C:2018:392:FULL

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

EUROPA
EUR-Lex home
EUR-Lex - C:2018:392:FULL - EN

Help

Search tips

Need more search options? Use the Advanced search

Document C:2018:392:FULL

Help

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 392, 29 października 2018

Display all documents published in this Official Journal

HTML

PDF

e-signature

How to verify the authenticity of the Official Journal

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 392

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 61 29 października 2018

Spis treśći		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2018/C 392/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2018/C 392/02	Sprawa C-150/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 grudnia 2017 r. w sprawie T-212/16, El Corte Inglés / EUIPO, wniesione w dniu 21 lutego 2018 r. przez El Corte Inglés SA	2
2018/C 392/03	Sprawa C-151/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 grudnia 2017 r. w sprawie T-213/16, El Corte Inglés / EUIPO, wniesione w dniu 21 lutego 2018 r. przez El Corte Inglés SA	2
2018/C 392/04	Sprawa C-246/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 7 lutego 2018 r. w sprawie T-775/16, Kondyterska korporatsiia Roshen / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 6 kwietnia 2018 r. przez Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia Roshen	3
2018/C 392/05	Sprawa C-248/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 7 lutego 2018 r. w sprawie T-795/16, Krasnyiy oktyabr / EUIPO, wniesione w dniu 10 kwietnia 2018 r. przez Moscow Confectionery Factory Krasnyiy oktyabr OAO	3
2018/C 392/06	Sprawa C-449/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2018 r. w sprawie T-554/14, Messi Cuccittini / EUIPO – J.M.-E.V. e hijos, wniesione w dniu 6 lipca 2018 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej	3
2018/C 392/07	Sprawa C-464/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil de Gerona (Hiszpania) w dniu 17 lipca 2018 r. – ZX / Ryanair DAC	4
2018/C 392/08	Sprawa C-474/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2018 r. w sprawie T-554/14, Messi Cuccittini / EUIPO – J-M.-E.V. e hijos, wniesione w dniu 19 lipca 2018 r. przez J-M.-E.V. e hijos, S.R.L.	5
2018/C 392/09	Sprawa C-488/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 lipca 2018 r. – Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen / Golfclub Schloss Igling e.V.	6
2018/C 392/10	Sprawa C-511/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 3 sierpnia 2018 r. – La Quadrature du Net, French Data Network, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Igwan.net / Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice, Ministre de l'Intérieur, Ministre des Armées	7
2018/C 392/11	Sprawa C-512/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 3 sierpnia 2018 r. – French Data Network, La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs / Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice	7
2018/C 392/12	Sprawa C-518/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresní soud v Českých Budějovicích (Republika Czeska) w dniu 7 sierpnia 2018 r. – RD / SC	8
2018/C 392/13	Sprawa C-524/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 10 sierpnia 2018 r. – Dr. Willmar Schwabe GmbH & Co. KG / Queisser Pharma GmbH & Co. KG	9
2018/C 392/14	Sprawa C-538/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.	9
2018/C 392/15	Sprawa C-539/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-621/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.	11
	Sąd
2018/C 392/16	Sprawa T-715/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2014 r. – Rosneft i in. /Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie – Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej – Umowa o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską a Rosją – Prawo własności – Równość traktowania – Proporcjonalność – Nadużycie władzy – Pewność prawa)	13
2018/C 392/17	Sprawa T-732/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Sberbank of Russia / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Prawo własności – Prawo do wykonywania działalności gospodarczej)	14
2018/C 392/18	Sprawa T-734/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – VTB Bank / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącego w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Oczywisty błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Prawo własności – Prawo do wykonywania działalności gospodarczej)	15
2018/C 392/19	Sprawy T-735/14 i T-799/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Gazprom Neft / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Obowiązek uzasadnienia – Podstawa prawna – Umowa o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską a Rosją – Prawo własności – Prawo wykonywania działalności gospodarczej – Proporcjonalność)	16
2018/C 392/20	Sprawa T-737/18: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Vnesheconombank / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie nazwy skarżącego w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Nadużycie władzy – Prawo własności – Prawo do wykonywania działalności gospodarczej – Równość traktowania)	17
2018/C 392/21	Sprawa T-739/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – – PSC Prominvestbank / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie nazwy podmiotu będącego właścicielem skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Obowiązek uzasadnienia – Oczywisty błąd w ocenie – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Nadużycie władzy – Prawo własności – Prawo do wykonywania działalności gospodarczej – Równość traktowania)	18
2018/C 392/22	Sprawa T-798/14: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – DenizBank / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Umieszczenie nazwy podmiotu będącego właścicielem skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Układ stowarzyszeniowy UE–Turcja – Prawa podstawowe – Proporcjonalność)	19
2018/C 392/23	Sprawa T-68/15: Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – HH Ferries i in./Komisja (Pomoc państwa – Pomoc na rzecz stałego połączenia drogowo-kolejowego przez cieśninę Sund – Finansowanie publiczne przyznane przez państwo szwedzkie i państwo duńskie na rzecz projektu infrastrukturalnego dotyczącego stałego połączenia przez cieśninę Sund – Gwarancje państwowe – Pomoc podatkowa – Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń – Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa – Skarga o stwierdzenie nieważności – Akt zaskarżalny – Dopuszczalność – Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego – Poważne trudności – Pojęcie systemu pomocy – Pomoc przeznaczona na wspieranie realizacji ważnych projektów stanowiących przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania – Ocena elementu pomocy zawartego w gwarancji – Ograniczony charakter pomocy zawartej w gwarancji – Proporcjonalność – Uzasadnione oczekiwania)	20
2018/C 392/24	Sprawa T-515/15: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Almaz-Antey / Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie – Pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające – Proporcjonalność – Błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia – Prawa podstawowe)	21
2018/C 392/25	Sprawa T-627/16: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Republika Czeska / Komisja (EFRG – Wydatki wyłączone z finansowania – Wydatki poniesione przez Republikę Czeską – Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji – Kontrole za pomocą teledetekcji – Sektor wina – Zasada wzajemnej zgodności – Powtarzalność niezgodności)	21
2018/C 392/26	Sprawa T-702/16 P: Wyrok Sądu z dnia 18 września 2018 r. – Barroso Truta i in. / Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Odwołanie – Służba publiczna – Personel kontraktowy – Emerytury i renty – Przeniesienie do systemu emerytalnego Unii praw emerytalnych nabytych wcześniej w ramach systemów krajowych – Szkoda wynikła z rzekomego braku wystarczających informacji przedstawionych skarżącym przez organ upoważniony do zawierania umów o pracę przy przekazywaniu propozycji dotyczących liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury – Oddalenie skargi o odszkodowanie w pierwszej instancji – Artykuł 77 akapit czwarty regulaminu pracowniczego – Szkoda majątkowa)	22
2018/C 392/27	Sprawa T-61/17: Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – Selimovic / Parlament (Prawo instytucjonalne – Parlament Europejski – Mobbing – Decyzja przewodniczącego Parlamentu w sprawie nałożenia na posła europejskiego sankcji nagany – Artykuł 166 regulaminu Parlamentu – Prawo do dobrej administracji – Prawo dostępu do akt – Obowiązek uzasadnienia – Pewność prawa – Nadużycie władzy – Odpowiedzialność pozaumowna)	23
2018/C 392/28	Sprawa T-73/17: Wyrok Sądu z dnia 12 września 2018 r. – RS / Komisja (Służba publiczna – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Konkurs wewnętrzny – Stworzenie listy rezerwy kadrowej celem naboru asystentów – Warunek dopuszczenia dotyczący wymogu nieprzerwanego okresu zatrudnienia przez 12 miesięcy poprzedzających upływ terminu zgłaszania kandydatur – Urlop z przyczyn osobistych – Niedopuszczenie do udziału w egzaminach konkursowych)	24
2018/C 392/29	Sprawa T-79/17: Wyrok Sądu z dnia 12 września 2018 r. – Schoonjans / Komisja (Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Konkurs wewnętrzny – Stworzenie listy rezerwy kadrowej celem naboru asystentów – Warunek dopuszczenia dotyczący grupy funkcyjnej, w której kandydat jest zaszeregowany w dniu upływu terminu do zgłoszenia kandydatury – Niedopuszczenie do udziału w egzaminach konkursowych)	24
2018/C 392/30	Sprawa T-93/17: Wyrok Sądu z dnia 18 września 2018 r. – Duferco Long Products / Komisja (Pomoc państwa – Sektor hutnictwa żelaza i stali – Pomoc przyznana przez Belgię na rzecz szeregu przedsiębiorstw sektora hutnictwa żelaza i stali – Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie – Obowiązek uzasadnienia – Pojęcie pomocy państwa – Korzyść – Kryterium inwestora prywatnego)	25
2018/C 392/31	Sprawa T-94/17: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – ACTC / EUIPO – Taiga (tigha) Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego tigha – Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy TAIGA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia 2017/1001] – Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego	26
2018/C 392/32	Sprawa T-104/17: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Apple / EUIPO – Apo International (apo) Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego apo – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający jabłko i wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe APPLE – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001])	26
2018/C 392/33	Sprawa T-184/17: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Leifheit / EUIPO (Ułożenie czterech zielonych kwadratów na wadze) {Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie unijnego znaku towarowego składającego się z czterech zielonych kwadratów na wadze – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	27
2018/C 392/34	Sprawa T-418/17: Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Eduard Meier / EUIPO – Calzaturificio Elisabet (Safari Club) {Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie do rejestracji słownego unijnego znaku towarowego Safari Club – Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy WS Walk Safari – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	28
2018/C 392/35	Sprawa T-652/17: Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – Eddy’s Snack Company / EUIPO – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Eddy’s Snackcompany) {Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Eddy’s Snackcompany – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy TEDDY – Względna podstawa odmowy rejestracji – Zasada ne ultra petita – Artykuł 76 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Podobieństwo oznaczeń – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001]}	28
2018/C 392/36	Sprawa T-664/16: Postanowienie Sądu z dnia 30 maja 2018 r. – PJ/EUIPO – Erdmann & Rossi (Erdmann & Rossi) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Reprezentacja przez adwokata niebędącego osobą trzecią niezależną od strony skarżącej – Wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron sporu – Przeniesienie praw zgłaszającej unijny znak towarowy – Reprezentacja przez adwokata niebędącego osobą trzecią niezależną od wnioskującej o wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron – Niedopuszczalność)	29
2018/C 392/37	Sprawa T-750/17: Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2018 r. – Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych / Komisja [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Wniosek o udzielenie dostępu do uwag Komisji Europejskiej oraz szczegółowej opinii państwa członkowskiego w ramach procedury powiadamiania na podstawie dyrektywy (UE) 2015/1535 – Odmowa dostępu – Ujawnienie po wniesieniu skargi – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Umorzenie postępowania]	30
2018/C 392/38	Sprawa T-401/18 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 4 lipca 2018 r. – SFIE-PE / Parlament (Środek tymczasowy – Prawo instytucjonalne – Strajk tłumaczy ustnych – Przyjęte przez Parlament Europejski środki mające na celu wezwanie tłumaczy ustnych do podjęcia pracy – Wniosek o zawieszenie wykonania – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Częściowa niedopuszczalność – Wyważenie wchodzących w grę interesów)	31
2018/C 392/39	Sprawa T-402/18 R: Postanowienie prezesa Sądu z dnia 4 lipca 2018 r. – Aquino i in. / Parlament (Środek tymczasowy – Prawo instytucjonalne – Strajk tłumaczy ustnych – Przyjęte przez Parlament Europejski środki mające na celu wezwanie tłumaczy ustnych do podjęcia pracy – Wniosek o zawieszenie wykonania – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Częściowa niedopuszczalność – Wyważenie wchodzących w grę interesów)	31
2018/C 392/40	Sprawa T-507/18: Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2018 r. – Francja /Komisja	32
2018/C 392/41	Sprawa T-520/18: Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC PARTNERS)	33
2018/C 392/42	Sprawa T-521/18: Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC BROKERAGE)	34
2018/C 392/43	Sprawa T-522/18: Skarga wniesiona w dniu 28 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (AUREL BGC)	35
2018/C 392/44	Sprawa T-523/18: Skarga wniesiona w dniu 3 września 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGCPRO)	36
2018/C 392/45	Sprawa T-532/18: Skarga wniesiona w dniu 10 września 2018 r. – Aroma Essence / EUIPO – Refan Bulgaria (gąbki do mycia)	37
2018/C 392/46	Sprawa T-534/18: Skarga wniesiona w dniu 7 września 2018 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek)	38
2018/C 392/47	Sprawa T-534/18: Skarga wniesiona w dniu 7 września 2018 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek’s)	39

