KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.9.2020

COM(2020) 566 final

2020/0257(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

W dniu 16 lipca 2018 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2018/1195 ( 4 ) w sprawie podpisania Protokołu do umowy INTERBUS dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami („Protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów”).

W protokole przywołano przepisy Unii Europejskiej (rozporządzenie (WE) nr 1071/2009 ( 5 )) dotyczące sankcji i najpoważniejszych naruszeń, a także konieczności spełnienia czterech warunków dostępu do zawodu przewoźnika drogowego osób (rzeczywista i stała siedziba, dobra reputacja, zdolność finansowa oraz kompetencje zawodowe).

Protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów był otwarty do podpisu od dnia 16 lipca 2018 r. do dnia 16 kwietnia 2019 r. Unia podpisała go w dniu 11 kwietnia 2019 r. Żadna inna Umawiająca się Strona nie podpisała jednak tego protokołu przed upływem terminu na podpisanie. Spowodowało to, że wejście protokołu w życie stało się niemożliwe.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

•Postanowienia podatkowe

2.WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej oraz ocena skutków

•Uproszczenie

Ujednolicenie procedur uzyskiwania zezwoleń na międzynarodowe regularne i regularne specjalne przewozy pasażerów autokarami i autobusami uprości prowadzenie działalności w zakresie takich przewozów.

3.ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

•Podstawa prawna

Podstawę prawną stanowi Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a w szczególności materialną podstawę prawną – art. 91 TFUE w związku z art. 218 ust. 5 TFUE.

•Wybór instrumentu

4.WPŁYW NA BUDŻET

Brak.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Ocena i sprawozdania

W art. 16 protokołu przewidziano, że Komisja Mieszana powołana na mocy art. 18 protokołu ma co pięć lat dokonywać oceny funkcjonowania protokołu.

•Dalsza procedura

Komisja uznaje za konieczne wszczęcie procedury w celu podpisania protokołu. W związku z tym Komisja niniejszym przedkłada Radzie nowy wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania protokołu do umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami.

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Poszczególne przepisy proponowanej decyzji Rady:

·W art. 1 decyzji Rady przewidziano podpisanie, w imieniu Unii Europejskiej, nowej wersji protokołu do umowy INTERBUS dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami.

·Art. 2 dotyczy uprawnień do podpisania protokołu.

·W art. 3 określono termin wejścia w życie decyzji Rady.

Poszczególne przepisy protokołu:

·W art. 1 określono zakres stosowania protokołu dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów drogowych pasażerów z miejscem rozpoczęcia lub zakończenia przewozu w państwie będącym Umawiającą się Stroną, w którym przewoźnik ma swoją siedzibę i w którym pojazdy są zarejestrowane lub przez które przebiega trasa przewozu, a pasażerowie są bądź nie są zabierani lub wysadzani. Artykuł ten dotyczy również porozumień w ramach partnerstw. Zabroniono wszelkich form kabotażu.

·Art. 2 zawiera klauzulę o niedyskryminacji.

·Art. 3 zawiera definicje.

·Art. 4 zawiera odesłanie do załącznika 1 do umowy INTERBUS dotyczącego przepisów mających zastosowanie do przewoźników drogowego transportu pasażerskiego.

·Art. 5 zawiera odesłanie do załącznika 2 do umowy INTERBUS dotyczącego warunków technicznych mających zastosowanie do pojazdów.

·Art. 6 zawiera postanowienia dotyczące międzynarodowych przewozów regularnych i regularnych specjalnych wymagających zezwolenia. Przewidziano w nim między innymi możliwość podjęcia przez Umawiające się Strony lub państwa członkowskie Unii decyzji o uczynieniu regularnych lub regularnych specjalnych przewozów między Umawiającymi się Stronami przedmiotem porozumień w ramach partnerstw między przewoźnikami z miejsca rozpoczęcia i zakończenia przewozu. Przewoźnicy z państw będących Umawiającymi się Stronami lub państw członkowskich, przez które przebiega trasa przewozu i w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani, mają prawo przystąpić do takich partnerstw, jeżeli tak postanowią.

·Art. 7 stanowi, że rozdziały V i VI umowy INTERBUS zawierające postanowienia socjalne oraz postanowienia celne i podatkowe mają zastosowanie do protokołu.

·W art. 8 określono organ wydający zezwolenia, otrzymujących zezwolenia, okres ważności zezwolenia, elementy, jakie muszą zawierać zezwolenia, oraz warunki wykorzystywania dodatkowych pojazdów w tymczasowych i wyjątkowych okolicznościach.

·W art. 9 określono procedurę składania wniosku o zezwolenie.

·W art. 10 przewidziano procedurę udzielania zezwolenia, w tym kontakty między odpowiednimi właściwymi organami, udzielanie zezwolenia i jedyne dopuszczalne podstawy odrzucenia wniosku.

·W art. 11 określono zasady przedłużania ważności zezwolenia lub wprowadzania w nim zmian.

·W art. 12 zawarto postanowienia dotyczące wygaśnięcia zezwolenia.

·W art. 13 określono obowiązki przewoźników.

·Art. 14 stanowi, że Umawiające się Strony powinny zapewnić, by przewoźnicy stosowali się do odpowiednich postanowień.

·Art. 15 (w związku z art. 8 ust. 9) zawiera wykaz dokumentów, które należy przechowywać w pojeździe. Ten sam wykaz dokumentów, które należy przewozić w pojeździe, znajduje się na stronie trzeciej wzoru zezwolenia określonego w załączniku 4 do protokołu.

·W art. 16 określono okres obowiązywania protokołu (5 lat), podlegający automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy pięcioletnie, i przewidziano okresowe oceny funkcjonowania protokołu.

·Art. 17 dotyczy odpowiednio do stosowania, z pewnymi modyfikacjami, postanowień umowy INTERBUS, w szczególności pięcioletniego okresu przejściowego dla istniejących regularnych i regularnych specjalnych drogowych przewozów pasażerskich na podstawie umów dwustronnych, a także do zawarcia, ratyfikacji lub zatwierdzenia protokołu, jego wejścia w życie, wypowiedzenia go i języków. Artykuł ten przewiduje również zmniejszenie liczby ratyfikacji protokołu wymaganych do jego wejścia w życie z czterech (zgodnie z umową INTERBUS) do trzech. Ponadto protokół powinien wejść w życie w stosunku do Umawiających się Stron, które go podpisały i zatwierdziły lub ratyfikowały, pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym trzy Umawiające się Strony, w tym Unia, złożyły swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.

·W art. 18 ustanawia się Komisję Mieszaną odpowiedzialną za zarządzanie protokołem odpowiednio zgodnie z art. 23 i 24 umowy INTERBUS.

·W art. 19 przewidziano procedurę, w przypadku gdy Umawiająca się Strona protokołu będąca państwem spoza Unii przystępuje do Unii Europejskiej.

·Art. 20 przewiduje dwuletni okres składania podpisów w odniesieniu do protokołu, począwszy od daty przyjęcia przez Radę niniejszej decyzji Rady, i stanowi, że mogą go zawrzeć, przystąpić do niego lub ratyfikować go wyłącznie Umawiające się Strony umowy INTERBUS.

·Art. 21 stanowi, że po wejściu w życie protokołu każda Umawiająca się Strona umowy INTERBUS może do niego przystąpić.

·W art. 22 określono, że załączniki do protokołu stanowią jego integralną część.

·Art. 23 stanowi, że protokół zastępuje protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów, który był otwarty do podpisu między dniem 16 lipca 2018 r. a dniem 16 kwietnia 2019 r.

