1

Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 22 lipca 2020 r. Komisja Europejska zwróciła się do Trybunału o stwierdzenie, że dostosowując wysokość świadczeń rodzinnych, a także przywilejów socjalnych i podatkowych na rzecz dzieci osób uprawnionych do takich świadczeń w Austrii, do kosztów utrzymania w państwie członkowskim zamieszkania dziecka, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy, po pierwsze, art. 4, 7 i 67 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. 2004, L 166, s. 1) oraz, po drugie, art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. 2011, L 141, s. 1).

2

Pismami złożonymi w sekretariacie Trybunału w dniu 28 października 2020 r. Urząd Nadzoru EFTA i Królestwo Norwegii wniosły na podstawie art. 40 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i art. 130 regulaminu postępowania przed Trybunałem, o dopuszczenie do niniejszego postępowania w charakterze interwenientów popierających żądania, odpowiednio, Komisji i Republiki Austrii.

3

Wezwane, na mocy art. 131 § 1 regulaminu postępowania, do przedstawienia ewentualnych uwag dotyczących tych wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta, Republika Austrii nie sformułowała żadnych uwag, natomiast Komisja, zaznaczając, że nie ma żadnych zastrzeżeń co do uwzględnienia wspomnianych wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta, wyraziła wątpliwość co do ich dopuszczalności w zakresie, w jakim dotyczą one dopuszczenia do postępowania między instytucją Unii a państwem członkowskim w rozumieniu art. 40 akapit drugi zdanie ostatnie statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

4

Należy przypomnieć tytułem wstępu, że art. 40 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje w pierwszych trzech akapitach trzy oddzielne kategorie interwenientów, które podlegają, każda odrębnie, przepisom szczególnym.

5

Zgodnie z art. 40 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej państwa członkowskie i instytucje Unii mogą interweniować bez ograniczeń w sprawach rozpatrywanych przez Trybunał.

6

Artykuł 40 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje, że takie samo prawo przysługuje organom i jednostkom organizacyjnym Unii oraz każdej innej osobie, fizycznej lub prawnej, jeżeli mogą one uzasadnić interes w rozstrzygnięciu sprawy przedłożonej Trybunałowi, precyzując, jednakże, iż ani osoby fizyczne, ani prawne nie mogą interweniować w sprawach między państwami członkowskimi, między instytucjami Unii lub między państwami członkowskimi a instytucjami Unii.

7

Wreszcie art. 40 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zwraca szczególną uwagę na państwa będące stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. (Dz.U. 1994, L 1, s. 3, zwanego dalej „porozumieniem EOG”), inne niż państwa członkowskie, jak również na Urząd Nadzoru EFTA, określony w tym porozumieniu, precyzując, że mogą one interweniować w sprawach rozpatrywanych przez Trybunał, dotyczących jednej z dziedzin stosowania tego porozumienia.

8

Z tego ostatniego przepisu wynika, że dopuszczalność wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta państwa trzeciego będącego stroną porozumienia EOG lub Urzędu Nadzoru EFTA nie może być uzależnione od żadnych innych warunków niż ten, aby przedmiot sprawy, którego dotyczy ów wniosek o dopuszczenie, wchodził w zakres stosowania tego porozumienia. Tym samym wspomniane wyżej państwa i urząd powinny zostać dopuszczone do spraw rozpatrywanych przez Trybunał, bez konieczności uzasadnienia szczególnego interesu, o ile sprawy te dotyczą jednej z dziedzin stosowania porozumienia EOG.

9

Tymczasem bezsporne jest, że w niniejszej sprawie wspomniana przesłanka jest spełniona. Skarga skierowana przeciwko stronie pozwanej dotyczy bowiem zarzucanego uchybienia obowiązkom ciążącym na niej na mocy rozporządzeń nr 883/2004 i 492/2011, które zostały włączone do porozumienia EOG, odpowiednio, decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2011 z dnia 1 lipca 2011 r., zmieniającą załącznik VI (Zabezpieczenia społeczne) i protokół 37 do porozumienia EOG (Dz.U. 2011, L 262, s. 33), oraz decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 52/2012 z dnia 30 marca 2012 r., zmieniającą załącznik V (Swobodny przepływ pracowników) do porozumienia EOG (Dz.U. 2012, L 207, s. 32).

10

W tych okolicznościach należy uwzględnić wnioski o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta Urzędu Nadzoru EFTA i Królestwa Norwegii popierających żądania, odpowiednio, Komisji i Republiki Austrii.

11

Zgodnie z art. 137 regulaminu postępowania Trybunał orzeka o kosztach w wyroku lub postanowieniu kończącym postępowanie w sprawie.

12

W niniejszej sprawie jako że wnioski o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta Urzędu Nadzoru EFTA i Królestwa Norwegii zostały uwzględnione, rozstrzygnięcie o kosztach związanych z ich interwencją nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Z powyższych względów Prezes Trybunału postanawia, co następuje: