023) 31 final, s. 3.

Pomoc państwa – decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń

(2023/C 123/10)

Urząd Nadzoru EFTA nie wnosi zastrzeżeń wobec następującego środka pomocy państwa:

Data przyjęcia decyzji	7 grudnia 2022 r.
Nr sprawy	89612
Nr decyzji	224/22/COL
Państwo EFTA	Norwegia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	Tymczasowe ramy kryzysowe – Zmiana programu dotacji związanego z wyjątkowo poważnym wzrostem cen energii
Podstawa prawna	Decyzja parlamentarna zatwierdzająca środek i jego budżet, jak określono w Innst. 34 S (2022–2023), oraz rozporządzenie w sprawie zarządzania nim, które zostanie przyjęte przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	Wsparcie przedsiębiorstw w dostosowywaniu się do wyższych kosztów energii oraz zachęcanie ich do inwestowania na rzecz oszczędzania energii i jej produkcji
Forma pomocy	Dotacje
Budżet	2,8 mld NOK
Intensywność pomocy	Maksymalnie 50 %
Czas trwania	1 października 2022 r. – 31 grudnia 2023 r.
Sektory gospodarki	Wszystkie sektory z wyjątkiem przemysłu wydobycia ropy naftowej i przedsiębiorstw prowadzących działalność objętą norweskimi kodami klasyfikacji SN 2007 35.1 i 35.3
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Enova SF Adres pocztowy: Postboks 5700 Torgarden 7437 Trondheim NORWAY

Tekst decyzji w autentycznej wersji językowej, z którego usunięto wszystkie informacje o charakterze poufnym, można znaleźć na stronie Urzędu Nadzoru EFTA: http://www.eftasurv.int/state-aid/state-aid-register/decisions/

Pomoc państwa – decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń

(2023/C 123/11)

Urząd Nadzoru EFTA nie wnosi zastrzeżeń wobec następującego środka pomocy państwa:

Data przyjęcia decyzji	7 grudnia 2022 r.
Nr sprawy	89590
Nr decyzji	219/22/COL
Państwo EFTA	Norwegia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	Przedłużenie i zmiany norweskiego programu innowacji i rozwoju dla mediów dostarczających wiadomości oraz informacji o sprawach bieżących
Podstawa prawna	Zmienione rozporządzenie w sprawie pomocy na innowacje i rozwój dla mediów dostarczających wiadomości oraz informacji o sprawach bieżących
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	Promowanie treści redakcyjnych oraz opracowywanie lub wdrażanie nowych rozwiązań w zakresie produkcji, wydawania lub rozpowszechniania treści redakcyjnych, w tym projektów mających na celu zwiększenie popularności takich treści wśród ogółu społeczeństwa lub konkretnych grup ludności.
Forma pomocy	Dotacja
Budżet	30 mln NOK
Intensywność pomocy	40 % (75 % w przypadku małych lokalnych mediów dostarczających wiadomości oraz informacji o sprawach bieżących)
Czas trwania	1 stycznia 2023 r. – 31 grudnia 2028 r.
Sektory gospodarki	Poziomy grup NACE:   J58.1 – Wydawanie książek i periodyków oraz pozostała działalność wydawnicza, z wyłączeniem w zakresie oprogramowania   J58.1.3 – Wydawanie gazet   J60.1 – Nadawanie programów radiofonicznych   J60.2 – Nadawanie programów telewizyjnych ogólnodostępnych i abonamentowych   J63.9.9 – Działalność usługowa w zakresie informacji pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Norweski Urząd ds. Mediów, Nygata 4 NO-1607 Fredrikstad

Tekst decyzji w autentycznej wersji językowej, z którego usunięto wszystkie informacje o charakterze poufnym, można znaleźć na stronie Urzędu Nadzoru EFTA:

http://www.eftasurv.int/state-aid/state-aid-register/decisions/.

Pomoc państwa – decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń

(2023/C 123/12)

Urząd Nadzoru EFTA nie wnosi zastrzeżeń wobec następującego środka pomocy państwa:

Data przyjęcia decyzji	7 grudnia 2022 r.
Nr sprawy	89585
Nr decyzji	220/22/COL
Państwo EFTA	Norwegia
Nazwa środka pomocy (lub nazwa beneficjenta)	Program dotacji produkcyjnych dla mediów dostarczających wiadomości oraz informacji o sprawach bieżących na lata 2023 – 2029
Podstawa prawna	Ustawa nr 153 z dnia 18 grudnia 2020 r. w sprawie wsparcia gospodarczego dla mediów oraz nowe rozporządzenie w sprawie dotacji produkcyjnych dla mediów dostarczających wiadomości oraz informacji o sprawach bieżących
Rodzaj środka pomocy	Program pomocy
Cel pomocy	Różnorodność i pluralizm mediów
Forma pomocy	Dotacja
Budżet	400 mln NOK rocznie
Czas trwania	1 stycznia 2023 r. – 31 grudnia 2028 r.
Sektory gospodarki	Poziom grupy NACE: J58.1.3 – Wydawanie gazet
Nazwa i adres organu przyznającego pomoc	Norweski Urząd ds. Mediów Nygata 4 NO-1607 Fredrikstad NORWEGIA

Tekst decyzji w autentycznej wersji językowej, z którego usunięto wszystkie informacje o charakterze poufnym, można znaleźć na stronie Urzędu Nadzoru EFTA:

http://www.eftasurv.int/state-aid/state-aid-register/decisions/

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.11027 – HSBC / AXA / INTU MILTON KEYNES)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2023/C 123/13)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Publikacja zatwierdzonej zmiany standardowej w specyfikacji produktu objętego oznaczeniem geograficznym w sektorze napojów spirytusowych, o której to zmianie mowa w art. 8 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/1235

(2023/C 123/14)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/1235 (1).

„Eau-de-vie de Cognac / Eau-de-vie des Charentes / Cognac”

Nr UE: PGI-FR-02043-AM01

Przekazano dnia 10.1.2023 r.

1.   Zmiana

1.1.   Powody, dla których zmiany odpowiadają definicji „zmiany standardowej”, o której mowa w art. 31 rozporządzenia (UE) 2019/787

Wprowadzone zmiany nie obejmują zmiany nazwy, nie zmieniają nazwy prawnej lub kategorii napoju spirytusowego, nie grożą pozbawieniem tego napoju spirytusowego danej jakości, renomy lub innej cechy ani nie wiążą się z kolejnymi ograniczeniami przy wprowadzaniu produktu do obrotu.

1.2.   Opis i uzasadnienie zmiany

1.   Odniesienie do rozporządzenia

Opis

Odniesienie do rozporządzenia 110/2008 zmieniono, aby wprowadzić rozporządzenie 2019/787

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Zmiana przepisów

Zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument

2.   Obszar geograficzny

Opis

Obszar geograficzny zmieniono, aby opisać go w podziale na gminy, a nie na kantony (które z biegiem czasu mogą się zmieniać). Aktualizacja ta ma charakter czysto redakcyjny i nie pociąga za sobą zmiany obszaru geograficznego.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Zmianę wprowadzono, ponieważ opis obszaru geograficznego w podziale na gminy jest bardziej stabilny w czasie.

Zmiana ma wpływu na jednolity dokument

3.   Środki rolnośrodowiskowe

Opis

Dodaje się następujące środki rolnośrodowiskowe:

całkowite chemiczne odchwaszczanie działki jest zabronione.

Między rzędami kontrolę roślinności, zasianej lub dziko rosnącej, prowadzi się środkami mechanicznymi i fizycznymi.

Odchwaszczanie chemiczne na końcach rzędów jest zabronione.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Ze względu na chęć ograniczenia wykorzystania herbicydów chemicznych w celu poprawy różnorodności biologicznej na działce, organ ds. ochrony i zarządzania wprowadził te środki rolnośrodowiskowe, które wychodzą naprzeciw oczekiwaniom społecznym w zakresie skuteczniejszej ochrony środowiska.

Zmiana ma wpływu na jednolity dokument

4.   Środki przejściowe

Opis

Ze specyfikacji produktu usunięto środki przejściowe, które wygasły.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Zmiana redakcyjna

Zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument

5.   Odniesienie do przepisów krajowych

Opis

Wykreślono następujące ustawy, które przestały obowiązywać:

—	ustawa z dnia 20 lutego 1928 r. w sprawie uregulowania określenia „fine” w obrocie okowitami;

—	ustawa z dnia 4 lipca 1934 r. w sprawie zapewnienia ochrony nazw pochodzenia „Cognac” i „Armagnac”.

Dodano odniesienie do dekretu z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie etykietowania napojów spirytusowych, ich składu i warunków ich produkcji.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Aktualizacja przepisów

Zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument

6.   Leżakowanie

Opis

Dodano kategorię leżakowania: „XXO” („Extra Extra Old”) odpowiadającą okowitom, które leżakowały przez minimum 14 lat.

Dodanie tej kategorii pociągnęło za sobą zmianę w zasadach etykietowania.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Dodanie kategorii XXO w przypadku okowit, które leżakowały ponad 14 lat, wynika z naturalnej segmentacji rynku „Cognac”, gdyż segment produktów z górnej półki coraz bardziej się rozwijał.

Zmiana ma wpływu na jednolity dokument

7.   Rezerwa klimatyczna

Opis

Specyfikację produktu zmieniono, aby zdefiniować pojęcie indywidualnej rezerwy klimatycznej, określić zarządzanie nią i zasady jej monitorowania.

Zmiana ta pociąga za sobą również zmianę obowiązków w zakresie składania deklaracji.

Rezerwa ta stanowi odstępstwo od zasady, zgodnie z którą alkohole poddaje się leżakowaniu maksymalnie 1 miesiąc po zakończeniu sezonu destylacyjnego.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Indywidualna rezerwa klimatyczna to rodzaj rezerwy międzybranżowej, pozwalającej utworzyć zapas alkoholu, który będzie można wykorzystać w przypadku wystąpienia coraz częstszych w ostatnich latach zagrożeń klimatycznych.

Zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument

8.   Objętościowa zawartość alkoholu

Opis

Maksymalną objętościową zawartość alkoholu w okowitach po destylacji dostosowano z 72,4 % na 73,7 %.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Zmianę tę wprowadzono w kontekście wzrostu temperatur w związku ze zmianą klimatu, co sprawia, że objętościowa zawartość alkoholu w winach wzrasta.

Zmiana ma wpływu na jednolity dokument

9.   Główne punkty podlegające kontroli

Opis

Główne punkty podlegające kontroli ujednolicono po wprowadzeniu zmiany dotyczącej rezerwy klimatycznej.

Streszczenie powodów, dla których zmiana jest konieczna

Zmiana redakcyjna

Zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument

2.   Jednolity dokument

2.1.   Nazwa lub nazwy

„Eau-de-vie de Cognac / Eau-de-vie des Charentes / Cognac”

2.2.   Kategoria lub kategorie napoju spirytusowego

4.

