1)

Czy decyzja o zmianie obowiązkowego miejsca rejestracji osoby ubiegającej się o azyl w ośrodku dla cudzoziemców, którego głównym zadaniem jest ułatwienie przekazania tej osoby do państwa właściwego do rozpatrzenia jej wniosku o udzielenie ochrony, wydana przez państwowy organ administracji i interpretowana jako środek przygotowawczy do faktycznego przekazania, podczas gdy osoba ta wniosła do sądu krajowego skargę o stwierdzenie nieważności i wniosek o zawieszenie wykonania tego nakazu wydalenia, stanowi już wykonanie tej decyzji o wydaleniu w rozumieniu rozporządzenia Dublin III (1)?

2)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy jedyny środek zaskarżenia mający skutek zawieszający – a mianowicie wniosek o zawieszenie wykonania w trybie szczególnie pilnym przewidziany w art. 39/82§ 4 ustawy z dnia 15.12.1980 R. o wjeździe na terytorium, pobycie, zamieszkaniu i wydalaniu cudzoziemców – przysługujący osobie ubiegającej się o azyl, której nakazano udać się do innego państwa członkowskiego w celu rozpatrzenia złożonego przez nią wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, związany z nieuchronnym wykonaniem decyzji o wydaleniu lub odesłaniu, stanowi skuteczny środek zaskarżenia w rozumieniu art. 27 rozporządzenia Dublin III?