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2018/C 392/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 381 z 22.10.2018

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 373 z 15.10.2018

Dz.U. C 364 z 8.10.2018

Dz.U. C 352 z 1.10.2018

Dz.U. C 341 z 24.9.2018

Dz.U. C 328 z 17.9.2018

Dz.U. C 319 z 10.9.2018

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/2

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 grudnia 2017 r. w sprawie T-212/16, El Corte Inglés / EUIPO, wniesione w dniu 21 lutego 2018 r. przez El Corte Inglés SA

(Sprawa C-150/18 P)

(2018/C 392/02)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: El Corte Inglés SA (przedstawiciel: adwokat J.L. Rivas Zurdo)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Elho Business & Sport Vertriebs GmbH

Postanowieniem z dnia 6 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/2

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 5 grudnia 2017 r. w sprawie T-213/16, El Corte Inglés / EUIPO, wniesione w dniu 21 lutego 2018 r. przez El Corte Inglés SA

(Sprawa C-151/18 P)

(2018/C 392/03)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: El Corte Inglés SA (przedstawiciel: adwokat J.L. Rivas Zurdo)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Elho Business & Sport Vertriebs GmbH

Postanowieniem z dnia 6 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/3

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 7 lutego 2018 r. w sprawie T-775/16, Kondyterska korporatsiia „Roshen” / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 6 kwietnia 2018 r. przez Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen”

(Sprawa C-246/18 P)

(2018/C 392/04)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (przedstawiciele: adwokaci R. Žabolienė i I. Lukauskienė)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Moscow Confectionery Factory „Krasnyiy oktyabr” OAO

Postanowieniem z dnia 6 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/3

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 7 lutego 2018 r. w sprawie T-795/16, Krasnyiy oktyabr / EUIPO, wniesione w dniu 10 kwietnia 2018 r. przez Moscow Confectionery Factory „Krasnyiy oktyabr” OAO

(Sprawa C-248/18 P)

(2018/C 392/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Moscow Confectionery Factory „Krasnyiy oktyabr” OAO (przedstawiciele: adwokaci O. Spuhler, M. Geitz, J. Stock)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen”

Postanowieniem z dnia 11 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/3

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2018 r. w sprawie T-554/14, Messi Cuccittini / EUIPO – J.M.-E.V. e hijos, wniesione w dniu 6 lipca 2018 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

(Sprawa C-449/18 P)

(2018/C 392/06)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Palmero Cabezas, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Lionel Andrés Messi Cuccittini i J.M.-E.V. e hijos, S.R.L.

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	obciążenie kosztami strony skarżącej w postępowaniu przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

EUIPO uważa, że zaskarżony wyrok należy uchylić. W wyroku tym Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej w następujący sposób:

—

Sąd naruszył prawo przy dokonywaniu badania konceptualnego podobieństwa oznaczeń, ponieważ uwzględnił jedynie sposób postrzegania charakterystyczny dla znaczącej części właściwego kręgu odbiorców, natomiast nie uznał za istotny sposobu postrzegania właściwego dla pozostałej części tych odbiorców, dla których konceptualna różnica między rozpatrywanymi znakami nie może równoważyć podobieństwa wizualnego i fonetycznego tych znaków.

—

W konsekwencji Sąd naruszył prawo, ponieważ wykluczył istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd na podstawie sposobu, w jaki jedynie „znacząca część” odbiorców postrzega konceptualnie kolidujące ze sobą znaki, mimo że powinien był ocenić, czy owo prawdopodobieństwo istnieje dla niedającej się pominąć części właściwego kręgu odbiorców, tak jak wymaga tego orzecznictwo.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil de Gerona (Hiszpania) w dniu 17 lipca 2018 r. – ZX / Ryanair DAC

(Sprawa C-464/18)

(2018/C 392/07)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil de Gerona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ZX

Strona pozwana: Ryanair D.A.C.

Pytania prejudycjalne

Czy przewidziana i uregulowana w art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 (1) zasada dorozumianego wyboru jurysdykcji wymaga, we wszystkich swych aspektach, dokonania autonomicznej i jednolitej dla wszystkich państw członkowskich wykładni, i czy w związku z tym nie można uzależniać tej wykładni od ograniczeń ustanowionych w państwach członkowskich w drodze zasad regulujących właściwość sądów krajowych?

Czy dorozumiany wybór jurysdykcji przewidziany i uregulowany w art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 stanowi „czystą” zasadę jurysdykcji międzynarodowej, na mocy której sądy danego państwa członkowskiego rozpoznają sprawę, ale to prawo procesowe tego państwa członkowskiego określa, który konkretny sąd jest właściwy miejscowo czy, wręcz przeciwnie, jest to zasada odnosząca się zarówno do jurysdykcji międzynarodowej, jak i miejscowej?

Czy w przypadku, w którym lot zostanie uznany za obsługiwany przez przewoźnika lotniczego z siedzibą w innym państwie członkowskim, ale mający miejsce odlotu i przylotu w państwie członkowskim, w którym ma on filię świadczącą usługi dodatkowe na rzecz tego przewoźnika, za pośrednictwem której bilety nie zostały zakupione, spór może, z uwagi na okoliczności sprawy, […] zostać uznany za wynikający z działalności filii, agencji lub jakiegokolwiek innego oddziału, który uzasadniałby istnienie łącznika uzasadniającego zastosowanie zasady jurysdykcyjnej ustanowionej w art. 7 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2012, L 351, s. 1).

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/5

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2018 r. w sprawie T-554/14, Messi Cuccittini / EUIPO – J-M.-E.V. e hijos, wniesione w dniu 19 lipca 2018 r. przez J-M.-E.V. e hijos, S.R.L.

