52010DC0301

[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 2.6.2010

KOM(2010) 301 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

REGULACJA USŁUG FINANSOWYCH DLA ZAPEWNIENIA ZRÓWNOWAŻONEGO WZROSTU

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

REGULACJA USŁUG FINANSOWYCH DLA ZAPEWNIENIA ZRÓWNOWAŻONEGO WZROSTU

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

1. Kontynuacja reform

Od początku kryzysu w 2008 r. Komisja i rządy państw członkowskich UE podejmują niezbędne i pilne działania na rzecz stabilności systemu finansowego, w tym poprzez kierowanie do sektora bankowego znacznych zastrzyków finansowych pochodzących z funduszy publicznych oraz towarzyszące im środki mające doprowadzić do konsolidacji pozycji kapitałowej banków.

Warunkiem zrównoważonego wzrostu gospodarczego jest bezpieczniejszy, bardziej solidny, przejrzysty i odpowiedzialny system finansowy, funkcjonujący na potrzeby gospodarki i całego społeczeństwa oraz zdolny do finansowania gospodarki realnej. System taki stanowi istotne uzupełnienie starań podejmowanych przez Europę na rzecz konsolidacji finansów publicznych i realizacji reform strukturalnych, dzięki którym w przyszłości gospodarka będzie dynamicznie się rozwijać. Zdrowy sektor usług finansowych powinien stanowić fundament strategii Europa 2020, zapewniając europejskim przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym i średnim, możliwość inwestowania w rozwój, a obywatelom – możliwość bezpiecznego planowania swojej przyszłości. Regulacji usług finansowych towarzyszyć musi ambitny program reform na rzecz wzrostu gospodarczego, oparty na rynku wewnętrznym.

Oprócz reagowania na bieżąco Komisja prowadzi prace nad dokończeniem kompleksowej reformy systemu finansowego, mającej zaradzić krótkowzrocznemu myśleniu, niewłaściwemu zarządzaniu ryzykiem i brakowi odpowiedzialności niektórych podmiotów w branży finansowej oraz skorygować strukturalne niedociągnięcia ram nadzorczych i regulacyjnych. Osiągnięto już znaczne postępy, dzięki czemu Europa objęła wiodącą rolę w międzynarodowych pracach prowadzonych na szczeblu G-20.

Ostatnie zawirowania na rynkach stanowią dowód na konieczność szybkiego dokończenia reform niezbędnych aby zapewnić dobrą kondycję i stabilność systemu finansowego na poziomie europejskim i ogólnoświatowym.

Kluczowe znaczenie będzie miał okres najbliższych sześciu do dziewięciu miesięcy.

Do końca bieżącego roku Komisja przedstawi zatem Radzie i Parlamentowi Europejskiemu znakomitą większość pozostałych wniosków ustawodawczych w ramach reformy regulacyjnej, a ostatni wniosek przedstawiony zostanie przed upływem dziewięciu miesięcy licząc od chwili obecnej. Zgodnie z zasadą lepszych uregulowań prawnych wnioski przygotowuje się po konsultacjach z zainteresowanymi stronami i ocenie skutków. Należy w pełni uwzględnić łączne konsekwencje przyjęcia poszczególnych środków dla branży finansowej, a także dla gospodarki realnej. Kwestie takie zostaną w pełni uwzględnione w ocenie skutków oraz przy parametryzacji poszczególnych środków. W tym kontekście w pełni uwzględnione zostaną wyniki prac nad łącznymi skutkami reformy branży finansowej, prowadzonych już teraz w Radzie Stabilności Finansowej i w Komitecie Bazylejskim.

Komisja będzie dążyć do szybkiego przyjęcia tych środków, aby Europejczycy mogli odzyskać pełne zaufanie do solidności systemu finansowego jako jednego z filarów wzrostu gospodarczego.

Unia Europejska musi działać w celu zrealizowania programu reform do końca 2011 r., nie tylko aby zapewnić stabilność finansową i ochronę inwestorów, zwłaszcza poprzez reagowanie na nowe wyzwania, jakie pojawiły się w związku z rozwojem sytuacji na rynku w ostatnim okresie, lecz także aby chronić i rozwijać wspólny rynek oraz odeprzeć presję na protekcjonistyczne reakcje na szczeblu krajowym.

UE objęła wiodącą rolę w formułowaniu międzynarodowej reakcji na kryzys. W ciągu najbliższego półrocza grupa G-20 ma uzgodnić ogólny zarys nowej światowej architektury finansowej w zakresie instytucji finansowych o znaczeniu systemowym, środków zarządzania w sytuacji kryzysowej oraz bardziej rygorystycznych uregulowań dotyczących kapitału. UE jest zdecydowana kształtować ten proces i dopilnować, aby pozostali najważniejsi gracze stanęli na wysokości zadania.

Już przyjęte środki

Komisja szybko zareagowała na kryzys finansowy (pełen wykaz podjętych środków – zob. załącznik 2). W listopadzie 2008 r. powołała grupę pod przewodnictwem Jacquesa de Larosière’a i powierzyła jej zadanie zbadania możliwości udoskonalenia nadzoru i regulacji. W reakcji na sytuację, która zapanowała w 2008 r., szybko wprowadzono zmiany do dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów[1] oraz do dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych[2] . Przyjęto rozporządzenie w sprawie agencji ratingowych[3] , a Komisja przedstawiła dwa zalecenia w sprawie zasad dotyczących wynagrodzeń[4] . W wielu dziedzinach UE przejęła wiodącą rolę na arenie międzynarodowej, wychodząc z propozycjami – na przykład – utworzenia rady ds. ryzyka makroostrożnościowego, której zadaniem byłoby wydawanie ostrzeżeń w sytuacji zagrożenia, wprowadzenia wymogów zatrzymania w odniesieniu do sekurytyzacji oraz zreformowania wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego. UE jest zdecydowana doprowadzić do zbliżenia międzynarodowych standardów rachunkowości.

2. Konieczność dokończenia podjętych już prac

Komisja szybko zareagowała na zalecenia zawarte w raporcie de Larosière’a, po upływie kilku tygodni przedstawiając latem 2009 r. szereg ważnych wniosków ustawodawczych. Kilka z tych istotnych wniosków przedstawionych przez Komisję obecnie oczekuje nadal na przyjęcie przez Radę i Parlament Europejski.

W ramach reformy unijnej struktury nadzoru Komisja zaproponowała utworzenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego[5] , której zadaniem będzie dostatecznie wczesne wykrywanie zagrożeń makroostrożnościowych i makroekonomicznych, a także powołanie trzech europejskich organów nadzoru[6] , odpowiedzialnych za rynek bankowy, rynek ubezpieczeń i rynek papierów wartościowych, których zadaniem będzie zapewnienie wzmocnionego nadzoru oraz lepszej koordynacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

Sprawne funkcjonowanie wewnętrznego rynku usług finansowych zakłada istnienie rygorystycznych, skutecznych i jednolitych przepisów obowiązujących wszystkie podmioty i powiązanych ze skutecznymi ramami nadzoru, odstraszającymi sankcjami oraz przejrzystymi mechanizmami egzekwowania prawa. Proponowana nowa struktura nadzoru stanowić będzie podstawę ściślejszej współpracy oraz bardziej zharmonizowanego nadzoru na szczeblu europejskim, umożliwiając globalne podejście do kwestii nadzoru, w tym do czynników makroekonomicznych. Po rozpoczęciu funkcjonowania nowe europejskie organy nadzoru będą odgrywać istotną rolę w opracowaniu standardów technicznych, tworząc prawdziwy jednolity zbiór przepisów.

Obecnie ważne jest osiągnięcie porozumienia przed letnią przerwą wakacyjną, tak aby nowe organy mogły rozpocząć funkcjonowanie w 2011 r. Komisja aktywnie działa na rzecz wypracowania kompromisu pomiędzy Radą i Parlamentem Europejskim, który pozwoli uwzględnić stanowisko obu tych instytucji, a jednocześnie zagwarantuje nowym organom niezbędne im faktyczne uprawnienia.

