(1)

Artykuł 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1449/2007 z dnia 7 grudnia 2007 r. wprowadzającego odstępstwo od rozporządzeń (WE) nr 2402/96, (WE) nr 2058/96, (WE) nr 2375/2002, (WE) nr 2305/2003, (WE) nr 950/2006, (WE) nr 955/2005, (WE) nr 969/2006, (WE) nr 1100/2006, (WE) nr 1918/2006, (WE) nr 1964/2006, (WE) nr 1002/2007 i (WE) nr 508/2007 w odniesieniu do terminów składania wniosków i wydawania pozwoleń na przywóz w 2008 r. w ramach kontyngentów taryfowych dotyczących słodkich ziemniaków, skrobi z manioku, zbóż, ryżu, cukru, oliwy z oliwek i wprowadzającego odstępstwo od rozporządzeń (WE) nr 1445/95, (WE) nr 1518/2003, (WE) nr 596/2004 i (WE) nr 633/2004 w odniesieniu do terminów wydawania pozwoleń na wywóz w 2008 r. w sektorach wołowiny i cielęciny, wieprzowiny, jaj i mięsa drobiowego (2), przewiduje odstępstwo w odniesieniu do terminów składania wniosków o pozwolenia na przywóz w 2008 r. w ramach kontyngentów taryfowych dotyczących cukru.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (3), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 892/2008 (4), otworzyło nowe kontyngenty taryfowe o numerach porządkowych 09.4431 do 09.4437. Należy zatem rozszerzyć odstępstwo w odniesieniu do terminów składania wniosków o pozwolenia na przywóz o nowe kontyngenty i w związku z tym wprowadzić zmianę do rozporządzenia (WE) nr 1449/2007.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3) ustanawiają szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które zostaną poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje abamektynę, epoksykonazol, fenpropimorf, fenpyroksymat i tralkoksydym.

(2)

Wpływ wymienionych substancji czynnych na zdrowie człowieka i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 451/2000 i (WE) nr 1490/2002 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiających. W rozporządzeniach tych wyznaczono również państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy, które mają przedkładać odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1490/2002. W przypadku abamektyny państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy było Królestwo Niderlandów, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 27 października 2005 r. W przypadku epoksykonazolu, fenpropimorfu oraz fenpyroksymatu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy były Niemcy, a wszystkie istotne informacje przekazano, odpowiednio, dnia 28 kwietnia 2005 r., 17 marca 2005 r. i 25 października 2005 r. W przypadku tralkoksydymu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy było Zjednoczone Królestwo, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 6 września 2005 r.

(3)

Sprawozdania z oceny zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i EFSA i przedstawione Komisji w formie sprawozdania naukowego EFSA dotyczącego abamektyny w dniu 29 maja 2008 r., epoksykonazolu i tralkoksydymu w dniu 26 marca 2008 r., fenpropimorfu w dniu 14 kwietnia 2008 r. oraz fenpyroksymatu w dniu 5 maja 2008 r. (4). Sprawozdania te zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 11 lipca 2008 r. w formie opracowanych przez Komisję sprawozdań z przeglądu dotyczących abamektyny, epoksykonazolu, fenpropimorfu, fenpyroksymatu i tralkoksydymu.

(4)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające abamektynę, epoksykonazol, fenpropimorf, fenpyroksymat i tralkoksydym zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniach z przeglądu. Należy zatem włączyć abamektynę, epoksykonazol, fenpropimorf, fenpyroksymat i tralkoksydym do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające wymienione substancje czynne zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(5)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. W związku z tym należy wprowadzić obowiązek poddania abamektyny dalszym badaniom dotyczącym specyfikacji, wymagane są również bardziej szczegółowe informacje w celu oceny ryzyka dla ptaków, ssaków, organizmów wodnych oraz wód gruntowych w odniesieniu do metabolitu U8. Epoksykonazol należy poddać dalszym badaniom w odniesieniu do jego ewentualnych właściwości powodowania zaburzeń endokrynologicznych oraz programowi monitorowania w celu oceny ryzyka związanego z transportem w atmosferze na dalekie odległości i wynikających z tego zagrożeń dla środowiska; wymagane są bardziej szczegółowe informacje dotyczące pozostałości jego metabolitów w uprawach podstawowych, w roślinach uprawianych zmianowo oraz w produktach pochodzenia zwierzęcego, jak również informacje pozwalające na rozpatrzenie kwestii długoterminowego ryzyka dla roślinożernych ptaków i ssaków. Fenpropimorf należy poddać dalszym badaniom w celu potwierdzenia mobilności metabolitu BF-421-7 w glebie. Fenpyroksymat należy poddać dalszym badaniom w celu potwierdzenia zagrożenia dla organizmów wodnych spowodowanego metabolitami zawierającymi grupę benzylową oraz ryzyka wystąpienia biomagnifikacji w łańcuchach pokarmowych w środowisku wodnym. Tralkoksydym należy poddać dalszym badaniom w celu potwierdzenia długoterminowego ryzyka dla ssaków roślinożernych. Powiadamiający mają obowiązek przedstawić wyniki wszystkich wyżej wymienionych badań oraz wszelkie informacje w terminach określonych w załączniku I do niniejszej dyrektywy.

