—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

—

połączenia niniejszej sprawy ze sprawą w toku T-786/16 zgodnie z zasadą powiązania i art. 68 skonsolidowanego regulaminu postępowania przed Sądem UE z dnia 4 marca 2015 r.;

—

uznania, że mobbing został wykazany i potwierdzenia posługiwania się fałszywymi merytorycznie wprowadzającymi w błąd twierdzeniami, co sprawia, że tego rodzaju nieprawidłowości nie mogą być tolerowane w porządku prawnym UE;

—

stwierdzenia nieważności postępowania CMS 17/025 pod każdym względem i stwierdzenia nieważności decyzji stanowiącej podstawę zażalenia R/8/18;

—

stwierdzenia nieważności decyzji „obniżenia do zera” wynagrodzenia skarżącego od dnia 1 października 2017 r.;

—

stwierdzenia nieważności decyzji zobowiązującej skarżącego do udziału w postępowaniu w sprawie oceny FP 2016 (rok kalendarzowy 2016) oraz oddalenia zażalenia R/502/17 z dnia 16 marca 2018 r., z uwagi na mobbing i niezdolność do wykonywania pracy;

—

stwierdzenia nieważności decyzji zobowiązującej skarżącego do udziału w postępowaniu w sprawie oceny FP 2017 (rok kalendarzowy 2017) z uwagi na mobbing oraz stwierdzenia nieważności decyzji, od której złożono zażalenie R/121/18;

—

stwierdzenia nieważności decyzji oraz oddalenia zażalenia R/413/17 z dnia 15 stycznia 2018 r., w drodze której skarżący został przeniesiony z urzędu do DG SCIC, z naruszeniem zasady elementarnej staranności;

—

stwierdzenia nieważności decyzji PMO (pani [X]) z dnia 12 września 2017 r. o potrąceniu noty debetowej nr ABAC 324170991 z dnia 20 lipca 2017 r. w kwocie 42704,74 EUR z niezapłaconego skarżącemu wynagrodzenia za okres od 1 sierpnia 2016 r. do 30 września 2017 r., a także oddalenia zażalenia R/482/17 z dnia 9 marca 2018 r.;

—

nakazania zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z kwestionowanych decyzji w kwocie 98000 EUR;

—

w zakresie szkody majątkowej, przyznania:

—

przyznania ogólnego odszkodowania bądź w kwocie 121990,44 EUR, bądź 105612,87 EUR powiększonej o odsetki za zwłokę do czasu uregulowania w całości;

—

obciążenia pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 1, 3, 4 i 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”) oraz art. 1e pkt 2 i 12a Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”), zakazujących mobbingu.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 21a, 22b i 23 regulaminu pracowniczego dotyczących zakazu popełniania bezprawnych czynów, w szczególności w zakresie, w jakim zmuszono skarżącego do udziału w postepowaniu w sprawie oceny 2016, chociaż nie świadczył on w ogóle pracy z racji niezdolności do wykonywania pracy i wydalenia ze służby od dnia 1 sierpnia 2016 r.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia art. 41 Karty i art. 11a regulaminu pracowniczego dotyczącego bezpośredniego konfliktu interesów.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady staranności i wspomagania, którego dopuszczono się w decyzji o przeniesieniu skarżącego z urzędu do DG SCIC.

5.

Zarzut piąty, dotyczący zasady prawnej zarzutu niewykonania umowy oraz zasady legalności.

6.

Zarzut szósty, dotyczący naruszenia art. 9 pkt 3 załącznika IX do regulaminu pracowniczego i zasady prawnej „non bis in idem”, którymi obarczone było postępowanie dyscyplinarne CMS 17/025, wszczęte wobec skarżącego.

7.

Zarzut siódmy, dotyczący naruszenia art. 41 ust. 1 Karty, a konkretnie rozsądnych terminów we wspomnianym postepowaniu dyscyplinarnym.