·Załączniki 1 i 2 do protokołu odnoszą się do załączników 1 i 2 do umowy INTERBUS.

·Załącznik 3 zawiera wzór wniosku o zezwolenie na międzynarodowe regularne lub regularne specjalne przewozy drogowe pasażerów.

·Załącznik 4 zawiera wzór zezwolenia na międzynarodowe regularne lub regularne specjalne przewozy drogowe pasażerów.

2020/0257 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91, w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej 7 ,,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Decyzją Rady 2002/917/WE 8 Umowa w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami 9 (zwana dalej „umową INTERBUS”) została zawarta w imieniu Unii w dniu 3 października 2002 r. i weszła w życie w dniu 1 stycznia 2003 r. 10

(2)W dniu 16 lipca 2018 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2018/1195 11 w sprawie podpisania Protokołu dotyczącego regularnych i regularnych specjalnych przewozów.

(3)Protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów był otwarty do podpisu od dnia 16 lipca 2018 r. do dnia 16 kwietnia 2019 r. Unia podpisała go w dniu 11 kwietnia 2019 r. Żadna inna Umawiająca się Strona umowy INTERBUS nie podpisała tego protokołu przed upływem terminu na podpisanie. Spowodowało to, że wejście protokołu w życie stało się niemożliwe.

(4)W dniu 18 lutego 2020 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia rokowań na temat zmiany protokołu dotyczącego regularnych i regularnych specjalnych przewozów w celu dokonania pewnych zmian technicznych odnośnie do jego podpisania i wejścia w życie oraz w celu uwzględnienia zmiany nazwy jednej z Umawiających się Stron umowy INTERBUS.

(5)Rokowania zostały pomyślnie zakończone. Ustalono nowy termin podpisania protokołu wynoszący dwa lata. Co więcej, protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów został zmieniony tak, aby jego wejście w życie wymagało zatwierdzenia lub ratyfikacji przez mniejszą liczbę Umawiających się Stron, a także krótszego okresu oczekiwania po zatwierdzeniu lub ratyfikacji, niż określono w umowie INTERBUS. Ponadto w protokole uwzględniono zmianę nazwy byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii na „Republika Macedonii Północnej”.

(6)W celu zapewnienia jasności oraz ułatwienia szybkiego podpisania i wejścia w życie protokołu uznano za właściwe przygotowanie nowego, odpowiednio zmienionego protokołu dotyczącego regularnych i regularnych specjalnych przewozów, zastępującego protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów, który był otwarty do podpisu między dniem 16 lipca 2018 r. a dniem 16 kwietnia 2019 r.

(7)Protokół powinien ułatwić świadczenie przewozów regularnych i regularnych specjalnych między Umawiającymi się Stronami umowy INTERBUS, a tym samym przyczynić się do poprawy połączeń transportu pasażerskiego między nimi.

(8)W zakresie postanowień ogólnych, w szczególności działalności Komisji Mieszanej, oraz w celu ułatwienia stosowania protokołu, nowy protokół w dużej mierze odzwierciedla postanowienia zawarte w umowie INTERBUS.

(9)Aby nie opóźniać nadmiernie korzyści płynących z protokołu, w protokole przewidziano jego wejście w życie w odniesieniu do Umawiających się Stron, które go zatwierdziły lub ratyfikowały, gdy zostanie on zatwierdzony lub ratyfikowany przez co najmniej trzy Umawiające się Strony, w tym Unię.

(10)W związku z tym należy podpisać w imieniu Unii Europejskiej nowy protokół dotyczący regularnych i regularnych specjalnych przewozów, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami, zastępującego protokół do umowy INTERBUS, który był otwarty do podpisu między dniem 16 lipca 2018 r. a dniem 16 kwietnia 2019 r., z zastrzeżeniem zawarcia wspomnianej umowy 12 .

Artykuł 2

Sekretariat Generalny Rady ustanawia instrument pełnomocnictwa do podpisania protokołu dla osoby wskazanej (osób wskazanych) przez negocjatora protokołu.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 11.

(2)    Decyzja nr 1/2011 Komisji Mieszanej utworzonej w ramach Umowy INTERBUS o międzynarodowych okazjonalnych przewozach pasażerów autokarami i autobusami z dnia 11 listopada 2011 r. w sprawie przyjęcia regulaminu i dostosowania załącznika 1 do Umowy dotyczącego warunków mających zastosowanie do przewoźników drogowego transportu pasażerskiego, załącznika 2 do Umowy dotyczącego norm technicznych mających zastosowanie do autobusów i autokarów oraz wymagań dotyczących przepisów socjalnych, o których mowa w art. 8 Umowy (2012/25/UE) (Dz.U. L 8 z 12.1.2012, s. 38).

(3)    Decyzja Rady z dnia 5 grudnia 2014 r. (SGS14/15073).

(4)    Decyzja Rady (UE) 2018/1195 z dnia 16 lipca 2018 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 214 z 23.8.2018, s. 3).

(5)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 51).

(6)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/2009 z dnia 21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu do międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 88).

(7)    [WSTAWIĆ ODNIESIENIE]

(8)    Decyzja Rady 2002/917/WE z dnia 3 października 2002 r. w sprawie zawarcia Umowy Interbus w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 11).

(9)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 13.

(10)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 44.

(11)    Decyzja Rady (UE) 2018/1195 z dnia 16 lipca 2018 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 214 z 23.8.2018, s. 3).

(12)    Tekst protokołu zostanie opublikowany wraz z decyzją w sprawie jej zawarcia.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.9.2020

COM(2020) 566 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego DECYZJI RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami

PROTOKÓŁ

DO UMOWY W SPRAWIE MIĘDZYNARODOWYCH OKAZJONALNYCH PRZEWOZÓW PASAŻERÓW AUTOKARAMI I AUTOBUSAMI (UMOWA INTERBUS) DOTYCZĄCY

MIĘDZYNARODOWYCH REGULARNYCH I REGULARNYCH SPECJALNYCH PRZEWOZÓW PASAŻERÓW AUTOKARAMI I AUTOBUSAMI

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

mając na uwadze dążenie do dalszego rozwijania i propagowania międzynarodowego transportu pasażerów w Europie oraz ułatwienia jego organizacji i funkcjonowania,

uwzględniając rosnące znaczenie turystyki i pragnienie dalszego wspierania wymiany kulturalnej między Umawiającymi się Stronami niniejszego protokołu,

uwzględniając Umowę w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami („umowa INTERBUS”) 1 , wraz z późniejszymi zmianami, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2003 r. 2 ,

mając na uwadze pragnienie rozszerzenia zakresu usług transportowych określonych w umowie INTERBUS, tak by obejmował on pod pewnymi warunkami również przewozy regularne i regularne specjalne,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zakres umowy INTERBUS należy rozszerzyć, wprowadzając postanowienia określające procedury dotyczące przewozów regularnych i regularnych specjalnych wymagających zezwolenia.

(2)Niniejszy protokół, który zawiera takie postanowienia, powinien być otwarty na przystąpienie Umawiających się Stron umowy INTERBUS.

(3)Do celów innych niż porozumienia w ramach partnerstw, na chwilę obecną liberalizacja przewozów regularnych i regularnych specjalnych wymagających zezwolenia powinna mieć zastosowanie jedynie do przewozów z miejscem rozpoczęcia lub zakończenia w państwie będącym Umawiającą się Stroną, w którym przewoźnik transportu drogowego ma swoją siedzibę i w którym zarejestrowane są jego pojazdy.