W odniesieniu do zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (w tym funduszami hedgingowymi) projekt dyrektywy[7] przewiduje stworzenie na szczeblu europejskim kompleksowych i skutecznych ram regulacyjno-nadzorczych, które zapewnią solidne i zharmonizowane standardy regulacyjne obowiązujące wszystkich zarządzających oraz zwiększą przejrzystość dla inwestorów. Ważne jest, aby szybko osiągnąć porozumienie, zwłaszcza pod względem traktowania zarządzających i funduszy w państwach trzecich, co pozwoli na zachowanie równych reguł gry przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony inwestorów.

Wiążące przepisy dotyczące wynagrodzeń i zaostrzonych wymogów kapitałowych dla pozycji zaliczonych do portfela handlowego wejdą w życie po osiągnięciu porozumienia co do trzeciej aktualizacji dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych (CRD III) [8] . Jeśli chodzi o wymogi dotyczące portfela handlowego, konieczne jest ich jednolite wdrożenie na całym świecie. W tym celu Komisja prowadzi konstruktywną współpracę z najważniejszymi partnerami na arenie międzynarodowej.

Komisja aktywnie współpracuje z pozostałymi uczestnikami procesu legislacyjnego, aby osiągnąć porozumienie we wszystkich tych sprawach przed rozpoczęciem letniej przerwy wakacyjnej.

3. Propozycje, jakie zostaną przedstawione

W najbliższych miesiącach Komisja sfinalizuje swój kompleksowy program reform branży finansowej, który skonstruowany jest wokół czterech głównych zasad: zwiększonej przejrzystości, skutecznego nadzoru i egzekwowania prawa (gdzie osiągnięto już znaczne postępy, jak opisano powyżej), wzmocnionej odporności i stabilności finansowej oraz większej odpowiedzialności i ochrony konsumenta. Zasady te są w naturalny sposób wzajemnie powiązane, a wypracowanie spójnego, całościowego podejścia do nich stanowi warunek osiągnięcia podstawowych celów reform. Wiele z przedstawionych poniżej propozycji realizuje cele związane z kilkoma z tych zasad.

Kompletny wykaz planowanych środków wraz z szacunkowymi terminami ich przyjęcia zamieszczono w załączniku 1.

1. Zwiększona przejrzystość

Przejrzystość jest niezbędnym warunkiem dobrego funkcjonowania rynków oraz wzajemnego zaufania pomiędzy działającymi na nich podmiotami. Brak przejrzystości w odniesieniu do pewnych transakcji, produktów i uczestników rynku był jednym z czynników, które przyczyniły się do obecnego kryzysu. W związku z tym zwiększenie przejrzystości należy do nadrzędnych celów reform systemu finansowego w UE. Odpowiednie i rzetelne informacje dla organów nadzoru, inwestorów i ogółu społeczeństwa na temat funkcjonowania rynków finansowych oraz wzajemnych powiązań między różnymi podmiotami stanowią jeden z istotnych sposobów budowania bardziej stabilnego i solidnego systemu finansowego, który będzie mniej skłonny do zachowań krótkowzrocznych, nadmiernie ryzykownych i procyklicznych.

W 2009 r. przyjęto pierwsze rozporządzenie w sprawie agencji ratingowych [9], którego celem było zajęcie się najważniejszymi niedociągnięciami występującymi w działalności agencji kredytowych. Regulatorzy i agencje ratingowe przygotowują się na wejście w życie tych przepisów z dniem 7 września 2010 r. Rozporządzeniem wprowadzono obowiązek rejestracji wszystkich agencji ratingowych prowadzących działalność na terytorium UE oraz ustanowiono szereg rygorystycznych wymogów mających zapewnić stosowanie odpowiednich standardów w zakresie nadzoru i regulacji, co przyczynić się ma do złagodzenia konfliktu interesów.

