cf5aa2c5-1047-11ee-b12e-01aa75ed71a1

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

EUROPA
EUR-Lex home
EUR-Lex - cf5aa2c5-1047-11ee-b12e-01aa75ed71a1 - EN

Help

Search tips

Need more search options? Use the Advanced search

Document cf5aa2c5-1047-11ee-b12e-01aa75ed71a1

Help

Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1032 z dnia 29 czerwca 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2017/1938 i (WE) nr 715/2009 w odniesieniu do magazynowania gazu (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.

Access initial legal act

(

Legal status of the document In force

)

30/06/2022

HTML

PDF

02022R1032 — PL — 30.06.2022 — 000.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/1032 z dnia 29 czerwca 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2017/1938 i (WE) nr 715/2009 w odniesieniu do magazynowania gazu (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 173 z 30.6.2022, s. 17)

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 245, 22.9.2022, s. 70 (2022/1032)

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/1032

z dnia 29 czerwca 2022 r.

w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2017/1938 i (WE) nr 715/2009 w odniesieniu do magazynowania gazu

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2017/1938

W rozporządzeniu (UE) 2017/1938 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 dodaje się punkty w brzmieniu:

„27)

»trajektoria napełniania« oznacza cele pośrednie dla podziemnych magazynów gazu każdego państwa członkowskiego, wymienione w załączniku Ia na 2022 r. oraz, na kolejne lata, określone zgodnie z art. 6a;

28)

»cel w zakresie napełnienia« oznacza wiążący cel dotyczący poziomu napełnienia w odniesieniu do łącznej zdolności podziemnych magazynów gazu;

29)

»strategiczne zapasy« oznaczają podziemne zapasy lub część podziemnych zapasów nieskroplonego gazu ziemnego, które są nabywane, zarządzane i przechowywane przez operatorów systemu przesyłowego, podmiot wyznaczony przez państwa członkowskie lub przedsiębiorstwo, które mogą być udostępnione jedynie po uprzednim powiadomieniu lub zezwoleniu organu publicznego i które na ogół mogą być udostępniane w przypadku

dużego niedoboru dostaw;

zakłócenia w dostawach; lub

ogłoszenia stanu nadzwyczajnego, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. c);

30)

»zapasy bilansujące« oznaczają nieskroplony gaz ziemny, który jest:

nabywany, zarządzany i przechowywany pod ziemią przez operatorów systemów przesyłowych lub przez podmiot wyznaczony przez państwo członkowskie, wyłącznie w celu wykonywania funkcji jako operatorów systemów przesyłowych oraz bezpieczeństwa dostaw gazu; oraz

rozdysponowywany wyłącznie w przypadku, gdy wymaga tego utrzymanie funkcjonowania systemu w bezpiecznych i niezawodnych warunkach zgodnie z art. 13 dyrektywy 2009/73/WE oraz z art. 8 i 9 rozporządzenia (UE) nr 312/2014;

31)

»podziemny magazyn gazu« oznacza instalację magazynową zdefiniowaną w art. 2 pkt 9 dyrektywy 2009/73/WE, wykorzystywaną do magazynowania gazu ziemnego, w tym zapasów bilansujących, oraz podłączoną do systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego, ale z wyłączeniem naziemnych magazynów sferycznych lub pojemności magazynowych gazociągów.”;

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Cele w zakresie napełnienia oraz trajektorie napełniania

Z zastrzeżeniem ust. 2–5, państwa członkowskie osiągają następujące cele w zakresie napełniania w odniesieniu do łącznej pojemności wszystkich podziemnych magazynów gazu znajdujących się na ich terytorium i bezpośrednio połączonych z obszarem rynku na ich terytorium oraz instalacji magazynowych wymienionych w załączniku Ib, do dnia 1 listopada każdego roku:

na 2022 r.: 80 %;

od 2023 r.: 90 %.

Do celów przestrzegania niniejszego ustępu, państwa członkowskie uwzględniają cel, jakim jest zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw gazu w Unii zgodnie z art. 1.

Niezależnie od ust. 1 oraz bez uszczerbku dla obowiązków pozostałych państw członkowskich dotyczących napełnienia odnośnych podziemnych magazynów gazu, cel w zakresie napełnienia dla każdego państwa członkowskiego, w którym znajdują się podziemne magazyny gazu, ogranicza się do wolumenu odpowiadającego 35 % średniego rocznego zużycia gazu w ciągu poprzednich pięciu lat w danym państwie członkowskim.

Niezależnie od ust. 1 oraz bez uszczerbku dla obowiązków pozostałych państw członkowskich dotyczących napełnienia odnośnych podziemnych magazynów gazu, cel w zakresie napełnienia dla każdego państwa członkowskiego, w którym znajdują się podziemne magazyny gazu, ogranicza się o wolumen, który został dostarczony do państw trzecich w okresie referencyjnym 2016–2021, jeżeli średni wolumen dostaw wynosił ponad 15 TWh rocznie w okresie poboru gazu z magazynów (październik–kwiecień).