(4)Z zakresu należy wyłączyć możliwość wykonywania przewozów regularnych lub regularnych specjalnych z miejscem rozpoczęcia i zakończenia przewozu na terytorium tej samej Umawiającej się Strony przez przewoźników mających siedzibę na terytorium innej Umawiającej się Strony, niemniej jednak należy dopuścić zabieranie lub wysadzanie pasażerów przez takich przewoźników we wcześniej określonych miejscach zatrzymania (przystankach) w ramach danego przewozu, o ile nie przewożą oni pasażerów między dwoma przystankami w obrębie terytorium jednej Umawiającej się Strony, która nie jest Umawiającą się Stroną będącą państwem ich siedziby.

(5)Zasadę niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową lub miejsce siedziby przewoźnika bądź miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu autobusem i autokarem czy też świadczoną usługę przewozu należy traktować jako jedną z podstawowych zasad świadczenia usług w międzynarodowym drogowym transporcie pasażerskim.

(6)Należy ustanowić jednolite wzory formularza wniosku i zezwolenia dla międzynarodowych przewozów regularnych i regularnych specjalnych, aby ułatwić i uprościć procedury. Aby zapobiec rozbieżnym interpretacjom, należy określić dokumenty wymagane jako dokumenty kontrolne i przechowywane w pojeździe oraz okazywane na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych zgodnie z niniejszym protokołem.

(7)Zezwolenie na międzynarodowe regularne i regularne specjalne przewozy drogowe pasażerów, które zostało zatwierdzone zgodnie z procedurą udzielania zezwolenia przez właściwe organy wszystkich odpowiednich Umawiających się Stron lub państw członkowskich Unii Europejskiej, w których ma miejsce rozpoczęcie i zakończenie przewozu i tych, przez które przebiega trasa przewozu, i udzielone przez organ wydający zezwolenie w miejscu rozpoczęcia lub zakończenia przewozu, powinno dawać wnioskującemu przewoźnikowi mającemu siedzibę w Umawiającej się Stronie, w której ma miejsce rozpoczęcie lub zakończenie przewozu, lub przewoźnikowi mającemu siedzibę w Umawiającej się Stronie, w której ma miejsce rozpoczęcie lub zakończenie przewozu, upoważnionemu do tego celu przez pozostałych przewoźników lub w przypadku partnerstwa lub grup, prawo do wykonywania przewozu między miejscem rozpoczęcia a miejscem zakończenia danej trasy przewozu. Zezwolenie to powinno stanowić jedyne zezwolenie niezbędne do wykonywania tego przewozu. Nie powinno się wymagać osobnego zezwolenia na przejazd przez terytorium Umawiających się Stron bądź państw członkowskich Unii Europejskiej lub przekroczenie ich granicy w trakcie wykonywania przewozu, niezależnie od tego, czy pasażerowie są zabierani lub wysadzani na terytorium Umawiającej się Strony lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przez które przebiega trasa danego przewozu.

(8)Pod pewnymi warunkami Umawiająca się Strona lub państwo członkowskie Unii Europejskiej powinno mieć możliwość postanowienia, bez dyskryminacji, że międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne z miejscem rozpoczęcia lub zakończenia przewozu na terytorium tego państwa będą podlegały porozumieniom w ramach partnerstw między przewoźnikami z miejsca rozpoczęcia i zakończenia danego przewozu. Przewoźnicy mający siedzibę w państwach będących Umawiającymi się Stronami lub państwach członkowskich Unii Europejskiej, przez których terytorium przebiega trasa przewozu i w którym pasażerowie są zabierani lub wysadzani, powinni mieć prawo do przystąpienia do takich partnerstw.

(9)Należy ustanowić Komisję Mieszaną zarządzającą niniejszym protokołem w celu zapewnienia właściwego i jednolitego egzekwowania postanowień oraz dostosowywania załączników w celu odzwierciedlenia postępu pod względem technicznym i prawnym.

(10)Niezbędne jest stosowanie przez Umawiające się Strony jednolitych środków socjalnych dotyczących pracy załóg autobusów i autokarów uczestniczących w międzynarodowym transporcie drogowym, zgodnie z postanowieniami zapisanymi w umowie INTERBUS, do których odniesienia należy zawrzeć w niniejszym protokole.

(11)Warunki, na których wykonywane są przewozy regularne i regularne specjalne, powinny być regulowane postanowieniami zapisanymi w umowie INTERBUS, do których odniesienia należy zawrzeć w niniejszym protokole, z zastrzeżeniem postanowień szczególnych, określonych w załączniku 1 do niniejszego protokołu.

(12)Ujednolicenie warunków technicznych mających zastosowanie do autobusów i autokarów wykorzystywanych do wykonywania przewozów międzynarodowych między Umawiającymi się Stronami powinno być regulowane postanowieniami zapisanymi w umowie INTERBUS, do których odniesienia należy zawrzeć w niniejszym protokole, jak określono w załączniku 2 do niniejszego protokołu,

PODJĘŁY DECYZJĘ o ustanowieniu jednolitych zasad wykonywania międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami oraz

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

SEKCJA I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

1.    Niniejszy Protokół ma zastosowanie:

a)    do międzynarodowych drogowych przewozów pasażerów, bez względu na ich przynależność państwową, w ramach regularnych i regularnych specjalnych przewozów autokarami i autobusami:

(i)    między terytoriami dwóch Umawiających się Stron oraz – w razie potrzeby w trakcie takich przewozów – przez terytorium innej Umawiającej się Strony lub przez terytorium państwa niebędącego Umawiającą się Stroną;

(ii)    realizowanych przez przewoźnika lub przewoźników wykonujących transport zarobkowy, mających siedzibę w Umawiającej się Stronie, w której ma miejsce rozpoczęcie i zakończenie przewozu, a w przypadku partnerstwa – również przez przewoźnika lub przewoźników mających siedzibę w Umawiających się Stronach lub państwach członkowskich Unii Europejskiej, przez które przebiega trasa przewozu i w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani, jeżeli tak one postanowią, zgodnie z prawem właściwym, i posiadających licencję na wykonywanie przewozu pasażerów w ramach międzynarodowych przewozów regularnych i regularnych specjalnych autokarami i autobusami;

(iii)    wykonywanych z wykorzystaniem autobusów i autokarów zarejestrowanych w Umawiającej się Stronie, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

b)    do przejazdów pustych autobusów i autokarów, powiązanych z takimi przewozami.

2.    Żadne z postanowień niniejszego protokołu nie może być interpretowane jako dające możliwość wykonywania przewozów regularnych lub regularnych specjalnych z miejscem rozpoczęcia i zakończenia na terytorium tej samej Umawiającej się Strony przez przewoźników mających siedzibę w innej Umawiającej się Stronie (kabotaż).

3.    Zgodnie z ust. 1 i z zastrzeżeniem ust. 2, w przypadku gdy dany przewóz jest częścią przewozu do miejsca na terytorium, na którym przewoźnik ma swoją siedzibę, lub z takiego miejsca, pasażerowie mogą być zabierani lub wysadzani na terytorium jakiejkolwiek Umawiającej się Strony, przez którą przebiega trasa przewozu, zezwalającej na zatrzymanie się na jej terytorium.

4.    Niniejszy protokół nie ma zastosowania do:

a)wykorzystywania autobusów i autokarów zaprojektowanych do przewozu pasażerów w komercyjnym transporcie rzeczy;

b)przewozów na potrzeby własne.

Artykuł 2

Niedyskryminacja

Umawiające się Strony zapewniają stosowanie do niniejszego protokołu zasady niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową lub miejsce prowadzenia działalności przewoźnika oraz miejsca rozpoczęcia lub zakończenia przejazdu autokarem lub autobusem i wykonywanego przewozu.