W Europie i na świecie coraz częściej wyraża się opinię, że ujawnione przez kryzys niedociągnięcia obecnego procesu oceny ryzyka kredytowego nie zostały jeszcze należycie usunięte. Szczególny niepokój budzi brak konkurencji w branży ratingowej. Nie opowiadając się w tej chwili za żadnym konkretnym wariantem, Komisja rozpatruje obecnie rozwiązania strukturalne, w tym potrzebę utworzenia niezależnej europejskiej agencji ratingowej czy też większe zaangażowanie niezależnych organów publicznych w wydawanie ratingów.

Szczególną uwagę poświęcić należy kwestii długu państwowego, gdzie należy zagwarantować adekwatność stosowanych metod. Na uwagę zasługują również kwestie niedochowania należytej staranności przez banki i inne instytucje finansowe oraz braku alternatywnych kryteriów odniesienia na potrzeby oceny wiarygodności inwestycji. Obecna struktura regulacyjna, w ramach której ocena ryzyka kredytowego należy do zakresu regulacji finansowych, wymaga gruntownego przeglądu.

Komisja przedstawi swoje wnioski na wszystkie z tych tematów we wrześniu.

Latem Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy mający na celu poprawę funkcjonowania rynków instrumentów pochodnych . Przyczyni się on do zwiększenia przejrzystości na ważnym rynku, który obecnie jest bardzo nieprzejrzysty. Wniosek wzmocni infrastrukturę rynku finansowego w UE, wspierać będzie standaryzację kontraktów pochodnych i doprowadzi do powstania centralnych partnerów rozliczeniowych obsługujących takie kontrakty, co znacząco przyczyni się do zmniejszenia ryzyka. Zapewni także wszystkim europejskim organom nadzoru dostęp do informacji o wszystkich rodzajach transakcji, przechowywanych w rejestrach transakcyjnych.

Komisja przedstawi ponadto propozycje zmian w dyrektywie w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID)[10] celem zwiększenia przed- i potransakcyjnej przejrzystości rynku oraz wprowadzenia większej liczby instrumentów pochodnych do zorganizowanych systemów obrotu.

2. Skuteczny nadzór i egzekwowanie prawa

Proponowana nowa struktura nadzoru, o której mowa powyżej, stanowić będzie decydujący krok w stronę lepszego i skuteczniejszego nadzoru. Nadzór należy jednak wesprzeć skutecznymi mechanizmami egzekwowania prawa, obejmującymi w koniecznych przypadkach sankcje, których zadaniem będzie wspierać odpowiedzialne zachowania rynkowe oraz w razie potrzeby zapobiegać nieodpowiedzialnym i nadmiernym spekulacjom.

W dniu 2 czerwca Komisja przedstawiła propozycje zmian w rozporządzeniu w sprawie agencji ratingowych[11] , których celem jest wprowadzenie scentralizowanego unijnego nadzoru nad agencjami ratingowymi oraz powierzenie Europejskiemu Organowi Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi wyłącznych kompetencji nadzorczych w odniesieniu do agencji ratingowych zarejestrowanych w UE.

Odstraszający efekt sankcji stanowi wprawdzie niezbędny element dobrego funkcjonowania każdej branży, jednak sankcje w branży finansowej są najczęściej niezharmonizowane, co prowadzi do rozbieżności praktyk stosowanych przez krajowe organy nadzoru. Komisja zajmie się tą kwestią poprzez kompleksową weryfikację istniejących uprawnień do nakładania sankcji i ich zastosowania w praktyce. W pierwszej kolejności Komisja przedstawi komunikat w sprawie sankcji w branży usług finansowych z zamiarem wspierania harmonizacji sankcji w całym zakresie działalności nadzorczej.

3. Wzmocniona odporność i stabilność branży finansowej

Wzmocnienie odporności i stabilności jest zadaniem kompleksowym, które musi być realizowane za pomocą szeregu wzajemnie uzupełniających się środków. Wzmocnienie odporności zaczyna się od podwyższenia wymogów kapitałowych i musi być powiązane ze zwiększeniem przejrzystości oraz wzmocnieniem nadzoru i egzekwowania prawa. Wymaga także znaczącej poprawy kultury zarządzania ryzykiem i ładu korporacyjnego na wszystkich szczeblach przedsiębiorstwa. Jako ostatni element układanki konieczny jest pełen zestaw narzędzi do zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania nimi.