(Sprawa C-474/18 P)

(2018/C 392/08)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: J-M.-E.V. e hijos, S.R.L. (przedstawiciele: J. Güell Serra i R. Gimeno-Bayón Cobos, abogados)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Lionel Messi Cuccittini

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku z dnia 26 kwietnia 2018 r. w sprawie T-554/14 (1) w całości i w rezultacie:

—	wydanie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, jeśli stan postępowania na to pozwala, lub

—	odesłanie sprawy do Sądu w celu wydania orzeczenia zgodnie z wiążącymi kryteriami Trybunału Sprawiedliwości i

—	obciążenie Lionela Messiego Cuccittiniego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonym wyroku Sąd stwierdził nieważność decyzji Izby Odwoławczej EUIPO, w której odmówiono rejestracji znaku towarowego „MESSI” ze względu na prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego „MASSI”, uznając, że mimo iż znaki towarowe „MASSI” i „MESSI” są podobne wizualnie i fonetyczne oraz odnoszą się do tych samych towarów, Izba Odwoławcza popełniła błąd, jako że różnice konceptualne między znakami towarowymi eliminują jakiekolwiek prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

W wyroku Sądu popełniono cztery naruszenia prawa, w związku z czym w odwołaniu podnosi się cztery zarzuty:

W zaskarżonym wyroku Sąd wskazuje, że gdyby Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę to, iż skarżący jest osobą powszechnie znaną, powinna była stwierdzić, że pod względem konceptualnym termin „messi” różni się wyraźnie od terminu „massi”. W przeciwieństwie do tego, co wskazano w zaskarżonym wyroku, w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości i Sądu wielokrotnie stwierdzono, że ewentualna powszechna znajomość zgłoszonego znaku towarowego jest nieistotna dla skutków ustalenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej.

Sąd naruszył także prawo, uznając, że powszechna znajomość nazwiska zgłaszającego jest faktem notoryjnym, który nawet jeśli nie został udowodniony ani nawet podniesiony przez samego L. Messiego przed Izbą Odwoławczą, powinien był zostać wzięty przez nią pod uwagę, jako że chodzi tu o okoliczność, która może być wiadoma każdej osobie lub którą można ustalić za pomocą powszechnie dostępnych źródeł. Stopień znajomości nazwiska zgłaszającego w Europie w chwili rozstrzygania sprzeciwu (w dniu 12 czerwca 2013 r.) nie jest okolicznością, którą można założyć w 2018 r., w szczególności, gdy nawet nie została ona podniesiona przed Izbą Odwoławczą ani poparta jakimkolwiek dowodem.

3.	W niniejszym przypadku nastąpiła zmiana żądania (mutatio libelli) powodująca brak możliwości obrony, jako że Sąd zezwolił na nową i odrębną podstawę żądania, która nie została podniesiona przed Izbą Odwoławczą: „odróżniający skutek konceptualny MESSI”.

W wyroku zastosowano błędnie wyrok PICARO/PICASSO, gdyż i) w sprawie PICASSO/PICARO powszechnie znanym znakiem towarowym był znak „PICASSO”, na którym oparto sprzeciw, podczas gdy w niniejszej sprawie rzekomo znanym znakiem towarowym jest zgłoszony znak towarowy, i ii) we wspomnianym wyroku chodziło o towary, w odniesieniu do których stopień uwagi przeciętnego konsumenta w chwili ich nabywania jest szczególnie wysoki, podczas gdy w niniejszym sporze chodzi o towary przeznaczone dla właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta Unii Europejskiej.

(1) ECLI:EU:T:2018:230.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 25 lipca 2018 r. – Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen / Golfclub Schloss Igling e.V.

(Sprawa C-488/18)

(2018/C 392/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finanzamt Kaufbeuren mit Außenstelle Füssen

Strona pozwana: Golfclub Schloss Igling e.V.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), zgodnie z którym „świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym”, ma bezpośrednią skuteczność, wobec czego organizacje nienastawione na osiąganie zysku mogą się w braku transpozycji bezpośrednio powoływać na ten przepis?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy w wypadku „organizacji nienastawionej na osiąganie zysku” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej chodzi o

—	pojęcie, które należy interpretować w sposób autonomiczny na podstawie prawa Unii,

—	czy też państwa członkowskie mogą uzależnić istnienie tego rodzaju organizacji od spełnienia wymogów takich jak określone w § 52 w związku z § 55 Abgabenordnung (niemieckiej ordynacji podatkowej) (albo w § § 51 i nast. Abgabenordnung ujętych całościowo)?

Jeżeli jest to pojęcie, które należy interpretować w sposób autonomiczny na podstawie prawa Unii: Czy organizacja nienastawiona na osiąganie zysku w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej musi dysponować regulacjami na wypadek jej likwidacji, na podstawie których jest zobowiązana przekazać wtedy swój istniejący majątek innej nienastawionej na osiąganie zysku organizacji wspierania sportu i wychowania fizycznego?

(1) Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 3 sierpnia 2018 r. – La Quadrature du Net, French Data Network, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Igwan.net / Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice, Ministre de l'Intérieur, Ministre des Armées

(Sprawa C-511/18)

(2018/C 392/10)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: La Quadrature du Net, French Data Network, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs, Igwan.net

Strona pozwana: Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice, Ministre de l’Intérieur, Ministre des Armées

Pytania prejudycjalne

Czy obowiązek uogólnionego i niezróżnicowanego przechowywania danych nałożonego na dostawców usług w oparciu o przepisy upoważniające zawarte w art. 15 ust. 1 dyrektywy [2002/58/WE] z dnia 12 lipca 2002 r. (1) należy uważać, w kontekście poważnych i trwałych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, a zwłaszcza zagrożenia terrorystycznego, za ingerencję uzasadnioną prawem do bezpieczeństwa osobistego zagwarantowanym w art. 6 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i wymogami bezpieczeństwa narodowego, które leżą w zakresie wyłącznej odpowiedzialności państw członkowskich zgodnie z art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej?

Czy dyrektywę z dnia 12 lipca 2002 r. odczytywaną w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że dopuszcza ona środki ustawodawcze takie jak środki gromadzenia w czasie rzeczywistym danych dotyczących ruchu i lokalizacji określonych osób, które, choć wpływają na prawa i obowiązki dostawców usług łączności elektronicznej, to jednak nie nakładają na nich szczególnego obowiązku przechowywania danych tych osób?

Czy dyrektywę z dnia 12 lipca 2002 r. odczytywaną w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że uzależnia ona we wszystkich przypadkach prawidłowość procedur gromadzenia danych dotyczących połączeń od wymogu informowania osób, których dane dotyczą, kiedy taka informacja nie może już zagrozić dochodzeniom prowadzonym przez właściwe organy lub czy takie procedury mogą zostać uznane za prawidłowe w świetle wszystkich innych istniejących gwarancji proceduralnych, skoro gwarancje te zapewniają skuteczność prawa do środka odwoławczego?

(1) Dyrektywa 2002/58/WE parlamentu europejskiego i rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (Dz.U. 2002, L 201, s. 37).

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 3 sierpnia 2018 r. – French Data Network, La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs / Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice

(Sprawa C-512/18)

(2018/C 392/11)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: French Data Network, La Quadrature du Net, Fédération des fournisseurs d’accès à Internet associatifs

Strona pozwana: Premier ministre, Garde des Sceaux, ministre de la Justice

Pytania prejudycjalne

Czy obowiązku uogólnionego i niezróżnicowanego przechowywania danych nałożony na dostawców usług na podstawie przepisów upoważniających zawartych w art. 15 ust. 1 dyrektywy [2002/58/WE] z dnia 12 lipca 2002 r. (1) należy uważać, biorąc pod uwagę gwarancje i kontrole towarzyszące następnie gromadzeniu i wykorzystaniu tych danych o połączeniach, za ingerencję uzasadnioną prawem do bezpieczeństwa osobistego zagwarantowanym w art. 6 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i wymogami bezpieczeństwa narodowego, które leżą w zakresie wyłącznej odpowiedzialności państw członkowskich zgodnie z art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej?

Czy przepisy dyrektywy [2000/31/WE] z dnia 8 czerwca 2000 r. (2), w związku z art. 6, 7, 8 i 11 oraz art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one państwu na wprowadzenie przepisów krajowych nakładających na osoby, których działalność polega na oferowaniu dostępu do usług internetowej komunikacji publicznej oraz na osoby fizyczne lub prawne oferujące, nawet nieodpłatnie, do publicznego udostępniania za pomocą usługi internetowej komunikacji publicznej, przechowywanie sygnałów, tekstów, obrazów, dźwięków lub wszelkiego rodzaju wiadomości dostarczonych przez odbiorców tych usług, obowiązek przechowywania danych umożliwiających identyfikację każdego, kto przyczynił się do stworzenia treści lub części treści usług, których są usługodawcami, aby organ sądowy mógł, w razie potrzeby, zażądać ich przekazania w celu egzekwowania przepisów dotyczących odpowiedzialności cywilnej lub karnej?

(2) Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) (Dz.U. 2000, L 178, s. 1).

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresní soud v Českých Budějovicích (Republika Czeska) w dniu 7 sierpnia 2018 r. – RD / SC

(Sprawa C-518/18)

(2018/C 392/12)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Okresní soud v Českých Budějovicích

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: RD

Strona pozwana: SC

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 3 ust. 1 akapit drugi lit. b) rozporządzenia (WE) nr 805/2004 (1) Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że za bezsporne uznaje się roszczenie, o którym rozstrzygnięto po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, jeżeli ani pozwana, która uznała swój dług przed wszczęciem postępowania, ani jej kurator nie wzięli udziału w rozprawie i nie podnieśli żadnych zarzutów w toku postępowania?

