—

uznanie jej skargi o stwierdzenie nieważności za dopuszczalną i zasadną;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2025/1206 z dnia 19 czerwca 2025 r. w sprawie zawieszenia preferencji taryfowych w ramach systemu GSP+ w odniesieniu do przywozu etanolu pochodzącego z Pakistanu (C/2025/3866), opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem Dz.U. L, 2025/1206 w dniu 20 czerwca 2025 r.; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności, że Komisja zastosowała w nieuzasadniony sposób błędną podstawę prawną [art. 30 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 (1)], ponieważ nie mogła ona spełnić warunków wymaganych do zastosowania szczególnej podstawy prawnej [art. 29 rozporządzenia (UE) nr 978/2012].

2.

Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych i co do prawa, stosując art. 30 rozporządzenia (UE) nr 978/2012. Na poparcie swojego argumentu strona skarżąca opiera się na siedmiu zarzutach szczegółowych.

3.

Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że Komisja nie ustaliła związku przyczynowego między przywozem etanolu z Pakistanu a domniemanymi poważnymi zakłóceniami na rynku w rozumieniu art. 30 rozporządzenia (UE) nr 978/2012. Zarzut trzeci obejmuje trzy następujące zarzuty szczegółowe.

4.

Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że Komisja nie dokonała oceny słabości handlowych kraju korzystającego ze statusu GSP+ i działała wbrew duchowi systemu GSP+.

5.

Zarzut piąty dotyczący okoliczności, że Komisja nie ujawniła pierwotnego wniosku i danych leżących u podstaw jej oceny, w związku z czym doszło do naruszenia prawa skarżącej do obrony.

6.

Zarzut szósty dotyczy ogólnego braku uzasadnienia wymaganego na podstawie art. 296 TFUE. Ocena Komisji nie została wystarczająco uzasadniona lub została poparta fragmentarycznym rozumowaniem.