Po zakończeniu intensywnych prac w Radzie Stabilności Finansowej, G-20 i Komitecie Bazylejskim, Komisja przedstawi propozycje zmian w dyrektywach w sprawie wymogów kapitałowych[12] (CRD IV) , których celem będzie podniesienie jakości i zwiększenie ilości kapitału będącego w posiadaniu banków, wprowadzenie buforów kapitałowych i zapewnienie, aby w okresach dobrej koniunktury gospodarczej gromadzony był kapitał, z którego można będzie korzystać w przypadku pogorszenia sytuacji gospodarczej. W dyrektywie uwzględniony zostanie także problem nadmiernego polegania na dźwigni finansowej oraz wprowadzone zostaną skuteczny zasady dotyczące płynności. Do wzmocnienia odporności przyczynią się również wspomniane powyżej propozycje ustawodawcze dotyczące instrumentów pochodnych, dzięki nałożeniu rygorystycznych wymogów na centralnych partnerów rozliczających pozagiełdowe instrumenty pochodne.

Obecny kryzys wykazał, że zapobieganie kryzysom musi zacząć się w przedsiębiorstwach, angażować większą liczbę aktywnych i odpowiedzialnych udziałowców i akcjonariuszy oraz managerów, a także polegać na wzmocnionych systemach kontroli wewnętrznej[13].

Gdy zawiodą pozostałe linie obrony, konieczne są kompleksowe ramy zarządzania w sytuacjach kryzysowych. W październiku Komisja opublikuje plan działania dotyczący zarządzania w sytuacjach kryzysowych , którego następstwem będzie przedstawienie wniosków ustawodawczych w sprawie kompletnego zestawu narzędzi dotyczących zapobiegania bankructwom banków i postępowań naprawczych wobec upadających banków. Narzędzia te umożliwią organom publicznym przeprowadzanie postępowań naprawczych wobec upadających instytucji finansowych przy jednoczesnym zminimalizowaniu skutków takiej upadłości dla systemu finansowego oraz ograniczeniu związanych z nią strat w gospodarce i wykorzystania środków publicznych. W dniu 26 maja Komisja przedstawiła komunikat w sprawie rozwiązań dotyczących funduszy naprawczych na potrzeby finansowania procedur naprawy banków[14].

Komisja będzie także kontynuować prace zmierzające do przyjęcia na całym świecie jednego zbioru wysokiej jakości międzynarodowych standardów rachunkowości , który stanowić będzie podstawę wzmocnionej stabilności systemu finansowego.

4. Większa odpowiedzialność i ochrona konsumenta

Najważniejszą nauczką płynącą z wydarzeń, które miały miejsce na rynku w ostatnim okresie, jest konieczność przywrócenia zaufania konsumentów i inwestorów do rynków finansowych poprzez podjęcie zdecydowanych działań przeciwko podmiotom nadużywającym systemu. Ramy regulacyjne muszą zapewniać właściwą motywację zniechęcającą do zachowań nadmiernie spekulacyjnych i ryzykownych oraz gwarantować funkcjonowanie branży usług finansowych z pożytkiem dla obywateli i gospodarki realnej.

Na podstawie ustaleń trwającej obecnie szczegółowej analizy, która zapewni gruntowne zrozumienie funkcjonowania rynków finansowych ze szczególnym uwzględnieniem długu państwowego, Komisja przedstawi wnioski w sprawie odpowiednich środków dotyczących krótkiej sprzedaży i swapów ryzyka kredytowego . Środki te obejmą również krótką sprzedaż bez pokrycia. Komisja zaproponuje przyjęcie rozwiązań, które zapewnią UE środki skoordynowanej reakcji na takie zdarzenia jak np. nadmierne wykorzystanie rynku swapów ryzyka kredytowego do celów spekulacyjnych. Środki te powinny obejmować nadzwyczajne uprawnienia regulatorów (w przyszłości koordynowane przez Europejski Organ Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi).

