—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 15 kwietnia 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.56795 (1); oraz

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja Europejska naruszyła wymóg prawny zgodnie z którym, pomoc zatwierdzona na podstawie art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE powinna służyć naprawieniu szkód spowodowanych zdarzeniami nadzwyczajnymi a nie tylko szkód wyrządzonych jednemu poszkodowanemu takich zdarzeń.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja Europejska przeprowadzając kontrolę proporcjonalności pomocy w stosunku do szkód spowodowanych przez kryzys COVID-19, popełniła oczywisty błąd w ocenie.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja Europejska naruszyła konkretne postanowienia TFUE oraz ogólne zasady prawa europejskiego dotyczące zakazu dyskryminacji, swobodnego przepływu usług i swobodę przedsiębiorczości, które stanowiły podstawę liberalizacji transportu lotniczego w UE od końca lat 80. Liberalizacja rynku transportu lotniczego w UE pozwoliła na rozwój prawdziwie paneuropejskich tanich linii lotniczych. Komisja Europejska pominęła szkody spowodowane przez kryzys COVID-19 w odniesieniu do tych paneuropejskich linii lotniczych oraz ich rolę w sieci połączeń lotniczych Danii, pozwalając Danii na zastrzeżenie pomocy tylko dla SAS. W art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE przewidziano wyjątek od zakazu udzielania pomocy państwa zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, ale nie przewidziano wyjątku od innych norm i zasad TFUE.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja Europejska nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego pomimo poważnych trudności i naruszyła prawa proceduralne skarżącej.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że wydając swą decyzję Komisja uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi uzasadnienia.