(1) Dz.U. 2004, L 143, s. 15.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/9

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 10 sierpnia 2018 r. – Dr. Willmar Schwabe GmbH & Co. KG / Queisser Pharma GmbH & Co. KG

(Sprawa C-524/18)

(2018/C 392/13)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Dr. Willmar Schwabe GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Queisser Pharma GmbH & Co. KG

Pytania prejudycjalne

Czy szczególne oświadczenia zdrowotne na podstawie jednego z wykazów, o których mowa w art. 13 lub 14 tego rozporządzenia, już wówczas „towarzyszą” w rozumieniu art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 (1) odniesieniu do ogólnych, nieswoistych korzyści zdrowotnych, gdy odniesienie to znajduje się na przedniej stronie, a dozwolone oświadczenia na tylnej stronie opakowania zewnętrznego, zaś zgodnie z postrzeganiem odbiorców oświadczenia te wprawdzie merytorycznie jednoznacznie odnoszą się do odniesienia, lecz odniesienie to nie zawiera wyraźnej wskazówki, jak na przykład odsyłacza w postaci gwiazdki, do oświadczeń znajdujących się na tylnej stronie?

2)	Czy odniesienia do ogólnych, nieswoistych korzyści w rozumieniu art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 także wymagają dowodu w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. a) i art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. 2006, L 404, s. 9).

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/9

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.

(Sprawa C-538/18 P)

(2018/C 392/14)

Język postępowania: czeski

Strony

Wnosząca odwołanie: České dráhy a.s. (przedstawiciele: adwokaci K. Muzikář, J. Kindl)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Przedmiot

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy/Komisja.

W wyroku tym Sąd uwzględnił w części skargę wniesioną na podstawie art. 263 TFUE, w której spółka České dráhy domagała się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 2417 final z dnia 18 kwietnia 2016 r. w sprawie AT.40156 – Falcon. Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji Komisji „w zakresie, w jakim dotyczy ona tras innych niż trasa Praga–Ostrawa i zachowania innego niż podejrzewane stosowanie cen poniżej kosztów” Sąd oddalił skargę w pozostałym zakresie. Sąd orzekł także, że każda ze stron pokrywa własne koszty.

Żądania wnoszącej odwołanie

Spółka České dráhy wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy/Komisja, EU:T:2018:368, w zakresie, w jakim Sąd oddalił skargę oraz w zakresie, w jakim orzekł w przedmiocie kosztów postępowania;

—	stwierdzenie nieważności, w całości, decyzji Komisji C(2016) 2417 final z dnia 18 kwietnia 2016 r. w sprawie AT.40156 – Falcon;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami związanymi z postępowaniem w sprawie T-325/16 oraz kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy, według którego Sąd błędnie uznał, że zaskarżona decyzja Komisji zawiera wystarczające uzasadnienie.

Spółka České dráhy podnosi, że Komisja Europejska nie uzasadniła zaskarżonej decyzji wystarczająco dokładnie i szczegółowo, i że wobec tego nie dopełniła ona wymogów wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Sąd wydał błędne orzeczenie, ponieważ mimo to nie stwierdził nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości.

Zarzut drugi, według którego Sąd nie uwzględnił okoliczności, że Komisja, przed wydaniem zaskarżonej decyzji, pominęła liczne dowody świadczące o tym, że spółka České dráhy nie postępowała w sposób niezgodny z prawem.

Spółka České dráhy podnosi, że Komisja, przed wydaniem zaskarżonej decyzji, nie zbadała okoliczności świadczących o tym, że jej postępowanie nie jest niezgodne z prawem i zarzuca Komisji, że wydała zaskarżoną decyzję (wbrew zasadzie proporcjonalności) wyłącznie na podstawie kilku niepowiązanych ze sobą i wyrwanych z kontekstu dowodów. Sąd orzekł w sposób błędny, gdyż mimo to nie stwierdził nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości.

Zarzut trzeci, według którego Sąd błędnie ocenił przesłanki zastosowania art. 102 TFUE

Spółka České dráhy podnosi, że na podstawie rozporządzenia nr 1/2003 Komisja może kontrolować jedynie zachowania, które mogą stanowić naruszenie art. 101 lub art. 102 TFUE. Komisja zarządziła przeprowadzenie kontroli w siedzibie wnoszącej odwołanie, ponieważ miała podejrzenia, że doszło do naruszenia art. 102 TFUE. Postanowienie to może zostać zastosowane jedynie w sytuacji, gdy a) przedsiębiorstwo nadużywało w danym wypadku swej pozycji dominujących na rynku wewnętrznym lub na znacznej jego części oraz gdy b) ta domniemana praktyka o znamionach nadużycia może znacząco wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Spółka České dráhy jest przekonana, że Sąd błędnie uznał, iż przesłanki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.

4.	Zarzut czwarty, według którego Sąd błędnie orzekł w przedmiocie kosztów postępowania. Spółka České dráhy podnosi, że Sąd powinien był uwzględnić skargę w całości oraz orzec, że poniesione przez nią koszty postępowania zostaną pokryte przez Komisję.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/11

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-621/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.

(Sprawa C-539/18 P)

(2018/C 392/15)

Język postępowania: czeski

Strony

Wnosząca odwołanie: České dráhy a.s. (przedstawiciele: adwokaci K. Muzikář, J. Kindl)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Przedmiot

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-621/16, České dráhy/Komisja.

W wyroku tym Sąd oddalił skargę wniesioną na podstawie art. 263 TFUE, w której spółka České dráhy domagała się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 3993 final z dnia 22 czerwca 2016 r. w sprawie AT.40401 – Twins. Sąd obciążył także spółkę České dráhy kosztami postępowania.

Żądania wnoszącej odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-621/16, České dráhy/Komisja, EU:T:2018:367;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2016) 3993 final z dnia 22 czerwca 2016 r. w sprawie AT.40401 – Twins;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez spółkę České dráhy w związku z postępowaniem w sprawie T-621/16 oraz w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania spółka České dráhy podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy, według którego, jeśli Trybunał Sprawiedliwości uwzględni odwołanie wniesione przez spółkę České dráhy w sprawie T-325/16, to powinien także uwzględnić odwołanie wniesione w niniejszej sprawie.

W odwołaniu wniesionym od wyroku Sądu z dnia 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16 spółka České dráhy domaga się stwierdzenia nieważności całej decyzji Komisji nakazującej przeprowadzenie kontroli w siedzibie tej spółki w kwietniu 2016 r. Decyzja Komisji z dnia 22 czerwca 2016 r., stwierdzenia nieważności której spółka České dráhy domaga się w niniejszym postępowaniu, została wydana na podstawie dokumentów zajętych w toku tej poprzedniej kontroli. Wobec tego, jeżeli Trybunał Sprawiedliwości uwzględni odwołanie wniesione przez spółkę České dráhy w sprawie T-325/16 (tj. jeśli Trybunał Sprawiedliwości stwierdzi, że poprzednia kontrola Komisji była całkowicie niezgodną z prawem), to powinien także stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji Komisji z dnia 22 czerwca 2016 r.

Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że Sąd nie zbadał, czy dokumenty, na podstawie których zarządzono drugą kontrolę zostały zajęte w ramach niezgodnej z prawem części pierwszej kontroli, oraz okoliczności, że orzekł on tak, jak gdyby pierwsza kontrola została zarządzona w sposób w pełni zgodny z prawem.

Dokumenty, na podstawie których została zarządzona druga kontrola, zostały zajęte w toku poprzedniej kontroli (pierwszej kontroli) przeprowadzonej przez Komisję w siedzibie spółki České dráhy. Wyrokiem w sprawie T-325/16 Sąd stwierdził nieważność części decyzji Komisji zarządzającej pierwszą kontrolę, w zakresie, w jakim nie dotyczyła ona domniemanego stosowania cen drapieżnych na linii Praga-Ostrawa. Według spółki České dráhy dokumenty, na podstawie których Komisja zarządziła druga kontrolę, zostały zajęte w ramach niezgodnej z prawem części pierwszej kontroli (Komisja nie uzyskałaby tych dokumentów, gdyby przeprowadziła swą pierwszą kontrolę tylko w zakresie uznanym za zgodny z prawem), wobec czego dokumenty te nie mogły zostać wykorzystane jako podstawa do zarządzenia drugiej kontroli. Sąd nie zbadał tej kwestii.

Zarzut trzeci, według którego Sąd zastosował błędne kryterium prawne do oceny kwestii, czy rzeczone dokumenty, na podstawie których Komisja zarządziła drugą kontrolę, odnoszą się do domniemanego stosowania drapieżnych cen na linii Praga-Ostrawa.

Sąd oparł się na błędnym kryterium prawnym, według którego praktycznie wszystkie dokumenty znajdujące się w siedzibie spółki České dráhy mogą mieć związek z domniemanym stosowaniem przez tę spółkę drapieżnych cen na linii Praga – Ostrawa (wedle wskazanego kryterium prawnego Kontrola Komisji dotycząca domniemanego stosowania cen drapieżnych jest praktycznie nieograniczona). Na podstawie tego błędnego kryterium prawnego Sąd doszedł do wniosku, że w ramach pierwszej kontroli Komisja miała prawo do zajęcia dokumentów, na podstawie których zarządziła następnie przeprowadzenie drugiej kontroli.