W kontekście wzmocnienia stabilności i integralności rynku dyrektywa w sprawie nadużyć na rynku[15] zostanie zmieniona celem rozszerzenia zakresu obowiązywania jej przepisów poza rynki regulowane oraz objęcia nim instrumentów pochodnych.

Ważnym krokiem na rzecz przywrócenia zaufania konsumentów będzie również zmiana dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów[16] , którą Komisja zaproponuje na podstawie sprawozdania, jakie zobowiązana jest przedstawić zgodnie z tą dyrektywą. Celem zmiany będzie dalsza harmonizacja przepisów mająca zapewnić skuteczną ochronę deponentów w całej UE. Jednocześnie zmieniona zostanie dyrektywa w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów[17] , celem zwiększenia ochrony inwestorów. W branży ubezpieczeniowej opublikowana zostanie biała księga w sprawie ubezpieczeniowych systemów gwarancyjnych , w której przedstawiona zostanie analiza możliwości wprowadzenia ogólnoeuropejskich przepisów o ochronie ubezpieczonych w przypadku upadłości towarzystwa ubezpieczeniowego.

Przedstawione zostaną wnioski ustawodawcze w sprawie detalicznych produktów inwestycyjnych w pakietach , mające na celu ochronę interesów konsumentów w procesie sprzedaży. W reakcji na aferę Madoffa, która ujawniła konieczność dalszej harmonizacji niektórych aspektów poziomu ochrony zapewnianego inwestorom UCITS, Komisja zaproponuje także zmiany w aktach prawnych dotyczących funkcji depozytariuszy UCITS .

4. Wnioski i dalsze kroki

Szybkie dokończenie procesu reformowania branży usług finansowych ma kluczowe znaczenie dla przyszłości wzrostu gospodarczego w Europie oraz stanowi istotny element konsolidacji budżetowej i zmian strukturalnych. Do wiosny przyszłego roku Komisja przedstawi propozycje dotyczące wszystkich elementów niezbędnych do gruntownego udoskonalenia sposobu regulacji europejskich rynków finansowych i nadzoru nad nimi.

Wdrożenie tych środków będzie starannie zaplanowane, aby nie dopuścić do zdławienia odradzającego się właśnie wzrostu gospodarczego oraz zapobiec procykliczności. W tym celu przeprowadzona zostanie odpowiednia ocena skutków. Kluczowe znaczenie będzie miała koordynacja z najważniejszymi partnerami Europy na arenie międzynarodowej, z których niektórzy również wprowadzają fundamentalne reformy. Do zwiększenia zaufania na rynkach przyczyni się harmonizacja regulacji na szczeblu międzynarodowym, w tym w zakresie standardów rachunkowości, natomiast rozbieżności mogą spowolnić ożywienie gospodarcze. Kluczową rolę do odegrania w tym zakresie ma grupa G-20.

Komisja wzywa do Radę i Parlament Europejski do silnego zaangażowania politycznego i do uznania kwestii uzgodnienia priorytetów, harmonogramu i realizacji tych środków reformatorskich za najwyższy priorytet. Komisja oczekuje także od branży usług finansowych, że będzie nadal aktywnie i w sposób konstruktywny przyczyniać się do nadawania kształtu reformom. Ostatni akt prawny powinien zostać przyjęty przed końcem 2011 r., co umożliwi transpozycję do prawa krajowego do końca roku 2012.