W odniesieniu do podziemnych magazynów gazu wymienionych w załączniku Ib zastosowanie mają cele w zakresie napełnienia zgodnie z ust. 2 oraz trajektorie napełniania zgodnie z ust. 7. Szczegółowe informacje dotyczące obowiązków każdego państwa członkowskiego zostaną określone w umowie dwustronnej zgodnie z załącznikiem Ib.

Państwo członkowskie może częściowo osiągnąć cel w zakresie napełnienia poprzez uwzględnienie LNG fizycznie zmagazynowanego i dostępnego w instalacjach LNG jeżeli spełnione są oba następujące warunki:

system gazowy posiada znaczącą zdolność magazynowania LNG, stanowiącą rocznie ponad 4 % średniego krajowego zużycia w ciągu poprzednich pięciu lat;

państwo członkowskie nałożyło na dostawców gazu obowiązek magazynowania minimalnych wolumenów gazu w podziemnych magazynów gazu lub instalacjach LNG zgodnie z art. 6b ust. 1 lit. a).

Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do osiągnięcia lub zapewnienia osiągnięcia celów pośrednich w następujący sposób:

na 2022 r.: zgodnie z załącznikiem Ia; oraz

od 2023 r.: zgodnie z ust. 7.

W odniesieniu do 2023 r. i kolejnych lat każde państwo członkowskie z podziemnymi magazynami gazu przedkłada Komisji do dnia 15 września poprzedniego roku, w formie zagregowanej, projekt trajektorii napełniania, z celami pośrednimi na luty, maj, lipiec i wrzesień, w tym informacje techniczne, dla podziemnych magazynów gazu na jego terytorium i bezpośrednio połączonych z jego obszarem rynku. Trajektoria napełniania i cele pośrednie opierają się na wskaźniku średniego napełnienia z pięciu poprzednich lat.

W przypadku państw członkowskich, dla których cel w zakresie napełnienia jest ograniczony do 35 % ich średniego rocznego zużycia gazu zgodnie z ust. 2, cele pośrednie trajektorii napełniania obniża się odpowiednio.

Na podstawie informacji technicznych dostarczonych przez każde państwo członkowskie oraz z uwzględnieniem oceny przeprowadzonej przez GKG, Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające indywidualną trajektorię napełniania dla każdego państwa członkowskiego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18a ust. 2. Przyjmuje się je do dnia 15 listopada roku poprzedzającego, o ile to konieczne, w tym również w przypadku gdy państwo członkowskie przedłożyło zaktualizowany projekt trajektorii napełniania. Opierają się one na ocenie ogólnej sytuacji w zakresie bezpieczeństwa dostaw gazu oraz rozwoju popytu i podaży gazu w Unii i w poszczególnych państwach członkowskich oraz są ustalane w sposób gwarantujący bezpieczeństwo dostaw gazu, przy jednoczesnym unikaniu niepotrzebnych obciążeń dla państw członkowskich, uczestników rynku gazu, operatorów systemu magazynowania lub odbiorców oraz niezakłócający nadmiernie konkurencji między instalacjami magazynowymi znajdującymi się w sąsiadujących państwach członkowskich.

W przypadku gdy w jakimkolwiek danym roku państwo członkowskie nie jest w stanie osiągnąć swojego celu w zakresie napełnienia do dnia 1 listopada ze względu na szczególne właściwości techniczne jednego lub większej liczby podziemnych magazynów gazu na jego terytorium, na przykład w przypadku wyjątkowo niskich wskaźników zatłaczania, zezwala się mu na jego osiągnięcie do dnia 1 grudnia. Państwo członkowskie informuje o tym Komisję do dnia 1 listopada, podając przyczyny opóźnienia.

Cele w zakresie napełnienia nie mają zastosowania w przypadku ogłoszenia przez Komisję stanu nadzwyczajnego w regionie lub w Unii zgodnie z art. 12 na wniosek – w zależności od przypadku – jednego lub większej liczby państw członkowskich, które ogłosiły stan nadzwyczajny, oraz dopóki trwa ten stan.

10.

Właściwy organ każdego państwa członkowskiego stale monitoruje przestrzeganie trajektorii napełniania oraz regularnie składa sprawozdania GKG. Jeżeli poziom napełnienia w danym państwie członkowskim jest o więcej niż pięć punktów procentowych niższy od poziomu trajektorii napełniania, właściwy organ niezwłocznie podejmuje skuteczne środki, aby go zwiększyć. Państwa członkowskie informują Komisję oraz GKG o podjętych środkach.

11.

W przypadku znacznego i trwałego odejścia przez państwo członkowskie od trajektorii napełniania, zagrażającego osiągnięciu celu w zakresie napełnienia lub w przypadku odejścia od celu w zakresie napełniania, Komisja – po konsultacji z GKG oraz zainteresowanymi państwami członkowskimi – wydaje dla tego państwa członkowskiego lub tych państw członkowskich zalecenie dotyczące środków, które należy podjąć natychmiast.