Okowita z wina

2.3.   Państwo wnioskodawcy

Francja

2.4.   Język wniosku:

francuski

2.5.   Opis napoju spirytusowego

Właściwości fizyczne, chemiczne i organoleptyczne oraz szczególne cechy produktu w porównaniu z napojami spirytusowymi należącymi do tej samej kategorii

1.   Właściwości fizyczne i chemiczne:

W chwili wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem dla konsumenta minimalna objętościowa zawartość alkoholu w okowitach wynosi 40 %, minimalna ilość substancji lotnych wynosi 200 gramów na hektolitr czystego alkoholu, a maksymalna zawartość metanolu nie przekracza 100 gramów na hektolitr czystego alkoholu.

Ich barwa odpowiada minimalnej absorbancji przy 420 nm wynoszącej 0,1 dla drogi optycznej 10 mm.

2.   Właściwości organoleptyczne:

Okowity „Cognac” wykazują właściwą sobie równowagę i typowe aromaty. Ich profil sensoryczny, charakteryzujący się złożonością i subtelnością, zmienia się wraz z długością czasu leżakowania.

Najmłodsze okowity posiadają nuty kwiatowe i owocowe, takie jak kwiat winorośli lub akacji, winogrona, gruszki lub niektóre owoce egzotyczne. W kontakcie z drewnem dębowym nabierają charakterystycznych nut, wśród których wymienić można wanilię, orzech kokosowy lub nuty prażenia.

Leżakowanie przekłada się na bogactwo i większą złożoność ich profilu aromatycznego, który obejmuje w szczególności nuty kandyzowanych owoców, przypraw korzennych, nuty drewna, tytoniu i suszonych owoców. Wszystkie te nuty składają się na złożony i szczególny profil aromatyczny, określany w literaturze mianem „rancio Charentais” (FLANZY, 1998).

Wraz ze zmianą aromatów dochodzi również do zmiany smaku. Przekłada się ona na łagodniejsze doznania smakowe, pojawienie się charakterystycznej krągłości i objętości, jak również na istotne wydłużenie trwałości aromatycznej.

Między poszczególnymi crus występują pewne niuanse, które stały się podstawą rozgraniczenia, jakie pod koniec XIX wieku wprowadził COQUAND.

—	Z „Grande Champagne” powstają bardzo subtelne i wytworne okowity o długim finiszu; w ich bukiecie dominują nuty kwiatowe. To okowity, które dojrzewają powoli i do osiągnięcia pełnej dojrzałości wymagają długiego leżakowania w dębowej beczce.

—	Okowity „Petite Champagne” posiadają zasadniczo te same właściwości co okowity „Grande Champagne”, ale optymalną jakość osiągają po krótszym okresie dojrzewania niż okowity „Grande Champagne”.

—	„Cognacs” sprzedawane pod dodatkowym oznaczeniem geograficznym „Fine Champagne” posiadają właściwości organoleptyczne wynikające ze zmieszania okowit „Grande Champagne” (przynajmniej w połowie) i „Petite Champagne”.

—	Winnice „Borderies” produkują okowity krągłe, o bogatym bukiecie i delikatne, charakteryzujące się zapachem fiołka. Uważa się, że optymalną jakość uzyskują po krótszym okresie dojrzewania niż okowity uzyskiwane z „Champagne”.

—	Z „Fins Bois”, które obejmują najbardziej rozległy obszar winnic, powstają okowity krągłe, giętkie, dość szybko dojrzewające, o bukiecie kwiatowym przywołującym tłoczone winogrona.

—	W „Bois” („Bons Bois”, „Bois Ordinaires” lub „Bois à terroirs”) produkuje się okowity o aromatach owocowych, szybko dojrzewające.

Barwa okowit zmienia się również wraz z długością czasu leżakowania. Poczynając od bladożółtego zabarwienia, nabiera stopniowo intensywności aż do osiągnięcia odcieni złotożółtych, a następnie bursztynowych oraz mahoniowych w przypadku najstarszych okowit.

Właściwości fizyczne, chemiczne i organoleptyczne oraz szczególne cechy produktu w porównaniu z napojami spirytusowymi należącymi do tej samej kategorii

Objętościowa zawartość alkoholu w „Esprit de Cognac” wynosi od 80 % do 85 %.

2.6.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Aby produkt mógł zostać objęty kontrolowaną nazwą pochodzenia „Cognac”, „Eau-de-vie de Cognac” lub „Eau-de-vie-des Charentes”, wszystkie etapy produkcji odbywają się na obszarze geograficznym pierwotnie wyznaczonym dekretem z dnia 1 maja 1909 r., z późniejszymi zmianami, którego zakres obejmuje obszar następujących gmin, na podstawie oficjalnego kodu geograficznego z dnia 1 stycznia 2020 r.

W departamencie Charente gminy:

Agris, Aigre, Ambérac, Ambleville, Anais, Angeac-Champagne, Angeac-Charente, Angeduc, Angoulême, Ars, Asnières-sur-Nouère, Aubeterre-sur-Dronne, Aunac-sur-Charente, Aussac-Vadalle, Baignes-Sainte-Radegonde, Balzac, Barbezières, Barbezieux-Saint-Hilaire, Bardenac, Barret, Bassac, Bazac, Bécheresse, Bellevigne, Bellon, Berneuil, Bessac, Bessé, Birac, Blanzaguet-Saint-Cybard, Boisbreteau, Boisné-La Tude, Bonnes, Bonneuil, Bors (Canton de Tude-et-Lavalette), Bors (Canton de Charente-Sud), Bouëx, Bourg-Charente, Bouteville, Boutiers-Saint-Trojan, Brettes, Bréville, Brie, Brie-sous-Barbezieux, Brie-sous-Chalais, Brossac, Bunzac, Cellettes, Chadurie, Chalais, Challignac, Champagne-Vigny, Champmillon, Champniers, Chantillac, La Chapelle, Charmé, Charras, Chassors, Châteaubernard, Châteauneuf-sur-Charente, Châtignac, Chazelles, Chenon, Cherves-Richemont, Chillac, Claix, Cognac, Combiers, Condéon, Coteaux-du-Blanzacais, Coulgens, Coulonges, Courbillac, Courcôme, Courgeac, Courlac, La Couronne, Criteuil-la-Magdeleine, Curac, Deviat, Dignac, Dirac, Douzat, Ébréon, Échallat, Édon, Les Essards, Étriac, Feuillade, Fléac, Fleurac, Fontclaireau, Fontenille, Fouquebrune, Fouqueure, Foussignac, Garat, Gardes-le-Pontaroux, Genac-Bignac, Gensac-la-Pallue, Genté, Gimeux, Gond-Pontouvre, Les Gours, Grassac, Graves-Saint-Amant, Guimps, Guizengeard, Gurat, Hiersac, Houlette, L'Isle-d'Espagnac, Jarnac, Jauldes, Javrezac, Juignac, Juillac-le-Coq, Juillé, Julienne, Lachaise, Ladiville, Lagarde-sur-le-Né, Laprade, Lichères, Ligné, Lignières-Sonneville, Linars, Longré, Lonnes, Louzac-Saint-André, Lupsault, Luxé, Magnac-Lavalette-Villars, Magnac-sur-Touvre, Maine-de-Boixe, Mainxe-Gondeville, Mainzac, Mansle, Marcillac-Lanville, Mareuil, Marsac, Marthon, Médillac, Mérignac, Merpins, Mesnac, Les Métairies, Mons, Montboyer, Montignac-Charente, Montignac-le-Coq, Montmérac, Montmoreau, Mornac, Mosnac, Moulidars, Mouthiers-sur-Boëme, Mouton, Moutonneau, Nabinaud, Nanclars, Nercillac, Nersac, Nonac, Oradour, Oriolles, Orival, Palluaud, Passirac, Pérignac, Pillac, Plassac-Rouffiac, Poullignac, Poursac, Pranzac, Puymoyen, Puyréaux, Raix, Ranville-Breuillaud, Reignac, Réparsac, Rioux-Martin, Rivières, La Rochefoucauld-en-Angoumois, La Rochette, Ronsenac, Rouffiac, Rougnac, Rouillac, Roullet-Saint-Estèphe, Ruelle-sur-Touvre, Saint-Amant-de-Boixe, Saint-Amant-de-Nouère, Saint-Aulais-la-Chapelle, Saint-Avit, Saint-Bonnet, Saint-Brice, Saint-Ciers-sur-Bonnieure, Saint-Cybardeaux, Saint-Félix, Saint-Fort-sur-le-Né, Saint-Fraigne, Saint-Front, Saint-Genis-d'Hiersac, Saint-Germain-de-Montbron, Saint-Groux, Saint-Laurent-de-Cognac, Saint-Laurent-des-Combes, Saint-Martial, Saint-Médard, Saint-Même-les-Carrières, Saint-Michel, Saint-Palais-du-Né, Saint-Preuil, Saint-Quentin-de-Chalais, Saint-Romain, Saint-Saturnin, Sainte-Sévère, Saint-Séverin, Saint-Simeux, Saint-Simon, Sainte-Souline, Saint-Sulpice-de-Cognac, Saint-Vallier, Saint-Yrieix-sur-Charente, Salles-d'Angles, Salles-de-Barbezieux, Salles-de-Villefagnan, Salles-Lavalette, Sauvignac, Segonzac, Sers, Sigogne, Sireuil, Souffrignac, Souvigné, Soyaux, Le Tâtre, Torsac, Tourriers, Touvérac, Touvre, Triac-Lautrait, Trois-Palis, Tusson, Val-d'Auge, Val-de-Bonnieure, Val des Vignes, Valence, Vars, Vaux-Lavalette, Vaux-Rouillac, Verdille, Verrières, Verteuil-sur-Charente, Vervant, Vibrac, Vignolles, Moulins-sur-Tardoire, Villebois-Lavalette, Villefagnan, Villejoubert, Villognon, Vindelle, Vœuil-et-Giget, Vouharte, Voulgézac, Vouzan, Xambes, Yviers.