ZAłąCZNIK 1: ZESTAWIENIE WSZYSTKICH INICJATYW, KTÓRE MAJą ZOSTAć PRZYJęTE PRZEZ KOMISJę, ORAZ WNIOSKÓW KOMISJI PRZEDSTAWIONYCH DO ZATWIERDZENIA RADZIE I PARLAMENTOWI EUROPEJSKIEMU, ZE WSKAZANIEM NAJWAżNIEJSZYCH TERMINÓW

Inicjatywy | Przyjęcie przez Komisję | Porozumienie polityczne |

Zaproponowane środki, będące obecnie przedmiotem negocjacji: |

Dyrektywa w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi | kwiecień 2009 r. | lato 2010 r. |

Trzecia zmiana dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych (CRD3) | lipiec 2009 r. | lato 2010 r. |

Pakiet dotyczący nadzoru (Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego i europejskie organy nadzoru) | wrzesień 2009 r. | lato 2010 r. |

Komunikat w sprawie rozwiązań dotyczących funduszy naprawczych | maj 2010 r. | b.d. |

Wnioski, jakie zostaną przedstawione w przyszłości: |

UCITS – środki wykonawcze | czerwiec 2010 r. | czerwiec 2010 r. |

Zmiana rozporządzenia w sprawie agencji ratingowych (unijny nadzór nad agencjami) | czerwiec 2010 r. | do końca 2011 r. |

Zielona księga w sprawie ładu korporacyjnego w instytucjach finansowych | czerwiec 2010 r. | do końca 2011 r. |

Utworzenie Grupy Użytkowników Usług Finansowych | lato 2010 r. | b.d. |

Zmiana dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów | lipiec 2010 r. | do końca 2011 r. |

Biała księga w sprawie ubezpieczeniowych systemów gwarancyjnych | lipiec 2010 r. | b.d. |

Zmiana dyrektywy w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów | lipiec 2010 r. | do końca 2011 r. |

Instrumenty pochodne – przepisy w sprawie infrastruktury rynkowej | lato 2010 r. | do końca 2011 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie konglomeratów finansowych | lato 2010 r. | do końca 2011 r. |

Druga dyrektywa o ogólnym zasięgu w sprawie zmian w ustawodawstwie branżowym, mających na celu jego dostosowanie do propozycji w zakresie nadzoru | lato 2010 r. | do końca 2010 r. |

Dyrektywa w sprawie pewności prawa w związku z posiadaniem papierów wartościowych i transakcjami na tych papierach | wrzesień 2010 r. | do końca 2011 r. |

Rozporządzenie w sprawie jednolitego europejskiego obszaru płatności (SEPA), wyznaczające termin przejścia na SEPA | wrzesień 2010 r. | do końca 2011 r. |

Komunikat w sprawie ram zarządzania w sytuacjach kryzysowych | październik 2010 r. | b.d. |

Środki dotyczące krótkiej sprzedaży i swapów ryzyka kredytowego | październik 2010 r. | do końca 2011 r. |

Inicjatywa w sprawie dostępu do minimalnego zakresu podstawowych usług bankowych | październik-listopad 2010 r. | do końca 2011 r. |

Komunikat w sprawie sankcji w branży usług finansowych | grudzień 2010 r. | b.d. |

Zmiana dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych (CRD4) | grudzień 2010 r. | do końca 2011 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie nadużyć na rynku (papiery wartościowe) | grudzień 2010 r. | do końca 2011 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

UCITS – funkcja depozytariuszy | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Środki wykonawcze do dyrektywy Wypłacalność II w sprawie wymogów kapitałowych dotyczących zakładów ubezpieczeń | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Wnioski ustawodawcze w sprawie detalicznych produktów inwestycyjnych w pakietach | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Wniosek ustawodawczy w sprawie zarządzania w sytuacjach kryzysowych (w tym w sprawie funduszy naprawczych) | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Dalsze zmiany w rozporządzeniu w sprawie agencji ratingowych | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Ustawodawstwo w sprawie ładu korporacyjnego | wiosna 2011 r. | do końca 2011 r. |

Załącznik 2: Środki zaproponowane lub przyjęte do tej pory

Inicjatywa | Przyjęcie przez Komisję | Status |

Dyrektywa Wypłacalność II (wymogi kapitałowe dotyczące zakładów ubezpieczeń) | lipiec 2007 r. | przyjęta w grudniu 2009 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie zamknięcia rozliczeń oraz dyrektywy w sprawie zabezpieczeń finansowych (papiery wartościowe) | kwiecień 2008 r. | przyjęta w maju 2009 r. |