W przypadku gdy odejście nie zostanie znacząco zmniejszone w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia Komisji, Komisja – po konsultacji z GKG oraz zainteresowanymi państwami członkowskimi – podejmuje w ostateczności decyzję zobowiązującą dane państwo członkowskie do podjęcia środków, które skutecznie zaradzą odejściu, w tym – w stosownych przypadkach – jednego lub większej liczby środków wymienionych w art. 6b ust. 1 lub jakiegokolwiek innego środka w celu zapewnienie osiągnięcia celu w zakresie napełnienia zgodnie z niniejszym artykułem.

Podejmując decyzję, które środki podjąć zgodnie z akapitem drugim, Komisja bierze pod uwagę szczególną sytuację danego państwa członkowskiego lub danych państw członkowskich, na przykład wielkość podziemnych magazynów gazu w odniesieniu do krajowego zużycia gazu, znaczenie podziemnych magazynów gazu dla bezpieczeństwa dostaw gazu w regionie oraz wszelkie istniejące magazyny LNG.

Wszelkie środki podjęte przez Komisję w celu zaradzenia odejściom od trajektorii napełniania lub celu w zakresie napełnienia na 2022 r. uwzględniają krótkie ramy czasowe wykonania niniejszego artykułu na poziomie krajowym, które mogły przyczynić się do odejścia od trajektorii napełniania lub celu w zakresie napełnienia na 2022 r.

Komisja zapewnia, aby środki, podjęte zgodnie z niniejszym ustępem:

nie wykraczały poza to, co jest konieczne do zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw gazu;

nie nakładały nieproporcjonalnych obciążeń na państwa członkowskie, uczestników rynku gazu, operatorów systemu magazynowania lub odbiorców.

Artykuł 6b

Osiąganie celu w zakresie napełnienia

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, w tym zapewniając zachęty finansowe lub rekompensatę dla uczestników rynku, aby osiągnąć cele w zakresie napełnienia określone zgodnie z art. 6a. Zapewniając osiągnięcie celów w zakresie napełnienia, państwa członkowskie w miarę możliwości traktują priorytetowo środki rynkowe.

W zakresie, w jakim którekolwiek środki przewidziane w niniejszym artykule wchodzą w zakres obowiązków i uprawnień krajowego organu regulacyjnego zgodnie z art. 41 dyrektywy 2009/73/WE, krajowe organy regulacyjne są odpowiedzialne za podjęcie tych środków.

Środki podjęte zgodnie z niniejszym ustępem mogą w szczególności obejmować:

zobowiązanie dostawców gazu do magazynowania minimalnych wolumenów gazu w instalacjach magazynowych, w tym podziemnych magazynach gazu lub w magazynach LNG; wolumeny te określa się na podstawie wolumenu gazu dostarczanego przez dostawców gazu odbiorcom chronionym;

zobowiązanie operatorów systemu magazynowania do oferowania swoich zdolności uczestnikom rynku;

zobowiązanie operatorów systemów przesyłowych lub podmiotów wyznaczonych przez państwo członkowskie do nabycia zapasów bilansujących i zarządzania nimi wyłącznie w celu wykonywania ich funkcji jako operatorów systemów przesyłowych oraz – w razie konieczności – nałożenie na inny wyznaczony podmiot obowiązku w celu zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw gazu w sytuacji nadzwyczajnej, o której mowa w art. 11 ust. 1, lit. c);

wykorzystanie skoordynowanych instrumentów, takich jak platformy zakupu LNG, z innymi państwami członkowskimi w celu maksymalizacji wykorzystania LNG oraz zmniejszenia barier infrastrukturalnych i regulacyjnych dla wspólnego korzystania z LNG w celu napełnienia podziemnych magazynów gazu;

stosowanie dobrowolnego mechanizmu wspólnego udzielania zamówień na gaz ziemny, w przypadku stosowania którego Komisja może w razie potrzeby wydać wytyczne do dnia 1 sierpnia 2022 r.;

zapewnienie zachęt finansowych uczestnikom rynku, w tym operatorom systemów magazynowania, takich jak kontrakty na transakcje różnicowe, lub zapewnienie uczestnikom rynku rekompensaty z tytułu zmniejszenia dochodów lub z tytułu kosztów poniesionych przez nich w związku z nałożonymi na nich – w tym na operatorów systemów magazynowania – obowiązkami, których nie można pokryć z dochodów;

zobowiązanie posiadaczy zdolności magazynowania do wykorzystania lub uwolnienia niewykorzystanych zarezerwowanych zdolności, zobowiązując nadal jednocześnie posiadacza zdolności magazynowej niekorzystającego ze zdolności magazynowania do zapłaty uzgodnionej ceny przez cały okres obowiązywania umowy magazynowania;

przyjęcie skutecznych instrumentów nabywania strategicznych zapasów i zarządzania nimi przez podmioty publiczne lub prywatne, pod warunkiem że takie instrumenty nie zakłócają konkurencji lub prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego;

wyznaczenie specjalnego podmiotu, któremu zostanie powierzone zadanie osiągnięcia celu w zakresie napełnienia w przypadku gdy w przeciwnym razie cel w zakresie napełnienia nie zostałby osiągnięty;

zapewnianie obniżek taryf za magazynowanie;

pobieranie dochodów niezbędnych do odzyskania kapitału i wydatków operacyjnych związanych z regulowanymi instalacjami magazynowymi w postaci taryf za magazynowanie oraz specjalnej opłaty włączonej do taryf przesyłowych, pobieranych wyłącznie z punktów wyjścia do odbiorców końcowych znajdujących się w tych samych państwach członkowskich, pod warunkiem że dochody uzyskane dzięki taryfom nie są większe niż dochody dozwolone.