Artykuł 3

Definicje

1.    Do celów niniejszego protokołu stosuje się definicje zawarte w art. 3 umowy INTERBUS.

2.    Nie naruszając postanowień ust. 1, do celów niniejszego protokołu stosuje się następujące dodatkowe definicje:

a)„umowa INTERBUS” oznacza Umowę w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami 3 , która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2003 r. 4 , wraz z późniejszymi zmianami;

b)„partnerstwo” oznacza umowę lub porozumienie umowne dowolnego rodzaju, zgodnie z którymi ich strony, zwane partnerami, zobowiązują się do współpracy w zakresie przewozów, które mają być wykonywane;

c)„jednostka stowarzyszona” oznacza jednostkę, w której inna jednostka lub jednostki (jednostka lub jednostki dominujące) posiadają udział kapitałowy i na której politykę operacyjną i finansową ta inna jednostka lub te inne jednostki wywierają znaczący wpływ;

d)„grupa” oznacza dowolne z poniższych:

(i)    jednostkę lub jednostki stowarzyszone oraz ich jednostkę lub jednostki dominujące;

(ii)    jednostkę lub jednostki stowarzyszone mające tę samą jednostkę dominującą lub te same jednostki dominujące.

SEKCJA II

WARUNKI MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZEWOŹNIKÓW DROGOWEGO TRANSPORTU PASAŻERSKIEGO

Artykuł 4

Umawiające się Strony stosują przepisy, o których mowa w załączniku 1.

SEKCJA III

WARUNKI TECHNICZNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO POJAZDÓW

Artykuł 5

Autobusy i autokary wykorzystywane do wykonywania międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych objętych zakresem niniejszego protokołu muszą spełniać normy techniczne, o których mowa w załączniku 2.

SEKCJA IV

DOSTĘP DO RYNKU

Artykuł 6

Międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne wymagające zezwolenia

1.    Przewozy regularne muszą być powszechnie dostępne, z zastrzeżeniem, w stosownych przypadkach, obowiązku rezerwacji.

2.    Wykonywanie przewozów regularnych i regularnych specjalnych wymaga uzyskania zezwolenia zgodnie z sekcją VI.

3.    Na regularny charakter przewozu nie mają wpływu żadne zmiany warunków świadczenia usługi przewozu.

4.    Organizacja przewozów równoległych lub tymczasowych skierowanych do tych samych osób co istniejące przewozy regularne, nieobsługiwanie niektórych przystanków oraz obsługiwanie dodatkowych przystanków w ramach istniejących przewozów regularnych podlegają takim samym zasadom, jakie stosuje się do istniejących przewozów regularnych.

5.    Zgodnie ze stosownymi przepisami w zakresie konkurencji Umawiająca się Strona lub państwo członkowskie Unii Europejskiej może zdecydować, indywidualnie dla każdego przypadku i bez dyskryminacji, że międzynarodowe regularne i regularne specjalne drogowe przewozy pasażerskie z miejscem rozpoczęcia lub zakończenia przewozu na jej/jego terytorium podlegają porozumieniom w ramach partnerstw między przewoźnikami mającymi siedzibę w Umawiającej się Stronie lub państwie członkowskim Unii Europejskiej, gdzie ma miejsce rozpoczęcie i zakończenie danego przewozu.

Przewoźnicy mający siedzibę w Umawiających się Stronach i państwach członkowskich Unii Europejskiej, przez które przebiega trasa przewozu i w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani, powinni mieć prawo do przystąpienia do takich partnerstw, jeżeli tak postanowią.

Zainteresowane Umawiające się Strony i państwa członkowskie Unii Europejskiej informują Komisję Mieszaną powołaną na mocy art. 18 niniejszego protokołu o każdej takiej decyzji, przekazując także jej uzasadnienie.

6.    Zgodnie ze stosownymi przepisami w zakresie konkurencji przewoźnicy mogą dobrowolnie tworzyć partnerstwa w celu wykonywania przewozów regularnych i regularnych specjalnych. Następujący przewoźnicy mogą uczestniczyć w tych partnerstwach:

a)    przewoźnicy mający siedzibę w Umawiających się Stronach lub państwie członkowskim Unii Europejskiej, w których ma miejsce rozpoczęcie lub zakończenie przewozu;

b)    przewoźnicy mający siedzibę w Umawiających się Stronach i państwach członkowskich Unii Europejskiej, przez które przebiega trasa przewozu i w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani.

SEKCJA V

POSTANOWIENIA SOCJALNE, CELNE I PODATKOWE

Artykuł 7

Sekcja V (zawierająca postanowienia socjalne) i sekcja VI (zawierająca postanowienia celne i podatkowe) umowy INTERBUS mają zastosowanie do niniejszego protokołu.

SEKCJA VI

ZEZWOLENIE NA MIĘDZYNARODOWE PRZEWOZY REGULARNE
I REGULARNE SPECJALNE

Artykuł 8

Charakter zezwolenia

1.    Zezwolenia na międzynarodowe regularne i regularne specjalne przewozy pasażerskie wydaje właściwy organ Umawiającej się Strony, na której terytorium przewoźnik ma swoją siedzibę (zwany dalej „organem wydającym zezwolenie”).

2.    W przypadku przewoźnika mającego siedzibę w Unii Europejskiej organem wydającym zezwolenie jest właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu.

3.    W przypadku grupy przewoźników zamierzających wykonywać międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne oraz w przypadku partnerstwa między przedsiębiorstwami (przewoźnikami) z co najmniej dwóch Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani i wysadzani, organem wydającym zezwolenie jest właściwy organ, do którego skierowano wniosek zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit drugi.

4.    Zezwolenia są wydawane na rzecz określonego przewoźnika i nie mogą być przenoszone. Przewoźnik, który otrzymał zezwolenie, może jednak, za zgodą organu wydającego zezwolenie, wykonywać przewozy przy pomocy podwykonawcy, jeżeli taka możliwość jest zgodna z prawem Umawiającej się Strony. W takim przypadku w zezwoleniu podaje się nazwę i rolę podwykonawcy. Podwykonawca musi spełniać warunki, o którym mowa w art. 1, 4, 5 oraz – w zakresie postanowień socjalnych – art. 7, jak również w załącznikach 1 i 2.

W przypadku grupy przewoźników, którzy zamierzają wykonywać międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne, zezwolenie wydaje się na rzecz wszystkich jednostek grupy i wymienia w nim nazwy wszystkich przewoźników. Zezwolenie takie wydaje się jednostce, którą pozostali przewoźnicy upoważnili do tego celu i która o nie wystąpiła, a pozostałym jednostkom przekazuje się uwierzytelnione odpisy.

W przypadku partnerstwa każdemu przedsiębiorstwu partnerskiemu wydaje się oryginał zezwolenia, podając w nim nazwę każdego przedsiębiorstwa.

W przypadku gdy międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne są wykonywane przez grupę albo partnerstwo, o których mowa w akapitach drugim i trzecim, decyzja w sprawie faktycznego podziału obsługi ruchu między uczestniczących przewoźników pozostaje w gestii samych przewoźników.

5.    Okres ważności zezwolenia nie może przekraczać pięciu lat. Okres ten może zostać skrócony na żądanie wnioskodawcy albo za wzajemną zgodą właściwych organów Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani.

6.    W zezwoleniach określa się:

a)rodzaj przewozu;

b)trasę przewozu, w szczególności miejsce początkowe przewozu i miejsce docelowe;

c)okres ważności zezwolenia;

d)przystanki oraz rozkład jazdy.