4.	Zarzut czwarty, według którego Sąd błędnie orzekł w przedmiocie kosztów postępowania. Spółka České dráhy podnosi, że Sąd powinien był uwzględnić skargę w całości oraz orzec, że poniesione przez nią koszty postępowania zostaną pokryte przez Komisję.

Sąd

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/13

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2014 r. – Rosneft i in. /Rada

(Sprawa T-715/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej - Umowa o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską a Rosją - Prawo własności - Równość traktowania - Proporcjonalność - Nadużycie władzy - Pewność prawa))

(2018/C 392/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PAO Rosneft Oil Company, dawniej NK Rosneft OAO (Moskwa, Rosja), RN-Shelf-Arctic OOO (Moskwa), AO RN-Shelf-Far East, dawniej RN-Shelf-Dalniy Vostok ZAO (Jużnosachalińsk, Rosja), RN-Exploration OOO (Moskwa), Tagulskoe OOO (Krasnojarsk, Rosja) (przedstawiciele: początkowo T. Beazley, QC, następnie L. Van den Hende, J. Charles adwokaci oraz M. Schonberg i K. Krissinel, solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Boelaert i B. Driessen, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Zjednoczone KrólestwoWielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: początkowo C. Brodie, nastęnie V. Kaye, nastęnie S. Brandon, następnie C. Crane, wreszcie R. Fadoju, pełnomocnicy, wspierani przez C. Bannera, barrister), Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Havas, T. Scharf i D. Gauci, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności art. 1 ust. 2 lit. a)-d), art. 1 ust. 3 oraz załącznika III do decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13), zmienionej decyzją Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 54), decyzją Rady 2014/872/WPZiB z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 58), decyzją Rady 2015/971/WPZiB z dnia 22 czerwca 2015 r. (Dz.U 2015, L 157, s. 50), decyzją Rady 2015/2431/WPZiB z dnia 21 grudnia 2015 r.(Dz.U 2015, L 334, s. 22), decyzją Rady 2016/1071/WPZiB z dnia 1 lipca 2016 r. ((Dz.U 2016, L 178, s. 21), decyzją Rady 2016/2315/WPZiB z dnia 19 grudnia 2016 r.(Dz.U 2016, L 345, s. 65), oraz art. 3, 3a, art. 4 ust. 3 i 4, załącznika II, art. 5 ust. 2 lit. b)-d), art. 5 ust. 3, załącznika VI i art. 11 rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1; sprostowanie: Dz.U. 2014, L 246, s. 59), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 3) i rozporządzeniem Rady (UE) nr 1290/2014 z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 20).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PAO Rosneft Oil Company, RN-Shelf-Arctic OOO, AO RN-Shelf-Far East, RN-Exploration OOO i Tagulskoe OOO pokrywają, oprócz swoich własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywają swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 431 z 1.12.2014.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/14

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Sberbank of Russia / Rada

(Sprawa T-732/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Błąd w ocenie - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Prawo własności - Prawo do wykonywania działalności gospodarczej))

(2018/C 392/17)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Sberbank of Russia OAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: D. Rose, M. Lester, QC, J.A. Fearns i P. Crowther, solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Boelaert i J.-P. Hix, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci, L. Havas i T. Scharf, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13), zmienionej decyzją Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 54), decyzją Rady 2015/971/WPZiB z dnia 22 czerwca 2015 r. (Dz.U. 2015, L 157, s. 50), decyzją Rady (WPZiB) 2015/2431 z dnia 21 grudnia 2015 r. (Dz.U. 2015, L 334, s. 22), decyzją Rady (WPZiB) 2016/1071 z dnia 1 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, L 178, s. 21), decyzją Rady (WPZiB) 2016/2315 z dnia 19 grudnia 2016 r. (Dz.U. 2016, L 345, s. 65) oraz decyzją Rady (WPZiB) 2017/1148 z dnia 28 czerwca 2017 r. (Dz.U. 2017, L 166, s. 35), a po drugie, rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 3), w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Sberbank of Russia OAO pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 19.1.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/15

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – VTB Bank / Rada

(Sprawa T-734/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącego w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Oczywisty błąd w ocenie - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Prawo własności - Prawo do wykonywania działalności gospodarczej))

(2018/C 392/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: VTB Bank PAO, dawniej VTB Bank OAO (Sankt Petersburg, Rosja) (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado, adwokat, C. Claypoole, solicitor i M. Lester, QC)

Strona pozwana Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J.-P. Hix i S. Boelaert, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Havas, T. Scharf i D. Gauci, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	VTB Bank PAO pokrywa, oprócz swoich własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska pokrywa swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 16 z 19.1.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/16

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Gazprom Neft / Rada

(Sprawy T-735/14 i T-799/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie, a następnie pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Obowiązek uzasadnienia - Podstawa prawna - Umowa o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską a Rosją - Prawo własności - Prawo wykonywania działalności gospodarczej - Proporcjonalność))

(2018/C 392/19)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Gazprom Neft PAO, dawniej Gazprom Neft OAO (Sankt Petersburg, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci L. Van den Hende i J. Charles oraz S. Cogman, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i S. Boelaert, pełnomocnicy

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: początkowo C. Brodie i S. Simmons, następnie C. Brodie i V. Kaye, następnie C. Brodie, C. Crane i S. Brandon, wreszcie C. Brodie, R. Fadoju i S. Brandon, pełnomocnicy, wspierani przez G. Facennę, QC, i C. Bannera, barrister), Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Havas, T. Scharf i D. Gauci, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, art. 1 ust. 2 lit. b)–d), art. 1 ust. 3 i 4, art. 4, 4a, art. 7 ust. 1 lit. a) oraz załącznika III do decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13), zmienionej decyzją Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 54) oraz decyzją Rady 2014/872/WPZiB z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 58) oraz, po drugie, art. 3, 3a, art. 4 ust. 3 i 4, art. 5 ust. 2 lit. b)–d), art. 5 ust. 3 i 4, art. 11 ust. 1 lit. a) i załącznika VI do rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1; sprostowanie: Dz.U. 2014, L 246, s. 59), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 3) i rozporządzeniem Rady (UE) nr 1290/2014 z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 20).

Sentencja

1)	Sprawy T-735/14 i T-799/14 zostają połączone dla celów wydania wyroku.

2)	Skarga zostaje oddalona.

3)	Gazprom Neft PAO pokrywa, oprócz swoich własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

4)	Komisja Europejska i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej pokrywają swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/17

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Vnesheconombank / Rada

(Sprawa T-737/18) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie nazwy skarżącego w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Nadużycie władzy - Prawo własności - Prawo do wykonywania działalności gospodarczej - Równość traktowania))

(2018/C 392/20)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank) (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci J. M. Viñals Camallonga, J. L. Iriarte Ángel i L. Barriola Urruticoechea)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. de Elera-San Miguel Hurtado i G. Étienne, następnie F. Florindo Gijón, P. Mahnič Bruni i H. Marcos Fraile, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, D. Gauci i S. Pardo Quintillán, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13) w brzmieniu wynikającym z decyzji Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r., zmieniającej decyzję 2014/512 (Dz.U. 2014, L 271, s. 54) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1; sprostowanie: Dz.U. 2014, L 246, s. 59) w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. zmieniającym rozporządzenie nr 833/2014 (Dz.U. 2014, L 271, s. 3) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bank for Development and Foreign Economic Affairs (Vnesheconombank) pokrywa, oprócz swoich własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej w niniejszym postępowaniu oraz w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego.

3)	Komisja Europejska pokrywa swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/18

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – – PSC Prominvestbank / Rada

(Sprawa T-739/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie nazwy podmiotu będącego właścicielem skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Nadużycie władzy - Prawo własności - Prawo do wykonywania działalności gospodarczej - Równość traktowania))

(2018/C 392/21)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: PSC Prominvestbank, Joint-Stock Commercial Industrial & Investment Bank (Kijów, Ukraina) (przedstawiciele: adwokaci J. M. Viñals Camallonga, J. L. Iriarte Ángel i L. Barriola Urruticoechea)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo A. de Elera-San Miguel Hurtado i F. Florindo Gijón, następnie F. Florindo Gijón, P. Mahnič Bruni i H. Marcos Fraile, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, D. Gauci i S. Pardo Quintillán, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	PSC Prominvestbank, Joint-Stock Commercial Industrial & Investment Bank pokrywa, oprócz swoich własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska pokrywa swoje własne koszty.