W departamencie Charente-Maritime gminy:

Agudelle, Aigrefeuille-d'Aunis, Ile d’Aix, Allas-Bocage, Allas-Champagne, Anais, Angliers, Angoulins, Annepont, Annezay, Antezant-la-Chapelle, Arces, Archiac, Archingeay, Ardillières, Ars-en-Ré, Arthenac, Arvert, Asnières-la-Giraud, Aujac, Aulnay, Aumagne, Authon-Ébéon, Avy, Aytré, Bagnizeau, Balanzac, Ballans, Ballon, La Barde, Barzan, Bazauges, Beaugeay, Beauvais-sur-Matha, Bedenac, Belluire, Benon, Bercloux, Bernay-Saint-Martin, Berneuil, Beurlay, Bignay, Biron, Blanzac-lès-Matha, Blanzay-sur-Boutonne, Bois, Le Bois-Plage-en-Ré, Boisredon, Bords, Boresse-et-Martron, Boscamnant, Bougneau, Bouhet, Bourcefranc-le-Chapus, Bourgneuf, Boutenac-Touvent, Bran, La Brée-les-Bains, Bresdon, Breuil-la-Réorte, Breuillet, Breuil-Magné, Brie-sous-Archiac, Brie-sous-Matha, Brie-sous-Mortagne, Brives-sur-Charente, Brizambourg, La Brousse, Burie, Bussac-sur-Charente, Bussac-Forêt, Cabariot, Celles, Cercoux, Chadenac, Chaillevette, Chambon, Chamouillac, Champagnac, Champagne, Champagnolles, Champdolent, Chaniers, Chantemerle-sur-la-Soie, La Chapelle-des-Pots, Chartuzac, Le Château-d'Oléron, Châtelaillon-Plage, Chatenet, Chaunac, Le Chay, Chenac-Saint-Seurin-d'Uzet, Chepniers, Chérac, Cherbonnières, Chermignac, Chevanceaux, Chives, Cierzac, Ciré-d'Aunis, Clam, Clavette, Clérac, Clion, La Clisse, La Clotte, Coivert, Colombiers, Consac, Contré, Corignac, Corme-Écluse, Corme-Royal, La Couarde-sur-Mer, Coulonges, Courant, Courcelles, Courcerac, Courçon, Courcoury, Courpignac, Coux, Cozes, Cramchaban, Cravans, Crazannes, Cressé, Croix-Chapeau, La Croix-Comtesse, Dampierre-sur-Boutonne, La Devise, Dœuil-sur-le-Mignon, Dolus-d'Oléron, Dompierre-sur-Charente, Dompierre-sur-Mer, Le Douhet, Échebrune, Échillais, Écoyeux, Écurat, Les Éduts, Les Églises-d'Argenteuil, L'Éguille, Épargnes, Esnandes, Les Essards, Étaules, Expiremont, Fenioux, Ferrières, Fléac-sur-Seugne, Floirac, La Flotte, Fontaine-Chalendray, Fontaines-d'Ozillac, Fontcouverte, Fontenet, Forges, Le Fouilloux, Fouras, Geay, Gémozac, La Genétouze, Genouillé, Germignac, Gibourne, Le Gicq, Givrezac, Les Gonds, Gourvillette, Le Grand-Village-Plage, Grandjean, La Grève-sur-Mignon, Grézac, La Gripperie-Saint-Symphorien, Le Gua, Le Gué-d'Alleré, Guitinières, Haimps, L'Houmeau, La Jard, Jarnac-Champagne, La Jarne, La Jarrie, La Jarrie-Audouin, Jazennes, Jonzac, Juicq, Jussas, Lagord, La Laigne, Landes, Landrais, Léoville, Loire-les-Marais, Loiré-sur-Nie, Loix, Longèves, Lonzac, Lorignac, Loulay, Louzignac, Lozay, Luchat, Lussac, Lussant, Macqueville, Marennes-Hiers-Brouage, Marignac, Marsais, Marsilly, Massac, Matha, Les Mathes, Mazeray, Mazerolles, Médis, Mérignac, Meschers-sur-Gironde, Messac, Meursac, Meux, Migré, Migron, Mirambeau, Moëze, Mons, Montendre, Montguyon, Montils, Montlieu-la-Garde, Montpellier-de-Médillan, Montroy, Moragne, Mornac-sur-Seudre, Mortagne-sur-Gironde, Mortiers, Mosnac, Le Mung, Muron, Nachamps, Nancras, Nantillé, Néré, Neuillac, Neulles, Neuvicq, Neuvicq-le-Château, Nieul-lès-Saintes, Nieul-le-Virouil, Nieul-sur-Mer, Nieulle-sur-Seudre, Les Nouillers, Nuaillé-d'Aunis, Nuaillé-sur-Boutonne, Orignolles, Ozillac, Paillé, Pérignac, Périgny, Pessines, Le Pin, Essouvert, Pisany, Plassac, Plassay, Polignac, Pommiers-Moulons, Pons, Pont-l'Abbé-d'Arnoult, Port-d'Envaux, Port-des-Barques, Les Portes-en-Ré, Pouillac, Poursay-Garnaud, Préguillac, Prignac, Puilboreau, Puy-du-Lac, Puyravault, Puyrolland, Réaux sur Trèfle, Rétaud, Rivedoux-Plage, Rioux, Rochefort, La Rochelle, Romazières, Romegoux, Rouffiac, Rouffignac, Royan, Sablonceaux, Saint-Agnant, Saint-Aigulin, Saint-André-de-Lidon, Saint-Augustin, Saint-Bonnet-sur-Gironde, Saint-Bris-des-Bois, Saint-Césaire, Saint-Christophe, Saint-Ciers-Champagne, Saint-Ciers-du-Taillon, Saint-Clément-des-Baleines, Sainte-Colombe, Saint-Coutant-le-Grand, Saint-Crépin, Saint-Cyr-du-Doret, Saint-Denis-d'Oléron, Saint-Dizant-du-Bois, Saint-Dizant-du-Gua, Saint-Eugène, Saint-Félix, Saint-Fort-sur-Gironde, Saint-Froult, Sainte-Gemme, Saint-Genis-de-Saintonge, Saint-Georges-Antignac, Saint-Georges-de-Didonne, Saint-Georges-de-Longuepierre, Saint-Georges-des-Agoûts, Saint-Georges-des-Coteaux, Saint-Georges-d'Oléron, Saint-Georges-du-Bois, Saint-Germain-de-Lusignan, Saint-Germain-de-Vibrac, Saint-Germain-du-Seudre, Saint-Grégoire-d'Ardennes, Saint-Hilaire-de-Villefranche, Saint-Hilaire-du-Bois, Saint-Hippolyte, Saint-Jean-d'Angély, Saint-Jean-d'Angle, Saint-Jean-de-Liversay, Saint-Julien-de-l'Escap, Saint-Just-Luzac, Saint-Laurent-de-la-Prée, Saint-Léger, Sainte-Lheurine, Saint-Loup, Saint-Maigrin, Saint-Mandé-sur-Brédoire, Saint-Mard, Sainte-Marie-de-Ré, Saint-Martial, Saint-Martial-de-Mirambeau, Saint-Martial-de-Vitaterne, Saint-Martial-sur-Né, Saint-Martin-d'Ary, Saint-Martin-de-Coux, Saint-Martin-de-Juillers, Saint-Martin-de-Ré, Saint-Médard, Saint-Médard-d'Aunis, Sainte-Même, Saint-Nazaire-sur-Charente, Saint-Ouen-d'Aunis, Saint-Ouen-la-Thène, Saint-Palais-de-Négrignac, Saint-Palais-de-Phiolin, Saint-Palais-sur-Mer, Saint-Pardoult, Saint-Pierre-La-Noue, Saint-Pierre-d'Amilly, Saint-Pierre-de-Juillers, Saint-Pierre-de-l'Isle, Saint-Pierre-d'Oléron, Saint-Pierre-du-Palais, Saint-Porchaire, Saint-Quantin-de-Rançanne, Sainte-Radegonde, Sainte-Ramée, Saint-Rogatien, Saint-Romain-de-Benet, Saint-Saturnin-du-Bois, Saint-Sauvant, Saint-Sauveur-d'Aunis, Saint-Savinien, Saint-Seurin-de-Palenne, Saint-Sever-de-Saintonge, Saint-Séverin-sur-Boutonne, Saint-Sigismond-de-Clermont, Saint-Simon-de-Bordes, Saint-Simon-de-Pellouaille, Saint-Sorlin-de-Conac, Saint-Sornin, Sainte-Soulle, Saint-Sulpice-d'Arnoult, Saint-Sulpice-de-Royan, Saint-Thomas-de-Conac, Saint-Trojan-les-Bains, Saint-Vaize, Saint-Vivien, Saint-Xandre, Saintes, Saleignes, Salignac-de-Mirambeau, Salignac-sur-Charente, Salles-sur-Mer, Saujon, Seigné, Semillac, Semoussac, Semussac, Le Seure, Siecq, Sonnac, Soubise, Soubran, Soulignonne, Souméras, Sousmoulins, Surgères, Taillant, Taillebourg, Talmont-sur-Gironde, Tanzac, Ternant, Tesson, Thaims, Thairé, Thénac, Thézac, Thors, Le Thou, Tonnay-Boutonne, Tonnay-Charente, Torxé, Les Touches-de-Périgny, La Tremblade, Trizay, Tugéras-Saint-Maurice, La Vallée, Vanzac, Varaize, Varzay, Vaux-sur-Mer, Vénérand, Vergeroux, Vergné, La Vergne, Vérines, Vervant, Vibrac, Villars-en-Pons, Villars-les-Bois, La Villedieu, Villedoux, Villemorin, Villeneuve-la-Comtesse, Villexavier, Villiers-Couture, Vinax, Virollet, Virson, Voissay, Vouhé, Yves.

W departamencie Dordogne gminy:

Parcoul-Chenaud, La Roche-Chalais, Saint Aulaye-Puymangou.

W departamencie Deux-Sèvres gminy:

Beauvoir-sur-Niort, Le Bourdet, La Foye-Monjault, Granzay-Gript, Mauzé-sur-le-Mignon, Plaine-d'Argenson, Prin-Deyrançon, La Rochénard, Val-du-Mignon, Le Vert.

Dokumenty kartograficzne przedstawiające obszar geograficzny są dostępne do wglądu na stronie internetowej Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości (Institut national de l’origine et de la qualité).

2.7.   Obszar NUTS

1.	FR531 — Charente

2.	FR532 — Charente-Maritime

3.	FR53 — Poitou-Charentes

4.	FR533 — Deux-Sèvres

5.	FR6 — SUD-OUEST

6.	FR5 — OUEST

7.	FR611 — Dordogne

8.	FR — FRANCE

2.8.   Metoda produkcji napoju spirytusowego

Wina przeznaczone do produkcji napojów spirytusowych otrzymywane są z następujących odmian winorośli:

—	colombard B, folle blanche B, montils B, sémillon B, ugni blanc B;

—	folignan B, stanowiącej maksymalnie 10 % odmian winorośli.

a)   Gęstość nasadzeń

Minimalna gęstość nasadzeń w winnicy wynosi 2 200 krzewów na hektar.

b)   Odstęp

Maksymalny odstęp między rzędami winorośli wynosi 3,50 m.

c)   Rodzaj cięcia

Cięcie jest obowiązkowe co roku. Dozwolone są wszystkie metody cięcia.

d)   Liczba oczek na hektar

Liczba oczek jest ograniczona do 80 000 oczek na hektar.

e)   Wprowadzenie młodych winorośli do produkcji

Okowity z win pochodzących z młodych winorośli mogą zostać objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia „Cognac” dopiero w drugim roku następującym po roku nasadzeń, których należy dokonać przez dniem 31 lipca.

f)   Krzewy obumarłe lub brakujące

—	W przypadku winorośli, których początkowa gęstość nasadzeń lub gęstość po przekształceniu działki wynosi nie więcej niż 2 500 krzewów na hektar, odsetek krzewów obumarłych lub brakujących, o których mowa w art. D. 645-4 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego, ustala się na 20 %.

