—

termin rozpoczyna swój bieg wraz z ogłoszeniem wyroku z dnia 8 września 2011 r. w sprawach połączonych Hennigs (C-297/10) i Mai (C-298/10), ECLI:EU:C:2011:560, mimo iż zainteresowany nie jest objęty Bundesangestelltentarifvertrag (układem zbiorowym dotyczącym pracowników służby publicznej w Niemczech), lecz jego sytuacja osobista odpowiada sytuacji takiej, jak w wyroku z dnia 19 czerwca 2014 r., Specht, sprawy od C-501/12 do C-506/12, C-540/12 i C 541/12, ECLI:EU:C:2014:2005,

—

zainteresowani urzędnicy i sędziowie (pracownicy) mogą zapoznać się z powołanym wyżej wyrokiem wyłącznie za pośrednictwem powszechnie dostępnych źródeł,

—

po wydaniu przytoczonego powyżej wyroku organ zatrudniający (pracodawcy) zaprzeczyli zasadności jego zastosowania do urzędników i jednocześnie zakwestionowali istnienie dyskryminacji ze względu na wiek, przy czym ten pogląd prawny co najmniej częściowo został zakomunikowany na zewnątrz,

—

w orzecznictwie sądów administracyjnych pierwszej instancji przed upływem wskazanego terminu i później do ogłoszenia wyroku Specht w przeważającej liczbie przypadków nie uznano istnienia dyskryminacji ze względu na wiek,

—

we wskazanym terminie nie istniało orzecznictwo sądów wyższej instancji, a pierwsze orzeczenie sądu najwyższego zapadło dopiero po wydaniu wyroku w sprawie Specht,

—

w stosunku pracy urzędników i sędziów obowiązują terminy zawite wyłącznie co do zwrotu pewnych kosztów i terminy te nie są krótsze niż sześć miesięcy,

—

roszczenia o uposażenie (wynagrodzenie ze stosunku pracy) podlegają trzyletniemu terminowi przedawnienia, który rozpoczyna swój bieg z końcem roku, w którym roszczenie stało się wymagalne, a uprawniony wiedział o roszczeniu albo powinien był on nim wiedzieć, w innym wypadku termin przedawnienia wynosi lat dziesięć,

—

istniejących w prawie krajowym roszczeń o uposażenie (wynagrodzenie ze stosunku pracy), które nie są uregulowane ustawowo, należy dochodzić bez zbędnej zwłoki, czyli w roku budżetowym, którego dotyczą?