(1) Dz.U. C 7 z 12.1.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/19

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – DenizBank / Rada

(Sprawa T-798/14) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Umieszczenie nazwy podmiotu będącego właścicielem skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Układ stowarzyszeniowy UE–Turcja - Prawa podstawowe - Proporcjonalność))

(2018/C 392/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: DenizBank A.Ş. (Stambuł, Turcja) (przedstawiciele: O. Jones, D. Heaton, barristers, R. Mattick, S. Utku, solicitors, oraz M. Lester, QC)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo: S. Boelaert i A. de Elera-San Miguel Hurtado, a następnie S. Boelaert i P. Mahnič Bruni, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci, L. Havas oraz F. Ronkes Agerbeek, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13), zmienionej decyzją Rady 2014/659/WPZiB z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 54), decyzją Rady 2014/872/WPZiB z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 58), decyzją Rady (WPZiB) 2015/2431 z dnia 21 grudnia 2015 r. (Dz.U. 2015, L 334, s. 22), decyzją Rady (WPZiB) 2016/1071 z dnia 1 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, L 178, s. 21) oraz decyzją Rady (WPZiB) 2016/2315 z dnia 19 grudnia 2016 r. (Dz.U. 2016, L 345, s. 65), a po drugie, rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 960/2014 z dnia 8 września 2014 r. (Dz.U. 2014, L 271, s. 3), oraz rozporządzeniem Rady nr 1290/2014 z dnia 4 grudnia 2014 r. (Dz.U. 2014, L 349, s. 20), w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	DenizBank A.Ş. pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 89 z 16.3.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/20

Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – HH Ferries i in./Komisja

(Sprawa T-68/15) (1)

((Pomoc państwa - Pomoc na rzecz stałego połączenia drogowo-kolejowego przez cieśninę Sund - Finansowanie publiczne przyznane przez państwo szwedzkie i państwo duńskie na rzecz projektu infrastrukturalnego dotyczącego stałego połączenia przez cieśninę Sund - Gwarancje państwowe - Pomoc podatkowa - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt zaskarżalny - Dopuszczalność - Brak wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego - Poważne trudności - Pojęcie systemu pomocy - Pomoc przeznaczona na wspieranie realizacji ważnych projektów stanowiących przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania - Ocena elementu pomocy zawartego w gwarancji - Ograniczony charakter pomocy zawartej w gwarancji - Proporcjonalność - Uzasadnione oczekiwania))

(2018/C 392/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: HH Ferries I/S, dawniej Scandlines Øresund I/S (Elseneur, Dania), HH Ferries Helsingor ApS (Elseneur), HH Ferries Helsingborg AB, dawniej HH-Ferries Helsingborg AB (Helsingborg, Szwecja) (przedstawiciele: M. Johansson, R. Azelius, P. Remnelid i L. Sandberg-Mørch, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, S. Noë, R. Sauer i L. Armati, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę pozwaną: Królestwo Danii (przedstawiciele: początkowo C. Thorning, następnie J. Nymann-Lindegren, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata R. Holdgaarda), Królestwo Szwecji (przedstawiciele: początkowo E. Karlsson, L. Swedenborg, A. Falk, C. Meyer-Seitz, U. Persson i N. Otte Widgren, następnie A. Falk, C. Meyer-Seitz, L. Zettergren i H. Shev, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2014) 7358 final z dnia 15 października 2014 r. o nieuznaniu niektórych środków za pomoc oraz o niewnoszeniu zastrzeżeń po przeprowadzeniu wstępnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 108 ust. 3 TFUE w odniesieniu do pomocy państwa SA.36558 (2014/NN) oraz SA.38371 (2014/NN) – Dania, jak również SA.36662 (2014/NN) – Szwecja, dotyczącej finansowania publicznego na rzecz projektu infrastrukturalnego polegającego na utworzeniu stałego połączenia drogowo-kolejowego przez cieśninę Sund (Dz.U. 2014, C 418, s. 1 i Dz.U. 2014, C 437, s. 1)

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej C(2014) 7358 final z dnia 15 października 2014 r. w zakresie, w jakim Komisja postanowiła w niej nie wnosić zastrzeżeń w odniesieniu do pomocy podatkowej dotyczącej obniżenia wartości aktywów i przeniesienia strat na kolejny okres, przyznanej na rzecz Øresundsbro Konsortiet przez Królestwo Danii, oraz w odniesieniu do gwarancji udzielonych na rzecz Øresundsbro Konsortiet przez Królestwo Danii i Królestwo Szwecji.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez HH Ferries I/S, HH Ferries Helsingor ApS i HH Ferries Helsingborg AB.

4)	Królestwo Danii i Królestwo Szwecji pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 138 z 27.4.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/21

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Almaz-Antey / Rada

(Sprawa T-515/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte ze względu na działania Rosji destabilizujące sytuację na Ukrainie - Pozostawienie nazwy skarżącej w wykazie podmiotów, do których mają zastosowanie środki ograniczające - Proporcjonalność - Błąd w ocenie - Obowiązek uzasadnienia - Prawa podstawowe))

(2018/C 392/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Joint-Stock Company „Almaz-Antey” Air and Space Defence Corp., dawniej OAO Concern PVO Almaz-Antey (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci A. Haak, C. Stumpf i M. Brüggemann)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. P. Hix i P. Mahnič, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2015/971 z dnia 22 czerwca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. L 157, s. 50), po drugie pisma Rady z dnia 31 lipca 2015 r., w którym Rada stwierdziła, że skarżąca powinna nadal podlegać środkom przewidzianym w decyzji Rady 2014/512/WPZiB z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 13) oraz w rozporządzeniu Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącym środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz.U. 2014, L 229, s. 1), po trzecie decyzji Rady (WPZiB) 2015/2431 z dnia 21 grudnia 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/512 (Dz.U. 2015, L 334, s. 22) oraz, po czwarte, decyzji Rady (WPZiB) 2016/1071 z dnia 1 lipca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/512 (Dz.U. 2016, L 178, s. 21), w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącej.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Joint-Stock Company „Almaz-Antey” Air and Space Defence Corp. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 371 z 9.11.2015.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/21

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Republika Czeska / Komisja

(Sprawa T-627/16) (1)

((EFRG - Wydatki wyłączone z finansowania - Wydatki poniesione przez Republikę Czeską - Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji - Kontrole za pomocą teledetekcji - Sektor wina - Zasada wzajemnej zgodności - Powtarzalność niezgodności))

(2018/C 392/25)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Republika Czeska (przedstawiciel: M. Smolek, J. Pavliš i J. Vláčil, pełnomocnicy)

Strona przeciwna: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou, Z. Malůšková i K. Walkerová, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: F. Bergius, A. Falk, C. Meyer-Seitz i H. Shev, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/1059 z dnia 20 czerwca 2016 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2016, L 173, s. 59), w zakresie w jakim wyłącza ona poniesione przez Republikę Czeską wydatki w ramach EFRG w kwocie 30 206 401,58 EUR.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/1059 z dnia 20 czerwca 2016 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w zakresie w jakim włącza ona poniesione przez Republikę Czeską wydatki w ramach EFRG w kwocie 6 356 909,30 EUR w związku z kontrolami wzajemnej zgodności z tytułu roku budżetowego 2011.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska, Republika Czeska oraz Królestwo Szwecji pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 392 z 24.10.2016.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/22

Wyrok Sądu z dnia 18 września 2018 r. – Barroso Truta i in. / Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa T-702/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel kontraktowy - Emerytury i renty - Przeniesienie do systemu emerytalnego Unii praw emerytalnych nabytych wcześniej w ramach systemów krajowych - Szkoda wynikła z rzekomego braku wystarczających informacji przedstawionych skarżącym przez organ upoważniony do zawierania umów o pracę przy przekazywaniu propozycji dotyczących liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury - Oddalenie skargi o odszkodowanie w pierwszej instancji - Artykuł 77 akapit czwarty regulaminu pracowniczego - Szkoda majątkowa))

(2018/C 392/26)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: José Barroso Truta (Bofferdange, Luksemburg), Marc Forli (Lexy, Francja), Calogero Galante (Aix-sur-Cloie, Belgia), Bernard Gradel (Konacker, Francja) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i Á. Almendros Manzano, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 20 lipca 2016 r., Barroso Truta i in./Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (F-126/15, EU:F:2016:159).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Skarżący pokrywają jedną czwartą własnych kosztów.

3)	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pokrywa własne koszty i trzy czwarte kosztów poniesionych przez skarżących.

(1) Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/23

Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – Selimovic / Parlament

(Sprawa T-61/17) (1)

((Prawo instytucjonalne - Parlament Europejski - Mobbing - Decyzja przewodniczącego Parlamentu w sprawie nałożenia na posła europejskiego sankcji nagany - Artykuł 166 regulaminu Parlamentu - Prawo do dobrej administracji - Prawo dostępu do akt - Obowiązek uzasadnienia - Pewność prawa - Nadużycie władzy - Odpowiedzialność pozaumowna))

(2018/C 392/27)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Jasenko Selimovic (Hägersten, Szwecja) (przedstawiciele: adwokaci, początkowo B. Leidhammar, następnie S. Scheiman)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: O. Caisou-Rousseau, L. Tapper Brandberg i E. Taneva, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, wniesiony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji przewodniczącego Parlamentu z dnia 22 listopada 2016 r. i decyzji prezydium Parlamentu z dnia 12 grudnia 2016 r. w sprawie nałożenia na skarżącego sankcji nagany, a po drugie, wniesione na podstawie art. 268 TFUE żądanie naprawienia szkody, której doznał skarżący.

Sentencja

1)	Wniosek o przeprowadzenie postepowania w trybie przyspieszonym zostaje oddalony jako oczywiście niedopuszczalny.

2)	Skarga zostaje oddalona.