—

W przypadku winorośli, których początkowa gęstość nasadzeń lub gęstość po przekształceniu działki wynosi co najmniej 2 500 krzewów na hektar i nie więcej niż 2 900 krzewów na hektar, odsetek krzewów obumarłych lub brakujących, o których mowa w art. D.645-4 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego, ustala się na 25 %.

—	W przypadku winorośli, których początkowa gęstość nasadzeń lub gęstość po przekształceniu działki wynosi co najmniej 2 900 krzewów na hektar, odsetek krzewów obumarłych lub brakujących, o których mowa w art. D.645-4 kodeksu rolnictwa i rybołówstwa morskiego, ustala się na 35 %.

g)   Środki rolnośrodowiskowe

Całkowite chemiczne odchwaszczanie działki jest zabronione.

Między rzędami kontrolę roślinności, zasianej lub dziko rosnącej, prowadzi się środkami mechanicznymi i fizycznymi.

Dopuszczona maksymalna wydajność roczna odpowiada maksymalnej ilości winogron lub równoważnej objętości wina lub moszczu uzyskiwanej z hektara, wyrażonej w hektolitrach wina na hektar przy referencyjnej objętościowej zawartości alkoholu wynoszącej 10 %. Ustalono ją w granicy wydajności docelowej wynoszącej 160 hektolitrów wina z hektara przy referencyjnej objętościowej zawartości alkoholu wynoszącej 10 %.

Zabrania się stosowania odśrodkowej pompy łopatkowej do przenoszenia zbiorów.

Zabrania się stosowania pras zawierających śrubę Archimedesa, zwanych prasami ślimakowymi.

Zabrania się stosowania wszelkich metod wzbogacania.

Zabrania się stosowania dwutlenku siarki podczas winifikacji w okresach fermentacji.

W chwili destylacji minimalna objętościowa zawartość alkoholu w winach wynosi 7 %, a maksymalna objętościowa zawartość alkoholu 12 %. Ich kwasowość lotna nie przekracza 12,25 miliekwiwalentów na litr.

a)   Okres destylacji

Kontrolowaną nazwą pochodzenia „Cognac” mogą być objęte wyłącznie okowity uzyskane w wyniku destylacji win z trwającego sezonu.

Destylacja powinna zakończyć się najpóźniej w dniu 31 marca roku następującego po zbiorach.

b)   Zasada destylacji

Destylacja jest prowadzona według zasady destylacji okresowej prostej, zwanej destylacją à repasse lub podwójną destylacją. Na metodę tę składają się dwa kolejne etapy destylacji, zwane chauffe:

—	pierwsza destylacja (première chauffe) oznacza destylację wina umożliwiającą uzyskanie surowego destylatu (brouillis);

—	druga destylacja (deuxième chauffe, repasse lub bonne chauffe) oznacza destylację brouillis umożliwiającą uzyskanie okowity „Cognac” po usunięciu przedgonu i pogonu (azwanych również flegmes);

—	podczas pierwszej i drugiej destylacji do wina i do brouillis można dodawać przedgony i pogony z poprzednich destylacji, niezachowane jako okowita „Cognac”.

c)   Opis sprzętu do destylacji

Aparat destylacyjny kotłowy (alambic charentais) składa się z kotła ogrzewanego nad płomieniem, kołpaka, łabędziej szyi, z podgrzewaczem do wina lub bez, oraz z wężownicy z urządzeniem chłodzącym.

Kocioł, kołpak, łabędzia szyja, wężownica i otwarty uchwyt alkoholomierza muszą być miedziane.

Całkowita pojemność kotła nie może przekraczać 30 hektolitrów (przy tolerancji 5 %), a objętość wsadu jest ograniczona do 25 hektolitrów (przy tolerancji 5 %) na etap destylacji.

Można stosować kotły o pojemności wyższej od pojemności maksymalnej określonej w poprzednim akapicie, pod warunkiem, że będą one wyłącznie zarezerwowane do przeprowadzania pierwszej destylacji w celu uzyskania brouillis oraz że oprócz tego spełniają one warunek, zgodnie z którym całkowita pojemność kotła nie przekracza 140 hektolitrów (przy tolerancji 5 %) a ilość użytych win jest ograniczona do 120 hektolitrów (przy tolerancji 5 %) na etap destylacji.

d)   Zawartość alkoholu w okowitach

Po zakończeniu podwójnej destylacji objętościowa zawartość alkoholu w okowitach nie powinna przekraczać 73,7 % przy 20 °C w zbiorniku, w którym przechowywane są okowity z danego dnia.

e)   Produkcja „Esprit de Cognac”

Produkt ten jest wytwarzany po dodatkowej destylacji, przeprowadzanej w ramach drugiej destylacji, w aparacie destylacyjny kotłowym opisanym powyżej. Zawartość objętościowa alkoholu w tym produkcie ma się mieścić w przedziale między 80 % a 85 %.

f)   Prowadzenie destylacji podczas zmiany cru

Termin „cru” oznacza uzupełniające oznaczenie geograficzne, którego obszar geograficzny został określony w części dotyczącej dodatkowych oznaczeń geograficznych.

W przypadku gdy destylacja obejmuje wina uzyskane z różnych crus, przedgony i pogony z drugiej destylacji mogą być dodawane do brouillis lub do win z innego cru wyłącznie pod następującymi warunkami:

—	przed zmianą, ostatnią drugą destylację właśnie destylowanego cru należy przeprowadzić, wykorzystując maksymalnie 33 % wsadu destylarni, jeżeli obejmuje ona co najmniej trzy aparaty destylacyjne kotłowe;

—	ilość dodawanego przedgonu i pogonu z drugiej destylacji jest ograniczona do maksymalnie 8 % objętości wsadu wykorzystywanego aparatu destylacyjnego kotłowego.

Mieszanie okowit poddanych różnej długości czasu leżakowaniu i o różnym profilu to praktyka nierozerwalnie związana z produkcją „Cognac”. Pozwala na stałe uzyskiwanie produktu posiadającego pożądane konkretne i harmonijne właściwości organoleptyczne.

Dopuszcza się wyłącznie następujące metody:

—	dostosowanie zabarwienia przy użyciu karmelu E150a (karmel jasny);

—	słodzenie z zastosowaniem produktów określonych w pkt 3a) załącznika 1 do Rozporządzenia (WE) nr 110/2008 w celu dopełnienia ostatecznego smaku;

—	dodanie naparu ze zrębków drewna dębowego w ciepłej wodzie.

Ich wpływ na zmętnienie okowity nie może przekraczać 4 % objętości. Zmętnienie, wyrażone w % objętości, uzyskuje się przez obliczenie różnicy między rzeczywistą objętościową zawartością alkoholu a objętościową zawartością alkoholu brutto.

Dodanie naparu ze zrębków drewna stanowi metodę tradycyjną: zastosowany gatunek drewna jest zgodny z gatunkiem, z którego wykonano pojemniki, określonym w specyfikacji produktu, a w stosownych przypadkach napar jest stabilizowany przez dodanie okowity odpowiadającej okowicie docelowej.

Leżakowanie okowit „Cognac” prowadzi się w sposób nieprzerwany, wyłącznie w pojemnikach z drewna dębowego.

Do celów bezpośredniego spożycia przez ludzi okowity muszą leżakować przez co najmniej dwa lata. Te dwa pierwsze lata leżakowania mają miejsce na obszarze produkcji.

2.9.   Szczegółowe przepisy dotyczące etykietowania

2.9.1.   Przepisy ogólne

Nazwę „Cognac” można stosować bez słów „appellation contrôlée” (kontrolowana nazwa), o ile nie jest ona powiązana z żadnym uzupełniającym oznaczeniem geograficznym.

2.9.2.   Określenia dotyczące leżakowania

Minimalny wiek wysyłanych okowit „Cognac” musi odpowiadać:

—	kategorii Compte 2 w przypadku określeń: „3 Etoiles”, „Sélection”, „VS”, „De Luxe” i „Very Special” oraz „Millésime”;

—	kategorii Compte 3 w przypadku określeń: „supérieur”, „Cuvée Supérieure”, „Qualité Supérieure”;

—	Kategorii Compte 4 w przypadku określeń: „V.S.O.P.”, „Réserve”, „Vieux”, „Rare” i „Royal”;

—	kategorii Compte 5 w przypadku określeń: „Vieille Réserve”, „Réserve Rare” i „Réserve Royale”;

—	kategorii Compte 6 w przypadku określeń: „Napoléon”, „Très Vieille Réserve”, „Très Vieux”, „Héritage”, „Très Rare”, „Excellence” i „Suprême”;

—	kategorii Compte 10 w przypadku określeń: „XO”, „Hors d’âge”, „Extra”, „Ancestral”, „Ancêtre”, „Or”, „Gold”, i „Impérial”, „Extra Old”, „XXO”, „Extra Extra Old”.

—	Określenia „XXO” i „Extra Extra Old” to określenia szczególne, które odnoszą się do okowit poddanych leżakowaniu przez co najmniej 14 lat.

Z wyjątkiem wyżej wymienionych określeń złożonych dotyczących leżakowania, które są powiązane z konkretną kategorią wieku, umieszczenie na tej samej etykiecie kilku określeń dotyczących leżakowania przypisanych do tej samej kategorii wieku nie powoduje zmiany użytej kategorii wieku.

Umieszczenie na tej samej etykiecie kilku określeń dotyczących leżakowania przypisanych do różnych kategorii wieku wymaga obowiązkowo zastosowania najstarszej z kategorii wieku.

Określenia dotyczące leżakowania umieszczane na etykietach oraz sposoby ich prezentacji nie mogą wprowadzać w błąd kupującego lub klienta co do wieku i zasadniczych właściwości „Cognac”.

2.10.   Opis związku między napojem spirytusowym a jego pochodzeniem geograficznym, w tym, w stosownych przypadkach, szczegółowe elementy opisu produktu lub metody produkcji uzasadniające związek

Okowity „eaux-de-vie de Cognac” wykazują właściwą sobie równowagę i typowe aromaty, wynikające z przestrzegania wszystkich elementów specyfikacji objętego tą nazwą produktu, dotyczących ich pochodzenia geograficznego, odmian winorośli, prowadzenia winnicy, technik stosowanych przy produkcji win, ich destylacji i leżakowania okowit.