Środki podjęte przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 ograniczają się do tego, co jest konieczne do osiągnięcia trajektorii napełniania oraz celów w zakresie napełnienia. Muszą być jasno określone, przejrzyste, proporcjonalne, niedyskryminacyjne i weryfikowalne. Nie mogą nadmiernie zakłócać konkurencji lub prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego gazu ani zagrażać bezpieczeństwu dostaw gazu do innych państw członkowskich lub Unii.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić efektywne wykorzystanie istniejącej infrastruktury na poziomie krajowym i regionalnym z korzyścią dla bezpieczeństwa dostaw gazu. Środki te w żadnym razie nie mogą blokować ani ograniczać transgranicznego wykorzystania instalacji magazynowych lub instalacji LNG oraz nie mogą ograniczać transgranicznych zdolności przesyłowych przydzielonych zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/459 ( *1 ).

Podejmując środki na podstawie niniejszego artykułu, państwa członkowskie stosują zasadę »efektywność energetyczna przede wszystkim«, a jednocześnie nadal osiągają cele swoich odpowiednich środków, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 ( *2 ).

Artykuł 6c

Uzgodnienia w zakresie składowania oraz mechanizm podziału obciążeń.

Państwo członkowskie bez podziemnych magazynów gazu zapewnia, aby uczestnicy rynku w tym państwie członkowskim dokonywali uzgodnień z operatorami podziemnego systemu magazynowania lub innymi uczestnikami rynku w państwach członkowskich z podziemnymi magazynami gazu. Uzgodnienia te przewidują wykorzystanie – do dnia 1 listopada – pojemności magazynowych odpowiadających co najmniej 15 % średniego rocznego zużycia gazu w ciągu poprzednich pięciu lat w państwie członkowskim bez podziemnych magazynów gazu. Jednakże w przypadku gdy transgraniczna zdolność przesyłowa lub inne ograniczenia techniczne uniemożliwiają państwu członkowskiemu bez podziemnych magazynów gazu pełne wykorzystanie 15 % tych pojemności magazynowych, to państwo członkowskie wykorzystuje jedynie technicznie możliwe pojemności.

W przypadku gdy ograniczenia techniczne uniemożliwiają państwu członkowskiemu wywiązanie się z obowiązku określonego w akapicie pierwszym, a państwo członkowskie wprowadziło obowiązek magazynowania innych paliw w celu zastąpienia nimi gazu, obowiązek określony w akapicie pierwszym może być wyjątkowo spełniony przez równoważny obowiązek magazynowania paliw innych niż gaz. Ograniczenia techniczne i równoważność środka wykazywane są przez zainteresowane państwo członkowskie.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwo członkowskie bez podziemnych magazynów gazu może opracować mechanizm podziału obciążeń z jednym lub większą liczbą państw członkowskich z podziemnymi magazynami gazu (zwany dalej »mechanizmem podziału obciążeń«).

Mechanizm podziału obciążeń opiera się na odpowiednich danych z najnowszej oceny ryzyka na podstawie art. 7 oraz uwzględnia wszystkie następujące parametry:

koszt wsparcia finansowego służącego osiągnięciu celów w zakresie napełnienia, z wyłączeniem kosztów spełnienia wszelkich obowiązków w zakresie strategicznych zapasów;

wolumeny gazu potrzebne do zaspokojenia popytu odbiorców chronionych zgodnie z art. 6 ust. 1;

wszelkie ograniczenia techniczne, w tym dostępna zdolność podziemnego magazynowania, techniczna transgraniczna zdolność przesyłowa i wskaźniki poboru.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o mechanizmie podziału obciążeń do dnia 2 września 2022 r. W przypadku braku porozumienia w sprawie mechanizmu podziału obciążeń do tego dnia, państwa członkowskie bez podziemnych magazynów gazu wykazują, że przestrzegają ust. 1 oraz powiadamiają o tym Komisję.

Jako środek przejściowy, państwa członkowskie bez podziemnych magazynów gazu, ale posiadające podziemne magazyny gazu ujęte w ostatnim wykazie projektów wspólnego zainteresowania, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/869 ( *3 ), mogą częściowo przestrzegać ust. 1 poprzez uwzględnienie zapasów LNG w istniejących pływających jednostkach magazynowych, do czasu uruchomienia ich podziemnych magazynów gazu.

Państwa członkowskie bez podziemnych magazynów gazu mogą zapewnić uczestnikom rynku lub operatorom systemów przesyłowych, w stosownych przypadkach, zachęty lub rekompensatę finansową z tytułu zmniejszenia dochodów lub z tytułu kosztów poniesionych przez nich w związku z przestrzeganiem przez nich obowiązków w zakresie magazynowania zgodnie z niniejszym artykułem, w przypadku, gdy takiego zmniejszenia dochodów lub kosztów nie można pokryć z dochodów, w celu zapewnienia spełnienia obowiązku magazynowania gazu w innych państwach członkowskich zgodnie z ust. 1 lub wdrożenia mechanizmu podziału obciążeń. Jeżeli zachęta lub rekompensata finansowa finansowane są z opłaty, nie stosuje się jej do transgranicznych punktów połączenia międzysystemowego.

Niezależnie od ust. 1, w przypadku gdy państwo członkowskie posiada podziemne magazyny gazu znajdujące się na jego terytorium i łączna pojemność tych magazynów jest większa niż roczne zużycie gazu w tym państwie członkowskim, państwa członkowskie bez podziemnych magazynów gazu, które mają dostęp do tych magazynów:

zapewniają, aby do dnia 1 listopada pojemności magazynowe odpowiadały co najmniej średniemu wykorzystaniu zdolności magazynowania w ciągu poprzednich pięciu lat, wyliczanej między innymi poprzez uwzględnienie przepływów w sezonie poboru w ciągu poprzednich pięciu lat z państw członkowskich, w których znajdują się instalacje magazynowe; albo

wykazują, że zdolność magazynowania równoważna wolumenowi objętemu obowiązkiem wynikającym z lit. a) została zarezerwowana.

Jeżeli państwo członkowskie bez podziemnych magazynów gazu może wykazać, że pojemność magazynowa równoważna wolumenowi objętemu obowiązkiem wynikającym z akapitu pierwszego lit. a) została zarezerwowana, stosuje się ust. 1.

Obowiązek wynikający z niniejszego ustępu ogranicza się do 15 % średniego rocznego zużycia gazu w ciągu poprzednich pięciu lat w danym państwie członkowskim.

O ile w załączniku Ib nie określono inaczej, w przypadku podziemnych magazynów gazu znajdujących się w jednym państwie członkowskim, które nie są objęte ust. 5, ale są bezpośrednio połączone z obszarem rynku innego państwa członkowskiego, to inne państwo członkowskie zapewnia, aby do dnia 1 listopada pojemności magazynowe odpowiadały co najmniej średnim pojemnościom magazynowym zarezerwowanym w danym punkcie transgranicznym w ciągu poprzednich pięciu lat.

Artykuł 6d

Monitorowanie i egzekwowanie

Operatorzy systemów magazynowania zgłaszają poziom napełnienia właściwemu organowi w każdym państwie członkowskim, w którym znajdują się odnośne podziemne magazyny gazu, oraz – w stosownych przypadkach – podmiotowi wyznaczonemu przez dane państwo członkowskie (zwanemu dalej »wyznaczonym podmiotem«) w następujący sposób:

na 2022 r.: na każdy z celów pośrednich określonych w załączniku Ia; oraz

▼C1

od 2023 r.: jak określono zgodnie z art. 6a ust. 7.

▼B

Właściwy organ oraz – w stosownych przypadkach – wyznaczony podmiot z każdego państwa członkowskiego monitorują poziomy napełnienia podziemnych magazynów gazu na swoich terytoriach pod koniec każdego miesiąca i bez zbędnej zwłoki przekazują rezultaty Komisji.

W stosownych przypadkach Komisja może zwrócić się do Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) o wsparcie w takim monitorowaniu.

Komisja regularnie składa GKG sprawozdania na podstawie informacji przekazanych przez właściwy organ oraz – w stosownych przypadkach –wyznaczony podmiot z każdego państwa członkowskiego.

GKG wspiera Komisję w monitorowaniu trajektorii napełniania i celów w zakresie napełnienia oraz opracowuje wytyczne dla Komisji w sprawie odpowiednich środków mających na celu zapewnienie zgodności w przypadku odejścia przez te państwa członkowskie od trajektorii napełniania lub gdy nie osiągają one celów w zakresie napełnienia.

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby osiągnąć trajektorie napełniania i cele w zakresie napełnienia oraz aby wyegzekwować od uczestników rynku obowiązki w zakresie magazynowania, których spełnienie jest wymagane do ich osiągnięcia, w tym poprzez nakładanie na tych uczestników rynku wystarczająco odstraszających sankcji i grzywien.

Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o środkach w zakresie egzekwowania wprowadzonych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

W przypadku wymiany szczególnie chronionych informacji handlowych Komisja może zwołać posiedzenia GKG w składzie ograniczonym do niej samej i państw członkowskich.

