i.

Sąd orzekł z naruszeniem przepisów prawa Unii leżących w interesie publicznym, w szczególności przepisów dotyczących siódmego ramowego programu badań, przepisów, które regulują ten program (na przykład rozporządzenie [WE] nr 1906/2006), i rozporządzenia finansowego (zwanych dalej „uregulowaniami”);

ii.

Sąd orzekł z naruszeniem norm interpretacyjnych, popełniając oczywisty i nieakceptowalny błąd w wykładni umowy o udzielenie dotacji nr 211166, która to wykładnia jest ponadto niezgodna z wyżej wymienionymi uregulowaniami i z tego względu sprzeczna z prawem;

iii.

posiłkowo, Sąd przeinaczył jasny sens istotnych postanowień umowy o udzielenie dotacji i tym samym przedstawione dowody;

iv.

Sąd nie wyjaśnił powodów, dla których: 1) nadzór nie jest wymagany w przypadku telepracy bądź 2) wszystkie formy telepracy spełniają z definicji warunek nadzoru, tak że środki dodatkowe nie są konieczne (zakładając, że nadzór jest wymagany także w przypadku telepracy).

i.

orzekł z naruszeniem uregulowań;

ii.

naruszył normy prawne dotyczące umów;

iii.

naruszył spoczywający na nim obowiązek uzasadniania wyroków w wystarczający sposób, przy założeniu, że nie zaniechał dokonania oceny pozostałych warunków (i że uczynił to świadomie);

iv.

w każdym wypadku — i mając na uwadze, że nie zaniechał dokonania oceny pozostałych warunków i de facto ocenił je w sposób dorozumiany — naruszył normy dotyczące ciężaru dowodu.

i.

naruszył normy dotyczące wykładni umów, przyjmując oczywiście błędną i niedopuszczalną wykładnię w odniesieniu do umów o dzieło;

ii.

przeinaczył istotne dowody;

iii.

wydał wyrok z niewystarczającym i wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniem w odniesieniu do ważnych kwestii tej sprawy.

i.

Sąd nie ocenił zwyczajowej praktyki Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis w odniesieniu do telepracy i posłużył się przedmiotem swojej oceny (to jest umową o dzieło, o której mowa) jako podstawą odniesienia do wydania orzeczenia. W konsekwencji przedstawione przezeń uzasadnienie nie było wystarczające, gdyż było ono oczywiście bezzasadne;

ii.

posiłkowo, Sąd naruszył zasady dotyczące ciężaru dowodu i prawidłowego uzasadniania wyroków, jako że w ogóle nie ocenił, jaka była zwyczajowa praktyka Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis w odniesieniu do telepracy zatrudnianych przez tę agencję osób, i nie przedstawił żadnych szczegółów w tym zakresie.