1.   Opis czynników naturalnych i ludzkich dotyczących związku z obszarem

a)   Klimat

Wyznaczony region „Cognac”, który obejmuje niemal cały obszar departamentu Charente-Maritime, znaczną część departamentu Charente i kilka gmin departamentu Dordogne i departamentu Deux-Sèvres, jest położony na północy Basenu Akwitańskiego i graniczy z Oceanem Atlantyckim. Na zachodzie rozciąga się do Żyrondy i wysp Ré i Oléron, a na wschodzie – w kierunku Angoulême – do pierwszych podgórzy Masywu Centralnego. Przez region przepływa rzeka Charente zasilana niewielkimi dopływami: Né, Antenne, Seugne itp.

Panuje tu dość jednorodny umiarkowany klimat oceaniczny, z wyjątkiem obszarów przybrzeżnych, bardziej nasłonecznionych i z mniejszą amplitudą temperatur. Ze względu na bliskość oceanu deszcze mogą występować o każdej porze roku, chociaż zimą są bardziej obfite. W związku z tym susze są rzadkie, co zapewnia regularne nawadnianie winorośli. Średnia roczna temperatura wynosi około 13 °C, a zimy są dość łagodne. Panujące temperatury wystarczają do zapewnienia odpowiedniej dojrzałości winogron, ale nie są zbyt wysokie, by je spalić.

b)   Winnice

Henri Coquand (1811–1881), profesor geologii, prowadził w połowie XIX wieku badania dotyczące geologii regionu i wspólnie z pewnym degustatorem wina potwierdził klasyfikację poszczególnych obszarów na podstawie jakości okowit, które można wyprodukować na ich glebach.

Ok. 1860 r. ich prace doprowadziły do rozgraniczenia różnych crus i posłużyły jako podstawa dekretu z dnia 13 stycznia 1938 r., który wyznaczył te crus. Uzupełniające oznaczenia geograficzne nazwy „Cognac” nadal zachowują swoje historyczne brzmienie: „Grande Champagne”, „Petite Champagne”, „Fine Champagne”, „Borderies”, „Fins bois”, „Bons Bois”, a także „Bois ordinaires” czy „Bois à terroir”.

Należy uściślić, że uzupełniające oznaczenie geograficzne „Fine Champagne” samo w sobie nie odpowiada określonemu obszarowi.

Jego użycie jest jednak zastrzeżone dla mieszanki okowit uzyskiwanych wyłącznie z dwóch uzupełniających oznaczeń geograficznych „Grande Champagne” i „Petite Champagne”, zawierającej co najmniej 50 % okowit pochodzących z „Grande Champagne”.

Zgodnie z przeprowadzonymi wówczas badaniami dominujące gleby, które charakteryzują te oznaczenia, można podzielić następująco:

—	„Grande Champagne” i „Petite Champagne”: dość płytkie gleby gliniasto-wapienne na miękkich, kredowych wapieniach z epoki kredy;

—	„Borderies”: gleby krzemowo-gliniaste, z krzemieniem powstałym w wyniku dekarbonizacji wapienia;

—	„Fins Bois”: zajmowane głównie przez groies, czerwone i bardzo kamieniste płytkie gleby gliniasto-wapienne, z twardych wapieni jurajskich, oraz gleby bardzo gliniaste w pozostałych miejscach;

—	„Bois” („Bons Bois”, „Bois ordinaires” i „Bois à terroirs”): gleby piaszczyste na obszarach przybrzeżnych, w niektórych dolinach oraz w całej południowej części winnic. Są to piaski naniesione przez erozję z Masywu Centralnego.

Winnice przeznaczone pod produkcję „Cognac” obejmują obecnie ok. 75 000 hektarów, tj. 95 % winnic obszaru (ok. 9 % użytków rolnych wyznaczonego regionu). Ugni blanc to najczęściej sadzona odmiana winorośli: występuje obecnie w 98 % winnic Cognac.

c)   Gospodarka Cognac

Gospodarka regionu jest historycznie związana z dobrobytem, jaki przyniósł „Cognac”, wokół którego rozwinęły się liczne zawody i branże pokrewne, tworząc społeczność specjalistów w całości ukierunkowaną na produkcję i handel „Cognac”.

Przedsiębiorstwa, które uczestniczą w produkcji „Cognac” (ok. 5 500 plantatorów winorośli, 110 zawodowych gorzelników i 300 dystrybutorów) tworzą społeczność specjalistów liczącą około 12 000 osób; są to: bednarze, kotlarze, przedsiębiorstwa wytwarzające szkło, kartony, firmy poligraficzne i produkujące korki, przewoźnicy, laboratoria enologiczne, producenci sprzętu rolniczego itp.

2.   Czynniki historyczne dotyczące związku z obszarem

Badania archeologiczne przeprowadzone w departamentach Charentes dostarczyły dowodów na to, że pierwsze plantacje winorośli pojawiły się pod koniec I wieku n.e. Ponadto wykopaliska wykazały, że w regionie tym znajdowało się sporo budynków rolniczych, w szczególności winiarskich, co świadczy o tym, że wino było tu produkowane już od wczesnego okresu Cesarstwa Rzymskiego.

W średniowieczu, dzięki rzece Charente, w regionie wykształcił się sposób myślenia sprzyjający międzynarodowej wymianie handlowej. Miasto Cognac kojarzyło się już z handlem winem, który stanowił działalność dodatkową w stosunku do utrzymywanego tu składu soli, znanego od XI wieku. Wina z winnic Poitou, przewożone holenderskimi statkami przybywającymi po sól z wybrzeża Atlantyku, były cenione w krajach graniczących z Morzem Północnym.

W XV wieku Holendrzy postanawili destylować wina z regionu, aby lepiej się przechowywały. W okresie renesansu handel przeżywał wielki rozkwit. Holenderskie statki przybywały do Cognac i do portów Charente po słynne wina z crus„Champagne” i „Borderies”.

Jakość tych win o niskiej zawartości alkoholu ulegała jednak pogorszeniu w trakcie długich podróży morskich. Holendrzy znali sztukę destylacji, co zachęciło ich do destylowania wina u siebie, aby lepiej się przechowywało. Określali je mianem „brandwijn” (co dosłownie oznacza „wino palone”), które dało początek nazwie „brandy” – okowicie z wina gronowego.

Na początku XV wieku pojawiła się podwójna destylacja, dzięki której produkt można było przewozić w postaci stabilniejszej okowity, o znacznie wyższym stężeniu niż wino. Pierwsze aparaty destylacyjne kotłowe, zamontowane w Charente przez Holendrów, były sukcesywnie modyfikowane; mieszkańcy Charente opanowali i udoskonalili tę technikę dzięki procesowi podwójnej destylacji.

Powstały liczne domy handlowe, które w połowie XIX wieku zaczęły wysyłać okowitę z wina gronowego w butelkach, a nie jak dotychczas w beczkach.

Ta nowa forma handlu dała początek pokrewnym gałęziom przemysłu: szklarstwu (co doprowadziło lokalnie do rozwoju specjalistycznej wiedzy w zakresie mechanizacji procesów produkcji butelek), produkcji skrzynek i korków oraz poligrafii.

Ok. 1875 r. w Charente pojawia się filoksera winiec (Phylloxera vastatrix), owad z rodzaju pluskwiaków, który atakował winorośl, wysysając sok z jej korzeni. Zniszczył większość winnic, które ok. 1893 r. obejmowały jedynie 40 600 hektarów, w porównaniu z 280 000 hektarami przed atakiem filoksery. Podobnie jak w innych miejscach w Europie, winnice Charente zostaną odtworzone dzięki podkładkom amerykańskim. Kryzys ten doprowadził jednak do powstania w 1888 r. komitetu winiarskiego, który w 1892 r. przekształcił się w stację winiarską – międzybranżowy ośrodek badań jakościowych poświęcony „Cognac”.

Ośrodek ten podejmował znaczne wysiłki w badaniach nad odmianami. W wyniku jego prac ugni blanc stała się w połowie XX wieku podstawową stosowaną odmianą. Ugni blanc okazała się bardziej odporna niż tradycyjne odmiany winorośli stosowane przed kryzysem filoksery (colombard, folle blanche itp.), osłabione przez szczepienie.

Odmianę tę wybrano również ze względu na jej wydajność (wydajność z hektara wynosi około 120 do 130 hektolitrów), kwasowość i niską zawartość cukru, dzięki której wino ma niską zawartośćalkoholu. Jest to odmiana pochodzenia włoskiego (znana pod nazwą „Trebbiano Toscano”), a region stanowi północną granicę obszaru, w którym osiąga ona dojrzałość.

3.   Czynniki historyczne związane z renomą produktu

Od końca XVII wieku, a zwłaszcza począwszy od kolejnego stulecia, w reakcji na popyt rynek się zorganizował i powstały przedsiębiorstwa kupieckie. W głównych miastach regionu zakładane były placówki handlowe, w tym niektóre anglosaskie: Martell w 1715 r., Rémy Martin w 1724 r., Delamain w 1759 r., Hennessy w 1765 r., Godet w 1782 r., Hine w 1791 r. i Otard w 1795 r.

Dzięki podpisaniu w dniu 23 stycznia 1860 r., z inicjatywy Napoleona III, traktatu handlowego między Francją a Anglią „Cognac” zrobił błyskawiczną karierę, której szczyt przypadł na 1879 r. (powstanie przedsiębiorstw handlowych: Bisquit w 1819 r., Courvoisier w 1843 r., Royer w 1853 r., Meukow w 1862 r., Camus i Hardy w 1863 r.).

W pierwszej połowie XX wieku ustanowione zostały przepisy dotyczące „Cognac” w celu potwierdzenia lokalnych, uczciwych i spójnych zwyczajów:

—	1909 r.: wyznaczenie geograficznego obszaru produkcji;

—	1936 r.: objęcie „Cognac” kontrolowaną nazwą pochodzenia;

—	1938 r.: wyznaczenie nazw regionalnych (crus lub oznaczeń geograficznych).

Podczas drugiej wojny światowej powstało Biuro ds. rozdziału win i okowit (fr. Bureau de répartition des vins et eaux-de-vie), które miało za zadanie chronić zapasy „Cognac”. W 1946 r. – po wyzwoleniu – zastąpiło je Krajowe Międzybranżowe Biuro ds. Cognac (fr. BNIC – Bureau national interprofessionnel du Cognac), do którego w 1948 r. została dołączona stacja winiarska. Plantatorzy winorośli i dystrybutorzy „Cognac” porozumieli się w sprawie określenia ogólnego zadania BNIC, polegającego na rozwoju „Cognac” oraz reprezentowaniu i obronie zbiorowych interesów pracowników branży. Rola BNIC polegała w szczególności na upowszechnianiu wiedzy o nazwie pochodzenia „Cognac”, obronie nazwy i jej promowaniu, jak również na wspieraniu relacji między handlowcami a winiarzami. Biuro realizowało również misję służby publicznej i w związku z tym monitorowało dojrzewanie, kontrolowało wiek oraz przeprowadzało kontrolę jakości na dalszych etapach łańcucha dystrybucji „Cognac” oraz wydawało niezbędne świadectwa wywozowe.