Wymieniane informacje ograniczają się do tego, co jest konieczne w celu monitorowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Komisja, krajowe organy regulacyjne oraz państwa członkowskie zachowują poufność szczególnie chronionych informacji handlowych otrzymanych do celów wykonywania ich obowiązków.

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Do dnia 1 września 2022 r. ENTSOG przeprowadzi ogólnounijną symulację scenariuszy zakłóceń dostaw i infrastruktury gazu, obejmującą scenariusze zakładające długotrwałe odcięcie jednego ze źródeł dostaw. Symulacja obejmuje identyfikację i ocenę korytarzy dostaw awaryjnych gazu, a także określa, które państwa członkowskie mogą zaradzić zidentyfikowanym zagrożeniom, w tym w odniesieniu do LNG. Scenariusze zakłóceń dostaw i infrastruktury gazu oraz metodykę symulacji określa ENTSOG we współpracy z GKG. ENTSOG zapewnia odpowiedni poziom przejrzystości oraz dostęp do założeń modelowania stosowanych w swoich scenariuszach. Ogólnounijną symulację scenariuszy dotyczących dostaw gazu i zakłóceń infrastruktury powtarza się co cztery lata, chyba że okoliczności uzasadniają częstsze aktualizacje.”;

w ust. 4 dodaje się literę w brzmieniu:

„g)

uwzględnienie scenariuszy zakładających długotrwałe odcięcie jednego ze źródeł dostaw.”;

w art. 16 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3.

Państwa członkowskie zapewniają, aby obowiązki w zakresie magazynowania wynikające z niniejszego rozporządzenia były spełniane poprzez wykorzystanie instalacji magazynowych w Unii. Współpraca państw członkowskich i Umawiających się Stron Wspólnoty Energetycznej może jednak obejmować dobrowolne uzgodnienia dotyczące wykorzystania pojemności magazynowej zapewnionej przez Umawiające się Strony Wspólnoty Energetycznej w celu magazynowania dodatkowych wolumenów gazu dla państw członkowskich.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 17a

Sprawozdania Komisji

Do dnia 28 lutego 2023 r., a następnie raz w roku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające:

przegląd środków podjętych przez państwa członkowskie w celu spełnienia obowiązków w zakresie magazynowania;

przegląd czasu potrzebnego na procedurę certyfikacji określoną w art. 3a rozporządzenia (WE) nr 715/2009;

przegląd środków wymaganych przez Komisję w celu zapewnienia zgodności z trajektoriami napełniania i z celami w zakresie napełnienia;

analizę potencjalnego wpływu niniejszego rozporządzenia na ceny gazu i potencjalne oszczędności gazu w odniesieniu do art. 6b ust. 4.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 18a

Procedura komitetowa

Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( *4 ).

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

w art. 20 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4.

Art. 6a–6d nie mają zastosowania do Irlandii, Cypru i Malty, dopóki nie są one bezpośrednio połączone z systemem gazowym wzajemnie połączonym jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego.”;

w art. 22 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Art. 2 pkt 27–31, art. 6a–6d, art. 16 ust. 3, art. 17a, art. 18a, art. 20 ust. 4 oraz załączniki Ia i Ib stosuje się do dnia 31 grudnia 2025 r. ”;

tekst określony w załączniku do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załączniki Ia i Ib.

Artykuł 2

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 715/2009

W rozporządzeniu(UE) nr 715/2009 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Certyfikacja operatorów systemu magazynowania

Państwa członkowskie zapewniają, aby każdy operator systemu magazynowania, w tym każdy operator systemu magazynowania kontrolowany przez operatora systemu przesyłowego, był certyfikowany, zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule, przez krajowy organ regulacyjny albo przez inny właściwy organ wyznaczony przez zainteresowane państwo członkowskie zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1938 ( *5 ) (w każdym przypadku »instytucja certyfikująca«).

Niniejszy artykuł stosuje się również do operatorów systemu magazynowania kontrolowanych przez operatorów systemu przesyłowego, którzy zostali już certyfikowani zgodnie z przepisami dotyczącymi rozdziału określonymi w art. 9, 10 i 11 dyrektywy 2009/73/WE.

Instytucja certyfikująca wydaje projekt decyzji w sprawie certyfikacji w odniesieniu do operatorów systemu magazynowania eksploatujących podziemne magazyny gazu o pojemności powyżej 3,5 TWh, w przypadku gdy – niezależnie od liczby operatorów – wszystkie instytucje magazynowe były napełnione w dniu 31 marca 2021 r. i w dniu 31 marca 2022 r. na poziomie wynoszącym średnio mniej niż 30 % ich maksymalnej pojemności do dnia 1 lutego 2023 r. lub w terminie 150 dni roboczych od dnia otrzymania powiadomienia zgodnie z ust. 9.

W odniesieniu do operatorów systemu magazynowania, o których mowa w akapicie pierwszym, instytucja certyfikująca dokłada wszelkich starań, aby wydać projekt decyzji w sprawie certyfikacji do dnia 1 listopada 2022 r.