(6)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(7)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających abamektynę, epoksykonazol, fenpropimorf, fenpyroksymat i tralkoksydym w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny stosownie zmienić, zastąpić albo wycofać obowiązujące zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(8)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5), do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2000/29/WE ziemniaki, oprócz sadzeniaków, pochodzące z Kuby, nie mogą być wprowadzane do Wspólnoty. Jednakże dyrektywa zezwala na odstępstwa od tej zasady, pod warunkiem że nie występuje ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych.

(2)

Decyzja Komisji 2003/63/WE (2) przewiduje odstępstwo w odniesieniu do przywozu ziemniaków, oprócz sadzeniaków, pochodzących z pewnych prowincji Kuby, z zastrzeżeniem spełnienia szczególnych warunków.

(3)

Zjednoczone Królestwo wystąpiło o przedłużenie okresu stosowania tego odstępstwa.

(4)

Okoliczności uzasadniające odstępstwo nie ulegają zmianie, w związku z czym odstępstwo powinno być nadal stosowane.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/63/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

(1)

W decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającej wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (2) określono warunki sanitarne dla przywozu do Wspólnoty żywych zwierząt z wyjątkiem koniowatych oraz dla przywozu świeżego mięsa z tych zwierząt, łącznie z koniowatymi, lecz z wyłączeniem przetworów mięsnych.

(2)

Decyzja 79/542/EWG przewiduje, że przywóz świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi jest dozwolony jedynie w przypadku, gdy takie mięso pochodzi z terytorium kraju trzeciego lub jego części wymienionych w części 1 załącznika II do tej decyzji, oraz że to świeże mięso powinno spełniać wymogi określone w odpowiednim dla tego mięsa świadectwie weterynaryjnym zgodnie ze wzorami przedstawionymi w części 2 tego załącznika i z uwzględnieniem wszelkich szczególnych warunków lub uzupełniających gwarancji wymaganych dla tego mięsa.

(3)

Wymogi dotyczące przywozu mięsa z krajów trzecich zależą w dużym stopniu od statusu tego kraju lub regionu eksportującego pod względem zdrowia. Jeżeli dany region jest wolny od pryszczycy bez prowadzenia szczepień, dozwolony jest przywóz mięsa świeżego z kością, gdy natomiast region jest obszarem wolnym od pryszczycy, na którym prowadzone są szczepienia, do Wspólnoty może być przywożone jedynie mięso pozbawione kości i dojrzałe. Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) określa status państw członkowskich OIE w zakresie pryszczycy, a Komisja podczas inspekcji weryfikuje status krajów trzecich pod względem zdrowia zwierząt i ich zdolność do spełnienia wymogów wspólnotowych.

(4)

W lipcu 2008 r. OIE ponownie przyznała status obszarów wolnych od pryszczycy bez prowadzenia szczepień brazylijskiemu stanowi Mato Grosso do Sul.

(5)

Zważywszy na fakt, że stan Mato Grosso do Sul uznano za wolny od pryszczycy, i wziąwszy pod uwagę wyniki kontroli przeprowadzonych przez Komisję w Brazylii, wymieniony stan należy ponownie umieścić w wykazie obszarów, z których przywóz do Wspólnoty świeżego i dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości jest dozwolony na jednolitych warunkach obowiązujących w odniesieniu do pozostałych stanów Brazylii uznanych za wolne od pryszczycy, na których terenie prowadzone są szczepienia, i z których dozwolony jest obecnie tego rodzaju przywóz do Wspólnoty.

(6)

Niektóre części brazylijskich stanów Mato Grosso i Minas Gerais nie znajdują się obecnie w wykazie terytoriów wymienionych w części 1 załącznika II do decyzji 79/542/EWG, z których dozwolony jest przywóz do Wspólnoty świeżego i dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości. Tymczasem stany te w całości zostały uznane przez OIE za wolne od pryszczycy bez prowadzenia szczepień. Ponadto wyniki inspekcji przeprowadzonych w Brazylii przez Komisję dostarczyły wystarczających gwarancji w zakresie środków kontroli zdrowia zwierząt na całym obszarze stanów Mato Grosso i Minas Gerais, w szczególności biorąc pod uwagę system specjalnie zatwierdzonych gospodarstw. W oparciu o uznanie przez OIE i o wspomniane gwarancje stosowne jest włączenie całości stanów Mato Grosso i Minas Gerais do wykazu terytoriów, z których dozwolony jest przywóz do Wspólnoty świeżego i dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości.

(7)

Stan Mato Grosso do Sul oraz wszystkie części stanów Minas Gerais i Mato Grosso otrzymają pozwolenie na wywóz świeżego i dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości na jednolitych warunkach obowiązujących w odniesieniu do stanów Brazylii uznanych za wolne od pryszczycy, na których terenie prowadzone są szczepienia, i z których dozwolony jest obecnie przywóz do Wspólnoty.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 79/542/EWG.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

W dniu 30 maja 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/369/WPZiB (1) na okres trzech lat. Faza operacyjna misji EUPOL AFGANISTAN rozpoczęła się dnia 15 czerwca 2007 r.

(2)

Do Rady należy określenie finansowej kwoty referencyjnej przeznaczonej na pokrycie wydatków związanych z misją EUPOL AFGANISTAN na okres od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 listopada 2009 r.,