Od dawna był to produkt eksportowy i obecnie ponad 95 % „Cognac” jest spożywane poza Francją, w prawie 160 krajach. Od Dalekiego Wschodu po Ameryki i Europę „Cognac” jest dla jego koneserów synonimem okowity o bardzo wysokiej jakości i symbolem francuskiego stylu życia.

4.   Związek przyczynowy pomiędzy obszarem geograficznym, jakością i cechami charakterystycznymi produktu

Występujące w regionie odmiany, w szczególności ugni blanc, charakteryzują się wysoką wydajnością i późnym dojrzewaniem, co zapewnia wiele korzyści w produkcji win do destylacji, o niskiej zawartości alkoholu i wyższej kwasowości; są to dwie cechy o zasadniczym znaczeniu dla jakości końcowej „eaux-de-vie de Cognac”.

Wina przeznaczone do produkcji „eaux-de-vie de Cognac” posiadają szczególną specyfikę, opisywaną nieprzerwanie od ponad wieku w literaturze naukowej i technicznej.

Poszukiwanie win o niskiej zawartości alkoholu i wyższej kwasowości stanowi szczególną i stałą cechę produkcji „eaux-de-vie de Cognac” (RAVAZ (1900), LAFON i in. (1964), LURTON i in. (2011)).

Dzięki kwasowości wino można naturalnie przechowywać przez miesiące zimowe, do czasu ich destylacji, a niska zawartość alkoholu pozwala osiągać pożądane stężenie zawartych w winach aromatów.

W winnicach o niskiej wydajności produkowane są zazwyczaj wina o wyższej objętościowej zawartości alkoholu oraz winogrona o niższym poziomie kwasowości i mniejszej zawartości azotu. Wyższa wydajność przekłada się na tendencję odwrotną: spadek objętościowej zawartości alkoholu i wyższą kwasowość.

Nadmierna wydajność wpływa jednak na inne parametry, takie jak proporcja kwasu jabłkowego, słabsze wykształcenie się pełni aromatów, ich rozrzedzenie oraz częstotliwość ataków gronowca, które są niekorzystne dla jakości okowit.

Wszystkie te parametry doprowadziły do określenia optymalnego zakresu wydajności, który każdego roku się zmienia, zależnie od charakterystyki zbiorów.

Ponadto ustalenie maksymalnej rocznej wydajności, zależnie od zmiany tych parametrów, pozwala na utrzymanie produkcji w optymalnym zakresie wydajności w przypadku produkcji win najlepiej równoważących wszystkie te parametry jakości, niezbędne do produkcji „eaux-de-vie de Cognac”. Ta wydajność roczna mieści się w optymalnym przedziale, który obejmuje rezerwę klimatyczną.

Ponadto ryzyko pogorszenia się jakości produkowanych win z powodu nadmiernego wzrostu wydajności doprowadziło do wprowadzenia dodatkowych środków dotyczących wydajności winnic, w tym do ustanowienia pułapu wydajności.

Jakość aromatyczna okowit zależy w dużej mierze od właściwości win wykorzystanych do ich produkcji .

Dobór szczepów winorośli i przestrzeganie szczególnych zasad winifikacji, określonych w specyfikacji nazwy „Cognac”, umożliwiają wytwarzanie win o subtelnych i delikatnych aromatach, niezbędnych do produkcji wysokiej jakości okowit. Wina te nie mogą wykazywać nut niepożądanych, takich jak akcenty roślinne, nadmiaru aldehydu octowego (przejaw utlenienia), wyższych alkoholi (ciężkość) lub niektórych związków powiązanych z pogorszeniem jakości win podczas ich przechowywania. Oprócz specyfikacji opracowano szereg dostosowanych zaleceń dotyczących zbioru i tłoczenia, prowadzenia fermentacji oraz przechowywania win oczekujących na destylację. Zalecenia te są regularnie aktualizowane i szeroko rozpowszechniane wśród winiarzy na obszarze produkcji.

Specjalistyczna wiedza dotycząca cięcia i winifikacji:

Na wyższą kwasowość i niską zawartość alkoholu ma wpływ sposób cięcia winorośli, który jest wybierany przez plantatora zależnie od wielu czynników:

—	odstępu między rzędami;

—	wysokości pnia i listowia;

—	samego prowadzenia winorośli: winorośl przycinana klasycznym cięciem długim, winorośl przycinana w formie kordonu (kordony wysokie lub niskie palikowane itp.).

Tłoczenie gron odbywa się bezpośrednio po zbiorach, w tradycyjnych poziomych prasach stołowych lub w prasach pneumatycznych. Zabrania się stosowania pras ślimakowych ze śrubą Archimedesa. Otrzymany sok natychmiast poddaje się fermentacji. Zabrania się szaptalizacji.

Tłoczenie i fermentacja są uważnie monitorowane, ponieważ będą miały decydujący wpływ na ostateczną jakość okowity. W celu zachowania jakości przyszłych okowit zabrania się dodawania dwutlenku siarki do win do destylacji w okresach, kiedy fermentują.

W związku z tym, aby uniknąć ryzyka związanego z przechowywaniem win, datę końcową destylacji win białych przeznaczonych do produkcji „Cognac” ustalono na 31 marca roku następującego po zbiorach.

Destylacja:

Proces destylacji przeprowadzany w regionie Cognac charakteryzuje się zastosowaniem określonej zasady: destylacji okresowej lub podwójnej destylacji, zwanej również destylacją à repasse), oraz aparatu destylacyjnego kotłowego (alambic charentais), którego kształt, materiał, z jakiego jest wykonany, pojemność i tryb ogrzewania są określone od 1936 r. i mają absolutnie zasadnicze znaczenie dla jakości okowit.

W szczególności:

—	kształt urządzeń pomaga wyselekcjonować substancje lotne;

—	ogrzewanie nad płomieniem wywołuje syntezę aromatów uzupełniających w chwili kontaktu wina z dnem kotła (efekt gotowania);

—	części aparatu destylacyjnego kotłowego wchodzące w kontakt z winem, parami lub destylatami są w całości wykonane z miedzi ze względu na właściwości fizyczne tego metalu (kowalność, dobre przewodnictwo cieplne) oraz jego reaktywność chemiczną z niektórymi składnikami wina.

Ten rodzaj aparatów destylacyjnych kotłowych wymaga przeprowadzania przy każdej destylacji delikatnej operacji „cięcia”, która polega na rozdzielaniu strumienia destylatu w zależności od jego objętościowej zawartości alkoholu i składu substancji lotnych, tj. rozdzielaniu serca i części przeznaczonych do przetworzenia w kolejnych destylacjach. Z tego względu, a także z powodu ograniczenia wielkości wsadu na etapie drugiej destylacji, destylacja w regionie Cognac to nadal proces rzemieślniczy, który wymaga opanowania specjalistycznej wiedzy z zakresu gorzelnictwa. Gorzelnicy ocenią, kiedy jest właściwy moment na dokonanie cięć oraz w jaki sposób przeprowadzić recykling (fr. recyclage) w zależności od jakości win (bogactwo osadu, objętościowa zawartość alkoholu, kwasowość itp.) oraz ich celów jakościowych.

Cechy charakterystyczne okowit według oznaczeń geograficznych:

Okowity uzyskiwane po opuszczeniu aparatu destylacyjnego kotłowego oznaczają się dużą różnorodnością parametrów analitycznych i organoleptycznych, wynikającą szczególnie z ich pochodzenia. Ta różnorodność wymusi zastosowanie różnych technik leżakowania różniących się długością czasu.

„Grande Champagne”:

Z „Grande Champagne” powstają bardzo subtelne i wytworne okowity o długim finiszu; w ich bukiecie zominują nuty kwiatowe. To okowity, które dojrzewają powoli i do osiągnięcia pełnej dojrzałości wymagają długiego leżakowania w dębowej beczce.

„Petite Champagne”:

Okowity te posiadają zasadniczo te same właściwości co okowity „Grande Champagne”, lecz brakuje im ich wyjątkowej subtelności.

„Fine Champagne”:

Okowity „Cognac” sprzedawane pod nazwą „Fine Champagne” posiadają właściwości organoleptyczne wynikające ze zmieszania okowit „Grande Champagne” (przynajmniej w połowie) i „Petite Champagne”.

„Borderies”:

Te winnice produkują okowity krągłe, o bogatym bukiecie i delikatne, charakteryzujące się zapachem fiołka. Uważa się, że optymalną jakość uzyskują po krótszym okresie dojrzewania niż okowity uzyskiwane z „Champagne”.

„Fins Bois”:

„Fins Bois” obejmują najbardziej rozległy obszar winnic. Powstają w nich okowity krągłe, giętkie, dość szybko dojrzewające, o bukiecie kwiatowym przywołującym tłoczone winogrona.

„Bois” („Bons Bois”, „Bois à Terroir” lub „Bois Ordinaires”):

W „Bons Bois” produkuje się okowity o aromatach owocowych, szybko dojrzewające.

Leżakowanie:

Po opuszczeniu aparatu destylacyjnego kotłowego młode okowity w dużej mierze odzwierciedlają jakość win, z których powstały.

Leżakowanie okowit to proces, dzięki któremu osiągają one dojrzałość, tzn. etap ewolucji, na którym ich właściwości organoleptyczne są najbardziej harmonijne.

Jest ono przeprowadzane wyłącznie w dębowych pojemnikach, które same w sobie umożliwiają dojrzewanie produktów.

Jego długość jest uzależniona od właściwości okowit poddawanych leżakowaniu, od profilu jakościowego produktu końcowego, ale również od typu i wieku dębowych pojemników wykorzystywanych do leżakowania.

Obejmuje ono ekstrakcję związków drewna, jak również zjawiska utleniania i liczne procesy fizykochemiczne niezbędne do uzyskania charakterystycznych cech sensorycznych właściwych dla okowit, w tym ich zabarwienia.

Leżakowanie „Cognac” to proces, któremu sprzyjają zarówno panujące w regionie warunki klimatyczne, jak i specjalistyczna wiedza, która rozwinęła się wraz z biegiem historii. Po opuszczeniu aparatu destylacyjnego kotłowego młoda okowita będzie leżakować przez wiele lat (czasami przez wiele dziesięcioleci) w dębowej beczce; następnie wystąpią różne zjawiska fizykochemiczne: parowanie wody i alkoholu, zatężanie różnych substancji, ekstrakcja związków drewna, utlenianie itp. Na zjawiska te mają wpływ pierwotne właściwości okowity (zawartość alkoholu i kwasowość), rodzaj pojemnika, w którym jest przechowywana, oraz warunki fizyczne panujące w piwnicy, w której umieszczany jest pojemnik (temperatura, wilgotność i wentylacja).