W odniesieniu do wszystkich pozostałych operatorów systemu magazynowania instytucja certyfikująca wydaje projekt decyzji w sprawie certyfikacji do dnia 2 stycznia 2024 r. lub w terminie 18 miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia zgodnie z ust. 8 lub 9.

Analizując zagrożenie dla bezpieczeństwa dostaw energii w Unii, instytucja certyfikująca bierze pod uwagę wszelkie zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw gazu na poziomie krajowym, regionalnym lub ogólnounijnym, a także wszelkie łagodzenie takich zagrożeń, wynikające między innymi z:

własności, dostaw lub innych stosunków handlowych, które mogłyby negatywnie wpłynąć na motywację i zdolność operatora systemu magazynowania do napełnienia podziemnego magazynu gazu;

praw i zobowiązań Unii wobec państwa trzeciego, wynikających z prawa międzynarodowego, w tym również z umowy zawartej z jednym lub większą liczbą państw trzecich, której stroną jest Unia i która dotyczy kwestii bezpieczeństwa dostaw energii;

praw i zobowiązań danych państw członkowskich wobec państwa trzeciego, wynikających z umów zawartych przez dane państwa członkowskie z jednym lub większą liczbą państw trzecich, w zakresie, w jakim umowy te są zgodne z prawem unijnym; lub

wszelkich innych szczególnych faktów i okoliczności danej sprawy.

Jeżeli instytucja certyfikująca uzna, że osoba, która bezpośrednio lub pośrednio kontroluje lub wykonuje jakiekolwiek prawa względem operatora systemu magazynowania w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2009/73/WE, mogłaby zagrozić bezpieczeństwu dostaw energii lub podstawowym interesom bezpieczeństwa Unii lub któregokolwiek państwa członkowskiego, instytucja certyfikująca odmawia wydania certyfikacji. Alternatywnie, instytucja certyfikująca może wydać decyzję w sprawie certyfikacji z zastrzeżeniem warunków mających na celu wystarczające złagodzenie zagrożeń, które mogłyby negatywnie wpłynąć na napełnianie podziemnych magazynów gazu, oraz pod warunkiem że wykonalność warunków można w pełni zapewnić poprzez skuteczne wprowadzenie w życie i monitorowanie. Warunki takie mogą obejmować w szczególności zobowiązanie właściciela systemu magazynowania lub operatora systemu magazynowania do przekazania zarządzania systemem magazynowania.

W przypadku gdy instytucja certyfikująca uzna, że zagrożeń dla bezpieczeństwa dostaw gazu nie można złagodzić w drodze warunków zgodnie z ust. 4, w tym poprzez zobowiązanie właściciela systemu magazynowania lub operatora systemu magazynowania do przekazania zarządzania systemem magazynowania, i w związku z tym odmawia certyfikacji, instytucja certyfikująca:

zobowiązuje właściciela systemu magazynowania lub operatora systemu magazynowania lub osobę, którą uważa za mogącą zagrozić bezpieczeństwu dostaw energii lub podstawowym interesom bezpieczeństwa Unii lub któregokolwiek państwa członkowskiego, do zbycia udziałów lub praw, które posiadają w odniesieniu do własności systemu magazynowania lub własności operatora systemu magazynowania, oraz do określenia terminu takiego zbycia;

zarządza, w stosownych przypadkach, środki tymczasowe w celu zapewnienia, aby taka osoba nie by stanie sprawować kontroli ani wykonywać praw względem tego właściciela systemu magazynowania lub operatora systemu magazynowania do czasu zbycia udziałów lub praw; oraz

zapewnia odpowiednie środki wyrównawcze zgodnie z prawem krajowym.

Instytucja certyfikująca niezwłocznie powiadamia Komisję o swoim projekcie decyzji w sprawie certyfikacji, przekazując jednocześnie wszystkie stosowne informacje.

Komisja wydaje swoją opinię dotyczącą projektu decyzji w sprawie certyfikacji instytucji certyfikującej w terminie 25 dni roboczych od takiego powiadomienia. Instytucja certyfikująca w jak największym stopniu uwzględnia opinię Komisji.

Instytucja certyfikująca wydaje decyzję w sprawie certyfikacji w terminie 25 dni roboczych od otrzymania opinii Komisji.

Przed uruchomieniem nowo wybudowanego podziemnego magazynu gazu operator systemu magazynowania musi uzyskać certyfikację zgodnie z ust. 1–7. Operator systemu magazynowania powiadamia instytucje certyfikującą o swoim zamiarze uruchomienia instalacji magazynowej.

Operatorzy systemu magazynowania powiadamiają odpowiednia instytucję certyfikującą o każdej planowanej transakcji, która wymagałyby ponownej oceny ich zgodności z wymogami certyfikacyjnymi określonymi w ust. 1–4.

10.