Przekształcenie dyrektywy UCITS | lipiec 2008 r. | przyjęte w lipcu 2009 r. |

Druga zmiana dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych wobec banków – zmiany dotyczące zasad sekurytyzacji, limitów znacznych zaangażowań, kolegiów organów nadzoru, zarządzania ryzykiem płynności i jakości kapitału | październik 2008 r. | przyjęta w maju 2009 r. |

Zmiana dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów | październik 2008 r. | przyjęta w marcu 2009 r. |

Rozporządzenie w sprawie agencji ratingowych | październik 2008 r. | przyjęte we wrześniu 2009 r. |

Komunikat w sprawie zasad dotyczących wynagrodzeń | kwiecień 2009 r. | zob. załącznik 2 – dalsze działania |

Wiedza konsumentów w zakresie finansów – internetowy program edukacyjny Dolceta, nowe moduły | b.d. | uruchomione w kwietniu 2010 r. |

Komunikat w sprawie detalicznych produktów inwestycyjnych w pakietach | kwiecień 2009 r. | wnioski ustawodawcze w przygotowaniu |

Dyrektywa w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi | kwiecień 2009 r. | procedura współdecyzji w toku |

Trzecia zmiana dyrektyw w sprawie wymogów kapitałowych wobec banków – wymogi kapitałowe dotyczące portfela handlowego i resekurytyzacji, ujawnianie danych na temat ekspozycji sekurytyzacyjnej, polityka w zakresie wynagrodzeń | lipiec 2009 r. | procedura współdecyzji w toku |

Pakiet dotyczący nadzoru (Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego i europejskie organy nadzoru) | wrzesień 2009 r. | procedura współdecyzji w toku |

Zmiany dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego (papiery wartościowe) | wrzesień 2009 r. | procedura współdecyzji w toku |

Komunikat w sprawie zarządzania w sytuacjach kryzysowych w sektorze bankowym | październik 2009 r. | kolejny komunikat jesienią 2010 r., wniosek ustawodawczy wiosną 2011 r. |

Komunikat w sprawie instrumentów pochodnych | lipiec i październik 2009 r. | wniosek ustawodawczy w przygotowaniu |

[1] Dyrektywa 1994/19/WE zmieniona dyrektywą 2009/14/WE.

[2] Dyrektywa 2006/48/WE.

[3] Rozporządzenie nr 1060/2009, Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1.

[4] COM(2009) 3159 oraz C(2009) 3177, oba z 30.4.2009.

[5] COM(2009) 499 wersja ostateczna z 23.9.2009.

[6] Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009) 501 wersja ostateczna), Europejski Organ Nadzoru nad Ubezpieczeniami i Pracowniczymi Programami Emerytalnymi (COM(2009) 502 wersja ostateczna), Europejski Organ Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi (COM(2009) 503 wersja ostateczna), wszystkie z 23.9.2009.

[7] COM(2009) 207 wersja ostateczna.

[8] COM(2009)362.

[9] Rozporządzenie 1060/2009, Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1.

[10] Dyrektywa 2004/39/WE, (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1), zmieniona dyrektywami 2006/31/WE, 2007/44/WE i 2008/10/WE.

[11] Rozporządzenie nr 1060/2009, Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1.

[12] Dyrektywa 2006/48/WE.

[13] W tym celu Komisja równolegle z niniejszym komunikatem przyjmuje zieloną księgę w sprawie ładu korporacyjnego w instytucjach finansowych oraz polityki wynagrodzeń, inicjując konsultacje na temat szerokiej gamy kwestii związanych z ładem korporacyjnym i wynagrodzeniami.

[14] COM 2010/254.

[15] Dyrektywa 2003/6/WE.

[16] Dyrektywa 94/19/WE zmieniona dyrektywą 2009/14/WE.

[17] Dyrektywa 1997/9/WE.