W występującym na obszarze geograficznym „Cognac” umiarkowanym klimacie oceanicznym przy leżakowaniu dąży się do wyeksponowania okowit na warunki cechujące się średnią wilgotnością, jak również na sezonowe zmiany, w których unika się skrajności. Naziemne piwnice winiarskie są usytuowane i budowane w sposób zapewniający zrównoważone warunków po to, by okowita stała się aksamitna i by starzała się w harmonijny sposób.

W zależności od lokalnych zwyczajów wybierano dąb drobnoziarnisty (Tronçais) lub gruboziarnisty (Limousin) – Quercus petraea (dąb bezszypułkowy) lub Quercus robur (dąb szypułkowy) – ze względu na jego zdolność do umożliwienia interakcji między okowitą, środowiskiem zewnętrznym i drewnem przez długi okres czasu. Liczne przedsiębiorstwa bednarskie, które powstały na obszarze geograficznym, potrafiły – w ścisłej współpracy z mistrzami piwnic „Cognac” – zbudować know-how w zakresie wytwarzania pojemników najlepiej dostosowanych do leżakowania „Cognac”. Doboru najbardziej odpowiednich pojemników dokonują mistrzowie piwnic, zależnie od pierwotnych właściwości młodych okowit, etapu leżakowania i ich celów jakościowych.

Przez cały czas, gdy „Cognac” ulega przemianom pod wpływem kontaktu z drewnem dębowym i powietrzem, w drodze parowania stopniowo wytraca się część zawartej w nim wody i alkoholu. Te pary alkoholu (nazywane poetycko „daniną dla aniołów”) stanowią co roku równowartość wielu milionów butelek i służą do odżywiania znajdującego się w pobliżu piwnicy mikroskopowego grzyba – Torula compniacensi – który porasta kamienie w regionie, pokrywając je czarnawym nalotem.

Leżakowanie „Cognac” w nierozerwalny sposób łączy się ze sztuką mieszania. Sztuka ta stanowi sedno warsztatu mistrzów piwnicy domów „Cognac”. Podobnie jak malarz dokonuje wyboru barw ze swojej palety, tak mistrz piwnicy dokonuje selekcji różnych partii „Cognac” z wielu źródeł: zróżnicowanych crus, różnych kategorii wieku, „Cognac”, który leżakował w beczkach nowych bądź brunatnych (roux – takich, w których już przechowywano „Cognac”), o różnym pochodzeniu i z różnych rodzajów piwnic (wilgotnych lub suchych).

Każda okowita posiada własne właściwości organoleptyczne, zależne od przebiegu leżakowania, i te właściwości zostaną wzmocnione przez właściwości innych okowit, z którymi zostanie ona zmieszana.

Ze względu na swoją złożoność proces mieszania nie może opierać się wyłącznie na zastosowaniu przepisów technicznych. Mistrz piwnicy polega na wiedzy empirycznej: wiedzy dotycząceju różnorodności surowca i znajomości typowych właściwości produktu objętego nazwą, doświadczeniu w zakresie interakcji zachodzących między surowcem a czynnikami jego dojrzewania oraz opanowaniu niezbędnych technik. Wymaga to ciągłej kontroli przez degustowanie oraz ogromnej pamięci sensorycznej okowit na poszczególnych etapach produkcji.

Wykształcenie, utrzymanie i przekazanie tej wiedzy fachowej – która wymaga wielu lat nauki w ścisłym kontakcie z bardziej doświadczonymi przedstawicielami zawodu – było możliwe dzięki gęstej sieci przedsiębiorstw działających na obszarze oraz kontaktom, do których dochodzi w społeczności pracowników tej branży, tj. między mistrzami piwnic, plantatorami winorośli, dystrybutorami i pośrednikami.

Link do specyfikacji produktu

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-74d0b925-ab4b-432e-8c31-de7ab38499e9

---

(1)  Dz.U. L 270 z 29.7.2021, s. 1.

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2023/C 123/15)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”

Nr UE: PDO-BG-02657 — 4.2.2021

ChNP (X) ChOG ( )

1.   Nazwa lub nazwy [ChNP lub ChOG]

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Republika Bułgarii

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.4. Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne produkty mleczne z wyjątkiem masła itp.)

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” to kwaśny produkt mleczny wytwarzany w Bułgarii z mleka surowego owczego, krowiego, bawolego, koziego lub ich mieszanki oraz symbiotycznej kultury starterowej bakterii Lactobacillicus delbrueckii ssp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus, niepoddawanej modyfikacji genetycznej. Charakteryzuje się specyficznym świeżym, mlecznym smakiem i aromatem, który zawdzięcza 34 rodzajom substancji aromatycznych (aldehyd octowy, aceton, etanol, diacetyl, acetoina itp.) powstałych w wyniku fermentacji mleka przez połączone działanie tych dwóch bakterii. Bakterie te przekształcają laktozę w kwas mlekowy oraz niewielkie ilości aldehydu octowego i diacetylu, które należą do głównych składników smakowych i zapachowych produktu. Naukowcy uważają, że smak i aromat są wynikiem powstających podczas fermentacji lotnych i nielotnych kwasów oraz związków karbonylowych. Harmonijne połączenie tych substancji nadaje produktowi typowy smak i aromat.

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” ma wyższą kwasowość niż inne podobne produkty oraz jednorodną i kremową konsystencję.

Produkt końcowy zawiera żywe bakterie kwasu mlekowego:

—	Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus – 1,0×107 jtk/g (tolerancja – 1,0×106 jtk/g);

—	Streptococcus thermophilus – 1,0×108 jtk/g (tolerancja – 1,0×107 jtk/g).

Wartości te stanowią minimalną obowiązkową zawartość obu bakterii do końca okresu przydatności do spożycia produktu. Wysoka zawartość żywych bakterii mlekowych wyróżnia go spośród innych podobnych produktów.

Wskaźniki organoleptyczne i fizykochemiczne

Wskaźniki	Właściwości i wymogi
	„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”
	Mleko krowie	Mleko owcze	Mleko bawole	Mleko kozie	Mieszane mleko krowie i bawole	Mieszane mleko krowie i owcze
Właściwości organoleptyczne:
Powierzchnia	Gładka, błyszcząca z lekko widoczną warstwą tłuszczu mlecznego lub bez
Barwa	Biała, z nutami kremowych odcieni w zależności od rodzaju mleka
Rodzaj koagulatu	Pełny i gładki; jeżeli opakowanie jest przechylone, dopuszczalne jest poprzeczne pęknięcie uzależnione od rodzaju mleka i zawartości tłuszczu
Konsystencja	Gładka powierzchnia, z wyraźną ziarnistą konsystencją lub bez w przypadku mleka owczego, bawolego lub mieszanego, z lekko oddzielonym serum mleka lub bez
Konsystencja po rozpadnięciu się koagulatu	Jednorodna, kremowa, lekko ziarnista w przypadku mleka owczego, bawolego lub mieszanego
Smak i aromat	Wyraźne, charakterystyczne dla świeżego kwasu mlekowego w zależności od rodzaju wykorzystanego mleka i właściwości aromatycznych kultur starterowych
Właściwości fizykochemiczne:
Sucha masa (%) Nie mniej niż — w przypadku mleka tłustego — w przypadku mleka częściowo odtłuszczonego	11,8 10,3	16,5 –	16,0 –	11,0 –	13,75 –	14,25 –
Zawartość białka mleka (%) nie mniejsza niż:	3,2	5,2	4,2	3,0	3,6	4,10
Zawartość tłuszczu (%) nie mniejsza niż: — w przypadku mleka pełnotłustego — w przypadku mleka tłustego — w przypadku mleka częściowo odtłuszczonego	4,5 3,6 2,0	6,5 –	7,0 –	3,0 –	5,0	5,0
Kwasowość w stopniach Thörnera (°T)	Od 90,0 do 150,0

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Rocznie 80 % paszy zwierząt mlecznych musi być produkowane w Republice Bułgarii. Pasza spoza obszaru geograficznego wynosi do 20 % rocznie. Żywienie uzupełniające jest wymagane w przypadku niekorzystnych warunków klimatycznych panujących na obszarze geograficznym. Zwierzęta otrzymują jedynie niewielką ilość paszy spoza obszaru geograficznego i nie ma to wpływu na właściwości produktu wynikające ze środowiska geograficznego.

Oprócz podawania paszy żywienie zwierząt odbywa się na pastwiskach. Pastwiska są rozsiane po całym kraju. Okres wypasu trwa od marca do listopada. Warunki naturalne i klimatyczne w Bułgarii sprzyjają hodowli zwierząt gospodarskich i całorocznemu żywieniu zwierząt mieszanką traw stosowanych zarówno w postaci świeżej, jak i w formie siana i kiszonki. Dłuższy okres wypasu jest przyczyną różnorodności minerałów i witamin w składzie mleka surowego. Ma ono specyficzną zrównoważoną zawartość głównych składników, takich jak potas, magnez, fosfor i wapń, białka oraz witamin (A, B, E, D i kwasu foliowego). Zawartość kwasu foliowego w produkcie końcowym wzrasta w porównaniu z ilością w mleku surowym. Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus są symbiotyczne, co ułatwia fermentację mlekową i zwiększa zawartość kwasu foliowego.

Mleko surowe wykorzystywane do produkcji „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” pochodzi z Republiki Bułgarii. Cechą wyróżniającą mleko surowe jest wysoka zawartość Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus.

Symbiotyczne kultury starterowe nie są poddawane modyfikacji genetycznej, a ich produkcja musi odbywać się w Republice Bułgarii.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie etapy procesu produkcji „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” odbywają się na terytorium Republiki Bułgarii.

Etap 1 – Przyjęcie, klasyfikacja, oczyszczanie i przechowywanie mleka surowego

Etap 2 – Standaryzacja mleka

Etap 3 – Homogenizacja

Etap 4 – Pasteryzacja

Etap 5 – Schładzanie

Etap 6 – Zakwaszanie

Etap 7 – Przetwarzanie i pakowanie – pakowanie produktu musi odbywać się na obszarze geograficznym, ponieważ fermentacja zachodzi w samym opakowaniu. Pakowanie jest częścią procesu produkcji i musi odbywać się w zakładzie mleczarskim w Republice Bułgarii, w którym produkuje się produkt. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zmiany właściwości fizykochemicznych, mikrobiologicznych i smakowych produktu.

Etap 8 – Fermentacja

Etap 9 – Schładzanie

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Produkt pakowany jest w sposób opisany w etapie 7 w pojemniki wykonane z materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w zakresie migracji specyficznej i globalnej:

—	pojemniki z tworzyw sztucznych o pojemności nieprzekraczającej 2 kg;

—	pojemniki szklane o pojemności nieprzekraczającej 1 kg;

—	pojemniki ceramiczne o pojemności nieprzekraczającej 1 kg.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

–

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszarem geograficznym, na którym produkuje się „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”, jest Republika Bułgarii.