Instytucje certyfikujące stale monitorują operatorów systemu magazynowania w odniesieniu do zgodności z wymogami certyfikacyjnymi określonymi w ust. 1–4. Instytucje certyfikujące wszczynają procedurę certyfikacji w celu ponownej oceny takiej zgodności w którejkolwiek z poniższych sytuacji:

po otrzymaniu powiadomienia od operatora systemu magazynowania zgodnie z ust. 8 lub 9;

z własnej inicjatywy, w przypadku gdy posiadają wiedzę, że planowana zmiana praw lub wpływu na operatora systemu magazynowania mogłyby prowadzić do niezgodności z wymogami ust. 1, 2 i 3;

na podstawie uzasadnionego wniosku Komisji.

11.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania podziemnych magazynów gazu na swoich terytoriach. Eksploatacja tych podziemnych magazynów gazu może zostać zakończona wyłącznie w przypadku, gdy nie są spełnione wymogi techniczne i wymogi dotyczące bezpieczeństwa lub w przypadku gdy instytucja certyfikująca uznaje, po przeprowadzeniu oceny i uwzględnieniu opinii ENTSO gazu, że takie zakończenie eksploatacji nie osłabiłoby bezpieczeństwa dostaw gazu na poziomie unijnym lub krajowym.

W stosownych przypadkach podejmuje się odpowiednie środki wyrównawcze, jeżeli zakończenie eksploatacji nie jest dozwolone.

12.

Komisja może wydać wskazówki dotyczące stosowania niniejszego artykułu.

13.

Niniejszego artykułu nie stosuje się do części instalacji LNG, które są wykorzystywane do magazynowania.

w art. 13 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3.

Krajowy organ regulacyjny może zastosować rabat w wysokości do 100 % w odniesieniu do taryf przesyłowych i dystrybucyjnych opartych na zdolności w punktach wejścia z i punktach wyjścia do podziemnych magazynów gazu i instalacji LNG, chyba że oraz w zakresie, w jakim taki magazyn lub taka instalacja, które są połączone z więcej niż jedną siecią przesyłową lub dystrybucyjną, są wykorzystywane do konkurowania z punktem połączenia międzysystemowego.

Niniejszy ustęp stosuje się do dnia 31 grudnia 2025 r.”.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK Ia ( 1 )

Trajektoria napełniania z celami pośrednimi oraz cel w zakresie napełnienia na 2022 r. dla państw członkowskich z podziemnymi magazynami gazu

Państwo członkowskie	1 sierpnia – cel pośredni	1 września – cel pośredni	październik – cel pośredni	1 listopada – cel w zakresie napełnienia
AT	49 %	60 %	70 %	80 %
BE	49 %	62 %	75 %	80 %
BG	49 %	61 %	75 %	80 %
CZ	60 %	67 %	74 %	80 %
DE	45 %	53 %	80 %	80 %
DK	61 %	68 %	74 %	80 %
ES	71 %	74 %	77 %	80 %
FR	52 %	65 %	72 %	80 %
HR	49 %	60 %	70 %	80 %
HU	51 %	60 %	70 %	80 %
IT	58 %	66 %	73 %	80 %
LV	57 %	65 %	72 %	80 %
NL	54 %	62 %	71 %	80 %
PL	80 %	80 %	80 %	80 %
PT	72 %	75 %	77 %	80 %
RO	46 %	57 %	66 %	80 %
SE	40 %	53 %	67 %	80 %
SK	49 %	60 %	70 %	80 %

ZAŁĄCZNIK Ib

Wspólna odpowiedzialność za cel w zakresie napełnienia i trajektorię napełniania

W odniesieniu do celu w zakresie napełnienia i trajektorii napełniania zgodnie z art. 6a, Republika Federalna Niemiec i Republika Austrii są wspólnie odpowiedzialne za instalacje magazynowe Haidach i 7Fields. Dokładny stosunek i zakres tej odpowiedzialności Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Austrii podlega dwustronnej umowie między tymi państwami członkowskimi.”.

( *1 ) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/459 z dnia 16 marca 2017 r. ustanawiające kodeks sieci dotyczący mechanizmów alokacji zdolności w systemach przesyłowych gazu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 984/2013 (Dz.U. L 72 z 17.3.2017, s. 1).

( *2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1).

( *3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) 2022/869 z dnia 30 maja 2022 r. w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, zmiany rozporządzeń (WE) nr 715/2009, (UE) 2019/942 i (UE) 2019/943 oraz dyrektyw 2009/73/WE i (UE) 2019/944 oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 347/2013 (Dz.U. L 152 z 3.6.2022, s. 45).”;

( *4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;

( *5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1938 z dnia 25 października 2017 r. dotyczące środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (UE) nr 994/2010 (Dz.U. L 280 z 28.10.2017, s. 1);”;

( 1 ) Niniejszy załącznik podlega proporcjonalnym obowiązkom każdego państwa członkowskiego wynikającym z niniejszego rozporządzenia, w szczególności z art. 6a, 6b i 6c.

W przypadku państw członkowskich objętych art. 6a ust. 2 proporcjonalny cel pośredni oblicza się, mnożąc wartość podaną w tabeli przez limit 35 % i dzieląc wynik przez 80 %.

Top

Choose the experimental features you want to try