This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62020TN0275
Case T-275/20: Action brought on 11 May 2020 — Westfälische Drahtindustrie and Others v European Commission
Sprawa T-275/20: Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2020 r. – Westfälische Drahtindustrie i in. / Komisja
Sprawa T-275/20: Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2020 r. – Westfälische Drahtindustrie i in. / Komisja
Dz.U. C 247 z 27.7.2020, p. 22–23
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
27.7.2020 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 247/22 |
Skarga wniesiona w dniu 11 maja 2020 r. – Westfälische Drahtindustrie i in. / Komisja
(Sprawa T-275/20)
(2020/C 247/32)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Westfälische Drahtindustrie GmbH (Hamm, Niemcy), Westfälische Drahtindustrie Verwaltungsgesellschaft mbH & Co. KG (Hamm) i Pampus Industriebeteiligungen GmbH & Co. KG (Iserlohn, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci O. Duys i N. Tkatchenko)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności pisma Komisji z dnia 2 marca 2020 r., którym zastępca dyrektora generalnego ds. budżetu Komisji wezwała pierwszą skarżącą do zapłaty na rzecz Komisji kwoty 12 236 931,69 EUR; |
— |
i w następstwie tego stwierdzenie, że Komisja powinna zaliczyć płatności dokonane przez pierwszą skarżącą w okresie od 29 lipca 2011 r. do 16 czerwca 2015 r. w wysokości 16 400 000 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od tej kwoty w wysokości ogółem 1 420 610 EUR, a więc w sumie kwotę 17 820 610 EUR, na poczet grzywny nałożonej przez Sąd w sprawie Westfälische Drahtindustrie i in./Komisja (T-393/10, EU:T:2015:515) ze skutkiem na dzień 15 lipca 2015 r., i że tym samym grzywna ta poprzez zapłatę w dniu 17 października 2019 r. w wysokości 18 149 636,24 EUR została już całkowicie uregulowana; i |
— |
zasądzenie od Komisji zapłaty na rzecz pierwszej skarżącej kwoty 1 633 085,17 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od dnia 17 października 2019 r. oraz odsetkami za opóźnienie w wysokości średniej stopy procentowej stosowanej w rozpatrywanym okresie przez EBC do jego operacji refinansujących, powiększonej o 3,5 punktu procentowego od dnia 17 października 2019 r. do zwrotu w całości należnej kwoty; |
— |
posiłkowo – zasądzenie od Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Komisję Europejską, zapłaty na rzecz trzech skarżących odszkodowania w wysokości 12 236 931,69 EUR w postaci potrącenia z kwotą żądaną przez Komisję od pierwszej skarżącej pismem z dnia 2 marca 2020 r. w wysokości 12 236 931,36 EUR oraz zapłaty na rzecz pierwszej skarżącej kwoty nadpłaconej w wysokości 1 633 085,17 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od dnia 17 października 2019 r. oraz odsetkami za opóźnienie w wysokości średniej stopy procentowej stosowanej w rozpatrywanym okresie przez EBC do jego operacji refinansujących, powiększonej o 3,5 punktu procentowego od dnia 17 października 2019 r. do zwrotu w całości należnej kwoty; |
— |
w każdym wypadku obciążenie pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 266 ust. 1 TFUE z powodu (utrzymującego się) niedostatecznego usunięcia skutków w kontekście kasacyjnego skutku nieważnej grzywny z powodu nieuwzględnienia zakresu stwierdzenia nieważności orzeczonego przez Sąd w odniesieniu do (uchylonej z mocą wsteczną) nieważnej grzywny. Sąd ani nie utrzymał w mocy, ani nie zatwierdził nieważnej grzywny, lecz zasądził od skarżących zapłatę nowej i niezależnej grzywny sądowej. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 266 ust. 1 TFUE oraz art. 99 ust. 4 i art. 98 ust. 4 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. (1) z powodu nieprawidłowego przyjęcia odsetek za opóźnienie od dnia 4 stycznia 2011 r., ponieważ Komisja wbrew swojemu obowiązkowi nie zalicza na rzecz skarżących płatności pierwszej skarżącej, które zajęła bez podstawy prawnej (ex tunc) do czasu ogłoszenia wyroku z dnia 15 lipca 2015 r., ani powstałych od tej zapłaty odsetek wyrównawczych na poczet nowo ogłoszonej grzywny sądowej ze skutkiem od dnia 15 lipca 2015 r. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący zakazu podwójnego karania poprzez (faktyczne) podwyższenie grzywny sądowej, ponieważ Komisja żąda od skarżących bez podstawy prawnej z mocą wsteczną od dnia 4 stycznia 2011 r. zapłaty odsetek za opóźnienie. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 266 ust. 1 TFUE i art. 99 ust. 4 lit. b) rozporządzenia 2018/1046 z powodu nieprawidłowego obliczenia dopuszczalnej maksymalnie wysokości odsetek za opóźnienie należnych od dnia 15 października 2015 r. |
5. |
Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 266 ust. 1 TFUE z powodu naruszenia zasad dobrej administracji i reguł prawidłowego zarządzania, ponieważ Komisja żąda od skarżących bez podstawy prawnej płatności (dodatkowej) przekraczającej grzywnę sądową (plus odsetki za opóźnienie). |
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. 2018, L 193, s. 1).