7.    Zezwolenia muszą być zgodne ze wzorem przedstawionym w załączniku 4.

8.    Z zastrzeżeniem art. 1 ust. 2, zezwolenie upoważnia jego posiadacza (posiadaczy) do wykonywania międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych na terytoriach wszystkich Umawiających się Stron, przez które przebiegają trasy przewozu.

9.    Przewoźnik wykonujący przewozy regularne lub regularne specjalne może wykorzystać dodatkowe pojazdy w celu sprostania sytuacjom tymczasowym i wyjątkowym. Takie dodatkowe pojazdy mogą być wykorzystywane wyłącznie na takich samych warunkach, jak określono w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 6.

W takim przypadku przewoźnik zapewnia, by – oprócz dokumentów, o których mowa w art. 15 – w pojeździe był przechowywany i okazywany na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych odpis umowy między przewoźnikiem wykonującym dany międzynarodowy przewóz regularny lub regularny specjalny a przedsiębiorstwem, które dostarczyło dodatkowe pojazdy, lub równoważny dokument.

Artykuł 9

Składanie wniosku o zezwolenie 
na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne

1.    Wnioski o zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne przewoźnik składa swojemu właściwemu organowi wydającemu zezwolenie.

W odniesieniu do każdego przewozu składa się tylko jeden wniosek. W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 3, wnioski składa przewoźnik upoważniony do tego celu przez pozostałych przewoźników.

Wniosek kieruje się do organu wydającego zezwolenie Umawiającej się Strony, w której przewoźnik składający wniosek ma siedzibę.

2.    Wnioski o zezwolenie składa się w formie opartej na wzorze przedstawionym w załączniku 3.

3.    Osoby ubiegające się o zezwolenie przedkładają wszelkie informacje dodatkowe, jakie uznają za istotne lub jakich zażąda organ wydający zezwolenie, w szczególności dokumenty wymienione w załączniku 3.

Artykuł 10

Procedura udzielania zezwolenia

1.    Zezwolenia wydaje się za zgodą właściwych organów wszystkich Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani. Organ wydający zezwolenie przekazuje takim właściwym organom, jak również właściwym organom Umawiających się Stron, przez których terytoria przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani, kopię wniosku, wraz z kopiami wszelkich innych istotnych dokumentów, i jego ocenę.

W odniesieniu do Unii Europejskiej właściwe organy, o których mowa w akapicie pierwszym, to organy państw członkowskich, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani oraz przez które przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani.

2.    Właściwe organy Umawiających się Stron, do których zwrócono się o wydanie zgody, w terminie czterech miesięcy powiadamiają organ wydający zezwolenie o swojej decyzji w sprawie wniosku o zezwolenie. Bieg tego terminu rozpoczyna się w dniu otrzymania wniosku o wydanie zgody, będącym dniem widniejącym na potwierdzeniu odbioru. Jeżeli decyzja otrzymana od właściwych organów Umawiającej się Strony, do których zwrócono się o wydanie zgody, jest negatywna, musi ona zawierać należyte uzasadnienie. Jeżeli organ wydający zezwolenie nie otrzyma odpowiedzi w terminie czterech miesięcy, uznaje się, że właściwe organy, do których się zwrócono, wyrażają zgodę, i organ wydający może udzielić zezwolenia.

Właściwe organy Umawiających się Stron, przez których terytoria przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani, mogą przekazać organowi wydającemu zezwolenie swoje uwagi w terminie określonym w akapicie pierwszym.

3.    Organ wydający zezwolenie podejmuje decyzję w sprawie wniosku nie później niż sześć miesięcy od dnia złożenia wniosku przez przewoźnika 5 .

4.    Zezwolenia udziela się, chyba że:

a)wnioskodawca nie jest w stanie wykonywać przewozów będących przedmiotem wniosku, korzystając z pojazdów będących bezpośrednio w jego dyspozycji;

b)wnioskodawca nie zastosował się do krajowych lub międzynarodowych przepisów w zakresie transportu drogowego, a w szczególności nie spełnił warunków i wymogów dotyczących zezwoleń na wykonywanie międzynarodowych drogowych przewozów pasażerskich, lub dopuścił się poważnego naruszenia przepisów Umawiającej się Strony dotyczących transportu drogowego, w szczególności przepisów mających zastosowanie do pojazdów, czasu prowadzenia pojazdu oraz okresów odpoczynku kierowców;

c)w przypadku wniosku o przedłużenie ważności zezwolenia, nie zostały spełnione warunki zezwolenia;

d)Umawiająca się Strona zdecyduje na podstawie szczegółowej analizy, że dane przewozy miałyby poważny negatywny wpływ na rentowność porównywalnych usług przewozowych świadczonych w ramach jednej lub większej liczby umów o usługi publiczne zgodnie z prawem Umawiającej się Strony na danych bezpośrednich odcinkach. W takim przypadku Umawiająca się Strona określa kryteria o niedyskryminującym charakterze w celu stwierdzenia, czy przewozy, których dotyczy wniosek, miałyby poważny negatywny wpływ na rentowność wspomnianej wyżej porównywalnej usługi przewozowej, i informuje o nich pozostałe Umawiające się Strony, o których mowa w art. 10 ust. 1;

e)Umawiająca się Strona uzna na podstawie szczegółowej analizy, że głównym celem danych przewozów nie jest przewóz pasażerów między przystankami znajdującymi się w różnych Umawiających się Stronach.

W przypadku gdy istniejąca usługa międzynarodowych przewozów autokarami i autobusami ma poważny negatywny wpływ na rentowność porównywalnej usługi przewozowej świadczonej w ramach jednej lub większej liczby umów o usługi publiczne zgodnie z prawem Umawiającej się Strony na danych bezpośrednich odcinkach, z wyjątkowych przyczyn, których nie można było przewidzieć w chwili udzielania zezwolenia, Umawiająca się Strona może, za zgodą pozostałych Umawiających się Stron, o których mowa w art. 10 ust. 1, zawiesić lub cofnąć zezwolenie na świadczenie danej usługi międzynarodowych przewozów autokarami i autobusami, po powiadomieniu o tym przewoźnika z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem.

Fakt, że przewoźnik oferuje ceny niższe niż ceny oferowane przez innych przewoźników drogowych, lub fakt, że dane połączenie jest już obsługiwane przez innych przewoźników drogowych, nie stanowią same w sobie uzasadnienia dla odrzucenia wniosku.

5.    Organ wydający zezwolenie oraz właściwe organy wszystkich Umawiających się Stron zaangażowanych w procedurę służącą osiągnięciu zgody przewidzianej w ust. 1 mogą odmownie rozpatrzyć wniosek jedynie z powodów przewidzianych w niniejszym protokole.

6.    Po zakończeniu procedury określonej w ust. 1–5 organ wydający zezwolenie udziela zezwolenia lub informuje formalnie o odmownym rozpatrzeniu wniosku.

Decyzje o odrzuceniu wniosku muszą zawierać uzasadnienie. Umawiające się Strony zapewniają, by przedsiębiorstwa transportowe miały możliwość odwołania się, w przypadku gdy ich wniosek został odrzucony.

Organ wydający zezwolenie informuje wszystkie właściwe organy, o których mowa w ust. 1, o swojej decyzji, oraz przesyła im kopię każdego zezwolenia.

Artykuł 11

Przedłużenie ważności zezwolenia i wprowadzanie w nim zmian

1.    Art. 10 ma zastosowanie, odpowiednio, do wniosków o przedłużenie ważności zezwolenia lub do wniosków o zmianę warunków, na jakich muszą być wykonywane przewozy wymagające zezwolenia.

