18.8.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 250/17

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 265/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie wykonania art. 8a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających wobec Białorusi (Dz.U. L 87, s. 37) w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej;

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady 2012/171/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. dotyczącej wykonania decyzji 2010/639/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Białorusi (Dz.U. L 87, s. 95) w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej; i

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają prawo i są obarczone oczywistym błędem w ocenie ze względu na to, iż Rada nie wzięła pod uwagę szczególnego charakteru sportu ani podstawowego prawa do różnorodności kulturowej przy nakładaniu środków ograniczających na stronę skarżącą będącą europejskim zawodowym klubem piłkarskim o istotnej roli sportowej i kulturalnej.

2)

Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają obowiązek podania odpowiednich powodów umieszczenia strony skarżącej w wykazach osób i podmiotów, do których stosują się środki ograniczające.

3)

Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają prawo do obrony i prawo do rzetelnego procesu ze względu na to, że nie zapewniają stronie skarżącej możliwości skutecznego wykonania jej prawa do obrony, w tym prawa do bycia wysłuchaną. Przy uwzględnieniu bliskiego związku między prawem do obrony i prawem do skutecznej kontroli sądowej zostało także naruszone przysługujące stronie skarżącej prawo do skutecznego środka zaskarżenia.

4)

Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają prawo własności, jako że stanowią nieuzasadnioną ingerencję w zdolność strony skarżącej do działania w charakterze europejskiego zawodowego klubu piłkarskiego i pełnienia funkcji społecznych, wychowawczych i kulturalnych.

5)

Zarzut piąty dotyczący tego, że zaskarżone środki naruszają zasadę proporcjonalności, w szczególności w odniesieniu do przysługującego stronie skarżącej prawa własności i jej prawa do różnorodności kulturowej, zwłaszcza z tego względu, że nie przewidują żadnych gwarancji w celu zapewnienia, by strona skarżąca mogła nadal pełnić funkcje sportowe i kulturalne jako europejski zawodowy klub piłkarski.