5.   Związek z obszarem geograficznym

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” to produkt znany pod tą nazwą w Bułgarii i na całym świecie. Poświęcano mu uwagę w licznych czasopismach naukowych, podczas wielu wydarzeń i w licznych publikacjach. Jogurt produkuje się w całym kraju, wykorzystując tradycyjną bułgarską technikę, w domach i w warunkach przemysłowych. Korzystne warunki naturalne i klimatyczne w Bułgarii przyczyniają się do rozwoju bakterii mlekowych Lactobacillicus delbrueckii subsp. bulgaricus, które wykorzystuje się do jego produkcji. W 1905 r. na Uniwersytecie Genewskim dr Stamen Grigoroff odkrył w jogurcie z Bułgarii bakterię w kształcie pałeczki. W 1907 r. odkryty przez dr Grigoroffa mikroorganizm nazwano od jego nazwiska Bacillus bulgaricus (Grigoroff) i znany jest zgodnie z klasyfikacją Bergeya jako Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus (nazwa podkreślająca związek z terytorium). Laureat Nagrody Nobla prof. Ilya Mechnikov potwierdził odkrycie dr Grigoroffa i opracował teorię starzenia się związaną z tym produktem. Od tego czasu zyskał on międzynarodową renomę. W 2005 r. w Sofii odbyło się międzynarodowe sympozjum poświęcone oryginalnemu bułgarskiemu jogurtowi.

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego

Stosunkowo łagodny klimat z umiarkowaną ilością ciepła i wilgoci jest typowy dla Bułgarii, obszaru geograficznego, na którym produkuje się „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”. Średnia roczna temperatura w Bułgarii wynosi 10–14 °C, co jest typowe dla umiarkowanych szerokości geograficznych. Warunki naturalne i klimatyczne sprzyjają występowaniu pastwisk zarówno na równinach, jak i na obszarach górskich, co z kolei sprzyja produkcji mleka. Na pastwiskach i łąkach rosną trawy, rośliny strączkowe, zboża i ponad 2 000 rodzajów ziół, takich jak komonica zwyczajna, bylica polna, tasznik pospolity i inne. Stanowią one zrównoważoną i zróżnicowaną dietę dla zwierząt i wpływają na jakość, aromat i skład mleka surowego. Wypas zwierząt i ich żywienie uzupełniające paszami pochodzącymi z obszaru geograficznego zwiększa zawartość składników mineralnych i witamin w surowcu.

Warunki klimatyczne przyczyniają się do rozwoju bakterii kwasu mlekowego, takich jak Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus, które wyizolowano w różnych częściach Bułgarii. Na stronach 9–10 swojej książki Българското кисело мляко по света [Bułgarski jogurt na świecie] (Sofia, 2002) dr Todor Minkov wyjaśnia szczególne cechy tego obszaru: „Podczas tysiącleci istnienia na naszych ziemiach mikroflora nie uległa znaczącym zmianom i dzięki klimatowi w dużej mierze zachowała swoje cechy genetyczne [...]. Cechy te warunkują występowanie w regionie żyznych gleb, a także najbardziej aktywnych form mikroorganizmów mlekowych, w tym przypadku Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus”. Bakteria ta jest naturalnie dostępna w Bułgarii, gdzie występuje w dużych ilościach we florze i w faunie, a także w rosie trawy na łąkach i w wodach źródlanych. W specjalistycznym czasopiśmie naukowym Scripta Scientifica Pharmaceutica (t. 1, 2014, s. 25) zauważono, że „Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus rozmnaża się jedynie na terytorium współczesnej Bułgarii [...]. W innych częściach świata mutuje i przestaje się rozmnażać po 1–2 fermentacjach”. Bakteria ta wpływa na szczególne właściwości produktu.

5.2.   Czynniki ludzkie

Produkcja „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” ma w Bułgarii wielowiekową historię i tradycję.

Z czasem rolnicy udoskonalili swoje umiejętności w zakresie produkcji jogurtu, podgrzewając różne rodzaje mleka surowego i dodając kulturę starterową. Etnolog Maria Markova opisuje zwyczaje i tradycyjne technologie związane z jogurtem w różnych częściach Bułgarii w artykule „Традиционна технология на българското кисело мляко” [Tradycyjna technologia bułgarskiego jogurtu] (Миналото [Przeszłość], 2006, t. 2, s. 48–56). Niektórzy używali „kwaśnych cierni” (patyków trzymanych w mrowiskach) jako kultury starterowej, natomiast inni rosy w dniu św. Jerzego, kiedy stężenie bułgarskiej bakterii było najwyższe, a także kory różnych drzew i ziół. Najpopularniejszą metodą fermentacji, którą się nadal praktykuje, jest użycie niewielkiej ilości jogurtu zrobionego w poprzednich dniach i dodanie go do gotowanego mleka. Umiejętność wyboru odpowiedniej kultury starterowej i stworzenia warunków do fermentacji przekazywano z pokolenia na pokolenie. Według „Българско кисело мляко” [Bułgarski jogurt] (autorstwa starszej inżynier ds. badań Marii Kondratenko i in., Sofia, Zemizdat, 1985, s. 28–29) „W naszym kraju od wieków pasterze, gospodarstwa domowe i drobni producenci bułgarskiego jogurtu stosują naturalne połączenia kultur starterowych, które doprowadzono do perfekcji w wyniku długiej naturalnej selekcji. Najlepsze kultury starterowe, określone głównie na podstawie ich smaku i aromatu, przekazywano od pasterza do pasterza, od gospodarstwa domowego do gospodarstwa domowego i od producenta do producenta”. Wiedza i umiejętności związane z kulturami starterowymi są kluczowe dla osiągnięcia smaku, aromatu i konsystencji produktu.

W drugiej połowie XX wieku w ramach przechodzenia na produkcję przemysłową, stosując ustaloną technikę, stworzono oryginalne bułgarskie kultury starterowe. Jednostka naukowa kierowana przez starszą inżynier ds. badań Marię Kondratenko przeprowadziła badania w celu ustalenia typowego smaku produktu i wyboru mikroorganizmów, które należy wykorzystywać do produkcji „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”. Przez 2 lata zespół zbierał próbki z domowych jogurtów, jak również z naturalnych źródeł. W warunkach laboratoryjnych wyizolowano, zbadano i wybrano najlepsze szczepy Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus. Był to początek przemysłowej produkcji symbiotycznych kultur starterowych tego produktu.

5.3.   Właściwości produktu

Charakterystyczny świeży, mlekowy smak i aromat produktu zawdzięczamy substancjom metabolicznym, w tym 34 rodzajom zapachów. Ich uwalnianie następuje podczas fermentacji mlekowej w wyniku symbiotycznego działania bakterii Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus. O smaku i aromacie produktu decyduje skład kultury starterowej. Ta kultura starterowa odpowiada za różnicę w smaku i aromacie „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” w porównaniu z jogurtem wyprodukowanym z użyciem kultur starterowych wyizolowanych i wyprodukowanych poza Bułgarią.

Na stronie 61 książki Българско кисело мляко [Bułgarski jogurt] (Stowarzyszenie Przedsiębiorstw Mleczarskich w Bułgarii, Sofia, 2003) starsza inżynier ds. badań M. Kondratenko i prof. dr inż. J. Simov stwierdzają, że bułgarskie drożdże symbiotyczne „przyczyniają się do typowości i ściśle określonej indywidualności oryginalnego bułgarskiego jogurtu. Dzięki swojemu związkowi thermophyllous streptococcus i bułgarska pałeczka [Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus] zmieniają skład mleka, zwiększając jego wartość odżywczą i biologiczną, budując jego smak i aromat oraz nadając mu charakterystyczny profil. Oba mikroorganizmy uwalniają substancje aromatyczne, których połączenia ilościowe tworzą wyjątkowy aromat oryginalnego bułgarskiego jogurtu”.

Produkt ma wyższą kwasowość oraz jednorodną i kremową konsystencję.

Swoje szczególne właściwości zawdzięcza również mleku surowemu, jak opisano w pkt 3.3. Cechą charakterystyczną „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” w porównaniu z innymi podobnymi produktami jest duża liczba żywych bakterii Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus w produkcie końcowym, co czyni go naturalnym probiotykiem.

5.4.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

Warunki naturalne i klimatyczne obszaru geograficznego, charakteryzujące się umiarkowaną ilością ciepła i wilgoci, sprzyjają rozwojowi bakterii mlekowych typowych dla mikroflory regionu, takich jak Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus. Źródłami wykorzystywanymi do izolacji bakterii są flora, fauna, rosa z łąk i wody źródlane.

Podczas fermentacji mlekowej dwie symbiotyczne bakterie występujące w bułgarskich kulturach starterowych, Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus, uzyskują specyficzny dla „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” świeży smak i aromat kwasu mlekowego. Produkt zawdzięcza również swoje szczególne właściwości mleku surowemu, które musi pochodzić z obszaru geograficznego. Wypas zwierząt mlecznych wpływa na aromat i smak mleka surowego oraz na wysoką zawartość Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus. Dłuższy okres wypasu jest przyczyną różnorodności minerałów i witamin w składzie mleka surowego. Mleko surowe ma specyficzną zrównoważoną zawartość głównych składników, takich jak potas, magnez, fosfor i wapń, białka oraz witamin (A, B, E, D i kwasu foliowego). Z czasem rozwinęła się tradycja fermentacji mleka, którą kontynuowano w gospodarstwach domowych. Dr K. Popdimitrov w swojej książce Българското кисело мляко [Bułgarski jogurt] (1938) stwierdza, że „[...] zalety mikroflory w bułgarskim jogurcie wynikają z masowej selekcji, która ma miejsce podczas codziennej fermentacji mleka. Starter pobiera się zwykle z najlepiej sfermentowanego jogurtu, tworząc w ten sposób naturalną selekcję mikroflory”. Umiejętność tę przekazuje się z pokolenia na pokolenie.

„Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako” produkuje się przy użyciu symbiotycznych bułgarskich kultur starterowych z zastosowaniem ugruntowanej i znormalizowanej techniki. Z tego wynika również inna cecha produktu, a mianowicie duża liczba żywych bakterii Lactobacillicus delbrueckii subsp. bulgaricus i Streptococcus thermophilus oraz ich probiotyczne działanie.

Wszystko to uzasadnia twierdzenie, że „Българско кисело мляко / Bulgarsko kiselo mlyako”„jest owocem naszych warunków klimatycznych i tradycji naszych dziadków” (Българско кисело мляко [Bułgarski jogurt], starsza inżynier ds. badań Maria Kondratenko i in., s. 9).

Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu

https://www.mzh.government.bg/bg/politiki-i-programi/politiki-i-strategii/politiki-po-agrohranitelnata-veriga/zashiteni-naimenovaniya/blgarsko-kiselo-mlyako/

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.