2.    W przypadku nieznacznych zmian w warunkach wykonywania przewozów, w szczególności w postaci dostosowania częstotliwości przewozów, wysokości opłat lub rozkładów jazdy, organ wydający zezwolenie obowiązany jest jedynie do przekazania pozostałym zainteresowanym Umawiającym się Stronom informacji o takich zmianach. Nie uznaje się za nieznaczne zmian w rozkładzie jazdy lub w częstotliwości przewozów, które mają wpływ na harmonogram kontroli na granicach między Umawiającymi się Stronami lub na granicach z państwami trzecimi.

3.    Zainteresowane Umawiające się Strony mogą uzgodnić, że organ wydający zezwolenie sam podejmuje decyzje w sprawie zmian warunków, na jakich wykonywane są przewozy.

Artykuł 12

Wygaśnięcie zezwolenia

1.    Zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne wygasa wraz z końcem okresu jego ważności lub w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym organ wydający zezwolenie otrzymał od posiadacza zezwolenia oświadczenie o zamiarze wycofania się z wykonywania danych przewozów. Takie oświadczenie musi zawierać należyte uzasadnienie.

2.    W przypadku gdy zapotrzebowanie na dane przewozy przestało istnieć, przewidziany w ust. 1 okres od otrzymania oświadczenia wynosi miesiąc.

3.    Organ wydający zezwolenie informuje właściwe organy pozostałych zainteresowanych Umawiających się Stron o wygaśnięciu zezwolenia.

4.    O swoim wycofaniu się z wykonywania danych przewozów posiadacz zezwolenia powiadamia użytkowników korzystających z tych przewozów z miesięcznym wyprzedzeniem za pomocą odpowiedniego ogłoszenia.

Artykuł 13

Obowiązki przewoźników

1.    Z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej przewoźnik wykonujący międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne rozpoczyna niezwłocznie ich wykonywanie i, do czasu wygaśnięcia zezwolenia, podejmuje wszelkie działania w celu zagwarantowania usługi transportowej spełniającej normy ciągłości, regularności i zdolności przewozowych oraz warunki określone w art. 8 ust. 6.

2.    Przewoźnik podaje do wiadomości trasę przewozu, przystanki, rozkład jazdy, wysokości opłat oraz warunki przewozu w sposób zapewniający wszystkim użytkownikom łatwy dostęp do tych informacji.

3.    Zainteresowane Umawiające się Strony muszą mieć możliwość dokonywania – za wspólnym porozumieniem i w porozumieniu z posiadaczem zezwolenia – zmian w warunkach prowadzenia działalności regulujących międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne.

SEKCJA VII

POSTANOWIENIA SŁUŻĄCE ZAPEWNIENIU ZGODNOŚCI Z NINIEJSZYM PROTOKOŁEM

Artykuł 14

Właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają, by przewoźnicy stosowali się do postanowień niniejszego protokołu.

Artykuł 15

1.    Nie naruszając postanowień art. 8 ust. 9, zezwolenie lub uwierzytelniony odpis zezwolenia na wykonywanie międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych oraz licencję przewoźnika na międzynarodowe drogowe przewozy pasażerskie przewidzianą zgodnie z przepisami prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej albo uwierzytelniony odpis takiej licencji przechowuje się w autokarze lub autobusie i okazuje na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych.

2.    Nie naruszając postanowień ust. 1 oraz art. 8 ust. 9, w przypadku przewozów regularnych specjalnych umowa między organizatorem a przewoźnikiem lub jej odpis, jak również dokument poświadczający, że pasażerowie stanowią specjalną kategorię, z wyłączeniem innych pasażerów, do celów przewozów regularnych specjalnych, służą także jako dokumenty kontrolne i muszą być przechowywane w pojeździe oraz okazywane na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych.

SEKCJA VIII

POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Okres obowiązywania protokołu – Ocena funkcjonowania protokołu

1.    Niniejszy protokół zawiera się na okres pięciu lat, poczynając od dnia jego wejścia w życie.

2.    Okres obowiązywania protokołu ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy pięciu lat w odniesieniu do tych Umawiających się Stron, które nie wyrażą woli nieprzedłużania go. W przeciwnym przypadku zainteresowana Umawiająca się Strona powiadamia depozytariusza o swoim zamiarze zgodnie z art. 31 umowy INTERBUS.

3.    Przed końcem każdego okresu pięciu lat Komisja Mieszana, o której mowa w art. 18 niniejszego protokołu, dokonuje oceny funkcjonowania niniejszego protokołu, najlepiej wraz z oceną samej umowy INTERBUS.

Artykuł 17

Umowy dwustronne, ratyfikacja lub zatwierdzenie, depozytariusz protokołu, 
wejście w życie protokołu, wypowiedzenie i języki

1.    Postanowienia art. 25, 27, 28, 31 i 34 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio do niniejszego protokołu, z zastrzeżeniem następujących modyfikacji:

a)liczebniki „cztery” i „czwartego”, występujące w art. 28 ust. 1 Umowy INTERBUS, zastępuje się odpowiednio liczebnikami „trzy” i „trzeciego”;

b)niniejszy protokół wchodzi w życie w stosunku do Umawiających się Stron, które go podpisały oraz zatwierdziły lub ratyfikowały, pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym trzy Umawiające się Strony, w tym Unia, złożyły swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.

2.    Postanowienia niniejszego protokołu zastępują odpowiednie postanowienia umów zawartych między Umawiającymi się Stronami oraz między Umawiającymi się Stronami a państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

Niezależnie od postanowień art. 25 umowy INTERBUS odpowiednie postanowienia obowiązujących umów między Umawiającymi się Stronami oraz między Umawiającymi się Stronami a państwami członkowskimi Unii Europejskiej mogą zostać utrzymane w mocy przez okres pięciu lat, o którym mowa w art. 8 ust. 5, liczony od daty wejścia w życie niniejszego protokołu w odniesieniu do zainteresowanych Umawiających się Stron.

Artykuł 18

Komisja Mieszana

1.    W celu ułatwienia zarządzania niniejszym protokołem niniejszym powołuje się Komisję Mieszaną. W skład Komisji Mieszanej wchodzą przedstawiciele Umawiających się Stron.

2.    Postanowienia art. 23 i 24 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio.

Artykuł 19

Przystąpienie Umawiającej się Strony spoza Unii do Unii Europejskiej

1.    Komisję Mieszaną, o której mowa w art. 18, informuje się o każdym wniosku o członkostwo w Unii Europejskiej złożonym przez Umawiającą się Stronę lub dowolne państwo trzecie.

2.    Unia Europejska powiadamia Umawiające się Strony o przystąpieniu którejkolwiek z Umawiających się Stron do Unii.

3.    Umawiająca się Strona niniejszego protokołu, która przystąpiła do Unii Europejskiej, traktowana jest od dnia takiego przystąpienia jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, a nie jako odrębna Umawiająca się Strona niniejszego protokołu.

4.    Umawiające się Strony badają w ramach Komisji Mieszanej wpływ takiego przystąpienia na niniejszy protokół. Komisja Mieszana podejmuje decyzje w sprawie wszelkich niezbędnych dostosowań lub środków przejściowych w tym względzie.

Artykuł 20

Podpisanie

1.    Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisania w Brukseli od dnia w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej, który będzie depozytariuszem protokołu, przez okres dwóch lat, począwszy od daty przyjęcia decyzji Rady Unii Europejskiej w sprawie podpisania niniejszego protokołu przez Unię Europejską. Depozytariusz powiadamia o tej dacie wszystkie Umawiające się Strony we właściwym czasie.

