—

uchylenie zaskarżonej decyzji EUIPO z 9 listopada 2022 r. w części (pkt 1 i 2 rozstrzygnięcia) i orzeczenie, że w tej sprawie nie zachodzą wszystkie przesłanki określone w przepisie art. 53 ust. 1 lit. a) w zw. z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009, a w konsekwencji utrzymane w mocy pozostaje rozstrzygnięcie zawarte w Decyzji I instancji, a wniosek o unieważnienie znaku towarowego EUTM-016757262 „PREDATOR” w całości podlega odrzuceniu;

—

zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Sądem Unii Europejskiej oraz – na zasadzie przepisu art. 190 ust. 2 Regulaminu – niezbędnych kosztów poniesionych przez skarżącego w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą EUIPO;

—

w razie wstąpienia przez Interwenienta do postępowania, postanowienie, że ma on pokryć związane z tym koszty własne.

—

Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) w zw. z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (wersja ujednolicona) z dnia 26 lutego 2009 r.;

—

Naruszenie reguły swobodnej oceny dowodów oraz naruszenie przepisu art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w związku z art. 55 ust. 1 i 2 oraz art. 22 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625.