3)	Jasenko Selimovic zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 121 z 18.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/24

Wyrok Sądu z dnia 12 września 2018 r. – RS / Komisja

(Sprawa T-73/17) (1)

((Służba publiczna - Personel tymczasowy - Zatrudnienie - Konkurs wewnętrzny - Stworzenie listy rezerwy kadrowej celem naboru asystentów - Warunek dopuszczenia dotyczący wymogu nieprzerwanego okresu zatrudnienia przez 12 miesięcy poprzedzających upływ terminu zgłaszania kandydatur - Urlop z przyczyn osobistych - Niedopuszczenie do udziału w egzaminach konkursowych))

(2018/C 392/28)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: RS (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Berscheid i L. Radu Bouyon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 270 TFUE, zmierzające, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu wewnętrznego COM/02/AST/16 (AST 2) dotyczącej odrzucenia kandydatury skarżącego, i po drugie, do zadośćuczynienia krzywdzie, jakiej miał doznać skarżący.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji komisji konkursowej konkursu wewnętrznego COM/02/AST/16 (AST 2) dotyczącej odrzucenia kandydatury RS.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 112 z 10.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/24

Wyrok Sądu z dnia 12 września 2018 r. – Schoonjans / Komisja

(Sprawa T-79/17) (1)

((Służba publiczna - Personel kontraktowy - Zatrudnienie - Konkurs wewnętrzny - Stworzenie listy rezerwy kadrowej celem naboru asystentów - Warunek dopuszczenia dotyczący grupy funkcyjnej, w której kandydat jest zaszeregowany w dniu upływu terminu do zgłoszenia kandydatury - Niedopuszczenie do udziału w egzaminach konkursowych))

(2018/C 392/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Alain Schoonjans (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Berscheid i L. Radu Bouyon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 270 TFUE, zmierzające, po pierwsze, do stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu wewnętrznego COM/02/AST/16 (AST 2) dotyczącej odrzucenia kandydatury skarżącego i po drugie, do zadośćuczynienia krzywdzie, jakiej miał doznać skarżący.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji komisji konkursowej konkursu wewnętrznego COM/02/AST/16 (AST 2) dotyczącej odrzucenia kandydatury Alaina Schoonjansa.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 112 z 10.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/25

Wyrok Sądu z dnia 18 września 2018 r. – Duferco Long Products / Komisja

(Sprawa T-93/17) (1)

((Pomoc państwa - Sektor hutnictwa żelaza i stali - Pomoc przyznana przez Belgię na rzecz szeregu przedsiębiorstw sektora hutnictwa żelaza i stali - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Obowiązek uzasadnienia - Pojęcie pomocy państwa - Korzyść - Kryterium inwestora prywatnego))

(2018/C 392/30)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Duferco Long Products SA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci J.F. Bellis, R. Luff i M. Favart)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: É. Gippini Fournier, V. Bottka i G. Luengo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniesione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Komisji (UE) 2016/2041 z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33926 2013/C (ex 2013/NN, 2011/CP) wdrożonej przez Belgię na rzecz Duferco (Dz.U. 2016, L 314, s. 22).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Duferco Long Products SA zostaje obciążona kosztami postępowania

(1) Dz.U. C 121 z 18.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/26

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – ACTC / EUIPO – Taiga (tigha)

(Sprawa T-94/17) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego tigha - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy TAIGA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia 2017/1001] - Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego)

(2018/C 392/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ACTC GmbH (Erkrath, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci V. Hoene, D. Eickemeier i S. Gantenbrink)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Kusturovic, D. Walicka i J. Ivanauskas, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Taiga AB (Varberg, Szwecja) (przedstawiciele: adwokaci C. Eckhartt i K. Thanbichler-Brandl)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2016 r. (sprawa R 693/2015-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Taiga a ACTC.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	ATC GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 112 z 10.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/26

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Apple / EUIPO – Apo International (apo)

(Sprawa T-104/17) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego apo - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający jabłko i wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe APPLE - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001]))

(2018/C 392/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Apple Inc. (Cupertino, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: J. Olsen, s. Andreottola, solicitors, i G. Tritton, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i D. Walicka, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Apo International Co. Ltd (Taipei, Taïwan)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 grudnia 2016 r. (sprawa R 698/2016-4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Apple a Apo International.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 1 grudnia 2016 r. (sprawa R 698/2016-4).

2)	EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 129 z 24.4.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/27

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Leifheit / EUIPO (Ułożenie czterech zielonych kwadratów na wadze)

(Sprawa T-184/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie unijnego znaku towarowego składającego się z czterech zielonych kwadratów na wadze - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 392/33)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Leifheit AG (Nassau, Niemcy) (przedstawiciele: G. Hasselblatt, adwokaci V. Töbelmann i P. Schneider)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo V. Mensing i A. Schifko, następnieV. Mensing i D. Hanf, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 stycznia 2017 r. (sprawa R 1115/2016-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia składającego się z czterech zielonych kwadratów na wadze jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Leifheit AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 161 z 22.5.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/28

Wyrok Sądu z dnia 13 września 2018 r. – Eduard Meier / EUIPO – Calzaturificio Elisabet (Safari Club)

(Sprawa T-418/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie do rejestracji słownego unijnego znaku towarowego Safari Club - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy WS Walk Safari - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 392/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eduard Meier GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci S. Schicker i M. Knitter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Calzaturificio Elisabet Srl (Monte Urano, Włochy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 maja 2017 r. (sprawa R 1158/2016-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Calzaturificio Elisabet a Eduard Meier.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 2 maja 2017 r. (sprawa R 1158/2016-4) w zakresie dotyczącym uwzględnienia sprzeciwu wobec rejestracji słownego unijnego znaku towarowego Safari Club dla towarów: „torby myśliwskie”, „odzież myśliwska, odzież i obuwie na polowania”.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 277 z 21.8.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/28

Wyrok Sądu z dnia 19 września 2018 r. – Eddy’s Snack Company / EUIPO – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Eddy’s Snackcompany)

(Sprawa T-652/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Eddy’s Snackcompany - Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy TEDDY - Względna podstawa odmowy rejestracji - Zasada ne ultra petita - Artykuł 76 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001]})

(2018/C 392/35)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Eddy’s Snack Company GmbH (Lügde, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Decker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Fischer, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG (Kilchberg, Szwajcaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 lipca 2017 r. (sprawa R 1999/2016-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli a Eddy’s Snack Company.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 11 lipca 2017 r. (sprawa R 1999/2016-4).

2)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Eddy’s Snack Company GmbH w trakcie postępowania przed Sądem.

(1) Dz.U. C 382 z 13.11.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/29

Postanowienie Sądu z dnia 30 maja 2018 r. – PJ/EUIPO – Erdmann & Rossi (Erdmann & Rossi)

(Sprawa T-664/16) (1)

((Znak towarowy Unii Europejskiej - Reprezentacja przez adwokata niebędącego osobą trzecią niezależną od strony skarżącej - Wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron sporu - Przeniesienie praw zgłaszającej unijny znak towarowy - Reprezentacja przez adwokata niebędącego osobą trzecią niezależną od wnioskującej o wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron - Niedopuszczalność))

(2018/C 392/36)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: PJ (przedstawiciel: adwokat S.)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo S. Hanne, następnie A. Söder, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Erdmann & Rossi GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Kunz-Hallstein i R. Kunz-Hallstein)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 lipca 2016 r. (sprawa R 1670/2015-4), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Erdmann & Rossi a PJ.

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Postępowanie w sprawie wniosku o wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron zostaje umorzone.

3)	PJ zostaje obciążony kosztami postępowania.

4)	[Y]-GmbH i każda ze stron postępowania pokrywają własne koszty związane z wnioskiem o wstąpienie do sprawy.

(1) Dz.U. C 70 z 6.3.2017.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/30

Postanowienie Sądu z dnia 19 lipca 2018 r. – Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych / Komisja

(Sprawa T-750/17) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Wniosek o udzielenie dostępu do uwag Komisji Europejskiej oraz szczegółowej opinii państwa członkowskiego w ramach procedury powiadamiania na podstawie dyrektywy (UE) 2015/1535 - Odmowa dostępu - Ujawnienie po wniesieniu skargi - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania])

(2018/C 392/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych (Warszawa, Polska) (przedstawiciel: adwokat P. Hoffman)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Ehrbar i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sformułowane na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji C(2017) 6020 wersja ostateczna Komisji Europejskiej z dnia 29 sierpnia 2017 r. w sprawie odmowy udzielenia na wniosek strony skarżącej dostępu do uwag Komisji Europejskiej oraz szczegółowej opinii Republiki Malty w ramach procedury powiadamiania 2016/398/PL na podstawie dyrektywy (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U. 2015, L 241, s. 1).

Sentencja

1)	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2)	Wniosek Rzeczpospolitej Polskiej o dopuszczenie do sprawy jest bezprzedmiotowy.

3)	Każda ze stron ponosi własne koszty.

4)	Rzeczpospolita Polska ponosi własne koszty związane z wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 22 z 22.1.2018.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/31

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 4 lipca 2018 r. – SFIE-PE / Parlament

(Sprawa T-401/18 R)

((Środek tymczasowy - Prawo instytucjonalne - Strajk tłumaczy ustnych - Przyjęte przez Parlament Europejski środki mające na celu wezwanie tłumaczy ustnych do podjęcia pracy - Wniosek o zawieszenie wykonania - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Częściowa niedopuszczalność - Wyważenie wchodzących w grę interesów))

(2018/C 392/38)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Syndicat des fonctionnaires internationaux et européens – Section du Parlement européen (SFIE-PE) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: L. Levi, adwokat)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot

Wniosek złożony na podstawie art. 278 i 279 TFUE mający na celu, po pierwsze, zawieszenie wykonania decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 2 i 3 lipca 2018 r. w sprawie wezwania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy oraz późniejszych decyzji w sprawie wezwania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy w dniach 5, 10 i 11 lipca 2018 r., oraz po drugie, nakazanie Parlamentowi ograniczenia w przyszłości wzywania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy.