2.    Jedynie Umawiające się Strony umowy INTERBUS mogą podpisać niniejszy protokół, przystąpić do niego lub go ratyfikować. Instrumenty podpisania, przystąpienia lub ratyfikacji zostaną złożone u depozytariusza, który powiadamia o tym pozostałe Umawiające się Strony.

Artykuł 21

Przystąpienie

Po wejściu w życie niniejszego protokołu każda Umawiająca się Strona umowy INTERBUS może również przystąpić do niniejszego protokołu.

Postanowienia art. 30 ust. 3 i 4 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio.

Artykuł 22

Załączniki

Załączniki do niniejszego protokołu stanowią jego integralną część.

Artykuł 23

Zastąpienie poprzedniego protokołu

Niniejszy protokół zastępuje Protokół do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczący międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami, który otwarty do podpisu między dniem 16 lipca 2018 r. a dniem 16 kwietnia 2019 r. Poprzedni protokół nie ma już żadnej wartości prawnej.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W DOWÓD CZEGO niżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Republiki Albanii

W imieniu Bośni i Hercegowiny

W imieniu Republiki Mołdawii

W imieniu Czarnogóry

W imieniu Republiki Macedonii Północnej

W imieniu Republiki Turcji

W imieniu Ukrainy

ZAŁĄCZNIK 1

Warunki mające zastosowanie do przewoźników drogowego transportu pasażerskiego

Załącznik 1 do umowy INTERBUS ma zastosowanie do niniejszego protokołu, z następującymi zastrzeżeniami:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 51), ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (UE) nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U. L 158 z 10.6.2013, s. 1) ma zastosowanie do niniejszego protokołu z wyłączeniem art. 16 ust. 5–7, a także art. 18–21, art. 23 i art. 25–28. Prawa i obowiązki państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio do Umawiających się Stron.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 1) ma zastosowanie do niniejszego protokołu z wyłączeniem art. 3 lit. a) i b), art. 12 ostatnie dwa zdania, art. 18, art. 28 ust. 2, art. 29 i 30, art. 31 ostatnie zdanie oraz art. 32. Prawa i obowiązki państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio do Umawiających się Stron.

________________

ZAŁĄCZNIK 2

Normy techniczne mające zastosowanie do autobusów i autokarów

Załącznik 2 do umowy INTERBUS ma zastosowanie do niniejszego protokołu.

________________

ZAŁĄCZNIK 3

Wzór wniosku o zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne

(Papier biały – DIN A4)

FORMULARZ WNIOSKU O ZEZWOLENIE LUB PRZEDŁUŻENIE WAŻNOŚCI ZEZWOLENIA NA WYKONYWANIE MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZÓW REGULARNYCH LUB MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZÓW REGULARNYCH SPECJALNYCH( 6 )

O rozpoczęcie przewozów regularnych        □

O rozpoczęcie przewozów regularnych specjalnych    □

O przedłużenie zezwolenia na przewozy        □

O zmianę warunków zezwolenia na przewozy    □

wykonywanych/wykonywane autokarami i autobusami między Umawiającymi się Stronami zgodnie z Protokołem do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącym międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami.

………………………………………………………………………………………………………........

(Organ wydający zezwolenie)

1.Nazwisko i imię lub nazwa handlowa wnioskującego przewoźnika; w przypadku wniosku złożonego przez grupę przewoźników lub przez partnerstwo, nazwa przewoźnika upoważnionego przez pozostałych przewoźników do złożenia wniosku:

………………………………………………………………………………………………………........

………………………………………………………………………………………………………........

2.Przewozy, które mają być wykonywane (1)

przez przewoźnika □ przez grupę przewoźników □ przez partnerstwo □ przez podwykonawcę □

3.Nazwy i adresy przewoźnika lub, w przypadku grupy przewoźników lub partnerstwa, nazwy wszystkich przewoźników grupy lub partnerstwa; dodatkowo należy wskazać ewentualnych podwykonawców, podając ich nazwy ( 7 )

3.1.…………………………………………………..………. tel. ………………….…….…

3.2.……………………………………………………..….… tel. ………………….……….

3.3.………………………………………………………....... tel. ………………….....….…

3.4.…………………………………………………………... tel. ……………………......…

(Druga strona wniosku o zezwolenie lub przedłużenie ważności zezwolenia)

4.W przypadku przewozów regularnych specjalnych:

4.1.Kategoria pasażerów: ( 8 ) pracownicy □ uczniowie/studenci □ inni □

5.Okres obowiązywania wnioskowanego zezwolenia lub data zakończenia wykonywania przewozów:

………………………………………………………………………………………………….........

6.Główna trasa przewozu (podkreślić miejsca, z których pasażerowie są zabierani i na których są wysadzani, i podać pełne adresy tych miejsc): ( 9 )

……………………………………………………………………………………………...……….........

…..………………………………………………………………………………………………...............

…………………………………………………………………………………………………….............

7.Okres wykonywania przewozów: …………………………………………………………………….…….

…………………………………………………………………………………………………..………....

…………………………………………………………………………………………………..………....

8.Częstotliwość (codziennie, raz w tygodniu itp.): ………………………………………………………...…….

9.Opłaty za przewóz ……………………………………… Podano w załączniku.

10.Należy załączyć harmonogram kursów kierowców, aby umożliwić weryfikację zgodności z międzynarodowymi przepisami dotyczącymi czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku.

11.Liczba wnioskowanych zezwoleń lub uwierzytelnionych odpisów zezwoleń: ( 10 )

…………………………………………………………………………………………………….........

12.Dodatkowe informacje:

………………………………………………………………………………………………........…….

(Miejscowość i data)    (Podpis wnioskodawcy)

………………………………………………………………………………………………………….

Zwraca się uwagę wnioskodawcy na fakt, że – ze względu na obowiązek przechowywania zezwolenia lub uwierzytelnionego odpisu zezwolenia w pojeździe – liczba zezwoleń lub ich uwierzytelnionych odpisów, wydanych przez organ wydający zezwolenie, które wnioskodawca musi posiadać, powinna odpowiadać liczbie pojazdów potrzebnych w tym samym czasie do wykonywania wnioskowanych przewozów.

Ważna uwaga

Do wniosku należy załączyć w szczególności:

a) rozkład jazdy, z podaniem przedziałów czasowych na kontrole na odpowiednich przejściach granicznych;

b) uwierzytelniony odpis licencji przewoźnika (lub przewoźników) na międzynarodowe drogowe przewozy pasażerskie przewidzianej zgodnie z przepisami krajowymi lub unijnymi;

c) mapę w odpowiedniej skali, na której zaznaczono trasę i przystanki, z których pasażerowie będą zabierani lub na których będą wysadzani;

d) harmonogram kursów kierowców, aby umożliwić weryfikację zgodności z międzynarodowymi przepisami dotyczącymi czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku;

e) wszelkie stosowne informacje dotyczące terminali autokarowych i autobusowych.

ZAŁĄCZNIK 4

Wzór zezwolenia na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne

(Pierwsza strona zezwolenia)

(Papier pomarańczowy – DIN A4)

Zezwolenie

Zgodnie z Protokołem do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącym międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami między Umawiającymi się Stronami.

PAŃSTWO WYDAJĄCE: ……………………………………………………………………………….…..

Organ wydający zezwolenie: ……………………………………………………………………………….

Znak wyróżniający Umawiającej się Strony: …………….( 11 )

ZEZWOLENIE nr: ……………………………...

na przewozy regularne □ ( 12 )

na przewozy regularne specjalne □ (2)

autokarami i autobusami między Umawiającymi się Stronami protokołu dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami („protokół do umowy INTERBUS”)

dla: …………………………………………………………………………………………………...

………………………………………………………………………………………………………..

Nazwisko i imię lub nazwa handlowa przewoźnika lub przewoźnika zarządzającego w przypadku grupy jednostek lub w przypadku partnerstwa:

Adres: …………………………………………………………………………………………………...

……………………………………………………………………………………………………………...

Numery telefonu i faksu lub e-mail: .…………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………..

(Druga strona zezwolenia)

Nazwa, adres oraz numery telefonu i faksu lub e-mail przewoźnika lub, w przypadku grupy przewoźników lub partnerstwa, nazwy wszystkich przewoźników grupy lub partnerstwa; dodatkowo nazwy ewentualnych podwykonawców, oznaczonych jako takich:

1) ……………………………………………………………………………………………………………

2) ……………………………………………………………………………………………………………

3) ……………………………………………………………………………………………………………

4) ……………………………………………………………………………………………………………

5) ……………………………………………………………………………………………………………

Wykaz załączony stosownych przypadkach

Okres ważności zezwolenia: od: ………………………………. do: ……………………………..……...

Miejsce i data wystawienia: ………………………………………………………………………………………..

Podpis i pieczęć organu wydającego lub instytucji wydającej: ……………………………………………………..

1. Trasa: ……………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………..:…………………….….

b)Miejsce początkowe przewozu: …………….……………………………………………………..

…………………………………………………………..…………………………………………

c)Miejsce docelowe przewozu: …………………………………...…………………………………

……………………………………………………………………..............………………………

Główna trasa, z podkreśleniem miejsc, z których pasażerowie są zabierani i w których są wysadzani: ………………..……..…………………………………………………………………………………………..

…………………………………………………………………………………………………………………..

2. Rozkład jazdy: ………………………………………………………………………………………………..….

(załączony do niniejszego zezwolenia)

3. Przewozy regularne specjalne:

a) Kategoria pasażerów: ………………….………………….…….

……………………………...........................................................................

4. Inne warunki lub szczególne punkty …...…………...................................................

.............................................................................................................

.............................................................................................................

Pieczęć organu wydającego zezwolenie

Ważna uwaga:

1)Niniejsze zezwolenie jest ważne na całą podróż.

2)Zezwolenie lub odpis zezwolenia uwierzytelniony przez organ, który wydał to zezwolenie, przechowuje się w pojeździe przez cały okres podróży i okazuje na żądanie funkcjonariuszom organów ścigania.

3)Miejsce początkowe przewozu lub jego miejsce docelowe muszą znajdować się na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, a autokary i autobusy są zarejestrowane.

(Trzecia strona zezwolenia)

WSKAZANIA OGÓLNE

1)    Przewoźnik rozpoczyna świadczenie danej usługi transportowej w terminie określonym w decyzji organu, który udzielił zezwolenia.

2)    Z wyjątkiem przypadku wystąpienia siły wyższej przewoźnik wykonujący międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne jest zobowiązany do podjęcia wszelkich działań w celu zagwarantowania usługi transportowej spełniającej warunki określone w zezwoleniu.

3)    Przewoźnik podaje do wiadomości publicznej informacje na temat trasy, przystanki, rozkład jazdy, wysokość opłat i warunki przewozu.

4)    Właściwe organy zainteresowanych Umawiających się Stron muszą mieć możliwość dokonywania – za wspólnym porozumieniem i w porozumieniu z posiadaczem zezwolenia – zmian w warunkach prowadzenia działalności regulujących międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne.

5)    Bez uszczerbku dla dokumentów dotyczących pojazdu i kierowcy (takich jak dowód rejestracyjny i prawo jazdy), następujące dokumenty służą jako dokumenty kontrolne na podstawie niniejszego protokołu i muszą być przechowywane w pojeździe oraz okazywane na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych:

–    zezwolenie lub uwierzytelniony odpis zezwolenia na wykonywanie międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych;

–    licencja przewoźnika na międzynarodowe drogowe przewozy pasażerskie przewidziana zgodnie z przepisami prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej albo uwierzytelniony odpis takiej licencji;

–    w przypadku wykonywania międzynarodowych przewozów regularnych specjalnych –umowa między organizatorem a przewoźnikiem lub jej uwierzytelniony odpis, jak również dokument poświadczający, że pasażerowie stanowią specjalną kategorię, z wyłączeniem innych pasażerów, do celów przewozów regularnych specjalnych;

–    jeżeli przewoźnik wykonujący przewozy regularne lub regularne specjalne korzysta z dodatkowych pojazdów w celu sprostania sytuacjom tymczasowym i wyjątkowym, oprócz odpowiednich dokumentów wymienionych powyżej – odpis umowy między przewoźnikiem wykonującym dany międzynarodowy przewóz regularny lub regularny specjalny a przedsiębiorstwem, które dostarczyło dodatkowe pojazdy, lub równoważny dokument.

(Czwarta strona zezwolenia)

WSKAZANIA OGÓLNE (c.d.)

6)    Przewoźnicy wykonujący międzynarodowe przewozy regularne, z wyłączeniem przewozów regularnych specjalnych, wystawiają bilety na przewóz potwierdzające prawa pasażera do korzystania z transportu i służące jako dokument kontrolny poświadczający zawarcie umowy przewozu między pasażerem a przewoźnikiem, indywidualnej lub zbiorowej. Na biletach tych, które mogą mieć również formę elektroniczną, musi widnieć:

a)nazwa przewoźnika;

b)miejsce początkowe i miejsce docelowe przewozu, oraz, w stosownych przypadkach, podróż powrotna;

c)okres ważności biletu oraz, w stosownych przypadkach, data i czas rozpoczęcia podróży;

d)cena za przewóz.

Pasażer okazuje bilet na przewóz na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych.

7)    Przewoźnicy wykonujący międzynarodowe pasażerskie przewozy regularne lub regularne specjalne umożliwiają przeprowadzenie wszelkich kontroli służących zapewnieniu prawidłowego wykonywania przewozów, szczególnie w odniesieniu do czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego i emisji.

________________

(1)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 13.

(2)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 44.

(3)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 13.

(4)    Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 44.

(5)    W niniejszym artykule „przewozy” określane są również mianem „usługi przewozowej”.

(6)    Zaznaczyć lub wypełnić odpowiednie pola.

(7)    W stosownych przypadkach należy załączyć wykaz.

(8)    Zaznaczyć lub wypełnić odpowiednie pola.

(9)    Organ wydający zezwolenie może zażądać przedłożenia pełnego wykazu miejsc, z których pasażerowie są zabierani i na których są wysadzani, zawierającego pełne adresy tych miejsc, w oddzielnym załączniku do niniejszego formularza wniosku.

(10)    Wypełnić stosownie do przypadku.

(11)    Należy uzupełnić, wpisując odpowiednio: Albania (AL), Austria (A), Belgia (B), Bośnia i Hercegowina (BIH), Bułgaria (BG), Chorwacja (HR), Cypr (CY), Czarnogóra (ME), Dania (DK), Estonia (EST), Finlandia (FIN), Francja (F), Grecja (GR), Hiszpania (E), Irlandia (IRL), Litwa (LT), Luksemburg (L), Łotwa (LV), Malta (MT), Niderlandy (NL), Niemcy (D), Polska (PL), Portugalia (P), Republika Czeska (CZ), Republika Macedonii Północnej (MK), Republika Mołdawii (MD), Rumunia (RO), Słowacja (SK), Słowenia (SLO), Szwecja (S), Węgry (H), Włochy (I), Turcja (TR), Ukraina (UA), Zjednoczone Królestwo (UK).

(12)    Zaznaczyć lub wypełnić odpowiednie pola.