Sentencja

1)	Wniosek w przedmiocie środków tymczasowych zostaje w części odrzucony jako niedopuszczalny i w części oddalony jako bezzasadny.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/31

Postanowienie prezesa Sądu z dnia 4 lipca 2018 r. – Aquino i in. / Parlament

(Sprawa T-402/18 R)

(2018/C 392/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Robert Aquino (Bruksela, Belgia) i 30 innych skarżących, których nazwiska znajdują się w załączniku do postanowienia (przedstawiciel: L. Levi, adwokat)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Przedmiot

Wniosek złożony na podstawie art. 278 i 279 TFUE i mający na celu, po pierwsze, zawieszenie wykonania decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 2 i 3 lipca 2018 r. w sprawie wezwania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy oraz późniejszych decyzji w sprawie wezwania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy w dniach 5, 10 i 11 lipca 2018 r., oraz po drugie, nakazanie Parlamentowi ograniczenia w przyszłości wzywania tłumaczy ustnych do podjęcia pracy.

Sentencja

1)	Wniosek w przedmiocie środków tymczasowych zostaje w części odrzucony jako niedopuszczalny i w części oddalony jako bezzasadny.

2)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/32

Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2018 r. – Francja /Komisja

(Sprawa T-507/18)

(2018/C 392/40)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: F. Alabrune, D. Colas, A.-L. Desjonquères, S. Horrenberger i A. Alidière, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji nr C(2018) 873 z dnia 13 czerwca 2018 roku wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w części w jakiej stosuje ona korektę ryczałtową w wysokości 5 % równą kwocie 1 945 435,39 EUR w odniesieniu do „Innej pomocy bezpośredniej – POSEI” ze względu na „Nieprawidłowe księgowanie niektórych przesyłek bananów” w roku budżetowym 2013, 2014, 2015 i 2016;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, zgodnie z którym Komisja dopuściła się naruszenia prawa w ramach procedury rozliczania zgodności pomocy dla [sektora produkcji] zielonych bananów, ponieważ przyjęła ona błędną interpretację pojęcia „wprowadzania do obrotu” zielonych bananów kwalifikujących się do pomocy z programów szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (POSEI) znajdującej zastosowanie do Gwadelupy i Martyniki;

Po pierwsze, storna skarżąca jest zdania, że Komisja przyjęła błędną interpretację tego pojęcia, która naruszała zakres zastosowania rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1333/2011 z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającego normy handlowe dotyczące bananów, zasady weryfikacji zgodności z tymi normami handlowymi i wymogi dotyczące powiadomień w sektorze bananów (Dz.U 2011, L 336, s. 23).

Po drugie, strona skarżąca podnosi, że interpretacja tego pojęcia przyjęta przez Komisję wynikała z błędnego zastosowania art. 76 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. 2013, L 347, s. 671).

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/33

Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC PARTNERS)

(Sprawa T-520/18)

(2018/C 392/41)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: BGC Partners LP (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Walsh)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bankgirocentralen BGC AB (Sztokholm, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy BGC PARTNERS – unijny znak towarowy nr 3 808 185

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie R 2185/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza stwierdziła, że należy unieważnić prawo do znaku towarowego w odniesieniu do „usług finansowych; spraw monetarnych; usług bankowych; usług finansowych; finansowych izb rozrachunkowych”, należących do klasy 36;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą;

—	zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach i obciążenie, zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, interwenienta kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą i postępowania w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—	Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że dowody używania są wystarczające, aby wykazać rzeczywiste używanie znaku towarowego;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/34

Skarga wniesiona w dniu 29 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGC BROKERAGE)

(Sprawa T-521/18)

(2018/C 392/42)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: BGC Partners LP (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Walsh)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bankgirocentralen BGC AB (Sztokholm, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy BGC BROKERAGE – unijny znak towarowy nr 3 812 195

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie R 2186/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza stwierdziła, że należy unieważnić prawo do znaku towarowego w odniesieniu do „usług finansowych; spraw monetarnych; usług bankowych; usług finansowych; finansowych izb rozrachunkowych”, należących do klasy 36;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu;

—	zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach i obciążenie, zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, interwenienta kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą i postępowania w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—	Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że dowody używania są wystarczające, aby wykazać rzeczywiste używanie znaku towarowego;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/35

Skarga wniesiona w dniu 28 sierpnia 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (AUREL BGC)

(Sprawa T-522/18)

(2018/C 392/43)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: BGC Partners LP (Nowy York, Nowy York, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Walsh)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bankgirocentralen BGC AB (Sztokholm, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: strona skarżąca w postępowaniu przed Sądem

Sporny znak towarowy: słowny unijny znak towarowy „AUREL BGC” – zgłoszenie nr 11 092 707

Postępowanie przed EUIPO: postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie R 2194/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim izba odwoławcza stwierdziła, że zgłoszenie należy odrzucić w odniesieniu do konkretnych usług objętych klasami 35 i 36;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu;

—	zmianę zaskarżonej decyzji w odniesieniu do kosztów i obciążenie przegrywającego interwenienta, zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed sądem, kosztami poniesionymi w postępowaniu przed izbą odwoławczą oraz w postępowaniu w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—	Izba odwoławcza błędnie stwierdziła, że dowody używania były niewystarczające w celu wykazania rzeczywistego używania znaku towarowego;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/36

Skarga wniesiona w dniu 3 września 2018 r. – BGC Partners / EUIPO – Bankgirocentralen BGC (BGCPRO)

(Sprawa T-523/18)

(2018/C 392/44)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: BGC Partners LP (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat P. Walsh)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bankgirocentralen BGC AB (Sztokholm, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BGCPRO – zgłoszenie nr 9 573 965

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie R 2544/2014-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza odrzuciła zgłoszenie dla określonych usług należących do klasy 36;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu;

—	zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach i obciążenie, zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, interwenienta kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą i postępowania w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—	Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że dowody używania są wystarczające, aby wykazać rzeczywiste używanie znaku towarowego;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/37

Skarga wniesiona w dniu 10 września 2018 r. – Aroma Essence / EUIPO – Refan Bulgaria (gąbki do mycia)

(Sprawa T-532/18)

(2018/C 392/45)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Aroma Essence Ltd (Kazanłyk, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Nastev)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Refan Bulgaria OOD (Trud, Bułgaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Refan Bulgaria OOD

Sporny wzór: wzór unijny nr 1333223-0001

Zaskarżona decyzja: decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 lipca 2018 r. w sprawie R 1197/2017-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji lub jej zmianę poprzez oddalenie odwołania wniesionego przez Refan Bulgaria OOD od decyzji Wydziału Unieważnień EUIPO z dnia 10 kwietnia 2017 r.;

—	obciążenie EUIPO i Refan Bulgaria OOD ich własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez Aroma Essence Ltd w postępowaniu przed Sądem i przed Trzecią Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	naruszenie zasady dobrej administracji;

—	naruszenie art. 53 ust. 1 i 2 oraz art. 60 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w związku z art. 28 ust. 1 lit. b) pkt (i), (v) i (vi), art. 30 ust. 1 oraz art. 36 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2245/2002;

—	naruszenie zasady pewności prawa, równego traktowania i dobrej administracji;

—	naruszenie art. 59, art. 60 ust. 1, art. 65 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 75 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 oraz art. 36 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2245/2002.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/38

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2018 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek)

(Sprawa T-534/18)

(2018/C 392/46)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG, Düsseldorf (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Peek & Cloppenburg KG, Hamburg (Hamburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy Peek – zgłoszenie nr 1 915 438

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 maja 2018 r. w sprawie R 115/2005-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001 w związku z § 15 ust. 2 Markengesetz (niemieckiej ustawy o znakach towarowych, zwanej dalej „MarkenG”);

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001 w związku z § 15 ust. 2 MarkenG poprzez przyjęcie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd;

—	Naruszenie art. 63 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia nr 2868/95.

29.10.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/39

Skarga wniesiona w dniu 7 września 2018 r. – Peek & Cloppenburg / EUIPO – Peek & Cloppenburg (Peek’s)

(Sprawa T-534/18)

(2018/C 392/47)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Peek & Cloppenburg KG, Düsseldorf (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Lange)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Peek & Cloppenburg KG, Hamburg (Hamburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy Peek’s – zgłoszenie nr 3 263 589

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 31 maja 2018 r. w sprawie R 60/2007-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001 w związku z § 15 ust. 2 Markengesetz (niemieckiej ustawy o znakach towarowych, zwanej dalej „MarkenG”);

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001 w związku z § 15 ust. 2 MarkenG poprzez przyjęcie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd;

—	Naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001 w związku z § 15 ust. 3 MarkenG poprzez przyjęcie czerpania nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub z renomy znaku bądź też działania na ich szkodę;

—	Naruszenie art. 63 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia nr 2868/95.

Top

Choose the experimental features you want to try